Marginale rijke tisten

[gehuigert]

Oorspronkelijk geplaatst door Wisord

Maar jongen toch , nog eens het gaat over veel meer dan Belgie . En dit ook nog een keer , je negeert armoede en minimaliseert het . Steeds meer mensen kunnen hun energiefactuur niet meer betalen en nog meer hebben problemen met hun huur waardoor ze in bijna krotten moeten gaan wonen en nog een hogere enegiefactuur krijgen .

Het is net omdat het over veel meer dan België gaat dat de armoedegrens in België volledig van de pot gerukt is

[Wisord]

Oorspronkelijk geplaatst door Savatage

Jij trekt armoede in het belachelijke. Die armoedegrens is belachelijk hoog bepaald. Van die 1/6 kinderen leeft er misschien 1/6000 in echte armoede.

Bewijs dat eens ?


En deze wacht ik ook nog op . http://forum.politics.be/showpost.ph...&postcount=884

[Wisord]

Oorspronkelijk geplaatst door gehuigert

Het is net omdat het over veel meer dan België gaat dat de armoedegrens in België volledig van de pot gerukt is

Wanneer ben je dan arm hier in Belgie voor u ? Waar ligt de grens ?

[gehuigert]

Oorspronkelijk geplaatst door Wisord

Bewijs dat eens ?


En deze wacht ik ook nog op . http://forum.politics.be/showpost.ph...&postcount=884

Armoede is eten, drinken noch onderdak hebben.

Leefloon alleenstaande persoon: € 725,79 per maand
De huur van een huis is 300-350€ per maand.
50 liter water (1.5 liter per dag) is pakweg 50 cent per fles dus 15€.
30 broden (1 per dag) is 60€.

Blijft over: 300€ voor water, elektriciteit, eens wat anders om te eten. En wil je meer, dan kan je gaan werken.

[Wisord]

Oorspronkelijk geplaatst door gehuigert

Armoede is eten, drinken noch onderdak hebben.

Leefloon alleenstaande persoon: € 725,79 per maand
De huur van een huis is 300-350€ per maand.
50 liter water (1.5 liter per dag) is pakweg 50 cent per fles dus 15€.
30 broden (1 per dag) is 60€.

Blijft over: 300€ voor water, elektriciteit, eens wat anders om te eten. En wil je meer, dan kan je gaan werken.

Uw berekening klopt langs geen kanten het gemiddelde dat een leefloner heeft om te eten , kledij , dokter , tandarts enz te betalen is 9 euro per dag .Dit bedrag is na aftrek van huishuur , water , gas en elecktriciteit .

Probeer het eens een maandje dan kan je zelf zien of je dan arm bent of niet .

[Andy]

Oorspronkelijk geplaatst door gehuigert

De huur van een huis is 300-350€ per maand.

Je mag me dat huis altijd eens tonen. En als 'huis' een eufemisme is voor 'kamer', dan dien je nog wel enkele andere kosten (wassen bvb) af te trekken van dat leefloon.

[gehuigert]

Oorspronkelijk geplaatst door Andy

Je mag me dat huis altijd eens tonen. En als 'huis' een eufemisme is voor 'kamer', dan dien je nog wel enkele andere kosten (wassen bvb) af te trekken van dat leefloon.

300€ voor extra kosten. En ik had het inderdaad over een kamer. Als je een leefloon hebt moet je geen kasteel gaan huren

[gehuigert]

Oorspronkelijk geplaatst door Wisord

Uw berekening klopt langs geen kanten het gemiddelde dat een leefloner heeft om te eten , kledij , dokter , tandarts enz te betalen is 9 euro per dag .Dit bedrag is na aftrek van huishuur , water , gas en elecktriciteit .

Probeer het eens een maandje dan kan je zelf zien of je dan arm bent of niet .

Txiki is alleenstaand en heeft een loon van 800€ of iets dergelijks (halftijds). Hij heeft nog een computer, internetverbinding, en moet vervoer naar zijn werk bekostigen. Allemaal extra kosten die een leefloner niet MOET hebben (als hij een computer en internet enzo wil, zal dat ten koste gaan van andere uitgaven). Of is een computer plots basisbehoefdheid?

[Andy]

Oorspronkelijk geplaatst door gehuigert

300€ voor extra kosten. En ik had het inderdaad over een kamer. Als je een leefloon hebt moet je geen kasteel gaan huren

Ik betwijfel of je met die 300 euro voor 'extra kosten' aan de 9 euro eten e.d. per dag die Wisord aanhaalde komt. Of het moest zijn dat je van leefloners verwacht dat ze nooit een tandarts, een dokter, nieuwe kleding,... nodig hebben. En als je daarvan uitgaat, creëer je dan als samenleving geen extra kosten? Waarom zou een vrouw met leefloon geen preventieve kankeronderzoeken nodig hebben, als dat op latere leeftijd tal van grotere kosten uitspaart? Waarom zou je van mensen verwachten dat ze geen dokters of tandartsen bezoeken als je weet dat dat op langere perioden extra geld kost? Ik vermoed dat, indien je de totale afwegingen maakt, het als samenleving nadelig is om van mensen te verwachten dat ze met 300€/maand rondkomen, zelfs al zijn het vegetariërs en kleine eters. Zolang mensen met kleinere inkomens een lagere levensverwachting hebben en meer aan depressies lijden, lijkt die veronderstelling me correct. Zolang dat het geval is, lijkt 'besparen' op die leeflonen of andere vervangingsinkomens me gewoon verkeerd.

Probeer zelf eens gedurende enkele maanden bij te houden waar je geld aan uitgeeft en welk deel ervan je kan missen (op lange termijn, dus rekening houdende met slijtage en vervanging van dingen). Daar sta je al snel van versteld.

[fabianen]

Euro millions bracht me 24 euro op deze week.Voor mij een smile.
Voor de heren rijken ben ik nergens,een loser.Maar dat moment om te weten dat ik 24 euro gewonnen heb blijft me bij,want na meer dan 20 jaar op de lotto te spelen,heb ik eens prijs.
Maar dat is het minst belangrijk,als we maar gezond zijn.

[gehuigert]

Oorspronkelijk geplaatst door Andy

Ik betwijfel of je met die 300 euro voor 'extra kosten' aan de 9 euro eten e.d. per dag die Wisord aanhaalde komt. Of het moest zijn dat je van leefloners verwacht dat ze nooit een tandarts, een dokter, nieuwe kleding,... nodig hebben. En als je daarvan uitgaat, creëer je dan als samenleving geen extra kosten? Waarom zou een vrouw met leefloon geen preventieve kankeronderzoeken nodig hebben, als dat op latere leeftijd tal van grotere kosten uitspaart? Waarom zou je van mensen verwachten dat ze geen dokters of tandartsen bezoeken als je weet dat dat op langere perioden extra geld kost? Ik vermoed dat, indien je de totale afwegingen maakt, het als samenleving nadelig is om van mensen te verwachten dat ze met 300€/maand rondkomen, zelfs al zijn het vegetariërs en kleine eters.

Probeer zelf eens gedurende enkele maanden bij te houden waar je geld aan uitgeeft en welk deel ervan je kan missen (op lange termijn, dus rekening houdende met slijtage en vervanging van dingen). Daar sta je al snel van versteld.

Onze groenten groeien in de tuin, brood bakken we zelf, ik ga met de fiets naar de universiteit.

In de 300€ extra kosten zit eten en drinken trouwens er niet meer bij.

[Andy]

Oorspronkelijk geplaatst door gehuigert

Onze groenten groeien in de tuin, brood bakken we zelf, ik ga met de fiets naar de universiteit.

Om groenten in de tuin te kunnen kweken heb je natuurlijk wel eerst een tuin nodig. Nogal wat leefloners en werklozen hebben geen tuin. Hetzelfde voor broodbakautomaten (die overigens ook aangeschaft en na enkele jaren vervangen moeten worden), of fietsen.

In de 300€ extra kosten zit eten en drinken trouwens er niet meer bij.

Ik heb je post nog eens gelezen, en nu begrijp ik ze (denk ik). Eten en drinken zit in dat bedrag niet in, omdat je ervan uitgaat dat mensen kunnen overleven op water en brood. Ik zou zeggen: probeer zelf eens een weekje te leven op water en brood, zorg ervoor dat je een dokter of voedingsspecialist naast je hebt staan, en laat ons de resultaten weten. Een mens heeft natuurlijk meer nodig dan water en brood. Daaruit volgt dan ook dat de kosten van eten en drinken groter zijn dan die van water en brood.

Sorry, maar je lijkt me enkele erg wereldvreemde veronderstellingen te maken. Ik merk dat helaas bij zowat iedereen die meent dat leeflonen 'te hoog' en 'te luxueus' zijn. Mensen die zelf de rekeningen niet betalen, en die zelf niet weten hoeveel ze waaraan uitgeven, lijken me nogal slecht geplaatst om zich over de uitgaven van een ander uit te spreken.

[gehuigert]

Oorspronkelijk geplaatst door Andy

Om groenten in de tuin te kunnen kweken heb je natuurlijk wel eerst een tuin nodig. Nogal wat leefloners en werklozen hebben geen tuin. Hetzelfde voor broodbakautomaten (die overigens ook aangeschaft en na enkele jaren vervangen moeten worden), of fietsen.

Ik heb je post nog eens gelezen, en nu begrijp ik ze (denk ik). Eten en drinken zit in dat bedrag niet in, omdat je ervan uitgaat dat mensen kunnen overleven op water en brood. Ik zou zeggen: probeer zelf eens een weekje te leven op water en brood, zorg ervoor dat je een dokter of voedingsspecialist naast je hebt staan, en laat ons de resultaten weten. Een mens heeft natuurlijk meer nodig dan water en brood. Daaruit volgt dan ook dat de kosten van eten en drinken groter zijn dan die van water en brood.

Sorry, maar je lijkt me enkele erg wereldvreemde veronderstellingen te maken. Ik merk dat helaas bij zowat iedereen die meent dat leeflonen 'te hoog' en 'te luxueus' zijn. Mensen die zelf de rekeningen niet betalen, en die zelf niet weten hoeveel ze waaraan uitgeven, lijken me nogal slecht geplaatst om zich over de uitgaven van een ander uit te spreken.

Txiki leeft van 800€ per maand en hij heeft meer luxe (computer, internet) dan waar een leefloon (maar 50€ minder dan het loon van Txiki) voor dient.

Mijn cijfers mogen dan onrealistisch zijn, als iemand voor 50€ vlees en 50€ groenten per maand eet, blijft er nog 200€ over voor elektriciteit enz.

Daarnaast heb je gelijk dat het broodmachine ook vervangen moet worden, maar na 2 maanden heb je je broodmachine terugverdiend; dus dan leef je nog jaren van goedkoper brood.

Daarnaast kunnen ze deze levenstijl opgeven als ze opnieuw een job hebben

[Andy]

Oorspronkelijk geplaatst door gehuigert

Txiki leeft van 800€ per maand en hij heeft meer luxe (computer, internet) dan waar een leefloon (maar 50€ minder dan het loon van Txiki) voor dient.

Mijn cijfers mogen dan onrealistisch zijn, als iemand voor 50€ vlees en 50€ groenten per maand eet, blijft er nog 200€ over voor elektriciteit enz.

Daarnaast heb je gelijk dat het broodmachine ook vervangen moet worden, maar na 2 maanden heb je je broodmachine terugverdiend; dus dan leef je nog jaren van goedkoper brood.

Daarnaast kunnen ze deze levenstijl opgeven als ze opnieuw een job hebben

Is het niet een beetje bizar dat iemand die de samenleving zelf enorm veel geld kost door te studeren, gaat bepalen wat andere mensen mogen kosten aan leeflonen? Je hebt misschien (wellicht) een andere indruk, maar de groepen die de belastingbetaler veel geld kosten, zijn vooral zulke groepen: mensen die studeren, mensen die frequent een dokter bezoeken,... U (en ik) kosten de samenleving meer dan die leefloners.

En daarnaast: zolang leefloners een lagere levensverwachting hebben dan anderen (het gemiddelde bvb), en meer aan depressies lijden dan anderen, waarom zou je dan bij hen besparen?

[gehuigert]

Oorspronkelijk geplaatst door Andy

Is het niet een beetje bizar dat iemand die de samenleving zelf enorm veel geld kost door te studeren, gaat bepalen wat andere mensen mogen kosten aan leeflonen? Je hebt misschien (wellicht) een andere indruk, maar de groepen die de belastingbetaler veel geld kosten, zijn vooral zulke groepen: mensen die studeren, mensen die frequent een dokter bezoeken,... U (en ik) kosten de samenleving meer dan die leefloners.

En daarnaast: zolang leefloners een lagere levensverwachting hebben dan anderen (het gemiddelde bvb), en meer aan depressies lijden dan anderen, waarom zou je dan bij hen besparen?

Ik studeer fysica en volgens statistieken zal ik later gemiddeld 3900€ bruto verdienen. Daarvan zal ik 46% aan de staat geven. Ik verbruik nu enkel wat ik in veelvoud later zal teruggeven. De werkloosheid van fysici na 1 jaar afstuderen is 0%. Leefloners hebben echter geen garantie nog aan het werk te gaan.

[Andy]

Oorspronkelijk geplaatst door gehuigert

Ik studeer fysica en volgens statistieken zal ik later gemiddeld 3900€ bruto verdienen.

Dat is goed voor u, maar u beseft wellicht dat die hoge verdiensten slechts voor een deel uw verdienste zijn. Moesten we alle leefloners een opleiding tot fysicus aanbieden, zou u wellicht geen fractie verdienen van datgene waar u nu naar uitkijkt.

Om maar te zeggen: zulke bedragen zeggen niets, behalve dan iets over de koopkracht. En zoals ik hoger al zei, pleit een koopkrachtanalyse (dus eentje die ook kijkt naar consumptie, depressies en levensverwachtingen) niet voor besparingen tav leeflonen. Of zoals Nr.10 het eens uitdrukte: 'betaalbaarheid is een constructie in je hoofd'.

Daarvan zal ik 46% aan de staat geven. Ik verbruik nu enkel wat ik in veelvoud later zal teruggeven. De werkloosheid van fysici na 1 jaar afstuderen is 0%. Leefloners hebben echter geen garantie nog aan het werk te gaan.

Misschien moeten we ze dan maar universitaire opleidingen aanbieden? Als we nog wat meer academici opleiden, dan zullen die lonen ook wel zakken tot op het niveau waar zelfs de meest wereldvreemde academici zulke dingen niet meer kunnen beweren.

[gehuigert]

Oorspronkelijk geplaatst door Andy

Dat is goed voor u, maar u beseft wellicht dat die hoge verdiensten slechts voor een deel uw verdienste zijn. Moesten we alle leefloners een opleiding tot fysicus aanbieden, zou u wellicht geen fractie verdienen van datgene waar u nu naar uitkijkt.

Om maar te zeggen: zulke bedragen zeggen niets, behalve dan iets over de koopkracht. En zoals ik hoger al zei, pleit een koopkrachtanalyse (dus eentje die ook kijkt naar consumptie, depressies en levensverwachtingen) niet voor besparingen tav leeflonen. Of zoals Nr.10 het eens uitdrukte: 'betaalbaarheid is een constructie in je hoofd'.

Misschien moeten we ze dan maar universitaire opleidingen aanbieden? Als we nog wat meer academici opleiden, dan zullen die lonen ook wel zakken tot op het niveau waar zelfs de meest wereldvreemde academici zulke dingen niet meer kunnen beweren.

Universiteiten zijn vrij toegankelijk voor iedereen. Iedereen kan er starten met studeren, niet iedereen geraakt echter aan het diploma zoals u laat uitschijnen. Daarnaast zullen zij ook 480€ minder inschrijvingsgeld dan mij laten betalen. Ik ben niet bang, als fysica hun passie is mogen zij welzeker dat gaan studeren. Ze kunnen zelfs bij het leger gaan en op hun kosten gaan studeren.

Als je voorstelt hen gratis te laten studeren, wil ik dat wel ook.

[Andy]

Oorspronkelijk geplaatst door gehuigert

Universiteiten zijn vrij toegankelijk voor iedereen. Iedereen kan er starten met studeren, niet iedereen geraakt echter aan het diploma zoals u laat uitschijnen. Daarnaast zullen zij ook 480€ minder inschrijvingsgeld dan mij laten betalen. Ik ben niet bang, als fysica hun passie is mogen zij welzeker dat gaan studeren. Ze kunnen zelfs bij het leger gaan en op hun kosten gaan studeren.

Hoger onderwijs is wel degelijk beperkt tot die groepen die er de middelen voor hebben. Anders kan je nooit verklaren waarom zoveel studenten ouders hebben uit de middenlagen van de bevolking, en zo weinig uit de armere lagen.

Niet alleen de slaagkansen bepalen of je afstudeert met of zonder diploma, maar ook de vraag of je ooit kon studeren bepaalt zoiets. Vanuit die optiek is het nogal absurd dat sommigen menen zulke lonen 'waard' te zijn enkel en alleen omdat ze slaagden voor hun studies of omdat ze hun best doen. Enfin, een verwacht loon van 3900€ bruto 'valt nog mee'. Ik heb weet van ergere excessen.


Edit: misschien kan je hier eens op denken/reageren?

Om maar te zeggen: zulke bedragen zeggen niets, behalve dan iets over de koopkracht. En zoals ik hoger al zei, pleit een koopkrachtanalyse (dus eentje die ook kijkt naar consumptie, depressies en levensverwachtingen) niet voor besparingen tav leeflonen. Of zoals Nr.10 het eens uitdrukte: 'betaalbaarheid is een constructie in je hoofd'.

[Wisord]

Oorspronkelijk geplaatst door gehuigert

Txiki is alleenstaand en heeft een loon van 800€ of iets dergelijks (halftijds). Hij heeft nog een computer, internetverbinding, en moet vervoer naar zijn werk bekostigen. Allemaal extra kosten die een leefloner niet MOET hebben (als hij een computer en internet enzo wil, zal dat ten koste gaan van andere uitgaven). Of is een computer plots basisbehoefdheid?

Maar jongen toch , je beperkt je steeds tot je eigen omgeving ... leer eens verder te kijken dan uw neus lang is en doe niet zo eigenwijs .

Negen euro per dag. Met dat bedrag moet onze reporter Wendy Huyghe een week lang zien te overleven. Die 9 euro is wat haar per dag rest van het leefloon van een alleenstaande, minus de huur. ,,Een ware beproeving’’, vat Wendy samen. ,,Ik moet besparen op: fruit, sociale activiteiten, transport en gsm. Maar ik kan genieten van: gratis fitness, gratis oogtest, gratis internet in de bibliotheek, gratis recepties en gratis testparfums in de Inno. Na vijf dagen ben ik een ongezond, asociaal wezen.
MAANDAG 9,40 euro

Maandagochtend op de redactie. ,,Je opdracht voor deze week: overleef met een leefloon.’’ Jubel en juich, ik hoef vijf dagen niet te werken, alleen maar te overleven. Dit belooft een gemakkelijke week te worden. Voor ik naar huis ga, loop ik nog even langs in het bedrijfsrestaurant van de VUM, dat is toch goedkoop. Zonder veel na te denken bestel ik een dagmenu en twee desserts. Ik betaal 4 euro. Even uitrekenen op welk budget ik moet overleven. ,,Alleenstaand?’’, vraagt de man van het OCMW. ,,Dat is 600 euro, juffrouw.’’

Zeshonderd euro per maand? Daar moet ik nog huurgeld en verwarming van aftrekken. Ik schat de huurprijs en de kosten van een goedkope studio op 330 euro. Ik hou dus nog 270 euro over. Dat is 45 euro voor vijf dagen of negen euro per dag. Negen euro? Ik heb er net al vier opgebruikt. Mijn collega’s kijken me medelijdend aan en schenken me nog een half pak rijstwafels voor ik naar huis rijd. Ik zie dat mijn tank zo goed als leeg is. Dat betekent dat ik deze week alle verplaatsingen te voet of met de fiets moet afleggen, want ik kan mij geen 40 euro diesel permitteren. En dat tijdens de koudste periode van het jaar!

Maar ik klaag niet, ik ben een week in Gent en kan doen wat ik wil. Ik overloop het lijstje vrienden in mijn gsm, maar besef ineens dat ik beter niet te veel bel. Normaal gezien heb ik maandelijks een gsm-rekening van bijna 200 euro. Mijn vrienden moeten mij maar bellen. Maar mijn gsm blijft vanmiddag akelig stil. Ook realiseer ik me dat mijn ‘normale’ activiteiten allemaal veel geld kosten: bioscoop, op café gaan, optredens,… Het belooft een saaie week te worden.

Wat kan ik gratis doen? Het Gravensteen bezoeken! Dat is gratis voor inwoners van Gent. Ik trek mijn warmste kleren aan (ik heb eigenlijk handschoenen nodig, maar kan die nu niet kopen) en wandel naar het Gravensteen. Trots toon ik mijn identiteitskaart aan de ingang. Ik mag gratis binnen. Een uur later ben ik compleet verkleumd, maar ik negeer de tearooms en wandel rechtstreeks naar huis. Onderweg koop ik mijn avondeten: een broodje en een klein stukje camembert. Kostprijs: 2,40 euro. Ik verveel mij te pletter. Er is niets te zien op tv en ik kan ook niet internetten.

Maar dan, een verlossende sms. ,,Ga je mee op café?’’ Ik twijfel. Op café gaan is een slecht idee. Maar ik kan toch niet de hele avond thuis zitten? Ik laat mij twee keer trakteren en betaal zelf een rondje: 3 euro. ,,Ga je nu al naar huis? Ben je ziek?’’, vraagt de vriend. Neen, ik heb gewoon een leefloon. Ik heb vandaag 9,4 euro gespendeerd.

Veertig cent te veel

DINSDAG 12,50 euro
Ik heb veel te lang geslapen en kan het ontbijt dus overslaan. Dat is goed, want ik moet besparen. Het is te koud om buiten te komen. Ik ‘leen’ de krant van de buren – dat houdt me een half uur zoet – maar verveel me al snel. Toch maar de koude in, richting stad.

Algauw ontdek ik een fascinerende bezigheid: make-up vergelijken. Ik geef mezelf het imago van een Testaankoop-vertegenwoordiger en test zowel in de Bodyshop, de Inno, de Hema als in het Kruidvat alle mogelijke mascara’s (die voor lange wimpers is beter dan die voor krullende wimpers), blush en oogschaduw. Vervelend is dat de spiegels veel te klein zijn in die winkels. Ik houd me een halve dag bezig, ik zie er fantastisch uit en ik ruik zalig. Maar voor wie? Dit wordt weer een eenzame dag.

Ik koop een broodje (1,30 euro) en slenter door de winkelstraten. Vreselijk is het om voorbij mijn favoriete café te wandelen zonder binnen te stappen. Aha, maar daar zie ik een gratis activiteit. Op den duur raak je geobsedeerd door het woord gratis. Ik doe alsof ik een bril ga kopen en laat mijn ogen testen. Vijf minuten lang kijkt een meneer in mijn ogen. ,,Uw ogen zijn perfect in orde mevrouw.’’

,,Ja, maar ik heb vooral ’s avonds last. Kan ik vanavond eens terugkomen?’’ Leefloner zijn heeft een voordeel. Uit verveling begint een mens te kuisen. Ik orden mijn kleerkast, doe eindelijk mijn afwas en heb zelfs nog de moed om te dweilen. Maar mijn poetsproducten zijn op. Vlug naar de Spar om de hoek. Kostprijs voor een liter Mr Propre: 2,20 euro.

Leefloner zijn heeft nóg een voordeel. Het zet aan tot koken. Ik kan het me niet permitteren om buitenshuis te gaan eten en fiets naar de Delhaize, want mijn maag trekt al een uur luidruchtig mijn aandacht. Ik verorber alle stukjes ‘brood’ die als proevertjes worden aangeboden. Ik ga ervan uit dat de korsten die blijven liggen in de broodsnijmachine ook als proevertjes’ beschouwd mogen worden. En zijn druiven niet altijd proevertjes?

Ik houd me in en koop alleen het hoogstnoodzakelijke voor een éénpersoonsmaaltijd: champignons, pesto, pasta en gruyèrekaas. Een choquerende vaststelling is dat ik de gezonde dingen links moet laten liggen. Vooral fruit is ontzettend duur. Ik schrik me rot aan de kassa. Mijn kar is nauwelijks gevuld en toch betaal ik 6 euro. Ineens besef ik dat de Delhaize de duurste supermarkt is.

Ik moet de volgende dagen echt beter gaan nadenken. Leefloner zijn brengt een zekere druk mee. Mijn kookexperimenten mogen niet mislukken, want dit keer is de afhaalchinees of de pizzeria om de hoek geen alternatief. Ik eet in mijn eentje en staar naar de tv. Niets te zien. Geen geld om een dvd te huren.

Ik heb behoefte aan gezelschap. Zouden er proefhuisdieren bestaan? Ik telefoneer naar een dierenspeciaalzaak met de vraag of ik eens een kat mag lenen. Het mag niet. Ik bel naar enkele hotels in Gent en vraag of ze ook testkamers hebben. Het antwoord is negatief. Wel vind ik een fitnesscentrum waar ik eens gratis mag testen. Ik maak een afspraak voor donderdag. Na mijn telefoongesprekken ben ik 2 euro armer. Ik heb vandaag 12,50 euro gespendeerd.

4,5 EURO TE VEEL

WOENSDAG 7 euro
Een voedzaam ontbijt is onontbeerlijk aan het begin van de dag heeft mijn moeder me altijd geleerd. Ik loop dus naar de bakker en koop een broodje met 47 graansoorten. Prijs: 1,10 euro. Terwijl ik wat choco op mijn boterhammen smeer, bedenk ik dat het weer een lange dag wordt. De bibliotheek dan maar. Buiten sneeuwt het onophoudelijk. Normaal had ik de auto genomen, maar dit keer moet het te voet.

Ik ben verkleumd als ik in de bib aankom en ik heb medelijden met mezelf. Ik loop rechtstreeks naar de leeszaal, maar de koffiegeur uit het leescafé bedwelmt me. Eigenlijk kan ik me dit niet permitteren, maar ik heb geen karakter. ,,Een koffie alstublieft!’’ Vlug stop ik de koekjes die mijn voorgangers hebben laten liggen in mijn handtas. Ik slaag erin om een uur te blijven zitten met één koffietje. Het kost me 1,60 euro.

En ik moet ervan naar het toilet. Waar is de tijd dat de toiletten in de bib gratis waren? Mijn plasje kost mij 30 cent. Omdat ik al iets te lang ben afgesneden van de wereld, ga ik mijn mails lezen aan de computers. Ik moet een kwartier wachten, maar het is gratis. Ik maak van mijn uurtje internet gebruik om naar gratiz.nl te surfen en van alles te bestellen. I

k geef mezelf de naam Debbie Janssens en maak het emailadres [email protected] aan. De oogst is fenomenaal. Een proefzakje voor drie koppen biologische koffie, een autosticker ‘geluk bij een ongeluk’, een proefmonster bladmeststof, een tube handcrème, een jaarabonnement op Wij jonge ouders (ik geef 17 augustus op als bevallingsdatum), vier postkaarten van Annie MG Schmidt, een nummer van Gourmet Magazine (een ‘lifestyleblad’ voor kattenliefhebbers), de dvd Chew on this (over vegetarisme), een magazine over puppyvoeding, een erotiekcatalogus, scheerolie, een doosje tampons met menstruatiekalender, een toiletgids met alle openbare wc’s in tien grote steden en een informatiepakket over Schotland. Ik schrijf me ook in voor een wedstrijd waarmee ik een flatscreen tv kan winnen.

Ik heb megahonger gekregen van het harde labeur. Maar ik ben ingenieus vandaag. Kon je in het studentenrestaurant vroeger niet voor 100 frank een volledige maaltijd krijgen? Ik begeef me door de sneeuw (maar stop eerst nog eens in het Kruidvat voor een test handcrème, moisturizer, lipgloss, mascara, oogschaduw en oogpotlood) naar het restaurant aan de Overpoort. Maar tijden veranderen. Mijn chili sin carne en cola light kosten 4 euro. ,,Waar is je studentenkaart?’’, vraagt de vrouw aan de kassa. Oei, vroeger moest je die nooit laten zien. Dan pas zie ik de borden. Voor wie geen bewijs kan voorleggen, wordt de prijs vermenigvuldigd met 2,80. Dat kan ik me echt niet permitteren.

Ik stamel dat ik mijn kaart vergeten ben. ,,Alé, het is goed voor één keer’’, zegt de vrouw aan de kassa. Ik ga met een gemengd gevoel zitten. Doodbeschaamd omdat ik gelogen heb, fier als een gieter omdat ik er uit zie als een student. Ik ben zo in studentenmood dat ik heimwee krijg en een kijkje ga nemen in de Blandijn, mijn vroegere faculteit. Het is mijn lucky day. Net vandaag worden laatstejaars middelbare studenten verwelkomd op een infodag. Achteraf is er voor iedereen... een gratis drankje. Ik sla een paar fruitsapjes en cola’s achterover. En dan eindelijk, een sms! Een vriend heeft filmtickets gewonnen. Gratis naar de cinema. Ik pik Ray uit, dat is de langste film. Ik bestel popcorn, chips, een ijsje en een cola en kies strategisch de kassa zonder proton. ,,Oeps, sorry, ik heb alleen proton bij.’’ Dit is een truc die ik moet onthouden. Ook mijn evenwichtige avondmaaltijd is gratis. Vandaag heb ik 7 euro uitgegeven.

DONDERDAG 14,6 euro
Lang leve de toaster die ik ooit van tante cadeau kreeg. Hij doet het brood van gisteren perfect smaken. Vandaag staat een bezoek aan mama op het programma. Leefloners verplaatsen zich toch ook om familie te bezoeken, nietwaar? Bovendien betekent dat: gratis eten! Ik koop een kaartje voor de bus: 1 euro. Voor de NMBS ben ik nog drie weken een jongere. Ik kan dus mijn Go Pass gebruiken. Dat is 4,3 euro. Het reisje heen en terug zal mij dus 10,6 euro kosten.

Mijn moeder is in een uitstekende bui en neemt me mee op restaurant. Ik eet tot ik niet meer kan en hoop dat ik de rest van de dag geen honger meer zal hebben. We gaan shoppen. Niets is zo vreselijk als shoppen zonder geld. Gelukkig is er ook in Oostende een Inno en kan ik me gratis en uitgebreid maquilleren. J’adore is trouwens een uitstekend parfum. Mocht iemand een leefloner een cadeautje willen geven…

Terug in Gent. Yes, gratis fitnessen! Ik fiets naar Curves aan de Rooigemlaan waar ik een afspraak heb met mijn personal trainer. Al snel blijkt dat ik daar een hele week op proef mag. Gratis. Ik mag zelfs gratis een t-shirt lenen omdat ik de mijne ben vergeten. Het leukste gratis extraatje is wel mijn personal trainer die me twee sessies zal begeleiden. Ze ziet er nog fantastischer uit dan haar naam klinkt: Hymne. Ze legt me uit hoe alle toestellen werken.

Ik probeer me recht te houden op de step en kan intussen gratis tv kijken, hoewel het zweet in mijn ogen dat wat moeilijk maakt. Even later kan ik gratis een half uur onder een heerlijk warme douche staan, gratis een kwartier mijn haar drogen en gratis een uur lezen in de tijdschriften die weliswaar al een maand oud zijn. Van al die inspanningen krijg ik reuzenhonger.

Waar kan ik op dit uur nog naar toe? McDonald’s of Quick! Het is eeuwen geleden dat ik daar nog ben binnen geweest, maar als ik het me goed herinner, is het daar goedkoop. De Quick. De dame voor mij maakt zich kwaad omdat er een kauwgom aan haar dienblad kleeft. Ik luister er niet naar en bereid me voor op een goedkope lunch. Hoewel, 4 euro voor een bom calorieën is niet weinig. Ik moet echt dringend mijn tactiek veranderen. Ik eet zo snel dat het mij nauwelijks smaakt. En de cola is veel te koud. Ik heb een vreselijke frietsmaak in mijn mond, maar ik wil mijn geld niet uitgeven aan muntjes. Had die kauwgom maar aan m�*jn dienblad geplakt. Vandaag heb ik 14,6 euro gespendeerd. Morgen moet ik het doen met 3 euro.

VRIJDAG 4 euro
Vandaag moet ik mijn vuilnis buiten zetten, maar mijn vuilniszakken zijn op. Ook besef ik dat mijn doos Tampax die ik via gratiz.nl heb besteld niet op tijd zal arriveren en dat ik mijn voorzorgen moet nemen. Naar de Spar om de hoek dus. Vuilniszakken: 6,2 euro. Een doosje O.B.: 4,99 euro. Ik loop met lege handen de winkel uit. Dit zal ik anders moeten oplossen, want ik heb maar drie euro.

Ik leen een vuilniszak bij de buren en fiets naar de Aldi. Vandaag zal ik moeten koken, en liefst zo goedkoop mogelijk. Hoera, iemand heeft een euro in zijn karretje laten zitten. Meteen is mijn budget gegroeid tot vier euro. Ik snak naar iets gezonds. In de Aldi lukt het om een aantal gezonde, goedkope dingen uit te kiezen: enkele appels, aardappelen, witlof en een fles water. Tampons hebben ze hier niet. Dus wordt het maar een pak dikke maandverbanden van het merk Loft. Ineens besef ik dat ik al een week op alcoholdieet ben. Een pilsje dan maar, meer bepaald van het fantastisch klinkende merk Karlsquell. Aan de kassa betaal ik precies 4 euro. Mijn kookexperiment lukt wonderbaarlijk en ik geniet met volle teugen van mijn Karlsquell, ongetwijfeld the best beer in the world.

Lang leve de Aldi. Ik wil volop profiteren van mijn fitnessabonnement en loop nog even langs bij Hymne. Weer geniet ik van het gratis zweetverlies en vooral van de douches. Daarna fiets ik naar het winkelcentrum om wat cd’s te beluisteren in de Fnac. De nieuwe Chemical Brothers klinkt echt wel goed. Interpol wil ik ook graag in mijn cd-rekje. Maar helaas, ik heb nog nul euro.

Uit frustratie gris ik een halve rol cadeaupapier mee. Zomaar, omdat het gratis is. Vervolgens verwarm ik mijn bips in de bib. Ik lees een halve Cees Nooteboom uit. Het is al donker als ik weer naar huis fiets. Ik rammel, maar ik heb goede vooruitzichten. Ik kan naar een feestje en dat is fijn na een asociaal leven van vijf dagen. Het komt er alleen op aan om me te laten trakteren op pintjes, dat is eten en drinken tegelijk. Ik moet er dus ‘trakteerbaar’ uitzien. Maar verdorie, ik heb geen geld om een nieuwe outfit te kopen.

NA EEN WEEK de balans

Van een week ongezonde voeding voel ik me opgeblazen. Maar mijn handen en huid zijn nog nooit zo zacht geweest na een week lang gratis handcrème en gezichtscrème. Maandag kan ik alles betalen wat ik deze week heb uitgesteld: vuilniszakken, een nieuwe lamp, een parkeerboete, shampoo, diesel, milieubelastingen, een kilo fruit, een grote onderhoudsbeurt voor mijn auto, de cd van de Chemical Brothers, handschoenen, o.b.’s,… Geschatte kosten: een volledig leefloon

bron http://www.nieuwsblad.be/article/det...MA05032005_007

[gehuigert]

Oorspronkelijk geplaatst door Wisord

Maar jongen toch , je beperkt je steeds tot je eigen omgeving ... leer eens verder te kijken dan uw neus lang is en doe niet zo eigenwijs .

Negen euro per dag. Met dat bedrag moet onze reporter Wendy Huyghe een week lang zien te overleven. Die 9 euro is wat haar per dag rest van het leefloon van een alleenstaande, minus de huur. ,,Een ware beproeving’’, vat Wendy samen. ,,Ik moet besparen op: fruit, sociale activiteiten, transport en gsm. Maar ik kan genieten van: gratis fitness, gratis oogtest, gratis internet in de bibliotheek, gratis recepties en gratis testparfums in de Inno. Na vijf dagen ben ik een ongezond, asociaal wezen.
MAANDAG 9,40 euro

Maandagochtend op de redactie. ,,Je opdracht voor deze week: overleef met een leefloon.’’ Jubel en juich, ik hoef vijf dagen niet te werken, alleen maar te overleven. Dit belooft een gemakkelijke week te worden. Voor ik naar huis ga, loop ik nog even langs in het bedrijfsrestaurant van de VUM, dat is toch goedkoop. Zonder veel na te denken bestel ik een dagmenu en twee desserts. Ik betaal 4 euro. Even uitrekenen op welk budget ik moet overleven. ,,Alleenstaand?’’, vraagt de man van het OCMW. ,,Dat is 600 euro, juffrouw.’’

Zeshonderd euro per maand? Daar moet ik nog huurgeld en verwarming van aftrekken. Ik schat de huurprijs en de kosten van een goedkope studio op 330 euro. Ik hou dus nog 270 euro over. Dat is 45 euro voor vijf dagen of negen euro per dag. Negen euro? Ik heb er net al vier opgebruikt. Mijn collega’s kijken me medelijdend aan en schenken me nog een half pak rijstwafels voor ik naar huis rijd. Ik zie dat mijn tank zo goed als leeg is. Dat betekent dat ik deze week alle verplaatsingen te voet of met de fiets moet afleggen, want ik kan mij geen 40 euro diesel permitteren. En dat tijdens de koudste periode van het jaar!

Maar ik klaag niet, ik ben een week in Gent en kan doen wat ik wil. Ik overloop het lijstje vrienden in mijn gsm, maar besef ineens dat ik beter niet te veel bel. Normaal gezien heb ik maandelijks een gsm-rekening van bijna 200 euro. Mijn vrienden moeten mij maar bellen. Maar mijn gsm blijft vanmiddag akelig stil. Ook realiseer ik me dat mijn ‘normale’ activiteiten allemaal veel geld kosten: bioscoop, op café gaan, optredens,… Het belooft een saaie week te worden.

Wat kan ik gratis doen? Het Gravensteen bezoeken! Dat is gratis voor inwoners van Gent. Ik trek mijn warmste kleren aan (ik heb eigenlijk handschoenen nodig, maar kan die nu niet kopen) en wandel naar het Gravensteen. Trots toon ik mijn identiteitskaart aan de ingang. Ik mag gratis binnen. Een uur later ben ik compleet verkleumd, maar ik negeer de tearooms en wandel rechtstreeks naar huis. Onderweg koop ik mijn avondeten: een broodje en een klein stukje camembert. Kostprijs: 2,40 euro. Ik verveel mij te pletter. Er is niets te zien op tv en ik kan ook niet internetten.

Maar dan, een verlossende sms. ,,Ga je mee op café?’’ Ik twijfel. Op café gaan is een slecht idee. Maar ik kan toch niet de hele avond thuis zitten? Ik laat mij twee keer trakteren en betaal zelf een rondje: 3 euro. ,,Ga je nu al naar huis? Ben je ziek?’’, vraagt de vriend. Neen, ik heb gewoon een leefloon. Ik heb vandaag 9,4 euro gespendeerd.

Veertig cent te veel

DINSDAG 12,50 euro
Ik heb veel te lang geslapen en kan het ontbijt dus overslaan. Dat is goed, want ik moet besparen. Het is te koud om buiten te komen. Ik ‘leen’ de krant van de buren – dat houdt me een half uur zoet – maar verveel me al snel. Toch maar de koude in, richting stad.

Algauw ontdek ik een fascinerende bezigheid: make-up vergelijken. Ik geef mezelf het imago van een Testaankoop-vertegenwoordiger en test zowel in de Bodyshop, de Inno, de Hema als in het Kruidvat alle mogelijke mascara’s (die voor lange wimpers is beter dan die voor krullende wimpers), blush en oogschaduw. Vervelend is dat de spiegels veel te klein zijn in die winkels. Ik houd me een halve dag bezig, ik zie er fantastisch uit en ik ruik zalig. Maar voor wie? Dit wordt weer een eenzame dag.

Ik koop een broodje (1,30 euro) en slenter door de winkelstraten. Vreselijk is het om voorbij mijn favoriete café te wandelen zonder binnen te stappen. Aha, maar daar zie ik een gratis activiteit. Op den duur raak je geobsedeerd door het woord gratis. Ik doe alsof ik een bril ga kopen en laat mijn ogen testen. Vijf minuten lang kijkt een meneer in mijn ogen. ,,Uw ogen zijn perfect in orde mevrouw.’’

,,Ja, maar ik heb vooral ’s avonds last. Kan ik vanavond eens terugkomen?’’ Leefloner zijn heeft een voordeel. Uit verveling begint een mens te kuisen. Ik orden mijn kleerkast, doe eindelijk mijn afwas en heb zelfs nog de moed om te dweilen. Maar mijn poetsproducten zijn op. Vlug naar de Spar om de hoek. Kostprijs voor een liter Mr Propre: 2,20 euro.

Leefloner zijn heeft nóg een voordeel. Het zet aan tot koken. Ik kan het me niet permitteren om buitenshuis te gaan eten en fiets naar de Delhaize, want mijn maag trekt al een uur luidruchtig mijn aandacht. Ik verorber alle stukjes ‘brood’ die als proevertjes worden aangeboden. Ik ga ervan uit dat de korsten die blijven liggen in de broodsnijmachine ook als proevertjes’ beschouwd mogen worden. En zijn druiven niet altijd proevertjes?

Ik houd me in en koop alleen het hoogstnoodzakelijke voor een éénpersoonsmaaltijd: champignons, pesto, pasta en gruyèrekaas. Een choquerende vaststelling is dat ik de gezonde dingen links moet laten liggen. Vooral fruit is ontzettend duur. Ik schrik me rot aan de kassa. Mijn kar is nauwelijks gevuld en toch betaal ik 6 euro. Ineens besef ik dat de Delhaize de duurste supermarkt is.

Ik moet de volgende dagen echt beter gaan nadenken. Leefloner zijn brengt een zekere druk mee. Mijn kookexperimenten mogen niet mislukken, want dit keer is de afhaalchinees of de pizzeria om de hoek geen alternatief. Ik eet in mijn eentje en staar naar de tv. Niets te zien. Geen geld om een dvd te huren.

Ik heb behoefte aan gezelschap. Zouden er proefhuisdieren bestaan? Ik telefoneer naar een dierenspeciaalzaak met de vraag of ik eens een kat mag lenen. Het mag niet. Ik bel naar enkele hotels in Gent en vraag of ze ook testkamers hebben. Het antwoord is negatief. Wel vind ik een fitnesscentrum waar ik eens gratis mag testen. Ik maak een afspraak voor donderdag. Na mijn telefoongesprekken ben ik 2 euro armer. Ik heb vandaag 12,50 euro gespendeerd.

4,5 EURO TE VEEL

WOENSDAG 7 euro
Een voedzaam ontbijt is onontbeerlijk aan het begin van de dag heeft mijn moeder me altijd geleerd. Ik loop dus naar de bakker en koop een broodje met 47 graansoorten. Prijs: 1,10 euro. Terwijl ik wat choco op mijn boterhammen smeer, bedenk ik dat het weer een lange dag wordt. De bibliotheek dan maar. Buiten sneeuwt het onophoudelijk. Normaal had ik de auto genomen, maar dit keer moet het te voet.

Ik ben verkleumd als ik in de bib aankom en ik heb medelijden met mezelf. Ik loop rechtstreeks naar de leeszaal, maar de koffiegeur uit het leescafé bedwelmt me. Eigenlijk kan ik me dit niet permitteren, maar ik heb geen karakter. ,,Een koffie alstublieft!’’ Vlug stop ik de koekjes die mijn voorgangers hebben laten liggen in mijn handtas. Ik slaag erin om een uur te blijven zitten met één koffietje. Het kost me 1,60 euro.

En ik moet ervan naar het toilet. Waar is de tijd dat de toiletten in de bib gratis waren? Mijn plasje kost mij 30 cent. Omdat ik al iets te lang ben afgesneden van de wereld, ga ik mijn mails lezen aan de computers. Ik moet een kwartier wachten, maar het is gratis. Ik maak van mijn uurtje internet gebruik om naar gratiz.nl te surfen en van alles te bestellen.

Ik geef mezelf de naam Debbie Janssens en maak het emailadres [email protected] aan. De oogst is fenomenaal. Een proefzakje voor drie koppen biologische koffie, een autosticker ‘geluk bij een ongeluk’, een proefmonster bladmeststof, een tube handcrème, een jaarabonnement op Wij jonge ouders (ik geef 17 augustus op als bevallingsdatum), vier postkaarten van Annie MG Schmidt, een nummer van Gourmet Magazine (een ‘lifestyleblad’ voor kattenliefhebbers), de dvd Chew on this (over vegetarisme), een magazine over puppyvoeding, een erotiekcatalogus, scheerolie, een doosje tampons met menstruatiekalender, een toiletgids met alle openbare wc’s in tien grote steden en een informatiepakket over Schotland. Ik schrijf me ook in voor een wedstrijd waarmee ik een flatscreen tv kan winnen.

Ik heb megahonger gekregen van het harde labeur. Maar ik ben ingenieus vandaag. Kon je in het studentenrestaurant vroeger niet voor 100 frank een volledige maaltijd krijgen? Ik begeef me door de sneeuw (maar stop eerst nog eens in het Kruidvat voor een test handcrème, moisturizer, lipgloss, mascara, oogschaduw en oogpotlood) naar het restaurant aan de Overpoort. Maar tijden veranderen. Mijn chili sin carne en cola light kosten 4 euro. ,,Waar is je studentenkaart?’’, vraagt de vrouw aan de kassa. Oei, vroeger moest je die nooit laten zien. Dan pas zie ik de borden. Voor wie geen bewijs kan voorleggen, wordt de prijs vermenigvuldigd met 2,80. Dat kan ik me echt niet permitteren.

Ik stamel dat ik mijn kaart vergeten ben. ,,Alé, het is goed voor één keer’’, zegt de vrouw aan de kassa. Ik ga met een gemengd gevoel zitten. Doodbeschaamd omdat ik gelogen heb, fier als een gieter omdat ik er uit zie als een student. Ik ben zo in studentenmood dat ik heimwee krijg en een kijkje ga nemen in de Blandijn, mijn vroegere faculteit. Het is mijn lucky day. Net vandaag worden laatstejaars middelbare studenten verwelkomd op een infodag. Achteraf is er voor iedereen... een gratis drankje. Ik sla een paar fruitsapjes en cola’s achterover. En dan eindelijk, een sms! Een vriend heeft filmtickets gewonnen. Gratis naar de cinema. Ik pik Ray uit, dat is de langste film. Ik bestel popcorn, chips, een ijsje en een cola en kies strategisch de kassa zonder proton. ,,Oeps, sorry, ik heb alleen proton bij.’’ Dit is een truc die ik moet onthouden. Ook mijn evenwichtige avondmaaltijd is gratis. Vandaag heb ik 7 euro uitgegeven.

DONDERDAG 14,6 euro
Lang leve de toaster die ik ooit van tante cadeau kreeg. Hij doet het brood van gisteren perfect smaken. Vandaag staat een bezoek aan mama op het programma. Leefloners verplaatsen zich toch ook om familie te bezoeken, nietwaar? Bovendien betekent dat: gratis eten! Ik koop een kaartje voor de bus: 1 euro. Voor de NMBS ben ik nog drie weken een jongere. Ik kan dus mijn Go Pass gebruiken. Dat is 4,3 euro. Het reisje heen en terug zal mij dus 10,6 euro kosten.

Mijn moeder is in een uitstekende bui en neemt me mee op restaurant. Ik eet tot ik niet meer kan en hoop dat ik de rest van de dag geen honger meer zal hebben. We gaan shoppen. Niets is zo vreselijk als shoppen zonder geld. Gelukkig is er ook in Oostende een Inno en kan ik me gratis en uitgebreid maquilleren. J’adore is trouwens een uitstekend parfum. Mocht iemand een leefloner een cadeautje willen geven…

Terug in Gent. Yes, gratis fitnessen! Ik fiets naar Curves aan de Rooigemlaan waar ik een afspraak heb met mijn personal trainer. Al snel blijkt dat ik daar een hele week op proef mag. Gratis. Ik mag zelfs gratis een t-shirt lenen omdat ik de mijne ben vergeten. Het leukste gratis extraatje is wel mijn personal trainer die me twee sessies zal begeleiden. Ze ziet er nog fantastischer uit dan haar naam klinkt: Hymne. Ze legt me uit hoe alle toestellen werken.

Ik probeer me recht te houden op de step en kan intussen gratis tv kijken, hoewel het zweet in mijn ogen dat wat moeilijk maakt. Even later kan ik gratis een half uur onder een heerlijk warme douche staan, gratis een kwartier mijn haar drogen en gratis een uur lezen in de tijdschriften die weliswaar al een maand oud zijn. Van al die inspanningen krijg ik reuzenhonger.

Waar kan ik op dit uur nog naar toe? McDonald’s of Quick! Het is eeuwen geleden dat ik daar nog ben binnen geweest, maar als ik het me goed herinner, is het daar goedkoop. De Quick. De dame voor mij maakt zich kwaad omdat er een kauwgom aan haar dienblad kleeft. Ik luister er niet naar en bereid me voor op een goedkope lunch. Hoewel, 4 euro voor een bom calorieën is niet weinig. Ik moet echt dringend mijn tactiek veranderen. Ik eet zo snel dat het mij nauwelijks smaakt. En de cola is veel te koud. Ik heb een vreselijke frietsmaak in mijn mond, maar ik wil mijn geld niet uitgeven aan muntjes. Had die kauwgom maar aan m�*jn dienblad geplakt. Vandaag heb ik 14,6 euro gespendeerd. Morgen moet ik het doen met 3 euro.

VRIJDAG 4 euro
Vandaag moet ik mijn vuilnis buiten zetten, maar mijn vuilniszakken zijn op. Ook besef ik dat mijn doos Tampax die ik via gratiz.nl heb besteld niet op tijd zal arriveren en dat ik mijn voorzorgen moet nemen. Naar de Spar om de hoek dus. Vuilniszakken: 6,2 euro. Een doosje O.B.: 4,99 euro. Ik loop met lege handen de winkel uit. Dit zal ik anders moeten oplossen, want ik heb maar drie euro.

Ik leen een vuilniszak bij de buren en fiets naar de Aldi. Vandaag zal ik moeten koken, en liefst zo goedkoop mogelijk. Hoera, iemand heeft een euro in zijn karretje laten zitten. Meteen is mijn budget gegroeid tot vier euro. Ik snak naar iets gezonds. In de Aldi lukt het om een aantal gezonde, goedkope dingen uit te kiezen: enkele appels, aardappelen, witlof en een fles water. Tampons hebben ze hier niet. Dus wordt het maar een pak dikke maandverbanden van het merk Loft. Ineens besef ik dat ik al een week op alcoholdieet ben. Een pilsje dan maar, meer bepaald van het fantastisch klinkende merk Karlsquell. Aan de kassa betaal ik precies 4 euro. Mijn kookexperiment lukt wonderbaarlijk en ik geniet met volle teugen van mijn Karlsquell, ongetwijfeld the best beer in the world.

Lang leve de Aldi. Ik wil volop profiteren van mijn fitnessabonnement en loop nog even langs bij Hymne. Weer geniet ik van het gratis zweetverlies en vooral van de douches. Daarna fiets ik naar het winkelcentrum om wat cd’s te beluisteren in de Fnac. De nieuwe Chemical Brothers klinkt echt wel goed. Interpol wil ik ook graag in mijn cd-rekje. Maar helaas, ik heb nog nul euro.

Uit frustratie gris ik een halve rol cadeaupapier mee. Zomaar, omdat het gratis is. Vervolgens verwarm ik mijn bips in de bib. Ik lees een halve Cees Nooteboom uit. Het is al donker als ik weer naar huis fiets. Ik rammel, maar ik heb goede vooruitzichten. Ik kan naar een feestje en dat is fijn na een asociaal leven van vijf dagen. Het komt er alleen op aan om me te laten trakteren op pintjes, dat is eten en drinken tegelijk. Ik moet er dus ‘trakteerbaar’ uitzien. Maar verdorie, ik heb geen geld om een nieuwe outfit te kopen.

NA EEN WEEK de balans

Van een week ongezonde voeding voel ik me opgeblazen. Maar mijn handen en huid zijn nog nooit zo zacht geweest na een week lang gratis handcrème en gezichtscrème. Maandag kan ik alles betalen wat ik deze week heb uitgesteld: vuilniszakken, een nieuwe lamp, een parkeerboete, shampoo, diesel, milieubelastingen, een kilo fruit, een grote onderhoudsbeurt voor mijn auto, de cd van de Chemical Brothers, handschoenen, o.b.’s,… Geschatte kosten: een volledig leefloon

bron http://www.nieuwsblad.be/article/det...MA05032005_007