Syndroom van Down: aborteren?

[vandaele]

Oorspronkelijk geplaatst door Depth of Field

Nog eens gelezen. Snap hem nog steeds niet.

Duidelijker kan ik het niet stellen. Roep uw papa of mama er eens bij.

[Another Jack]

Oorspronkelijk geplaatst door born2bewild

gelieve geen posts te editeren, of ik ga mij nog verplicht voelen u aan te geven
tijd met hopen zeker?

Babyborn boos??

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door backfire

Natuurlijk is het dat! Maar doen we dat? Neeje. Uiteindelijk zijn het de ouders die achterblijven met hun kind-met-Down, niet jij. Dan is het gemakkelijk de moraal te prediken. Ik voel me hier ook niet gemakkelijk bij, maar ik leg me neer bij het feit dat ouders zelf kunnen kiezen. De staat / samenleving legt hen niets op: niet om een moord te plegen, niet om hun hele leven lang voor een gehandicapt kind te zorgen en dat na hun dood ergens in een instelling achter te laten.

Wil je opkomen voor de zwaksten? Neem dan zo iemand met Down-syndroom in huis als die zijn/haar ouders er niet meer zijn.

Jij lijkt hier de eerste te zijn die verder kijkt dan "een kindje met Down".

Ik weet zelf niet hoe ik zou reageren mocht ik zwanger zijn en het nieuws krijgen dat m'n kind Down zal hebben, maar ik begrijp wél de mensen die dat helemaal niet zien zitten. De belangrijkste reden voor mij om te twijfelen zou inderdaad de toekomst zijn. Als de ouders er niet meer zijn zit je kind daar. Je kan maar hopen dat iemand er goed voor gaat zorgen. Dat iemand het heft in handen gaat nemen als het misloopt met de instelling, of de nodige stappen zal ondernemen als er een wijziging van zorgvorm nodig is, en bereid is om in te springen als je geconfronteerd bent met wachtlijstproblemen... En dat is dan nog als de situatie in de zorgsector blijft zoals die nu is. Als men daarop beknibbelt zit je kind misschien flink in de problemen, en je bent er niet eens meer om ervoor te zorgen.
Ik weet niet of ik met zo'n kennis wil leven eigenlijk, of ik een kind wil laten geboren worden waarvan ik weet dat de kans groot is dat ik die bij m'n dood aan z'n lot zal overlaten.

In m'n job al genoeg geconfronteerd geweest met bejaarde mensen die samenwonen met hun kind met Down, en die de dienst waar ik werkte contacteerden om hulp te krijgen bij het zoeken naar een oplossing voor als zij er niet meer zijn. En die zien hun kinderen echt doodgraag hoor, maar die angst is een zéér grote belasting.

"Gelukkig" leven mensen met Down niet zo lang. De kans is dus groot dat ze toch eerder sterven dan jij. Maar toch .

Ik denk dus toch dat er bij deze discussie iets meer komt kijken dan "kindjes met Down hebben recht om te leven! Abortus = nazi!".

[Tavek]

Abortus is een recht van de moeder. Zij moet er over beslissen.

En het syndroom van down kan daarin een verzwarend element zijn.

[praha]

Oorspronkelijk geplaatst door born2bewild

ik kan me goed inbeelden dat vele mensen vinden dat u gerust dezelfde behandeling mag ondergaan als die embryos

kan best... er zullen er misschien dat van jou ook denken

persoonlijk zou ik het met hen eens zijn.

daar twijfel ik niet aan

u ook?

maak er 'had mogen ondergaan' en ik teken direct

[backfire]

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Abortus is een recht van de moeder. Zij moet er over beslissen.

En het syndroom van down kan daarin een verzwarend element zijn.

Akkoord dat de uiteindelijke beslissing bij de moeder ligt, maar je gaat toch akkoord met een zekere wettelijke omkadering en begrenzing? Ik bedoel maar: ik vind niet dat abortus zomaar kan omdat de moeder ongewenst zwanger wordt (een 'accidentje') maar het voor haar carrière niet het geschikte moment vindt om kinderen te krijgen.

[Flanelcondoom]

Zijn er argumenten om Downkinderen in leven te houden buiten ouderinstict en relativisme?

[Savatage]

Oorspronkelijk geplaatst door Raf

Net toen ik dacht dat je je dieptepunt nu wel ongeveer bereikt had, doe je er nog een schepje bovenop... Ga je nu in alle ernst homoseksuelen vergelijken met mensen met Down-syndroom?

Och, zo ver gezocht is die vergelijking nog niet. Je wilt beiden iets ontzeggen obv iets waar ze zelf niets aan kunnen doen.

[Tavek]

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

Zijn er argumenten om Downkinderen in leven te houden buiten ouderinstict en relativisme?

Neen. Maar ja, ik vind dat de moeder hierover moet beslissen.

[Flanelcondoom]

Oorspronkelijk geplaatst door Savatage

Och, zo ver gezocht is die vergelijking nog niet. Je wilt beiden iets ontzeggen obv iets waar ze zelf niets aan kunnen doen.

Jij toch ook, liberaal?

[backfire]

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

Zijn er argumenten om Downkinderen in leven te houden buiten ouderinstict en relativisme?

Wel, relativisme is mijns inziens wat onze wereld draaiende houdt.
Maar meer concreet: als het jouw Downkinderen niet zijn, zijn jouw argumenten niet van tel, enkel die van de ouders.

[Savatage]

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

Jij toch ook, liberaal?

Ik pleit nergens om mensen (of levende wezens) af te maken obv wat ze zijn. Dat vind ik meer iets voor nazi's of gestoorden.

[praha]

Oorspronkelijk geplaatst door Savatage

Ik pleit nergens om mensen (of levende wezens) af te maken obv wat ze zijn. Dat vind ik meer iets voor nazi's of gestoorden.

je pleit er niet voor maar je doet het wel... elke dag opnieuw

[Mambo]

Kinderen met een mentale handicap...aborteren.
Voor uw eigen goed, voor het kind zijn goed.
Je moet stapelgek zijn dit niet te doen als je het op voorhand weet.

[alice]

Oorspronkelijk geplaatst door praha

Daarnet was het nog walgelijk... en nu kan je je plots inleven waarom mensen in dat geval kiezen voor een abortus ?

Er is dan ook vrije keuze, niet ?
Dat jij denkt dat allemaal aan te kunnen ... fijn... maar er is natuurlijk nog een andere kant aan de zaak.
Gesteld dat het zowat de meest ernstige vorm wordt dan heb je bewust een mens op de wereld gezet met een zéér zware handicap die kan voelen, denken etc...en vooral veel kan afzien.

Ik zou dat persoonlijk al niet voor die reden alleen op de werled willen zetten.

Maar misschien ben ik wel een pessimist, een nihillist die z'n eigen ouders verwijt om in dit tranendal te mogen vertoeven...

Ik kan persoonlijk iets walgelijk vinden maar toch begrijpen waarom anderen daarvoor kiezen, dat heet inlevingsvermogen waarbij je anderen de vrijheid geeft er een totaal andere mening op na te houden, moet je eens proberen?

Kent u iemand die een handicap heeft, pijn lijdt maar toch graag leeft? Ik wel!
Ik denk ook dat de meeste kinderen met down graag leven, waarmee ik niet wil minimaliseren dat dit mogelijk veel van ouders vraagt, ik veroordeel niemand die voor abortus kiest maar toch vind ik persoonlijk het walgelijk dat je dit doet, enkel omdat en kind het syndroom van Down heeft, gelukkig heb ik ook nooit die keuze moeten maken om die reden dus veroordeel ik niet wie hiervoor wel kiest, duidelijk zo?

[nabat54]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Jij lijkt hier de eerste te zijn die verder kijkt dan "een kindje met Down".

Ik weet zelf niet hoe ik zou reageren mocht ik zwanger zijn en het nieuws krijgen dat m'n kind Down zal hebben, maar ik begrijp wél de mensen die dat helemaal niet zien zitten. De belangrijkste reden voor mij om te twijfelen zou inderdaad de toekomst zijn. Als de ouders er niet meer zijn zit je kind daar. Je kan maar hopen dat iemand er goed voor gaat zorgen. Dat iemand het heft in handen gaat nemen als het misloopt met de instelling, of de nodige stappen zal ondernemen als er een wijziging van zorgvorm nodig is, en bereid is om in te springen als je geconfronteerd bent met wachtlijstproblemen... En dat is dan nog als de situatie in de zorgsector blijft zoals die nu is. Als men daarop beknibbelt zit je kind misschien flink in de problemen, en je bent er niet eens meer om ervoor te zorgen.
Ik weet niet of ik met zo'n kennis wil leven eigenlijk, of ik een kind wil laten geboren worden waarvan ik weet dat de kans groot is dat ik die bij m'n dood aan z'n lot zal overlaten.

In m'n job al genoeg geconfronteerd geweest met bejaarde mensen die samenwonen met hun kind met Down, en die de dienst waar ik werkte contacteerden om hulp te krijgen bij het zoeken naar een oplossing voor als zij er niet meer zijn. En die zien hun kinderen echt doodgraag hoor, maar die angst is een zéér grote belasting.

"Gelukkig" leven mensen met Down niet zo lang. De kans is dus groot dat ze toch eerder sterven dan jij. Maar toch .

Ik denk dus toch dat er bij deze discussie iets meer komt kijken dan "kindjes met Down hebben recht om te leven! Abortus = nazi!".

Inderdaad !
Terechte opmerking Nynorsk.

[freespirit]

Moest het enkel van mij afhangen, twijfelde ik er niet aan zulke foetus met kans op het Syndroom van Down te laten aborteren. Je hypothikeert er een belangrijk deel van je leven mee en gaat samen met het kind een hoop frustraties tegemoet. Abortus is voor mij zeker geen moord, je verwijdert enkel een groeiend en onbewust vruchtje (toch vóór vier maanden zwangerschap) dat er misschien uitziet als een mensje, maar dit absoluut nog niet is.

Pas op, ik heb ook respect voor de ouders die bereid zijn (eventueel willens nillens) hun 'mongooltje' groot te brengen, maar ikzelf zie dit niet zitten en ik vind dat er met mijn keuze en argumentatie ethisch niks mis hoeft te zijn. Ik ken zelf een moeder met 'een mongooltje' en ze vertrouwde mij toe dat ze ook voor abortus had gekozen, moest zij toen in de mogelijkheid zijn geweest, ondanks het feit dat ze haar gehandicapt kind doodgraag ziet. Laat ieder voor zich beslissen om die verantwoordelijkheid (vaak voor de rest van hun leven) te dragen, maar mij is het niet gegeven.

[praha]

Oorspronkelijk geplaatst door alice

Ik kan persoonlijk iets walgelijk vinden maar toch begrijpen waarom anderen daarvoor kiezen, dat heet inlevingsvermogen waarbij je anderen de vrijheid geeft er een totaal andere mening op na te houden, moet je eens proberen?

Ik zei het toch net dat je je kon inleven ?
Wat heeft dat met mijn inlevingsvermogen te maken.... blijkt het ergens uit dat ik dat minder of niet zou hebben ?

Kent u iemand die een handicap heeft, pijn lijdt maar toch graag leeft? Ik wel!

halo... ik heb niet gezegd dat dat niet kan... ik zei stel je eens voor
Vandaar dat een abortus me opportuun lijktt om alvast dat te voorkomen

Ik denk ook dat de meeste kinderen met down graag leven, waarmee ik niet wil minimaliseren dat dit mogelijk veel van ouders vraagt, ik veroordeel niemand die voor abortus kiest maar toch vind ik persoonlijk het walgelijk dat je dit doet, enkel omdat en kind het syndroom van Down heeft, gelukkig heb ik ook nooit die keuze moeten maken om die reden dus veroordeel ik niet wie hiervoor wel kiest, duidelijk zo?

He was me toen al duidelijk hoor
Je voelt je blijkbaar aangevallen om de één of andere reden

ps. dit was naders oorspronkelijk jouw tekst 'Down syndroom is geen reden om tot abortus over te gaan, walgelijk dat dit zo wordt voorgesteld!'
Na de reply kon je je wel voorstellen dat het toch een reden was voor andere mensen.
daar had ik het eigelijk over

[Savatage]

Oorspronkelijk geplaatst door praha

je pleit er niet voor maar je doet het wel... elke dag opnieuw

Waar doe ik dat dan?

[Savatage]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Jij lijkt hier de eerste te zijn die verder kijkt dan "een kindje met Down".

Ik weet zelf niet hoe ik zou reageren mocht ik zwanger zijn en het nieuws krijgen dat m'n kind Down zal hebben, maar ik begrijp wél de mensen die dat helemaal niet zien zitten. De belangrijkste reden voor mij om te twijfelen zou inderdaad de toekomst zijn. Als de ouders er niet meer zijn zit je kind daar. Je kan maar hopen dat iemand er goed voor gaat zorgen. Dat iemand het heft in handen gaat nemen als het misloopt met de instelling, of de nodige stappen zal ondernemen als er een wijziging van zorgvorm nodig is, en bereid is om in te springen als je geconfronteerd bent met wachtlijstproblemen... En dat is dan nog als de situatie in de zorgsector blijft zoals die nu is. Als men daarop beknibbelt zit je kind misschien flink in de problemen, en je bent er niet eens meer om ervoor te zorgen.
Ik weet niet of ik met zo'n kennis wil leven eigenlijk, of ik een kind wil laten geboren worden waarvan ik weet dat de kans groot is dat ik die bij m'n dood aan z'n lot zal overlaten.

In m'n job al genoeg geconfronteerd geweest met bejaarde mensen die samenwonen met hun kind met Down, en die de dienst waar ik werkte contacteerden om hulp te krijgen bij het zoeken naar een oplossing voor als zij er niet meer zijn. En die zien hun kinderen echt doodgraag hoor, maar die angst is een zéér grote belasting.

"Gelukkig" leven mensen met Down niet zo lang. De kans is dus groot dat ze toch eerder sterven dan jij. Maar toch .

Ik denk dus toch dat er bij deze discussie iets meer komt kijken dan "kindjes met Down hebben recht om te leven! Abortus = nazi!".

En wat stel je dan concreet voor?