Zelfmoordcijfers doorheen de geschiedenis

[camel]

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

Een schitterende opmerking.

Ik heb mij onlangs aan de kassa in de Aldi het volgende afgevraagd: moesten kassiersters en ander personeel dat moet lachen bij het uitoefenen van werk minder vriendelijk doen, zou er een stijging of juist een daling zijn in het gevoel van isolement?

Interessante stelling... Ik had zoiets voor toen ik in de States ben geweest waar winkel -, hotelpersoneel (over)vriendelijk is maar onbewust krijg je hierdoor wel een aangenaam gevoel goed wetende dat het maar voor een deel 'show' is... maar toch...
Misschien verklaart dit wel het optimisme die altijd bij de Amerikanen aanwezig is.

Dan kom je terug in belgie waar je op een bus stapt met een onvriendelijke chauffeur die kortaf was en iedereen begon af te snauwen...

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

Wat is de grootste ongelukmaker van onze tijd? En indien het is wat ik denk wat het is, waarom wordt er geen woord over gerept in de ideologie van zo goed als alle politieke stromingen?

Mijn irrelevante mening: het feit dat je je eigen leven kan kiezen zorgt ervoor dat je bij verkeerde keuzes / het niet kunnen maken van keuzes heel gemakkelijk de schuld bij jezelf kan leggen. Als een deprimerende situatie veroorzaakt wordt door externe factoren kan je vechten tegen die externe factoren. Als je het toeschrijft aan interne factoren moet je tegen jezelf vechten. Er zijn mensen die zaken gemakkelijk toeschrijven aan externe factoren (zelfs al ziet ieder kind dat het eigenlijk 'eigen schuld' is). Volgens mij plegen die zelden zelfmoord. Degenen die interne attributies maken zijn redelijk doomed. Geen geschikte partner gevonden of bij een rotzak beland? Eigen schuld / ga er dan van weg. Klotejob met veel stress? Eigen schuld, moet ge maar niet zo op uw kap laten zitten. Verkeerde studiekeuze? Eigen schuld, draag er maar de gevolgen van. Zie je je op je 40e zitten in een situatie zitten die je eigenlijk niet wilde? Wel, daar ben je dan helemaal zelf verantwoordelijk voor, loser.

Ik denk bijv. niet dat hoge werkdruk tot zelfmoord leidt, maar wel het gevoel dat je jezelf in die situatie hebt gebracht en zo'n "loser" bent die niet assertief genoeg is om eruit te geraken.

[kameleon]

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

Ja. Ik merk dit bij veel mensen in mijn omgeving. Getalenteerde, capabele mensen. Maar ze weten niet waarvoor te leven. Ik doe mijn uiterste best om ze omhoog te trekken, maar ik kan niet meer doen dan ik kan.

Misschien beseffen deze getalenteerde mensen maar al te goed hoe artificieel deze wereld is. Je hele leven jezelf afbeulen en er weinig voor terugkrijgen, terwijl deze wereld ooit van ons allemaal was.

[Flanelcondoom]

Oorspronkelijk geplaatst door Inno

Ze zijn misschien verloren geraakt in hun zoektocht naar wie ze echt zijn. daaraan gebonden het streven naar een toekomst of naar een waarde van het leven, van zichzelf. Veel kun je inderdaad niet doen. Ze moeten de weg zelf vinden.

Dit klopt.

There are times when all the world's asleep,
the questions run too deep
for such a simple man.
Won't you please, please tell me what we've learned
I know it sounds absurd
but please tell me who I am.
//Supertramp, The Logical Song

Een bijkomend iets hierbij is het moreel relativisme. Alles evenwaardig wordt snel alles even nutteloos als men een dipje heeft. En het moreel (en ander) relativisme is een heersende doctrine vandaag.

Wat men kan doen is mensen proberen te tonen dat er een weg is.
Hulpmiddelen zoals psychedelica kunnen hierbij helpen.

Misschien kunnen suicidale gevoelens ook te maken hebben met het feit dat we teveel mogelijkheden hebben en niet kunnen kiezen of teveel hebben en dus niks meer waardevol genoeg vinden om na te streven. Vroeger wist men wie men was en wat men ging worden en er was geen overdreven luxe dus was er wel altijd iets om na te streven. Trouwens alles ging natuurlijker en niet geforceerd. Men genoot ook meer van de natuur want tv en radio waren er niet bij iedereen. Nu zit men heel de tijd achter de tv en internet. Het sociale leven verplaatst zich naar daar.

Internet zou ik niet als een negatief iets zien. Er is tweerichtingsverkeer. Nu kan de verlegen, schichtig persoon via internet iemand vinden die hem of haar begrijpt zonder te moeten doodgaan van de angst en de onzekerheid bij real life sociale confrontaties. Ook kan een "raar" iemand al meteen iemand opzoeken die even raar is, terwijl dat dit in't echt bijna onmogelijk is en vaak een toevalsgebeuren is waarbij sommigen de pech hebben dat het nooit zal gebeuren in hun leven.

Wat TV en het teveel hebben betreft, zeker. Ik merk van mijzelf dat kinderen die opgegroeid zijn met videospelletjes vanop zeer jonge leeftijd (ik speelde zelf ook spelletjes, maar later), een andere... hmm, signatuur? hebben. Ze stralen iets uit dat een hogere frequentie heeft dan ik gewend ben. Ze willen dat alles snel loopt. Een zonsondergang of vogelzang in een bos is te traag, te saai voor hen.

Dat consumptiegoederen niemand blij maken moet ik niet vertellen. Buiten een verdwaalde libertarische trol van het type "AdrianHealey LVSV" gelooft niemand dit nog.


Wat het teveel keuzes om iemand te worden betreft: kan je dit uitgebreider uitleggen?

De werkdruk is ook dodelijk. Constant moeten presteren en bekaf zijn gewoon. Ik denk dat al die zaken wel een negatieve invloed hebben.

Er is ook een tekort aan erkenning voor wie men is.

In het Paleo- en Mesolithicum moesten mensen maar 3 uur per dag werken. Tegenwoordig wordt inderdaad gewerkt voor niks. Hakim Bey heeft hier goede uitspraken over gemaakt.

[COCHINILLO]

Oorspronkelijk geplaatst door kameleon

Misschien beseffen deze getalenteerde mensen maar al te goed hoe artificieel deze wereld is. Je hele leven jezelf afbeulen en er weinig voor terugkrijgen, terwijl deze wereld ooit van ons allemaal was.

ja en een levensduur van dertig jaar, en ziekten die niet te genezen waren, en hongersnoden .... allemaal van ons allemaal!

[Flanelcondoom]

Oorspronkelijk geplaatst door COCHINILLO

Als men ziet hoe in het oude Rome of in Japan de zelfmoorden te pas en te onpas werden uitgevoerd, dan denk ik niet dat we hier anno 2011 een topperiode meemaken.

In islamitische paradijzen plegen hopen vrouwen zelfmoord om uit hun dagelijkse miserie te geraken, in India pleegden de weduwen sati om te ontsnappen aan de verkrachtingen door de moslims nadat hun echtgenoot overleed, maar joehoe! in het WESTEN pleegt men zelfmoord omdat de maatschappij individualistisch is geworden! juist!

"Het gebeurt daar dus waarom het hier gebeurt is niet zo belangrijk".


Goed bezig jongen.

[Inno]

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

Dit klopt.

Wat het teveel keuzes om iemand te worden betreft: kan je dit uitgebreider uitleggen?

Op vele gebieden is er duizend keer meer keuze dan vroeger. Vroeger werd ook een deel voor jou bepaalt. Werd je geboren in een landbouwersgezin, dan was het bijna zeker dat je ook landbouwer werd.. Ik zeg niet dat dit daarvoor goed is, maar er was minder keuze en het was logischer.

Als je een richting moet kiezen op school heb je er héél veel, wat je vroeger niet zo had. als je winkelt 100 soorten gsm, 100 soorten truien, ... het is constant kiezen en die keuzes staan ook onder druk. Je kan niet altijd kiezen wat jij wil, zelfs je kledijkeuze wordt door anderen bepaald, want je moet erbij horen. Je wordt bijna gedwongen om jezelf niet te zijn. Dat zijn zaken die minder voorkwamen vroeger.

Je hoefde niet bij een bepaalde groep te horen, je hoorde bij een bepaalde groep. Arbeiders bij arbeiders, boeren bij boeren, dokters bij dokters en bijna iedereen accepteerde dit. Men werd erkend om wie men was.

Ik kan het niet zo goed uitleggen, hopelijk begrijp je de richting van mijn betoog .

Ik zeg niet dat het vroeger beter was, maar een combinatie van nu en vroeger zou het aangenamer maken.

Die differentiatie in het schoolsysteem lijkt de student niet echt slimmer te maken. Als ik onlangs vroeg tegen paar studenten van 18 jaar wat de hoofdstad van Duitsland is en dat ze dan nog allemaal verkeerd antwoord dan heb ik daarbij mijn vragen.

[Flanelcondoom]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Mijn irrelevante mening: het feit dat je je eigen leven kan kiezen zorgt ervoor dat je bij verkeerde keuzes / het niet kunnen maken van keuzes heel gemakkelijk de schuld bij jezelf kan leggen. Als een deprimerende situatie veroorzaakt wordt door externe factoren kan je vechten tegen die externe factoren. Als je het toeschrijft aan interne factoren moet je tegen jezelf vechten. Er zijn mensen die zaken gemakkelijk toeschrijven aan externe factoren (zelfs al ziet ieder kind dat het eigenlijk 'eigen schuld' is). Volgens mij plegen die zelden zelfmoord. Degenen die interne attributies maken zijn redelijk doomed. Geen geschikte partner gevonden of bij een rotzak beland? Eigen schuld / ga er dan van weg. Klotejob met veel stress? Eigen schuld, moet ge maar niet zo op uw kap laten zitten. Verkeerde studiekeuze? Eigen schuld, draag er maar de gevolgen van. Zie je je op je 40e zitten in een situatie zitten die je eigenlijk niet wilde? Wel, daar ben je dan helemaal zelf verantwoordelijk voor, loser.

Ik denk bijv. niet dat hoge werkdruk tot zelfmoord leidt, maar wel het gevoel dat je jezelf in die situatie hebt gebracht en zo'n "loser" bent die niet assertief genoeg is om eruit te geraken.

Hmm.

En wat met gedachten zoals:

"Hoe hard ik ook probeer, wat ik ook doe in mijn leven, het lijkt erop dat er een bovengrens is voor dingen die goedgaan in mijn leven. Er gaat simpelweg amper iets goed, en als ik iets laat goedgaan dan loopt er ergens anders iets mis. Lijkt net alsof ik een mier ben in een glazen pot, en elke keer dat ik bijna de rand heb bereikt, word ik terug tot de boden geblazen. Ook acht ik mijzelf capabel en getalenteerd in, zit ik in die glazen pot en kan ik er niet uit.
Er vrede mee nemen, ik weet niet of het ooit lukt. Wat nu? Iemand? Wat moet ik doen?"

[Flanelcondoom]

Oorspronkelijk geplaatst door COCHINILLO

ja en een levensduur van dertig jaar, en ziekten die niet te genezen waren, en hongersnoden .... allemaal van ons allemaal!

De armoede van je stelling is dat de eigenschappen horende bij de opties die aangereikt worden volgens jou mutueel exclusief zijn, wat niet het geval is.

[Flanelcondoom]

Oorspronkelijk geplaatst door Inno

Op vele gebieden is er duizend keer meer keuze dan vroeger. Vroeger werd ook een deel voor jou bepaalt. Werd je geboren in een landbouwersgezin, dan was het bijna zeker dat je ook landbouwer werd.. Ik zeg niet dat dit daarvoor goed is, maar er was minder keuze en het was logischer.

Als je een richting moet kiezen op school heb je er héél veel, wat je vroeger niet zo had. als je winkelt 100 soorten gsm, 100 soorten truien, ... het is constant kiezen en die keuzes staan ook onder druk. Je kan niet altijd kiezen wat jij wil, zelfs je kledijkeuze wordt door anderen bepaald, want je moet erbij horen. Je wordt bijna gedwongen om jezelf niet te zijn. Dat zijn zaken die minder voorkwamen vroeger.

Je hoefde niet bij een bepaalde groep te horen, je hoorde bij een bepaalde groep. Arbeiders bij arbeiders, boeren bij boeren, dokters bij dokters en bijna iedereen accepteerde dit. Men werd erkend om wie men was.

Ik kan het niet zo goed uitleggen, hopelijk begrijp je de richting van mijn betoog .

Ik zeg niet dat het vroeger beter was, maar een combinatie van nu en vroeger zou het aangenamer maken.

Die differentiatie in het schoolsysteem lijkt de student niet echt slimmer te maken. Als ik onlangs vroeg tegen paar studenten van 18 jaar wat de hoofdstad van Duitsland is en dat ze dan nog allemaal verkeerd antwoord dan heb ik daarbij mijn vragen.

Ja, ik begrijp het. En je hebt gelijk. Ik heb ongeveer dezelfde gedachten maar dan vanuit een ander perspectief. Ik zie het meer kastegerelateerd, waarbij iemand die niet naar zijn of haar kasteachtergrond handelt er ongelukkig door zal worden.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

Johan Bollen,

Over individualisme vs nonindividualisme (het woord collectivisme of een ander woord neem ik niet in de mond) vraag ik mij het volgende af:

We hebben voorbeelden van minder individualistische culturen, ook hier op deze bodem. Een kenmerk ervan is dat bijvoorbeeld familiebanden als iets sacraal worden gezien, anders dan de inertieel-biologische zwakke vorm van respect die ze krijgen bij de meer noorderlijke culturen.
Een proces dat ik waarneem is dit:
Naarmate een groep mensen groter wordt, wordt het kleinste gemeenschappelijk moreel veelvoud kleiner en kleiner.
Waarmee allerlei weinig voorkomende zaken (homofilie, transseksualiteit, ...) als vies worden gezien. Traditie maakt deze zaak erger.

In onze maatschappij zijn de zogenaamde organische sociale banden gefragmenteerd, maar kunnen bijvoorbeeld homoseksuele lederpolitiesmfetisjisten elkaar opzoeken en elkaar begrijpen en helpen bij het beoefenen van de hobby.

Mijn hypothese is dit: naarmate organische sociale banden stijgen, neemt het geluk van een voldoende "normaal" mens toe door een grote sociale acceptatie binnen een groep, maar stijgt het ongeluk dan weer bij mensen die door hun persoonlijke eigenschappen niet aanvaard worden/zullen worden indien ze zichzelf zijn.
Omgekeerd, wanneer deze banden verwateren, wordt het eenvoudiger (maar ik zeg niet veel eenvoudiger, meer hierover later!) om de persoonlijke eigenschappen volledig te uiten, maar stijgt de kans op sociaal isolement.



Nu vraag ik mij af: is een derde weg mogelijk?

Het ontstaan van 'subculturen' in de maatschappij is een van die zaken die het gebrek aan 'organische sociale banden' zoals jij dat noemt opvangt en aldus het aantal zelfmoorden zal doen dalen. Je hoeft je echter niet buiten die subcultuur te bewegen, en ik vermoed dat de sociale banden die je hebt binnen de groep bepalender zijn voor je zin om te leven dan de verwerping van elementen buiten de groep.

Internet zou zo gezien eigenlijk een daling van het aantal zelfmoorden moeten kunnen veroorzaken zou ik als hypothese willen naar voren brengen. Maar zeker is dat niet. Ik herinner me een oud priester waar ik vroeger wel eens mee sprak (het was gelukkig iemand die niet neerkeek op andersdenkenden) die zei dat de telefoon mensen niet dichter bij elkaar maar verder uit elkaar gebracht had. Daarom is het interessant dat jij spreekt van 'organische' banden. Via internet zou het aantal banden wel kunnen stijgen maar het aantal organische banden is moeilijker te voorspellen. Virtuele contacten kunnen namelijk beginnen dienen als een substituut voor organische contacten of ze zouden kunnen dienen als prelude tot een sociaal contact. Welk effect is het doorslaggevends? (laten we er een thesisstudent op zetten)

In homogene gemeenschappen met een vele sociale banden zullen andersvoelenden hun anders zijn moeilijker openlijk kunnen beleven, maar hoe belangrijk is het ongeluk hierdoor veroorzaakt in vergelijking met het belang van de sociale banden die nog overblijven. Je bent een homo in de closet bij wijze van spreken maar je hebt wel nog de roddel van de groenteboer op de hoek waar je aan kan meedoen. Het is dus zelden dat je afgesneden bent van de gemeenschap ook al moet je je anders zijn matigen door de wensen van de groep. Een Boliviaanse Aymara homo zit in die situatie. Hij zal niet vlug uit de closet komen, maar om de week of zo is er een sociaal evenement waar hij wel naar toe kan dat het gros uitmaakt van zijn sociale contacten. Zijn sociale relaties met de familie blijven bestaan. En ten andere zo totaal is de verwerping van zijn anders zijn niet noodzakelijk in die homogene gemeenschappen. Heel wat van die volkeren zijn in de praktijk gematigder dan men in het westen denkt.

Mensen hebben het nodig zich gewild en nodig te voelen. In kleinere gemeenschappen (of pak tijdens WO2 in europa) was dat het geval. Nu is er niet veel hoop meer nog iets te kunnen uitbouwen. Er is een mentaliteit ontstaan (in België enz...) die zich slechts afvraagt hoeveel men zal 'verliezen' de komende jaren. Het is normaal dat in die omstandigheden mensen zich overbodig beginnen voelen. Europa heeft een 'project', een droom, (een 'mythe' zei een vriend me ooit) nodig die het pessimisme vervangen (Ik stel o.a. voor een project tot autodeterminatie, want daarvan zullen vele andere projecten afhangen.) anders vrees ik dat men elkaar naar de keel zal beginnen vliegen als een vorm van zingeving aan het leven (hoe absurd dat ook mag klinken, het proces is reeds bezig). Euopa heeft in het verleden al bewezen dat het erg bedreven is in mensonterende zelfvernietiging.

[Inno]

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

Ja, ik begrijp het. En je hebt gelijk. Ik heb ongeveer dezelfde gedachten maar dan vanuit een ander perspectief. Ik zie het meer kastegerelateerd, waarbij iemand die niet naar zijn of haar kasteachtergrond handelt er ongelukkig door zal worden.

Bedoel je dat mensen boven hun 'stand' leven, maar nooit die 'toestand' bereiken en dat degene die vanboven zouden moeten zitten naar beneden gedrukt worden?

[Flanelcondoom]

Oorspronkelijk geplaatst door Inno

Bedoel je dat mensen boven hun 'stand' leven, maar nooit die 'toestand' bereiken en dat degene die vanboven zouden moeten zitten naar beneden gedrukt worden?

Indien je die woorden correct invult, ja.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

Een schitterende opmerking.

Ik heb mij onlangs aan de kassa in de Aldi het volgende afgevraagd: moesten kassiersters en ander personeel dat moet lachen bij het uitoefenen van werk minder vriendelijk doen, zou er een stijging of juist een daling zijn in het gevoel van isolement?


Het is opmerkelijk hoe de politieke structuren hiermee omgaan. Ze verwachten dat ze enkel mogelijkheid moeten creeren, en dat de rest vanzelf gaat.
Een beetje zoals in de economie. Wie niet voldoende kapitaal heeft gaat ten onder.
Wie niet voldoende emotioneel kapitaal heeft, ook.

Ik 'haat' het naar pizza hut en dergelijke te gaan omdat elke conversatie voorgeprogrammeerd is. Hoe weinig echt contact en vrijheid blijft er nog over in zo'n mensonterend systeem?

[kameleon]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Ik 'haat' het naar pizza hut en dergelijke te gaan omdat elke conversatie voorgeprogrammeerd is. Hoe weinig echt contact en vrijheid blijft er nog over in zo'n mensonterend systeem?

Dat probleem hadden Kurt Cobain en Jim Morisson ook. Ze wisten hoe gemaakt hun publiek was en hoe gemakkelijk ze te bespelen waren.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Inno

Op vele gebieden is er duizend keer meer keuze dan vroeger. Vroeger werd ook een deel voor jou bepaalt. Werd je geboren in een landbouwersgezin, dan was het bijna zeker dat je ook landbouwer werd.. Ik zeg niet dat dit daarvoor goed is, maar er was minder keuze en het was logischer.

Als je een richting moet kiezen op school heb je er héél veel, wat je vroeger niet zo had. als je winkelt 100 soorten gsm, 100 soorten truien, ... het is constant kiezen en die keuzes staan ook onder druk. Je kan niet altijd kiezen wat jij wil, zelfs je kledijkeuze wordt door anderen bepaald, want je moet erbij horen. Je wordt bijna gedwongen om jezelf niet te zijn. Dat zijn zaken die minder voorkwamen vroeger.

Die keuzes zijn slechts schijn. Niet dat er niet meer produkten zijn, maar meer vrijheid is er niet. Ook al wordt ons aangeleerd dat dit zo is die keuzes zullen slechts leegte achterlaten. De craving zal blijven. Kon je vroeger niet evenzeer kiezen op je voetwandeling naar huis een klaproos of een klavertje vier te plukken? Wel nu kan je kiezen tussen een hoop soorten behangpapier. Er is geen kwalitatief verschil. De mens leeft niet van die spiritueel lege materiële pseudovrijheden. Daarbij allen gekocht van die paar corporaties in die paar supermarkten. Als ik hier naar de markt ga heb ik meer 'keuze' dan in België.

[Marie van de koster]

Oorspronkelijk geplaatst door COCHINILLO

Maar wie zegt dat er een stijging is in Belgie? het TABOE (vooral het katholieke taboe) is weg en DUS wordt er meer open over gesproken. Vroeger pleegde toch niemand zelfmoord!

Ik denk dat ik er mag van uitgaan dat dit ironisch bedoeld is.
Vroeger waren er ook zelfmoorden.
De kerk had toen nog een serieuze vinger in de pap en er werd gezegd dat iemand die zelfmoord pleegde regelrecht naar de hel ging, zonder compassie. Zelfmoord was nog erger dan moord want het leven - ook het eigen leven - was heilig. Omwille van dit geloof kan de Kerk nu nog euthanasie niet goedkeuren.
Een zelfmoordenaar mocht ook niet in gewijde grond begraven worden en dat betekende een grote schande voor de nabestaanden.
Intussen zijn we gelukkig wat slimmer geworden. Maar ik denk dat het een rol speelt in het feit dat er meer zelfmoorden zijn, dat iets van de angst om op die manier te sterven is weggenomen.
Maar vroeger waren er ook wanhopigen die ondanks het ingeprente taboe geen uitweg zagen dan de dood. Het cliché van de zwangere ongehuwde vrouwen die in het water lopen, is niet zomaar een fantasietje uit keukenmeidenromans en smartlappen.

[Flanelcondoom]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Het ontstaan van 'subculturen' in de maatschappij is een van die zaken die het gebrek aan 'organische sociale banden' zoals jij dat noemt opvangt en aldus het aantal zelfmoorden zal doen dalen. Je hoeft je echter niet buiten die subcultuur te bewegen, en ik vermoed dat de sociale banden die je hebt binnen de groep bepalender zijn voor je zin om te leven dan de verwerping van elementen buiten de groep.

De dynamiek binnen een subcultuur is doorgaans dezelfde als die binnen een clan, merk ik.
Maar wat je wel hebt bij pubers is depressie dat kan leiden tot zelfmoord omdat men niet wordt aanvaard binnen een subcultuur. De "zwabbers" die geen gabber kunnen worden om diverse redenen, bijvoorbeeld.

Internet zou zo gezien eigenlijk een daling van het aantal zelfmoorden moeten kunnen veroorzaken zou ik als hypothese willen naar voren brengen. Maar zeker is dat niet. Ik herinner me een oud priester waar ik vroeger wel eens mee sprak (het was gelukkig iemand die niet neerkeek op andersdenkenden) die zei dat de telefoon mensen niet dichter bij elkaar maar verder uit elkaar gebracht had. Daarom is het interessant dat jij spreekt van 'organische' banden. Via internet zou het aantal banden wel kunnen stijgen maar het aantal organische banden is moeilijker te voorspellen. Virtuele contacten kunnen namelijk beginnen dienen als een substituut voor organische contacten of ze zouden kunnen dienen als prelude tot een sociaal contact. Welk effect is het doorslaggevends? (laten we er een thesisstudent op zetten)

Dit is erg interessant. Het mensen irl vs via internet leren kennen is iets waarover ik vaak nadenk omdat ik beide vrij actief doe.
Deze week nog met een meisje dat ik via internet heb leren kennen mee over gehad. "We weten alles over elkaar, maar we hebben nu pas echt een gemeenschappelijke taal gevonden. We kenden elkaar binnenstebuiten. We kenden elkaar langs binnen, maar onze communicatie, onze lichaamstaal, ..., was niet afgestemd op elkaar".

De alternatieve these gesuggereerd door jou kan namelijk ook waar zijn. Als men echt contact substitueert met internet-only (zonder afspreken) contact, zal het een beetje zijn zoals junkfood eten: men stilt de onmiddellijke honger, maar men heeft niks echt gegeten, en dus voelt men zich nog altijd slecht. Men kan het isolement verbreken op een chatroom, een site als netlog of door te fulmineren tegen de islampamperende poco linkiewinkies om zo de aandacht van SDX te proberen te winnen, maar wanneer men dan weer in bed ligt s'nachts, is men nog altijd hartstikke alleen.

Wat organische banden betreft, ik moet eerlijk zeggen dat ik hier losjes een term zit te hanteren bij gebrek aan beter. Ergens kunnen ook subculturen organisch worden gezien daar ze automatisch, vanzelf kristalliseren.


Een onderzoek over internet en sociale omgang op de manier zoals jij die formuleerde wil ik inderdaad eens lezen. Liefst zonder teveel socwet-methodologie.

In homogene gemeenschappen met een vele sociale banden zullen andersvoelenden hun anders zijn moeilijker openlijk kunnen beleven, maa rhoe belangrijk is het ongeluk hierdoor veroorzaakt in vergelijking de het belang van de sociale banden die nog overblijven. Je bent een homo in de closet bij wijze van spreken maar je hebt wel nog de roddel van de groenteboer op de hoek waar je aan kan meedoen. Het is dus zelden dat je afgesneden bent van de gemeenschap ook al moet je je anders zijn matigen door de wensen van de groep. Een Boliviaanse Aymara homo zit in die situatie. Hij zal niet vlug uit de closet komen, maar om de week of zo is er een sociaal evenement waar hij wel naar toe kan dat het gros uitmaakt van zijn sociale contacten. Zijn sociale relaties met de familie blijven bestaan. en ten andere zo totaal is de verwerping van zijn anders zijn niet noodzakelijk in die homogene gemneenschappen. Heel wat van die volkeren zijn in de praktijk gematigder dan men in het westen denkt.

Volgens jou is het dus een min of meer voldoende compensatie voor het niet volledig zichzelf kunnen zijn.
Maar: het niet begrepen, en dus feitelijk geisoleerd voelen is iets wat we in deze maatschappij zien. In de door jou aangehaalde maatschappij, verdwijnt dat gevoel bij die mensen, ookal worden ze niet echt begrepen door hun anders zijn, denk je?
Ik dacht altijd van niet, maar ik heb nooit in die situatie gezeten, dus het kan zijn dat wel gebeurt. Wat is jouw gedachte?

Mensen hebben het nodig zich gewild en nodig te voelen. In kleinere gemeenschappen (of pak tijdens WO2 in europa) was dat het geval. Nu is er niet veel hoop meer nog iets te kunnen uitbouwen. Er is een mentaliteit ontstaan (in België enz...) die zich slechts afvraagt hoeveel men zal 'verliezen' de komende jaren. Het is normaal dat in die omstandigheden mensen zich overbodig beginnen voelen. Europa heeft een 'project', een droom, (een 'mythe' zei een vriend me ooit) nodig die het pessimisme vervangen (Ik stel o.a. voor een project tot autodeterminatie, want daarvan zullen vele andere projecten afhangen.) anders vrees ik dat men elkaar naar de keel zal beginnen vliegen als een vorm van zingeving aan het leven (hoe absurd dat ook mag klinken, het proces is reeds bezig). Euopa heeft in het verleden al bewezen dat het erg bedreven is in mensonterende zelfvernietiging.

Het Europees sociaal paradigma is uitgeput zoals een akker waarop teveel is geteeld en die enkel schrale, onrijpende oogsten voortbrengt.
Er zal vernieuwing moeten komen van buitenaf.
Ik keek eerst hoopvol naar de islamisering, maar het Wahhabisme dat tegenwoordig alles overspoelt is ook niet hetgeen wat ik wil zien.

[Inno]

Die keuzes zijn inderdaad schijn. We mogen ervan uit gaan dat we steeds verder van de realiteit leven. Zelfs als we woorden gebruiken, het veranderd constant en zo dragen de woorden de realiteit niet meer. We moeten wikken en wegen of iemand is 'gekwetst'.

Terwijl vroeger de keuze duidelijk was of gedragen door de sociale omgeving worden keuzes nu gemaakt door grote corporaties of bijvoorbeeld europa terwijl wij daarmee geen band hebben. Ze beslissen wie wij zijn in zekere zin of wat de zogezegde keuzes kunnen zijn.

Er is een zeker chaos ontstaan waar vroeger een gewone orde was.

Kan de emancipatie en gelijkheidsdenken ook schade veroorzaakt hebben?

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

Hmm.

En wat met gedachten zoals:

"Hoe hard ik ook probeer, wat ik ook doe in mijn leven, het lijkt erop dat er een bovengrens is voor dingen die goedgaan in mijn leven. Er gaat simpelweg amper iets goed, en als ik iets laat goedgaan dan loopt er ergens anders iets mis. Lijkt net alsof ik een mier ben in een glazen pot, en elke keer dat ik bijna de rand heb bereikt, word ik terug tot de boden geblazen. Ook acht ik mijzelf capabel en getalenteerd in, zit ik in die glazen pot en kan ik er niet uit.
Er vrede mee nemen, ik weet niet of het ooit lukt. Wat nu? Iemand? Wat moet ik doen?"

Uw beschrijving is nogal summier om iets zinnigs op te zeggen.