Mars voor het leven.

[Raes]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Wilt u dan egoïsme eens omschrijven?

Voor wat het waard is; ik zou zeggen dat egoïsme het vervullen van zelfbehagen is ten koste van iets of iemand anders.

[Nietzsche]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Wilt u dan egoïsme eens omschrijven?

Egoïsme is iets puur en alleen voor jezelf doen.

[Raes]

Oorspronkelijk geplaatst door Nietzsche

Egoïsme is iets puur en alleen voor jezelf doen.

In dat geval begin ik er aan te twijfelen of kinderen krijgen een vorm van egoïsme is. Om kinderen te krijgen moet je met twee zijn, en denk dat ook het behagen van de partner hier in meespeelt.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Nietzsche

Egoïsme is iets puur en alleen voor jezelf doen.

Kinderen krijgen en opvoeden is dat in ieder geval niet.

[Nietzsche]

Oorspronkelijk geplaatst door Raes

In dat geval begin ik er aan te twijfelen of kinderen krijgen een vorm van egoïsme is. Om kinderen te krijgen moet je met twee zijn, en denk dat ook het behagen van de partner hier in meespeelt.

Ja dan is het egoïsme van 2 mensen, ze hebben immers allebei een kinderwens.
Komt op hetzelfde neer.

[Nietzsche]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Kinderen krijgen en opvoeden is dat in ieder geval niet.

Kinderen willen wel, kinderen krijgen ook. En opvoeden is inderdaad geen egoïsme meer.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Nietzsche

Ja dan is het egoïsme van 2 mensen, ze hebben immers allebei een kinderwens.
Komt op hetzelfde neer.

Neen, want als je kinderen wenst uit egoïsme loopt het dramatisch af.

[Paulus]

Oorspronkelijk geplaatst door Nietzsche

Ja dan is het egoïsme van 2 mensen, ze hebben immers allebei een kinderwens.
Komt op hetzelfde neer.

Het bewust niet krijgen van kinderen, is dat dan ook egoïsme?

Paulus.

[Nietzsche]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Neen, want als je kinderen wenst uit egoïsme loopt het dramatisch af.

Een kinderwens is een heel diep gevoel, een heel diep eigen gevoel, en iemand met een kinderwens wilt dat verwezenlijken, dat is puur egoïsme. Maar er is nogmaals niets mis met dat egoïsme.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Nietzsche

Kinderen willen wel, kinderen krijgen ook. En opvoeden is inderdaad geen egoïsme meer.

Op welke grond beweert u dat "kinderen willen" ("kinderen krijgen" kan geen egoïsme zijn, daar dit het werk van de natuur is) egoïsme is?

[Nietzsche]

Oorspronkelijk geplaatst door Paulus

Het bewust niet krijgen van kinderen, is dat dan ook egoïsme?

Paulus.

Dat kan, dat hoeft niet.

[Raes]

Oorspronkelijk geplaatst door Nietzsche

Ja dan is het egoïsme van 2 mensen, ze hebben immers allebei een kinderwens.
Komt op hetzelfde neer.

Ja maar ze doen het niet meer puur en alleen voor zichzelf, maar ook voor elkaar. Denk ik tenminste.

[Nietzsche]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Op welke grond beweert u dat "kinderen willen" ("kinderen krijgen" kan geen egoïsme zijn, daar dit het werk van de natuur is) egoïsme is?

Omdat je het puur en alleen dat om jezelf goed te voelen, je hele leven lang leven met een kinderwens zonder het te kunnen verwezenlijken is namelijk niet prettig. En ik kan het weten.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Nietzsche

Een kinderwens is een heel diep gevoel, een heel diep eigen gevoel, en iemand met een kinderwens wilt dat verwezenlijken, dat is puur egoïsme. Maar er is nogmaals niets mis met dat egoïsme.

Ik ontken dat. Zoals ik al eerder schreef: het is inderdaad een diep gevoel, maar het is geen egoïsme. De kinderwens overstijgt de zelfzucht in heel grote mate.

Heeft u kinderen?

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Nietzsche

Omdat je het puur en alleen dat om jezelf goed te voelen, je hele leven lang leven met een kinderwens zonder het te kunnen verwezenlijken is namelijk niet prettig. En ik kan het weten.

Als je kinderen wenst "om jezelf goed te voelen", kom je op dit louter emotioneel vlak wel vaak heel veel te kort. Kinderen opvoeden is soms een lastig proces dat veel van je als ouder vergt.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Raes

Ja maar ze doen het niet meer puur en alleen voor zichzelf, maar ook voor elkaar. Denk ik tenminste.

Natuurlijk, is het geen optelsom van twee "egoïsmen".

[Nietzsche]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Ik ontken dat. Zoals ik al eerder schreef: het is inderdaad een diep gevoel, maar het is geen egoïsme. De kinderwens overstijgt de zelfzucht in heel grote mate.

Heeft u kinderen?

Neen, ik heb geen kinderen.

[Nietzsche]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Als je kinderen wenst "om jezelf goed te voelen", kom je op dit louter emotioneel vlak wel vaak heel veel te kort. Kinderen opvoeden is soms een lastig proces dat veel van je als ouder vergt.

Daar kom je pas achter, wanneer je het kind hebt. het begin is egoïsme, maar dat egoïsme is maar kort. Wanneer het kindje in de buik zit, begin te groeien. Verandert er iets in je zowel als vader en moeder. En dat moment denk je alleen maar aan je kind, en wil je het beste voor hem of haar. Maar het begin is altijd egoïsme.

[Gwylan]

Oorspronkelijk geplaatst door Raf

Maar als hij gedoopt werd, blijft hij wel tegen wil en dank deel uitmaken van de katholieke kerk. Het doopsel is immers onuitwisbaar. Daarin schuilt het gebrek aan respect voor het individu en zijn vrije keuze.

Los van welkdanig gelijk of ongelijk in bredere zin, zult u het na rustige overweging wellicht met mij eens zijn dat bovenstaande in de gegeven context toch wel een fel bij het haar gegrepen argument is. Een kind van enkele dagen of weken oud heeft vanzelfsprekend nog niet het vermogen om bewust eigen keuzes te maken : die keuzes worden de ouders geacht te maken.

Over “gebrek aan respect voor het individu en zijn vrije keuze” gesproken : een baby kiest ook niet het eigen geslacht, de eigen huidskleur, de eigen naam, de eigen ouders en familie, het gezins- of maatschappelijk kader waarin hij geboren wordt en opgroeit, de eigen broers en/of zussen, etc… Dat alles lijkt mij nochtans heel wat belangrijker en doorslaggevender voor het verdere leven van het kind dan de keuze van de ouders om in het raam van hun geloofsovertuiging het kind te laten dopen. Immers, dat beetje watergesprenkel leidt niet tot enig trauma en heeft geen enkele verdere invloed op de vrije keuze die het kind later heeft inzake het al dan niet aanhangen van een religie.

Overigens en terzijde is het concept “vrije keuze” ook op latere leeftijd nogal relatief, nietwaar. Denkt u maar even aan de “vrije keuze” die men heeft inzake de eigen geaardheid of de eigen gezondheidstoestand etc…. In “bepaalde kringen”, zeg maar waar de familietraditie een bepalende factor is, is trouwens ook de “vrijheid” voor een jongeling of jong meisje inzake de keuze van een levenspartner beperkt tot wat binnen de lijnen van bedoelde traditie past, en tot wat de familie derhalve aanvaardbaar vindt.

Kortom, het “gebrek aan respect voor het individu en zijn vrije keuze” is een zéér relatief begrip, dat in ieder geval in het raam van onderhavige discussie als argument zwaar overtrokken is.

[the_dude]

Oorspronkelijk geplaatst door Paulus

Nee?

Je moet eens "ongeboren leven" intikken bij google.

Bij mij geeft dat ongeveeer 298000 resultaten, over precies datgene waarover we praten.

kijk maar: http://www.google.be/search?sourceid...ngeboren+leven

En dat voor iets dat niet bestaat volgens u?



Kunt u dat even funderen?

Ik wil maar zeggen, dat ik geen enkele wetenschapper ken die dat zo ziet. Geen enkele! Allemaal zien ze de moeder en het kind als twee verschillende lichamen.



Die wat beslist? Of het wezentje een mens is of niet?

Sorry hoor maar de aard van de mens is niet iets dat afhankelijk is van de beslissing van andere mensen. Tenzij u ontmenselijkt zoals ik ook zeg.



Nee hoor. U doet dat. U fantaseert dat er geen ongeboren leven bestaat en dat ongeboren leven eigelijk het lichaam van de moeder is.



Niet altijd. Je kan tegen de doodstraf zijn, tegen discriminatie, tegen racisme en ook tegen abortus.

In geen van de gevallen is er sprake van gebrek aan respect. Integendeel zelfs.

Paulus.

Allez, Nog 1 keer.
De mens is verantwoordelijk, de mens draagt de verantwoordelijkheid.
Verantwoordelijk zijn wil niet zeggen akkoord gaan met jouw (geef toe serieus verstoorde) manier van denken. Verantwoordelijk zijn wil ook zeggen dat je geen goesting mag hebben; verantwoordelijkheid dragen wil zeggen : "ik wil geen kleine hier op die planeet zetten, zuig die boel maar weg".
Dat heet verantwoordelijk omgaan met uw leven. De mens is de enige die verantwoording draagt.

U toont weeral een keer dat u (en bij uitbreiding alle religieuze fanatici hoor) niet in staat zijn om verantwoording op te nemen voor uw leven ; u verantwoordt dit: 1; door een fantastisch wezen te fantaseren die voor u bepaalt wat je hoe, waar en wanneer mag doen en 2: door te fantaseren dat u beschikkingsrecht hebt over andere mensen.
Dat wezen is er niet en het tweede bezit u niet, dit denken is niet gezond (niet voor u, en al helemaal niet voor wij de rest van de maatschappij).

Je mag gerust tegen vanalles zijn, dat u zelfs niet wil aanvaarden dat 'tegen alles' zijn uiteraard een negatieve manier is om in het leven te staan, duidt gewoon opnieuw op een storing in de perceptie.

Zolang u niet in staat bent verantwoording op te nemen voor het feit dat wij mensen, nu eenmaal mensen zijn bent u onrespectvol naar ons ras.