Mars voor het leven.

[Nietzsche]

Oorspronkelijk geplaatst door Steve_M

Men zwijgt daar voornamelijk over omdat de term syndroom de indruk wekt dat het om een medisch fenomeen gaat, terwijl het postabortussyndroom een ideologische uitvinding is van de tegenstanders van abortus.

http://en.wikipedia.org/wiki/Abortio...rtion_syndrome

Merkwaardig ook, dat jij blijkbaar beschikt over precieze statistieken over de prevalentie van een niet-erkende aandoening. Ik veronderstel dat je die ook hebt gehaald op een of andere "pro-life" website, zoals je eerdere vaststelling dat er geen problemen bestaan met de kinderen van verkrachtingen in ex-Joegoslavië, of je "vergissing" over de uitslag van de stemming over de abortuswetgeving.

Je bedoeld te zeggen dat het niet bestaat? Dan kan ik je vertellen dat dat onjuist is hoor.

[Steve_M]

Oorspronkelijk geplaatst door Nietzsche

Je bedoeld te zeggen dat het niet bestaat? Dan kan ik je vertellen dat dat onjuist is hoor.

Dat er vrouwen zijn die zich slecht voelen na een abortus ontkent niemand. Dat er sprake is van een specifieke aandoening (zoals het gebruik van de term syndroom laat vermoeden) ontkent zowat de hele medische wetenschap.

Waar het vooral om gaat is het feit dat het onmogelijk is betrouwbare cijfers te genereren over een aandoening die niet als aandoening erkend is. Paulus heeft het hier over 12% tot 29% (op zich al een belachelijk wijde spreiding), maar hij zou het even goed over 3%, 72% of 98% kunnen hebben. 12 tot 29% van wie? Welke vrouwen hebben deelgenomen aan dat onderzoek? Welke diagnostische criteria zijn er gebruikt om vast te stellen dat zijn aan het postabortussyndroom leden? Hoe zijn andere oorzaken van die criteria uitgesloten? Enzovoort.

[Nietzsche]

Oorspronkelijk geplaatst door Steve_M

Dat er vrouwen zijn die zich slecht voelen na een abortus ontkent niemand. Dat er sprake is van een specifieke aandoening (zoals het gebruik van de term syndroom laat vermoeden) ontkent zowat de hele medische wetenschap.

Waar het vooral om gaat is het feit dat het onmogelijk is betrouwbare cijfers te genereren over een aandoening die niet als aandoening erkend is. Paulus heeft het hier over 12% tot 29% (op zich al een belachelijk wijde spreiding), maar hij zou het even goed over 3%, 72% of 98% kunnen hebben. 12 tot 29% van wie? Welke vrouwen hebben deelgenomen aan dat onderzoek? Welke diagnostische criteria zijn er gebruikt om vast te stellen dat zijn aan het postabortussyndroom leden? Hoe zijn andere oorzaken van die criteria uitgesloten? Enzovoort.

Daar heb je inderdaad ook weer een punt, daarom dat ik het ook best moeilijk vind om nu een goede mening over abortus te krijgen. Zowel de mensen die tegen abortus zijn als de mensen die pro zijn hebben goede argumenten.

Ik denk dat er sowieso meer nuance moet komen in dit soort discussies, zowel van de mensen die pro abortus zijn als de mensen die er tegen zijn.

[Steve_M]

Oorspronkelijk geplaatst door Nietzsche

Daar heb je inderdaad ook weer een punt, daarom dat ik het ook best moeilijk vind om nu een goede mening over abortus te krijgen. Zowel de mensen die tegen abortus zijn als de mensen die pro zijn hebben goede argumenten.

Ik denk dat er sowieso meer nuance moet komen in dit soort discussies, zowel van de mensen die pro abortus zijn als de mensen die er tegen zijn.

Dat is een valse tweedeling, want slechts weinig mensen zijn pro-abortus. Zo goed als niemand juicht een abortus toe (al was het maar om gezondheidsredenen, want geen ingreep is zonder risico), want het betekent eigenlijk dat er ergens iets is fout gelopen.

[Nietzsche]

Oorspronkelijk geplaatst door Steve_M

Dat is een valse tweedeling, want slechts weinig mensen zijn pro-abortus. Zo goed als niemand juicht een abortus toe (al was het maar om gezondheidsredenen, want geen ingreep is zonder risico), want het betekent eigenlijk dat er ergens iets is fout gelopen.

Abortus toejuichen misschien niet, maar er zijn wel degelijk mensen , die er geen enkel probleem mee hebben. En dat noem je toch gewoon pro-abortus?

Die mensen vinden bijvoorbeeld ook dat abortus altijd moet kunnen, van die mensen die abortus plegen omdat hun kind een hazenlip heeft.

[JeeBee]

Paulus,

Je post daar leuke statistieken maar ik vrees eigenlijk dat de onverzettelijke rol die je speelt je dwingt naar een fantasiewereld waarin je gelijk duidelijk voor het rapen lijkt te liggen.

Sommige vrouwen zullen inderdaad hun abortus betreuren, andere dan weer niet. En voor het omgekeerde zal ook wel hetzelfde opgaan.

Abortus is een veel te ernstige gelegenheid om fundamenteel pro of anti te zijn. Of, anders gesteld, een veel te ernstige zaak om ze aan fundi's (die meestal tegen zijn, want niemand zal zo pro zijn om abortus gewoon een akkefietje te vinden) over te laten.

Ik denk dat we de zaak liefdevol en genuanceerd moeten benaderen met aandacht voor de medemens die in staat moet worden gesteld om op een grondige manier een weloverwogen beslissing te nemen. Ik denk dat de huidige wetgeving daarin in ruime mate tegemoet komt en het is zeker een grote stap vooruit tegen de vroegere schijnheilige toestand van voordien met al zijn gevaren.

Ik ben het met je eens, het ongeboren leven heeft bepaalde rechten. Maar het geboren leven ook. En soms komen deze rechten in een fatale botsing binnen het lichaam van één persoon. Het komt deze persoon toe, binnen het kader van de vrijheid die de wet haar toekent, om in alle waardigheid een pijnlijke beslissing te nemen op gronden die haar eigen zijn. Dat komt jou niet toe, jij kan daar zelfs niet over oordelen omdat je de feiten niet kent.

En voor je weer over moord begint. Het is een wetenschappelijk uitgemaakte zaak dat passief meeroken het ongeboren leven schade toebrengt en bijdraagt tot sterfte, voor en na de geboorte. Tot de vernietiging van leven. Tot wat JIJ moord noemt.

Ken jij geen onverzoenlijke moraalridders die roken?

Ik stel je voor dat je deze fundi's die zelf onverantwoord moordgedrag op hun geweten hebben in deze thread het zwijgen oplegt.

Tenzij je zelf al moet zwijgen natuurlijk.

[morte-vivante]

Oorspronkelijk geplaatst door Paulus

Ik begrijp wel dat elke vader het beste wil voor zijn dochter en haar het liefst gelukkig ziet.... maar of abortus de weg is van het minste leed?




Stel, iemands minderjarige dochter raakt zwanger.

Zelf is ze niet oud genoeg om een pint te drinken, laat staan met de wagen te rijden, volgens de wet.

Ze pleegt abortus, ze luistert immers naar de 'goede' raad van haar dierbaren. Later krijgt ze er spijt van. Ze krijgt problemen op emotioneel en psychisch vlak. Ze krijgt last van schuld, angst, depressie, woede en verdriet.... een intense pijn.

Het uit zich in

• Flashbacks: steeds terugkerende gedachten aan de abortus en aan het kindje
• Uitbarstingen van boosheid en woede
• Onverklaarbare huilbuien
• Depressie en verdriet in periodes waarin de baby geboren/jarig zou zijn en in de maand dat de abortus heeft plaatsgevonden
• Gebroken relaties, moeite om intieme contacten aan te gaan
• Toegenomen alcohol-en drugsgebruik, verstoord eetgedrag om pijn en verdriet te verdoven
• Seksueel niet goed functioneren, waardoor continue relatieproblemen.
• Het vermijden van situaties die hen aan de eigen abortus doet denken (bijv. kraamvisities, omgang met kinderen)
• Gevoelens van niet meer te willen leven
• Wens om een nieuwe baby te krijgen ter vervanging
• Angst voor de toekomst

Het is vergelijkbaar met een oorlogstrauma, zeggen specialisten. Als een soldaat terugkomt uit een oorlogsgebied zijn de oorlogservaringen voor hem soms zo pijnlijk dat hij er niet over kan praten. Hij is ook blij dat hij weer terug is in zijn vaderland. Zijn familie en vrienden denken dat hij maar gauw weer alles wat er in de oorlog gebeurd is moet vergeten. Soms jaren later, bijvoorbeeld bij een zware ziekte of een ongeluk, krijgen deze mensen een inzinking. Opeens raken ze in een depressie.

Voor een vrouw die een abortus heeft ondergaan, verloopt het proces enigszins hetzelfde. Na de abortus kan ze zich opgelucht voelen. Ze moet er ook niet meer over praten, het leven gaat verder. Haar echte gevoelens worden niet toegelaten.

Maar dan, tijdens een bepaalde gebeurtenis of in een bepaalde periode (bijvoorbeeld de uitgetelde datum, een gewenste zwangerschap, een zus of een vriendin krijgt een baby etc. etc.) komen er opeens allerlei onverwachte gevoelens boven. Alles wat in het verleden verdrongen is, komt nu boven.

Bron: http://www.schreeuwomleven.nl/na%20e...ssyndroom.html

http://www.crz.be/nl/getpage.asp?i=33

Was het dan niet beter geweest om dit zwangere meisje gedurende de zwangerschap te steunen, te begeleiden en te bemoedigen en troosten, ipv dat achteraf te moeten doen, veel langer dan 9 maanden, voor iets dat onherroepelijk verloren is?

The proof of the pudding is the eating zeg je. Ik denk dat grootvader en grootmoeder waarschijnlijk niet zo blij zouden zijn met een adoptie, dat is waar, maar misschien toch wel iets blijer dan met een abortus en een dochter met het postabortussyndroom. Zeker als zij zelf de "goede" raad gaven aan hun dochter.

Lees ook een deze posting.
http://forum.politics.be/showpost.ph...&postcount=135
Dan begrijp je me misschien beter.


Paulus.

about a third of women who have an unwanted pregnancy suffered depression and anxiety compared to 11% to 12% of the general population.

for every extra week a woman carries an unwanted pregnancy, it can represent an extra week of distress. This is reinforced by the review's finding that while abortion does not have a disproportionate impact on mental health, having an unwanted pregnancy does.

all women should be able to access non-directive counselling, then be able to exercise their right to be referred for an abortion without delay, if this is the option they have chosen."

http://www.guardian.co.uk/world/2011...?newsfeed=true

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door JeeBee

Daarover zal - gelukkig - je dochter zelf beslissen en niet jij voor haar.

Overigens welk leed?

Je 'oplossing' - of die van Paulus - voorziet toch in adoptie.

Jij hebt een leven 'gespaard'. Jij tevreden. Of toch niet als 'grootvader'?

Je dochter is van haar ongewenst kind af. Dochter tevreden. Of toch niet als moeder?

Een koppel krijgt een adoptiekind. Koppel tevreden.

Het kind krijgt liefhebbende ouders. Kind tevreden.

Welk een zee van geluk.

Of zitten er haakjes aan de redenering die jullie anderen wensen op te dringen?

The proof of the pudding is the eating. En daarom, een ongewenst zwangere dochter in een uitermate hoogstaand 'moreel' gezin kan van tijd geen kwaad. Kwestie van met de voeten op de grond te komen.

Veel woorden, weinig inhoud. Ik denk dat u gewoon geen kinderen heeft en dus gewoon geen enkele voeling heeft met een vader/moederhart.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Nietzsche

Die problemen zijn er zeker, maar niet iedereen raakt emotioneel in de war door abortus. Er zijn ook vrouwen die ontzettend blij zijn dat ze abortus hebben gepleegd.

Ooit met vrouwen gesproken die abortus hebben gepleegd?

Ik wel.

Met meerdere.

[morte-vivante]

met meerdere zelfs... was dat voor of nadat ge ze een schuldgevoel trachtte aan te praten?

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door morte-vivante

met meerdere zelfs... was dat voor of nadat ge ze een schuldgevoel trachtte aan te praten?

Ik herinner me het nog alsof het gisteren was. Op dat ogenblik was ik in Beauraing, op bedevaart. Ik droeg er het speltje van Pro Vita. Plotseling werd ik door een jonge vrouw aangesproken. Ongevraagd begon ze over haar problemen te praten en over het diepe leed dat ze een abortus had ondergaan. Ik heb geluisterd. Geen preek gegeven. Geen morele les. Alleen luisteren was meer dan voldoende, want uit haar schrijnend getuigenis bleek een diep verdriet.

[Raf]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Veel woorden, weinig inhoud. Ik denk dat u gewoon geen kinderen heeft en dus gewoon geen enkele voeling heeft met een vader/moederhart.

Iedereen die er over dit onderwerp een andere mening op nahoudt dan de uwe, heeft dus per definitie geen kinderen?

[Raf]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Ik herinner me het nog alsof het gisteren was. Op dat ogenblik was ik in Beauraing, op bedevaart. Ik droeg er het speltje van Pro Vita. Plotseling werd ik door een jonge vrouw aangesproken. Ongevraagd begon ze over haar problemen te praten en over het diepe leed dat ze een abortus had ondergaan. Ik heb geluisterd. Geen preek gegeven. Geen morele les. Alleen luisteren was meer dan voldoende, want uit haar schrijnend getuigenis bleek een diep verdriet.

* pinkt een traantje weg *

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Raf

Iedereen die er over dit onderwerp een andere mening op nahoudt dan de uwe, heeft dus per definitie geen kinderen?

Per definitie? Neen.

Wel, omdat ouders met kinderen een heel andere reflex hebben.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Raf

* pinkt een traantje weg *

Ja, dat klopt.

[Raf]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Per definitie? Neen.

Wel, omdat ouders met kinderen een heel andere reflex hebben.

Bron? Link?

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Raf

Bron? Link?

Bron? Mijn vele contacten met ouders, zowel in school als daarbuiten. Daarnaast mijn eigen ervaringen als vader.

[Raf]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Bron? Mijn vele contacten met ouders, zowel in school als daarbuiten. Daarnaast mijn eigen ervaringen als vader.

Adressen en telefoonnummers graag, zodat we uw bewering op waarheidsgehalte kunnen checken.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Raf

Adressen en telefoonnummers graag, zodat we uw bewering op waarheidsgehalte kunnen checken.

U zult het slechts met mijn relaas moeten doen.

[1207]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Bron? Mijn vele contacten met ouders, zowel in school als daarbuiten. Daarnaast mijn eigen ervaringen als vader.

anecdotisch
niet traceerbaar, oncontroleerbaar, geen volwaardige steekproef.

sommige vrouwen zullen pijn hebben na abortus en evenveelvrouwen zullen heel veel pijn hebben als ze hun kind voor adoptie hebben vrij gegeven.

toch moet je een verschil kunnen maken tussen emotie en ratio.
een rationeel juiste beslissing kan emotioneel gezien heel veel pijn doen. de emotionele pijn an sich is geen bewijs pro of contra de beslissing