Bestaat "de Ziel"?

[Alboreto]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Zo is de kleur blauw geen getal, en maak je er een getal van dan is het geen blauw meer.

Toch wel

Het is een golflengte van 470 nanometer, en in webpagina's gaat het van 000011 tot 0000FF.

Alle soorten blauw zijn uit te drukken in getallen (decimaal of hexadecimaal).

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Alboreto

Toch wel

Het is een golflengte van 470 nanometer, en in webpagina's gaat het van 000011 tot 0000FF.

maar dat is iets anders dan de waarneming van het blauw zelf.
En er komt bovendien heel wat meer bij kijken om een golflengte (wat ook iets anders is dan een getal), om te zetten in de ervaring van het zien van de kleur blauw, wat de wetenschap ook niet kan verklaren.

Alle soorten blauw zijn uit te drukken in getallen (decimaal of hexadecimaal).

fout: getallen zijn iets anders dan kleuren.
Het zelfde getal zou ook iets anders uit kunnen drukken en de getallen van de webpagina's zijn zelfs volkomen willekeurig.

Dus het getal zelf zegt hoegenaamd niks en is slechts een klein deel van de werkelijkheid.

[parcifal]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

maar dat is iets anders dan de waarneming van het blauw zelf.
En er komt bovendien heel wat meer bij kijken om een golflengte (wat ook iets anders is dan een getal), om te zetten in de ervaring van het zien van de kleur blauw, wat de wetenschap ook niet kan verklaren.

Ons oog meet een invalllende lichtstraal en neemt de golflengte en intensiteit van deze straal waar. Dit is een meting van de realiteit.

Eenmaal de prikkels van deze meting via de oogzenuw de hersenen bereiken, worden bepaalde neuronen geactiveerd en wordt bepaald dat het oog in een bepaald punt de kleur blauw ziet.

Op dit moment (het moment van interpretatie) wordt de objectieve meting een subjectieve ervaring. En op dit moment houdt de realiteit op en begint het irreele. Je weet immers nooit of jouw ervaring en interpretatie gelijk(aardig) is aan die van je buurman die naast je staat.
Misschien ervaart hij wel de kleur 'rood' maar heeft hij geleerd om dit 'blauw' te noemen, we kunnen dat onmogelijk weten.

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

fout: getallen zijn iets anders dan kleuren.
Het zelfde getal zou ook iets anders uit kunnen drukken en de getallen van de webpagina's zijn zelfs volkomen willekeurig.

fout, in de realiteit zijn kleuren gewoon licht van een bepaalde golflengte.
Het getal van de golflengte bepaalt de kleur perfect en volkomen.

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Dus het getal zelf zegt hoegenaamd niks en is slechts een klein deel van de werkelijkheid.

Het getal beschrijft de realiteit, zowel kwantitatief als kwalitatief, omdat het mogelijk is ook kwaliteit in getallen uit te drukken.

Zo is een temperatuur van 35 graden celsius warm omdat de meeste mensen dat als warm kwantificeren.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door parcifal

Ons oog meet een invalllende lichtstraal en neemt de golflengte en intensiteit van deze straal waar. Dit is een meting van de realiteit.

Maar het is niet die realiteit zelf, maar slechts een meting.

Eenmaal de prikkels van deze meting via de oogzenuw de hersenen bereiken, worden bepaalde neuronen geactiveerd en wordt bepaald dat het oog in een bepaald punt de kleur blauw ziet.

dus dat is veel meer dan alleen maar een meting en bovendien wordt het zien van de kleur blauw niet verklaard.

Op dit moment (het moment van interpretatie) wordt de objectieve meting een subjectieve ervaring.

fout, want er is veel meer dan alleen objectieve meting en ook de subjectieve ervaring is heel iets anders en wordt niet verklaard.

En op dit moment houdt de realiteit op en begint het irreele.

ook weer fout, want de subjectieve ervaring is helemaal niet irreëel, integendeel is die juist het reële en is de objectieve meting daarvan slechts een deel.

Je weet immers nooit of jouw ervaring en interpretatie gelijk(aardig) is aan die van je buurman die naast je staat.

Er is geen goeie reden om daaraan te twijfelen.
En bovendien kun je dan ook niet weten of de meting wel gelijk is, en of deze ook niet subjectief is.
Ja; je kunt zelfs niet weten of de anderen (je buurman) wel bestaat.
Maar het subjectieve is wel degelijk de werkelijkheid (zelfs al zou die voor iedereen verschillend zijn), evenals het objectieve.
Het eerste is de ervaring en de tweede de meting, maar niet alleen de meting, maar ook het begripsmatige denken: het kwalitatieve dus.
Zo is blauw als begrip geen getal, maar een visuele waarneming.

Misschien ervaart hij wel de kleur 'rood' maar heeft hij geleerd om dit 'blauw' te noemen, we kunnen dat onmogelijk weten.

Misschien ervaart hij bij het zelfde benoemde getal wel een ander getal, dus heeft hij bij het getal 4 de ervaring van 5, maar heeft hij geleerd om dat 4 te noemen.
Dus dat blijft dan hetzelfde.

Feit is dat de ervaring (wat dat ook moge zijn) iets anders is dan een getal en met het getal niet uitgedrukt wordt.
De werkelijkheid wordt daardoor verarmd en beperkt tot het objectieve en dat weer tot het alleenzalig makende van het getal.
Terwijl het objectieve ook een beeld kan zijn (de golf) en ook een begrip, dus de gedachte.

fout, in de realiteit zijn kleuren gewoon licht van een bepaalde golflengte.

wat veel meer is dan alleen maar een getal.

Het getal van de golflengte bepaalt de kleur perfect en volkomen.

fout, want er komt hier veel meer bij kijken.
Het getal alleen zegt zelfs helemaal niks.

Het getal beschrijft de realiteit, zowel kwantitatief als kwalitatief, omdat het mogelijk is ook kwaliteit in getallen uit te drukken.

dat is onjuist. Naast de kwaliteit wordt een kwantiteit benoemd, maar daardoor niet vervangen en ook niet uitgedrukt.

Zo is een temperatuur van 35 graden celsius warm omdat de meeste mensen dat als warm kwantificeren.

Dat is volkomen onjuist omdat het getal 35 hier volkomen willekeurig is en het gevoel van warmte iets heel anders dan dat getal.
Het begrip warmte zelf is helemaal geen getal.
Dat getal hebben wij er willekeurig bij verzonnen.
Het kan ook de leeftijd van een mens uitdrukken of eindeloos vele andere zaken die zelf helemaal geen getallen zijn, maar kwaliteiten, die benoemd moeten worden naast het getal.
Dus de kwaliteit kan niet door het getal vervangen worden, alleen maar begeleid.
Daarom wordt ook gezegd: 35 graden Celsius en niet alleen maar: 35.
Er moet Celsius bij, omdat we dan weten dat er warmte bedoeld wordt.
En warmte zelf is geen getal.
Het is een kwaliteit der ervaring.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Maar het is niet die realiteit zelf, maar slechts een meting.

Ja; je kunt zelfs niet weten of de anderen (je buurman) wel bestaat.
Maar het subjectieve is wel degelijk de werkelijkheid (zelfs al zou die voor iedereen verschillend zijn), evenals het objectieve.

Beste Harriechristus, het doel van communicatie en van de wetenschap is om tot een gezamenlijk begrip van de werkelijkheid te komen door ervaringen met elkaar te delen. Daarvoor is een gemeenschappelijke taal en een set van begrippen ontwikkeld. Als je liever een eigen taal gebruikt en subjectieve indrukken tot de werkelijkheid verklaart dan heeft debatteren geen zin.

De werkelijkheid wordt daardoor verarmd en beperkt tot het objectieve en dat weer tot het alleenzalig makende van het getal.
Terwijl het objectieve ook een beeld kan zijn (de golf) en ook een begrip, dus de gedachte.wat veel meer is dan alleen maar een getal.

Volgens mij is het objectieve een verrijking van de werkelijkheid. Het is een extra geestelijke dimensie boven het subjectieve.

Daarom wordt ook gezegd: 35 graden Celsius en niet alleen maar: 35.
Er moet Celsius bij, omdat we dan weten dat er warmte bedoeld wordt.
En warmte zelf is geen getal.
Het is een kwaliteit der ervaring.

Fout. Celcius is geen eenheid van warmte; het is de eenheid van temperatuur. Het natuurkundige begrip van warmte is erg uitgebreid en vergt een behoorlijke kennis van wiskunde. Ik denk dat nog geen 1 op de 1000 mensen daar enig begrip van heeft en dat nog geen 1 op de 100 de info van wikipedia over warmte helemaal kan volgen.

De kwaliteit van onze ervaring van warmte (temperatuur) is gering, want zeer beperkt en ook nog relatief.

[geert1002]

Parmenides zei "Het zijn is en het niet-zijn is niet."
Descartes zei "Ik denk dus ik ben."
Ik concludeer: "denken is zijn" of "het denken is".

[Zantiax]

Oorspronkelijk geplaatst door Tirre Lantijn

Goed dat je dit naar voren brengt. Ik probeer het zo eenvoudig mogelijk te houden maar hier ben ik iets te sumier geweest in m'n woordgebruik. Onze taal komt dikwijls tekort in het benoemen van bepaalde zaken omdat de specifieke woorden niet bestaan.

Wat ik bedoel is dat de ziel niet zomaar woordelijk omschreven kan worden zodat men zichzelf daar een voorstelling bij kan maken. Men kan enkel de ziel begrijpen of realiseren via het volgen van een bepaald proces (meestal voorgeschreven in religies). Het lichaam is een object maar de ziel is meer dan dat. Het kan enkel begrepen worden in een wederzijds dienstverband met God.

Als je het begrijpt, gelieve het dan uit te leggen. Wat is het?

Oorspronkelijk geplaatst door Tirre Lantijn

De ziel staat, direct of indirect, altijd ten dienste van het absolute.

Wat is 'het absolute'

Oorspronkelijk geplaatst door Tirre Lantijn

Nee, niet tastbaar.

Wat dan wel? Luister, ik ben altijd bereid om te luisteren naar mensen die vanuit het niets vanalles beweren, zelfs naar Harrie. Maar dan moeten ze wel ineens op alles kunnen antwoorden, anders verleg je het raadsel gewoon. Zo kan hij nog steeds zwaartekracht niet verklaren.

Oorspronkelijk geplaatst door Tirre Lantijn

De wetenschap is er zich van bewust dat de realiteit zich ver buiten ons zintuiglijk waarnemingsveld uitstrekt. Toch willen ze op een of andere manier alles tastbaar, meetbaar of fysiek waarneembaar maken (via intrumenten etc). Ik vrees dat de wetenschap er nooit zal in slagen om de ziel te 'meten'. Men zou wel de symptomen van de aanwezigheid van de ziel kunnen bestuderen en adhv die symptomen (o.a. bewustzijn) kunnen besluiten dat de ziel bestaat.

Juist!!!! Volledig akkoord! Maar om symptomen van 'de ziel' te vinden moet je eerst zeggen wat je BEDOELT met 'de ziel'. Maar wanneer je die vraag aan iemand zegt beginnen ze de woorden: 'bewustzijn', 'gevoel', en 'ervaring' te sputteren.
Moest ik een vreemd gevoel hebben of een ervaring of wat dan ook, dan zou ik niet denken 'dit is de ziel'. Ik zou proberen te achterhalen of na te denken over hoe dit komt. Of ik zou me laten nakijken door een dokter

Nog zoiets: wat bedoel je met 'zelfbewustzijn'?

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Beste Harriechristus, het doel van communicatie en van de wetenschap is om tot een gezamenlijk begrip van de werkelijkheid te komen door ervaringen met elkaar te delen. Daarvoor is een gemeenschappelijke taal en een set van begrippen ontwikkeld. Als je liever een eigen taal gebruikt en subjectieve indrukken tot de werkelijkheid verklaart dan heeft debatteren geen zin.

Ook subjectieve indrukken behoren tot de werkelijkheid, want zonder zintuiglijke waarneming zou er helemaal geen werkelijkheid bestaan.
Ze zou je bijvoorbeeld deze tekst niet kunnen lezen.
En ook de objectieve werkelijkheid is meer dan alleen maar het getal, maar bestaat ook uit begrippen en wel in de eerste plaats, want die schrijf je ook op en jouw teksten bestaan zeker niet alleen maar uit getallen.

Volgens mij is het objectieve een verrijking van de werkelijkheid. Het is een extra geestelijke dimensie boven het subjectieve.

zeker, maar deze is niet zozeer het getal, maar het begrip, dus geen kwantiteit, maar kwaliteit.

Fout. Celcius is geen eenheid van warmte; het is de eenheid van temperatuur. Het natuurkundige begrip van warmte is erg uitgebreid en vergt een behoorlijke kennis van wiskunde. Ik denk dat nog geen 1 op de 1000 mensen daar enig begrip van heeft en dat nog geen 1 op de 100 de info van wikipedia over warmte helemaal kan volgen.

nochtans is warmte iets wat je voelt en bovendien ook in de natuurkunde meer dan alleen maar een getal en ook meer dan alleen maar wiskunde.

De kwaliteit van onze ervaring van warmte (temperatuur) is gering, want zeer beperkt en ook nog relatief.

Fout: warmte is in de eerste plaats iets wat je voelt.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door geert1002

Parmenides zei "Het zijn is en het niet-zijn is niet."

Ook het niet-zijn IS, en het Zijn in het algemeen is Niets.
Eenheid van beiden is het Worden.
Dit volgens Heraclitus en Hegel.
En ook ik zelf denk er zo over.

Descartes zei "Ik denk dus ik ben."
Ik concludeer: "denken is zijn" of "het denken is".

Beter: het denken is bewustzijn.
En als zelfbewustzijn is het de Geest.

Ik denk, dus ik ben een geestelijk wezen.

Nog beter is: ik denk dus ik ben God.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Zantiax

Wat is 'het absolute'

Het volstrekt oneindige.

Wat dan wel? Luister, ik ben altijd bereid om te luisteren naar mensen die vanuit het niets vanalles beweren, zelfs naar Harrie. Maar dan moeten ze wel ineens op alles kunnen antwoorden, anders verleg je het raadsel gewoon. Zo kan hij nog steeds zwaartekracht niet verklaren.

Het wordt verklaard vanuit mijn atoomtheorie, dus begin daar dan eens mee en laat eerst maar eens zien dat het je ernst is.

Juist!!!! Volledig akkoord! Maar om symptomen van 'de ziel' te vinden moet je eerst zeggen wat je BEDOELT met 'de ziel'. Maar wanneer je die vraag aan iemand zegt beginnen ze de woorden: 'bewustzijn', 'gevoel', en 'ervaring' te sputteren.

Het is geen gesputter, dat maak jij er maar van.
Je ziel is je gevoelsleven.

Moest ik een vreemd gevoel hebben of een ervaring of wat dan ook, dan zou ik niet denken 'dit is de ziel'. Ik zou proberen te achterhalen of na te denken over hoe dit komt. Of ik zou me laten nakijken door een dokter

Je bedoelt een psychiater, dat wil zeggen: een dokter van de ziel.

Nog zoiets: wat bedoel je met 'zelfbewustzijn'?

kennis of ervaring van je eigen geest of ziel.
Het IK is de geest en het Zelf is de ziel.
Het ene is het denken en het andere het gevoel.

[Zantiax]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Het volstrekt oneindige.

Wat moet ik me daarbij voorstellen?

Je ziel is je gevoelsleven.

Ziel is volgens jou dus een allesomvattende benaming voor alle chemische reacties (ruimteschepen of niet) die gevoelens veroorzaken? Daar zullen de anderen niet mee akkoord gaan denk ik.

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Je bedoelt een psychiater, dat wil zeggen: een dokter van de ziel.

Kan een dokter van de ziel zijn. Of niet. Kan ik pas over oordelen als 'ziel' gedefinieerd wordt, wat nog steeds niet is gedaan. Alles wat tot nu toe gezegd is kan op verschillende manieren geïnterpreteerd worden. Wat ik tot nu toe denk is dat Ziel een bestempeling is voor alle gevoelens. Is het dat?

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Het IK is de geest en het Zelf is de ziel.

Hier kan ik niet echt op reageren omdat ik niet weet wat je ermee bedoelt. Voor mij is dit raadseltaal. Ik ben iemand die graag in normaal nederlands, liefst met wat wetenschap, uitgelegd krijgt.

[geert1002]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Ook het niet-zijn IS, en het Zijn in het algemeen is Niets.
Eenheid van beiden is het Worden.
Dit volgens Heraclitus en Hegel.
En ook ik zelf denk er zo over.
Beter: het denken is bewustzijn.
En als zelfbewustzijn is het de Geest.

Ik denk, dus ik ben een geestelijk wezen.

Nog beter is: ik denk dus ik ben God.

Stervelingen die niets weten maken zich van die weg een voorstelling; ze zijn tweekoppig, want hulpeloosheid stuurt in hun borst het denken dat dwalend is en zij laten zich meesleuren, doof en blind, verbluft, menigtes die niet kunnen beslissen, die het zijnde en het niet-zijnde als hetzelfde zijn gaan beschouwen en als niet hetzelfde.

Het 'zijnde' van deze wereld is volgens Parmenides inderdaad het niet-zijnde of hij zou zeggen dat dit hetzelfde is als niets dat weet ik niet.

Tja, als Heraclitus tegen Parmenides over 'worden' zou beginnen, die zou kotsen in zijn gezicht.

Hoe u verder komt tot de conclusie dat u God bent (iedereen dan of enkel u?) dat volg ik niet helemaal.
denken is bewustzijn, ok dat kan ik nog volgen.
zelfbewustzijn is de Geest, kan ik ook nog mee alleen die hoofdletter vind ik raar
Ik ben een geestelijk wezen, uiteraard maar hoe dan, geestelijk als bezield of geestelijk als afgeleide of naar aard van DE Geest?
Ik denk dus ik ben God, hier bent u mij helemaal kwijt, is de Geest hetzelfde als God? Als ik slechts een wezen ben naar de aard van de Geest dan ben ik de Geest of God zelf toch niet?

Waarschijnlijk maak ik een fout in mijn redenering. Kunt u (of moet het nu U zijn?) het iets uitgebreider uiteenzetten aub?

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Zantiax

Wat moet ik me daarbij voorstellen?

Begin maar met mijn atoomtheorie.

Ziel is volgens jou dus een allesomvattende benaming voor alle chemische reacties (ruimteschepen of niet) die gevoelens veroorzaken? Daar zullen de anderen niet mee akkoord gaan denk ik.

ik heb het niet over chemische reacties gehad, maar wel over het gevoelsleven in de eerste plaats.
De ziel is je gevoelsleven.

Kan een dokter van de ziel zijn.

een psychiater is een dokter van de ziel. Of wist je dat nog niet? Hoewel psychiaters van de ziel zelf totaal geen verstand hebben en alles vanuit de hersenwerking benaderen.

Of niet. Kan ik pas over oordelen als 'ziel' gedefinieerd wordt, wat nog steeds niet is gedaan.

Ik heb dat gedaan, maar je begrijpt het niet, omdat je een robot bent: een machine zonder ziel, zoals de meeste moderne mensen.

Alles wat tot nu toe gezegd is kan op verschillende manieren geïnterpreteerd worden. Wat ik tot nu toe denk is dat Ziel een bestempeling is voor alle gevoelens. Is het dat?

dat lijkt er al wat op: de ziel is je gevoelsleven: de eenheid en totaliteit van al je gevoelens.
Die stempel behoeft er niet bij.

Hier kan ik niet echt op reageren omdat ik niet weet wat je ermee bedoelt. Voor mij is dit raadseltaal. Ik ben iemand die graag in normaal nederlands, liefst met wat wetenschap, uitgelegd krijgt.

Gevoel is een normaal Nederlands woord en psychologie (leer der ziel) is een wetenschap.

Maar een filosoof als ik, die bekijkt zoiets nog iets dieper, namelijk vanuit het oogpunt der goddelijkheid der ziel, die de hemel zelf is.

Maar ik denk dat jij het alleen zal begrijpen, als de natuurwetenschap een formule heeft gevonden voor de ziel.

Volgens sommigen is dat: E=mc2

[Marxmannetje]

Als je dood gaat komt dat inderdaad doordat je hart geen bloed meer door je lichaam heen pompt en je hersenen niet meer functioneren.

Ongeacht wat je gelooft, is dit wat er aan de hand is met het lichaam van de persoon. Die werkt niet meer. Als je de functies weer aan de praat kan krijgen zou je ook weer tot leven moeten komen zoals je zegt. Ofterwijl leven in de zin van het werkwoord is te vergelijken met het functioneren van elektronische apparaten, als iets het daar niet doet dan kan het apparaat uitvallen, maar je kan het apparaat weer aan de praat te krijgen door dat onderdeel te repareren of te vervangen(Zoals met batterijen).

Daarop is de techniek van het invriezen ook gebaseerd. Als je je na je dood laat invriezen kun je wellicht in de toekomst als de technologie verder is gevorderd weer tot leven komen doordat je lichaam als het ware wordt gerepareert. Ok stel nu dat dit in de toekomst mogelijk zou zijn, wat zijn hier dan de implicaties van op het gebied van verschillende opvattingen over het leven na de dood?

Als je na de dood nu naar de hemel zou gaan of naar de hel, of naar wat voor bovennatuurlijke locatie(Verzamelnaam voor hemel, hel, walhalla, etc, etc) dan ook wat voor implicaties heeft dit dan? En als je nu reincarneert?

Deze overtuigingen vereisen het bestaan van een niet-materiele component van een persoon, laten we dat de ziel noemen. Deze zou een bepaalde rol kunnen spelen in het materiele bestuur van het lichaam, dat geeft ook de nodige implicaties, maar het kan ook dat deze factor geen invloed heeft op iemands gedrag en karakter. In het praten over de implicaties van dergelijke wereldbeelden ga ik er bij elk wereldbeeld vanuit dat deze de juiste is, dus niet automatisch denken dat dat mijn visie is. Niemand kan hier natuurlijk echt zinnige uitspraken over te doen, maar je kunt wel implicaties analyseren van verschillende wereldbeelden en die met gedachte experimenten toetsen. Waardoor je dus wel bepaalde logische implicaties van aannames kunt vinden in wereldbeelden die waar moeten zijn als de aannames ook waar zijn. Soms zijn de implicaties in strijd met de aannames waardoor je dus wiskundig aan kunt tonen dat een bepaald wereldbeeld niet kan kloppen. Over deze implicaties kunnen we wel degelijk discussieren.

Stel je gaat na de dood direct naar een bovennatuurlijke locatie. Je leeft dus als het ware voort in zo'n bovennatuurlijke locatie als gevolg van het feit dat je lichaam niet meer aan zijn materiele eisen kan voldoen om je in leven te houden. Op dat moment bevind je je dus in een bovennatuurlijke locatie. Je lichaam gaat de vrieskist in in de hoop op toekomstige technische mogelijkheden. Maar als je lichaam dan na laten we zeggen 300 jaar weer uitgevroren wordt wat gebeurd er dan met je ziel? Gaat die weer terug je lichaam in, of neemt een andere ziel het over? Je lichaam heeft dan wel min of meer dezelfde materiële eigenschappen als op het moment van het invriezen omdat er in de tussentijd erg weinig veranderd is aan de materiele lichaamsstructuur. Dus ook dezelfde herinneringen en ervaringen in het leven van dat persoon, als er dan een andere ziel in zou komen, is er dan wel een wezenlijk verschil in het bestuur van het materiële lichaam voor het invriezen en na het uitvriezen?

Als dit verschil in bestuur er is dan heeft dat ook de nodige gevolgen. Dit zou immers betekenen dat iemands gedrag, ofwel de reactie van het lichaam op inkomende prikkels ook deels afhankelijk is van de eventuele eigenschappen van zo'n ziel. Ofterwijl de informatie verwerking in het lichaam is niet geheel te verklaren op basis van natuurlijke principes. Je zou dan dus bij het volgen van het traject van de prikkel in het lichaam minstens 1 verandering moeten kunnen zien die tegen de natuurwetten in gaat.

Het zou immers betekenen dat als je 2 personen met precies dezelfde materiele lichaamsstructuur in dezelfde omgeving op precies hetzelfde moment precies dezelfde prikkel toedient de reacties van de personen verschillend kunnen zijn. Dat zou zeer vreemd zijn aangezien de natuurkundige variabelen in beide situaties precies hetzelfde zou zijn maar de structuur verandering in de tijd toch nog steeds kan variëren.

Het is alsof je 2 stenen zou hebben met precies dezelfde eigenschappen(Grootte, massa, chemische samenstelling, etc, etc) en die op 2 identieke locaties(Waar dus luchtwrijving, zwaartekracht, chemische samenstelling, temperatuur, etc, etc precies hetzelfde zijn) vanaf dezelfde hoogte naar beneden laat vallen en de tijd die nodig is voor de ballen om de grond te raken in beide situaties toch verschillend is. Ofterwijl de variabelen zijn hetzelfde, maar de uitkomst is verschillend. En dat is in feite interdeterminisme. Hier heb ik het eerder ook over gehad in het topic over het vaststaan van de toekomst. Ook kwantummechanica is interdeterministisch, denk aan de waarschijnlijkheids verdelingen over de positie van elektronen in een lijn. Je zou kunnen denken dat het bewustzijn op een soortgelijke manier werkt, en dat kwantummechanische effecten in het lichaam dmv het butterfly effect invloed krijgen op de grotere schaal en dat daarmee je gedrag ook niet deterministisch is. Dan zou een bovennatuurlijk component als de ziel niet nodig zijn om interdeterminisme te verklaren maar dan zou je dus wel waarschijnlijkheidsverdelingen hebben als het gaat om gedrag.

Net als dat je waarschijnlijkheidsverdelingen hebt voor de locatie van individuele elektronen in de vorm van sinusoiden in het kwadraat(golffuncties, bv y=sin²(x)), zou je dat ook hebben voor menselijk gedrag. Ofterwijl bij een bepaalde prikkel en lichaamsstructuur zou er een reeks reacties op die prikkels kunnen zijn die elk een bepaalde waarschijnlijkheid hebben om plaats te vinden. Dus verschillende mogelijkheden om erop te reageren, als dat zo is dan zou je dus verwachten dat als je dit experiment niet met 2 maar duizenden/miljoenen(Of meer) mensen zou doen sommige reacties veel meer zouden voorkomen dan andere, waarbij je het verschil in voorkomen kan verklaren met een waarschijnlijkheidsfunctie die zelf wel gedetermineerd wordt door de gegeven variabelen(Die waarschijnlijkheidsverdeling staat dan dus wel vast bij een gegeven situatie).

Dit interdeterminisme zou dan wel betrekking moeten hebben op mensen en eventueel op andere organismen en niet op levenloze objecten als stenen als je gelooft in een ziel(Bovennatuurlijk component) die invloed uitoefent op het bestuur van het materiele lichaam. Deze aanname is noodzakelijk als je gelooft dat er na je dood een ethische verantwoording moet worden afgelegd over je handelingen in je leven, anders ben je zoiezo ontoerekingsvatbaar aangezien jou handelingen voortkomen uit de materiele processen in je lichaam als gevolg van de inkomende prikkels waarbij de interactie hiertussen(Tussen de inkomende prikkels en de reactie van je lichaam) door de natuurwetten wordt bepaald. Zelfs al zijn sommige van die natuurwetten interdeterministisch zoals in de kwantummechanica. Ook elektronen kun je ondanks interdeterministische trekjes in bepaalde gevallen niet toerekeningsvatbaar verklaren voor de positie die ze aannemen, als bij de mens kwantummechanische verschijnselen een rol spelen dan betekent dat dus nog niet dat daaruit volgt dat wij invloed hebben op de reactie van ons lichaam op een prikkel en daar dan ook ethische verantwoording voor af kunnen leggen.

Maar het heeft natuurlijk meer gevolgen, zoals ik al zei met dat invriezen. Als de ziel het lichaam gedeeltelijk bestuurd en niet terug kan keren nadat het in een bovennatuurlijke locatie aankomt dan zal de uitgevroren persoon na het uitvriezen anders zijn dan voor het invriezen ook al zou de materiele structuur van het lichaam in de tussentijd niet zijn veranderd, gezien er dus een andere ziel zou moeten zijn die het bestuur van het lichaam overneemt. En hoe zit het dan met het totaal aantal zielen?

Als alle mensen een ziel zouden hebben, zou dat betekenen dat alle ruimtelijke verzamelingen van elementaire deeltjes die aan bepaalde criteria voldoen dus een ziel hebben. Want laten we wel wezen, los van de vraag of er een ziel bestaat, hebben we zoiezo een materieel gedeelte, ofwel het lichaam. Gezien alle objecten in feite verzamelingen van deeltjes zijn zijn wij dus ook eigenlijk vergelijkbaar met sterrenstelsels in de zin dat ons lichaam een verzameling van deeltjes is waarbij de deeltjes ook nog is heel ver uit elkaar liggen in verhouding tot hun eigen grootte. En er zijn bepaalde criteria waaraan de materiele structuur moet voldoen om in aanmerking te komen voor de benaming 'mens', die volgen uit de definitie van wat een mens is. Dus er zijn criteria waaraan de verzameling van deeltjes moet voldoen, voldoet het hieraan dan kan je de verzameling deeltjes een mens noemen. Als je ervanuitgaat dat een mens een ziel moet hebben dan ga je er dus ook vanuit dat deeltjes verzamelingen die aan bepaalde criteria voldoen zielen moeten hebben. Door deeltjes te positioneren zou je dus verzamelingen van deeltjes kunnen creeeren die aan de criteria voldoen om mensen genoemd te worden, gezien mensen zielen zouden moeten hebben volgens de basis aanname, zou je dus zielen kunnen naar de natuurlijke wereld kunnen sturen door deeltjes op een bepaalde manier te positioneren.

Maar als je nu alle deeltjes in het universum verzamelt en daaruit het maximale aantal verzamelingen deeltjes maakt die aan het criterium voldoen om een mens genoemd te mogen worden maakt, dan heb je dus een bepaald aantal mensen die volgens de basisaanname allemaal een ziel zouden moeten hebben. Ofterwijl je hebt een minimum aantal zielen nodig die gelijk is aan het maximaal aantal mensen die kunnen bestaan met alle bestaande materie uit het universum. Heb je dat niet dan krijg je een interne tegenstrijdigheid tussen de aannames die je in het begin maakt, namelijk dat alle mensen een ziel moeten hebben en het aantal zielen kleiner is dan het aantal mensen dat je zou kunnen maken met alle materie in het universum waardoor er dus niet genoeg zielen zijn om al die mensen te bemannen en je in een situatie terecht kan komen waarbij het aantal mensen hoger is dan het aantal zielen waardoor niet alle mensen een ziel kunnen hebben, en dat is in strijd met de aanname dat alle mensen een ziel moeten hebben waardoor je dus een interne tegenstrijdigheid krijgt.

En als het aantal zielen zo extreem groot is, want geloof me je kan een hoop mensen maken met alle materie in het universum, dan is het aantal zielen dus ook extreem veel groter dan het aantal mensen op aarde en het aantal mensen dat ooit op de aarde aanwezig zal zijn. Ofterwijl de kans dat een ziel in een lichaam komt zou dan nog veel kleiner zijn dan de kans dat je een paar keer achter elkaar de postcode loterij wint.

En dit sluit ook wel aan op het reincarnatie hoor. Het belangrijke verschil tussen reincarnatie en het geloof in de aanwezigheid van een bovennatuurlijke ruimte waar alle mensen/organismen terecht komen als ze hebben geleefd is dat reincarnatie ook een verklaring geeft voor wat er voor het zygote stadium/geboorte(Of alles wat er tussen in zit) was in plaats van enkel wat er na de dood gebeurd. En eigenlijk verschilt de vraag over wat er voor de geboorte/zygote stadium was in essentie niet van de vraag wat er na de dood is. Dezelfde complicaties treden namelijk in beide vragen op. De reden dat mensen uberhaupt over leven na de dood nadenken is het feit dat het gewoonweg conceptueel niet in te denken is dat er na de dood niets is. Het is mogelijk, maar het is conceptueel niet voor te stellen dat als je nu jezelf dood steekt er daarna niets is. Dat is een heel raar idee, ook voor mij moet ik zeggen. Ofterwijl het idee dat je bewustzijn niet oneindig lang blijft bestaan is problematisch. Om daarover heen te komen is gespeculeerd over een eventueel leven na de dood. Het idee daarbij is dus voornamelijk de gedachte dat er toch niet niks kan zijn zoals hier al door Duckje in het begin is uitgelegd. Maar als er niet niks kan zijn, dan zou er voor je geboorte/zygote stadium dus ook iets geweest moeten zijn net als na je dood iets zou moeten zijn. Maar hypothesen die stellen dat er na de dood een voortleving komt in een bovennatuurlijke ruimte buiten het universum(Gedefinieerd als verzameling punten die voor ons bereikbaar zijn door ons in de 3 bekende ruimtelijke dimensies voort te bewegen) zoals de hemel of de hel, en de ruimte waar je terecht komt afhankelijk is van de manier waarop je hebt geleefd geven geen verklaring voor de vraag wat er voor de geboorte was. Het Christendom bijvoorbeeld zegt hier zover ik weet niets over, dus gaan ze er daar ook vanuit dat er niets was voor jou voor je geboorte. Toch vreemd als de gedachte dat het niets voor een persoon niet kan bestaan als argument wordt gebruikt om je overtuiging van leven na de dood te verdedigen terwijl die overtuiging er tegelijkertijd impliciet wel vanuit gaat dat er niets was voor je geboorte/zygote stadium.

En dit is nu het belangrijke verschil tussen overtuigingen die ervanuitgaan dat je na de dood in een bovennatuurlijk medium terecht komt en daar vervolgens oneindig lang verblijft enerzijds en overtuigingen zoals reincarnatie anderzijds. Reincarnatie geeft ook een verklaring van een leven voor de geboorte/zygote stadium ipv enkel leven na de dood. Maar ook reincarnatie heeft zo zijn implicaties, bovendien is het maar de vraag of reincarnatie dan wel het niets weet te ontwijken. Ook hier komen we in bepaalde moeilijkheden.

Een overeenkomst is iniedergeval dat reincarnatie ervanuitgaat dat er ook een soort bovennatuurlijk component is, dat we bijvoorbeeld de ziel kunnen noemen, die dus van lichaam naar lichaam gaat. Als je dood gaat reist dit component naar een nieuw organisme, die zich of in de zygote stadium bevind of in latere stadia, afhankelijk van wanneer je gelooft dat een ziel het materiele lichaam intreedt. Dus ook hier hebben we het over een ziel die wel/geen invloed heeft en daar gelden eigenlijk dezelfde implicaties die volgen uit de invloed van de ziel op het lichaamsbestuur en daaruitvolgend determinsime en toerekeningsvatbaarheid wat ik eerder beschreef.

Als we nu teruggaan naar het gedachte experiment dat ik in het begin aankaartte, namelijk over dat invriezen. Stel dat je na je dood reincarneert en je ziel dus onmiddelijk naar een ander organisme reist dat op dat moment net geboren wordt. Maar dat je dan binnen een bepaalde tijd weer wordt uitgevroren, wat gebeurd er dan op het moment dat je ziel zich in een ander organisme bevind. Wat gebeurd er dan gaat die er dan uit, of komt er een andere in. En dan krijgen we weer dezelfde vraagstukken over dat lichaamsbestuur en determinisme.

Verder hebben we waarschijnlijk ook een groot probleem als we het hebben over de zielen kwantiteit. Het aantal organismen op aarde is niet constant maar varieert. Dit is een belangrijk gegeven als we het over reincarnatie hebben. Er is geen natuurwet die bepaald dat het totaal aantal organismen constant moet zijn, terwijl je wel zou verwachten dat het totaal aantal organismen constant zou moeten zijn als je ervanuitgaat dat reincarnatie klopt. Je gaat na je dood namelijk direct naar een nieuwgeboren organisme, er moeten dus genoeg organismen zijn voor alle stervende organismen. Dit betekent ook dat het aantal organismen dat sterft per tijdseenheid altijd gelijk moet zijn aan het aantal organismen dat wordt geboren. maar dit gaat direct tegen de realiteit in, zoiezo is er geen natuurwet die ervoor zorgt dat het aantal organismen altijd constant blijft. Maar het wordt al helemaal duidelijk als we het over grote natuurrampen hebben die een groot deel van het leven uitroeien. Als er nu een meteoriet van 10km doorsnee 90% van het leven op aarde uitroeit, hoe kan die 90% dan direct reincarneren in de nakomelingen van de overgebleven 10%?

Nouja het kan dan niet direct, maar als we het reincarnatie model aanpassen kunnen we deze tegenstrijdigheid best wegwerken. Als je nu niet direct in een ander lichaam reincarneert maar ook de mogelijkheid hebt om hierover een bepaalde tijd te doen heb je het probleem in principe opgelost. De slachtoffers van de meteoriet kunnen dan dus wachten tot de populatie weer op het oude pijl is en zo weer allemaal reincarneren, zo is er geen tegenstrijdigheid meer tussen reincarnatie en de natuurwetenschappelijke realiteit om ons heen.

Maar nu gaat de duivel weer in de statistieken zitten mensen, ook met dit model liggen er namelijk beren op de weg. Want dit impliceert dus ook dat er op dit moment een aantal zielen zijn die dus wachten om te reincarneren in nieuw geboren organismen. De som van deze zielen en het aantal zielen dat in organismen zitten staat gelijk aan het totaal aantal zielen.

En in het minimum aantal waar deze totale hoeveelheid aan zou moeten voldoen zitten weer eisen aan verbonden. Want alle organismen zouden een ziel moeten hebben, en je zou in principe uit alle materie in het heelal een maximum aantal organismen kunnen maken. Als het aantal zielen lager is dan dit maximum, kun je dus in een situatie terecht komen waarbij er meer organismen dan zielen zijn en sommige organismen dus geen ziel hebben, wat in strijd is met de basisaanname dat alle organismen een ziel moeten hebben. Ofterwijl er is een minimum aantal zielen nodig dat gelijk is aan het maximaal aantal organismen die je zou kunnen assembleren uit alle materie in het universum. Maar dit minimum aantal zielen is zo extreem groot in vergelijking tot het werkelijk aantal organismen dat zelfs in het meest optimistische scenario omtrent het bestaan van buitenaards leven de kans dat je reincarneert extreem klein is. Er zouden namelijk zoveel zielen zijn dat de kans nihiel is dat je na je dood in het verloop van de gehele toekomst ooit nog reincarneert in een ander lichaam. Dan zal reincarnatie in de praktijk dus eigenlijk verwaarloosbaar weinig voorkomen. Dat is tenminste als je ervanuitgaat dat de kans verdeling voor die zielen om in organismen terecht te komen geheel willekeurig is, je zou het reincarnatie model ook zo kunnen aanpassen dat de kans op reincarnatie voor zielen die al eens in een organisme hebben gezeten veel groter is dan voor zielen die dat nooit hebben meegemaakt. In dit scenario is het dus goed mogelijk dat je na je dood nog volgende levens mee maakt, maar dan is het ook zo dat er een heleboel zielen zijn die nooit in aanmerking komen om in een organisme te komen, niet dat dat bij het vorige model anders was, maar nu is de kans voor organismen die in het begin geen organismen bemanden nog kleiner geworden dit wel te kunnen doen in een later stadium van de levensontwikkeling in het universum. Het zou kunnen, maar zou niet bepaald eerlijk zijn.

En ja zoals ik al zei de ontwikkeling van het universum als geheel. Er zijn momenten geweest waarin er geen leven is geweest en er gaan momenten komen waarin al het leven zal uitsterven. In de begintijden van ons universum was er geen leven mogelijk, dan heb ik het over de condities vlak na de big bang. Ik zei wel dat reincarnatie ook een verklaring bood voor de vraag wat er voor de geboorte was. Dit zou belangrijk zijn omdat de reden om te geloven in leven na de dood voornamelijk te maken zou hebben met de aanname dat er toch niet niets kan zijn waar Duckje het dus in het begin over had en daaruit volgt dus dat er ook een verklaring moet zijn voor leven voor de geboorte/het zygote stadium anders zit je nog steeds met het zogenaamde niks en dat wou je in eerste instantie juist wegwerken. Maar als je voor je geboorte dus in een ander leven aanwezig was en daarvoor weer in een ander leven dan houdt het een keer op op het moment dat er geen leven aanwezig was. En dan zit je nog met het niets opgescheept, dus heb je het probleem enkel verplaatst. Ook na de dood zou je dan dit probleem tegen komen. Het universum zal waarschijnlijk verder uitdijen en eindigen in een big rip. Dan is er natuurlijk geen leven meer mogelijk, en dan zit je weer met het niks. Dus het probleem met het niks wordt ook hier niet ontweken. Tenzij je er natuurlijk van overtuigd bent dat het er meerdere universa zijn of dat het universum helemaal niet eindigd in een big rip maar meer een cyclisch patroon volgt van uitdijen en inkrimpen waarbij er in elke cyclus een fase is waarin leven mogelijk is. Ofterwijl, het probleem met dit niks wat Duckje schetste kan een groter probleem worden als gevolg van kosmologisch onderzoek

Dat zou je toch zeker niet verwachten, maar het is wel een implicatie. Maar wat nou als er enkel de natuurlijke wereld is, geen ziel of andere ongein. Dan zou er dus na de dood niets moeten zijn inderdaad. Of toch niet? Chagall gaf het al aan. Volgens het naturalistische wereldbeeld zijn wij te vergelijken met machines die uitvallen als we dood gaan maar dus ook weer aangezet kunnen worden. Ofterwijl als een batterij van mn mobiel stuk gaat en ik vervang het is dat vergelijkbaar met dat mijn hart stuk gaat en ik na een korte dood weer door kan gaan met een kunstmatig hart. Ze voldoen namelijk aan dezelfde eisen. Ik leef doordat er bepaalde materiele processen in mijn lichaam plaats vinden, vallen die uit dan leef ik niet meer. Krijg je die processen echter weer op gang als ik dood ben dan leef ik weer met min of meer hetzelfde lichaam en met dezelfde hersenen en dus dezelfde ervaringen en herrineringen. Ofterwijl leven na de dood, ik ben dan immers dood geweest voor een tijdje maar leef nu weer.

De processen als het kloppen van het hart, de interactie van de hersenen met het lichaam, etc, etc bepalen dus of je leeft of niet. Leven na de dood is dus zelfs in het atheistische scenario mogelijk, wat gewoon volgt uit de basis aannames. Er is namelijk geen fundamentele natuurkundige barriere die verhindert dat in een lichaam waar bepaalde processen niet meer aanwezig zijn(Ofwel dood), deze processen niet weer op gang kunnen worden gebracht(leven). Er is dus geen fundamentele natuurkundige barriere met als gevolg dat je na je dood niet meer tot leven kan worden gewekt.

Als je dus dood gaat en ingevroren wordt en na 300 jaar weer uitgevroren wordt is het voor jou op het moment van uitvriezen alsof het zeer kort geleden is dat je voelde dat je bijna dood ging, en zeer kort geleden dat bv je kleinkind die nu overleden is aan je sterf bed zat te kijken. Het is alsof je opeens een sprong van 300 jaar in de tijd maakt. Dit gaat over de ervaring van de persoon in de tijd die een bepaald interval voor de dood en een bepaald interval na de dood overspant. Dit is zeer belangrijk wat ik straks ga toelichten.

Ok maar stel nu dat je dood gaat en je lichaam wordt verbrand en verpulvert, is het dan wel zo dat het daarna over en uit is met je? Je zou denken van wel, maar in principe niet noodzakelijkerwijs.

Zoals ik eerder heb uitgelegd zijn mensen en eigenlijk alle organismen en objecten verzamelingen van deeltjes die heel ver uit elkaar liggen in verhouding tot hun eigen grootte(Zoals sterren in een sterrenstelsel). Het is een verzameling atomen in feite, en daarmee dus een verzameling protonen, neutronen en elektronen. Die staan in de ruimte gepositioneerd op een bepaalde manier en bepalen zo de structuur van alle objecten.

Als je nu voor de gein ervoor zorgt dat je na iemands dood precies alle benodigde deeltjes in de ruimte zo positioneerd dat je een verzameling deeltjes krijgt die dezelfde structuur heeft als het persoon ttv het overlijden. Dan zou je die persoon in principe op die manier weer tot leven kunnen wekken zou je zeggen. Dan heeft de persoon dus ook dezelfde hersenverbindingen en daarmee dezelfde herinneringen en ervaringen. Je zou dan dus meemaken dat je bijna dood gaat en op het moment dat je doodgaat zo'n beetje leef je weer maar dan in andere tijd. Dus weer het tijdreis verhaal, niet dat je echt sneller in de tijd gaat zoals in sommige situaties in de relativiteitstheorie, maar je ervaart het alsof je ineens een sprong in de toekomst maakt.


Als we nu weer teruggaan naar het verhaal over die ingevroren persoon die wordt uitgevroren, laten we hem Bert noemen. Stel Bert overlijdt op 75 jarige leeftijd op 1 april 2011. Hij komt dus weer tot leven in het jaar 2311 en leeft door tot 2326 en wordt daarmee in feite 90. Dan kunnen we zeggen dat toen hij 74 was hij nog een toekomst in de 24ste eeuw mee zou maken waarin hij bepaalde dingen beleefden. Dus conceptueel in de toekomst reizen in 1 klap zou hiermee moeten kunnen.

Sterker nog je zou op deze manier zelfs conceptueel naar het verleden kunnen reizen. Als we nu door deeltjes in de ruimte te positioneren een mens maken met een lichaamsstructuur die precies hetzelfde is als dat van iemand in de toekomst op het moment net voor het sterven. Wat nu, haha, nou wordt het leuk. Deze persoon heeft natuurlijk dezelfde hersenstructuur als de persoon die in de toekomst net gestorven is(Of nee gaat sterven). Deze persoon heeft daarmee herinneringen over de toekomst wat voor hem het verleden is. En wat maakt de persoon mee na het doodgaan? Hij maakt mee dat hij denkt dood te gaan waarna hij zich ineens in het verleden bevind, zoals de eerder aangegeven persoon opeens 300 jaar verder in de toekomst aanwezig was. Het kan in principe wel dat je deeltjes zo structureert dat je een structuur krijgt die toevallig dezelfde is als de structuur van een toekomstig persoon vlak voor zijn sterven. Het zal in de praktijk niet snel gebeuren, toegegeven, ook het eerste niet maar dit al helemaal niet, maar er is geen fundamentele natuurkundige barrière die het onmogelijk maakt en daar gaat het hier om feitelijk.

Het leven voor zijn geboorte is in feite in zijn ervaring dan juist het leven na zijn dood. Tijd vervaagt nu al in deze context. Maar dit is nog niet de gekst denkbare implicatie, het kan nog veel gekker worden.

Het is dus gewoon mogelijk dat je ook na een verbranding van iemands lijk gewoon deeltjes zo positioneerd dat hij weer door kan leven. Ook als het gaat om het verleden kan dit. Maar wat nu als je voor de grap 10 kopieeen van het lijk van zo'n persoon maakt? je maakt dus 10 verzamelingen deeltjes met functionele onderdelen die allemaal hetzelfde zijn als de verzamelingen vlak voor de dood van die persoon.

Dan heb je dus 10 mensen die dezelfde hersenstructuur hebben als de persoon voor zijn dood en dus alle 10 dezelfde herrineringen en ervaringen hebben. Maar als je ze nu alle 10 op verschillende locaties maakt dan maken ze dus allemaal iets anders mee, terwijl ze allemaal dezelfde herrineringen en ervaringen hebben van de tijd VOOR ze werden geassembleerd uit deeltjes.

Nu is het niet op die manier een eenlijnig leven. Wat gebeurde er nou met de persoon na de dood van die persoon? In het geval van de uitgevroren persoon was dat wel duidelijk die leidde daarna een specifiek leven waarbij je kan zeggen dat hij op een specifiek tijdstip in het leven na zijn dood ergens was en een bepaalde geschiedenis had. Maar deze persoon heeft na zijn dood 10 verschillende levens tegelijkertijd in feite. Dus wat maakt hij nou precies mee in het tijdsinterval waarbinnen een tijdsinterval van voor zijn dood en na zijn dood inzitten, is hij nu ineens op 10 verschillende plekken tegelijk met 10 verschillende levens tegelijk? Wat krijgen we nou? Hoe kan iemand nu 10 verschillende levens ervaren en op 10 verschillende plekken tegelijk zijn? Ik kan nu ik dit schrijf toch niet tegelijk in New York rondhangen en in een Indonesische jungle zitten terwijl ik ook de rebellen in Libie help?

Hoe dan ook, er is in feite weinig zinnigs te zeggen over wat die persoon nou eigenlijk meemaakte na zijn dood, daar zijn 10 verschillende verhalen over die allemaal waar zijn. Als het leven van 1 van de uit deeltjes geassembleerde 'klonen' nu wel vertegenwoordigd wat hij na zijn eerste dood meemaakte, en je dus wel iets specifieks kan zeggen over wat er met hem gebeurde na zijn eerste dood dan kloppen de andere 9 dus niet, maar ze zijn in het begin allemaal hetzelfde. Waarom zou die ene goed zijn en die andere 9 niet?

Daar is geen natuurkundige reden voor want ze zijn allemaal hetzelfde, er is geen criterium op basis waarvan je kunt zeggen dat 1 persoon wel zijn latere leven vertegenwoordigde en de andere 9 niet. Dus zou je ervanuit moeten gaan dat ze dit alle 10 doen en hij dus na zijn eerste dood 10 verschillende levens heeft, en dus dat de geschiedenis van deze persoon heel anders is dan de geschiedenis van de meeste mensen waar je op een tijdstip altijd maar in 1 situatie zit.

Of ze kloppen alle 10 niet en er is toch weer geen leven na de dood maar gewoon niets. Want wat nou als je het omdraait. Je zou immers zeggen dat hersenverbindingen veel zeggen over je ervaringen en herinneringen. Als je dingen meemaakt veranderd je hersenstructuur letterlijk mee, de herinneringen zitten ook ergens in de hersenen. Dus aan de hersenstructuur kan je iemands herinneringen analyseren en daarmee grofweg zijn verleden. Ofterwijl er is een correlatie tussen de materiele hersenstructuur en herinneringen en ervaringen. Als je nu een volwassen persoon met deeltjes assembleert en ervoor zorgt dat de hersenstructuur zo is dat hij herinneringen heeft over hoe hij op Mars leefde en daar de tandenfee en ET tegen kwam dan zal die persoon werkelijk denken dat hij dit meegemaakt heeft terwijl hij eigenlijk helemaal geen leven heeft gehad voordat hij werd gemaakt. Dus dan krijg je mensen die in illusies leven over hun verleden en zich dingen menen te herinneren die nooit plaats gevonden hebben.

Misschien leefden die 10 replica's in het voorbeeld dat ik gaf in een illusie. Dat ze meenden herinneringen en ervaringen te hebben die overeenkomen met wat de overleden persoon allemaal voor zijn dood meemaakte is wellicht vergelijkbaar met de herinneringen en ervaringen van de persoon die zo gemaakt is dat hij herinneringen heeft over ervaringen met ET en de tandenfee op Mars. Ofterwijl die 10 mensen leven gewoon in een illusie en als je dood gaat dan is er niets, wat niet wil zeggen dat het onmogelijk is dat er mensen worden gecreëerd met precies jou lichaamsstructuur voor je overlijden en die daarmee menen jou geschiedenis te hebben.

Maar dan zul je ook na het invriezen niet doorleven. Het lichaam dat uitgevroren wordt leeft dan ook gewoon in een illusie met herinneringen van de ingevroren persoon en is er na de dood niks. Dus ook de persoon met de hersenverbindingen die iemand in de toekomst op natuurlijke manier gaat krijgen heeft gewoon overeenkomstige herinneringen en gevoelens als die persoon uit de toekomst, maar in feite leeft deze eveneens in een zelfde soort illusie als degene die vanwege zijn hersenstructuur een ontmoeting met ET en de tandenfee op Mars beweerd te hebben gehad.

Probleem opgelost zou je zeggen, maar zoals ik zei betekent dit ook dat de persoon die wordt uitgevroren in een illusie leeft. Maar dat is dan toch vreemd. Zijn lichaam is niet veranderd, en de deeltjes in zijn lichaam zijn grotendeels hetzelfde als bij het moment van het invriezen. Zijn lichaam als object heeft dus daadwerkelijk fysiek alles meegemaakt wat in de hersenverbindingen opgeslagen staat. Hier zou hij dus gewoon verder leven, en dan zou je zeggen dat zijn herinneringen en gevoelens over het verleden geen illusie zijn maar daadwerkelijk weergeven wat hij meegemaakt heeft in tegenstelling tot de persoon die zich herinnerd dat hij bij ET en de tandenfee op de coffee is geweest op Mars.

Echter is dat wel vreemd. Want bij het behouden van de lichaamsstructuur leeft hij wel verder, en bij het kopieren van zijn lichaamsstructuur door deeltjes die nooit in zijn lichaam gezeten hebben, zo te positioneren dat je precies een replica van de persoon krijgt leeft hij daarin dus niet verder en leeft de geassembleerde persoon in een illusie. Maar beide deeltjesstructuren zijn 100% hetzelfde, toch is er een verschil in eigenschap in de zin dat je in de ene situatie wel zegt dat hij doorleeft en in de andere niet. Natuurkundig gezien zeer onlogisch, want beide structuren hebben gewoon dezelfde eigenschappen.




We komen nu in feite in een dubbel dilemma terecht. Als we nu zeggen dat er na de dood niets is ook niet als men je levenloze lichaam weer aan de praat krijgt(Die zou dan in een illusie leven), dan is dit dus ook zo als je maar heel eventjes dood bent. Dus als je een paar seconden aan de criteria voldoet op basis waarvan je kunt stellen dat je dood bent en daarna worden processen weer aangewakkerd kom je niet tot leven maar wordt er eigenlijk leven gecreëerd dat herinneringen meent te hebben over een verleden overeenkomstig met jou verleden in een illusie. Net als bij die kopie dmv assemblage van deeltjes. Daarna is er voor jou dus niets.

Ook als je zegt dat er na de dood wel leven kan zijn indien je lichaam weer bepaalde functies kan vervullen en als je een materiele structuur krijgt die hetzelfde is als jou lichaam vlak voor de dood kom je in de problemen. Dat zou dus betekenen dat als je op voorhand zo'n structuur maakt je in het verloop van je leven ineens in het (verre) verleden terecht kan komen, en zelfs dat je in het verloop van je leven op meerdere plaatsen tegelijk aanwezig kan zijn, wat ook de nodige paradoxen oplevert.

Aan alle overtuigingen omtrent leven na de dood zitten dus lastige, onlogische en (haast) tegenstrijdige implicaties verbonden. Maar toch moet iets waar zijn, dat is dan toch een probleem. Nja, lastige problemen allemaal.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door geert1002

Stervelingen die niets weten maken zich van die weg een voorstelling; ze zijn tweekoppig, want hulpeloosheid stuurt in hun borst het denken dat dwalend is en zij laten zich meesleuren, doof en blind, verbluft, menigtes die niet kunnen beslissen, die het zijnde en het niet-zijnde als hetzelfde zijn gaan beschouwen en als niet hetzelfde.

Toch is het waar dat Zijn en Niets een eenheid zijn, dat wil zeggen: enerzijds hetzelfde en anderzijds ook verschillend.

Het 'zijnde' van deze wereld is volgens Parmenides inderdaad het niet-zijnde of hij zou zeggen dat dit hetzelfde is als niets dat weet ik niet.

Dat heeft Parmenides naar mijn beste weten zelf niet gezegd.
Ik ken dat van Hegel, maar het was ook al bij de Griekse filosofen bekend, al weet ik niet precies wie. Waarschijnlijk was dat Heraclitus, omdat deze op de idee van het Worden kwam.

Tja, als Heraclitus tegen Parmenides over 'worden' zou beginnen, die zou kotsen in zijn gezicht.

lijkt mij geen wetenschappelijk verantwoorde reactie.

Hoe u verder komt tot de conclusie dat u God bent (iedereen dan of enkel u?) dat volg ik niet helemaal.

Dan zou je mijn atoomtheorie moeten lezen: atomen bestaan uit ruimteschepen, waarin triljoenen super-intelligente microwezentjes wonen.
Deze zijn de ware Goden en ik ben hun profeet.

denken is bewustzijn, ok dat kan ik nog volgen.
zelfbewustzijn is de Geest, kan ik ook nog mee alleen die hoofdletter vind ik raar

Ik hou van hoofdletters als uiting van respect.

Ik ben een geestelijk wezen, uiteraard maar hoe dan, geestelijk als bezield of geestelijk als afgeleide of naar aard van DE Geest?

Bezield betreft het gevoelsleven. En de Geest is het denken.
En de ware Geest is van DE Geest afgeleid, dus uit Gods Geest.

Ik denk dus ik ben God, hier bent u mij helemaal kwijt, is de Geest hetzelfde als God?

God is de absolute Geest als grondslag van alle Geesten, dus als je goed denkt dat ben je één met God en ook God zelf.
Al is God tevens de hogere Geest, hoger dan die van ons.
Maar God bestaat ook als mens en met name in zijn denkende geest.

Als ik slechts een wezen ben naar de aard van de Geest dan ben ik de Geest of God zelf toch niet?

Wel degelijk, want God bestaat ook als denkende Mens.
Zoals God in Jezus verscheen (volgens het geloof) zo verschijnt God ook in alle mensen.
Ons denken aan God is het zelfbewustzijn van God in ons, oftewel: God denkt aan zichzelf in ons denken.

Waarschijnlijk maak ik een fout in mijn redenering. Kunt u (of moet het nu U zijn?) het iets uitgebreider uiteenzetten aub?

Ik heb mijn best gedaan om het uit te leggen.
Of je U of u wilt zeggen of jij, dat hangt van je mate van begrip af.
In de moderne tijd zijn we allemaal gelijk, maar of dat waar is dat betwijfel ik.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Marxmannetje

Als je dood gaat komt dat inderdaad doordat je hart geen bloed meer door je lichaam heen pompt en je hersenen niet meer functioneren.

Ongeacht wat je gelooft, is dit wat er aan de hand is met het lichaam van de persoon. Die werkt niet meer. Als je de functies weer aan de praat kan krijgen zou je ook weer tot leven moeten komen zoals je zegt. Ofterwijl leven in de zin van het werkwoord is te vergelijken met het functioneren van elektronische apparaten, als iets het daar niet doet dan kan het apparaat uitvallen, maar je kan het apparaat weer aan de praat te krijgen door dat onderdeel te repareren of te vervangen(Zoals met batterijen).

het verschil tussen een mens en een machine is echter dat de mens ook nog zoiets bezit als een zelfstandig innerlijk: een ziel en een geest.
En een machine is alleen maar uiterlijkheid, een ding dus, die niet door zichzelf gemaakt is, maar door de mens, die wel een geest bezit en die machine weer aan de praat kan krijgen.

Daarop is de techniek van het invriezen ook gebaseerd. Als je je na je dood laat invriezen kun je wellicht in de toekomst als de technologie verder is gevorderd weer tot leven komen doordat je lichaam als het ware wordt gerepareert. Ok stel nu dat dit in de toekomst mogelijk zou zijn, wat zijn hier dan de implicaties van op het gebied van verschillende opvattingen over het leven na de dood?

Na je dood verblijft je ziel bij de microwezentjes als deel van hun ziel en zaligheid.
En deze kunnen ook van binnen uit het schijnbaar dode weer tot leven brengen.
Dus ook al is een eicel ingevroren: de microwezentjes zijn niet bevroren.

Als je na de dood nu naar de hemel zou gaan of naar de hel, of naar wat voor bovennatuurlijke locatie(Verzamelnaam voor hemel, hel, walhalla, etc, etc) dan ook wat voor implicaties heeft dit dan? En als je nu reincarneert?

hemel en hel zijn niet zozeer aan plaats gebonden, maar de kwaliteit van het innerlijke van het leven.
Deze kun je bij je zelf ervaren en deze bestaat ook bij de microwezentjes.
Ben je dood, dan leeft die ziel daar voort, maar is er ook nu al.

Deze overtuigingen vereisen het bestaan van een niet-materiele component van een persoon, laten we dat de ziel noemen. Deze zou een bepaalde rol kunnen spelen in het materiele bestuur van het lichaam, dat geeft ook de nodige implicaties, maar het kan ook dat deze factor geen invloed heeft op iemands gedrag en karakter.

Waarschijnlijk moet je hier eerst eens beginnen waar te nemen dat je zelf een ziel hebt (dus gevoel) en een geest (dus verstand) en dat deze jouw gedrag (doen en laten) bepalen in je wilsuitingen.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Ons denken aan God is het zelfbewustzijn van God in ons, oftewel: God denkt aan zichzelf in ons denken.
Ik heb mijn best gedaan om het uit te leggen.

Je heb niets uitgelegd, je het wel veel beweerd.
Lees ik in het bovenstaande iets anders dan pantheïsme?

[bruggeman]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

het verschil tussen een mens en een machine is echter dat de mens ook nog zoiets bezit als een zelfstandig innerlijk: een ziel en een geest.
En een machine is alleen maar uiterlijkheid, een ding dus, die niet door zichzelf gemaakt is, maar door de mens, die wel een geest bezit en die machine weer aan de praat kan krijgen.
Na je dood verblijft je ziel bij de microwezentjes als deel van hun ziel en zaligheid.
En deze kunnen ook van binnen uit het schijnbaar dode weer tot leven brengen.
Dus ook al is een eicel ingevroren: de microwezentjes zijn niet bevroren.
hemel en hel zijn niet zozeer aan plaats gebonden, maar de kwaliteit van het innerlijke van het leven.
Deze kun je bij je zelf ervaren en deze bestaat ook bij de microwezentjes.
Ben je dood, dan leeft die ziel daar voort, maar is er ook nu al.
Waarschijnlijk moet je hier eerst eens beginnen waar te nemen dat je zelf een ziel hebt (dus gevoel) en een geest (dus verstand) en dat deze jouw gedrag (doen en laten) bepalen in je wilsuitingen.

Beste Harry,

U hebt mij destijds niet kunnen overtuigen, zozeer ik U niet heb weten te boeien met mij eigen 'theorieën' (welke ergens een variate zijn)

Echter, de overtuiging die wij allebei en, uiteraard miljoenen anderen hebben is : de zekerheid dat het leven na ons heengaan (dood) blijft bestaan., en ....dat onze bevrijde ziel (ontdaan van het materiële) zich aanmeldt voor een nieuwe aanstelling.

Uw 'atoomwezendjes zouden in dit proces een rol kunnen spelen.

Wij zijn, als het ware toneelspelers, die gedurende een beperkte maar willekeurige periode, een bepaalde rol dienen te spelen en die zich daarna; een nieuwe rol zien toebedeeld.

De 'Regie' hiervan laat ik liefst aan U over omdat U beslist, nauwgezetter kan inschatten hoe het technisch in mekaar zou kunnen zitten.

Een ding is absoluut zeker: het leven (nanografisch) is overal aanwezig, onze individuele taak bestaat erin: de tijdelijke zintuigen ervan te zijn.

Sommige lichamen zijn beter en sterker dan anderen. Hetgeen mijn nauw aan het hart ligt is dat; zo te merken, de kwaliteit en de levensperspectieven op Aarde niet precies aan de verbeterende helling staan

[bruggeman]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Ik heb mijn best gedaan om het uit te leggen.
Of je U of u wilt zeggen of jij, dat hangt van je mate van begrip af.
In de moderne tijd zijn we allemaal gelijk, maar of dat waar is dat betwijfel ik.

En of: waar haal U zoveel geduld en energie vandaan?

Het is eigenlijk heel simpel: het volstaat om goed te luisteren wat er U van het binnenstec van uzelf verteld word!!!

Zolang je van het diepste van uw 'geest' de meldingen van uw 'ziel' niet kunt ontvangen is het uiterst moeilijk er iets van te begrijpen en erin te geloven.

Het is (tot nu toe) niet te bewijzen maar, het is echt; zelfs tot in ieders 'genen'.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Je heb niets uitgelegd, je het wel veel beweerd.
Lees ik in het bovenstaande iets anders dan pantheïsme?

Het denken is zeker geen Pantheïsme, maar getuigt van de eeuwige en oneindige Geest, die wel alles omvat, dus ook het Al, maar niet het uiterlijke daarvan is, maar de innerlijke Geest, die bij de microwezentjes is.