Brol blijft staan in prachtige stad!

[Lao Tzu]

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Toeval wil dat ik net een mooie CD te pakken heb gekregen met liederen uit de 15de eeuw; liedjes die men zong op bruiloften, dorpsfeesten, etc... Noem het gerust de 'Clouseau' (of wieweet, de Get Ready [brrrr] van die tijd). Toen was het geen 'kunst', maar volksvermaak zonder meer. Maar vandaag wordt daar héél serieus over gedaan. Met concerten, geschoolde muzikanten, grote recenties en meer van dat. Omgekeerd zijn een aantal muzikale 'roomtaarten' uit de 19de eeuw verworden tot banaliteiten die nauwelijks nog worden opgevoerd of erkend als 'kunst' met de grote K.

Een Clousau trekt volle zalen omdat hij zijn werk op een spectaculaire wijze brengt. Een Clousau op de radio of op CD is al heel wat minder interessant! Daarom denk ik ook dat het overgrote deel van zij oeuvre vergankelijk is.

De muziek die jij aanhaalt op uw nieuwe CD wordt zeer gesmaakt door liefhebbers van klassieke muziek omdat het een verademing is tussen al de moderne muziek die tegenwoordig gemaakt wordt. (onder modern zie ik ook modern-klassiek)

[Lao Tzu]

Toyo Ito heeft mooie dingen gemaakt trouwens. Misschien had men beter het concertgebouw van Brugge aan hem overgelaten als het dan toch modern moest zijn. Maar ik blijf erbij dat het werk op De Burg daar weg moet en ook dat het op niets trekt. Goedkope 'kunst' voor veel te veel geld.

[Desiderius]

Oorspronkelijk geplaatst door Lao Tzu

Toyo Ito heeft mooie dingen gemaakt trouwens. Misschien had men beter het concertgebouw van Brugge aan hem overgelaten als het dan toch modern moest zijn. Maar ik blijf erbij dat het werk op De Burg daar weg moet en ook dat het op niets trekt. Goedkope 'kunst' voor veel te veel geld.

... er zijn wellicht genoeg redenen aan te geven om Ito's werk op de Burg te verwijderen zonder het over z'n kunstwerk zelf te moeten hebben.

Daar zit een belangrijk onderscheid. Het gaat immers niet zozeer om het werk zelf als wel om de vraag of het opportuun is om het daar op die plaats te behouden.

Een stad evolueert en de inplanting van een kunstwerk moet niet noodzakelijk inhouden dat e.e.a. fossiliseert. Je moet daar doordacht mee omspringen; met respect voor zowel de locatie als het kunstwerk in kwestie.

Ik blijf erbij dat heel dit geval een ordinair spelletje politieke pesterij is.

[Lao Tzu]

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

... er zijn wellicht genoeg redenen aan te geven om Ito's werk op de Burg te verwijderen zonder het over z'n kunstwerk zelf te moeten hebben.

Daar zit een belangrijk onderscheid. Het gaat immers niet zozeer om het werk zelf als wel om de vraag of het opportuun is om het daar op die plaats te behouden.

Een stad evolueert en de inplanting van een kunstwerk moet niet noodzakelijk inhouden dat e.e.a. fossiliseert. Je moet daar doordacht mee omspringen; met respect voor zowel de locatie als het kunstwerk in kwestie.

Ik blijf erbij dat heel dit geval een ordinair spelletje politieke pesterij is.

Volledig met u eens.

[Ozymandias]

Oorspronkelijk geplaatst door Lao Tzu

Welke gevoelens maakt dit bij u los?

Oeh, dat steekt mij recht in het hart, Lao Tzu. Desiderius heeft het al eens gezegd. Ga het eens "live" bekijken. Je zal wel anders kreunen. Of niet. Dat is het net. De uitleg van de kunstenaar blijft dan ook volledig gelijk. Het maakt niet uit wat hij daarmee uitbeelde, maar het pakt mij enorm. Het is kunst omdat het zich liet maken, ongeacht wat de mensen ervan vinden, wat de gangbare kunstvormen waren, of wat de artiest voor ogen had toen hij eraan begon. Dat doet er allemaal niet toe. Dit is een kunstwerk dat leeft dankzij zichzelf.

[Ozymandias]

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Wel, ik wil nu niet ambetant doen of zo... maar het predikaat 'kunst' is m.i. ook zeer cultuur- en tijdsgebonden. Wat we vandaag 'kunst' noemen, is dat niet noodzakelijk binnen enkele honderden jaren nog. En vice versa...

Toeval wil dat ik net een mooie CD te pakken heb gekregen met liederen uit de 15de eeuw; liedjes die men zong op bruiloften, dorpsfeesten, etc... Noem het gerust de 'Clouseau' (of wieweet, de Get Ready [brrrr] van die tijd). Toen was het geen 'kunst', maar volksvermaak zonder meer. Maar vandaag wordt daar héél serieus over gedaan. Met concerten, geschoolde muzikanten, grote recenties en meer van dat. Omgekeerd zijn een aantal muzikale 'roomtaarten' uit de 19de eeuw verworden tot banaliteiten die nauwelijks nog worden opgevoerd of erkend als 'kunst' met de grote K.

Om maar te zeggen dat ik niet echt geloof in het 'absolute' van één en ander.


Pollock moet je live gezien hebben; ik merk dat veel mensen enkel afgaan op fotootjes in de krant of beelden op de lichtbak. [Mondriaan was voor mij ook zo'n revelatie]

En ik die dacht dat we elkaar net gevonden hadden . Ik kan voor een stuk met je meegaan, als je zegt dat wat "het publiek" kunst noemt, dat zoiets tijdgebonden is. Ik denk dan ook dat je dat bedoelt. Anders zou je impliceren dat Kunst verandert. Dat iets geen Kunst was, en nu plots wel. Dat zou namelijk niet kunnen. Er verandert niks aan de Kunst zelf. Ze is er, en ze zal altijd blijven. Of wij nu zien dat het kunst is, dat is iets anders. Vandaar mijn vraag aan Lao Tzu wie er dan bepaalt wat kunst is en wat niet. Dat laat zich namelijk niet bepalen. Kunst is, zoals ik hiervoor al zei.

Om verder te gaan met je voorbeeld: Het is niet omdat er heel serieus over wordt gedaan dat het plots Kunst is. Of omdat er vroeger niet serieus over werd gedaan dat het geen Kunst is. Het Kunstwerk was er, en het overleeft zijn publiek. De loskoppeling van Auteur en Kunstwerk is bijna even moeilijk als die van Kunstwerk en Publiek. Nochtans is zo'n loskoppeling volgens mij wel essentieel om het echte Kunstwerk te bekijken. Het is een ingewikkelde denkoefening, en ik was niet de eerste die ze maakt, hoor. Bijlange na niet. Ik had een professor die bevlogen over de filosoof Benjamin kon praten. Die kwam als een van de eersten af met een bespiegeling over deze loskoppeling.

[Lao Tzu]

Oorspronkelijk geplaatst door Ozymandias

Oeh, dat steekt mij recht in het hart, Lao Tzu. Desiderius heeft het al eens gezegd. Ga het eens "live" bekijken. Je zal wel anders kreunen. Of niet. Dat is het net. De uitleg van de kunstenaar blijft dan ook volledig gelijk. Het maakt niet uit wat hij daarmee uitbeelde, maar het pakt mij enorm. Het is kunst omdat het zich liet maken, ongeacht wat de mensen ervan vinden, wat de gangbare kunstvormen waren, of wat de artiest voor ogen had toen hij eraan begon. Dat doet er allemaal niet toe. Dit is een kunstwerk dat leeft dankzij zichzelf.

Het lijkt treffend op de pamper van mijn 2 maanden oude dochter die net gewaterd heeft! Zelfs de roze streep is gelijkend...

[Desiderius]

Oorspronkelijk geplaatst door Lao Tzu

Het lijkt treffend op de pamper van mijn 2 maanden oude dochter die net gewaterd heeft! Zelfs de roze streep is gelijkend...

Goh, je kan er eigenlijk niks over zeggen op basis van de afbeelding die je hier gepost hebt. Ik zou een Breugel kunnen posten die -sterk verkleind- wel iets lijkt op zo'n potje mierenlokmiddel waar al wat insekten op vastkleven. Een kunstwerk is m.i. ofwel 'totaal' ofwel helemaal niet. Ik wil maar zeggen dat het medium, de fysieke afmetingen, de plaats waar het hangt en hoe het gepresenteerd wordt allemaal een belangrijke rol spelen. Soms zelfs een essentiële rol. De denker van Rodin zou in mijn tuin iets banaals krijgen; m'n buren zouden zoiets terecht van zeer slechte smaak vinden (net zoals de betonnen sneeuwwitjes die je in menig vlaams voortuintje aantreft). Maar binnen z'n setting blijft het natuurlijk wel een heel sterk kunstwerk.

Doe misschien eens de proef op de som en ga eens een Mondriaan in levende lijve bekijken; je zal achterover vallen hoeveel informatie verloren gaat in de reproductie. Plots zijn die 'rechte' lijnen helemaal niet zo recht en zijn die egale kleurvlakken helemaal niet zo egaal meer; het schilderij heeft meer dan twee dimensies. (meer dan drie zelfs...)

Maar het is allemaal een kwestie van de geest wagenwijd open te zetten.
En er is helemaal geen schande aan dat het je dan nog niks zegt; dat je het maar 'rommel' zou vinden. Da's m.i. net het leuke aan Kunst...

[Ozymandias]

Oorspronkelijk geplaatst door Lao Tzu

Het lijkt treffend op de pamper van mijn 2 maanden oude dochter die net gewaterd heeft! Zelfs de roze streep is gelijkend...

Mijn hart bloedt ende kwijnt weg bij zulk onbemin. Maar serieus nu: Het gaat er echt niet om of jij het mooi vindt, hoor. Het gaat erom of het Kunst is.

[Lao Tzu]

Oorspronkelijk geplaatst door Ozymandias

Mijn hart bloedt ende kwijnt weg bij zulk onbemin. Maar serieus nu: Het gaat er echt niet om of jij het mooi vindt, hoor. Het gaat erom of het Kunst is.

Conclusie: over kunst kan je niet discuteren doch wel filosoferen.
Ik heb daar echter weinig boodschap aan en nog minder de goesting ervoor.

Met filosoferen geraak je doorgaans niet ver vooruit.

[Confucius]

Of hoe een nochtans interessante topic in een paar ogenblikken verkloot kan worden....

[Ozymandias]

Oorspronkelijk geplaatst door Confucius

Of hoe een nochtans interessante topic in een paar ogenblikken verkloot kan worden....

Maar ze was gedoemd te mislukken toen Lao Tzu een volkse censuur ging opleggen aan wat kunst is of niet. Well, we tried .

[Lao Tzu]

Oorspronkelijk geplaatst door Ozymandias

Maar ze was gedoemd te mislukken toen Lao Tzu een volkse censuur ging opleggen aan wat kunst is of niet. Well, we tried .

Man toch.

[Confucius]

Oorspronkelijk geplaatst door Ozymandias

Maar ze was gedoemd te mislukken toen Lao Tzu een volkse censuur ging opleggen aan wat kunst is of niet. Well, we tried .

Ik heb het niet over Lao Tzu alleen. Maar zijn nick duidt al op tegenstellingen: goed/kwaad, man/vrouw, wit/zwart. Als je dat combineert met Ozymandias: "Mijn naam is Ozymandias, koning der koningen, kijk naar mijn verwezenlijkheden, gij machtigen en vrees !" Dan moet dat wel uitdraaien op een clash tussen betweters. Over Feremans ga ik maar zwijgen. Geef mij maar de harmonie en rechtvaardigheid die Confucius predikte.
Toyo Ito's barak waar het thuis hoort. Een groots kunstwerk in brons: gestyleerde replica van de Sint Donaas kathedraal, met de Loove en het grafelijk kasteel, op de Burg.

[Ozymandias]

Oorspronkelijk geplaatst door Lao Tzu

Man toch.

? Waar heb ik deze reactie aan verdiend ? Ik antwoorde toch gewoon maar op iets wat Confucius schreef ?

[Ozymandias]

Oorspronkelijk geplaatst door Confucius

Ik heb het niet over Lao Tzu alleen. Maar zijn nick duidt al op tegenstellingen: goed/kwaad, man/vrouw, wit/zwart. Als je dat combineert met Ozymandias: "Mijn naam is Ozymandias, koning der koningen, kijk naar mijn verwezenlijkheden, gij machtigen en vrees !" Dan moet dat wel uitdraaien op een clash tussen betweters. Over Feremans ga ik maar zwijgen. Geef mij maar de harmonie en rechtvaardigheid die Confucius predikte.
Toyo Ito's barak waar het thuis hoort. Een groots kunstwerk in brons: gestyleerde replica van de Sint Donaas kathedraal, met de Loove en het grafelijk kasteel, op de Burg.

Aha, een connaisseur De Romantiek heeft me altijd kunnen bekoren. Maar mijn nick heeft op zich best wel meer te maken met het onderwerp als je zou verwachten. Ozymandias (het gedicht van Shelley, dan), heeft als hoofdthema natuurlijk de arrogantie van Ozymandias, King of Kings. Maar daarenboven gaat het ook over de eeuwigdurendheid van echte Kunst en Waarheid. Dat kan je zowel op wikipedia vinden als in de cursus Engelse Literatuur. Maar ook over de verhouding tussen het de auteur en het Kunstwerk. Niet dat ik het daar op alle vlakken mee eens ben, maar kom.
Eeuwige harmonie is me trouwens toch een beetje te saai. Liever wat daverende pilaren en ruïnes erbij.

[Confucius]

Arrogantie was de Bruggelingen in de middeleeuwen net zo eigen als het de Antwerpenaars tegenwoordig is. Getuige het Belfort dat de onafhankelijkheid en de rijkdom van de stad symboliseerde tegenover de franse koning (der koningen) en de grafelijke macht. Onze machthebbers onderschatten de macht van de symboliek in een kader waar de burger (ogenschijnlijk) onbewust deel van uitmaakt. Als ik lees over het omturnen van een oorlogsmonument zoals de ijzertoren van een symbool van de vlaamse beweging en een bewening van de vlaamse doden naar een multicultureel symbool, dan gaat dat op termijn tegen hun schenen terecht komen. Kunst is een gevoelsuitdrukking van het individu en als men het uitbreidt tot grotere getallen een uitdrukking van de volksaard, waarin alles zijn plaats in tijd en ruimte heeft. Als oud en nieuw harmonieus samen gaan dan is er vrede, is dat niet zo dan botst het. Brugge verdient beter dan Van Mechelen en consoorten.

[robert t]

[quote=Desiderius;2498238]
Doe misschien eens de proef op de som en ga eens een Mondriaan in levende lijve bekijken; je zal achterover vallen hoeveel informatie verloren gaat in de reproductie. Plots zijn die 'rechte' lijnen helemaal niet zo recht en zijn die egale kleurvlakken helemaal niet zo egaal meer; het schilderij heeft meer dan twee dimensies. (meer dan drie zelfs...)
[quote]Jij moet dan toch over speciale gaven beschikken die me totaal onbekend zijn. Ik heb in Nederland een paar werken van hem gezien. Meer dan een goeie technieker lijkt hij niet te zijn. Zijn figuratieve schilderijen zijn middelmatig, zijn abstracte laten me totaal onverschillig. Ik verwacht van een schilderij dat het me aanspreekt, me
pakt en ontroert, zoals de werken van Monet bv, of Turner om dan nog van de Vlaamse primitieven te zwijgen, onze schitterende Barok-schilders en onze prachtige Latemmers. Ik heb mijn buik vol van trend-schilders zoals Picasso die van stijl veranderde zoals van minnares. Toen de stad Amsterdam het werk "Broadway boogie-woogie" voor de niet onaardige som van 1,5 miljard oude Belgische frank aankocht zag ik op de Nederlandse tv intervieuws met Amsterdammers. De kritieken waren vernietigend, ondanks het feit dat
het volgens jou over meer dan drie dimensies beschikt. Ik kieper niet alle moderne kunst in de vuilbak, maar dikwijls is ze niet meer dan de povere illustratie van de eigen onkunde. Op een canvas wat verf kladderen, alleen een achtergrond en daar de hoogdravende titel "Unfinished Painting" aan geven maakt misschien indruk op de zogenaamde kunstkenners, maar niet op deze jongen.

[Desiderius]

Oorspronkelijk geplaatst door robert t

Jij moet dan toch over speciale gaven beschikken die me totaal onbekend zijn. Ik heb in Nederland een paar werken van hem gezien. Meer dan een goeie technieker lijkt hij niet te zijn. Zijn figuratieve schilderijen zijn middelmatig, zijn abstracte laten me totaal onverschillig. Ik verwacht van een schilderij dat het me aanspreekt, me
pakt en ontroert, zoals de werken van Monet bv, of Turner om dan nog van de Vlaamse primitieven te zwijgen, onze schitterende Barok-schilders en onze prachtige Latemmers. Ik heb mijn buik vol van trend-schilders zoals Picasso die van stijl veranderde zoals van minnares. Toen de stad Amsterdam het werk "Broadway boogie-woogie" voor de niet onaardige som van 1,5 miljard oude Belgische frank aankocht zag ik op de Nederlandse tv intervieuws met Amsterdammers. De kritieken waren vernietigend, ondanks het feit dat
het volgens jou over meer dan drie dimensies beschikt. Ik kieper niet alle moderne kunst in de vuilbak, maar dikwijls is ze niet meer dan de povere illustratie van de eigen onkunde. Op een canvas wat verf kladderen, alleen een achtergrond en daar de hoogdravende titel "Unfinished Painting" aan geven maakt misschien indruk op de zogenaamde kunstkenners, maar niet op deze jongen.

Je maakt een aantal voor de hand liggende fouten, Robert.
Ten eerste is er het feit dat jij helemaal geen besef hebt hoe ik een kunstwerk ervaar; hoe ik het in me opneem. En dat geldt omgekeerd ook. Geen twee mensen nemen de realiteit op exact dezelfde manier waar. Gelukkig maar, want anders zou het maar een saaie boel worden. Zelfs wat de 'klassiekers' betreft, zal een werk van -pakweg Breugel (mijn favoriet)- ons op verschillende manieren 'overvallen'. De fout die je maakt is dat jij 'jouw' perceptie verheft tot een soort standaard en op basis daarvan een beetje waarderend gaat doen over de mijne. En om jouw opinie dan kracht bij te zetten grijp je naar de gekende truuk van de 'publieke opinie'; alsof Kunst in enigerlei mate een democratisch concept zou zijn. De meerderheid vindt het maar niks, dus...

En dat raakt kant noch wal... Als je de meerderheid in deze het laatste woord zou geven, dan evolueert kunst nauwelijks. Die meerderheid is bvb. niet in staat om het merendeel van de 'klassieke' muziek van de afgelopen honderd jaar te appreciëren. We zouden blijven steken in de (hoog-)romantiek en �*lles wat daarna komt mogen vergeten. Hetzelfde geldt voor nagenoeg alle andere kunstvormen. Terugvallen op de 'vox populi' is één groot pleidooi voor stilstand, voor het kiezen van de veiligheid van het conformisme, voor het mijden van de controverse. Terwijl één van de belangrijke 'functies' (en ik wil zeker niet te utilitair klinken hier) van kunst net is om constant grenzen te verleggen en nieuwe horizonten te verkennen. Ik kan je hiervan tientallen voorbeelden geven, maar ik neem aan dat je daar zelf wel achter kan komen.

Bovendien valt er m.b.t. het appreciëren van kunst niets te 'overtuigen'. Als ik Pollock een grandioos artiest vind (of, verwijzend naar m'n discussie met Feremans, Wagner), dan wil ik daarmee niemand 'overtuigen'; ik geef enkel uitdrukking aan mijn appreciatie. Het enige wat ik kan antwoorden als iemand zich laatdunkend uitlaat over 'geklieder met verf op een canvas' is dat je minstens de moeite moet doen om het werk in z'n totaliteit (én in real life) te bekijken en daarbij een zo open mogelijke geest moet trachten te bewaren. Zegt het je dan nog niks, dan is daar ab-so-luut geen schande aan; niemand verplicht je om iets 'mooi' of 'hoogstaand' te vinden. Je hoeft je overigens ook niet geroepen te voelen om redenen te bedenken waarom je iets niet mooi vindt. Het is gewoon zo. En daarmee is de kous dan ook af.

Maar bedenk: smaken evolueren ook; toen ik voor het eerst een werk van Lutoslawski beluisterde (een eminent hedendaags componist), kreeg ik spontaan hoofdpijn. Ik heb heel m'n leven muziek gespeeld, ben binnen een muzikale familie opgegroeid, dus je zou kunnen aannemen dat ik wel een 'oor' zou hebben voor zoiets. Maar toch... Pas toen ik mezelf verplichtte om dat werk een aantal keren te beluisteren; mét de nodige concentratie en nieuwsgierigheid, begon ik stilaan in te zien dat er een kracht en esthetiek in dat werk stak die ik zo op het eerste gehoor niet had opgemerkt. En toen wist in nog niks van de componist of het hele verhaal dat rond dat werk werd opgehangen.

Er zijn talloze kunstwerken die ik niet kan appreciëren, maar zelfs die vaststelling heeft z'n nut; ze leert me nl. iets over mezelf. En in die zin zijn die werken dan weer heel interessant.

[Ozymandias]

Je had waarschijnlijk wel verwacht dat ik hierop zou reageren, hè Desiderius ?
Maar eigenlijk ben ik het met zowat alles eens wat je zegt, daarom dat ik jouw quote in plaats van Robert. Dat is makkelijker. Ik heb toch wat bemerkingetjes.

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Je maakt een aantal voor de hand liggende fouten, Robert.
Ten eerste is er het feit dat jij helemaal geen besef hebt hoe ik een kunstwerk ervaar; hoe ik het in me opneem. En dat geldt omgekeerd ook. Geen twee mensen nemen de realiteit op exact dezelfde manier waar. Gelukkig maar, want anders zou het maar een saaie boel worden. Zelfs wat de 'klassiekers' betreft, zal een werk van -pakweg Breugel (mijn favoriet)- ons op verschillende manieren 'overvallen'. De fout die je maakt is dat jij 'jouw' perceptie verheft tot een soort standaard en op basis daarvan een beetje waarderend gaat doen over de mijne. En om jouw opinie dan kracht bij te zetten grijp je naar de gekende truuk van de 'publieke opinie'; alsof Kunst in enigerlei mate een democratisch concept zou zijn. De meerderheid vindt het maar niks, dus...

En dat raakt kant noch wal... Als je de meerderheid in deze het laatste woord zou geven, dan evolueert kunst nauwelijks. Die meerderheid is bvb. niet in staat om het merendeel van de 'klassieke' muziek van de afgelopen honderd jaar te appreciëren. We zouden blijven steken in de (hoog-)romantiek en �*lles wat daarna komt mogen vergeten. Hetzelfde geldt voor nagenoeg alle andere kunstvormen. Terugvallen op de 'vox populi' is één groot pleidooi voor stilstand, voor het kiezen van de veiligheid van het conformisme, voor het mijden van de controverse. Terwijl één van de belangrijke 'functies' (en ik wil zeker niet te utilitair klinken hier) van kunst net is om constant grenzen te verleggen en nieuwe horizonten te verkennen. Ik kan je hiervan tientallen voorbeelden geven, maar ik neem aan dat je daar zelf wel achter kan komen.

Je hebt op een punt wel gelijk hier: Het volk/de meerderheid/het publiek kan niet beslissen wat kunst is en wat mag of niet. Dan ga je naar een censuur in de kunst, en die is per definitie onmogelijk. Want wie gaat er dan beslissen wat kunst is, Robert ? Wie beslist er welke stromingen mogen overleven ? Je gaat dezelfde richting op met je stelling als Lao Tzu, en die kon mij daar ook geen antwoord op geven.
Maar, Desiderius, dan komen we natuurlijk wel op een punt waartegen je wist dat ik ging reageren... De Kunst los bekijken van zijn publiek (die daar dus géén vat op heeft) wil ook zeggen dat Kunst niks te maken heeft met de maatschappij (ook al druk je het nog zo voorzichtig uit ). Het enige wat we kunnen zeggen is dat de maatschappij de Kunst soms als leidraad kan gebruiken om verder te evolueren. Er is geen maatschappelijk doel/functie/hoger heil voor de Kunst. Kunst staat daar boven.

Bovendien valt er m.b.t. het appreciëren van kunst niets te 'overtuigen'. Als ik Pollock een grandioos artiest vind (of, verwijzend naar m'n discussie met Feremans, Wagner), dan wil ik daarmee niemand 'overtuigen'; ik geef enkel uitdrukking aan mijn appreciatie. Het enige wat ik kan antwoorden als iemand zich laatdunkend uitlaat over 'geklieder met verf op een canvas' is dat je minstens de moeite moet doen om het werk in z'n totaliteit (én in real life) te bekijken en daarbij een zo open mogelijke geest moet trachten te bewaren. Zegt het je dan nog niks, dan is daar ab-so-luut geen schande aan; niemand verplicht je om iets 'mooi' of 'hoogstaand' te vinden. Je hoeft je overigens ook niet geroepen te voelen om redenen te bedenken waarom je iets niet mooi vindt. Het is gewoon zo. En daarmee is de kous dan ook af.

Precies, hier kan ik alleen maar volledig in bijtreden. Robert, je kijkt op één manier naar een schilderij en spreek dan je waardeoordeel uit. En daarenboven ga je ervan uit dat jouw waardeoordeel het enige echte is, en dat iedereen tot die conclusie zou moeten komen. Maar zoiets is natuurlijk onmogelijk. Dit gaat veel verder dan "over smaken valt niet te discussiëren" zoals Lao Tzu fijntjes de discussie wou doodnijpen. Je kan op verschillende manieren naar een schilderij kijken, en alleen afgaan op de kunde/techniek van een kunstenaar geeft blijk van een ongelofelijke oppervlakkigheid. Je kan toch niet een heel schilderij gaan bekijken vanuit de vaardigheid van de schilder met een penseel ? Daarom gooide Pollock verf tegen zijn canvas. Om de techniek te elimineren uit zijn schilderijen. Hij elimineert ook de menselijke factor uit zijn schilderijen. Zichzelf, eigenlijk. Alles wat je ziet is het andere eind van het spectrum, wat er tegenover de techniek staat. Noem het de ziel, als je wilt.

Maar bedenk: smaken evolueren ook; toen ik voor het eerst een werk van Lutoslawski beluisterde (een eminent hedendaags componist), kreeg ik spontaan hoofdpijn. Ik heb heel m'n leven muziek gespeeld, ben binnen een muzikale familie opgegroeid, dus je zou kunnen aannemen dat ik wel een 'oor' zou hebben voor zoiets. Maar toch... Pas toen ik mezelf verplichtte om dat werk een aantal keren te beluisteren; mét de nodige concentratie en nieuwsgierigheid, begon ik stilaan in te zien dat er een kracht en esthetiek in dat werk stak die ik zo op het eerste gehoor niet had opgemerkt. En toen wist in nog niks van de componist of het hele verhaal dat rond dat werk werd opgehangen.
Er zijn talloze kunstwerken die ik niet kan appreciëren, maar zelfs die vaststelling heeft z'n nut; ze leert me nl. iets over mezelf. En in die zin zijn die werken dan weer heel interessant.

En dan als laatste bemerking, iets waar veel mensen moeite mee hebben, ik zelf ook: Kunst is kunst. Dat staat los van het feit of je dat nu mooi vindt of niet. Niemand kan bepalen wat kunst is. Op de een of andere manier is het gewoon Kunst. Dat staat los van het publiek en jezelf. Uiteindelijk kan iets Kunst zijn en door niémand op de hele wereld mooi gevonden worden. Dat is toch mogelijk ?