Is de mens van nature goed of slecht?

[Svennies]

Oorspronkelijk geplaatst door okke

Ik geloof niet dat de mens goed is of slecht is; ik geloof dat een mens goede en slechte dingen doet. Goed of slecht voor zichzelf, zijn omgeving of zijn medemens. Soms kan iets goed zijn voor jezelf en tegelijk slecht voor je omgeving of voor een ander. Goed en slecht zijn dus subjectieve begrippen.

True, maar ze zijn wel verweven met elkaar...
Er zijn mensen waar het slechte in hun karakter de bovenhand haalt,net zoals er mensen zijn waar het goede in hun karakter hun ikzijn bepaald...

en dat is dan zuiver individeel gezien,iets waarbij geloof maar een fractie uitmaakt wat het mens zijn bepaald...

Tja ,luc brengt zijn boodschap niet slecht, integendeel,alleen zie ik in zijn woorden hélemaal andere waarden dan hij voor zichzelf neerschrijft...
Met het enige verschil dat hij het vanuit godsdienstig oogpunt presenteert,daar waar ik het vanuit atheïstisch oogpunt bekijk...

Desondank blijven wij allemaal mensen,elk met onze sterke punten en onze zwakheden ....
Sommigen beroepen zich op een geloof en hogere afstamming van een almachtige om hun menszijn hier op aarde te verklaren,anderen nemen het feit dat wij hier vertoeven als zijnde een aardse diersoort die zich naar de top van de voedselketen heeft gevochten omdat hij alhoewel hij niet sterker was,dan toch véél slimmer en handiger om de rest aan zich te onderwerpen en wiens leven een onderdeel van de hele planeet is...

[Cyanide]

Oorspronkelijk geplaatst door luc154

Als je ziet in de wereld kan je stellen dat er iets moet schorten met de mens. Er klopt iets niet. Veel mensen stellen zich dan ook de vraag in hun hart: 'hoe komt het toch dat mensen zo onverschillig kunnen zijn? Hoe komt het toch dat mensen anderen zoveel kwaad kunnen aandoen?'

De mens wilt ten diepste in zijn hart dat er vrede heerst over de ganse schepping. We zijn afgeweken van onze oorspronkelijk staat. Die innerlijke stem die ons vertelt dat de schepping niet is wat het zou moeten zijn, is ons hart. Het verlangt naar een betere wereld.

Een mens kan zichzelf ook wijsmaken dat het allemaal niet zo erg is. Maar dat kan je zo'n beetje vergelijken met te zeggen, 'je leeft maar één keer, geniet maar van het leven.' Zo onderdruk je de realiteit van de naderende dood. Niet dat genieten van het leven iets slechts is. Het is uiteraard goed om te genieten van de dingen die de schepping ons biedt, maar het wordt pas gevaarlijk als deze dingen een doel op zich worden. Eens de fun van het pleziertje eraf is, is het weer gedaan en gaan we op zoek naar iets nieuws om uiteindelijk weer tot de conclusie te komen dat het dat niet was wat we zochten.

En zo is de mens maar bezig tot zijn uur geslagen is. Aan het einde van de rit slaken ze dan uit: 'waarvoor heb ik toch geleefd?'. Menig bekend en rijk persoon hebben deze ervaring gehad in hun leven, dat al het geen de wereld te bieden heeft, leegte is.

Elk jaar maakt de mens een nieuwjaarsbrief op, of beloofd hij zichzelf om in het nieuwe jaar niet meer dit of dat te doen. Dat hij zal verbeteren in dit of dat, maar na een paar weken moet hij al tot de conclusie komen dat hij het niet kan bewerken te verbeteren. Dat hij opnieuw dezelfde fouten maakt als voorheen.

Conclusie: is er nog hoop voor de mens?
Ja.
De vraag is, wil je ook weten waar die hoop ligt en als je het weet, zal je die laatste reddingsboei ook aangrijpen?

Mooi geschreven, maar toen ik merkte dat je een gelovige was, moest ik m'n lachen inhouden.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door okke

Ik geloof niet dat de mens goed is of slecht is

akkoord. Het gaat erom wat hij wil en wat hij doet, eerder dan om wat hij 'is'.

Oorspronkelijk geplaatst door Okke

Soms kan iets goed zijn voor jezelf en tegelijk slecht voor je omgeving of voor een ander. Goed en slecht zijn dus subjectieve begrippen.

Deelelementen van het leven lopen in elkaar over. We kunnen dit 'competitie' noemen tussen individuele eenheden. Goed en slecht bestaan en zijn 'subjectief' in die zin dat een levenseenheid kan floreren ten koste van een andere. Maar is er geen 'goed' en slecht' dat onafhankelijk van een specifieke levenseenheid gezien kan worden dan?

Wordt ons concept van moralitiet enkel bepaald door ons bewustzijn als individu? Waarom geeft een ouder zijn/haar leven voor een kind? Waarom bestaat er altruisme? Of is dat slechts een verkapte vorm van egoïsme? Wat is liefde?

Antwoorden op die vragen doen me denken dat goed en kwaad niet enkel 'subjectief' is, alhoewel het wel 'subjectief' geuit en ervaren wordt.

soms vindt het 'individu' de voortzetting van 'het leven' belangrijker dan de voortzetting van zijn eigen 'levenseenheid', zijn 'ik'. Waarom zou dat zijn moest het leven slechts een strijd van de 'ikken' om te 'overleven' zijn?

Liefde overstijgt mijn ik, en liefde 'bestaat'. Liefde toont aan dat 'goed' niet alleen is wat goed is voor mezelf, niet subjectief is in die zin met andere woorden.

[luc154]

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

conclusie voor u is dit leven een wachtzaal voor de dood....

Niet alleen voor mij, maar ook voor u.

[okke]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Goed en slecht bestaan en zijn 'subjectief' in die zin dat een levenseenheid kan floreren ten koste van een andere. Maar is er geen 'goed' en slecht' dat onafhankelijk van een specifieke levenseenheid gezien kan worden dan?

Ik denk dat goed en slecht altijd ergens betrekking op moet hebben; niet per se een levenseenheid. Slecht is wat afbreekt en beschadigt, goed is wat behoudt, geneest en verbetert.
Wat goed is voor mij, kan tegelijkertijd slecht zijn voor een ander; een portie vlees is goed voor mij, en slecht voor het dier dat ik eet.
Zijn er universele of eenheidoverstijgende aspecten van goed en slecht? Ik denk het niet.

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Wordt ons concept van moralitiet enkel bepaald door ons bewustzijn als individu? Waarom geeft een ouder zijn/haar leven voor een kind? Waarom bestaat er altruisme? Of is dat slechts een verkapte vorm van egoïsme? Wat is liefde?

Soms vindt het 'individu' de voortzetting van 'het leven' belangrijker dan de voortzetting van zijn eigen 'levenseenheid', zijn 'ik'. Waarom zou dat zijn moest het leven slechts een strijd van de 'ikken' om te 'overleven' zijn?

Onze moraliteit wordt juist niet alleen bepaald door ons zelfbewustzijn, maar door ons overstijgend bewustzijn. Een ouder die zijn leven geeft voor een kind (of misschien enkel zijn nachtleven), doet dit omdat het bewust is wat goed is voor het kind.

[Maes_P]

Oorspronkelijk geplaatst door okke

Onze moraliteit wordt juist niet alleen bepaald door ons zelfbewustzijn, maar door ons overstijgend bewustzijn. Een ouder die zijn leven geeft voor een kind (of misschien enkel zijn nachtleven), doet dit omdat het bewust is wat goed is voor het kind.

Daar ga ik niet akkoord okke,
Als een ouder zijn leven geeft voor zijn kind, doet hij dat omdat dat goed is voor zijn erfelijk materiaal. We hebben als mensen vaak de indruk dat wij (onze lichamen, onze gedachten, onze gedragingen) het doel zijn van onze soort. Het is echter DNA dat ons gebruikt om DNA voort te planten.
Het zijn niet wij die ons DNA gebruiken om ons voort te planten.
Klinkt misschien bizar en ik ben ook een mens dus ik vind dit ook een rare gedachte, maar reproducerende moleculen waren nu immers eerst.

Mijn definitie van 'goed' en 'slecht':
morele begrippen die chemische/fysieke/biologische processen moeten duiden.

Die begrippen worden a posteriori gebruikt om bepaalde acties te catalogeren, niet a anteriori om bepaalde acties uit te voeren.

Een mens zal dus maw niet een mens vermoorden omdat hij slecht is.
Een mens wordt als slecht gecatalogeerd omdat hij een mens vermoordt.

En dan nog hangt de kwalificatie 'slecht' af van de omstandigheden van de moord: een Amerikaanse soldaat die een terrorist vermoord in Irak zal door zijn mede-soldaten als een held worden beschouwd ('goed'). Door de familie van de terrorist zal het bekeken worden als een 'slechte' mens...
De actie en zijn fysieke handeling blijven objectief dezelfde; enkel vanuit het standpunt van de waarnemer wordt de actie 'goed' of 'slecht'.
Nu zou je kunnen stellen dat de soldaat weet dat ze hem een held zullen vinden als hij die terrorist doodschiet; dat hij met andere woorden zijn daden kiest omdat hij 'goed' wil zijn.
Maar dan blijf je zitten dat dat 'goed zijn' geen objectief gegeven is: die Amerikaan doet gewoon wat als goed wordt bekeken in zijn gemeenschap; dit heeft dus geen universele betekenis.

En dus kun je met andere woorden niet stellen dat een mens of "goed" of "slecht" is.

[Visjnu]

Oorspronkelijk geplaatst door Maes_P

Als een ouder zijn leven geeft voor zijn kind, doet hij dat omdat dat goed is voor zijn erfelijk materiaal. We hebben als mensen vaak de indruk dat wij (onze lichamen, onze gedachten, onze gedragingen) het doel zijn van onze soort. Het is echter DNA dat ons gebruikt om DNA voort te planten.Het zijn niet wij die ons DNA gebruiken om ons voort te planten. Klinkt misschien bizar en ik ben ook een mens dus ik vind dit ook een rare gedachte, maar reproducerende moleculen waren nu immers eerst.

Die theorie is eenvoudig te falsificeren. Er zijn ouders die helemaal geen liefde voelen voor hun kinderen en die hen zelfs zonder problemen laten creperen. Hieruit halen ze, in tegenstelling tot het doden of verlaten van jongen in het dierenrijk, op geen enkele wijze een voordeel voor het overbrengen van hun erfelijk materiaal. Met andere woorden, de mens is helemaal niet meer gebonden aan dit principe van DNA gebruiken om DNA voort te planten.

[Travis66]

Oorspronkelijk geplaatst door Visjnu

Die theorie is eenvoudig te falsificeren. Er zijn ouders die helemaal geen liefde voelen voor hun kinderen en die hen zelfs zonder problemen laten creperen. Hieruit halen ze, in tegenstelling tot het doden of verlaten van jongen in het dierenrijk, op geen enkele wijze een voordeel voor het overbrengen van hun erfelijk materiaal. Met andere woorden, de mens is helemaal niet meer gebonden aan dit principe van DNA gebruiken om DNA voort te planten.

Daar is wel iets van waar. Maar:

1. Uiteraard zijn er uitzonderingen. Volgens het principe van natuurlijke selectie worden die uitzonderingen uitgeschakeld en zullen ze steeds uitzonderingen blijven, net omdat hun genen zich niet voortplanten vanwege hun gedrag.

Er zullen altijd muizen geboren worden die geen schrik hebben van een kat. Maar het zijn niet die muizen die voor het grootste nageslacht gaan zorgen.

2. Het feit dat wij niet meer (of minder) onderhevig zijn aan natuurlijke selectie, veranderd daardoor ons gedrag niet meteen. Bijvoorbeeld, sexuele drift is een mooi voorbeeld van natuurlijk gedragspatroon. De mensheid gebruikt voorbehoedsmiddelen naar goeddunken, toch heeft dit geen gevolg voor onze sexdrift.
Simpel gezegd, de sexdrift is er om genen te verspreiden, maar zelfs al nemen we die functie bewust weg, ons gedrag veranderd daarom nog niet.

[okke]

Oorspronkelijk geplaatst door Maes_P

Als een ouder zijn leven geeft voor zijn kind, doet hij dat omdat dat goed is voor zijn erfelijk materiaal. We hebben als mensen vaak de indruk dat wij (onze lichamen, onze gedachten, onze gedragingen) het doel zijn van onze soort. Het is echter DNA dat ons gebruikt om DNA voort te planten.
Het zijn niet wij die ons DNA gebruiken om ons voort te planten.

Klinkt heel aardig, maar niet elk gedrag is verbonden aan dna. Bijvoorbeeld de zorg voor oudere vrouwen is voor erfelijke overdracht onzinnig; zij zijn niet meer vruchtbaar, dus kunnen op geen enkele wijze meer bijdragen aan het dna-erfgoed. Toch zullen weinig mensen het over hun hart krijgen om hun oude moeder bij de vuilnis te zetten.

[Maes_P]

Oorspronkelijk geplaatst door Visjnu

Die theorie is eenvoudig te falsificeren. Er zijn ouders die helemaal geen liefde voelen voor hun kinderen en die hen zelfs zonder problemen laten creperen. Hieruit halen ze, in tegenstelling tot het doden of verlaten van jongen in het dierenrijk, op geen enkele wijze een voordeel voor het overbrengen van hun erfelijk materiaal. Met andere woorden, de mens is helemaal niet meer gebonden aan dit principe van DNA gebruiken om DNA voort te planten.

Dus omdat enkele ouders dit doen vanuit afwijkend gedrag heb je de theorie gefalsifieerd?
Dit gedrag wordt algemeen beschouwd als afwijkend. Dus moet het tegenovergestelde als normatief worden beschouwd.

Anders kun je stellen dat de pancreas niet dient om insuline aan te maken omdat er sommige mensen zijn waarvan de pancreas dit niet doet.

Afwijkingen zullen altijd bestaan maar doen niks af van fenomenen die de als de norm worden beschouwd en de evolutiemechanismen blootleggen.

Een voorbeeld:
http://www.youtube.com/watch?v=ENWp0Q2RkTA

[Maes_P]

Oorspronkelijk geplaatst door okke

Klinkt heel aardig, maar niet elk gedrag is verbonden aan dna. Bijvoorbeeld de zorg voor oudere vrouwen is voor erfelijke overdracht onzinnig; zij zijn niet meer vruchtbaar, dus kunnen op geen enkele wijze meer bijdragen aan het dna-erfgoed. Toch zullen weinig mensen het over hun hart krijgen om hun oude moeder bij de vuilnis te zetten.

Goeie opmerking.


Maar een materialist zal hier op antwoorden dat de mens dit doet omdat hij hoopt dat zijn kinderen hetzelfde zullen doen met hem...

[okke]

Oorspronkelijk geplaatst door Maes_P

Maar een materialist zal hier op antwoorden dat de mens dit doet omdat hij hoopt dat zijn kinderen hetzelfde zullen doen met hem...

Als dat zo zou zijn, dan heeft het zelf toch de overhand over dna, want voor de dna-overdracht heeft het voor mij als individu geen zin om in leven te blijven als ik onvruchtbaar geworden ben.

[Maes_P]

Oorspronkelijk geplaatst door okke

Als dat zo zou zijn, dan heeft het zelf toch de overhand over dna, want voor de dna-overdracht heeft het voor mij als individu geen zin om in leven te blijven als ik onvruchtbaar geworden ben.

Een mens is opgebouwd rond 1 mechanisme:
Drang tot voortplanting

Eén van de belangrijkste instrumenten hiervoor is onze drang tot zelfbehoud; het "survival instinct". Dit zorgt ervoor dat een organisme in principe ernaar streeft zichzelf in stand te houden om zodoende kinderen te krijgen en eens hij die kinderen heeft gaat dat survival instinct ook in werking treden mbt die kindereren; het gaat immers letterlijk om hetzelfde (50% je eigen, 50% je gekozen partner) genetisch materiaal.

Een biologisch organisme is in principe niet in staat om uit zichzelf te "weten" dat hij onvruchtbaar is. Als ik mijn kater castreer, dan weet die kat niet wat dat betekent voor zijn voortplanting. Die kat zal dan blijven handelen vanuit zijn survival-instinct: streven naar zelfbehoud met het oog op voortplanting. Die kat zal nog copuleren (ik hoor mijn kater alvast 's nachts de ganse buurt uitnodigen ) maar weet natuurlijk niet dat het zinloos is.
Idem voor een hond die door een ziekte onvruchtbaar is; omdat hij dat niet kan beseffen wordt zijn gedrag niet aangepast.

Nu, de mens weet sinds geruime tijd hoe de voortplanting in elkaar steekt.
Maar de mens blijft het resultaat van evolutie; hij zal dan ook blijven (soms tegen beter weten in) blijven handelen op basis van zijn survival-instinct. Dat gaat dan zelfs zo ver dat de mens methodes creeert om aan de behoefte te kunnen voldoen; IVF, adoptie, etc etc.

Via de enorme cognitieve capaciteiten van de mens, is diezelfde mens erin geslaagd om morele kwaliteiten toe te kennen aan gedrag. Daardoor wordt dat gedrag soms ontdaan van zijn biologische functie.
De mens "maakt" amoreel gedrag moreel.
Maar dat doet niks af van de amorele basis (of oorsprong) van dat gedrag.

Ik klink misschien verschrikkelijk "onmenselijk"; ik zit hier de mens te reduceren tot een amoreel vehicel om moleculen te repliceren, maar dat neemt niet weg dat ook ik, als resultaat van die evolutie, akkoord ga met de waarde van de moraliteit. De geconstrueerde moraliteit maakt het immers mogelijk om de complexe maatschappijvorm die de mens heeft aangenomen mogelijk te maken. En op die manier is die moraliteit in feite ook een evolutief gegeven; het stelt de mens in staat om zich beter aan te passen aan zijn omgeving.

[okke]

Oorspronkelijk geplaatst door Maes_P

Een mens is opgebouwd rond 1 mechanisme:
Drang tot voortplanting.
[...]
De geconstrueerde moraliteit maakt het immers mogelijk om de complexe maatschappijvorm die de mens heeft aangenomen mogelijk te maken.

Dus moraliteit en beschaving zijn ondergeschikt of ten dienste aan de drang tot voortplanting. Een schilderij van Da Vinci van een meisje met een mysterieuze glimlach, heeft 'enkel' een voortplantingsdoel (doordat mensen genieten, en dus minder strijd voeren, en dus in leven blijven om hun dna door te kunnen geven).

Op zich is elk aspect van de mens terug te redeneren tot het mechanisme van de drang tot voortplanting. Als je dat mechanisme als uitgangspunt neemt.
Ik denk dat als je vasthoudt aan dit uitgangspunt dat je geen recht doet aan de mogelijkheden, vrijheden en ontwikkelingen van de mens.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Maes P

ik zit hier de mens te reduceren tot een amoreel vehicel om moleculen te repliceren, maar dat neemt niet weg dat ook ik, als resultaat van die evolutie, akkoord ga met de waarde van de moraliteit. De geconstrueerde moraliteit maakt het immers mogelijk om de complexe maatschappijvorm die de mens heeft aangenomen mogelijk te maken. En op die manier is die moraliteit in feite ook een evolutief gegeven; het stelt de mens in staat om zich beter aan te passen aan zijn omgeving.

Indien moraliteit een middel is dat ten dienste staat van de 'voortplanting' wordt dus eigenlijk het 'subjectieve' van de moraliteit hier reeds overstegen, in tegenstelling tot de stelling dat 'wat goed is voor mij kan slecht zijn voor een ander'.

En wellicht (dat is in ieder geval sterk mijn indruk) zijn er naast 'voortplanting' nog andere 'individu' overschrijdende 'krachten', 'motivaties' die de moraliteit bepalen. Dat moraliteit 'afhankelijk van de omstandigheden' een andere invulling krijgt betekent niet automatisch dat moraliteit slechts subjectief is.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door okke

Een ouder die zijn leven geeft voor een kind (of misschien enkel zijn nachtleven), doet dit omdat het bewust is wat goed is voor het kind.

bewustzijn van wat 'goed' is voor een ander is geen reden om wat 'goed' is voor mezelf langs de kant te zetten. Wel voldoende reden is het bewustzijn wat 'goed is voor het leven'. Dit wordt in bovenstaande posts uitgelegd als een drang van de mens zijn DNA voort te laten bestaan. Weeral wordt duidelijk dat er een individu-overstijgend principe de moraliteit bepaald. Wij zijn tegelijk mens en mensheid. We zijn een tegelijk een tijdelijke eenheid en deel van het 'leven'.

Het is moeilijk vol te houden dat het leven slechts een 'strijd' is om te overleven.

[cor]

Oorspronkelijk geplaatst door luc154

Als je ziet in de wereld kan je stellen dat er iets moet schorten met de mens. Er klopt iets niet. Veel mensen stellen zich dan ook de vraag in hun hart: 'hoe komt het toch dat mensen zo onverschillig kunnen zijn? Hoe komt het toch dat mensen anderen zoveel kwaad kunnen aandoen?'

Als ik naar de wereld kijk zie ik een mens die gestaag evolueert, letterlijk met vallen en opstaan. Voor mij klopt het perfect. En als je je niet blindstaart op het negatieve, zie ik ook steeds meer mooie, hoopgevende zaken. Prachtig toch?

Oorspronkelijk geplaatst door luc154

De mens wilt ten diepste in zijn hart dat er vrede heerst over de ganse schepping. We zijn afgeweken van onze oorspronkelijk staat. Die innerlijke stem die ons vertelt dat de schepping niet is wat het zou moeten zijn, is ons hart. Het verlangt naar een betere wereld.

Zoals door anderen reeds vermeld wenst de mens vanbinnen rust. Maar nog dieper verankerd zijn de drang naar overleven, groei, vooruitgang. En de wereld is wat ze is, als resultante van al deze tegenstrijdige factoren. Naargelang de mens deze elementen meer zal weten te integreren, zal het voor de mens een betere wereld worden.

Oorspronkelijk geplaatst door luc154

Een mens kan zichzelf ook wijsmaken dat het allemaal niet zo erg is. Maar dat kan je zo'n beetje vergelijken met te zeggen, 'je leeft maar één keer, geniet maar van het leven.' Zo onderdruk je de realiteit van de naderende dood. Niet dat genieten van het leven iets slechts is. Het is uiteraard goed om te genieten van de dingen die de schepping ons biedt, maar het wordt pas gevaarlijk als deze dingen een doel op zich worden. Eens de fun van het pleziertje eraf is, is het weer gedaan en gaan we op zoek naar iets nieuws om uiteindelijk weer tot de conclusie te komen dat het dat niet was wat we zochten.

Leven en dood zijn natuurlijk onafscheidelijk. Ik denk dat je de dood slechts zult aankunnen naarmate je het leven aangekund hebt. 'De realiteit van de naderende dood' lijkt me afschrikwekkender naarmate je 'de realiteit van het leven' verworpen hebt.

Oorspronkelijk geplaatst door luc154

En zo is de mens maar bezig tot zijn uur geslagen is. Aan het einde van de rit slaken ze dan uit: 'waarvoor heb ik toch geleefd?'. Menig bekend en rijk persoon hebben deze ervaring gehad in hun leven, dat al het geen de wereld te bieden heeft, leegte is.

En menig bekend en rijk persoon zijn een rustige, vredige dood gestorven.
Maar ook vele levenslang godsvrezende christenen hebben zich tot het laatst vastgeklampt aan een leven dat ze vergeten waren te leven. Een negentigjarige die ze op zijn sterfbed moesten vastbinden omdat hij ijlend met verdwaasde blik weigerde zich te geven en gaan rechtzetten wou wat hij nagelaten had, is geen leuk aanzicht.

Oorspronkelijk geplaatst door luc154

Elk jaar maakt de mens een nieuwjaarsbrief op, of beloofd hij zichzelf om in het nieuwe jaar niet meer dit of dat te doen. Dat hij zal verbeteren in dit of dat, maar na een paar weken moet hij al tot de conclusie komen dat hij het niet kan bewerken te verbeteren. Dat hij opnieuw dezelfde fouten maakt als voorheen.

Tja, da's menselijk hé. Oplossing? Geen nieuwjaarsbrieven meer.

Oorspronkelijk geplaatst door luc154

Conclusie: is er nog hoop voor de mens?
Ja.

Eindelijk akkoord! Zie eerste punt.

[luc154]

Oorspronkelijk geplaatst door cor

Als ik naar de wereld kijk zie ik een mens die gestaag evolueert, letterlijk met vallen en opstaan. Voor mij klopt het perfect. En als je je niet blindstaart op het negatieve, zie ik ook steeds meer mooie, hoopgevende zaken. Prachtig toch?


Zoals door anderen reeds vermeld wenst de mens vanbinnen rust. Maar nog dieper verankerd zijn de drang naar overleven, groei, vooruitgang. En de wereld is wat ze is, als resultante van al deze tegenstrijdige factoren. Naargelang de mens deze elementen meer zal weten te integreren, zal het voor de mens een betere wereld worden.


Leven en dood zijn natuurlijk onafscheidelijk. Ik denk dat je de dood slechts zult aankunnen naarmate je het leven aangekund hebt. 'De realiteit van de naderende dood' lijkt me afschrikwekkender naarmate je 'de realiteit van het leven' verworpen hebt.


En menig bekend en rijk persoon zijn een rustige, vredige dood gestorven.
Maar ook vele levenslang godsvrezende christenen hebben zich tot het laatst vastgeklampt aan een leven dat ze vergeten waren te leven. Een negentigjarige die ze op zijn sterfbed moesten vastbinden omdat hij ijlend met verdwaasde blik weigerde zich te geven en gaan rechtzetten wou wat hij nagelaten had, is geen leuk aanzicht.


Tja, da's menselijk hé. Oplossing? Geen nieuwjaarsbrieven meer.


Eindelijk akkoord! Zie eerste punt.

Je hebt het blijkbaar nog altijd niet begrepen. Je probeert jezelf te bemoedigen door te geloven dat de mens ten diepste goed is. Terwijl alles rondom ons het tegendeel bewijst. Zie maar naar de morele achteruitgang van de maatschappij. Mensen worden hoe langer hoe meer onverschillig. Nog nooit zijn er in België zo veel zelfmoorden gepleegd. Nog nooit hebben de scheidingsconsulenten zoveel werk gehad als de laatste jaren. Bijna maandelijks worden er kinderprostitutie netwerken opgerold.

Om dan nog maar te zwijgen van de seriemoordenaars in de VS. België gaat straks nieuwe gevangenissen bouwen omdat ze geen plaats meer hebben. En dan geloof jij nog dat de mens de goede kant uitgaat. Het wordt hoe langer hoe slechter. En statistieken tonen aan dat het nog veel erger zal worden.

Het wordt tijd dat je dat geloof van u afzweert en de realiteit onder ogen ziet.

[dirk001]

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey

Ik ken maar weinig mensen die consequent volhouden dat de mens 'slecht' is, eigenlijk.

Van nature uit is de mens slecht althans dat is toch wat de bijbel hierover te zeggen heeft.

We zien dit trouwens ook bij kleine kinderen. Slecht gedrag lijken ze van nature te hebben .. goed gedrag daarentegen moet men hen bijbrengen.

[kiko]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Dat denk ik ook. De mens wil 'van nature' uit het 'goede'. Het willen van het goede is ons overlevingsinstinct, maar het is ook de wens naar een toestand van 'inertie' (eeuwige 'vrede') die we uiteindelijk toch weer willen verwerpen.

Pardon ? De mens wil van nature overleven en zich voortplanten.

Al de rest is bijzaak.