Wat gebeurt er als men de loonindexatie afschaft?!

[Jazeker]

Wat gebeurt er als men de loonindexatie afschaft?!

Niets. De afspraak is dat de lonen in ons land niet meer mogen stijgen dan in de buurlanden (die geen indexatie hebben). Het zal dan dus op het niveau van de buurlanden blijven maar dan geheel bepaald door sociaal overleg in plaats van deels door index en deels door sociaal overleg.

Het is een fake discussie.

[Kazan]

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey

Helaas is de wikipedia pagina over inflatie fout.
Stijgende prijzen van 1 bepaald goed kunnen onmogelijk voor inflatie zorgen. Wat wél kan, is dat dit goed zo belangrijk is (zoals olie) dat er daardoor 'minder geproduceerd' wordt. Maar het heeft dan effect op de 'andere' kant van de verhouding.

Idd, maar niet alleen olie, maar alles wordt duurder. Maïs, koper, goud, olie, koffie, palmolie, tarwe, ... Zowat alles bereikt recordprijzen.

Ondanks het rampzalige rentebeleid van de centrale bank steeg de inflatie niet al te gigantisch hoog.

Dat is iets accurater.

Hoezo rampzalig? De centrale banken deden wat ze moesten doen. Rente verhogen als de inflatie uit de hand leek te lopen, en rente verlagen als de economie een duwtje in de rug nodig had. En het werkte.

Daar is toch geen causaal verband tussen?

Daar begin ik zelf ook aan te twijfelen. Maar goed, de Westerse economieën zijn aan het vertragen. Ik zal het daarbij houden.


Ik wou met die post gewoon even aantonen dat we in een vrij unieke situatie zitten. Een vertragende economie (bij ons toch) en langs de andere kant een hoge inflatie. Maw: stagflatie

[Buyck Ruben]

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey

Zover ik weet bestaan er wel degelijk alternatieven voor brandstof? Je zou, bijvoorbeeld, auto's op waterstof kunnen laten rijden, waarbij de noodzakelijke energie eerst opgewekt is in een kerncentrale. (Waterstof werkt als batterij, niet als energieproducent.) Enfin, ik ben geen wetenschapper, maar zover ik weet zijn er wel alternatieven.



Het zou inderdaad kunnen dat binnen dit en - laten we zeggen 20 jaar - auto rijden, zo frequent als we het gekend hebben in de jaren '90, er niet meer in zit. Dat, inderdaad, de armeren minder gaan kunnen rijden.

De vraag is, is dat een fundamenteel probleem? Ik kan begrijpen dat het lastig is, niemand geeft graag een verworven luxe op. Maar noch de overheid, noch de rijken zijn in staat om meer olie te produceren, uit het niets. Ik denk dat het dus vrij onoverkomelijk is en dat we tegendan sterk gaan moeten staan, voor alternatieven.

Ik heb er ook vertrouwen in, dat dit zal komen.

Ik mag hopen dat dit werkelijkheid word, we zijn wel gedoemd om het bovenstaande scenario te volgen.

[AdrianHealey]

Ik mag hopen dat dit werkelijkheid word, we zijn wel gedoemd om het bovenstaande scenario te volgen.

Mmwah, 'gedoemd'...
Wij doen het hier al 3 en half jaar zonder auto.

[AdrianHealey]

Oorspronkelijk geplaatst door Kazan

Idd, maar niet alleen olie, maar alles wordt duurder. Maïs, koper, goud, olie, koffie, palmolie, tarwe, ... Zowat alles bereikt recordprijzen.

Ik heb al proberne uit te leggen dat het evident is dat alles langzaam in prijs stijgt, door de geldcreatie. Natuurlijk is het ook zo dat, als olie duurder wordt, afgeleide producten ook wel eens duurder zouden kunnen worden. Maar dat 'an sich' heeft niet zoveel te maken met 'inflatie'

Hoezo rampzalig? De centrale banken deden wat ze moesten doen. Rente verhogen als de inflatie uit de hand leek te lopen, en rente verlagen als de economie een duwtje in de rug nodig had. En het werkte.

Spelen met de rente is altijd nefast.
Mocht het je interesseren; http://www.mises.org/story/2810

[Dycore]

Oorspronkelijk geplaatst door Jazeker

Niets. De afspraak is dat de lonen in ons land niet meer mogen stijgen dan in de buurlanden (die geen indexatie hebben). Het zal dan dus op het niveau van de buurlanden blijven maar dan geheel bepaald door sociaal overleg in plaats van deels door index en deels door sociaal overleg.

Het is een fake discussie.

Dat zou zo zijn indien België zich daaraan houdt. Feit is dat de lonen wel hoger liggen dan in de buurlanden. Hier nog een stukje uit 2005:

14 oktober 2005, 11:28
De loonkosten in België stijgen sinds 2000 sneller dan het afgesproken maximum (de loonnorm) en fors sneller dan de lonen in de buurlanden.
Dat blijkt uit cijfers van de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven (CRB). Ze werden bekendgemaakt door Tony Vandeputte, de voormalige gedelegeerd bestuurder van het Verbond van Belgische Ondernemingen. Het officiële CRB-verslag volgt binnenkort.

Vandeputte gebruikt de gegevens om te pleiten voor een herziening van de wetgeving op de loonnorm. Hij doet dat in een boek over het succes en het falen van het Belgische model van sociaal overleg.

De loonnorm werd tien jaar geleden ingevoerd door de toenmalige regering-Dehaene. Het was (en is nog altijd) de bedoeling om de stijging van de loonkosten voor de Belgische bedrijven te beperken tot de gemiddelde loonstijging in de drie belangrijkste buurlanden, en handelspartners: Duitsland, Nederland en Frankrijk.

Sinds eind 1995 maakt de CRB jaarlijks een prognose op over de komende buitenlandse loonevolutie. Dat gebeurt op basis van Oeso-cijfers. De trend in de buurlanden is het richtcijfer voor de Belgische loonnorm, die aangeeft hoe ver de vakbonden en werkgevers in hun tweejaarlijkse cao-onderhandelingen mogen gaan met loonstijgingen.

De Oeso-gegevens - en bij uitbreiding de loonnorm - blijken niet erg correct te zijn. De werkelijke stijging van de loonkosten in de buurlanden blijkt een stuk lager te zijn dan de voorspelling (zie tabel). In de periode tussen 1997 en 2000 gingen de Belgische lonen minder snel omhoog dan wat volgens de loonnorm had gemogen. Ze bleven mooi het buitenlandse tempo volgen.

Maar sinds 2000 is dat niet langer het geval en ligt de werkelijke stijging van de Belgische lonen boven de loonnorm en dus een heel stuk boven de buitenlandse loonevolutie. In vergelijking met de buurlanden stijgen onze lonen te snel. En dat is slecht nieuws voor de concurrentiepositie van de Belgische bedrijven. Vandeputte pleit daarom voor ,,all-in loonakkoorden waarbij het effect van een hoog oplopende inflatie (en automatische loonindexering) binnen de loonnorm wordt gehouden''. Als de loonnorm wordt overschreden, ,,moet er achteraf een correctie komen en moet de marge voor nieuwe loonstijgingen worden verminderd''.

Bron: www.standaard.be

2006:

BRUSSEL -- De lonen van de Belgische werknemers kunnen de komende twee jaar met 5,5 procent omhoog zonder de concurrentiepositie van ons land in gevaar te brengen. De inflatie zou in diezelfde periode 3,9 % bedragen. Dat schrijft de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven (CRB) in haar jaarlijks technisch verslag. Daaruit blijkt ook dat Belgische bedrijven heel slecht scoren op vlak van opleiding en investeringen in onderzoek en ontwikkeling.

Het technisch verslag van de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven vormt de basis voor de tweejaarlijkse nationale loononderhandelingen tussen werkgevers en vakbonden die maandag van start gaan. In die onderhandelingen wordt beslist hoeveel de lonen van de Belgische werknemers de komende twee jaar mogen stijgen. Volgens de wet van 1996 over de competitiviteit mogen de Belgische lonen niet sneller stijgen dan de lonen in de buurlanden. Alle ogen zijn dan ook gericht op dat éne cijfer op bladzijde 15 van het rapport. Het economische adviesorgaan CRB berekende dat de lonen in de buurlanden Nederland, Duitsland en Frankrijk in 2007 en 2008 met 5,5 % zullen stijgen. Met een verwachte inflatie van 3,9 % betekent dat dat er 1,6 % overblijft voor reële loonstijgingen.

De vakbonden ABVV, ACV en ACLVB zien hierin voldoende ruimte voor vrije en verantwoordelijke loononderhandelingen. Zij herhalen dat ze een rechtvaardig deel van de koek willen voor de werknemers. Die koek, dat is dan de economische groei die ook de komende jaren aanhoudt. In 2006 bedroeg de groei 2,7 %, een stuk hoger dan in de buurlanden waar de groei bleef steken op 2 %. In 2007 en 2008 zou de groei van de Belgische economie respectievelijk 2,2 en 2,1 % bedragen. De Belgische bedrijven doen het goed. De CRB stelt vast dat de rentabiliteit van de bedrijven flirt met het recordpeil van het einde van de jaren '80.

Opleiding
Wat opleiding en investeringen in onderzoek en ontwikkeling betreft, scoren Belgische bedrijven dan weer heel slecht. Tijdens de loononderhandelingen van 1998 werd afgesproken om jaarlijks 1,9 % van de loonmassa te besteden aan vorming, een belofte die in het Generatiepact werd herhaald. Ondanks die belofte zakte de inspanning van de werkgevers naar 1,02 % in 2005. Ook het aantal werknemers dat een opleiding volgt ligt onder de beloofde streefcijfers. De investeringen van de ondernemingen in onderzoek en ontwikkeling daalden van 1,32 tot 1,14 % van het Bruto Binnenlands Product.

In 2005 en 2006 groeiden de Belgische lonen 1,1 % sneller dan in de buurlanden. Dat komt vooral door de felle loonmatiging in Duitsland. Volgens de CRB ondergingen de Duitse werknemers de afgelopen drie jaar een reële loondaling. Zo nam ondermeer het aantal onbetaalde overuren toe. Ook in Nederland was er een daling van de lonen in enkele sectoren. In Frankrijk steeg de koopkracht van de werknemers wel. De CRB verwacht dat de Duitse lonen de komende jaren opnieuw zullen stijgen. “De nominale looneisen van de vakbonden lagen begin dit jaar ook hoger dan in de vorige onderhandelingsrondes,” aldus de CRB. Tussen 1996 en 2006 zou er een verschil zijn tussen de Belgische lonen en de lonen in de buurlanden van 1,5 %. Gemeten vanaf 1987 zou dat verschil 8 % bedragen.

De zogenaamde groep van 10 (met de werkgevers en de vakbonden) werd vandaag al uitgenodigd door het kernkabinet. Premier Verhofstadt liet weten dat hij hoopt dat de onderhandelaars een akkoord maken “dat ten volle rekening houdt met alle elementen van het verslag”. Federaal minister van Werk Peter Vanvelthoven roept de werkgevers en de vakbonden op maximaal inspanningen te leveren voor werkgelegenheid, opleiding en innovatie en daarbij ook aandacht te hebben voor de koopkracht van de mensen.

Het volledige verslag van de CRB kan u downloaden op hun website.

[Dycore]

Tertio 357 - 13 december 2006 - p. 3

--------------------------------------------------------------------------------


VKW luidt de alarmbel over concurrentiepositie Belgische ondernemingen

Zonder daling loonkosten dreigt doemscenario

Koenraad De Wolf

‘Het concurrentievermogen van de Belgische ondernemingen gaat zienderogen achteruit,’ stellen de economisten Geert Janssens en Johan Van Overtveldt. Beiden zijn lid van de denktank Metena van de christelijke werkgeversvereniging VKW. Als een daling van de loonkosten niet dringend gepaard gaat met een grotere flexibiliteit, dreigt volgens hen een doemscenario.

De publicatie Processie van Echternach. Het Belgisch concurrentievermogen: twee vooruit, drie achteruit van directeur Johan Van Overtveldt en projectmanager Geert Janssens van de denktank Metena van de christelijke werkgeversvereniging VKW bevat verontrustende cijfers over de Belgische economie. Want de wet van 6 december 1996 – die bepaalt dat de loonkosten in ons land niet sneller mogen stijgen dan die in de buurlanden Frankrijk, Duitsland en Nederland – wordt noch naar de letter, noch naar de geest toegepast. Dat ondermijnt de concurrentiepositie van de Belgische ondernemingen. Van Overtveldt en Janssens luiden de alarmbel.

Onze loonkosten stijgen sneller dan die in de buurlanden en dat ondanks de wet van 1996 die dat moet tegengaan. Hoe komt dat?
Geert Janssens: ,,De cijfers zijn inderdaad onrustwekkend. Sinds 1990 lopen onze loonkosten al meer dan tien procent uit de pas. Het gaat voor een goed begrip over de volledige loonkosten – en niet over het nettoloon van de werknemers, want dat laatste is in vergelijking met de buurlanden niet exorbitant. De economische gevolgen van die ontsporing zijn enorm, want daardoor moesten de Belgische ondernemingen nu al 8,2 miljard euro meer aan loonkosten uitgeven. Hoogleraar Jozef Konings van de KU Leuven berekende in onze opdracht dat daardoor sinds 1990 ruim 200.000 jobs verloren gingen. Alleen al in de jaren 2005-2006 ging het over 46.000 banen.’’

Johan Van Overtveldt: ,,Aan de basis van die ontwikkeling ligt een verkeerde inschatting van de loonevolutie in onze buurlanden door de Centrale raad voor het bedrijfsleven (CRB). Na de invoering van een eigen berekeningsmodel, maakte die keer op keer een foute inschatting. In de jaren 2003-2004 werd de loonevolutie 1,5 procent te hoog ingeschat en voor 2005-2006 zelfs 1,7 procent.’’

Janssens: ,,Ook het jongste rapport van het Internationaal muntfonds (IMF) over ons land bevestigt dat onze concurrentiepositie ontspoort, ondanks het goed respecteren van de normen binnen het sociaal overleg. Er is dus iets fout met de normen zelf. De CRB had veel voorzichtiger prognoses moeten maken. En de wet van 1996 bepaalt helaas niet wat er moet gebeuren wanneer de vooropgestelde doelen niet worden gehaald. ’’

Welk effect hadden de overheidsmaatregelen die de loonlasten verlagen?
Janssens: ,,De impact van de door de regering goedgekeurde loonkostenverminderingen bleef telkens beperkt tot 0,1 of 0,2 procent – een peulschil in vergelijking met de uit de hand gelopen stijging van de loonkosten. Daarbij komt dat bijna elke maatregel gepaard gaat met een tegenmaatregel. Het is zoals in de processie van Echternach: voor elke twee stappen vooruit, gaan we er drie achteruit. En zo zinkt onze economie langzaam maar zeker weg.’’

Van Overtveldt: ,,Ook liet de overheid de voorbije jaren, met de daling van de rentelasten, een unieke kans liggen. Helaas werd die niet geïnvesteerd in een vermindering van de loonlasten.’’

Verglijden we naar een toestand zoals aan het begin van de jaren tachtig?
Janssens: ,,In zekere zin wel. In 1982 waren de loonkosten vijftien procent uit koers, waarna een devaluatie volgde van de Belgische frank met 8,5 procent. Na de creatie van de eenheidsmunt, de euro, is een herhaling van een dergelijk scenario evenwel uitgesloten. Niet alleen ons land, maar ook Italië, Portugal en Griekenland kampen met grote moeilijkheden. Dat kun je niet oplossen met Europese wetten. Een fundamentele ingreep in eigen land – naar analogie met wat in Duitsland en Nederland is gebeurd –, is dan ook dringend noodzakelijk.’’

Welke invloed hadden de hoge loonkosten op de forse afslanking van de Volkswagenfabriek in Vorst?
Van Overtveldt: ,,De lonen in België en in Duitsland liggen op een vergelijkbaar niveau, maar de productiekosten in de Duitse VW-fabrieken liggen lager, omdat de werknemers 4,5 uur per week langer werken voor hetzelfde geld. Zij leverden op die manier vijftien procent van hun loon in. Het is dan ook onjuist de afslanking in Vorst alleen op conto te schrijven van een nationalistische reflex, want ook in Duitsland gaan 20.000 banen voor de bijl. Volkswagen is een internationaal concern dat met gesofisticeerde modellen de bedrijfsevolutie op de voet volgt. Indien de fabriek in Vorst meer rendabel zou zijn geweest dan de Duitse vestigingen, zou een dergelijke ingrijpende operatie niet hebben plaatsgevonden.’’

Janssens: ,,Wat als een paal boven water staat, is dat wanneer de fabriek in Vorst de Audi A1 wil binnenhalen en op die manier 3.000 jobs wil redden, langer en goedkoper moet worden gewerkt. Dat hebben de vakbonden tot dusver altijd geweigerd.’’

Wat vindt u van de houding van de politici en de sociale partners in dat dossier?
Van Overtveldt: ,,Bij het eerste grote sociale conflict na de goedkeuring van het Generatiepact – waarbij het uitgangspunt is dat we met zijn allen langer moeten werken –, stel ik met verbijstering vast dat zowel de overheid als de werkgevers en de vakbonden onmiddellijk teruggrijpen naar het ‘verketterde’ brugpensioen.’’

Janssens: ,,De sociale partners hadden een toonbeeld moeten stellen en het roer daadwerkelijk moeten omgooien. Maar dat is niet gebeurd. Dat illustreert het failliet van ons al te laks sociaal overlegmodel. Het beperkte groepje toponderhandelaars is alleen begaan met de instandhouding van de eigen macht en het eigen prestige en heeft nauwelijks oog voor de sociale gevolgen.’’

Volgens de CRB kunnen de loonkosten van de Belgische werknemers – in vergelijking met de loonevolutie in de buurlanden – in 2007 en 2008 met 5,5 procent omhoog. Wat vindt u daarvan?
Van Overtveldt: ,,Bij dat cijfer is omzichtigheid geboden. Zeker als we weten dat de overschatting van de CRB tijdens de voorbije vier jaren liefst 3,2 procent bedroeg. Een te grote marge werkt een kunstmatig goed gevoel in de hand, maar ook een laksheid aan de onderhandelingstafel. De prijs die we daarvoor moeten betalen – het verlies aan jobs – is zeer hoog.’’

Janssens: ,,Eenzelfde voorzichtigheid geldt ook voor de positieve begrotingscijfers die de federale regering ons elk jaar voorschotelt. Die zijn vooral het gevolg van een aantal ingrepen en ‘one shots’ of eenmalige inkomsten. Daardoor wordt een gevoel gecreëerd alsof we goed bezig zijn en we ons in vergelijking met de andere landen geen zorgen hoeven te maken. Maar niets is minder waar. De staatsschuld blijft in ons land immers torenhoog – veel hoger dan in de buurlanden.’’

Wat verwacht u van de lopende onderhandelingen voor een nieuw interprofessioneel akkoord voor 2007 en 2008?
Janssens: ,,Vandaag is het overleven van het sociaal overlegmodel belangrijker dan de resultaten. Na enkele crisismomenten zal wel een oplossing uit de bus komen. Maar structurele veranderingen, zoals een ingreep in de loonkosten, worden niet verwacht. De impact op de werkgelegenheidsgraad, die in ons land hallucinant laag ligt, zal dan ook gering zijn.’’

Van Overtveldt: ,,Ik vind twee elementen merkwaardig in het discours van de vakbonden. Eerst en vooral is er hun vraag naar een hoger loon wegens de gestegen productiviteit, hoewel de belangrijkste reden daarvoor precies de daling van de tewerkstelling is. Daarnaast wordt gepleit voor meer innovatie door de ondernemingen. Vandaag hebben ondernemers geen andere keuze dan zich voortdurend te vernieuwen en aan te passen aan de jongste ontwikkelingen. Die evolutie gaat ook almaar sneller. Precies om innovatief te zijn, is een grotere flexibiliteit noodzakelijk – wat dan weer op vakbondsprotest stuit. Dat aspect wordt ook door de werkgevers veel te weinig benadrukt. Want we kunnen pas echt uit het slop geraken als een matiging van de loonkosten wordt gekoppeld aan een grotere flexibiliteit.’’

Ontbreekt een visie op langere termijn?
Van Overtveldt: ,,We hebben heus geen domme politici, maar ze denken in functie van de volgende verkiezingen, in een termijn van twee of drie jaar. Om een oplossing uit te dokteren voor de grote maatschappelijke uitdagingen – ik denk aan de vergrijzing – is een benadering op lange termijn noodzakelijk. Vandaag wordt de dringende noodzaak daarvan nog onvoldoende aangevoeld en wordt de hete brei voortdurend vooruitgeschoven. De voorbije jaren verkeken we helaas de kans in dat dossier een goede uitgangspositie te verwerven.’’

Het rapport Processie van Echternach. Het Belgisch concurrentievermogen: twee vooruit, drie achteruit van Geert Janssens en Johan Van Overtveldt kunt u inkijken op www.vkwmetena.be.

[Dycore]

Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove

Maar hoe koppel je dit abstracte concept, het 'algemeen prijpeil' dan los van de concrete prijsstijgingen?

Neem nu voedingsmiddelen: de prijs hiervan is het laatste jaar toegenoemen, en dat heeft alles te maken met de prijsstijging van ruwe olie. Ten eerste worden de verwarmingskosten voor serres duurder. De brandstof voor landbouwmachines, tractors, maar ook voor vissersboten bvb, is duurder, wat wordt doorgerekend in de verkoopsprijs. De transportkosten liggen hoger.
En ten slotte is er nog het gegeven dat de stijging van de prijs van een vat ruwe olie de vraag naar 'biodiesel' doet toenemen, wat de schaarste van landbouwgrond verhoogt, de prijs van grond doet stijgen , en hierdoor een bijkomend prijsverhogend effect heeft op alle landbouwgewassen.

Dus de hoge prijs van kabeljauw is volgens jou te wijten aan de toegenomen prijs voor olie?

Je zegt dat de prijs van olie stijgt omwille van toegenomen vraag, verlaagde productie en internationale politieke onzekerheid, maar je bent de belangrijkste reden vergeten: het einde van de olie is in zicht.

Onder die omstandigheid is de vraag naar bio-diesel niet te vermijden. Het verdient trouwens aanbeveling om te zoeken naar alternatieven voor olie.

Ook de stijgende olieprijs is op lange termijn dus onomkeerbaar. Dat speelt uiteraard een belangrijke rol in het stuwen van de prijs van andere goederen die olie vereisen voor hun productie, maar het is niet de reden.

Je ziet, dat het werkelijke probleem de overbevolking is. Dat is de ware reden voor de prijsstijgingen. De aarde kan niet langer voorzien in de vraag van zes miljard mensen of meer.

Overigens betaalt de Europeaan de duurste olie ter wereld. Sterker: nergens ter wereld zal je over het algemeen goederen kunnen vinden die goedkoper zijn dan in Europa. Dat bewijst wel degelijk dat de stijgende lonen die prijsstijgingen in de hand helpen werken. En dat is een factor die we wel kunnen controleren met wat goede wil. En uiteraard worden ook de lonen doorgerekend in de prijzen van goederen en diensten.

[Dycore]

Oorspronkelijk geplaatst door Kazan

Idd, maar niet alleen olie, maar alles wordt duurder. Maïs, koper, goud, olie, koffie, palmolie, tarwe, ... Zowat alles bereikt recordprijzen.

= overbevolking: aanbod kan vraag niet bijhouden.

[Dycore]

Oorspronkelijk geplaatst door Kazan

Hoezo rampzalig? De centrale banken deden wat ze moesten doen. Rente verhogen als de inflatie uit de hand leek te lopen, en rente verlagen als de economie een duwtje in de rug nodig had. En het werkte.

Maar blijft niet werken. Telt enkel op korte termijn. En indirecte gevolgen zijn niet altijd even wenselijk: kijk maar naar hypotheek-crisis in VS.

[Dycore]

Oorspronkelijk geplaatst door filosoof

Het antwoord is loonindexatie én prijzencontrole.

Het alternatief is jaarlijkse of 6-maandelijkse stakingen in elke sector om behoud van de koopkracht af te dwingen.

Behoud van koopkracht kan ook met dalende lonen. En gezien de vakbonden dit nooit zullen begrijpen, moeten zij maar onder de knoet gehouden worden en leren luisteren naar de mensen die er wel iets van snappen.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove

Dus, de prijsstijging van ruwe olie (veroorzaakt door o.a. toenemende vraag, dalende productie en internationaal-politieke onzekerheid) heeft volgens jou GEEN invloed op de geldontwaarding?

Dat moet je toch eens uitleggen.

En hoe kom je erbij dat er geen daling in de productie van ruwe olie zou zijn?
Onlangs is nog uitgelekt dat Saudi-Arabië al jaren foute cijfers geeft over hoeveel olie ze oppompen. Dit bleek maar de helft te zijn van wat ze beweerden.

Aardolie is uiteindelijk slechts één van de honderdduizenden goederen en diensten die op de wereld geproduceerd worden. Een daling van de olieproductie is dus verwaarloosbaar tegenover de totale productie van andere goederen en diensten.

Adrians opmerking is correct. Het feit dat olie schaars is en dus duur, kan hoogstens betekenen dat de prijs van olie, relatief tegenover alle andere prijzen, toeneemt. De gevolgen zouden ongeveer als volgt moeten zijn: olie wordt duurder; de productie van derivaten (plastiek e.a.) neemt af en ook daar stijgen de prijzen; aangezien mensen nu meer moeten uitgeven aan brandstof, stookolie, en alles waar petroleum mee gemoeid is, blijft er minder geld over om aan andere goederen en diensten uit te geven - dus de relatieve prijzen van die andere goederen en diensten zouden moeten dalen. Dat zou des te meer moeten gelden voor complementen van aardolie, zoals auto's.

Een stijging van de prijs van één product kan (op zich) niet leiden tot een algemene prijsstijging.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Kazan

Hoezo rampzalig? De centrale banken deden wat ze moesten doen. Rente verhogen als de inflatie uit de hand leek te lopen, en rente verlagen als de economie een duwtje in de rug nodig had.

En panikeren als inflatie uit de hand liep én de economie een duwtje in de rug nodig had.

[Jantje]

Er is dus een hele hoop onzin vertelt nu over indexaanpassingen van de lonen.

Binnen de sectoren worden om de twee jaar loonafspraken gemaakt en dan word er bepaald hoeveel de lonen per sectoren minimum en maximum moeten en mogen stijgen.

Hierin word direct rekening gehouden de maximum indexaanpassingen van 2% per jaar.
Zonder de indexaanpassingen zouden de lonen dus nog evenveel stijgen.

De enige mensen die echt iets hebben aan de indexaanpassingen zijn deze die een sociale uitkering krijgen.

Het afschaffen van de indexaanpassingen zou dus enkel de armste onder ons zeer zwaar treffen en hen naar de hongerdood drijven.


Maar de reden dat de ECB pleit voor deze afschaffing, is omdat de meeste producten die de indexschaal bepalen, juist producten zijn die zeer goed liggen op de beurs door de stijgende vraag wereldwijd.

En door die indexaanpassingen kunnen de mensen deze producten blijven kopen, waardoor de prijzen op de beurzen blijven stijgen.

Je moet zijn oproep dus meer interpreteren als een oproep om geen beursgebonden producten in de indexmand te houden, maar enkel nog te laten bestaan ut producten die door overaanbod dalen is prijs, want de indexaanpassingen en koopkrachtbehoudende maatregelen beïnvloeden de beurs te veel en doen daar de prijzen te fel stijgen, waardoor er steeds meer nieuwe rijken bij komen.

Zijn oproep is dus gewoon, stop en hou de armen AUB arm.

[Percalion]

De loon-prijsspiraal kan trouwens ook optreden zonder indexkoppeling, maar nooit zonder toename van de geldhoeveelheid.

De indexering is vooral nefast, denk ik, omdat ze geen rekening houdt met de grote verschillen tussen sectoren en individuele bedrijven en werknemers.
Als de prijzen voor chemische producten 80% gestegen zijn en de prijzen van textiel met 1%, dan is een loonindexering van 2% een serieus probleem voor de textielsector. Tel daar nog productiviteitsverschillen boven op, en je hebt een recept voor chaos.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Het afschaffen van de indexaanpassingen zou dus enkel de armste onder ons zeer zwaar treffen en hen naar de hongerdood drijven.

Ten eerste gaat het over de loonindexatie - over de indexatie van sociale uitkeringen heeft de ECB niets gezegd.

Ten tweede zou de inflatie toch al 'n paar tientallen procenten per jaar moeten bereiken vooraleer mensen echt doodvallen van inflatie.

[Dycore]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Aardolie is uiteindelijk slechts één van de honderdduizenden goederen en diensten die op de wereld geproduceerd worden. Een daling van de olieproductie is dus verwaarloosbaar tegenover de totale productie van andere goederen en diensten.

Adrians opmerking is correct. Het feit dat olie schaars is en dus duur, kan hoogstens betekenen dat de prijs van olie, relatief tegenover alle andere prijzen, toeneemt. De gevolgen zouden ongeveer als volgt moeten zijn: olie wordt duurder; de productie van derivaten (plastiek e.a.) neemt af en ook daar stijgen de prijzen; aangezien mensen nu meer moeten uitgeven aan brandstof, stookolie, en alles waar petroleum mee gemoeid is, blijft er minder geld over om aan andere goederen en diensten uit te geven - dus de relatieve prijzen van die andere goederen en diensten zouden moeten dalen. Dat zou des te meer moeten gelden voor complementen van aardolie, zoals auto's.

Met de nadruk op relatieve prijzen.

De algemene prijsstijging komt er wel?

In vergelijking gezien met vele landen buiten Europa, toch niet zo relatief?

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

De loon-prijsspiraal kan trouwens ook optreden zonder indexkoppeling, maar nooit zonder toename van de geldhoeveelheid.

De indexering is vooral nefast, denk ik, omdat ze geen rekening houdt met de grote verschillen tussen sectoren en individuele bedrijven en werknemers.
Als de prijzen voor chemische producten 80% gestegen zijn en de prijzen van textiel met 1%, dan is een loonindexering van 2% een serieus probleem voor de textielsector. Tel daar nog productiviteitsverschillen boven op, en je hebt een recept voor chaos.

Vind je voorbeeld nu juist het meest geschikte om te bewijzen dat een stijging in de prijzen in de ene sector, steeds tot gevolg heeft dat de prijzen in de andere sectoren moeten volgen.

Daar in de textiel veel nylon word gebruikt, is de textiel dus steeds verplicht een prijsstijging door te voeren, als de prijzen van de chemie stijgen.

Het probleem voor de textiel is dus niet de indexaanpassing, maar de beursgebonden prijsstijging in de chemie.

Zo stijgt ook de prijs van koffie in de winkel, hoewel deze op de beurs juist daalt.

Enkel omdat de prijzen van de brandstoffen stijgen en de koffiebranders dus een hogere prijs moeten vragen voor hun gebrande koffie om uit de rode cijfers van de energierekening te blijven.

[Dycore]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

Er is dus een hele hoop onzin vertelt nu over indexaanpassingen van de lonen.

Het afschaffen van de indexaanpassingen zou dus enkel de armste onder ons zeer zwaar treffen en hen naar de hongerdood drijven.

Wie vertelt er onzin zei je?

[filosoof]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Ten eerste gaat het over de loonindexatie - over de indexatie van sociale uitkeringen heeft de ECB niets gezegd.

Ten tweede zou de inflatie toch al 'n paar tientallen procenten per jaar moeten bereiken vooraleer mensen echt doodvallen van inflatie.

waarmee je stelt dat lonen en uitkeringen met tientallen procenten per jaar in koopkracht zouden dalen. Dat is niet alléén jouw natte droom, ook die van rechts, maar 't is wel zéér kortzichtig:
dalende koopkracht=> dalende consumptie=> dalend ZC=>dalende winsten, en wie gaat dan klagen?.

Vergeet nooit dat in véél sectoren loonkost maar een fractie van de kostprijs is, dat distributie en afschrijvingen van investeringen dikwijls véél zwaarder wegen.