Schrijverstalent gezocht!

[satiper]

Ha hoe schoon de purpre heide, lalalalalalaldat is hier op aaaaaaaaaaaaaaaaaaarde laalalalalla.
Hyoens zette zijn strijdlied in

[satiper]

Maar net toen begon Idool 2007, de strijd zou nog even moeten wachten, first things first mylady

[robert t]

Inmiddels in het Hoofdkwartier van V-Plus.

De maandelijkse bestuursvergadering kon beginnen. De Voorzitter was de vergaderzaal binnengekomen en nam zijn gewone plaats in aan de kop van de prachtige mahoniehouten tafel, voor een prikje gekocht bij het V-Plus lid baron de mes Bottines, die failliet gegaan was.

De voorzitter monsterde de aanwezigen. De mannen waren in onberispelijk
maatpak gekleed, met wit hemd en zwarte das, zoals voorgeschreven. De paar dames droegen een mooi C&A-ensemble.

De voorzitter voelde zich buitengewoon strijdlustig, er stond een zeer belangrijk punt op de agenda deze avond. Zijn krachtige stem vulde de kamer. Dames en heren, we gaan over tot het eerste van de twee punten die deze avond op de agenda staan, nl. de aanvraag tot lidmaatschap van de genaamde Hans Van De Wauwel, voorzitter van de kaartersklub "De Verenigde Belgicisten". Mevrouw de secretaris, graag uw rapport.

De secretaris kon haar lach niet bedwingen. Mijnheer de voorzitter, betrokkene is een kwibus, niet waardig om lid te worden van onze geëerde
beweging. Goed, antwoordde de voorzitter, lidmaatschap geweigerd.

Hij richtte plotseling zijn ietwat pijnlijke rug op en keek de vergadering met priemende blik aan, het gezicht enigzins rood aangelopen. Hij sprak krachtig, het haar op zijn getaande kop was verhuisd naar zijn tanden.

Vrienden, zei hij, de rollen zijn in gevaar. Ik kreeg hieromtrent ontstellende berichten van onze mol in de gevangenis, de genaamde F.
De vergadering keek hem ontzet aan. De voorzitter vervolgde. U begrijpt dat ik op het ogenblik geen verdere details kan bekendmaken, want slechts vier personen kennen precies de inhoud ervan.

Eén lid stak de hand op. Hij waagde een grapje. Voorzitter, kunnen we die fameuze rollen niet verbergen in grote namaakworsten, zoals de Madonna w.... Hij kon zijn zin niet niet afmaken. De voorzitter beet hem toe : Mijnheer Mertens, ten eerste bent u pas lid van onze beweging, ten tweede bent u hier niet in het Europees Parlement. De aangesprokene drong niet meer aan en zweeg beschaamd.

De voorzitter besloot : vrienden, we zullen, als het moet, de rollen en ons dierbaar vaderland beschermen, kost wat kost. Een daverend applaus volgde. Als één man stond iedereen op en begon de Brave Zeun te zingen, vals zoals naar gewoonte. De staatsieportretten van de vorsten, opgehangen achter de voorzitter, keken goedkeurend toe. Dit was tenslotte Mortsel niet.

[satiper]

Intussen, hadden hyoens en Ifnolco voldoende strijdliederen gezongen en vonden ze dat ze best een borrel verdient hadden. Zo gedacht zo gedronken, met de moed gestegen tot in hun schoenen zetten ze met hun bende de aanval in. De zonnebanktypes hadden van al de strijdliederen echter wat vaakske gekregen en waren bijgevolg in slaap gesukkelt.
En zo ging de controle over de kerkers van dendermonium voor de derde maal die dag in andere handen over.
Wulpse sien, geheim agente van V-plus was in haar nopjes met de gang van zaken

[Boadicea]

Jack, die na al de drank, drugs en folteringen serieus met een identiteitscrisis zat, keek toe aan de zijlijn. Hij had geen idee meer hoe hij alles aan Sien ging uitleggen en vreesde dat nu Hioens de medegevangenen, die terug binnengebroken waren, onder controle hield, haar in zijn plaats ging inpalmen.

De cipiers waren ook het noorden kwijt. Eerst waren alle gevangenen naar buiten gestormd en nu kwamen ze, omwille van het slechte weer terug binnen. Jack herinnerde zich plots dat de gevangenis ooit dienst had gedaan als burcht en dat de rollen zich daar ergens moesten bevinden.
Buiten had hij een gsm kunnen bemachtigen van één of andere dronken junkie, die tot zijn grote verbazing met de gevangenen mee maar binnen geglipt was en nu zijn roes lag uit te slapen op de bench van Jack.
Deze had al zowat al het belkrediet opgemaakt, maar hij kreeg enkel de voice mail van zijn meester aan de lijn. Hij wist niet dat deze ondertussen bezoek gekregen had van het paarse slijmmonster en dat hij vermoord bij het salontafeltje lag.
De meid was net weg en ze zou de volgende dag zeker schrikken van het bloederige tafereleel dat ze ging aantreffen.
Iedereen was stilaan in een marionette van het systeem veranderd. Niemand had nog zicht op zijn rol en blijkbaar sloeg de waanzin toe. Ook de gevangenen waren niet gespaard van hun ellende.
Nu waren ze terug veilig en wel binnen in de kerkers van Dendermonium, maar het geheime wapen van het systeem was in werking getreden. Een geurloos, onzichtbaar gas verspreidde zich in de vertrekken en begon aan hun al gehavende geest te knagen.
De hallucinerende werking begon duidelijk te worden en iedereen kreeg waanbeelden.

[robert t]

Oorspronkelijk geplaatst door Boadicea

Jack, die na al de drank, drugs en folteringen serieus met een identiteitscrisis zat, keek toe aan de zijlijn. Hij had geen idee meer hoe hij alles aan Sien ging uitleggen en vreesde dat nu Hioens de medegevangenen, die terug binnengebroken waren, onder controle hield, haar in zijn plaats ging inpalmen.

De cipiers waren ook het noorden kwijt. Eerst waren alle gevangenen naar buiten gestormd en nu kwamen ze, omwille van het slechte weer terug binnen. Jack herinnerde zich plots dat de gevangenis ooit dienst had gedaan als burcht en dat de rollen zich daar ergens moesten bevinden.
Buiten had hij een gsm kunnen bemachtigen van één of andere dronken junkie, die tot zijn grote verbazing met de gevangenen mee maar binnen geglipt was en nu zijn roes lag uit te slapen op de bench van Jack.
Deze had al zowat al het belkrediet opgemaakt, maar hij kreeg enkel de voice mail van zijn meester aan de lijn. Hij wist niet dat deze ondertussen bezoek gekregen had van het paarse slijmmonster en dat hij vermoord bij het salontafeltje lag.
De meid was net weg en ze zou de volgende dag zeker schrikken van het bloederige tafereleel dat ze ging aantreffen.
Iedereen was stilaan in een marionette van het systeem veranderd. Niemand had nog zicht op zijn rol en blijkbaar sloeg de waanzin toe. Ook de gevangenen waren niet gespaard van hun ellende.
Nu waren ze terug veilig en wel binnen in de kerkers van Dendermonium, maar het geheime wapen van het systeem was in werking getreden. Een geurloos, onzichtbaar gas verspreidde zich in de vertrekken en begon aan hun al gehavende geest te knagen.
De hallucinerende werking begon duidelijk te worden en iedereen kreeg waanbeelden.

Na een tijdje gebeurde er iets opmerkelijk. De gevangenen vielen elkaar om de hals en omhelsden mekaar, met slechts één uitspraak "peace". Hioenz en Ilfolco keken elkaar onzet aan. De bedoeling was dat de diverse partijen met mekaar op de vuist gingen. Shit, zei Hioenz, ze hebben me het verkeerde spul verkocht. Jack, inmiddels ietwat terug op zijn positieven gekomen, kreeg plotseling een schitterende inval. Deze onverwachte gebeurtenis kon hij naar zijn hand zetten. Hij benaderde Hioenz en Ilfalco met het volgende plan : we kunnen deze situatie uitbuiten, we gaan in de gevangenis een verdraagzaamheidsconcert organiseren. En dan onze slag slaan. Hioenz reageerde geprikkeld : we kennen dat, een poco verdraagzaamheidsconcert, waar hebben we dat nog meegemaakt. Nee, bedankt. Je begrijpt me niet, zei Jack. Ook jouw geprefereerde bans zullen aan bod komen, evenals de bruinjoekelsbands. In dit geval
gaan we akkoord, zei Hioenz. Even later werd de gevangenisdirecteur gecontacteerd, die het plan enthousiast onthaalde. Hij kon een beetje positieve publiciteit best gebruiken. Een uurtje later legde Jack zijn lijstje voor aan zijn spitsbroeders :

Poco bands : Tom Boorman and his International Prophit Band, Arno Hoentjes and crazy friends, Paxel Heleman and his Antwerp Stupid band -

Bruine bands : Khaloed and his I have no idea what I play band, The Bolivian flute masters -

Uiterst rechtse bands : White Trash (Denemarken) en Schwarzbraun is die Haselnus (Munchen). Deze laatste had Jack ter plekke uitgevonden.

En wat is nu juist de bedoeling, vroeg Ilfolco. Jack antwoordde : iedereen zal op het einde zo lazarus zijn dat we onopgemerkt de gevangenis aan een grondig onderzoek kunnen onderwerpen en op zoek kunnen gaan naar de rollen. Maar de bruinen drinken toch niet, zei Ilfolco. Jack antwoordde : maar jongen toch, ook cola's kunnen bepaalde toevoegingen bevatten, nog nooit gehoord van rhum? Daar konden ze niets tegen inbrengen. Hioenz zei nog : Jack, you're genious. Jack antwoordde : It's a thin line between genious and madness.

[Mambo]

Terwijl iedereen dronken was en stonden te dansen waren nu net uitgerekend de wc"s verstopt.
Buba de neger moest in de kelder kruipen met zijn zondagse gevangenisbroek aan van de cipier en de buizen gaan leegmaken.
Terwijl hij zo door de stront een beetje aan het baggeren was met zijn handen diep in de buis om een vuil onderbroek door te trekken die was blijven hangen in een bocht van de afvoerbuis voelde hij nog wat anders. Plastieken ronde rollen.
Wat is dat vroeg hij zich af? Een Waalse keutel?
Hij trok die rol er uit en na die één kwam er nog één en nog één en nog één.
Mooi vacuüm verpakt in cellofaan bekeek hij die rollen. Voorzichtig deed hij zo'n rol open en bekeek die. Ik verstoa d'r niks de hond z"n ballen van mijmerde hij in zichzelf.
Wat niet onlogisch was want Buba was zowel kleurenblind had alsmede ook dyslexie en kon bovendien niet lezen en trouwens het was veel te donker in die kruipkelder.
Buba besloot de rollen weer te verstoppen. Ge weet nooit dacht hij.
Hij kroop de kruipkelder verder in tot hij een luik vond die uitkwam in een andere ruimte en daar in een schoorsteen achter een oude stoof die niet meer gebruikt werd verstopte hij die rollen opnieuw voor later.
Zo dacht hij, hier zal wel niemand aan denken om ze te zoeken.
Op de gang hoorde hij stemmen, ook een vrouwenstem. Hij dook terug in het mangat die in de kruipkelder uitkwam en maakte dat hij weg was.
Ergens ver weg zag hij een licht, het was de cipier die hem kwam zoeken.
Buba waar zit je riep die. Hier zei Buba, ik kom chef.

[djimi]

Precies twee seconden voordat Buba en de chef-cipier elkaar de hand konden reiken, liet een geheim commando bestaande uit zeven dwergen een ondoorzichtig scherm tussen hen beiden neerzakken.
Dat was allesbehalve een lachertje, want op dat loodzware scherm waren een heleboel strikt-politieke leuzen geschilderd. Bovendien had er ook iemand (volgens ooggetuigen was het Jack hemzelve geweest) tegen staan pissen, zodat meer dan de helft van die leuzen niet eens meer leesbaar was.
De zeven dwergen lieten zich echter niet gauw ontmoedigen. Van de zeven was er slechts éne die maar één taal sprak, drie ervan waren tweetalig, en twee waren drietalig.
De laatste dwerg was een echte polyglot, hij sprak elf talen en van elke taal minstens twee dialecten. Voor de rest was het echter een vervelend kereltje, dat bovendien onophoudelijke onwelriekende boeren liet. Volgens insiders had hij er zeven jaar hogere studies voor over gehad om zover te geraken, en deed hij dat om zich op z'n ouders te wreken.

Buba was echter niet van de domsten. Hij nam een polsstok die daar toevallig aan de wand hing, en in één wip was hij over dat scherm gesprongen. Hij kwam helaas een beetje ongelukkig neer. De chef-cipier zou het niet meer voortvertellen.

Dat is maar goed ook, want hij was niet zo'n begaafd redenaar. Meer dan eens vergat hij gewoon waar hij het over wou hebben, en begon dan steeds weer het zelfde verhaaltje op te dissen, van in de tijd dat hij nog een èchte man was en mee naar het oostelijk front was getrokken in de hoop daar een knappe boerendochter binnen te kunnen doen.

Het verhaaltje gaat als volgt :

[Mambo]

:....

Destijds aan het oostfront toen de chef cipier alias R.Tollenaere de Untersturmführer bij de Waffen SS diende was hij op zoek naar een fris boerenmeisje.
Daar op de besneeuwde heuvels een beetje achter de frontlinie stond een boerenhuisje. Tollenaere pakte zijn gimeel, ook wel eens verrekijker genoemd en speelde een beetje voor voyeur door binnen te gluren terwijl een mooi blond meisje met blauwe ogen zich aan het wassen was aan de gootsteen. Dju zei tollenaere…t’ is waar van koud water krijgen ze ferme tetten. Hij kon zich niet houden en ging snel gaan aankloppen. De deur ging open en het meisje zei “da” Was ist deinen name scheuen vrouwe? Vroeg tollenaere met kloppend hart en vlinders in zijn buik De vrouw antwoordde “barbarossa” herr struntfleugle.
Van contentement sprong Tollenaere een gat in de lucht waardoor zijn Luger pistool die tussen zijn broeksriem zat bleef haken achter de gesp van zijn lederen riem.
Een schot ging af. Plots schoot zijn stem een octaaf hoger en riep hij zijn manschappen om dat meisje ter plekke te fusilleren toen hij merkte dat hij ontmand was.
Tollenaere werd ontslagen wegens onmanhaftig gedrag en zette zijn leven verder als chef cipier onder de naam C. Verschaeve.

[satiper]

Jack werd ondertussen behoorlijk ongeduldig.
Normaal had hij voor dergelijke klussen maximum 24 u nodig.
Maar ja, hij had al gemerkt dat er in dit land weinig volgens de procedures verliep die hij gewoon was. Hij had zelfs een gsm van een junkie moeten buitmaken, niet dat het hem veel vooruitgeholpen had, zijn chef had hij niet meer kunnen bereiken. Hij wist dat hij er quasi alleen voor stond. Gelukkig scheen het lot te keren, cipier verschaeve ongelukkig om het leven gebracht door de geweldige sprong van buba had bij dit gebeuren zijn luger verloren. Jack was er als de kippen bij om zich van het wapen meester te maken.
Gedaan met subtiliteiten, het verhaal was al te lang bezig en er was nog maar één dode gevallen en dat was dan nog een half ongeluk in feite.
Met zijn bekende spock techniek grabbelde hij de eerste dwerg vast die binnen zijn bereik kwam. Het was de polyglot. “jij gaat me binnen de 10 seconden vertellen waar de rollen zijn, of je zal het in geen van je 24 talen navertellen vriend” sprak Jack in zijn vertrouwde ondervragingstechniek.
De dwerg, wat van zijn melk door de wat ruwe manier waarop hij behandeld werd begon zijn verontwaardiging te uiten in zijn eigen taal, hetgeen jack alle zelfbeheersing deed verliezen. Zeven dwergen later, was jack zeven kogels armer maar nog geen stap verder.
Toen Buba de luger op zich gericht voelde, wist hij hoe laat het was, hij koos eieren voor zijn geld en bracht Jack naar de rollen.
Jack had maar even nodig om te zien dat de zaken bijzonder ernstig waren.
Er was zowaar een complot gaande tegen de belangrijkste figuur van het land.
Het paarse monster had het gemunt op Prins Flippo.
Prins Flippo die het tot zijn levenstaak had gemaakt om het land kost wat kost bij mekaar te houden en hiertoe een geheime organisatie had opgezet, zou vermoord worden door de geheime doodseskaders van het paarse monster. Eens hij als spilfiguur uitgeschakeld was zou de organisatie haar financiële armslag en dus kracht verliezen.
Het was niet de eerste keer dat Jack een VIP op de valreep diende te redden van de dood.

[Bovenbuur]

Terwijl Jack voor de schouw zat en de rollen bekeek en buba er stilletjes via de storntbuizen vandoor probeerde te gaan klonk er aan de andere kant van de zaal opeens een zware stem.
"Ik wist wel dat jij me van pas zou komen."
Jack keek om. De man die hij kende als David kwam langzaam uit het donker gelopen. Hij hinkte niet meer, en ondanks dat hij van tot tot teen onder de modder en het bloed zat zag hij er nog sterker en groter uit dan eerst. Weer gloeiden zijn ogen rood op.
"Die rollen zijn van mij", zei de man. Jack bekeek hem aandachtig en nam in zijn hoofd vliegensvlug alle mogelijke vluchtroutes door.

[Boadicea]

Maar prins Flippo bevond zich niet in de gevangenis, maar in het kasteel, aan de andere kant van de stad. Het was daar dat men hem, net als de arme meester, ging ombrengen.
Jack had nog weinig tijd om op tijd aan de andere kant van de stad geraken. Er waren al ruim 22 uur verstreken. Hoe moest hij nu weer uit die gevangenis zien te geraken? De cipier was wel dood, maar dronken en gedrogeerde gevangenen hadden zijn plaats ingenomen compleet in de war door het goedje dat in hun lijf werkte, hadden ze geen idee meer wie ze werkelijk waren.
Het was al zo ver gekomen, dat zelfs Hioenz Buba wou knuffelen en Sien niet meer zag staan. Zij lag te slapen in een glazen bak en nu de zeven dwergen er niet meer waren, lag ze ook niet meer op haar prins te hopen. Nee, ze sliep liever haar roes uit, wat gezien de omstandigheden het beste was.
Op Sien kon nem niet meer rekenen, maar plots besefte Buba, die vastzat in de greep van Hioenz ontblote bovenlichaam dat deze blijkbaar al langer van plan was om ooit te ontsnappen.
Tussen de patronen van zijn hakenkruizen en andere tatoeages, zat wonderwel het plan van de gevangenis verborgen. Blijkbaar kon men best door de riooleringen, die Buba juist had vrijgemaakt, ontsnappen. Dan eindige men wel met een geurtje, maar niet ver bij een verlaten weggetje, dat naar het kasteel kon leiden.
Jack besloot het op te wagen. Het enige nadeel was dat hij Hioenz nu wel moest meenemen, om niet verloren te lopen op zijn weg. Vermits deze Buba nog steeds niet wou lossen, besloot de dappere, zwarte held, die reeds gewend geraakt was aan de stank van de beerputten, om ook maar mee te gaan.
Blijkbaar hadden Abdel en Samir ongemerkt de handboeien van de dode cipier bemachtigt en zo de nazi en de zwarte aan elkaar vastgemaakt. Voor Jack leverde dit dus twee helpers voor de prijs van één op.
Men liet de rest van de gevangenen achter en kroop door het gat dat naar de riolering leidde, met Jack op kop, gevolgd door Buba, die de verdoofde Hioenz, die onbewust dienst deed als kaart, meesleurde.

[satiper]

Al kruipend door het smerige rioleringsstelsel van de dendermoniunse kerkers bedacht Jack dat dit echt wel de rottigste missie ever was.
Doorgaans was er in zijn avonturen wat ruimte voor romantiek of zelfs erotiek maar doordrongen van de geur van drek en urine als ze waren, bestond daar deze keer weinig kans toe vreesde hij. Op zijn geliefde sien hoefde hij ook al niet meer te rekenen die lag in quasi comateuze toestand in haar glazen kist. De taferelen tussen buba en hioenz hadden de pure hetero die Jack was doen walgen. Plots besefte hij dat maar beter gefocust kon blijven bij zijn missie. Er was later nog tijd zat. Zag hij daar geen lichtje in de verte, een briesje verse lucht bevestigde zijn vermoeden, ze waren vrij.
Opnieuw kwam het geluk een handje helpen. De rioolpijp monde uit in een droogstaande bedding. Naast deze bedding bevond zich een steegje waar een vrijend koppel hun wagen geparkeerd hadden om zich wat te amuseren.
Jack besloot beleefd aan te kloppen

[djimi]

maar toen nam de werkelijkheid plots een loopje, niet alleen met Jack en het vrijend koppel, maar ook en vooral met zichzelf.

De rioolpijp was het zo langzamerhand kotsbeu geworden altijd maar in een droogstaande bedding te moeten uitmonden. Onder het uitspreken van een Oud-Chinese toverspreuk die volgens de overlevering uit de onderwereld van Anyang stamde, rukte de rioolpijp zich los uit het beton waarin ze gemetseld was, greep Jack bij zijn neusharen vast en gooide hem dwars door het openstaande raampje van de wagen van het vrijend koppel.

'Ha, dat doet deugd !' , zei de rioolpijp.

'Zeg, zal 't een beetje gaan, ja ?' sprak verontwaardigd Rose-Mariette, de vrouwelijke helft van het vrijende koppeltje. Zij was nogal op etiquette en goede manieren gesteld, en het feit dat Jack haar ontmaagding zo brutaal was komen verstoren, had haar nu niet bepaald vrolijk gestemd.

René, haar dappere ontmaagder, wou ook nog iets zeggen, maar de rioolpijp was hem te vlug af. Met een fraaie boog vloog René door het zelfde open raampje naar buiten, met zijn broek nog afgezakt de droge bedding in.

En toen

[satiper]

Filice die het vluchtende drietal op de voet gevolgd was zag hoe René met afgezakte broek doorheen het portier was gevlogen. Mooi cadeau dacht felice die er geen gras liet overgroeien en Rene in half versufte toestand de maat van z’n endeldarm mat.
Buba en Hioenz door de frisse lucht weer bij hun positieven gekomen stonden met kwijl druipend uit hun mondhoeken naar het stel fraaie koplampen van Rose-Mariette te kijken. Hoewel ze niet al te fris roken besloot dat Rose-Mariette dat ze niet langer als maagd door het leven wilde stappen en ze merkte aan buba en Hioenz dat die dat karwei wel voor hun rekening zouden nemen. Terwijl Rose-Mariette dan toch nog ontmaagd geraakte vloekte Jack in z’n binnenste. Waarom was de pret altijd voor een ander. Hij besloot na afloop van dit avontuur zijn schade eens goed in te halen. Zijn plichtsbesef deed hem echter in volle vaart koers zetten naar het paleis van Prins Flippo.
Maar hoe zouden ze binnenraken. Jack was er zich niet van bewust dat hij in zichzelf had zitten praten. Rose-Mariette had echter de hoofdlijnen kunnen volgen en tussen twee stoten van Buba door wist ze uit te brengen dat ze nog een vriendin had die een graag geziene gaste was aan het hof. Ze heette Kimsie en woonde maar een paar straten verderop.

[satiper]

Kimsie was trouwens ook een hooggeplaatste figuur bij "blub", de geheime organisatie van de prins die tot elke prijs de desintegratie van het land wou voorkomen.

[Boadicea]

Rose-Mariette wou wel helpen om Jack naar Kimsie te brengen. Ondertussen probeerde ze met haar nagelvijl om Buba en Hioenz, die niet steeds met de handboeien aal elkaar vasthingen, los te krijgen.
Eigenlijk kon het haar weinig schelen. Ze kon toch niet kiezen wie van die twee compleet verschillende mannen haar het meest aanprak. Twee voor de prijs van één vond ze best goed.
Enfin, zolang ze geboeid waren, moesten Buba en Hioenz, die naast ideologische en raciale bezwaren tegen elkaar, ook nog jaloezie voelde opkomen, omdat ze beide in Rose-Mariette geïnteresseerd raakten en de ene zo onvrijwillig moest toezien terwijl de andere met haar bezig was, elkaar wel tolereren. Daarom besloot RM, zoals ze door vrienden genoemd werd, van de nood een deugd te maken. Voor het eerst was ze blij dat ze vergeten was dat haar nagelvijl aan vervanging toe was.

Nu moest Jack Kimsie zien te vinden. Die Blub was een moeilijk te vinden, supergeheime organisatie, die wel letterlijk onder grond zat. Blijkbaar was hun hoofdkwartier een oude bunker uit een voorbije wereldoorlog.
Naar het schijnt had een verliezende SS officier er ooit een kogel door zijn hoofd gejaagd en zijn geest zou er nog rondspoken.
Met deze kennis in zijn achterhoofd, wist Jack meteen dat zijn getatoëerde stratenplan Hioenz weermaals dienst kon doen. Het plan naar de bunker was inderdaad aanwezig, op een nogal intieme plaats, die dankzij de strubbelingen met Buba over RM juist zichtbaar was.
Voor Jack was dit een goddelijke tussenkomst en hij hoopte dat die Kimsie nog mooier dan Sien was en dat ze hem zou zien zitten. Zo vergat hij al dagdromend al bijna zijn missie.

Hij had nog een uur om het kasteel te bereiken en prins Flippo te vinden. De gsm die hij van de junkie gestolen had, was naast opgebeld belkrediet, ook nog eens slachtoffer van een lege batterij geworden.
Maar geen nood, RM had Kimsies nummer in haar toestel geprogrammeer en ...

[Mambo]

Belde Kimsie dat ze de deur moest openhouden voor een dringende zaak.

Jack sprong achter het stuur en buba en Hioenz en Rose-Mariette verhuisden naar de achterzetel alwaar ze hun groepspraktijk verder uitwerkten. Allen reden ze naar Kimsie.
Daar aangekomen, net op tijd trouwens want Buba en Hioenz smoorden net hun sigaret na de daad en Rose-Mariette moest dringend ijs hebben om ergens op te leggen.
Kimsie we moeten in het paleis geraken zei Jack, ’t is een zaak van leven en dood.
Kimsie bekeek hun eens goed en zei; ……

[Mitgard]

...vinde gij mijn gat niet te dik in deze rok?

[satiper]

Kimsie storte onmiddellijk in huilen uit.
Hun leider en stichtend voorbeeld Prins flippo was reeds in de handen gevallen van de regenboog dragoons (een elite eenheid van het paarse monster).
Het eerdere voornemen om de prins uit te schakelen was omgevormd tot een nog sluwer plan.
In ruil voor de prins moesten de blubbers hun maskers afwerpen. Gans de organisatie zou in haar blootje komen te staan. Mocht dit gebeuren zou niets de totale desintegratie van het land kunnen stoppen.
Rose-Mariette sprak troostende woorden tot kimsie en gaf haar weer een sprankeltje hoop toen ze zei dat Jack en z’n maats echt wel van aanpakken wisten. Ze voegde er al fluisterend aan toe “ die Jack is echt wel een lekker dier vind je niet Kimsie”.