Zelfmoord -epidemie

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Frutella

Met onbevooroordeeld bedoel ik dat hij niet onmiddellijk in aanvalsmodus moet schieten bij het horen van een verdeling van lijden in de woorden objectief vs subjectief. Ik begrijp wel wat hij bedoelt, en wat jij bedoelt, maar dat is niet waarover ik het had. Ik abstraheerde het meer.

hij

ik ging trouwens niet in aanvalsmodus. nie weer beginnen eh

Tenzij, als en slechts als, de persoon in kwestie in een uitzichtloze en hopeloze situatie vertoeft waarin geen verbetering meer mogelijk is (of niet afdoende verbetering opdat de persoon ermee te kan leven/de persoon zowel op psychisch als op fysiek vlak is uitbehandeld. Of met andere woorden: wetenschap en techniek falen erin nog iets voor deze persoon te betekenen) en omwille van die uitzichtloosheid en hopeloosheid er een einde aan wil maken. Dit kan gaan om psychisch of lichamelijk lijden (het ene lokt het andere ook wel eens uit).

dit is een cirkelredenering eh.
"als iemand er niet mee kan leven is het objectief"
Maar waarom zou die persoon er niet mee kunnen leven?
Als ik nu een negatief zelfbeeld heb, en ik kan er echt niet meer mee leven, en ik zie geen beetje verbetering mogelijk, waarom is het dan niet objectief?
Sja, kun je zeggen, maar een ander ziet wel nog verbetering mogelijk.
Wel, dan kan die ander ook vervelend doen en zeggen dat die persoon in die uitzichtloze en hopeloze situatie wél nog kan verbeteren zodat hij er wél mee kan leven. Misschien kan zijn ziekte niet meer verbeteren, maar wat als ik nu van oordeel ben dat die persoon best wel copingstrategieën kan aanleren die ervoor zorgen dat hij wel met z'n situatie omkan? Dan vindt IK het een subjectieve toestand, terwijl jij het misschien een objectieve toestand vindt.
Wie heeft er dan gelijk?

[Karma]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Zijn er dan geen mogelijkheden tot verbetering als je een chronische ziekte of een zwaar psychisch probleem hebt? Uiteindelijk gaat het over hoe je je VOELT. Je pleegt geen zelfmoord omdat je een onoplosbaar probleem hebt, je pleegt zelfmoord omdat je je ontzettend slecht voelt en niet meer wil leven.
Er zijn heel veel mensen met onoplosbare problemen die helemaal geen zelfmoord plegen, ook al weegt dat onoplosbaar probleem heel hard op hun leven. Mensen verschillen nu eenmaal in hun reacties op situaties, en de oorzaken van die verschillen kunnen van verschillende aard zijn.
Je indeling werkt bij de extremen. Iemand die ontzettend vrolijk is, z'n teen lichtjes stoot en pijn heeft en daarop zelfmoord pleegt, ja, dat was onnodig want 5 minuten later was die pijn over geweest. Dat is wat je 'subjectief' kan noemen. Iemand die net 20 schotwonden in de borst heeft gekregen en nog leeft maar binnen 5 minuten dood zal zijn, ja, die zal wellicht willen dat het al voorbij is. Dat is objectief. Maar voor al de rest daartussen wérkt het gewoon niet, die indeling. Gewoon al omdat de manieren waarop we reageren op situaties voor een deel genetisch bepaald worden. Die dingen wijzig je niet zomaar.
Mensen kunnen zich nu eenmaal rotslecht voelen van iets dat voor een ander banaal lijkt, en anderen kunnen zich goed blijven voelen in de meest extreme omstandigheden.
Een opdeling 'objectief' - 'subjectief' vereist dat er een norm is over hoe je je moet voelen in bepaalde omstandigheden. Maar die norm bestaat gewoon niet.

Hoe moet het meisje in onderstaande foto zich voelen?
Zou je het raar vinden mocht dat meisje een zeer negatief zelfbeeld hebben? Stel nu dat ze ze zich slecht voelt, en dat ze zich afsluit, en dat ze op haar 30e zelfmoord pleegt. Is dat dan subjectief of objectief? Het meisje is niet bepaald aantrekkelijk, dat lijkt me een vrij onveranderbare situatie tenzij ze een hele resem operaties ondergaat (en dan nog). Is er dan nog een verschil met iemand met een tumor op haar gezicht?
Of zou het ook kunnen dat iemand goed omgaat met het probleem met haar uiterlijk, zichzelf nu wel niet knap vindt maar een hele toffe is die veel vrienden heeft, die zich niet veel aantrekt van pesterijen, die trouwt en kindjes krijgt, en zelfs helemaal geen negatief zelfbeeld heeft?
Hoe beoordeel jij zo'n situatie, en hoe zou je het classificeren als zo iemand zelfmoord pleegt?

hmmm ... het wordt steeds duidelijker hoe de vork in de steel zit ....

[Karma]

Aanhoudende pesterijen (soms heel subtiel verborgen) zijn trouwens ook aanleiding voor zelfmoord ......

[Frutella]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

dit is een cirkelredenering eh.
"als iemand er niet mee kan leven is het objectief"
Maar waarom zou die persoon er niet mee kunnen leven?
Als ik nu een negatief zelfbeeld heb, en ik kan er echt niet meer mee leven, en ik zie geen beetje verbetering mogelijk, waarom is het dan niet objectief?
Sja, kun je zeggen, maar een ander ziet wel nog verbetering mogelijk.
Wel, dan kan die ander ook vervelend doen en zeggen dat die persoon in die uitzichtloze en hopeloze situatie wél nog kan verbeteren zodat hij er wél mee kan leven. Misschien kan zijn ziekte niet meer verbeteren, maar wat als ik nu van oordeel ben dat die persoon best wel copingstrategieën kan aanleren die ervoor zorgen dat hij wel met z'n situatie omkan? Dan vindt IK het een subjectieve toestand, terwijl jij het misschien een objectieve toestand vindt.
Wie heeft er dan gelijk?

Als je mijn berichten gelezen hebt moet je absoluut weten wat dat onderscheid hierover zegt.
Ik denk dat er onwil in het spel is.


Als iemand anders vindt dat er geen reden is om zelfdoding te plegen omdat er bv. copingstrategiëeen zijn is er vanzelfsprekend geen objectieve reden om zelfdoding te plegen: er zijn immers nog uitwegen, er is verbetering mogelijk, al ziet de persoon in kwestie die natuurlijk niet meer en denkt hij of zij daar anders over.
Het is de taak van hulpverleners om mensen in zo'n situatie die geen uitwegen meer zien terwijl er nog tal van mogelijkheden zijn te helpen.

Zo iemand zal dan ook hopelijk, absoluut geen toestemming krijgen om euthanasie te plegen. Je bent strafbaar als je zo iemand helpt (nogmaals, hopelijk).

[Frutella]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

ik vraag het je.
maar ik zal het anders verwoorden: zijn er dan geen mogelijkheden tot verbetering als je een blijvende psychische of lichamelijke ziekte hebt - zelfs wanneer die ziekte zelf helemaal niet kan verbeteren?

De vraag stellen is ze beantwoorden.

Maar ik denk dat we best aan mensen met chronische en terminale ziektes overlaten om te beslissen wat zij hiervan vinden en of en hoe zij hiermee verder kunnen. Er zullen er miljoenen zijn die nog genoeg redenen vinden om te leven en te vechten tot de laatste snik, hoe uitzichtloos de situatie ook is. Maar er zullen er ook zijn die kiezen om het niet uit te vechten tot de laatste snik en die kiezen om hun lijden te stoppen.
Gelukkig is er al een wet die het mogelijk maakt dat deze mensen 'menswaardig' kunnen gaan.

alweer: omdat net dat ervoor zorgt dat lijden sowieso iets subjectiefs is.

Dat is groot nieuws.
Enfin eigenlijk niet want het toont aan wat ik al vermoedde: of je begrijpt het niet. Maar ik heb het al zo vaak en zo duidelijk uitgelegd dat er onwil in het spel moet zijn.

Je kon evengoed zeggen: Is het abnormaal dat ze niet wil afzien tot de laatste bittere seconde? Daar zit die norm. Het gaat erom dat een reden pas objectief is als een ander vindt dat de wens tot zelfdoding in verhouding is met de situatie. Het veronderstelt een norm voor die verhouding: daar is het in verhouding, daar is het niet in verhouding. Hoe beoordeel je dat? Je zal al meteen op interculturele verschillen botsen. Ook tussen subculturen. Een radicale christen zal je vertellen dat je geen euthanasie kan plegen, ook niet in die situatie, je moet daardoor. Dat is een norm. Dus er bestaan wel normen over hoe je je moet voelen - binnen culturen, binnen subculturen - maar ze verschillen van elkaar, ook tussen mensen uit exact dezelfde omgeving, waardoor je uiteindelijk geen houvast meer hebt voor je indeling. Het lijkt me nl. ook normaal te zijn dat iemand met dergelijke tumor blijft gaan tot het bittere eind. Ik persoonlijk zou het wel al lang opgegeven hebben, maar goed.
Maar ik kan me wel goed voorstellen dat sommigen zouden zeggen: nee, je kan niet opgeven dan, euthanasie en zelfmoord is een zonde. Heb ik discussies over gehad op christelijke fora. Zouden die mensen dat dan zien als een objectieve reden?

Als er een reden objectief is, je hebt allicht onbewust een steekje laten vallen er er blijk van gegeven dat je ook zoiets kan zien als een reden die volledig objectief is, worden de mensen uiteraard niet gedwongen noch aangemoedigd tot zelfdoding...
Gegeven dat er een objectieve reden is en een arts en psy's zijn die dit toegegeven beslist de mens zelf wat er binnen zijn geloofsovertuiging past. Luistert hij naar zichzelf of naar zijn gelovige buurman? Indien het laatste dan komt er geen vraag tot zelfdoding aan een hulpverlener en dan is er dus geen probleem.

Genoeg mensen die daar niet in slagen, ook niet na jarenlange therapie. En wat dan eh? Subjectief, objectief?

Hoog tijd om een betere therapeut te zoeken / een andere therapievorm / zich anders op te stellen tov de therapie. Of kan dat niet volgens jou en is zo iemand dan maar gedoemd om .... indien hij een negatief zelfbeeld behoudt en er niet mee kan leven?

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Frutella

Als je mijn berichten gelezen hebt moet je absoluut weten wat dat onderscheid hierover zegt.
Ik denk dat er onwil in het spel is.

wel, ik heb klaarblijkelijk toch nog wat verduidelijking nodig om je visie daarop te begrijpen. Dat heeft niks met onwil te maken. Mensen voeren een gesprek en stellen elkaar vragen, zo gaat dat.

Als iemand anders vindt dat er geen reden is om zelfdoding te plegen omdat er bv. copingstrategiëeen zijn is er vanzelfsprekend geen objectieve reden om zelfdoding te plegen: er zijn immers nog uitwegen, er is verbetering mogelijk, al ziet de persoon in kwestie die natuurlijk niet meer en denkt hij of zij daar anders over.

Maar wat als die ander gewoon fout is? Wat als er eigenlijk helemaal geen copingstrategieën meer mogelijk zijn?

Het is de taak van hulpverleners om mensen in zo'n situatie die geen uitwegen meer zien terwijl er nog tal van mogelijkheden zijn te helpen.

Zo'n persoon gaat in het merendeel van de gevallen die hulp niet willen, die gaat gewoon willen dat het ermee gedaan is.
Colloquatie lijkt me eigenlijk wat onmenselijk in zo'n situaties.

Zo iemand zal dan ook hopelijk, absoluut geen toestemming krijgen om euthanasie te plegen. Je bent strafbaar als je zo iemand helpt (nogmaals, hopelijk).

Dat zou ik niet direct zeggen. Iemand die terminale kanker heeft en nog een 6-tal maanden te leven heeft kan volgens mij euthanasie krijgen, ook al ziet één of andere hulpverlener nog mogelijkheden om die situatie nog 3 maand vol te houden vooraleer iemand écht niet meer kan.

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Frutella

De vraag stellen is ze beantwoorden.

ik zou toch graag hebben dat jij er op antwoordt.

Maar ik denk dat we best aan mensen met chronische en terminale ziektes overlaten om te beslissen wat zij hiervan vinden en of en hoe zij hiermee verder kunnen. Er zullen er miljoenen zijn die nog genoeg redenen vinden om te leven en te vechten tot de laatste snik, hoe uitzichtloos de situatie ook is. Maar er zullen er ook zijn die kiezen om het niet uit te vechten tot de laatste snik en die kiezen om hun lijden te stoppen.
Gelukkig is er al een wet die het mogelijk maakt dat deze mensen 'menswaardig' kunnen gaan.

Daar ben ik het mee eens.
Vandaar ook dat ik je opdeling objectief - subjectief maar kwatsj vind.

Dat is groot nieuws.
Enfin eigenlijk niet want het toont aan wat ik al vermoedde: of je begrijpt het niet. Maar ik heb het al zo vaak en zo duidelijk uitgelegd dat er onwil in het spel moet zijn.

ik ben het oneens met je argumentatie.
het is niet omdat ik het oneens met je ben dat dat daarom onwil is.

Als er een reden objectief is, je hebt allicht onbewust een steekje laten vallen er er blijk van gegeven dat je ook zoiets kan zien als een reden die volledig objectief is, worden de mensen uiteraard niet gedwongen noch aangemoedigd tot zelfdoding...
Gegeven dat er een objectieve reden is en een arts en psy's zijn die dit toegegeven beslist de mens zelf wat er binnen zijn geloofsovertuiging past. Luistert hij naar zichzelf of naar zijn gelovige buurman? Indien het laatste dan komt er geen vraag tot zelfdoding aan een hulpverlener en dan is er dus geen probleem.

ik denk dat er hier en daar wat woorden ontbreken / fout zijn in je zinnen, ik snap er eigenlijk niet veel van.
maar zouden die mensen dat dan zien als een objectieve reden?

Hoog tijd om een betere therapeut te zoeken / een andere therapievorm / zich anders op te stellen tov de therapie. Of kan dat niet volgens jou en is zo iemand dan maar gedoemd om .... indien hij een negatief zelfbeeld behoudt en er niet mee kan leven?

therapie is geen wondermiddel.
niet iedereen slaagt erin om z'n lijden te overstijgen. dat is pijnlijk, maar wel des mensen. ik denk dat het primair de keuze is van de persoon zelf wat hij daarmee aanvangt. niet iedereen is bereid om van therapie naar therapie te wandelen en te zien dat niks werkt. niet iedereen is bereid om als laatste poging je hersens te laten frituren met een serietje electroshocks.
de grenzen van de mens zijn niet eindeloos. ik verwacht van niemand dat hij �*lles probeert, zeker niet dingen die tegen z'n eigen waardenstelsel ingaan.
ik zie zelfmoord niet als iets waartoe sommigen gedoemd zijn, het is echter wel een keuze die mensen kunnen en mogen maken, maar ze denken er best wel goed over na, want er is niet bepaald een weg terug.

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Karma

hmmm ... het wordt steeds duidelijker hoe de vork in de steel zit ....

en hoe zit de vork in de steel?
ik kon ook een foto van mezelf gepost hebben natuurlijk, maar ik ga m'n eigen privacy niet schenden, en ik wil niet opdraaien voor de trauma's die ik mensen aandoe.

[Mbeya]

Oorspronkelijk geplaatst door Schuppezot

Dan lijkt me zelfmoord bij een relatief deel van de jongeren eerder een vorm van aandachttrekkerij en een gevolg van "meedoen met de groep" dan een gevolg van een depressie. Deels zal het hogere zelfmoordcijfer bij jongeren daar wel aan te wijten zijn.

dan moeten we ons wel serieus afvragen waarom die jongeren aandacht proberen trekken... omdat ze anders geen/ te weinig aandacht krijgen....?

vorige week nog een interview gelezen met P Adriaenssen, die zei ook dat als een jongere op welke manier ook aandacht probeert te trekken, dat je dat serieus moet nemen, is het teken dat die jongere iets kwijt wil

[Karma]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

en hoe zit de vork in de steel?
ik kon ook een foto van mezelf gepost hebben natuurlijk, maar ik ga m'n eigen privacy niet schenden, en ik wil niet opdraaien voor de trauma's die ik mensen aandoe.

Ik hoef er geen tekeningetje bij te maken hé. Elk zijn keuze natuurlijk hoever men wil gaan ...

[Rapture]

Waarom wordt zelfmoord als iets gezien dat zoveel mogelijk moet worden vermeden?

Mensen ervan weerhouden om zelfmoord te plegen is een inbreuk op de fundamentele vrijheid "recht op leven". Dit mag misschien tegenstrijdig lijken maar wat een "recht" van een "plicht" onderscheid is dat ge bij een "recht" altijd het "recht" hebt om van dat "recht" af te zien. Anders kunnen we niet spreken van "recht op leven" maar van "plicht tot leven", of te wel "moeten" versus "mogen".

Ook frappant dat veel mensen de neiging hebben om fysieke toestanden, gelijk terminaal zieken, wel kunnen bestempelen als ongeneesbaar en psychische toestanden, gelijk depressies, vaak bestempelen als "tijdelijk" en "te genezen" dmv therapie. Vele vormen van depressies zijn eigenlijk wel ongeneesbaar en dus "terminaal" te noemen.

Therapie lost de problemen nooit op, het enigste wat het doet is dat ze de patiënt een bril (een roze) probeert op te zetten. Maw, de toestand zal er nooit mee verbeteren maar wel de manier waarop ge ernaar kijkt. Het komt er gewoon op neer wat ge wilt in het leven: "iets moois" of "de waarheid".
Indien ge het eerste wilt dan kan een therapie idd. uitweg bieden, tenminste als ge kunt leven met de gedachte dat "het mooie" slechts een illusie is.

Pakweg, die foto van dat, met alle respect, gedrocht dat hier eerder gepost werd. Als ge dat meisje naar een therapeut zou sturen dan zou die enkel wat goochelen met de waarden "mooi en lelijk", dit uiteraard op een vakkundige manier, want ze zijn uiteraard hoog-opgeleid, in feite zijn het gediplomeerde illusionisten. Als het een "goeie" therapeut is dan gaat dat meisje idd. gelukkig naar buiten met het gevoel van :"ik ben mooi op mijn eigen manier en ik mag er wezen" maar voor de rest van de wereld zal het een gedrocht blijven. En daarbij vallen we terug op de oorspronkelijke vraag: Wat wilt ge in het leven:"Iets moois" of "de waarheid"?

[Flanelcondoom]

Oorspronkelijk geplaatst door Karma

Aanhoudende pesterijen (soms heel subtiel verborgen) zijn trouwens ook aanleiding voor zelfmoord ......

Het meisje dat zo'n jaar geleden zelfmoord door zwaartekracht pleegde in Antwerpen was slachtoffer geweest van hevige pesterijen. Ik dacht dat het op Sito5 was. Had het verhaal rechtstreeks gehoord van iemand die haar kende.

Werkte ontnuchterend. Sommige salondenkers hier zouden het ook eens moeten horen.

[Knipp]

niet iedereen slaagt erin om z'n lijden te overstijgen

Bizar. Hoe deze thread verankerd zit aan lijden.
Zal die roman maar schrijven zeker ?
Ik zie andere dimensies, een andere dynamiek.

[Frutella]

Oorspronkelijk geplaatst door Rapture

Waarom wordt zelfmoord als iets gezien dat zoveel mogelijk moet worden vermeden?

Mensen ervan weerhouden om zelfmoord te plegen is een inbreuk op de fundamentele vrijheid "recht op leven". Dit mag misschien tegenstrijdig lijken maar wat een "recht" van een "plicht" onderscheid is dat ge bij een "recht" altijd het "recht" hebt om van dat "recht" af te zien. Anders kunnen we niet spreken van "recht op leven" maar van "plicht tot leven", of te wel "moeten" versus "mogen".

Ook frappant dat veel mensen de neiging hebben om fysieke toestanden, gelijk terminaal zieken, wel kunnen bestempelen als ongeneesbaar en psychische toestanden, gelijk depressies, vaak bestempelen als "tijdelijk" en "te genezen" dmv therapie. Vele vormen van depressies zijn eigenlijk wel ongeneesbaar en dus "terminaal" te noemen.

Kun je hier wat meer uitleg bijgeven, welke 'vormen van depressie' bedoel je bv?

Therapie lost de problemen nooit op, het enigste wat het doet is dat ze de patiënt een bril (een roze) probeert op te zetten. Maw, de toestand zal er nooit mee verbeteren maar wel de manier waarop ge ernaar kijkt. Het komt er gewoon op neer wat ge wilt in het leven: "iets moois" of "de waarheid".
Indien ge het eerste wilt dan kan een therapie idd. uitweg bieden, tenminste als ge kunt leven met de gedachte dat "het mooie" slechts een illusie is.

Je kan in het leven altijd twee dingen veranderen:
1 de situatie
2 (indien 1 niet werkt) de manier waarop je omgaat met de situatie / hoe je ertegenover staat

Pakweg, die foto van dat, met alle respect, gedrocht dat hier eerder gepost werd. Als ge dat meisje naar een therapeut zou sturen dan zou die enkel wat goochelen met de waarden "mooi en lelijk", dit uiteraard op een vakkundige manier, want ze zijn uiteraard hoog-opgeleid, in feite zijn het gediplomeerde illusionisten. Als het een "goeie" therapeut is dan gaat dat meisje idd. gelukkig naar buiten met het gevoel van :"ik ben mooi op mijn eigen manier en ik mag er wezen" maar voor de rest van de wereld zal het een gedrocht blijven. En daarbij vallen we terug op de oorspronkelijke vraag: Wat wilt ge in het leven:"Iets moois" of "de waarheid"?

Ik hoop dat ze hier niet meeleest.
De waarden mooi en lelijk zijn heel relatief en bij uitstek subjectief. Daarnaast zijn ze vergankelijk.

De vraag is waar jouw ambities en doelen liggen en wat je belangrijk vindt. Wil je gekroond worden als Miss World en kan je zonder deze benoeming niet leven? (Dan lijkt me hulp sowieso al aangewezen ) of kan je het niet schelen wat iemand die je van haar noch pluim kent van je denkt omdat je beseft hoe relatief uiterlijk is bijvoorbeeld? Is het in dat laatste geval nog nodig en nuttig om tot zelfdodingsgedachten over te gaan indien je haar niet goed ligt?

[Karma]

Oorspronkelijk geplaatst door Rapture

Pakweg, die foto van dat, met alle respect, gedrocht dat hier eerder gepost werd. Als ge dat meisje naar een therapeut zou sturen dan zou die enkel wat goochelen met de waarden "mooi en lelijk", dit uiteraard op een vakkundige manier, want ze zijn uiteraard hoog-opgeleid, in feite zijn het gediplomeerde illusionisten. Als het een "goeie" therapeut is dan gaat dat meisje idd. gelukkig naar buiten met het gevoel van :"ik ben mooi op mijn eigen manier en ik mag er wezen" maar voor de rest van de wereld zal het een gedrocht blijven. En daarbij vallen we terug op de oorspronkelijke vraag: Wat wilt ge in het leven:"Iets moois" of "de waarheid"?

Ik heb een kat zonder staart (vorig jaar verloren in een accident) en ondanks dat het eigenlijk niet mooi meer oogt is het zowat de grootste engel in mijn leven. 's Morgens wacht ze me op als ik beneden kom, ze voelt me aan als ik in een dipje zit en komt me dan troosten ... enz....... Ik zou ze voor geen geld van de wereld willen ruilen met een prijskampioen.
Eigenlijk heb ik ondertussen al lang geleerd dat schoonheid heel subjectief is ... en om de woorden van Koen te gebruiken ... "'t zit van binnen..."

[Karma]

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

Het meisje dat zo'n jaar geleden zelfmoord door zwaartekracht pleegde in Antwerpen was slachtoffer geweest van hevige pesterijen. Ik dacht dat het op Sito5 was. Had het verhaal rechtstreeks gehoord van iemand die haar kende.

Werkte ontnuchterend. Sommige salondenkers hier zouden het ook eens moeten horen.

Ja Flanellen ... pesterijen gebeuren blijkbaar overal ... zelfs op politieke forums ... en men heeft er dikwijls weinig verhaal tegen want ze gebeuren dikwijls heel subtiel en onder de gordel.

[Rapture]

Oorspronkelijk geplaatst door Frutella

Kun je hier wat meer uitleg bijgeven, welke 'vormen van depressie' bedoel je bv?

Manisch depressieven, erfelijke depressies: uit cijfers blijkt dat 50% van de mensen die een depressie gehad hebben hervallen in nieuwe depressies dus van genezing kan hier geen sprake zijn. Oftewel een leven kan ronduit somber en grijs zijn voor bepaalde mensen. Vergelijk het met spruiten, sommige mensen leren het eten en anderen blijven het vies vinden. Zo is dat ook met het leven, voor sommigen smaakt het naar chocolat en voor anderen naar spruiten. En aan dergelijke zaken valt niks te doen behalve 1 ding: geen spruiten meer eten oftewel niet meer leven.

Oorspronkelijk geplaatst door Frutella

Je kan in het leven altijd twee dingen veranderen:
1 de situatie
2 (indien 1 niet werkt) de manier waarop je omgaat met de situatie / hoe je ertegenover staat

1. Bij mensen met zelfmoordgedachten gaat het niet om de situatie maar om het leven en de wereld als geheel: de wijze waarop de wereld en het leven in elkaar zitten kunt ge nu eenmaal niet veranderen. Het is te nemen of te laten; als het leven en de wereld u niet bevallen dan is het veel simpeler en logischer om er dan zelf uit te stappen dan om te proberen het leven en de wereld te veranderen, het zou ook nog eens pretentieus zijn.

2. Waarom zou ge proberen om te gaan met een situatie die u niet bevalt? Als ik naar een tv-programma kijk dat mij niet bevalt dan zet ik het gewoon af ipv het programma leren te apprecieren of er andere tegenover gaan staan. Hetzelfde met het leven, bevalt het u niet, stop er dan mee, da's ieder zijn recht. En het argument van "jama, achteraf kan het nog altijd beter gaan en kunde toch nog gelukkig zijn" is praat na de vaak. Als ge eenmaal dood zijt zal er u niemand komen vertellen welk moois ge allemaal hebt gemist moest ge blijven leven zijn.

Oorspronkelijk geplaatst door Frutella

Ik hoop dat ze hier niet meeleest.
De waarden mooi en lelijk zijn heel relatief en bij uitstek subjectief. Daarnaast zijn ze vergankelijk.

De vraag is waar jouw ambities en doelen liggen en wat je belangrijk vindt. Wil je gekroond worden als Miss World en kan je zonder deze benoeming niet leven? (Dan lijkt me hulp sowieso al aangewezen ) of kan je het niet schelen wat iemand die je van haar noch pluim kent van je denkt omdat je beseft hoe relatief uiterlijk is bijvoorbeeld? Is het in dat laatste geval nog nodig en nuttig om tot zelfdodingsgedachten over te gaan indien je haar niet goed ligt?

Lol, gij denkt dat het individu op die foto hier echt zit mee te lezen? Wat zijt ge ermee dat lelijk zijn subjectief is als iedereen u lelijk vindt? Als La Esterella haar morgen terug 20 voelt is dat goed voor haar maar voor al de rest zal het gewoon een ouw doos blijven. Een goed uiterlijk is onontbeerlijk in de huidige samenleving: zowel voor het vinden van een partner, vrienden en jobs (jaja, uit onderzoek blijkt dat ze bij sollicitatie minder rap lelijkerds aannemen). Slogans als "schoonheid zit vanbinnen" zijn misschien mooi om boven uwe wc te hangen maar het blijft pure onrealistische troetelbeertjesfilosofie net zoals "we moeten allemaal lief zijn met elkaar", we zijn nog altijd mensen die op de aardkloot leven en geen troetelbeertjes die op roze wolkjes leven en een regenboog als glijbaan gebruiken...

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Karma

Ik hoef er geen tekeningetje bij te maken hé. Elk zijn keuze natuurlijk hoever men wil gaan ...

Maak er toch maar een tekeningetje bij.
Wat was volgens jou mijn bedoeling met die foto? Frutella pesten?? En HOE dan wel? Ik zou begot nie weten hoe ik iemand pest met het posten van een foto. Tenzij het de foto van Frutella was die ik postte, maar dat lijkt me nu wel heel sterk.

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Knipp

Bizar. Hoe deze thread verankerd zit aan lijden.
Zal die roman maar schrijven zeker ?
Ik zie andere dimensies, een andere dynamiek.

vertel gerust verder...

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Frutella

2 (indien 1 niet werkt) de manier waarop je omgaat met de situatie / hoe je ertegenover staat

nogmaals: daar zijn grenzen aan. verwacht je nu echt van mensen dat ze de hele wereld rondreizen op zoek naar iets dat hen wél kan helpen? en hoe moet je daarvoor energie hebben als je ernstig depressief bent?

Ik hoop dat ze hier niet meeleest.
De waarden mooi en lelijk zijn heel relatief en bij uitstek subjectief. Daarnaast zijn ze vergankelijk.

De vraag is waar jouw ambities en doelen liggen en wat je belangrijk vindt. Wil je gekroond worden als Miss World en kan je zonder deze benoeming niet leven? (Dan lijkt me hulp sowieso al aangewezen ) of kan je het niet schelen wat iemand die je van haar noch pluim kent van je denkt omdat je beseft hoe relatief uiterlijk is bijvoorbeeld? Is het in dat laatste geval nog nodig en nuttig om tot zelfdodingsgedachten over te gaan indien je haar niet goed ligt?

het oordeel van de medemens kan heel hard doorwegen hoor.
op verschillende manieren.
ik kan me gerust inbeelden dat, als je ziet hoe �*nders mensen op je reageren omdat ze je lelijk vinden, je liever niet meer in die klotewereld wil leven.
"trek er u niets van aan" is ontzettend moeilijk als de negatieve invloed van het gedrag van anderen werkelijk op �*lle gebieden van je leven inspelen.
het is niet iedereen gegeven om dat naast zich neer te leggen.