Minder Latijn, meer techniek

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Waarom kan en mag dat niet eerder ?

Omdat onderwijs nog altijd veel te veel "gemeenschappelijk" wordt gezien. In een totaal gedifferentieerde privemarkt zou je als ouder zelf het pakket voor je kind kunnen samenstellen, totaal aangepast aan zijn noden en capaciteiten.

[brother paul]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Omdat onderwijs nog altijd veel te veel "gemeenschappelijk" wordt gezien. In een totaal gedifferentieerde privemarkt zou je als ouder zelf het pakket voor je kind kunnen samenstellen, totaal aangepast aan zijn noden en capaciteiten.

zover moet het niet gaan dat het standaardpakket wordt

maar het zand in de ogen strooien om de frustratie van ouders te laten botvieren en de indruk gaan geven dat alle studenten latijn aankunnen, en dat alle studenten universiteit aankunnen is volgens mij ook zot

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Helemaal mee eens hoor, 'k bedoelde maar dat het allemaal niet zo makkelijk is.
Nog zo'n kwestie: waar ga je de leerkrachten vinden?

Aangezien spijtig genoeg onderwijs een heel slecht betaalde en verder onaantrekkelijke job geworden is, kan je inderdaad spijtig genoeg verwachten dat je daar eerder minder brilliante mensen (behalve die paar sterk gemotiveerden die zich "opofferen voor hun roeping") zal naar toe krijgen, dan vroeger toen het statuut van onderwijzend personeel minder nadelig was. Alles is tenslotte een kwestie van geld, he.

Maar ik zou willen citeren: "the powers of instruction are seldom efficient, except in those happy but rare circumstances, where they are almost superfluous". Ik weet niet meer wie het gezegd heeft, maar het is een waarheid als een koe: een hoogbegaafde heeft bijna geen begeleiding nodig. Geef hem gewoon maar studiemateriaal, en hij trekt er zijn plan mee. Het komt hem gewoon aan op een redelijk intelligente selectie van studiemateriaal. Je moet geen LES geven aan een hoogbegaafde. Die leest wel genoeg, als je hem het studiemateriaal geeft. En voor de rest moeten er vakbekwame specialisten ter beschikking zijn om hier en daar op een vraag kunnen te antwoorden.

Infeite is een bibliotheek en e-mail adressen van wat vakspecialisten voldoende voor een hoogbegaafde. Ik overdrijf maar een klein beetje. Hij zal wat hulp nodig hebben bij de selectie van de boeken. Geef hem de "bijbels" van elk vakgebied en 't is in orde.

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Inderdaad verwart men hier twee verschillende aspekten van opvoeding: enerzijds is er het sociale aspekt, waar je leert omgaan met anderen. Dat het inderdaad enige training vergt om met idioten leren te leven is juist

Maar men vergeet dat men het anderzijds (en toch voornamelijk tijdens onderwijs zou ik denken) over kennis/vaardigheden/inzicht overdracht heeft naar het INDIVIDU toe. En dat is natuurlijk totaal niet gebaat met het feit dat je moet wachten tot de lullen in je klas het ook gesnapt hebben alvorens we naar het volgende onderwerp kunnen gaan.

Infeite is er wat dat laatste punt betreft, totaal geen reden om onderwijs in groep te doen (in klassen). Individueel begeleid onderwijs is veruit het efficientste als het is om met een bende minder begaafden dan jezelf het onderwijs moeten te delen.
Groepseffecten hebben WEL een gekend positief effect op de leerervaring, maar die komen eerder van dingen zoals competitie, het "niet willen afgaan voor anderen", een soort van groeps-meetrekken en dergelijke. Maw, de motivering om te werken in een groep is vaak groter dan individueel. Gans de theorie van het sociale constructivisme is daarop gebaseerd bijvoorbeeld.

Maar het spreekt vanzelf dat dat enkel maar het geval is als je in een redelijk homogene groep zit qua leersnelheid (of in 't beste geval, een redelijk homogene groep met een paar "idioten van dienst" die aangeven hoe laag je kan vallen als je niet doorduwt en dus eerder een schrikeffect bewerkstelligen).

Voor de "slimme" van de klas is het echter totaal niet efficient om in een groep met veel lagere leersnelheid te zitten, en ik weet niet van enig onderzoek, maar ik zou verwachten dat de groepsvoordelen totaal teniet gedaan worden door een te groot verschil in potentiele leersnelheid.

Ik ben het volledig met je eens, maar je leert in een klassituatie méér dan enkel cognitieve stuff. Zaken zoals hoe samenwerken met iemand die je niet kan uitstaan, conflictoplossing, geduld,... enzovoort. En voor hoogbegaafden komt daar inderdaad bij: leren omgaan met mensen met een veel lager IQ. Ik zeg niet dat je niet elders kan leren eh, maar er moet wel gekeken worden dat men dat niet overslaat omdat men teveel focust op het cognitieve.

[Tavek]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Ik ben het volledig met je eens, maar je leert in een klassituatie méér dan enkel cognitieve stuff. Zaken zoals hoe samenwerken met iemand die je niet kan uitstaan, conflictoplossing, geduld,... enzovoort. En voor hoogbegaafden komt daar inderdaad bij: leren omgaan met mensen met een veel lager IQ. Ik zeg niet dat je niet elders kan leren eh, maar er moet wel gekeken worden dat men dat niet overslaat omdat men teveel focust op het cognitieve.

Je hebt natuurlijk gelijk (alweer ).

Maar ik zou het toch ook eens tof vinden mochten we in het onderwijs ook wat aandacht besteden aan de slimmeren ipv ons vooral te focussen op de kinderen die moeilijk mee kunnen.

Nu zijn er hele programmas en is er massas geld uitgegeven voor kinderen die moeilijk kunnen leren (vooral in de grootsteden) maar men laat de andere kant van de curve in de kou staan, en dat is dom, zeer dom, want uiteindelijk zullen die mensen wel de steunpilaren van onze industrie worden.

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Aangezien spijtig genoeg onderwijs een heel slecht betaalde en verder onaantrekkelijke job geworden is, kan je inderdaad spijtig genoeg verwachten dat je daar eerder minder brilliante mensen (behalve die paar sterk gemotiveerden die zich "opofferen voor hun roeping") zal naar toe krijgen, dan vroeger toen het statuut van onderwijzend personeel minder nadelig was. Alles is tenslotte een kwestie van geld, he.

Maar ik zou willen citeren: "the powers of instruction are seldom efficient, except in those happy but rare circumstances, where they are almost superfluous". Ik weet niet meer wie het gezegd heeft, maar het is een waarheid als een koe: een hoogbegaafde heeft bijna geen begeleiding nodig. Geef hem gewoon maar studiemateriaal, en hij trekt er zijn plan mee. Het komt hem gewoon aan op een redelijk intelligente selectie van studiemateriaal. Je moet geen LES geven aan een hoogbegaafde. Die leest wel genoeg, als je hem het studiemateriaal geeft. En voor de rest moeten er vakbekwame specialisten ter beschikking zijn om hier en daar op een vraag kunnen te antwoorden.

Infeite is een bibliotheek en e-mail adressen van wat vakspecialisten voldoende voor een hoogbegaafde. Ik overdrijf maar een klein beetje. Hij zal wat hulp nodig hebben bij de selectie van de boeken. Geef hem de "bijbels" van elk vakgebied en 't is in orde.

Ik ben het daar niet geheel mee eens.

Op jonge leeftijd heeft een kind, ook een hoogbegaafd, wel meer nodig dan een bibliotheek en een mailadres. Er zijn ook dingen als feedback, stimulering, bekrachtiging, en dergelijke. Ik ben belange niet hoogbegaafd, maar ik was er wel zo eentje die in de klas snel mee was, en die, als er oefeningen werden gegeven, snel klaar was en dan al verder piepte naar de volgende oefeningen. Ik kreeg als kind dan toch graag te horen van "ah, goed nyn". Ook bij hoogbegaafde kinderen zie je dat de cognitieve ontwikkeling dan misschien wel sneller verloopt, maar de emotionele ontwikkeling vaak even 'traag' verloopt als bij normaal begaafde kinderen. Het zou verkeerd zijn om er vanuit te gaan dat zaken als nabijheid, steun, behoefte aan extrinsieke motivatie,... niet op dezelfde manier aanwezig kunnen zijn bij hoogbegaafden.

Ook op oudere leeftijd heeft een kind die nood aan stimulering en feedback. Hoogbegaafden kunnen trouwens verloren lopen als je ze maar laat doen. Dat ze geen les nodig hebben, daar ben ik het ook niet mee eens. 'Nodig' misschien niet, maar het is wel fijn om te luisteren naar een goed verhaal.
Ik heb een hoogbegaafde baas gehad die net veel nood had aan een mentor die kon sturen, stimuleren, feedback geven. Hij zat ondertussen op een niveau dat hij vaak alleen op z'n eilandje zat. Dan is het snakken naar contact met anderen die elders ook op zo'n eilandje zitten. De mensen rondom hem konden vaak niet genoeg sturing geven. Het risico op depressie, demotivatie, de weg compleet verliezen,... is dan reeël. Bij hoogbegaafde jongeren die nog niet op dat eilandje hoeven te zitten (wegens dat punt nog niet bereikt) kan je maar best maken dat je hen kan geven waar ze nood aan hebben.

Als je sommige hoogbegaafden optimaal stimuleert, ga je uiteindelijk met 15-jarigen zitten die cognitief klaar zijn om te gaan doctoreren, maar emotioneel de setting waarin doctoreren nu gebeurt niet aankunnen. Die hebben méér begeleiding nodig dan de doorsnee normaal begaafde hoor. Een mailtje naar een overbezette prof gaat het niet doen.

Ge kunt hoogbegaafden geen 6 jaar in 't lager houden, en geen 6 jaar in 't MB. Dit in tegenstelling tot mentaal gehandicapten: die kunt ge zeker zo lang in die systemen houden. Speciaal onderwijs voor hoogbegaafden vereist dus zeker grotere aanpassingen.

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Je hebt natuurlijk gelijk (alweer ).

Maar ik zou het toch ook eens tof vinden mochten we in het onderwijs ook wat aandacht besteden aan de slimmeren ipv ons vooral te focussen op de kinderen die moeilijk mee kunnen.

Nu zijn er hele programmas en is er massas geld uitgegeven voor kinderen die moeilijk kunnen leren (vooral in de grootsteden) maar men laat de andere kant van de curve in de kou staan, en dat is dom, zeer dom, want uiteindelijk zullen die mensen wel de steunpilaren van onze industrie worden.

Dat is inderdaad dom. Er zijn van die hoogbegaafden die op hun 25e mentaal maar de draagkracht meer hebben om in de wibra rekken te vullen. Of in de psychiatrie belanden. "Beetje" gemiste kans.

De screening op jonge leeftijd faalt ook compleet. Dan krijg je later van die 45-jarigen die je mag vertellen dat ze helemaal niet autistisch zijn maar hoogbegaafd. 25-jarige "ADHD'ers" op Rilatine die ineens bijna de maximale score halen op uw intelligentietest (en ondertussen met een beroepsdiploma zitten maar daar in de praktijk niks van bakken). 't is nogal moeilijk om als kind zelf in te schatten dat je 'anders' bent, en om uit te leggen aan je omgeving hoe jij precies denkt.

[Nynorsk]

Ik ben het er overigens niet mee eens dat het voor normaal begaafden onmogelijk zou zijn om enige inleving in de wereld van een hoogbegaafde te hebben. Volledige inleving is natuurlijk onmogelijk - maar dat is het ook tussen normaal begaafden onderling. Hoogbegaafden kunnen zich ook niet altijd beter inleven in een andere hoogbegaafde, dat hangt af van persoon tot persoon. Als je als normaal begaafde bereid bent te luisteren, te begrijpen, je eigen kader efkes loslaten en de ander zijn kader laten schetsen, dan kom je al heel ver, ver genoeg om de omgang niet meer zo frustrerend te maken. Ik heb verschillende hoogbegaafden zien passeren die aangaven dat ze blij waren dat iemand hen eindelijk begreep. Dat ligt niet aan mijn supernatural powers, maar gewoon aan 't feit dat er eindelijk eens iemand goéd luisterde en niet meteen dacht van 'wacko!'. Ik werd nu wel betaald om 'goed te luisteren' maar kom. Ik veronderstel dat normaal begaafden ook wel eens een efforke kunnen doen zonder daar geld voor te krijgen.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Ik ben het volledig met je eens, maar je leert in een klassituatie méér dan enkel cognitieve stuff. Zaken zoals hoe samenwerken met iemand die je niet kan uitstaan, conflictoplossing, geduld,... enzovoort.

Zoals ik zegde, dat is ook een aspect van opvoeding, maar het is voor mij bijlange niet de hoofdopdracht van ONDERWIJS. Onderwijs is voor mij essentieel om het cognitieve te doen. Ik beschouw de groepseffecten enkel maar op het cognitieve (zoals in social constructivism). Is "groepsonderwijs" stimulerend of eerder nefast voor de vooruitgang van het cognitieve ?

Jij bekijkt hier een ander aspect, namelijk het aanleren van sociale vaardigheden in groep. Maar voor mij is dat iets dat eigenlijk los staat van "onderwijs". Dat kan je in de voetbalklub, of de tennisklub of de klub van champignonverzamelaars ook leren, maar je moet je dure onderwijstijd daar niet aan verdoen. Verdoe je je vaardigheden als champignonverzamelaar omdat je teveel sociale fouten maakt tijdens je sociale groepsleerperiode, dan vind ik dat stukken minder erg dan als je cognitief niet het onderste uit de kan hebt gehaald.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Ik ben het daar niet geheel mee eens.

Op jonge leeftijd heeft een kind, ook een hoogbegaafd, wel meer nodig dan een bibliotheek en een mailadres.

Ok, ik dacht dat we het over secondair onderwijs hadden (Latijn en zo....). En mijn uitspraak was natuurlijk "symbolisch". Je hebt wel een "mentor" nodig, maar die moet niet veel doen: die moet enkel het gepaste leermateriaal (boeken...) toestoppen, en bij eventuele vragen die zijn petje teboven gaan, de juiste kontakten hebben met vakspecialisten die een niet-te-naief antwoord kunnen geven, of een misverstand uitklaren of zo.

Meestal trekken hoogbegaafden, eens in kontakt met de leerstof, hun eigen plan veel beter dan wanneer het "ingelepeld" wordt. Het zijn typisch de mensen bij wie constructivisme goed werkt (maar geen onnozel constructivisme, he: ik bedoel: ze zelf hun materiaal laten verteren, zelf laten opzoeken en dergelijke).

Er zijn ook dingen als feedback, stimulering, bekrachtiging, en dergelijke. Ik ben belange niet hoogbegaafd, maar ik was er wel zo eentje die in de klas snel mee was, en die, als er oefeningen werden gegeven, snel klaar was en dan al verder piepte naar de volgende oefeningen. Ik kreeg als kind dan toch graag te horen van "ah, goed nyn". Ook bij hoogbegaafde kinderen zie je dat de cognitieve ontwikkeling dan misschien wel sneller verloopt, maar de emotionele ontwikkeling vaak even 'traag' verloopt als bij normaal begaafde kinderen.

Ja, ik ken dat gevoel wel. Was ook een heel goeie leerling, maar niet hoogbegaafd. Maar ik heb mij toch het gros van mijn wiskunde en fysica en vooral scheikunde totaal zelf zonder enige externe hulp (tenzij centen van mijn ouders om het te kopen) eigen gemaakt tijdens mijn humaniora jaren. Toen sommige dingen in de klas aan bod kwamen kende ik het meestal al sinds jaren. Wat ik toen wel miste was MATERIAALSELECTIE. Ik heb mijn tanden kapot gebeten op dingen waar ik voorkennis miste en zo, zonder dat ik dat besefte. Een paar vakkundige mensen die mij een te lezen lijstje zouden gegeven hebben, zouden mij toen gigantisch geholpen kunnen hebben.

Het is pas aan de unief dat het onderwijs "op mijn niveau" kwam en dat ik gewoon meevolgde.

Het zou verkeerd zijn om er vanuit te gaan dat zaken als nabijheid, steun, behoefte aan extrinsieke motivatie,... niet op dezelfde manier aanwezig kunnen zijn bij hoogbegaafden.

Het plezier van de vooruitgang in zijn eigen exploratie ? Ik moet mijne kleine niet motiveren om te leren over zijn videospelletjes, hij koopt er alle boeken over en zo voort.

Ook op oudere leeftijd heeft een kind die nood aan stimulering en feedback. Hoogbegaafden kunnen trouwens verloren lopen als je ze maar laat doen. Dat ze geen les nodig hebben, daar ben ik het ook niet mee eens. 'Nodig' misschien niet, maar het is wel fijn om te luisteren naar een goed verhaal.

Laat dan nu en dan eens een vakspecialist zijn verhaal doen.

Ik heb een hoogbegaafde baas gehad die net veel nood had aan een mentor die kon sturen, stimuleren, feedback geven.

Ik zou graag eens in mijn leven een hoog begaafde of zelfs maar een normaal begaafde baas hebben

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Zoals ik zegde, dat is ook een aspect van opvoeding, maar het is voor mij bijlange niet de hoofdopdracht van ONDERWIJS. Onderwijs is voor mij essentieel om het cognitieve te doen. Ik beschouw de groepseffecten enkel maar op het cognitieve (zoals in social constructivism). Is "groepsonderwijs" stimulerend of eerder nefast voor de vooruitgang van het cognitieve ?

Jij bekijkt hier een ander aspect, namelijk het aanleren van sociale vaardigheden in groep. Maar voor mij is dat iets dat eigenlijk los staat van "onderwijs". Dat kan je in de voetbalklub, of de tennisklub of de klub van champignonverzamelaars ook leren, maar je moet je dure onderwijstijd daar niet aan verdoen. Verdoe je je vaardigheden als champignonverzamelaar omdat je teveel sociale fouten maakt tijdens je sociale groepsleerperiode, dan vind ik dat stukken minder erg dan als je cognitief niet het onderste uit de kan hebt gehaald.

Hello slimpie. Ik zeg daarnet nog dat je dat ook elders kunt leren, maar dat die dingen nu eenmaal wel aan bod komen in het gewoon onderwijs en dat je dus moet zien dat je het in de totale ontwikkeling niet overslaat.

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Het plezier van de vooruitgang in zijn eigen exploratie ? Ik moet mijne kleine niet motiveren om te leren over zijn videospelletjes, hij koopt er alle boeken over en zo voort.

Het idee van de hoogbegaafde als iemand die spontaan alle soorten informatie gaat opslorpen is gewoon fout. Zo zullen er vast wel zijn, maar zo zijn ze zeker niet allemaal. Ik denk dat je hier een beetje voorbij gaat aan 't feit dat hoogbegaafde kinderen ook maar gewoon kinderen zijn.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Hello slimpie. Ik zeg daarnet nog dat je dat ook elders kunt leren, maar dat die dingen nu eenmaal wel aan bod komen in het gewoon onderwijs en dat je dus moet zien dat je het in de totale ontwikkeling niet overslaat.

Ja, en ik zeg dat ik vind dat onderwijs zich enkel maar over het cognitieve moet ontfermen. En dat je dus voor hoogbegaafden misschien klassikaal onderwijs kan weglaten, omdat dat misschien op cognitief vlak niet het meest efficiente is.

Maar hun ouders zouden er dan wel beter aan doen van ze hier en daar toch met "een groep" in kontakt laten te komen, bijvoorbeeld paddestoelen rapen of zo, iets dat niks met het cognitieve te maken heeft en waar ze hun groepsvaardigheden kunnen aanscherpen.

[pajoske]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Ik denk dat je hier een beetje voorbij gaat aan 't feit dat hoogbegaafde kinderen ook maar gewoon kinderen zijn.

2

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Is "groepsonderwijs" stimulerend of eerder nefast voor de vooruitgang van het cognitieve ?

stimulerend, natuurlijk.
tenzij de groepsgenoten niet op dezelfde lijn zitten.

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Ja, en ik zeg dat ik vind dat onderwijs zich enkel maar over het cognitieve moet ontfermen. En dat je dus voor hoogbegaafden misschien klassikaal onderwijs kan weglaten, omdat dat misschien op cognitief vlak niet het meest efficiente is.

Maar hun ouders zouden er dan wel beter aan doen van ze hier en daar toch met "een groep" in kontakt laten te komen, bijvoorbeeld paddestoelen rapen of zo, iets dat niks met het cognitieve te maken heeft en waar ze hun groepsvaardigheden kunnen aanscherpen.

Ik ben het totaal niet met je eens. Onderwijs moet voorbereiden op een werksituatie en �*l hetgeen daar bij komt kijken, ook de sociaal-emotionele aspecten van het arbeidsleven. Daar komt nog de bijkomende moeilijkheid bij dat veel ouders van hoogbegaafde kinderen gewoon onvoldoende capaciteiten hebben om heel het sociaal-emotionele op zich te nemen. De meeste hoogbegaafde kinderen hebben gewoon normaal of zelfs minder begaafde ouders. Het zou een beetje onredelijk zijn om te verwachten dat zij dat geheel en alleen kunnen afhandelen en louter de kennisvergaring kunnen overlaten aan een ander. Je lijkt alles in hokjes te willen opdelen, en gaat daarbij echt ferm voorbij aan het feit dat het cognitieve, het sociale, het emotionele, en zelfs het biologische sterk met elkaar verbonden zijn.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

stimulerend, natuurlijk.
tenzij de groepsgenoten niet op dezelfde lijn zitten.

Eh, nynneke, dat laatste is nu net het punt waar we de ganse tijd over discussieren he. Ik weet ook wel dat als "normale" in een "normale groep" groepsleren stimulerend werkt (de basis van social constructivism).

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Ik ben het totaal niet met je eens. Onderwijs moet voorbereiden op een werksituatie en �*l hetgeen daar bij komt kijken, ook de sociaal-emotionele aspecten van het arbeidsleven.

Oei, we zijn terug naar af. Voor mij hebben onderwijs, sociale vaardigheden, en later professioneel leven alle 3 niks met elkaar te maken. Onderwijs is om het cognitieve te ontwikkelen voor het cognitieve zelf, als MENS. Dat je daarbij ook kennis bij opdoet die nuttig is of kan zijn tijdens een professionele bezigheid is goed meegenomen, maar bijzaak. Dat er in groepen onderwezen wordt is ten eerste een antikwiteit, maar die nu wel een nieuwe verrechtvaardiging heeft onder de vorm van social constructivism wat het cognitieve betreft, en als je daar toevallig ook sociale vaardigheden bij opdoet, is dat ook weer goed meegenomen, maar bijzaak.

(ik heb het over algemeen secundair onderwijs he, hoger onderwijs is wat anders).

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Inderdaad verwart men hier twee verschillende aspekten van opvoeding: enerzijds is er het sociale aspekt, waar je leert omgaan met anderen. Dat het inderdaad enige training vergt om met idioten leren te leven is juist

Maar men vergeet dat men het anderzijds (en toch voornamelijk tijdens onderwijs zou ik denken) over kennis/vaardigheden/inzicht overdracht heeft naar het INDIVIDU toe. En dat is natuurlijk totaal niet gebaat met het feit dat je moet wachten tot de lullen in je klas het ook gesnapt hebben alvorens we naar het volgende onderwerp kunnen gaan.

Infeite is er wat dat laatste punt betreft, totaal geen reden om onderwijs in groep te doen (in klassen). Individueel begeleid onderwijs is veruit het efficientste als het is om met een bende minder begaafden dan jezelf het onderwijs moeten te delen.
Groepseffecten hebben WEL een gekend positief effect op de leerervaring, maar die komen eerder van dingen zoals competitie, het "niet willen afgaan voor anderen", een soort van groeps-meetrekken en dergelijke. Maw, de motivering om te werken in een groep is vaak groter dan individueel. Gans de theorie van het sociale constructivisme is daarop gebaseerd bijvoorbeeld.

Maar het spreekt vanzelf dat dat enkel maar het geval is als je in een redelijk homogene groep zit qua leersnelheid (of in 't beste geval, een redelijk homogene groep met een paar "idioten van dienst" die aangeven hoe laag je kan vallen als je niet doorduwt en dus eerder een schrikeffect bewerkstelligen).

Voor de "slimme" van de klas is het echter totaal niet efficient om in een groep met veel lagere leersnelheid te zitten, en ik weet niet van enig onderzoek, maar ik zou verwachten dat de groepsvoordelen totaal teniet gedaan worden door een te groot verschil in potentiele leersnelheid.

Er is al heel veel onderzoek gedaan naar leersnelheid volgens begaafdheid.

Alleen worden de onderzoeken vooral gebruikt om zwakkere begaafden uit de maatschappij te halen en in aparte aangepaste scholen te steken.

[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Oei, we zijn terug naar af. Voor mij hebben onderwijs, sociale vaardigheden, en later professioneel leven alle 3 niks met elkaar te maken. Onderwijs is om het cognitieve te ontwikkelen voor het cognitieve zelf, als MENS. Dat je daarbij ook kennis bij opdoet die nuttig is of kan zijn tijdens een professionele bezigheid is goed meegenomen, maar bijzaak. Dat er in groepen onderwezen wordt is ten eerste een antikwiteit, maar die nu wel een nieuwe verrechtvaardiging heeft onder de vorm van social constructivism wat het cognitieve betreft, en als je daar toevallig ook sociale vaardigheden bij opdoet, is dat ook weer goed meegenomen, maar bijzaak.

(ik heb het over algemeen secundair onderwijs he, hoger onderwijs is wat anders).

Sociale vaardigheden kan je ook leren buiten de scholen.
Jeugdbewegingen, sportverenigingen, muziekscholen en noem maar op.