Terug gaan studeren?

[yassine]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Veel mensen aan wie ik de vraag gesteld heb, hebben ooit wel eens getwijfeld aan hun studie- en beroepskeuze. Ze zouden liever iets anders gestudeerd hebben, of een bewust andere carrièreaanpak gedaan hebben.

Op de vraag of ze daar ook effectief iets mee deden, antwoordden sommigen wel dat ze ofwel iets waren gaan studeren (bij hun werk), anderen dat ze gewoon interesse toonden en op zoek gingen naar een nieuwe job in een andere sector of gewoon meer lazen over het onderwerp dat hun kon bekoren. Ik heb geen verhaal gehoord van iemand die stopte met werken om een volledige ommeslag te doen.

Sinds een jaar speel ik met de gedachte dat ik het "verkeerde" heb gestudeerd. Hoewel ik niets liever wou studeren en er nu absoluut geen spijt van heb, vind ik het jammer hoe mijn studie me in mijn werk duwde. Het is erg om op een werk te zitten dat je enorm goed zou moeten bevallen, je heel veel voordelen geeft, waar iedereen vriendelijk is en je geapprecieerd wordt om je kunde - en je toch niet goed te voelen.

Is dat echter niet arrogant? Ik ken de mogelijkheden niet, maar wat als ik nu zou stoppen met werken en terug ging studeren - zij het waarschijnlijk in combinatie met een deeltijds low-profile jobje? Loop ik niet het risico "nooit" tevreden te zijn, is het geen escapisme?

Zijn er mensen die zich hierin herkennen of raad ten over hebben? Dank je.

Datte en proberen werk en interesse's, hobby's,... een beetje gescheiden te houden. Het één zal meestal nooit helemaal kunnen tippen aan het ander.

[Herr Flick]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Het klinkt ongeveer zoals de situatie waar ik nu in zit. Zeer mooi aanbod gekregen, en ik rijd mezelf er in vast.

Alleen is mijn conclusie niet dat de werkomgeving me niet bevalt, maar het werk. Ik doe mijn beroep niet graag. En er zijn omstandigheden die me doen teruggrijpen naar de afweging die ik in het zesde middelbaar heb gemaakt tussen het volgen van mijn interesse of het kiezen voor een bepaald beroep. Ik heb het eerste gevolgd. Daar heb ik uiteraard geen spijt van, maar wat ben ik er mee in de volgende veertig jaar?

Soms moet ge ook leren leven met uw keuzes , langs de andere kant ge kunt altijd het roer omgooien en opnieuw kiezen. dat vraagt wel moed, ik ken iemand die een paar jaar gewerkt heeft en terug is gaan studeren, maar die had wel de last van een relatie of kinderen niet. Dat is toch een factor die niet te verwaarlozen is.

Anderzijds avondschool mijne kameraad heeft ook zo zijn B1 gehaald maar dat is ook afzien...

of open universiteit, een collega heeft zo een of andere graad gehaald, ook niet simpel natuurlijk maar als je het echt wil, ... waarom niet. ?

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Voltian

In welke mate ben je zeker dat het niet gewoon aan je huidige job ligt?

Mijn inziens is een diploma slechts een adelbrief die bewijst dat je niet dom bent en dat je wil en kan leren.
Wat ik nu doe is niet (echt) in lijn met mijn studies en bij vorige jobs was dat net zo; bijleren in functie van een job (die je dan bij voorkeur graag doet) is essentieel denk ik. Dus het is niet per se nodig een bepaalde vooropleiding te hebben vooraleer toch toegang te krijgen tot een grote diversiteit aan jobs.

Ik weet niet of iets nieuws studeren uw probleem kan oplossen; is het niet interessanter nieuwe job(s) te zoeken en proberen te achterhalen wat u ligt? Je kan dan nog, in functie van een job, grondiger bijstuderen (vb. via intensieve avondcursus). Je hebt weinig verplichtingen dus je loopt weinig risico als je een andere job zou zoeken.

Het ligt niet aan de job, maar aan het beroep dat ik doe. Veranderen van job in mijn richting is niet evident. Ik kan leerkracht worden, maar dat zie ik als afstompend en volledig vastrijdend (je kunt altijd leerkracht worden, maar van leerkracht word je minder makkelijk iets anders).

Voor de rest: ik kan met mijn diploma een breed scala aan administratieve functies aan. Maar mijn specialisatie is juist administratiewezen (document- en informatiebeheer) en dat stompt me af. Een job in die richting zoeken zou enkel het bevestigen van de vicieuze cirkel betekenen.

Let op: ik heb nu twee werkervaringen. Aan de EU werkte ik doodgraag, en hier misschien iets minder omdat het niet zo magisch en internationaal uitdagend is, maar toch ook graag. Ik doe ook een ander facet van mijn specialisatie (eerder mediamonitoring en enterprise intelligence dan écht archivistiek).

Dus blijft over: niet de werkomgeving, maar het werk ligt aan de oorzaak.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Herr Flick

Kunt ge dat niet gaan oefenen bij Goedele ...

Inderdaad, dat is een bekende alumnus van die richting.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Herr Flick

Soms moet ge ook leren leven met uw keuzes , langs de andere kant ge kunt altijd het roer omgooien en opnieuw kiezen. dat vraagt wel moed, ik ken iemand die een paar jaar gewerkt heeft en terug is gaan studeren, maar die had wel de last van een relatie of kinderen niet. Dat is toch een factor die niet te verwaarlozen is.

Anderzijds avondschool mijne kameraad heeft ook zo zijn B1 gehaald maar dat is ook afzien...

of open universiteit, een collega heeft zo een of andere graad gehaald, ook niet simpel natuurlijk maar als je het echt wil, ... waarom niet. ?

Mja kinderen zijn niet echt een probleem voor me, die komen er niet echt van. Open Universiteit is overigens ver-schrik-ke-lijk duur en ze bieden niet echt mijn interessegebieden aan.

[Cdude]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Het ligt niet aan de job, maar aan het beroep dat ik doe. Veranderen van job in mijn richting is niet evident. Ik kan leerkracht worden, maar dat zie ik als afstompend en volledig vastrijdend (je kunt altijd leerkracht worden, maar van leerkracht word je minder makkelijk iets anders).

Voor de rest: ik kan met mijn diploma een breed scala aan administratieve functies aan. Maar mijn specialisatie is juist administratiewezen (document- en informatiebeheer) en dat stompt me af. Een job in die richting zoeken zou enkel het bevestigen van de vicieuze cirkel betekenen.

Let op: ik heb nu twee werkervaringen. Aan de EU werkte ik doodgraag, en hier misschien iets minder omdat het niet zo magisch en internationaal uitdagend is, maar toch ook graag. Ik doe ook een ander facet van mijn specialisatie (eerder mediamonitoring en enterprise intelligence dan écht archivistiek).

Dus blijft over: niet de werkomgeving, maar het werk ligt aan de oorzaak.

Aleen al LEZEN wat je doet, doet me geeuwen.
Wie specialiseert zic nu dan ook in "administratiewezen"?

Wie zijn gat brandt ....

[fox]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna List

als ik daar het antwoord op had, zat ik hier niet hé

In dezelfde situatie of zo?

Ik ben er wel meer en meer over aan het nadenken om via afstandsleren verder te gaan. Dan geen burg ir natuurlijk, maar industrieel ir. Alleen weet ik niet of ik daar mijn pap mee ga kunnen koelen terwijl ik dan wel gedurende een jaar of 3 mijn hobbies op een lager pitje ga moeten zetten.

[Tavek]

Iedereen heeft dat wel een beetje Lombas.

"What if"

Denk soms dat het gewoon beter is om te berusten in uw situatie en er het beste van te maken met het diploma wat ge nu hebt. Opnieuw studeren is financieel niet aantrekkelijk, en maakt het op relatiegebied ook niet gemakkellijker.

Probeer niet in vakjes te denken, het is niet omdat je archivaris zijt, dat je dat ook moet worden. Meestal is het hebben van een univ diploma al voldoende om deuren open te doen naar andere jobs. Zo ervaar ik het toch in mijn geval.

[Tavek]

Oorspronkelijk geplaatst door fox

In dezelfde situatie of zo?

Ik ben er wel meer en meer over aan het nadenken om via afstandsleren verder te gaan. Dan geen burg ir natuurlijk, maar industrieel ir. Alleen weet ik niet of ik daar mijn pap mee ga kunnen koelen terwijl ik dan wel gedurende een jaar of 3 mijn hobbies op een lager pitje ga moeten zetten.

Burg. Ir. als werkstudent met een gezin, er zijn er die het doen maar het is enorm zwaar en eigenlijk, met alle eerlijkheid, af te raden. Ik ken zo een aantal gevallen professioneel, en je merkt toch dat de slaagkansen erg laag zijn. De praktika en thesis werk geven het meeste problemen, en laat het net deze dingen zijn die essentieel zijn voor de academische vorming. Ook examens hebben nu eenmaal een vaste periode en je moet ook maar steeds vrij kunnen houden om dan examens te gaan halen....

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Iedereen heeft dat wel een beetje Lombas.

"What if"

Denk soms dat het gewoon beter is om te berusten in uw situatie en er het beste van te maken met het diploma wat ge nu hebt. Opnieuw studeren is financieel niet aantrekkelijk, en maakt het op relatiegebied ook niet gemakkellijker.

Probeer niet in vakjes te denken, het is niet omdat je archivaris zijt, dat je dat ook moet worden. Meestal is het hebben van een univ diploma al voldoende om deuren open te doen naar andere jobs. Zo ervaar ik het toch in mijn geval.

Met zo'n antwoord voelt het alsof ik een midlife-crisis heb of zo... En wat je zegt is waar, maar in mijn geval moeilijk. Administratie geeft misschien wel toegang tot vele andere terreinen: non-profit, commercie, management &c., maar nooit tot de klinische.

[fox]

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Burg. Ir. als werkstudent met een gezin, er zijn er die het doen maar het is enorm zwaar en eigenlijk, met alle eerlijkheid, af te raden. Ik ken zo een aantal gevallen professioneel, en je merkt toch dat de slaagkansen erg laag zijn. De praktika en thesis werk geven het meeste problemen, en laat het net deze dingen zijn die essentieel zijn voor de academische vorming. Ook examens hebben nu eenmaal een vaste periode en je moet ook maar steeds vrij kunnen houden om dan examens te gaan halen....

Ik weet het en daarom ben ik ook helemaal niet van plan om eraan te beginnen. Het zou niet alleen enorm zwaar zijn voor mezelf als ik het wil halen, maar het zou volgens mij ook een enorme druk leggen op mijn gezinsleven.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Cdude

Aleen al LEZEN wat je doet, doet me geeuwen.

En wat doet gij eigenlijK?

[fox]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

En wat doet gij eigenlijK?

Professioneel porno-surfer geloof ik.

[Pieke]

Oorspronkelijk geplaatst door fox

Professioneel porno-surfer geloof ik.

zijn er nog vacatures?

[Anna List]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Inderdaad, dat is een bekende alumnus van die richting.

nu geraken we inhoudelijk to the point, ge moogt ook gewoon uw sexuele besognes hier op tafel gooien hoor Lombas

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna List

nu geraken we inhoudelijk to the point, ge moogt ook gewoon uw sexuele besognes hier op tafel gooien hoor Lombas

Haha.

Nee, ik heb altijd een bijzondere interesse in menselijke relaties gehad - vooral omdat ik er zelf geen held in ben/was. Voornamelijk interesse echter in de psychologische kant aan de ene (parafilie, &c.) en de klinische aan de andere kant (medische problemen).

Laat ons zeggen dat, gezien ontdekkingen van medische problemen die ik zelf heb, deze gezonde interesse is omgeslaan in iets dat zich wil omzetten naar positieve zorgverlening. Met andere woorden: hoe kan ik bepaalde problemen die ik heb vertalen naar buiten toe; ik word er ongewild mee geconfronteerd en moet er mee leven, hoe kan ik daar een normale verhouding in vinden.

Klinkt wat warrig allemaal. Slecht taalgebruik van me. Maar het zijn intieme zaken die je niet zomaar tentoon spreid - al heb ik geleerd dat gêne en taboes eigenlijk voor mijn part achterwege gelaten mogen worden.

Om een deweveriaanse uitlaatklep te verzorgen: Homo sum, humani nihil a me alienum puto.

[Herr Flick]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Met zo'n antwoord voelt het alsof ik een midlife-crisis heb of zo... En wat je zegt is waar, maar in mijn geval moeilijk. Administratie geeft misschien wel toegang tot vele andere terreinen: non-profit, commercie, management &c., maar nooit tot de klinische.

Ik heb een paar maanden geleden ook zo een antwoord gehad op een what if vraag, en het antwoord was meer dan, ... Fuck, ! maar op die moment was die vraag niet aan de orde, en was het meer van het is zo, leer er mee leven en dat heb ik gedaan, maar op de een of andere manier halen uw verkeerde keuzes of besluiten u blijkbaar toch in.

Een midlife crisis denk je dan, ... no way maat, was het maar zo simpel gewoon de pure realiteit waarmee je geconfronteerd word. Maar iedereen maakt fouten, en in mijn geval was ik niet alleen en ging het maar over iets banaals als een studiekeuze, ...

Wel nog zo iets, als ik iets anders gekozen had, om te studeren was die vraag niet eens aan de orde gekomen , en ook die keuze heb ik moeten maken en ook die was achteraf dus toch de goeie al kom ik daar binnen een paar jaar misschien opnieuw op terug.

Het had nog erger gekund had die ene sollicitatie succesvol geweest, had ik in fucking Dubai of SA gezeten, voor het moment, Was ik bij mijn vorig lief gebleven had in nu ongetwijfeld kinderen en kon ik elke week het gras afrijden, ben ik content dat ik door de zure appel gebeten heb...

Dat is t leven he jongens, af en toe keuzes maken, en ermee leren leven, vooral me de fuckups soms is dat heel hard maar het is nu eenmaal zo.

(Al kan je het lot wel een beetje sturen af en toe... ) en ik weet niet wie ik citeer maar : "Je kunt de tijd niet terugdraaien; maar je kunt wél de klok opnieuw opwinden"

[Herr Flick]

Oorspronkelijk geplaatst door Pieke

zijn er nog vacatures?

Op den duur wordt ge dat ook beu, al die kreunende grieten en spuitende kerels...

[Anna List]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Haha.

Nee, ik heb altijd een bijzondere interesse in menselijke relaties gehad - vooral omdat ik er zelf geen held in ben/was. Voornamelijk interesse echter in de psychologische kant aan de ene (parafilie, &c.) en de klinische aan de andere kant (medische problemen).

Laat ons zeggen dat, gezien ontdekkingen van medische problemen die ik zelf heb, deze gezonde interesse is omgeslaan in iets dat zich wil omzetten naar positieve zorgverlening. Met andere woorden: hoe kan ik bepaalde problemen die ik heb vertalen naar buiten toe; ik word er ongewild mee geconfronteerd en moet er mee leven, hoe kan ik daar een normale verhouding in vinden.

Klinkt wat warrig allemaal. Slecht taalgebruik van me. Maar het zijn intieme zaken die je niet zomaar tentoon spreid - al heb ik geleerd dat gêne en taboes eigenlijk voor mijn part achterwege gelaten mogen worden.

Om een deweveriaanse uitlaatklep te verzorgen: Homo sum, humani nihil a me alienum puto.

k zou het, mocht ik jou zijn, en mocht dat haalbaar zijn, dan toch ineens in geneeskunde zoeken, mocht je tot de kern willen doordringen
als zorgverlening je doel is is idd psy voldoende ...

koop je toch al maar de cursusen voor dit jaar, die praktische problemen van examens enzo, die los je de komende maanden wel op

3,2,1 start !

nooit latijn gehad (ben t nu aan t leren met mijn jongste, maar nog maar sinds september dus )

ff Latijn uit de losse vrije associatie pols :
als man zijnde is niks menselijks me zo vreemd als een buitenaardse hoer ?
just ?

[Herr Flick]

Ja ik had ook zoal iets met die puta, ...