Aan alle atheïsten...

[tandem]

Oorspronkelijk geplaatst door Fille van de Foor

Wat is er dan zo grapping aan de postcode van Seraing?

[Sywen]

Oorspronkelijk geplaatst door parcifal

Wat dacht je van s = 1 + 2 + 3 + 4 + 5 + 6 ... = -1/12

Dat blijkt wiskundig volkomen correct te zijn, maar wel tegen-intuitief.

dit was correct, tot men begon met oneindig te rekenen.
de correct vorm van s zou s = 1 + 2 + 3 + 4 + 5 + 6 + .. + oneindig moeten zijn, en dan vallen alle bewijzen in het water want oneindig - oneindig is onbepaald.

wel nog leuke wiskundige gevallen zijn:
( ^ = macht)
als je weet dat x^0 = 1 en 0^x = 0, hoeveel is 0^0 ?
als je weet dat x^0 = 1, hoeveel is oneindig^0?
als je weet dat 1^x = 1, hoeveel is 1^oneindig ?

[Peche]

Oorspronkelijk geplaatst door tandem

Het dunning-krugereffect is een psychisch verschijnsel. Het treedt op bij incompetente mensen die juist door hun incompetentie het metacognitieve vermogen missen om in te zien dat hun keuzes en conclusies soms verkeerd zijn.

Is dat dan op mij persoonlijk bedoeld of algemeen?
En op het onderwerp richting Allegro, algemeen of richting mij?
Kwestie dat we weten waaraan en waaraf eh.

[tandem]

Oorspronkelijk geplaatst door Peche

Is dat dan op mij persoonlijk bedoeld of algemeen?
En op het onderwerp richting Allegro, algemeen of richting mij? Kwestie dat we weten waaraan en waaraf eh.

Het is een algemene kwestie en een neveneffect van het dogma dat de bevolking wordt aangepraat. Door deze psychische manipulatie gaan mensen dat dogma zelfs krachtdadig verdedigen maar tegelijkertijd ook steen en been klagen over wat er zich afspeelt binnen dat dogma. Politiek maakt hier gretig gebruik van om zieltjes te winnen voor de partij, zelf hebben ze helemaal geen last hiervan. Heb je al eens een depressieve politieker op TV gezien, nee toch?

[Odhaviing]

De vraag is natuurlijk wanneer je als competent kan beschouwd worden in een materie als filosofie. Niemand kan ooit de volledige "kennis" achter zich hebben. Hoewel vele filosofen idd makkelijk Descartes kunnen citeren, lijkt het me soms nogal kort door de bocht om iemand enkel voor dat feit als competent te aanschouwen.

Analoog: Op het werkveld deed ik ervaring op door samen te werken met enkele Burgelijke ingenieurs, geacht zeer competente mensen te zijn.

De ene blonk uit in zijn vakgebied, maar had geen kaas gegeten van leiderschap. De andere nam totaal geen verantwoordelijkheid, had wel zijn diploma, maar was zelfs niet in staat het eenvoudigste probleem op te lossen.

Beiden werden wel erkent als competente personen via hun functie. De eerste besefte echter wel zijn eigen tekortkoming en compenseerde dit met een aanwerving van iemand die hem aanvulde. Hierom kan je wel stellen dat hij ondanks zijn tekortkoming toch uitermate competent was/is. De andere was overtuigd van zijn gelijk, tot het bittere einde (nam ontslag).

Uiteindelijk kon ik door hen te aanschouwen twee zaken merken:

- Er is een verschil tussen slim zijn en intelligent: Ik stel (correct of niet, maakt niet uit, het is een eigen definitie) dat een slim persoon veel weet: hij kent alle hoofdsteden, kent verschillende citaten etc, maar kan daarom niet noodzakelijk verbanden leggen tussen de delen opgedane kennis. Een intelligent persoon is in staat om ondanks soms beperkte kennis wel snel de juiste verbanden te leggen. Intelligente personen vindt je in alle lagen van de bevolking maar typeren zich steeds door het gebrek aan intellectuele luiheid (ze willen vaak blijven bijleren)

- Intellectuele luiheid geeft eerder aanleiding tot incompetentie dan eender wat anders.

Ik geloof echter ook dat veel mensen uit gebrek aan intelligentie, snel naar een voorgekauwd stukje kennis grijpen en zichzelf nooit de vraag stellen of ze wel correct bezig zijn.

Naar mijn mening is zelfkritiek de sleutel. Zolang je in staat bent jezelf en je positie in vraag te stellen ben je volgens mij goed bezig, vandaar de waarde van dergelijk forum (voor mij toch)

[tandem]

Oorspronkelijk geplaatst door Odhaviing

De vraag is natuurlijk wanneer je als competent kan beschouwd worden in een materie als filosofie. Niemand kan ooit de volledige "kennis" achter zich hebben. Hoewel vele filosofen idd makkelijk Descartes kunnen citeren, lijkt het me soms nogal kort door de bocht om iemand enkel voor dat feit als competent te aanschouwen. Analoog: Op het werkveld deed ik ervaring op door samen te werken met enkele Burgelijke ingenieurs, geacht zeer competente mensen te zijn. De ene blonk uit in zijn vakgebied, maar had geen kaas gegeten van leiderschap. De andere nam totaal geen verantwoordelijkheid, had wel zijn diploma, maar was zelfs niet in staat het eenvoudigste probleem op te lossen. Beiden werden wel erkent als competente personen via hun functie. De eerste besefte echter wel zijn eigen tekortkoming en compenseerde dit met een aanwerving van iemand die hem aanvulde. Hierom kan je wel stellen dat hij ondanks zijn tekortkoming toch uitermate competent was/is. De andere was overtuigd van zijn gelijk, tot het bittere einde (nam ontslag). Uiteindelijk kon ik door hen te aanschouwen twee zaken merken: - Er is een verschil tussen slim zijn en intelligent: Ik stel (correct of niet, maakt niet uit, het is een eigen definitie) dat een slim persoon veel weet: hij kent alle hoofdsteden, kent verschillende citaten etc, maar kan daarom niet noodzakelijk verbanden leggen tussen de delen opgedane kennis. Een intelligent persoon is in staat om ondanks soms beperkte kennis wel snel de juiste verbanden te leggen. Intelligente personen vindt je in alle lagen van de bevolking maar typeren zich steeds door het gebrek aan intellectuele luiheid (ze willen vaak blijven bijleren) - Intellectuele luiheid geeft eerder aanleiding tot incompetentie dan eender wat anders. Ik geloof echter ook dat veel mensen uit gebrek aan intelligentie, snel naar een voorgekauwd stukje kennis grijpen en zichzelf nooit de vraag stellen of ze wel correct bezig zijn. Naar mijn mening is zelfkritiek de sleutel. Zolang je in staat bent jezelf en je positie in vraag te stellen ben je volgens mij goed bezig, vandaar de waarde van dergelijk forum (voor mij toch)

Zit wat in, er zijn zelfs mensen die het verschil niet eens kennen tussen een wijsbegerige en een filosoof, ook op wikipedia wordt dat verkeerd voorgesteld. Maar we hoeven het echt niet zover te gaan zoeken, je kan makkelijk testen hoe het brein gemanipuleerd wordt door diegenen die er belang bij hebben. En dat is ook logisch, een economische crisis ontstaat immers niet omwille van uitmuntende economische kennis, het is natuurlijk andersom. Maar toch leven we in een wereld die letterlijk bol staat van de economen, zeggen ze. Leg het uit aan een kind van zes jaar en het krijgt schrik om volwassen te worden, het kind begrijpt namelijk onmiddellijk de absurditeit van de situatie, het wil dan ook liever niet zo dom worden.

[Odhaviing]

Oorspronkelijk geplaatst door tandem

Zit wat in, er zijn zelfs mensen die het verschil niet eens kennen tussen een wijsbegerige en een filosoof, ook op wikipedia wordt dat verkeerd voorgesteld. Maar we hoeven het echt niet zover te gaan zoeken, je kan makkelijk testen hoe het brein gemanipuleerd wordt door diegenen die er belang bij hebben. En dat is ook logisch, een economische crisis ontstaat immers niet omwille van uitmuntende economische kennis, het is natuurlijk andersom. Maar toch leven we in een wereld die letterlijk bol staat van de economen, zeggen ze. Leg het uit aan een kind van zes jaar en het krijgt schrik om volwassen te worden, het kind begrijpt namelijk onmiddellijk de absurditeit van de situatie, het wil dan ook liever niet zo dom worden.

Beste Tandem,

In dat geval is de regel van Einstein inderdaad best van toepassing:
Als men een situatie/standpunt/onderwerp niet kan uitleggen aan een kind van 6, begrijp je zelf onvoldoende van het onderwerp. Nu nog een kind van 6 vinden die naar mijn gezaag wil luisteren, ocharme

Een goede vuistregel voor zelfkritiek lijkt me.

De stelling van dunning-kruger houdt wel een gevaarlijke conclusie in:
Als dergelijke incompetentie aanwezig is, is het onmogelijk om een evenwichtig democratisch systeem op te bouwen.
Hiermee vervalt het recht om een democratie als een valabel systeem te beschouwen.

Dat is, zeker vandaag, een zeer gevaarlijke stelling.

[tandem]

Oorspronkelijk geplaatst door Odhaviing

Beste Tandem, In dat geval is de regel van Einstein inderdaad best van toepassing: Als men een situatie/standpunt/onderwerp niet kan uitleggen aan een kind van 6, begrijp je zelf onvoldoende van het onderwerp. Nu nog een kind van 6 vinden die naar mijn gezaag wil luisteren, ocharme Een goede vuistregel voor zelfkritiek lijkt me. De stelling van dunning-kruger houdt wel een gevaarlijke conclusie in: Als dergelijke incompetentie aanwezig is, is het onmogelijk om een evenwichtig democratisch systeem op te bouwen. Hiermee vervalt het recht om een democratie als een valabel systeem te beschouwen. Dat is, zeker vandaag, een zeer gevaarlijke stelling.

Is helemaal geen gevaarlijke stelling, gewoon een kwestie van congruentie, nuchtere waarneming en zelfonderzoek. Tenzij we natuurlijk in zelfbedrog willen leven, werkelijk een massa mensen beseffen dit en geven er ook uiting aan. Zoals bv Schumpeter terecht stelde...

Schumpeter en democratische theorie

In hetzelfde boek zette Schumpeter een theorie van de democratie uiteen, die tot doel had, dat wat hij de "klassieke leer" noemde, uit te dagen. Hij betwistte het idee dat democratie een proces was, waarbij de kiezers zich identificeren met het algemeen belang, en dat politici dit algemeen belang vervolgens uit naam van de kiezers uitvoerden. Hij betoogde dat dit onrealistisch was, en dat de onwetendheid en de oppervlakkigheid van de mensen betekende dat zij in feite tot op grote hoogte door de politici zouden worden gemanipuleerd. De politici bepaalden de agenda. Dit maakte een 'regering door het volk' concept naar zijn mening zowel onwaarschijnlijk als ongewenst. In plaats daarvan bepleitte Schumpeter, sterk beïnvloed door Max Weber, een minimalistisch model, waarbij democratie een mechanisme is voor de concurrentie tussen leiders, vergelijkbaar met een marktstructuur. Hoewel periodieke verkiezingen, waar iedereen zijn stem uitbrengt, regeringen legitimeren en verantwoordelijk houden, is het beleidsprogramma een zaak van de regering en niet van het volk. De participerende rol van individuen is meestal ernstig ingeperkt.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Joseph_Schumpeter

Nog veel gevaarlijk is hier blind voor te blijven, politiek rept immers met geen woord over de alternatieven die op tafel liggen. Iets dat je ook gewoon op internet kan terugvinden, allemaal geen geheim. Hoog tijd om wakker te worden, moeilijker moeten we dat niet maken.

[Odhaviing]

Oorspronkelijk geplaatst door tandem

Is helemaal geen gevaarlijke stelling, gewoon een kwestie van congruentie, nuchtere waarneming en zelfonderzoek. Tenzij we natuurlijk in zelfbedrog willen leven, werkelijk een massa mensen beseffen dit en geven er ook uiting aan. Zoals bv Schumpeter terecht stelde...

Nog veel gevaarlijk is hier blind voor te blijven, politiek rept immers met geen woord over de alternatieven die op tafel liggen. Iets dat je ook gewoon op internet kan terugvinden, allemaal geen geheim. Hoog tijd om wakker te worden, moeilijker moeten we dat niet maken.

Ik heb de link even bekeken en zal zeker zoeken naar zijn lectuur om meer te weten te komen.

Zijn stelling dat innovatie de drijvende kracht is om de welvaart te verbeteren kan ik zeker aannemen, maar hier is wel meer stimuli voor nodig dan marktbewegingen: soms kan het vertragen van een nieuwe evolutie (bv levensduur van lampen) een beter rendement leveren voor bedrijven. Dit resulteert eerder in een achteruitgang dan een vooruitgang. Soms heb je ook investeringen nodig (zie Apollo - missie) van zo'n niveau dat enkel een staat deze kan organiseren. (rendementen over zeer lange termijn)

Ik zie meer heil in een sturende maatschappij, liberaal van karakter, maar met zowel bovengrenzen als ondergrenzen aan de welvaart, gekoppeld aan elkaar: bereik je de bovengrens, moet je eerst inzet leveren om wie op de ondergrens blijft steken naar boven te helpen vooraleer je de bovengrens kan verhogen.

Verder denk ik wel dat democratie moet verdient worden, maar verder het enige verantwoorde politieke model is: wie wil moet het kunnen krijgen, maar niet zonder verdienste (studie, dienstplicht, werken die de maatschappij als geheel vooruit helpen...)
Men moet een situatie zo maken dat wie interesse heeft, op het democratische forum terecht kan en wie het geen bal kan schelen, geweerd wordt. Stemrecht ipv stemplicht in België zou al een eerste vooruitgang betekenen.
Immers, men verwijst graag naar Griekse democratie, maar ook deze was niet voor iedereen toegankelijk, enkel voor de polis.

Anderzijds, politieke en sociale wetenschappen al onderwijzen in het secundair onderwijs zou wel getuigen van een maatschappij die zijn bevolking wil vooruit helpen en geen schrik heeft voor zijn burgers of hen als werkvee ziet. Het zou ervoor kunnen zorgen dat mensen weerbaarder zijn tegen manipulatie en beter een mening kunnen vormen. Ipv minder tijd in de klas, voorzie meer tijd in de klas, voorzie psychologie, onderhandelingstechnieken, politieke wetenschappen en stimuleer maatschappelijke inzet (en niet door eventjes een uurtje in een jaar een "altruïstische" activiteit te plannen, maar door continue projecten die jonge mensen alle aspecten van de samenleving leren kennen, van de vuilkar tot de koning)

Tot nu toe zorgen scholen vooral in het voorzien van kennis, niet in de middelen om zelf kennis te voorzien. DIT kan democratie terug laten leven en is vandaag, in een kennismaatschappij, meer relevant en verantwoord dan iemand vol te proppen met kennis die wel interessant is, maar niet prioritair. Waarom deelt men een lessenpakket niet in in zaken die job - gerelateerd zijn, democratisch - maatschappelijk georiënteerd zijn en varia naar interesse? We leven immers in een maatschappij waarin zelfs gespecialiseerde wetenschappers niet langer in staat zijn om hun volledige vakgebied te begrijpen.

[tandem]

Oorspronkelijk geplaatst door Odhaviing

Ik heb de link even bekeken en zal zeker zoeken naar zijn lectuur om meer te weten te komen. Zijn stelling dat innovatie de drijvende kracht is om de welvaart te verbeteren kan ik zeker aannemen, maar hier is wel meer stimuli voor nodig dan marktbewegingen: soms kan het vertragen van een nieuwe evolutie (bv levensduur van lampen) een beter rendement leveren voor bedrijven. Dit resulteert eerder in een achteruitgang dan een vooruitgang. Soms heb je ook investeringen nodig (zie Apollo - missie) van zo'n niveau dat enkel een staat deze kan organiseren. (rendementen over zeer lange termijn) Ik zie meer heil in een sturende maatschappij, liberaal van karakter, maar met zowel bovengrenzen als ondergrenzen aan de welvaart, gekoppeld aan elkaar: bereik je de bovengrens, moet je eerst inzet leveren om wie op de ondergrens blijft steken naar boven te helpen vooraleer je de bovengrens kan verhogen. Verder denk ik wel dat democratie moet verdient worden, maar verder het enige verantwoorde politieke model is: wie wil moet het kunnen krijgen, maar niet zonder verdienste (studie, dienstplicht, werken die de maatschappij als geheel vooruit helpen...) Men moet een situatie zo maken dat wie interesse heeft, op het democratische forum terecht kan en wie het geen bal kan schelen, geweerd wordt. Stemrecht ipv stemplicht in België zou al een eerste vooruitgang betekenen. Immers, men verwijst graag naar Griekse democratie, maar ook deze was niet voor iedereen toegankelijk, enkel voor de polis. Anderzijds, politieke en sociale wetenschappen al onderwijzen in het secundair onderwijs zou wel getuigen van een maatschappij die zijn bevolking wil vooruit helpen en geen schrik heeft voor zijn burgers of hen als werkvee ziet. Het zou ervoor kunnen zorgen dat mensen weerbaarder zijn tegen manipulatie en beter een mening kunnen vormen. Ipv minder tijd in de klas, voorzie meer tijd in de klas, voorzie psychologie, onderhandelingstechnieken, politieke wetenschappen en stimuleer maatschappelijke inzet (en niet door eventjes een uurtje in een jaar een "altruïstische" activiteit te plannen, maar door continue projecten die jonge mensen alle aspecten van de samenleving leren kennen, van de vuilkar tot de koning) Tot nu toe zorgen scholen vooral in het voorzien van kennis, niet in de middelen om zelf kennis te voorzien. DIT kan democratie terug laten leven en is vandaag, in een kennismaatschappij, meer relevant en verantwoord dan iemand vol te proppen met kennis die wel interessant is, maar niet prioritair. Waarom deelt men een lessenpakket niet in in zaken die job - gerelateerd zijn, democratisch - maatschappelijk georiënteerd zijn en varia naar interesse? We leven immers in een maatschappij waarin zelfs gespecialiseerde wetenschappers niet langer in staat zijn om hun volledige vakgebied te begrijpen.

Aan informatie ontbreekt het zeker niet, zoals Schumpeter terecht aangeeft is innovatie te zien als 'creatieve destructie', het betekent dat we onze systemen grondig moeten transformeren en dat is inclusief het denken volgens de programmatie van dat systeem (cfr robottheorie). Op dat moment wordt het voor velen minder leuk aangezien bepaalde zekerheden in het gedrang komen. Althans, zo denkt men, zonder enige notie te hebben van wat het nieuwe te bieden heeft.

Veel vaker ziet men in het progressieve en bevrijdende nieuwe de voorbode van een nieuwe Holocaust en begint men tegen te werken wat men nu juist aan het zoeken is. Het is een uiterst interessant proces dat zonder kennis heel angstvallig bekeken wordt. Het verstrekken van correcte informatie is dan een eerste stap in de goede richting, iets waar politiek duidelijk niet mee bezig is. Ook de modale bevolking niet overigens, men zou wel anders reageren moest men hierover bericht worden. Ter getuigenis

Het verschijnen van innovaties

Als het leven van een organisatie in haar praktijkgemeenschappen zetelt, en als creativiteit, leren, verandering en ontwikkeling inherent zijn aan alle levende systemen, kunnen we ons afvragen hoe deze processen zich feitelijk in de levende netwerken en gemeenschappen van de organisatie manifesteren. Om deze vraag te beantwoorden moeten we ons buigen over een sleutelkenmerk van leven … ‘het spontaan verschijnen of doorbreken van een nieuwe ordening’. Het verschijnsel ‘doorbreken’ voltrekt zich op kritische punten van instabiliteit, die het gevolg zijn van fluctuaties in de omgeving die door terugkoppelingslussen worden versterkt. Doorbreken leidt tot het ontstaan van een innovatie die vaak in kwalitatief opzicht verschilt van de verschijnselen waaruit zij is voortgekomen. Het continu genereren van innovaties – de ‘creatieve vooruitgang van de natuur’, zoals de filosoof Alfred North Whithead het noemde – is een sleuteleigenschap van alle levende systemen.

In een menselijke organisatie kan de gebeurtenis die de stoot geeft tot het op gang komen van het doorbraakproces bestaan uit een terloopse opmerking die misschien voor degene die haar maakt niet eens van betekenis is, maar wel voor sommige leden van een praktijkgemeenschap. Omdat de opmerking betekenisvol voor hen is, kiezen zij ervoor zich erdoor te laten storen en laten de informatie snel de ronde doen door de netwerken van de organisatie. Terwijl de informatie door de verschillende terugkoppelingslussen circuleert, kan zij worden versterkt en uitgebreid, zelfs in een dusdanige mate dat de organisatie die informatie niet langer in haar bestaande toestand kan absorberen. Als dat gebeurt, is het punt van instabiliteit bereikt. Het systeem kan de nieuwe informatie niet integreren in zijn bestaande ordening en is genoodzaakt iets van zijn structuren, gedragingen of overtuigingen overboord te zetten. Het gevolg is een toestand van chaotische verwarring, onzekerheid en twijfel, en hieruit vloeit een nieuwe ordeningsvorm voort, georganiseerd rondom nieuwe betekenis. De nieuwe ordening is door niemand ontworpen, maar breekt door als gevolg van de collectieve creativiteit van de organisatie.

Dit proces voltrekt zich via verscheidene duidelijk van elkaar te onderscheiden stadia. In het eerste stadium moet er een zekere ontvankelijkheid in de organisatie voorhanden zijn – een bereidheid om zich te laten ‘storen’, want alleen dan kan het proces op gang komen. Ook moet er een actief communicatienetwerk zijn, met tal van terugkoppelingslussen, ter versterking van de activerende gebeurtenis. Het volgende stadium is het instabiliteitspunt, dat als spanningen, chaos, onzekerheid of zelfs een crisis kan worden ervaren. In dit stadium kan het systeem of ineenstorten, of doorbreken naar een nieuwe ordeningstoestand, gekenmerkt door noviteit en berustend op een creativiteitservaring die soms bijna de indruk wekt dat er magie in het spel is.

Laten we deze stadia nog wat nader bekijken. De aanvankelijke ontvankelijkheid voor stoornissen vanuit de omgeving is een basiseigenschap van alle vormen van leven. Levende systemen moeten altijd openstaan voor een gestage stroom van hulpbronnen (energie en materie) om in leven te blijven, menselijke organisaties moeten altijd openstaan voor mentale hulpbronnen (informatie en ideeën), alsmede voor de stroom van energie, grondstoffen en materialen die nodig zijn voor het produceren van goederen en diensten. De ontvankelijkheid van een organisatie voor nieuwe begrippen, technologieën en kennis is een goede graadmeter voor haar levendigheid, soepelheid en leervermogen.

De ervaring van de kritische instabiliteit die tot doorbraken leidt, gaat meestal gepaard met hevige emoties, zoals angst, verwarring, zelftwijfel of verdriet, en kan zelfs het karakter krijgen van een existentiële crisis aannemen. Uiteraard hoeven niet alle crisis- en doorbraakervaringen extreem te worden ervaren. De hevigheid van de doorbraakervaring kent vele gradaties, van kleine, plotselinge inzichten tot pijnlijke en euforisch stemmende transformaties. Wat ze met elkaar gemeen hebben, is het gevoel van onzekerheid en verlies aan houvast dat op zijn minst onbehagen wekt. Creatieve mensen weten dat zij deze onzekerheid en dit verlies aan houvast moeten omarmen.

Na deze onderdompeling in onzekerheid, verwarring en twijfel wordt het plotseling verschijnen van een noviteit zelfs makkelijk ervaren als een magisch ogenblik. Zowel kunstenaars als wetenschappers hebben vaak zulke ogenblikken van ontzag en verwondering beschreven, waarin een verwarde, chaotische situatie zich op wonderbaarlijke manier uitkristalliseert tot een nieuw idee of oplossing voor een tot dan toe onoplosbaar probleem. Omdat het doorbraakproces door en door non-lineair is en zich via vele terugkoppelingslussen voltrekt, laat het zich niet ten volle analyseren door ons lineaire denken, zodat we geneigd zijn het als iets mysterieus te ervaren.

http://fritjofcapra.net/

Nu, een theorie kan helpen bij het beter begrijpen van deze processen, de bevestiging krijg je met praktische voorbeelden. Inmiddels werd dit veelvuldig getest, de theorie klopt maar dat wordt quasi letterlijk niet gezien door diegenen die nog in het oude paradigma leven, zelfs - totaal onbewust daarvan - krachtdadig tegengewerkt.

[tandem]

Oorspronkelijk geplaatst door Odhaviing

Ik heb de link even bekeken en zal zeker zoeken naar zijn lectuur om meer te weten te komen.

Zijn stelling dat innovatie de drijvende kracht is om de welvaart te verbeteren kan ik zeker aannemen, maar hier is wel meer stimuli voor nodig dan marktbewegingen: soms kan het vertragen van een nieuwe evolutie (bv levensduur van lampen) een beter rendement leveren voor bedrijven. Dit resulteert eerder in een achteruitgang dan een vooruitgang. Soms heb je ook investeringen nodig (zie Apollo - missie) van zo'n niveau dat enkel een staat deze kan organiseren. (rendementen over zeer lange termijn)

Ik zie meer heil in een sturende maatschappij, liberaal van karakter, maar met zowel bovengrenzen als ondergrenzen aan de welvaart, gekoppeld aan elkaar: bereik je de bovengrens, moet je eerst inzet leveren om wie op de ondergrens blijft steken naar boven te helpen vooraleer je de bovengrens kan verhogen.

Verder denk ik wel dat democratie moet verdient worden, maar verder het enige verantwoorde politieke model is: wie wil moet het kunnen krijgen, maar niet zonder verdienste (studie, dienstplicht, werken die de maatschappij als geheel vooruit helpen...)
Men moet een situatie zo maken dat wie interesse heeft, op het democratische forum terecht kan en wie het geen bal kan schelen, geweerd wordt. Stemrecht ipv stemplicht in België zou al een eerste vooruitgang betekenen.
Immers, men verwijst graag naar Griekse democratie, maar ook deze was niet voor iedereen toegankelijk, enkel voor de polis.

Anderzijds, politieke en sociale wetenschappen al onderwijzen in het secundair onderwijs zou wel getuigen van een maatschappij die zijn bevolking wil vooruit helpen en geen schrik heeft voor zijn burgers of hen als werkvee ziet. Het zou ervoor kunnen zorgen dat mensen weerbaarder zijn tegen manipulatie en beter een mening kunnen vormen. Ipv minder tijd in de klas, voorzie meer tijd in de klas, voorzie psychologie, onderhandelingstechnieken, politieke wetenschappen en stimuleer maatschappelijke inzet (en niet door eventjes een uurtje in een jaar een "altruïstische" activiteit te plannen, maar door continue projecten die jonge mensen alle aspecten van de samenleving leren kennen, van de vuilkar tot de koning)

Tot nu toe zorgen scholen vooral in het voorzien van kennis, niet in de middelen om zelf kennis te voorzien. DIT kan democratie terug laten leven en is vandaag, in een kennismaatschappij, meer relevant en verantwoord dan iemand vol te proppen met kennis die wel interessant is, maar niet prioritair. Waarom deelt men een lessenpakket niet in in zaken die job - gerelateerd zijn, democratisch - maatschappelijk georiënteerd zijn en varia naar interesse? We leven immers in een maatschappij waarin zelfs gespecialiseerde wetenschappers niet langer in staat zijn om hun volledige vakgebied te begrijpen.

Zal even een topic openen om het Dunning-Kruger effect in praktijk te toetsen, zeer interessante materie. Dan kunnen ze hier verder zoeken naar God.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door parcifal

Net zoals men kan aantonen dat de reeks convergeert naar -1/12.

http://en.m.wikipedia.org/wiki/1_%2B...B_4_%2B_···

Het is bij de haren getrokken voor dit speciaal geval, he.

Voor reeksen zoals 1 - 2 + 3 - 4 + 5 - 6 en zo voort, kan men zo een trukken van de foor nog gebruiken om proberen een mening te geven aan hun convergentie. Men kan die trukken nodig hebben want als het probleem dat je probeert op te lossen de NOOD heeft aan een divergerende som, dan wil dat zeggen dat je ergens iets verkeerd aan het doen bent, en dan kan je hopen dat de truuk die je de "limiet" laat vinden, je eerdere fout ongedaan maakt.

Wat doet men eigenlijk met het "uitrekenen" van "1 + 2 + 3 + .... " en dat gelijk te stellen aan -1/12 ? Men gaat eigenlijk de VOLGORDE VAN LIMIETEN commuteren, wanneer het eigenlijk niet mag. Wat men doet in dat specifiek geval, is een dubbele limiet beschouwen: de Zeta function, die de bovenstaande som is maar met een exponent 1^(-s) + 2^(-s) + ....
heeft een zin wanneer het reele deel van s groter is dan 1. Die som is een limiet van een reeks. Wat men nadien kan doen, is de limiet van die Zeta functie nemen voor s -> -1. Daarvoor moet men die analytisch voortzetten, maar dat gaat nog net, omdat er dus een singulariteit ligt voor s -> 1, en de convergentiestraal dus 1 is. Maar men moet goed beseffen dat door Zeta analytisch voort te zetten, haar definitie als zijnde een som van een reeks natuurlijk niet meer geldig is.

Men heeft dus: zeta(s) = lim(n->oneindig) {reeks in n^(-s) }

En nadien doet men: r = lim(s-> -1) zeta(s)

Als je nu gaat beweren dat r de limiet is van die reeks, dan heb je de limietname van s -> -1 en die van n->oneindig omgewisseld. Dat mag in dit geval niet.

Maar het kan soms zijn dat de redenering die je tot je reeks liet besluiten in de eerste plaats, al per ongeluk die twee limieten had omgekeerd, en dan corrigeer je je eerste redeneringsfout met de tweede natuurlijk. Het is in zo een gevallen dat die trukken van de foor geldig zijn. Het feit zelf dat je de som van een divergerende reeks nodig had, toonde immers reeds aan dat je een redeneringsfout aan 't maken waard ergens.

Maar in het specifieke geval van 1 + 2 + 3 + ....
is het wel bijzonder lastig om dat de "som" te noemen van de reeks, want de som is hier goed gedefinieerd: het is oneindig.

Immers, opdat een rij r(n) naar oneindig zou divergeren (eigenlijk zou men "convergeren" moeten stellen), moet aan de volgende voorwaarde voldaan zijn:

Voor alle N, bestaat er een k, zodat als n groter is dan k, r(n) groter is dan N.

Maw, bedenk mij gelijk welk groot getal, en VANAF een zekere index van de rij zijn alle volgende elementen van de rij groter.

Welnu, de rij r(n) die bij de reeks 1+2+3+... hoort, zijn de partiele sommen.
Het is gemakkelijk te tonen dat r(n) = n (n+1)/2

Voor gelijk welke N kan ik nu een k bedenken (afhankelijk van N), zodat r(n) groter is als n groter is dan k.

Neem k = 2 N.

We hebben dat r(n) = n (n+1)/2. Als n > k, dan kunnen we stellen dat:
r(n) = n (n+1)/2 > k (n+1)/2

Maar we hadden gezegd dat k = 2N

dus: r(n) > 2 N (n+1)/2 = N (n + 1).

Nu is (n + 1) altijd groter dan 1. We hebben dus dat r(n) > N. QED.

Deze reeks "divergeert" dus naar oneindig.

Als we dus stellen dat haar som ook gelijk is aan -1/12, dan hebben we dat -1/12 gelijk is aan oneindig.

De reden waarom men "convergeren" zou moeten stellen, is dat als men in de topologische ruimte R-uitgebreid werkt (R en oneindig), de omgevingen van alle eindige reele getallen de topologische basis van alle (kleine) sfeertjes hebben |x - x0| < epsilon, en dat de topologische basis van de omgevingen van oneindig de langs beneden begrensde intervallen zijn: x > N.

Het is dus wel degelijk een convergentie in de topologische zin. Wat wel niet meer waar is, is de stelling van Cauchy. Ik denk dat het is omdat onze uitgebreide R geen banach ruimte meer is.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Odhaviing

Niet alles waar men in eerste instantie naar zoekt heeft een praktisch nut. Vroeg of laat kan een inzicht echter wel aanleiding geven tot praktische toepassingen.

Het verschil tussen leven en overleven is, mijns inziens dat men af en toe de tijd neemt om iets volslagen "nutteloos" te doen. Sommigen kijken TV, anderen gamen en nog anderen bedenken mogelijke bestaanstheorieën.

Godsdienst is dus entertainment

Maar dat is perfect juist. We scheppen Roodkapje ook om ons te vermaken. Gans de literatuur zit vol met "fictie". Toneel, film, ... we houden van verhaaltjes, van het scheppen van imaginaire werelden....

Echter, gaan geloven in onze hersenspinsels om ons daar dan vast in te locken, dat is er over he !

Ik zeg niet dat we Roodkapje moeten elimineren omdat het niet nuttig zou zijn. Ten eerste IS het nuttig: het zorgt voor vermaak. En ten tweede is er niks mis mee met het BESCHOUWEN van nutteloze ideeen. Maar ze gaan als WAARHEID aannemen, is even dom als denken dat Roodkapje echt bestaat.

[Odhaviing]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Godsdienst is dus entertainment

Maar dat is perfect juist. We scheppen Roodkapje ook om ons te vermaken. Gans de literatuur zit vol met "fictie". Toneel, film, ... we houden van verhaaltjes, van het scheppen van imaginaire werelden....

Echter, gaan geloven in onze hersenspinsels om ons daar dan vast in te locken, dat is er over he !

Ik zeg niet dat we Roodkapje moeten elimineren omdat het niet nuttig zou zijn. Ten eerste IS het nuttig: het zorgt voor vermaak. En ten tweede is er niks mis mee met het BESCHOUWEN van nutteloze ideeen. Maar ze gaan als WAARHEID aannemen, is even dom als denken dat Roodkapje echt bestaat.

Dat klopt, maar we moeten ook nog steeds rekening houden met het "wat als gehalte" alsook het originele doel van bepaalde teksten: maatschappelijk of spiritueel.
Om daar echter een volledig leven naar aan te passen is idd totaal ridicuul: rites, mantras, gebeden... en zelfs misdadig als je gaat veronderstellen dat je de andere moet overtuigen "voor zijn eigen goed"

Enige kanttekening, bepaalde technieken om trances op te wekken kunnen mijns inziens wel nuttig zijn, omdat we daar nog weinig over weten en ze bepaalde vragen oproepen (lucid dreaming, boeddistische trance gebeden,...) naar de aard van de realiteit.

Ikzelf ben geen atheïst, maar noem me gerust een zelfverklaarde oude gnosticus

De kernzaken van mijn overtuiging zijn echter:
- Zoek kennis rond het thema en weerleg niets absoluut, hou rekening met (een logische) wat als...
- zoek en bouw je eigen opinie
- ga niet uit van het feit de waarheid te kennen, dat is onmogelijk in dit éne leven.
- organiseer niet noch overtuig anderen om uw standpunt te volgen: dit is nutteloos en ridicuul. (als er iets is, is dit ingebakken in het systeem waarin we leven en staat het los van waarin we geloven. Het is een lot dat we allen delen)
Men mag gerust die ideologie volgen, maar dat hoeft niet EN als men daarvoor kiest, begin dan niet met alle standpunten over te nemen, maar zie de bovenstaande punten.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Odhaviing

Dat klopt, maar we moeten ook nog steeds rekening houden met het "wat als gehalte" alsook het originele doel van bepaalde teksten: maatschappelijk of spiritueel.
Om daar echter een volledig leven naar aan te passen is idd totaal ridicuul: rites, mantras, gebeden... en zelfs misdadig als je gaat veronderstellen dat je de andere moet overtuigen "voor zijn eigen goed"

Enige kanttekening, bepaalde technieken om trances op te wekken kunnen mijns inziens wel nuttig zijn, omdat we daar nog weinig over weten en ze bepaalde vragen oproepen (lucid dreaming, boeddistische trance gebeden,...) naar de aard van de realiteit.

Ikzelf ben geen atheïst, maar noem me gerust een zelfverklaarde oude gnosticus

De kernzaken van mijn overtuiging zijn echter:
- Zoek kennis rond het thema en weerleg niets absoluut, hou rekening met (een logische) wat als...
- zoek en bouw je eigen opinie
- ga niet uit van het feit de waarheid te kennen, dat is onmogelijk in dit éne leven.
- organiseer niet noch overtuig anderen om uw standpunt te volgen: dit is nutteloos en ridicuul. (als er iets is, is dit ingebakken in het systeem waarin we leven en staat het los van waarin we geloven. Het is een lot dat we allen delen)
Men mag gerust die ideologie volgen, maar dat hoeft niet EN als men daarvoor kiest, begin dan niet met alle standpunten over te nemen, maar zie de bovenstaande punten.

Ha, na Marie, nog een atheïst die denkt dat hij een gelovige is

[Odhaviing]

[Peche]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Godsdienst is dus entertainment

Maar dat is perfect juist. We scheppen Roodkapje ook om ons te vermaken. Gans de literatuur zit vol met "fictie". Toneel, film, ... we houden van verhaaltjes, van het scheppen van imaginaire werelden....

Echter, gaan geloven in onze hersenspinsels om ons daar dan vast in te locken, dat is er over he !

Ik zeg niet dat we Roodkapje moeten elimineren omdat het niet nuttig zou zijn. Ten eerste IS het nuttig: het zorgt voor vermaak. En ten tweede is er niks mis mee met het BESCHOUWEN van nutteloze ideeen. Maar ze gaan als WAARHEID aannemen, is even dom als denken dat Roodkapje echt bestaat.

Maar waarom? Waarom verzinnen we in hemelsnaam overal verhaaltjes rond?
En als ge dan afkomt met de waarheid zeggen ze: "zeg ge zijt zot zekers?"

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Peche

Maar waarom? Waarom verzinnen we in hemelsnaam overal verhaaltjes rond?
En als ge dan afkomt met de waarheid zeggen ze: "zeg ge zijt zot zekers?"

Er zijn 3 redenen om verhaaltjes te verzinnen.

De eerste reden is dat we als bewuste en soms wat denkende individuen, nood hebben aan het organiseren van onze sensaties. Die nood is zowel puur intellectueel als pragmatisch. Als ik een soort van gele vlek zie groter worden in mijn gezichtsveld, dan is het heel pragmatisch om een verhaaltje te hebben dat mij dat laat erkennen en organiseren als "EEN LEEUW KOMT NAAR MIJ TOE GESTORMD !". Rond dat concept "leeuw" moet ik dan een verhaaltje in mijn hoofd hebben van tanden, bijten, zeer doen, lopen, in een boom kruipen, ....

Zonder verhaaltje in mijn hoofd dat aan mijn visuele prikkels een zekere conceptuele organisatie geeft, ga ik het niet ver schoppen.

Ons intellect is bij sommige mensen dan ook zo, dat we wat over ijverig gaan zijn, en de concepten die beginnen met "leeuw, tanden, bijten..." verder willen organiseren in complexere en abstractere structuren. En dan komen we uit bij dingen waar we geen antwoord op hebben, en gaan op zoek. We zijn dan in het straatje van de wetenschap/godsdienst/filosofie beland. Het is het doordreven doordrukken van dat originele conceptuele organisatietalent dat een gele vlek laat herkennen als een hongerige leeuw.

De tweede reden is entertainment. Net zoals die overdreven capaciteit om verhaaltjes te bedenken "serieus" is hierboven, is het voor velen gewoon een vermaak (zoals lekker eten, sex, en andere leuke dingen) om verhaaltjes die niet waar zijn te bedenken, of te aanhoren. Onze over capaciteit aan fantasie is een plezier instrument geworden.

En de derde reden is manipulatie. Aangezien wij sociale dieren zijn die de eigenschap hebben om elkaar te willen domineren via andere dan louter gewelddadige interacties, gaan we verhaaltjes bedenken om de andere voor onze kar te spannen. Dat gaat van de triviale leugen en bedrog, tot ganse indoctrinatie schema's. Godsdienst wordt daar ook vaak voor gebruikt.

[Peche]

Maar waarom doen we er zo massaal in trance aan mee?
Sinterklaas voorliegen, kerstmis voorliegen, de paasklokken voorliegen.
Waarom zeggen we niet van meet af aan waar de tradities werkelijk om draaien in plaats van alles te materialiseren? De ware achtergrond van de tradities leert ons net het tegenovergestelde van wat we zien.

[Peche]

Ik weet op vele vragen reeds het antwoord. Ik hoor het gewoon graag eens van een ander.
Waarom vliegen rendieren en wie heeft de kerstman (her)uitgevonden?