Hardt & Negri, Empire

[Twigmuntus]

Oorspronkelijk geplaatst door Knipp

Het medium fomaat heeft als bijkomend voordeel, dat je zo'n projecten in allerlei 'flavors' kunt opzetten, tegemoetkomend aan allerlei dada's :

een kleine stad voor hardcore veggies, eentje voor libertariërs, eentje voor techneuten, etc.

moeilijk te voorzien natuurlijk tot welke conflicten dat allemaal zou leiden

al snel zou blijken dat je ook iets overkoepelend nodig hebt om dat allemaal in juiste banen te leiden, bevoorbeeld, ha ha, een staat

maar toch zou zo'n staat er zeer anders uitzien dan de huidige

Non-ethnic secession dus. Kan ik me in vinden. Maar dat zal nog niet voor morgen zijn.

[Twigmuntus]

Oorspronkelijk geplaatst door Knipp

Een filosoof hebben we niet nodig, eerder een contra-ondernemer.

Met tienduizend man een miljard euro bijeenbrengen en een eigen economie opzetten ( wat niet hetzelfde is als een gesloten handelsstaat eh )

Dat zou op z'n minst een interessant experiment zijn.

Ik denk dat het heel wat 'verworpenen' zou aantrekken, zo'n project.

Maar je hebt wel een elite nodig om het georganiseerd te krijgen.

Een geleidelijk losmaken. Op de schaal van kleine steden.

In België kan ik me zelfs voorstellen dat 'de staat' zo'n project zou helpen.

Zoiets?

[Knipp]

Er zal natuurlijk enige fiscale handigheid nodig zijn, of uw miljard is in een mum van tijd weer teruggestroomd naar de staat.
Aan filosofen hebben we niks, fiscalisten hebben we nodig. En offshore adressen.

En met 10.000 kunt ge het hard spelen eh.
Tienduizend man in de doos steken omdat ze geen belasting willen betalen, da's al een serieus logistiek probleem.

[Twigmuntus]

Oorspronkelijk geplaatst door Knipp

In België kan ik me zelfs voorstellen dat 'de staat' zo'n project zou helpen.

Dat zie ik niet gebeuren. Staten verliezen niet graag belastingbetalers en vierkante kilometers. Een´speciale economische zone´ lijkt me het maximum haalbare.

[Knipp]

Oorspronkelijk geplaatst door Twigmuntus

Zoiets?

Moet het bekijken. Be soft on me. Ik ben geen kenner van die dingen, ik ben aan 't improviseren.

Maar ben zeker dat er al heel wat dingen in die richting bestaan en dat het de moeite loont ze te bekijken.

So hang on.

[Knipp]

Oorspronkelijk geplaatst door Twigmuntus

Dat zie ik niet gebeuren. Staten verliezen niet graag belastingbetalers en vierkante kilometers. Een´speciale economische zone´ lijkt me het maximum haalbare.

Mits voldoende listigheid lukt dat zeker wel voor bepaalde aspecten, bvb het maken van films wordt zwaar gesubsidieerd.

Ik ben zeker dat zo'n project tentakels zou hebben tot in kabinetten hoor,
in de coulissen van de politiek zitten heel wat mensen met vergaande sympathie voor allerlei vormen van revolte.

En 'de staat' is nog nooit zo soft geweest denk ik.

Bijna alle belangrijke stromingen in de politiek kunnen in principe wel bondgenoten zijn, de liberalen zien er ondernemen in, de socialisten zien er rechtvaardige verdeling in, de groenen zien er 'anders gaan leven in'.

Het grootste probleem is de ruimtelijke ordening.
Geen idee of een virtuele ruimte voldoende cohesie kan geven.

[Восход-1]

Oorspronkelijk geplaatst door Kallikles

Misschien kan je een cursus van Toon Braeckman proberen te bemachtigen, of nog beter een college van hem bijwonen. Het is iemand die denkers als Foucault, Derrida, ja zelfs Lacan zeer helder kan brengen.

Toon Braeckman is een professor aan het HIW van de KUL. Verwar hem niet met de volgeling van Grootmufti Vermeersch, Johan Braeckman.

Wat is eigenlijk de essentie van die zaken? Want ik probeer je discussies hierover met C2C, en je vroegere gesprekken met Praetorian te lezen maar ik kan geen rode draad vinden.
Het is makkelijker om aan iets te beginnen als men weet waaraan men begint.

[Knipp]

Oorspronkelijk geplaatst door Twigmuntus

Zoiets?

I love that chap. Explain explain explain

Geef me een dag of twee, to catch up a little.

[Kallikles]

Oorspronkelijk geplaatst door Восход-1

Wat is eigenlijk de essentie van die zaken? Want ik probeer je discussies hierover met C2C, en je vroegere gesprekken met Praetorian te lezen maar ik kan geen rode draad vinden.
Het is makkelijker om aan iets te beginnen als men weet waaraan men begint.

Dat komt omdat je heel diverse auteurs samenneemt. Waar wil je aan beginnen?
- Marx en de Marxistische traditie?
- Friedrich Nietzche?
- Carl Schmitt en zijn invloed op de politieke wetenschappen?
- Frankfurter Schule?
- Structuralisme van Louis Althusser?
- Post-structuralisten?
- Jürgen Habermas?
- ...

Een boekje dat ik je wel zou aanraden is b.v. Michel Foucault, Histoire de la sexualité, Tome 1: La volonté de savoir. Foucault leest zeer vlot, anders dan Gilles Deleuze.

[Kallikles]

Oorspronkelijk geplaatst door Knipp

haat je Vermeersch ook zo ? me too

[Восход-1]

Ik ben aan Foucault begonnen een paar jaar geleden, Tome 2 weliswaar (heb het hier liggen). Ik had niet het gevoel dat het mij iets bijbracht.


En ik weet niet goed waaraan te beginnen. Wat biedt de beste operationele en converteerbare sociopolitieke analyses?

Van een aantal van die zaken heb ik simpelweg helemaal geen kennis. Zoals de termen die Nr.10 aanhaalde, en het gesprek tussen u en C2C hier in die draad.

En een vraag die je niet leuk zal vinden maar die ik toch zal stellen:

Hoe goed zijn die dingen?

[Восход-1]

Oorspronkelijk geplaatst door Kallikles

*gooit met zout over schouder

[Twigmuntus]

Oorspronkelijk geplaatst door Knipp

I love that chap. Explain explain explain

Geef me een dag of twee, to catch up a little.

Als het zo zit... alé hop, hier nog twee linkjes:

Free cities

Charter cities

Maar we wijken wel een beetje af

[Kallikles]

Oorspronkelijk geplaatst door Восход-1

Ik ben aan Foucault begonnen een paar jaar geleden, Tome 2 weliswaar (heb het hier liggen). Ik had niet het gevoel dat het mij iets bijbracht.

Ja maar ja, als je met Tome 2 begint vóór Tome 1, dan gaat het niet lukken, hé.

En ik weet niet goed waaraan te beginnen. Wat biedt de beste operationele en converteerbare sociopolitieke analyses?

Van een aantal van die zaken heb ik simpelweg helemaal geen kennis. Zoals de termen die Nr.10 aanhaalde, en het gesprek tussen u en C2C hier in die draad.

En een vraag die je niet leuk zal vinden maar die ik toch zal stellen:

Hoe goed zijn die dingen?

Een antwoord dat je niet gaat leuk vinden: sommige zijn goed, andere zijn minder goed. En dat hangt ook af van de context. Zie het als instrumenten: in de ene context is het ene instrument nuttig en het andere zinloos en omgekeerd. Als je wil voorspellen of de hoge N-VA-scores duurzaam zijn of niet, ga je andere instrumenten gebruiken dan als je de mogelijkheid van een revolutie wil analyseren of het verloop van de globale crisis van het kapitalisme.

[Восход-1]

Ik zal een andere vraag stellen:

Hoe kwantificeerbaar zijn die analyses?

[Twigmuntus]

Wat D&G betreft, misschien dit stukje uit het artikel dat ik hier eerder plaatste:

The usefulness of Deleuzian theory for social transformation will vary with the selection of which conceptual contributions one chooses to appropriate. Studying Deleuzian theory is complicated by characteristics of Deleuze and Guattari’s philosophical method. In What is Philosophy?, they define the function of theory in terms of proliferating concepts – inventing new conceptual categories which construct new ways of seeing.

bron: http://ceasefiremagazine.co.uk/in-th...e-war-machine/

[Kallikles]

Oorspronkelijk geplaatst door Восход-1

Ik zal een andere vraag stellen:

Hoe kwantificeerbaar zijn die analyses?

Discoursanalyse door Foucault e.a. behelst altijd ook een kwantitatieve component:
"The French tradition of discourse analysis obviously includes both qualitative and quantitative methods, with the help of computers for large corpuses. From their viewpoint, close reading and computers have to be associated."
http://www.qualitative-research.net/...e/view/254/559

Het probeert evenwel een euvel van meer "traditioneel" sociologisch kwantitatief en kwalitatief onderzoek te overstijgen:
"Another way or producing this argument is with reference to the distinction Armstrong (1990) draws between qualitative and quantitative research on one hand, and genealogy. Despite all the emphasized differences between the two former means of analysis, they share basic similarities: both elevate to primacy their objects of study and ignore their own presence within the analytic field (Butchart, 1998). In so doing their results come to appear as given, as independent of the methods used to define them, whereas in fact they are inseparable from the contemporary universe of explanation and methodology which produced them. Against this problem of ‘explanatory anachronicity’ genealogy foregrounds the principles of descent and emergence, which fragment the unitary and ahistorical, firstly, and upset assumptions of origin and continuity, secondly (Butchart, 1998). In this way genealogy minimizes the risks of foreclosing the objects,’truths’ and findings of its analysis (Armstrong, 1990)."
http://eprints.lse.ac.uk/953/1/Disco...ledgeTODAY.pdf

Dit zie ik toch heel veel bij hedendaagse neo-Weberiaanse sociologen: ze projecteren hun eigen (liberale middenklasse)vooroordelen op hun studie-object en reflecteren niet over hun eigen rol als onderzoeker.

[C2C]

Oorspronkelijk geplaatst door Knipp

Een filosoof hebben we niet nodig, eerder een contra-ondernemer.

Met tienduizend man een miljard euro bijeenbrengen en een eigen economie opzetten ( wat niet hetzelfde is als een gesloten handelsstaat eh )

Dat zou op z'n minst een interessant experiment zijn.

Ik denk dat het heel wat 'verworpenen' zou aantrekken, zo'n project.

Maar je hebt wel een elite nodig om het georganiseerd te krijgen.

Een geleidelijk losmaken. Op de schaal van kleine steden.

In België kan ik me zelfs voorstellen dat 'de staat' zo'n project zou helpen.

Okee idee.

Wat is uw programma?

Hoe ziet uw begroting van 1 miljard eruit?

Vergeet niet dat ge slechts 100 euro per burger ter beschikking hebt.

Hoe gaat ge dat besteden en laten renderen?

Als Stalinist vind ik dat de Staat alles moet controleren. Zijt ge met mij niet akkoord, dan wacht u een goelag naar keuze.

[C2C]

Oorspronkelijk geplaatst door Восход-1

Wat is eigenlijk de essentie van die zaken? Want ik probeer je discussies hierover met C2C, en je vroegere gesprekken met Praetorian te lezen maar ik kan geen rode draad vinden.
Het is makkelijker om aan iets te beginnen als men weet waaraan men begint.

Восход, laat mij u enkele aanzetten geven:

1. de filosofie van het Westen was lang gedomineerd door een soort "essentialisme". De dingen "zijn zoals ze zijn". Een "natie" is een natie waarvan de kenmerken duidelijk kunnen omschreven worden. Een "man" en een "vrouw" zijn duidelijke begrippen. Men noemt dat "essentialisme" of ("ontologisch absolutisme/totalitarisme")

2. Structuralisten passen dat toe op de analyse van allerlei fenomenen (sociale, culturele, economische structuren...). Ze zoeken "structuren" (bijvoorbeeld de tegenstelling man-vrouw in een mythe of in voedseltaboes). Om zo'n structuur te vinden moet je eerst een paar "essentiële" onderdelen definiëren of poneren (zoals in dit voorbeeld "man" en "vrouw"). Je moet dus eerst essentialiseren.

3. na de Tweede Wereldoorlog zijn er meer en meer filosofen daartegen beginnen argumenteren: ze zien dat er, telkens zo'n "duidelijk" begrip gedefinieerd wordt, ook een hele "rest" is die niet onder die definitie valt. Ze vallen dus dat essentialisme aan. En noemen hun methode "post-structuralisme" of "deconstructie". Ze zien dat je nooit een "ding" (een begrip, een object, een concept, een subject) vanuit het niets kan definiëren. Je plukt als het ware enkele kenmerken uit een heel universum van kenmerken, en die gebruik je dan om de "essentie" van iets te definiëren. Alle andere kenmerken "onderdruk" je, die "verberg" je. Post-structuralisten willen nu net die "verborgen" kenmerken tonen; ze willen laten zien dat het essentialisme "arbitrair" is en "onderdrukkend". Zij zien overal "verschil", het deel dat niet in de "essentie" voorkomt, en focussen daarop.

4. Dat idee van "verschil" en "differentie" is uitgewerkt door vele filosofen, simultaan, op verschillende manieren:
-Derrida paste dat vooral toe op tekstanalyses (maar altijd wel met maatschappelijke relevantie);
-Foucault vond zijn methode van de discours-analyse, waarmee hij kon onderzoeken hoe allerlei voorheen "simpele, essentialistische" fenomenen eigenlijk "geconstrueerd" werden doorheen de geschiedenis; dingen zoals het subject, menselijke relaties... "construeren" betekent hier dat de instellingen die dat doen (zoals de staat, de gevangenis, de kliniek), voortdurend keuzes maken, in functie van een onderliggende ideologie, en dus (onbewust) allerlei "verschil" wegvagen, om hun eigen visie op te leggen (Foucault ziet dit alles wel op een onpersoonlijke, historische manier gebeuren; het gaat om instellingen die ideeën belichamen en er subjecten en relaties mee construeren). Op het einde van zijn leven, en na in vele boeken dat "verschil" blootgelegd te hebben, riep hij op om het zelf (het subject) te cultiveren en dus te bevrijden.
-Deleuze en Guattari schreven hoe het kapitalisme beweegt in tijd en ruimte, en hoe het subjecten creëert en onderdrukt. In voor-kapitalistische systemen werd er vanalles "geterritorialiseerd" (tijd, ruimte, sociale relaties); men gaf een soort absolute waarde aan die dingen; de moderne Staat deed dat nog meer, en "territorialiseerde" zelfs het subject. Maar het kapitalisme gaat een stap verder: hier wordt alles "gedeterritorialiseerd" (nationale grenzen, arbeidsmarkten - het kapitalisme beweegt vrij en als een fluïde systeem waar het gaan wil), maar tegelijkertijd "reterritorialiseert" het kapitalisme het subject, door het tot een gedweeë consument om te toveren, en sociale relaties beperkt tot die van de mama-papa-en-ik familie. Hier zijn D&G post-structuralist: het kapitalisme beperkt, onderdrukt de vrijheid van subjecten en groepen met bijzondere identiteiten. Ze roepen daarom op, om "duizend oppervlakten" te laten opbloeien, op dat éne beperkte oppervlak van het kapitalisme (Negri & Hardt spreken van multitudes); om al dat "verschil" te laten openbloeien, en het niet verder te laten onderdrukken.

Maar toegegeven, het is moeilijk een beknopte inleiding te schetsen van de naoorlogse post-structuralistische filosofie.

[Lunokhod]

Oorspronkelijk geplaatst door Knipp

Het medium fomaat heeft als bijkomend voordeel, dat je zo'n projecten in allerlei 'flavors' kunt opzetten, tegemoetkomend aan allerlei dada's :

een kleine stad voor hardcore veggies, eentje voor libertariërs, eentje voor techneuten, etc.

moeilijk te voorzien natuurlijk tot welke conflicten dat allemaal zou leiden

al snel zou blijken dat je ook iets overkoepelend nodig hebt om dat allemaal in juiste banen te leiden, bevoorbeeld, ha ha, een staat

maar toch zou zo'n staat er zeer anders uitzien dan de huidige

Designersteden dus. Interessant.

Financieel staat zoiets wel voor een probleem. Laat ik totaal willekeurig de Burj Khalifa als voorbeeld nemen. Het is prestigieus hoogstandje dus dat kost altijd extra. Maar vermits een stad bouwen ook serieus wat infrastructuurskosten met zich meebrengt is dat geen probleem. Laten we $100 dollar nemen als instapprijs. Met de bouwkost van de Burj Khalifa en de beschikbare oppervlakte in die toren komt dat neer op 50 personen per m². Voor een bescheiden appartementje van 30m² per persoon zit je aan $100000. Het is natuurlijk zo dat een stad niet zomaar ergens staat te wezen. Uiteráárd moet je een economisch nut verzien, kan je zeggen, maar dat verslaat dan ook meteen het idee van de designerstad.

Het is niet dat het niet kan, alleen lijkt de haalbaarheid ervan nogal dubieus, althans met huidige middelen. Nu hoeft dat ons natuurlijk niet tegen te houden. Hier en daar wordt er geëxperimenteerd maar echte successen blijven uit, tenzij men uitdrukkelijk het economische aspect van een stad maximaliseert.