Aftreden De Croo ? Val regering ?

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door BWarrior

Je schreef:



Weerleg maar eens:

Dat is wat men noemt "Zwarte Pieten doorschuiven" he, en natuurlijk is het de "verantwoordelijke" van 't moment die de Piet doorgeschoven krijgt, en vaak ironisch genoeg door diegene die er de oorzaak van was.

Het lijkt mij nogal logisch dat een voorzitter die omslaat, de vuilbak in moet. Lees het derde hoofdstuk van Mein Kampf eens.

Als *verantwoordelijke* politicus ben je een wegwerp product dat verbonden is aan uw eerste positie he. De voorzitter is het zoenoffer dat gebracht kan worden als men van richting wil veranderen. Dat maakt dat alle anderen zonder blozen van gedacht kunnen veranderen, want de nodige zondenbok werd opgeofferd en de lei werd zo weer schoongewist voor de anderen.

[BWarrior]

Een lezenswaardig opiniestuk over deze zaak vanwege B. Eeckhout vandaag in De Morgen:

Het lijkt alsof er in de coulissen van de Wetstraat slechts over één kwestie gebabbeld wordt. Over een boek, dat hoog in verkooplijsten staat, maar amper in de klassieke media vernoemd is. Hoe zit dat?

Eerst maar even dit. Neen, er bestaat geen ‘deal’ tussen redacties of journalisten om De doodgravers van België van Wouter Verschelden (want over dat boek gaat het dus) dood te zwijgen. In een hyperconcurrentiële beroepsgroep die amper de collegialiteit kan opbrengen om elkaar correct als nieuwsbron te vermelden, krijg je zo’n samenzwering namelijk niet van de grond, simpel.

Maar eerlijk is eerlijk, als een politiek boek wekenlang de non-fictie-top van Standaard Boekhandel aanvoert en geen enkele zender of krant rept erover, dan is het ook niet gek dat sommigen toch in zo’n zwijgakkoord gaan geloven.

Dat is riskant, omdat zo een botsing dreigt te ontstaan tussen twee tegengestelde werelden. Twee ‘waarheden’ gaan los van elkaar leven, waarbij de ene groep, aangevuurd door gelijkgezinden op sociale media, alles voetstoots aanneemt wat in het betreffende boek staat en de andere groep ietwat krampachtig probeert te doen alsof dat boek niet eens bestaat.

De reden waarom het boek bij de ene groep een welhaast evangelische status heeft verworven, is natuurlijk ook exact de reden waarom politieke verslaggevers er uiterst schuchter mee omgaan. Die reden staat op pagina 107 vermeld onder het kopje ‘Een artikel op P-Magazine lijkt de weg naar de Zestien voor De Croo te barreren’.

Auteur Wouter Verschelden rakelt daarin niet alleen een privékwestie over huidig premier Alexander De Croo op; hij ontwikkelt daarbij ook de these dat De Croo de regeringsonderhandelingen eind 2019 liet aanslepen omdat die kiezel in zijn schoen zat. Ook verderop in het boek wordt de kwestie meermaals vermeld.

CYNISCHE VISIE

Een gewichtige zaak, áls ze klopt. Het zou betekenen dat de Belg bewust een jaar lang van een volwaardige regering is verstoken gebleven omwille van een particuliere kwestie. Alleen: klopt dat wel? Bewijs van die impact is er amper of niet, ook niet in het boek zelf. Er is geen enkele Wetstraat-journalist die de voorbije maanden niet heeft geprobeerd om dit verhaal te checken. Voorlopig zonder resultaat.

Blijft over: de privékwestie. Daar zit ’m, tot nader order, het verschil met de affaire waarin N-VA-politicus Kris Van Dijck verstrikt raakte, en waarnaar nogal wat N-VA-sympathisanten nu verongelijkt verwijzen. Van Dijck kwam in nauwe schoentjes toen bleek dat hij zijn politieke status had aangewend om een bevriende escortdame aan een uitkering te helpen. Die handeling maakte de private kwestie publiek. Die factor ontbreekt nu, voor zover we weten.

Politici zijn net mensen. Talrijk zijn de verhalen over slippertjes en relaties, over uitspattingen en verslavingen van politici van alle kleuren van de regenboog. In de gesloten biosfeer die de Wetstraat vaak is, komen al die kreten en geruchten veeleer vroeg dan laat ter ore van journalisten, die onder dezelfde stolp verblijven. Er is weinig dat journalisten liever doen dan die roddels aan elkaar doorvertellen, al was het maar om te getuigen dat zij het ook weten. Ook wij zijn net mensen.

Belgische media hebben niettemin de nogal consequente traditie om over al die private akkefietjes en affaires de discretie te bewaren, zolang er geen publiek belang in het geding is. En ja, misschien wordt die houding soms te strak doorgetrokken. Zelfs wanneer de problemen overduidelijk zijn wordt er hoogstens lacherig maar nooit ernstig bericht. Toch is dat respect voor het privéleven in de politieke verslaggeving een groot goed dat we maar beter blijven koesteren, voor zolang het nog duurt.

Het gevolg van de discretie over die ene passage is wel dat ook over De doodgravers van België grotendeels gezwegen wordt. Dat is eigenlijk best jammer. Het boek had een strengere eindredacteur, een betere vormgever en een deftigere uitgever verdiend, maar oninteressant is het niet. De doodgravers biedt een zeer specifiek geframede inkijk in de voorbije onderhandelingen. Het boek verraadt de diep cynische visie van zijn auteur, met politici die enkel naar de hoogste posten graaien in een onophoudelijke opeenvolging van listen en lagen, sabotages en verraad.

Wie geïnteresseerd is in inhoudelijke of ideologische knelpunten of structurele hinderpalen die politieke onderhandelingen bemoeilijken, komt in dit boek van een kale kermis thuis. De lezer wordt gevraagd te geloven dat nooit over de inhoud van nota’s wordt gediscussieerd maar alleen over wie ze lekt. Maar is politiek dan echt enkel een opeenvolging van ploertenstreken? Dat standpunt schiet tekort.

BART DE WEVER

Dat cynisme is wel het perspectief van een van de grote inspiratoren van De doodgravers: Bart De Wever. Verschelden sprak met velen, maar de uiteindelijke analyse loopt wel erg gelijk met die van de N-VA-voorzitter: een groot akkoord tussen N-VA en PS lag binnen handbereik, maar werd getorpedeerd door het opportunisme van de liberalen. Geen wonder dat vooral N-VA-sympathisanten het boek koesteren.

De Wever is niet de enige die de zak vol frustratie ledigde bij de auteur, maar de schatplichtigheid aan Vlaanderens belangrijkste politicus is groot. Zo valt op dat van elke Vlaamse partij de interne keuken met veel smaak beschreven wordt als een slangenkuil,... behalve van de N-VA. Geen woord over de meningsverschillen bij de Vlaams-nationalisten, bijvoorbeeld over de omgang met het VB.

Ook het karakter van De Wever blijft erg vlak, alsof hij de verteller is die met rollende ogen naar het gestoet?*haspel van Georges-Louis Bouchez (MR), Joachim Coens (CD&V) en de anderen kijkt.

En misschien wordt ook die ene privékwestie zo toch politiek relevant. Want het is wel vrij helder wie blijft proberen om het vermeende politieke belang ervan in de markt te zetten. Ook de voorbije maanden is aan verschillende redacties met aandrang gesuggereerd om het verhaal toch te brengen. Die aandrang kwam vanuit de N-VA-top. Het is het soort persoonlijke aanval dat je als collega-politicus toch niet licht vergeet. Als in 2024 een akkoord tussen N-VA en Open Vld opnieuw onmogelijk blijkt, dan weten we dus nu al waar dat diepe, persoonlijke wantrouwen geboren is.

[WYSIWYG]

Oorspronkelijk geplaatst door BWarrior

Een lezenswaardig opiniestuk over deze zaak vanwege B. Eeckhout vandaag in De Morgen:

De Morgen en Bart Eeckhout Nuf said. De tekst is een en al geschimp en zit vol leugens.
Leugen 1

Neen, er bestaat geen ‘deal’ tussen redacties of journalisten om De doodgravers van België van Wouter Verschelden (want over dat boek gaat het dus) dood te zwijgen.

Niemand zegt dat de deal over De Doodgravers van België gaat maar over de omerta over de relatie De Croo-Dellai in functie van aansleep van de regeringsonderhandelingen.
Leugen 2:

Bewijs van die impact is er amper of niet, ook niet in het boek zelf. Er is geen enkele Wetstraat-journalist die de voorbije maanden niet heeft geprobeerd om dit verhaal te checken. Voorlopig zonder resultaat.

Daarom dat alle main stream media ook de relatie tussen De Croo en Dellai niet interessant vonden. Maar als de deal met de media er wel was, dan ging ook geen enkele journalist wat ontdekt hebben. Vaneiges, zou een gewaardeerd medeforummer zeggen.
Let ook op het woordje 'amper' in de eerste zin van de quote. Dat geeft aan dat er wel degelijk bewijs is. Maar de omerta brengt dat bewijs niet in beeld. Het wordt doodgezwegen.
Leugen 3:

Daar zit ’m, tot nader order, het verschil met de affaire waarin N-VA-politicus Kris Van Dijck verstrikt raakte, en waarnaar nogal wat N-VA-sympathisanten nu verongelijkt verwijzen. Van Dijck kwam in nauwe schoentjes toen bleek dat hij zijn politieke status had aangewend om een bevriende escortdame aan een uitkering te helpen. Die handeling maakte de private kwestie publiek. Die factor ontbreekt nu, voor zover we weten.

Daar was de main stream media als de kippen bij. Nochtans was hier ook niks bewezen zoals later bleek. Toch was hier zonder bewijs wel relevantie.
Ook over de affaire Meeuws-Homans waren de main stream media niet terughoudend alhoewel dat al letterlijk oud nieuws was. Bovendien focuste ze zich vooral op Homans. Dat was toen niets in de privésfeer zo te zien. Gelukkig zwijgt Eeckhout hier wijselijk over in zijn artikel.
Leugen 4:

Belgische media hebben niettemin de nogal consequente traditie om over al die private akkefietjes en affaires de discretie te bewaren, zolang er geen publiek belang in het geding is. En ja, misschien wordt die houding soms te strak doorgetrokken.

Behalve als er N-VA'ers in het geding zijn. Zie leugen 3.
Leugen (en naschokken naar collega's) 4:

Het gevolg van de discretie over die ene passage is wel dat ook over De doodgravers van België grotendeels gezwegen wordt. Dat is eigenlijk best jammer. Het boek had een strengere eindredacteur, een betere vormgever en een deftigere uitgever verdiend, maar oninteressant is het niet. De doodgravers biedt een zeer specifiek geframede inkijk in de voorbije onderhandelingen. Het boek verraadt de diep cynische visie van zijn auteur, met politici die enkel naar de hoogste posten graaien in een onophoudelijke opeenvolging van listen en lagen, sabotages en verraad.

Hij vindt het jammer, maar schopt tegelijk collega's achterna door ze als onbekwaam te bestempelen.
Bovendien noemt hij De Doodgravers van België niet oninteressant, het geeft wel een geframede inkijk in de regeringsonderhandelingen. Je moet maar durven: in twee zinnen uzelf zo tegen te spreken.
Leugen 5:

Wie geïnteresseerd is in inhoudelijke of ideologische knelpunten of structurele hinderpalen die politieke onderhandelingen bemoeilijken, komt in dit boek van een kale kermis thuis. De lezer wordt gevraagd te geloven dat nooit over de inhoud van nota’s wordt gediscussieerd maar alleen over wie ze lekt.

Een boek van dergelijke omvang over 1 feit, de regeringsonderhandelingen van De Croo, handelde niet alleen over over de escapades van De Croo, wat Eeckhout ons ook mag doen geloven. Daarover gaat het pas vanaf blz 107 en is op blz. 110 al lang gepasseerd. Dit kan weer tellen als naschokken naar een collega-journalist.
Leugen 6 ( in feite 1 afgeven op De Wever die niks met de affaire-Dellai te maken had)
Heel het laatste hoofdstuk is een walgelijke poging tot schandalisering van een politicus die slecht van ver bij de zaak betrokken is geweest. Vooral het gratuite verhaal dat het boek mede opgezet spel vanuit N-VA-hoek zou zijn, wordt nergens bewezen. Als N-VA zou aangedrongen hebben bij journalisten om het verhaal wel te brengen , zoals Eeckhout beweert dan moet het voor hem een koud kunstje zijn om dat te bewijzen. Quod non.

De Morgen en zijn hoofdredacteur zijn een voorbeeld van Belgisch-nationalistische snertjournalistiek. Dat is hier duidelijk bewezen.

[BWarrior]

Niemand zegt dat de deal over De Doodgravers van België gaat maar over de omerta over de relatie De Croo-Dellai in functie van aansleep van de regeringsonderhandelingen.

Dus de media zwijgen volgens jou het boek niet dood, maar wel die passage erin?

[Knuppel]

Dat de Belgische politiek een opeenvolging van ploertenstreken is, daar zijn de meeste mensen al veel langer dan vandaag van overtuigd. Om dat te weten hebben ze Wouter Verschelden niet nodig. Dat politici zakkenvullers zijn die naar de hoogste posten graaien in een onophoudelijke opeenvolging van listen en lagen, sabotages en verraad weten de mensen ook al veel langer dan vandaag. De Belgische politiek IS is een opeenvolging van ploertenstreken. Zelfs een debiel kan daar niet naast kijken.

FEIT is dat de regeringsvorming meer dan 650 dagen in beslag nam. Dat wijst niet bepaald op een systeem dat vrij is ploertenstreken.
FEIT is dat de nieuwbakken voorzitter van de VLD de voorzittersverkiezingen won omdat hij de mening van Rutten, die voor Vivaldi ging, niet deelde. Eens de voorzittersbuit draaide hij zijn kar 180 graden. Ik noem dat een serieuze ploertenstreek. Een ploertenstreek die de belgicisten De Wever probeerden in de schoenen te schuiven. De Wever is geen haar beter dan de rest van politieke "elite" maar zijn enige ploertenstreek was: aanpappen met de partij waar hij ooit van beweerde NOOIT mee in zee te gaan. Gelukkig voor de Vlaams-nationalisten zitten zij NIET in het Vivaldi orkest. De Croo wilde ten allen prijze voor dirigent spelen, hij heeft bereikt wat hij wilde. Ook al wist hij van tevoren dat hij de dweil van zijn muzikanten zou zijn. De zoveelste ploertenstreek die niet kan ontkend worden.

Hoe groot de schatplichtigheid van wie dan ook is aan de belangrijkste politicus van Vlaanderen hebben we gezien bij de regeringsvorming.
Ik heb duizendmaal meer vertrouwen in wat Verschelden laat horen dan wat ons wordt voorgeschoteld door gesubsideerde regimekranten.

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door BWarrior

Dus de media zwijgen volgens jou het boek niet dood, maar wel die passage erin?

Je weet evengoed als iedereen wat de hoofdredactrice van het Nieuwsblad als reden opgaf om te zwijgen over de pornoperikelen van De Croo.
Het was ook NIET De Wever die gevraagd werd of De Croo chanteerbaar was maar Gwendolien Rutten. Loog zij misschien ook? Waarom klaagde ze Verschelden niet aan als het niet waar is wat hij de wereld in stuurde?

FEIT is dat de regeringsvorming meer dan 650 dagen in beslag nam. Alleen al uit wat de verzamelde media wél loslieten kan iedereen afleiden dat het er in het anderhalf jaar zonder wettig verkozen regering niet bepaald "deftig" aan toe is gegaan.

FEIT is dat het boek van Verschelden een schot in de roos is. Dat zoveel mensen willen weten wat andere journalisten verzwijgen bewijst het diepe wantrouwen van de bevolking voor de Belgische politiek en de interesse voor haar ploertenstreken.

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door BWarrior

Een lezenswaardig opiniestuk over deze zaak vanwege B. Eeckhout vandaag in De Morgen:

B.Eeckhout is de hoofdredacteur van De Morgen. Hetzelfde blad waar ook W.Verschelden een tijdlang voor werkte, maar hij hield het voor bekeken.

De Morgen en zijn hoofdredacteur zijn een voorbeeld van Belgisch-nationalistische snertjournalistiek.
Geef mij maar Business AM. Dat is duidelijk andere koek dan gesubsidieerde troep.

[BWarrior]

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Je weet evengoed als iedereen wat de hoofdredactrice van het Nieuwsblad als reden opgaf om te zwijgen over de pornoperikelen van De Croo.
Het was ook NIET De Wever die gevraagd werd of De Croo chanteerbaar was maar Gwendolien Rutten. Loog zij misschien ook? Waarom klaagde ze Verschelden niet aan als het niet waar is wat hij de wereld in stuurde?

Er is vrijheid van opinie in België. Dus die man mag beweren wat hij wil natuurlijk. Maar dat betekent nog niet dat het daarom waar is.

[WYSIWYG]

Oorspronkelijk geplaatst door BWarrior

Er is vrijheid van opinie in België. Dus die man mag beweren wat hij wil natuurlijk. Maar dat betekent nog niet dat het daarom waar is.

Dat geldt zeker ook voor Bart Eeckhout wiens opniestuk (sic) vol leugens en geschimp naar collega's en Bart De Wever staan. Genoteerd.

[Svennies]

Oorspronkelijk geplaatst door BWarrior

Dus de media zwijgen volgens jou het boek niet dood, maar wel die passage erin?

Kom ,kom ,u doet of de media nooit bewust sommige feiten heeft achter gehouden of beter gezegd het heeft nagelaten om daarover te berichten...

Destijds wist de gehele wetstraat ,politieke journalisten incluis dat Wilfried Martens en Miet Smet heel wat nader tot elkaar waren dan een "politieke relatie"...

Daar werd toen zedig over gezwegen ....

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door BWarrior

Er is vrijheid van opinie in België. Dus die man mag beweren wat hij wil natuurlijk. Maar dat betekent nog niet dat het daarom waar is.

De vrijheid van meningsuiting is een lachtertje. Ik sprak gisteren met een vrouw die de toestand in Brussel toegaf, zowel wat betreft de afkomst van vaccinatieweigeraars als van de Brusselse "jongeren" die daar geregeld hun misdadige ding doen, maar ze voegde er meteen stilletjes aan toevoegde dat het racistisch is om dat te durven zeggen.

Ook Liesbeth van Impe, De Croo himself en de eigenaar van P-Magazine mogen beweren wat ze willen. Dat betekent niet dat hun beweringen waar zijn. Maar het betekent evenmin dat ze niet waar zijn.

Het is alleszins vreemd dat P-Magazine zowel t' Scheldt als Doorbraak de duvel aandoet én de Belgische premier in spé.
Wouter Verschelden beschrijft de gang van zaken in de politiek. HIJ bracht de pornoperikelen van De Croo niet uit. Hij toonde wel aan dat ze invloed hadden op vorming van Vivaldi. Alle betrokkenen bij de regeringsvorming hadden het artikel immers gelezen, zelfs de toenmalige voorzitster van de "liberalen".

[De gemuilkorfde]

Oorspronkelijk geplaatst door Svennies

Kom ,kom ,u doet of de media nooit bewust sommige feiten heeft achter gehouden of beter gezegd het heeft nagelaten om daarover te berichten...

Destijds wist de gehele wetstraat ,politieke journalisten incluis dat Wilfried Martens en Miet Smet heel wat nader tot elkaar waren dan een "politieke relatie"...

Daar werd toen zedig over gezwegen ....

En toen er auto's in brand gestoken werden, kreeg de pers richtlijnen over hoe er moest gerapporteerd worden, men moest het iedere keer als een geïsoleerd geval voorstellen.
Die manipulatie is toen open en bloot getoond.

[Vlad]

De Morgen heeft zich na weken dan toch verwaardigd te reageren. Ook volgens deze krant is het een privézaak, blijkbaar itt tot die van Van Dijck - ik kan het artikel niet lezen wegens de betaalmuur. Ik heb Van Dijck denk ik nooit echt als argument aan gedragen vermits die zijn minnares aan een uitkering hielp als ik me niet vergis. Inderdaad geen sprake van privézaak dus. Er zijn echter andere politici genoeg wiens privéaangelegenheden de katernen sierden. Het enkel over Van Dijck hebben is gewoon sofisterij.

De zaak De Croo is geen privézaak. De Croo heeft vermoedelijk zijn functie als minister van telecommunicatie misbruikt om aan het nummer van de pornoactrice te geraken. En daar bovenop is er een serieus vermoeden dat hij honderden miljoenen euro subsidies aan de eigenaars van onder meer De Morgen heeft verlengd om de boel stil te houden. Tenzij De Morgen dus kan bewijzen hoe De Croo aan het private telefoonnummer is gekomen, en de link kan ontkrachten tussen het contact van haar grote baas en De Croo en de verlenging van de subsidies aan de grote krantengroepen via BPost, blijft dit een doofpotzaak van jewelste, en zijn de journalisten van De Morgen en Co - die de zaak weigeren te onderzoeken en afdoen als een privézaak - de naam journalist onwaardig.

En bij Apache.be blijft het ook nog altijd merkwaardig stil over de verlenging van de subsidies die de website ooit naar buiten bracht en contesteerde.

De zaak stinkt uren in de wind en in een werkende democratie met een werkende vierde macht had de regering er gelegen. En de werknemer zwoegde voort.

[Vlad]

Oorspronkelijk geplaatst door BWarrior

Een lezenswaardig opiniestuk over deze zaak vanwege B. Eeckhout vandaag in De Morgen:

Journalisten hebben naar De Croo en hun eigen baas gebeld en die losten niets dus konden ze er niets over schrijven ...

Het hele stuk is naast de kwestie. Hoe die vent nog in de spiegel kan kijken bij het scheren en een journalist ziet begrijp ik niet. Of heeft hij een baard ?

[De gemuilkorfde]

Ja, het verhaal van "privé-zaak" is één grote drogreden.
Normaal wordt in die middens afgesproken dat er enkel over het privé van politici zal geschreven worden als er een maatschappelijk belang is.
Anders gezegd als die privé activiteiten een invloed hebben op het functioneren van die politici of van het land.
Als het gevolg van zijn porno escapades er maandenlang tijd verloren is bij het vormen van een regering kun je moeilijk beweren dat daar geen maatschappelijk belang geweest is, of dat geen invloed gehad heeft op het functioneren van het land.
Merk op dat we toen in volle Coronacrisis zaten, en dat dit onze staatsfinancies geen deugd gedaan heeft.
Journalisten hadden dus alle redenen om hierover te schrijven, maar vertikten het.
Dat toont aan hoe weinig objectief onze media zijn.

[Vlad]

Een al dan niet chanteerbare premier die zijn functie misbruikt om middels niet vrij beschikbare informatie een pornoactrice te contacteren. Volgens hoofdredacteur Bart Eeckhout van een met honderden miljoenen euro's door diezelfde premier gesubsidieerde krant een privézaak ... FTW!


Ah ik zie het al. Hij hoeft gewoon bijna nooit in de spiegel te kijken om zich te scheren.

[ViveLaBelgique]

Oorspronkelijk geplaatst door Vlad

De zaak De Croo is geen privézaak. De Croo heeft vermoedelijk zijn functie als minister van telecommunicatie misbruikt om aan het nummer van de pornoactrice te geraken.

Dit komt regelmatig terug. Ik vraag me af hoe dit mogelijk is. Serieus. Het gaat niet om een binnenlands nummer. Voor zover ik begrijp zou het communicatie zijn via WhatsApp. Het lijkt me aan de grens van onwaarschijnlijkheid dat de actrice haar buitenlands WhatsApp nummer bij 1207 geregistreerd zou hebben. En dan nog, in dat geval kan iedereen het op internet vinden.

Ik denk dat je als minister van media of prostitutie en mensenhandelbestrijding meer kans maakt om de geheime WhatsApp van porno-actrices vast te krijgen. Vraag maar aan mensensmokkelaar Theo Francken.

[discuz]

Oorspronkelijk geplaatst door ViveLaBelgique

Dit komt regelmatig terug. Ik vraag me af hoe dit mogelijk is. Serieus. Het gaat niet om een binnenlands nummer. Voor zover ik begrijp zou het communicatie zijn via WhatsApp. Het lijkt me aan de grens van onwaarschijnlijkheid dat de actrice haar buitenlands WhatsApp nummer bij 1207 geregistreerd zou hebben. En dan nog, in dat geval kan iedereen het op internet vinden.

Ik denk dat je als minister van media of prostitutie en mensenhandelbestrijding meer kans maakt om de geheime WhatsApp van porno-actrices vast te krijgen. Vraag maar aan mensensmokkelaar Theo Francken.

Ik snap de discussie niet goed, weten mensen dan niet hoe het werkt?

Vandaag nog meer dan vroeger hebben sekswerkers een complexe inkomensstroom. Naast betaalde afspraken zijn er abonnementen op mediadiensten zoals Onlyfans. Ook privé-chat tegen betaling kan tot de mogelijkheden behoren.

Er is natuurlijk samenwerking tussen Facebook en politiediensten, maar waarom zou De Croo van het staatsapparaat gebruik gemaakt moeten hebben om aan een telefoonnummer van een sekswerker te komen? Hij kan ook gewoon betaald hebben voor toegang, in aloude liberale traditie.

De kans is natuurlijk wel bijzonder groot dat hij de overgrote meerderheid van de tijd niet aan het chatten was met de vrouw zelf, maar met Dennis Burkas of een andere vetklep die dat soort taken meestal graag van hun 'vriendin' overneemt, en af en toe een foto en een filmpje uit de collectie stuurt, verder op de vlakte blijft en ondertussen chanteerbare informatie probeert te verzamelen. Want meer geld is natuurlijk het enige wat telt.

Het eeuwige probleem met mensen als Dennis Burkas, Pierre Woodman en de globale marktleider, Mindgeek, is dat het pooiers zijn, ze exploiteren vrouwen voor geld. Omdat weinig mensen dat prettig vinden, is het ook allemaal zo'n fake gedoe. Sommige klanten zijn gewoon niet slimmer, ze hebben nooit een vrouw gekend die echt opgewonden was, of - en dat is erger - het kan hen gewoon niet schelen.

Dat de pers en de Belgische beau monde toch wel wat ruchtbaarheid wil geven aan de zaak, suggereert misschien dat sommigen menen dat vandaag de dag, om het even welke reden niet compatibel meer is met een regering leiden.

[ViveLaBelgique]

Oorspronkelijk geplaatst door discuz

Dat de pers en de Belgische beau monde toch wel wat ruchtbaarheid wil geven aan de zaak, suggereert misschien dat sommigen menen dat vandaag de dag, om het even welke reden niet compatibel meer is met een regering leiden.

Waarom gaat de pers niet de bron opzoeken, zoals ze wel hebben getracht bij Evelien bij de catfishing van Peter Van De Veire en company ? Waar zit het de top van het gendergelijkheidsinstitituut nu om de rechten van A. De Croo te verdedigingen zoals deden bij de aarsgerimenden ?

[discuz]

Oorspronkelijk geplaatst door ViveLaBelgique

Waarom gaat de pers niet de bron opzoeken, zoals ze wel hebben getracht bij Evelien bij de catfishing van Peter Van De Veire en company ? Waar zit het de top van het gendergelijkheidsinstitituut nu om de rechten van A. De Croo te verdedigingen zoals deden bij de aarsgerimenden ?

We hebben allemaal geslachtsdelen, de meesten van ons voelen daar regelmatig wat jeuk. Ik denk dat we veel discussies, problemen en menselijk leed zouden kunnen vermijden als we daar met z'n allen wat normaler over zouden doen.

Als iemand zich goed genoeg voelt om in z'n bloot gat een foto te maken, in plaats van in een bikini of designerkleren, dan zou dat niet moeten leiden tot schande of schaamte. En als je er geen financiële motieven aan koppelt, neem je ook de traditionele seksindustrie wind en winst uit de zeilen.