Vlamingen mogen geen splitsing eisen, Franstaligen wel

[Garry]

Oorspronkelijk geplaatst door kizzy

Dat de autoriteiten onder Willem I hun burgers in Vlaanderen in het Nederlands moesten te woord staan, zinde hen niet. Als tegenreactie werd in de Belgische Grondwet de algemene taalvrijheid ingeschreven; vanaf nu was het de keuze van de autoriteiten in welke taal ze de burgers te woord zouden staan. De autoriteiten kozen daarbij actief voor het Frans, en bestempelden het gebruik van het Vlaams als achterhaald, sommige rechters zelfs als smaad tegenover het gezag en schending van de grondwettelijke vrijheid (van de rechter).

Waar onder het bewind van Koning Willem I het aantal lagereschoolkinderen verdubbeld was van 150.000 tot 300.000 dankzij de oprichting van 1500 nieuwe scholen waar iedereen les kreeg in de volkstaal, was één der eerste daden van het Voorlopig Bewind de afschaffing van álle openbare scholen in België, met uitzondering van de Franstalige universiteiten van Gent en Luik die dienden om de nieuwe elites op te leiden.

Veroordelingen en terechtstellingen van Nederlandstaligen omwille van of ten gevolge van hun taal lagen mee aan de basis van een geleidelijke invoering van het Nederlands via taalwetten (1873-1898).

De Franstaligen zagen dat men van België een tweetalig land aan het maken was en ze zagen dit niet zitten voor Wallonië. Veel Vlaamse inwijkelingen in de Waalse mijnstreken en in de landbouw zouden daar ook taalvrijheid krijgen. Dit leidde tot voorstellen om de ambtenarij te splitsen om zo het Franstalig karakter van Wallonië te bewaren en te vermijden dat de ambtenaren ook in Wallonië een Nederlands taalexamen zouden moeten afleggen. Men stond dus voor de vraag of België een tweetalig land zou worden of een land met twee taalgebieden. Dit kwam neer op een keuze tussen:
•het personaliteitsbeginsel: waarbij de burger zich tot de overheid kan wenden in de taal die hij verkiest. Hij kan dan overal terecht in het Nederlands en het Frans
•het territorialiteitsbeginsel (de uiteindelijke keuze): men kijkt naar de plaats waar de dienst zich bevindt en de streektaal wordt dan de bestuurstaal. Dit impliceerde de vorming van taalgebieden.

Men heeft die taalgebieden afgebakend volgens het principe van de meerderheid van de bevolking. Hiertoe werd om de tien jaar een talentelling gehouden. Een gemeente kon dus om de tien jaar van taalgebied veranderen. Op die manier installeerde men een soepel territorialiteitsbeginsel met mogelijke faciliteiten voor minderheden vanaf 30%. Uiteindelijk werden de gemeenten in 1962 vast ondergebracht in een taalgebied.

Samenvatting twee eeuwen taalbeleid, met inbegrip van dat van Willem I van Nederland:
•aan Nederlandstalige kant: Nederlands als officiële taal en feitelijke volledige taalvrijheid.
•aan Franse kant: zogenaamde taalvrijheid en feitelijke volledige taaldwang.

De Vlamingen die zich in een Franstalig gebied vestigden hebben zich aangepast: hun kinderen gingen naar een franstalige school en zijn vaak volledig verfranst. De Franstaligen eisen tot op vandaag dat zij altijd en overal in hùn taal terecht kunnen en wanneer dat -naar hun mening- niet voldoende nageleefd wordt schreeuwen ze moord en brand en stappen naar Europa.

Conclusie: splitsen mag wanneer het de Franstaligen goed uitkomt, niet wanneer het in het belang van de Vlamingen is.
ER IS IN DIE 177 JAAR NOG NIETS VERANDERD.

Al ooit anders geweten?

Nu schreeuwen ze moord en brand in tweetalig Brussel omdat ze geen Franstalige vinden die voldoende tweetalig zijn, dus moet het weer volstaan met enkele tweetalige Vlamingen tussen het overige ééntalige Franstalige. Ik zou wel eens willen weten wanneer die de zelfde functie bekleden of die tweetalige Vlamingen dan ook naar hun meerwaarde betaald worden.

Zoals je zegt, Vlamingen woden hier nog altijd gediscrimineerd, behandeld als de boeren pummels die ze liever kwijt dan rijk zijn, wat de samenleving betreft. Voor het overige zouden de Franstalige er geen probleem mee hebben als ze ons als boy konden gebruiken zoals in de Kongo op de plantages. Daarvoor zij de Vlamingen dan wel weer goed vandaar dat er geen sprake kan of mag zijn van een splitsing. Wij zijn hun slaven en slaven mochte ook niet zomaar gaan lopen, en ze weten maar handig genoeg gebruik te maken van een ganse batterij politici die hun postje willen vrijwaren om er zo voor te zorgen hun ( zogezegde zeer beminde) België bij elkaar te houden.

[Garry]

Oorspronkelijk geplaatst door kizzy

Begint het te dagen? België is alsof men de brokstukken van 2 bekers heeft samgengelijmd tot één geheel. Dat trekt op niets en lekt langs alle kanten.

(tikfoutje...)

Beter nog. De Belgiciste mogen zoveel beweren als ze willen, dat België één land is.

We weten allemaal dat het bestaat uit twee helften die van elkaar verschillend zijn, Wallonië en Vlaanderen, wat werd samengevoegd. Met andere woorden; wanneer we een halve kalkoen en een halve kip samen voegen op één bord, hebben we dan een hele hoen? Nee dus. Dat blijft een halve kalkoen en een halve kip en het zal nooit één hele hoen worden. Zo zal België nooit één land zijn. Dat zal altijd Wallonië en Vlaanderen blijven.

Dat moet wel frustrerend zijn voor die Belziekelingen he.