Belgisch nationalisme.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Ik bedoel daarmee slechts dat het uiteindelijk een groep mensen zijn die een gezamelijk identitair aanvoelen delen en dat dit vanuit hen komt. Niet opgelegd. Niet ontwikkeld op basis van allerlei duistere redeneringen in de trant van "historisch gezien". E.d.

En hoe meet u dat dan? Aan het aantal Leeuwenvlaggen tijdens 11 juli?Aan het aantal mensen op de IJzerbedevaart? Dan zijn er maar bitter weinig mensen die zich dezelfde identiteit aanmeten. Neen, de Vlaamse identiteit is er meer en meer gekomen (en dus in zekere zin opgelegd ) door de recente staatshervormingen, door het feit dat er een Vlaams gewest is gekomen, door het feit dat dit gewest bepaalde ordonnanties kan maken, enz. Het is politiek-juridisch in mekaar gestoken. Net zoals België. Hieruit kan op betrekkelijke korte tijd een gezamenlijke identiteit ontstaan natuurlijk. Dat bewist ik niet. Maar het zijn de historische factoren ( België, de taaltwisten, de staatshervormingen ) die dit in de hand werkten. En het wat begrip 'Vlaanderen' betreft, is dit begrip zeker historisch onjuist. We hebben niets met 1302 te maken. Helemaal niets zelfs. Maar dat heb ik u al zoveel malen proberen uit te leggen. De enige mensen die zich in België Vlamingen met rede mogen noemen zijn de Oost-Vlamingen en de West-Vlamingen.

[I amsterdam]

Oorspronkelijk geplaatst door system

En hoe meet u dat dan? Aan het aantal Leeuwenvlaggen tijdens 11 juli?Aan het aantal mensen op de IJzerbedevaart? Dan zijn er maar bitter weinig mensen die zich dezelfde identiteit aanmeten. Neen, de Vlaamse identiteit is er meer en meer gekomen (en dus in zekere zin opgelegd ) door de recente staatshervormingen, door het feit dat er een Vlaams gewest is gekomen, door het feit dat dit gewest bepaalde ordonnanties kan maken, enz. Het is politiek-juridisch in mekaar gestoken. Net zoals België. Hieruit kan op betrekkelijke korte tijd een gezamenlijke identiteit ontstaan natuurlijk. Dat bewist ik niet. Maar het zijn de historische factoren ( België, de taaltwisten, de staatshervormingen ) die dit in de hand werkten. En het wat begrip 'Vlaanderen' betreft, is dit begrip zeker historisch onjuist. We hebben niets met 1302 te maken. Helemaal niets zelfs. Maar dat heb ik u al zoveel malen proberen uit te leggen. De enige mensen die zich in België Vlamingen met rede mogen noemen zijn de Oost-Vlamingen en de West-Vlamingen.

Je hebt gelijk ,Limburgers en Brabanders zijn geen Vlamingen en
Limburgers en Brabanders in Nederlander zijn geen Hollanders.
Toch zie ik een onafhankelijk Vlaaanderen als een reeele mogelijkheid en
een onafhankelijk Limburg als een utopie.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door I amsterdam

Je hebt gelijk ,Limburgers en Brabanders zijn geen Vlamingen en
Limburgers en Brabanders in Nederlander zijn geen Hollanders.
Toch zie ik een onafhankelijk Vlaaanderen als een reeele mogelijkheid en
een onafhankelijk Limburg als een utopie.

Lees eventjes het volgende:


http://forum.politics.be/showthread.php?t=42377

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Neen, de Vlaamse identiteit is er meer en meer gekomen (en dus in zekere zin opgelegd ) door de recente staatshervormingen, door het feit dat er een Vlaams gewest is gekomen, door het feit dat dit gewest bepaalde ordonnanties kan maken, enz. Het is politiek-juridisch in mekaar gestoken.

Dat is manifest onwaar, en wordt geloochenstraft door de geschiedenis van de vroege Vlaamse Beweging uit de 19e eeuw. Belangrijke figuren als Jan Frans Willems gebruikte de benaming "Vlamingen" al in de betekenis van Nederlandssprekende Belgen, alsook de toenmalige Franse elite als bijvoorbeeld Charles Rogier ("les Flamands" en "la langue flamande").

Ten andere, ik zou niet weten hoe een staat anders in elkaar steekt dan politiek-juridisch.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door system

En het wat begrip 'Vlaanderen' betreft, is dit begrip zeker historisch onjuist. We hebben niets met 1302 te maken. Helemaal niets zelfs. Maar dat heb ik u al zoveel malen proberen uit te leggen. De enige mensen die zich in België Vlamingen met rede mogen noemen zijn de Oost-Vlamingen en de West-Vlamingen.

http://forum.politics.be/showthread.php?t=42377

[liberalist_NL]

Oorspronkelijk geplaatst door I amsterdam

Je hebt gelijk ,Limburgers en Brabanders zijn geen Vlamingen en
Limburgers en Brabanders in Nederlander zijn geen Hollanders.
Toch zie ik een onafhankelijk Vlaaanderen als een reeele mogelijkheid en
een onafhankelijk Limburg als een utopie.

Ik denk dat Brabanders in Vlaanderen zich toch wel heel erg Vlaming voelen hoor, kijk maar naar Antwerpen.

[Eddy B]

Oorspronkelijk geplaatst door liberalist_NL

Ik denk dat Brabanders in Vlaanderen zich toch wel heel erg Vlaming voelen hoor, kijk maar naar Antwerpen.

We worden al 178 jaar uitgescholden voor "sale Flamins". We hebben dat scheldwoord tot eretitel gemaakt, en nu zijn ze er jaloers op!

[liberalist_NL]

Oorspronkelijk geplaatst door Eddy B

We worden al 178 jaar uitgescholden voor "sale Flamins". We hebben dat scheldwoord tot eretitel gemaakt, en nu zijn ze er jaloers op!

Wij worden al 178 jaar uitgescholden voor ''arrogante Ollanders''. We hebben dat scheldwoord niet tot eretitel gemaakt, en nu zijn we er niet trots op!

[Eddy B]

Oorspronkelijk geplaatst door liberalist_NL

Wij worden al 178 jaar uitgescholden voor ''arrogante Ollanders''. We hebben dat scheldwoord niet tot eretitel gemaakt, en nu zijn we er niet trots op!

Toch wel : weet je nog : "hup, Holland hup, laat de leeuw niet..."

[liberalist_NL]

Oorspronkelijk geplaatst door Eddy B

Toch wel : weet je nog : "hup, Holland hup, laat de leeuw niet..."

Waar denk je dat al het asociale voetbalvolk vandaan komt?

Een Limburger kijkt wel uit eer hij zich Hollander noemt.

[Eddy B]

Oorspronkelijk geplaatst door liberalist_NL

Waar denk je dat al het asociale voetbalvolk vandaan komt?

Een Limburger kijkt wel uit eer hij zich Hollander noemt.

Maar zingt toch dapper mee, nietwaar?

[liberalist_NL]

Oorspronkelijk geplaatst door Eddy B

Maar zingt toch dapper mee, nietwaar?

Vraag het niet aan mij, ik waag mij niet in zo'n stadion!

[liberalist_NL]

http://frontpage.fok.nl/review/2152/1
Snap je nu waarom?

[drosophila]

Ik sluit mij aan bij deze wijze woorden van een bekende Brusselse Vlaming:

Groeten aan de vlag


Vorige week dook een filmpje op waarin Jong N-VA'ers rond een kampvuur een Belgische vlag verbrandden. In de Vlaamse media werd daar nauwelijks aandacht aan besteed, maar zowel RTBF als RTL openden er hun journaal mee. Franstaligen lijken het vreemd te vinden dat de jongerenafdeling van een partij die over een staatshervorming onderhandelt haar afkeer van dit land zo duidelijk laat merken. De N-VA deed de Franstalige reactie meteen af als "hysterisch". Het was niet meer dan een stommiteit van een paar jongeren rond een barbecue, wist voorzitter De Wever te vertellen. Meer moesten we er vooral niet achter zoeken.

België op de brandstapel
In Vlaanderen maakte men zich niet druk over het incident. Het was alsof niemand zin had om een paar Vlaams-nationalistische driftkikkers de aandacht te geven die ze niet verdienden. Toch valt de reactie van de Franstaligen te begrijpen. Zij zien de vlagverbranding als het hoogtepunt van een lange reeks Vlaamse provocaties: van de denigrerende opmerkingen van Yves Leterme tot de N-VA-acties over de geldtransfers. En ze zien vooral hun vrees bevestigd dat het er de N-VA niet om te doen is dit land te hervormen, maar wel om het op de brandstapel te zetten.

Dat dit een terechte vrees is, kan moeilijk ontkend worden als je ziet wat Jong N-VA'ers de laatste tijd in de pers schrijven. De Vlaams-nationalistische jongeren houden zich immers niet enkel onledig met baldadige barbecues. Ze ondernemen verdienstelijke pogingen om ons inzicht te verschaffen in hun ideologie. Want, zo stelt onder anderen de nationale voorzitter van Jong N-VA, "nationalisme is geen gevoel, maar een ideologie". In een natie kunnen mensen weliswaar diverse identiteiten hebben, maar "de gemeenschap bestaat niet uit 'rechts' of 'links', allochtoon of autochtoon, man of vrouw, maar uit mensen die dezelfde taal spreken en vaak een minimaal collectief bewustzijn hebben en elkaar daarom herkennen als Vlaming". Dat is de reden, vinden de Jong N-VA'ers dat er een natie gevormd moet worden rond mensen die dezelfde taal spreken.

Een modern wereldbeeld is dit niet. De eigen moedertaal als unificator van een natie is een typische romantische opvatting die eerder thuishoort in de negentiende eeuw, toen ook Vlamingen vanuit hun culturele verdrukking dachten dat "de taal gans het volk" was. Maar de bevrijding van het Vlaamse volk was een sociaal gevecht en dat had weinig met de taal te maken. De strijd voor het Vlaams was bovendien lang niet altijd emancipatorisch, want de kerk maakte er zonder schroom gebruik van om de gevaarlijke ideeën van de verlichting en het socialisme uit Vlaanderen te weren en de bevolking onder de katholieke knoet te houden. En het droevige verhaal over hoe een deel van de Vlaamse nationalisten zich inpaste in de nazi-ideologie is genoegzaam bekend.

En toch duikt diezelfde nationalistische ideologie weer op, in een moderne verpakking, waarbij de taal voorgesteld wordt als de expressie van de ziel van het volk, waarrond zich dan op natuurlijke wijze een natie zou vormen.

Dat mensen die eenzelfde taal spreken een soort 'minimaal collectief bewustzijn' zouden hebben, is een puur ideologische bewering die gemakkelijk weerlegd kan worden. Als dat zo zou zijn, dan zou een Nederlandstalige Belg een collectief bewustzijn hebben met een Nederlander. Daar heb ik nog niet veel van gemerkt. Daarvoor zijn we te verschillend van de Nederlanders. Dat we dezelfde taal spreken, verandert daar niets aan. Het ontbreken van dat gemeenschappelijke bewustzijn is te wijten aan onze verschillende geschiedenis en aan een andere religieuze achtergrond.

Het is net in het contact met Nederlanders dat je als Vlaming voelt hoezeer de taal in de eerste plaats een communicatiemiddel is. Als Vlaming voel ik een veel groter collectief bewustzijn met Franstalige Belgen. Hoewel wij niet dezelfde taal spreken, hebben we een gemeenschappelijke geschiedenis. De culturele verschillen tussen Vlamingen en Walen zijn op veel vlakken heel wat kleiner dan tussen Vlamingen en Nederlanders. Met taal heeft dit allemaal weinig te maken.

Het gevaarlijke aan romantisch denken over een collectief gevoel tussen mensen die dezelfde taal spreken, is dat het voorgesteld wordt als een onvermijdelijk natuurlijk verschijnsel, terwijl het in werkelijkheid niet meer is dan een ideologie die op geen enkele rationele grond steunt en de toets van de realiteit niet doorstaat. Het is immers absoluut niet zo dat mensen zich in een gemeenschap aaneensluiten omdat ze dezelfde taal spreken. Soms gebeurt dat, maar soms ook niet. Grootstedelijke gebieden, die in de eenentwintigste eeuw de woonplaats zullen zijn van het overgrote deel van de wereldbevolking, zijn per definitie een smeltkroes van mensen met een verschillende culturele achtergrond. Een nationalistische ideologie kan daar alleen maar verengend werken, zoals dat gebeurt bij streng fundamentalistische sektes die zich van de buitenwereld afsluiten en geen beïnvloeding van buitenaf dulden.

In die gebieden zal een collectief bewustzijn ontstaan dat niets te maken heeft met de oorspronkelijke taal van de bewoners. Dat betekent allerminst dat ze hun eigen identiteit zullen opgeven, maar wel dat ze ook een andere taal zullen gebruiken in het contact met hun stadsgenoten. Uit dat contact en samenwonen zal een collectief bewustzijn ontstaan dat mijlenver afstaat van het beperkende en op zich gekeerde nationalisme. De wereldbevolking zal almaar mobieler worden en de vermenging steeds groter. Wie nu een nationalistische ideologie propageert, is in het beste geval het slachtoffer van heimwee naar een etnisch zuivere natie die nooit meer zal bestaan, als ze ooit al bestaan zou hebben.

Obsessie


De drijfveer achter de Vlaams-nationalistische eis om B-H-V te splitsen is de obsessie met taalzuivere breuklijnen die op termijn natiegrenzen moeten vormen. In de hoofden van de Vlaams-nationalisten is Brussel daarbij verloren gebied, omdat de vermenging er te groot is en het streven naar een taalgemeenschap in een veeltalige omgeving onmogelijk is. De meeste Vlamingen in Brussel voelen zich daar meer thuis dan in het Vlaanderen van de N-VA en hebben een grootstedelijk gemeenschapsgevoel, waarbij ze meerdere talen gebruiken zonder hun culturele eigenheid te verliezen.

De Vlaams-nationalisten zijn ook niet de enigen die het belang van de taal als gemeenschapsvormer overschatten. Bepaalde Franstaligen hebben daar evenveel last van. Dat geldt bijvoorbeeld voor de Communauté française, die blijft zweren bij eentaligheid. Een gemeente die in het Brussels Gewest wat wil inrichten en daarvoor Franstalige subsidies wil, is verplicht in ruil daarvoor enkel het Frans te gebruiken. Zo moet de fictie gehandhaafd worden dat Brussel een Franstalige stad is, terwijl het Frans hier niet veel meer is dan een lingua franca waarvan de vele anderstalige stadsbewoners zich bedienen.

Hoe groot de nationalistische verblinding wel kan zijn, bleek uit een lezersbrief in deze krant waarin gesteld werd dat "een gemeenschappelijke moedertaal een band schept over alle grenzen van ras en staat". Dat is geen gevaarlijke romantiek meer, dat is een logica die in catastrofes eindigt.

[straatrue]

Oorspronkelijk geplaatst door drosophila

Ik sluit mij aan bij deze wijze woorden van een bekende Brusselse Vlaming:

Groeten aan de vlag


Vorige week dook een filmpje op waarin Jong N-VA'ers rond een kampvuur een Belgische vlag verbrandden. In de Vlaamse media werd daar nauwelijks aandacht aan besteed, maar zowel RTBF als RTL openden er hun journaal mee. Franstaligen lijken het vreemd te vinden dat de jongerenafdeling van een partij die over een staatshervorming onderhandelt haar afkeer van dit land zo duidelijk laat merken. De N-VA deed de Franstalige reactie meteen af als "hysterisch". Het was niet meer dan een stommiteit van een paar jongeren rond een barbecue, wist voorzitter De Wever te vertellen. Meer moesten we er vooral niet achter zoeken.

België op de brandstapel
In Vlaanderen maakte men zich niet druk over het incident. Het was alsof niemand zin had om een paar Vlaams-nationalistische driftkikkers de aandacht te geven die ze niet verdienden. Toch valt de reactie van de Franstaligen te begrijpen. Zij zien de vlagverbranding als het hoogtepunt van een lange reeks Vlaamse provocaties: van de denigrerende opmerkingen van Yves Leterme tot de N-VA-acties over de geldtransfers. En ze zien vooral hun vrees bevestigd dat het er de N-VA niet om te doen is dit land te hervormen, maar wel om het op de brandstapel te zetten.

Dat dit een terechte vrees is, kan moeilijk ontkend worden als je ziet wat Jong N-VA'ers de laatste tijd in de pers schrijven. De Vlaams-nationalistische jongeren houden zich immers niet enkel onledig met baldadige barbecues. Ze ondernemen verdienstelijke pogingen om ons inzicht te verschaffen in hun ideologie. Want, zo stelt onder anderen de nationale voorzitter van Jong N-VA, "nationalisme is geen gevoel, maar een ideologie". In een natie kunnen mensen weliswaar diverse identiteiten hebben, maar "de gemeenschap bestaat niet uit 'rechts' of 'links', allochtoon of autochtoon, man of vrouw, maar uit mensen die dezelfde taal spreken en vaak een minimaal collectief bewustzijn hebben en elkaar daarom herkennen als Vlaming". Dat is de reden, vinden de Jong N-VA'ers dat er een natie gevormd moet worden rond mensen die dezelfde taal spreken.

Een modern wereldbeeld is dit niet. De eigen moedertaal als unificator van een natie is een typische romantische opvatting die eerder thuishoort in de negentiende eeuw, toen ook Vlamingen vanuit hun culturele verdrukking dachten dat "de taal gans het volk" was. Maar de bevrijding van het Vlaamse volk was een sociaal gevecht en dat had weinig met de taal te maken. De strijd voor het Vlaams was bovendien lang niet altijd emancipatorisch, want de kerk maakte er zonder schroom gebruik van om de gevaarlijke ideeën van de verlichting en het socialisme uit Vlaanderen te weren en de bevolking onder de katholieke knoet te houden. En het droevige verhaal over hoe een deel van de Vlaamse nationalisten zich inpaste in de nazi-ideologie is genoegzaam bekend.

En toch duikt diezelfde nationalistische ideologie weer op, in een moderne verpakking, waarbij de taal voorgesteld wordt als de expressie van de ziel van het volk, waarrond zich dan op natuurlijke wijze een natie zou vormen.

Dat mensen die eenzelfde taal spreken een soort 'minimaal collectief bewustzijn' zouden hebben, is een puur ideologische bewering die gemakkelijk weerlegd kan worden. Als dat zo zou zijn, dan zou een Nederlandstalige Belg een collectief bewustzijn hebben met een Nederlander. Daar heb ik nog niet veel van gemerkt. Daarvoor zijn we te verschillend van de Nederlanders. Dat we dezelfde taal spreken, verandert daar niets aan. Het ontbreken van dat gemeenschappelijke bewustzijn is te wijten aan onze verschillende geschiedenis en aan een andere religieuze achtergrond.

Het is net in het contact met Nederlanders dat je als Vlaming voelt hoezeer de taal in de eerste plaats een communicatiemiddel is. Als Vlaming voel ik een veel groter collectief bewustzijn met Franstalige Belgen. Hoewel wij niet dezelfde taal spreken, hebben we een gemeenschappelijke geschiedenis. De culturele verschillen tussen Vlamingen en Walen zijn op veel vlakken heel wat kleiner dan tussen Vlamingen en Nederlanders. Met taal heeft dit allemaal weinig te maken.

Het gevaarlijke aan romantisch denken over een collectief gevoel tussen mensen die dezelfde taal spreken, is dat het voorgesteld wordt als een onvermijdelijk natuurlijk verschijnsel, terwijl het in werkelijkheid niet meer is dan een ideologie die op geen enkele rationele grond steunt en de toets van de realiteit niet doorstaat. Het is immers absoluut niet zo dat mensen zich in een gemeenschap aaneensluiten omdat ze dezelfde taal spreken. Soms gebeurt dat, maar soms ook niet. Grootstedelijke gebieden, die in de eenentwintigste eeuw de woonplaats zullen zijn van het overgrote deel van de wereldbevolking, zijn per definitie een smeltkroes van mensen met een verschillende culturele achtergrond. Een nationalistische ideologie kan daar alleen maar verengend werken, zoals dat gebeurt bij streng fundamentalistische sektes die zich van de buitenwereld afsluiten en geen beïnvloeding van buitenaf dulden.

In die gebieden zal een collectief bewustzijn ontstaan dat niets te maken heeft met de oorspronkelijke taal van de bewoners. Dat betekent allerminst dat ze hun eigen identiteit zullen opgeven, maar wel dat ze ook een andere taal zullen gebruiken in het contact met hun stadsgenoten. Uit dat contact en samenwonen zal een collectief bewustzijn ontstaan dat mijlenver afstaat van het beperkende en op zich gekeerde nationalisme. De wereldbevolking zal almaar mobieler worden en de vermenging steeds groter. Wie nu een nationalistische ideologie propageert, is in het beste geval het slachtoffer van heimwee naar een etnisch zuivere natie die nooit meer zal bestaan, als ze ooit al bestaan zou hebben.

Obsessie


De drijfveer achter de Vlaams-nationalistische eis om B-H-V te splitsen is de obsessie met taalzuivere breuklijnen die op termijn natiegrenzen moeten vormen. In de hoofden van de Vlaams-nationalisten is Brussel daarbij verloren gebied, omdat de vermenging er te groot is en het streven naar een taalgemeenschap in een veeltalige omgeving onmogelijk is. De meeste Vlamingen in Brussel voelen zich daar meer thuis dan in het Vlaanderen van de N-VA en hebben een grootstedelijk gemeenschapsgevoel, waarbij ze meerdere talen gebruiken zonder hun culturele eigenheid te verliezen.

De Vlaams-nationalisten zijn ook niet de enigen die het belang van de taal als gemeenschapsvormer overschatten. Bepaalde Franstaligen hebben daar evenveel last van. Dat geldt bijvoorbeeld voor de Communauté française, die blijft zweren bij eentaligheid. Een gemeente die in het Brussels Gewest wat wil inrichten en daarvoor Franstalige subsidies wil, is verplicht in ruil daarvoor enkel het Frans te gebruiken. Zo moet de fictie gehandhaafd worden dat Brussel een Franstalige stad is, terwijl het Frans hier niet veel meer is dan een lingua franca waarvan de vele anderstalige stadsbewoners zich bedienen.

Hoe groot de nationalistische verblinding wel kan zijn, bleek uit een lezersbrief in deze krant waarin gesteld werd dat "een gemeenschappelijke moedertaal een band schept over alle grenzen van ras en staat". Dat is geen gevaarlijke romantiek meer, dat is een logica die in catastrofes eindigt.

Lukas denk ik

[drosophila]

Oorspronkelijk geplaatst door straatrue

Lukas denk ik

Bijna juist

[Kortaf]

Oorspronkelijk geplaatst door drosophila

Het is net in het contact met Nederlanders dat je als Vlaming voelt hoezeer de taal in de eerste plaats een communicatiemiddel is. Als Vlaming voel ik een veel groter collectief bewustzijn met Franstalige Belgen. Hoewel wij niet dezelfde taal spreken, hebben we een gemeenschappelijke geschiedenis. De culturele verschillen tussen Vlamingen en Walen zijn op veel vlakken heel wat kleiner dan tussen Vlamingen en Nederlanders. Met taal heeft dit allemaal weinig te maken.

Grappig hoe er sinds 1830 nog steeds niets veranderd is: "België" en het Belgisch-nationalisme kunnen hun bestaan nog steeds alleen maar verantwoorden door zich af te zetten tegen de Ollanders.

Het gevaarlijke aan romantisch denken over een collectief gevoel tussen mensen die dezelfde taal spreken,

Nog grappiger dat deze Belgisch-nationalist zijn eigen contradictie niet ziet: identiteit rond een taal is 19de eeuws en gevaarlijk, maar identiteit rond een vaag persoonlijk gevoel van herkenning ("Als Vlaming voel ik een veel groter collectief bewustzijn met Franstalige Belgen") is dan plots weer niet 19de eeuw, romantisch of gevaarlijk...

Allé, weg met den Bataaf, zekers?

[drosophila]

Oorspronkelijk geplaatst door Kortaf

Grappig hoe er sinds 1830 nog steeds niets veranderd is: "België" en het Belgisch-nationalisme kunnen hun bestaan nog steeds alleen maar verantwoorden door zich af te zetten tegen de Ollanders.



Nog grappiger dat deze Belgisch-nationalist zijn eigen contradictie niet ziet: identiteit rond een taal is 19de eeuws en gevaarlijk, maar identiteit rond een vaag persoonlijk gevoel van herkenning ("Als Vlaming voel ik een veel groter collectief bewustzijn met Franstalige Belgen") is dan plots weer niet 19de eeuw, romantisch of gevaarlijk...

Allé, weg met den Bataaf, zekers?

Luckas Vander Taelen is geen Belgisch-nationalist.
Noch tracht hij hier "het bestaan van België te verantwoorden". Noch veralgemeent hij wat u noemt "een vaag persoonlijk gevoel van herkenning" tot "identiteit".

U bent het dus, die 'grappig' is.

[straatrue]

Oorspronkelijk geplaatst door drosophila

Luckas Vander Taelen is geen Belgisch-nationalist.

Nee, maar hij probeert de 2 zienswijzen te begrijpen.

In elk geval geen vriend van BDW.

[liberalist_NL]

Oorspronkelijk geplaatst door drosophila

Luckas Vander Taelen is geen Belgisch-nationalist.
Noch tracht hij hier "het bestaan van België te verantwoorden". Noch veralgemeent hij wat u noemt "een vaag persoonlijk gevoel van herkenning" tot "identiteit".

U bent het dus, die 'grappig' is.

Nederlanders en Vlamingen hebben niet één publieke cultuur, en dat maakt dat ze weinig met elkaar omgaan, weinig van elkaar weten en (relatief) weinig samenhorigheid voelen.