Is de instortende prijs voor Coltan de basisreden achter Nkunda's acties?

[Firestone]

Oorspronkelijk geplaatst door Firestone

Iemand een linkje naar de evolutie van de prijs van Coltan de laatste tien jaar?

Bij voorbaat bedankt.

Niemand?

[FDM]

diamant - goud - zilver - koper - zink en kobalt zit daar in de grond

[D'ARTOIS]

Alle commentaar zinloos.

[netslet]

Oorspronkelijk geplaatst door Firestone

Niemand?

is 5 jaar ook ok?

Zo ja, dan moet je hier en hier een kijkje nemen.

Een overzicht van de prijzen van 1940-1998 vind je hier
(onder Metal Prices in the United States through 1998)

[D'ARTOIS]

Oorspronkelijk geplaatst door Firestone

Niemand?

http://www.lme.com

Kijk onder niobium

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Asshen Sukar

Kan iemand mij zeggen wat de rol van Angola hierin is ? Blijkbaar vechten er Angoleese troepen samen met het Congoleese leger.
Alleen ligt Angola zo'n 1000km naar het zuidwesten ten opzichte van Goma.

Zijn dat zon goede vriendjes dat ze vrijwillig troepen leveren om aan de andere kant van het land mee te vechten?

Ik ben geen specialist terzake, maar lees het volgende. Wat soms de 'tweede congolese oorlog' genoemd wordt van 1998 tot 2003, waarbij tussen de 4 en 5 miljoen doden vielen, bijna allemaal Congolezen, begon met de invasie (niet met een rebelie van de Tutsis in Congo, zoals de westers pers toen vermelde) van Rwanda, Uganda, en in mindere mate Burundi in congo. Deze landen werden gesteund door Frankrijk en andere westerse mogendheden. De bedoeling was Kabila omver te werpen. De oorzaak van deze oorlog wordt door verschillende analisten gelegd bij de niet erkenning door Kabila van de akkoorden van Lemera (van het begin van de eerste congolese oorlog, toen mobutu nog aan de macht was), waardoor westerse multinationals 'schandalig voordelige' mijn consessies kregen in het Oosten van Congo. (Het gaat hier bv. om American Mineral fields Inc)

Angola had aan Frankrijk beloofd niet tussen te komen, op verzoek van Giscard D´Estaing, maar op het moment dat Rwandese troepen de Kinshasha dreigden in te nemen is Angola toch tussengekomen, en dreef de Rwandezen terug.

Voor de duidelijkheid, de groep van niet geallieeerde landen veroordeelde op 3 september 1998 in Durban (Zuid Afrika) de 'invasie' van Rwanda en Uganda, en de Verenigde Naties deed hetzelfde in april 1999 (ondanks tegenwerking van bepaalde landen van de veiligheisraad) via resolutie 1234, waardoor de buitenlandse legers die 'niet uitgenodigd' zijn verzocht worden Congo te verlaten.

Naderhand zijn er joint ventures tussen Angola en Congo gemaakt, verondersteld wordt als een soort van betaling voor de hulp.

Nu wordt er weer over Angola gesproken, maar niet over Uganda bijvoorbeeld. Gezien het verleden verwondert me dat niet.

Het wordt misschien eens tijd dat de de misdaden van Rwanda in congo ook eens erkent worden, ook door diegenen die in het verleden Rwanda steunden bij haar invasie van Congo zoals daar zijn Frankrijk, de VS, en België. Het gaat tenslotte om miljoenen doden.

Dit lijkt echter niet realistisch. De geschiedenis herhaalt zich nog maar eens.

[C2C]

Oorspronkelijk geplaatst door Firestone

Niemand?

Geen linkje naar een graph, want coltan is een niche-product dat weliswaar zeer veel opbrengt. Wel dit over de ineengestorte prijs:

Johann Hari: How we fuel Africa's bloodiest war

What is rarely mentioned is the great global heist of Congo's resources

http://www.independent.co.uk/opinion...ar-978461.html

Thursday, 30 October 2008

The deadliest war since Adolf Hitler marched across Europe is starting again – and you are almost certainly carrying a blood-soaked chunk of the slaughter in your pocket. When we glance at the holocaust in Congo, with 5.4 million dead, the clichés of Africa reporting tumble out: this is a "tribal conflict" in "the Heart of Darkness". It isn't. The United Nations investigation found it was a war led by "armies of business" to seize the metals that make our 21st-century society zing and bling. The war in Congo is a war about you.

Every day I think about the people I met in the war zones of eastern Congo when I reported from there. The wards were filled with women who had been gang-raped by the militias and shot in the vagina. The battalions of child soldiers – drugged, dazed 13-year-olds who had been made to kill members of their own families so they couldn't try to escape and go home. But oddly, as I watch the war starting again on CNN, I find myself thinking about a woman I met who had, by Congolese standards, not suffered in extremis.

I was driving back to Goma from a diamond mine one day when my car got a puncture. As I waited for it to be fixed, I stood by the roadside and watched the great trails of women who stagger along every road in eastern Congo, carrying all their belongings on their backs in mighty crippling heaps. I stopped a 27 -year-old woman called Marie-Jean Bisimwa, who had four little children toddling along beside her. She told me she was lucky. Yes, her village had been burned out. Yes, she had lost her husband somewhere in the chaos. Yes, her sister had been raped and gone insane. But she and her kids were alive.

I gave her a lift, and it was only after a few hours of chat along on cratered roads that I noticed there was something strange about Marie-Jean's children. They were slumped forward, their gazes fixed in front of them. They didn't look around, or speak, or smile. "I haven't ever been able to feed them," she said. "Because of the war."

Their brains hadn't developed; they never would now. "Will they get better?" she asked. I left her in a village on the outskirts of Goma, and her kids stumbled after her, expressionless.

There are two stories about how this war began – the official story, and the true story. The official story is that after the Rwandan genocide, the Hutu mass murderers fled across the border into Congo. The Rwandan government chased after them. But it's a lie. How do we know? The Rwandan government didn't go to where the Hutu genocidaires were, at least not at first. They went to where Congo's natural resources were – and began to pillage them. They even told their troops to work with any Hutus they came across. Congo is the richest country in the world for gold, diamonds, coltan, cassiterite, and more. Everybody wanted a slice – so six other countries invaded.

These resources were not being stolen to for use in Africa. They were seized so they could be sold on to us. The more we bought, the more the invaders stole – and slaughtered. The rise of mobile phones caused a surge in deaths, because the coltan they contain is found primarily in Congo. The UN named the international corporations it believed were involved: Anglo-America, Standard Chartered Bank, De Beers and more than 100 others. (They all deny the charges.) But instead of stopping these corporations, our governments demanded that the UN stop criticising them. [Maar dit geheel terzijde].

There were times when the fighting flagged. In 2003, a peace deal was finally brokered by the UN and the international armies withdrew. Many continued to work via proxy militias – but the carnage waned somewhat. Until now. As with the first war, there is a cover-story, and the truth. A Congolese militia leader called Laurent Nkunda – backed by Rwanda – claims he needs to protect the local Tutsi population from the same Hutu genocidaires who have been hiding out in the jungles of eastern Congo since 1994. That's why he is seizing Congolese military bases and is poised to march on Goma.

It is a lie. François Grignon, Africa Director of the International Crisis Group, tells me the truth: "Nkunda is being funded by Rwandan businessmen so they can retain control of the mines in North Kivu. This is the absolute core of the conflict. What we are seeing now is beneficiaries of the illegal war economy fighting to maintain their right to exploit."

At the moment, Rwandan business interests make a fortune from the mines they illegally seized during the war. The global coltan price has collapsed [Thursday, 30 October 2008], so now they focus hungrily on cassiterite, which is used to make tin cans and other consumer disposables. As the war began to wane, they faced losing their control to the elected Congolese government – so they have given it another bloody kick-start.

Yet the debate about Congo in the West – when it exists at all – focuses on our inability to provide a decent bandage, without mentioning that we are causing the wound. It's true the 17,000 UN forces in the country are abysmally failing to protect the civilian population, and urgently need to be super-charged. But it is even more important to stop fuelling the war in the first place by buying blood-soaked natural resources. Nkunda only has enough guns and grenades to take on the Congolese army and the UN because we buy his loot. We need to prosecute the corporations buying them for abetting crimes against humanity, and introduce a global coltan-tax to pay for a substantial peacekeeping force. To get there, we need to build an international system that values the lives of black people more than it values profit.

Somewhere out there – lost in the great global heist of Congo's resources – are Marie-Jean and her children, limping along the road once more, carrying everything they own on their backs. They will probably never use a coltan-filled mobile phone, a cassiterite-smelted can of beans, or a gold necklace – but they may yet die for one.

To save the lives of the victims of Congo's sexual violence, you can donate money here

To read more of Johann's reporting on Congo, click here

[Nr.10]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Verslag uit Congo van Johann Hari van 30 october 2008

http://www.independent.co.uk/opinion...ar-978461.html

[Geert C]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Naderhand zijn er joint ventures tussen Angola en Congo gemaakt, verondersteld wordt als een soort van betaling voor de hulp.

Nu wordt er weer over Angola gesproken, maar niet over Uganda bijvoorbeeld. Gezien het verleden verwondert me dat niet.

Is het ook niet zo dat Angola ook veel Chinese steun krijgt?

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Geert C

Is het ook niet zo dat Angola ook veel Chinese steun krijgt?

In de rapporten over de tweede Congolese oorlog wordt daarover niets gezegd. Het zou me echter niet verwonderen moest dit nu het geval zijn. Ik vermoed dat de berichten over de Angolese aanwezigheid in Congo eerder dienen om de acties van Rwanda en compagnie goed te praten. Angola is daar zeer waarschijnlijk met instemming van de Congolese regering. Dat is dus niet wat de VN een 'niet uitgenodigd' leger zou noemen.

Laten we hopen dat hier geen internationale Afrikaanse oorlog van komt.

[Nr.10]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Verslag uit Congo van Johann Hari van 30 october 2008

http://www.independent.co.uk/opinion...ar-978461.html

• Coltan = mineraal waaruit niobium en tantalium gehaald worden
• Cassiterite = mineraal waaruit tin gehaald wordt

Door de bijzondere bodemgesteldheid in Oost-Congo liggen tinerts, goud en coltan vlak onder het oppervlak. Op dit moment is de best verkopende grondstof uit Oost-Congo, de tinerts genaamd cassiteriet1. Deze tinerts is een belangrijke grondstof voor de productie van elektronicacomponenten. Het wordt gebruikt in het soldeerwerk in het schakelbord van diverse elektronicaproducten, zoals computers, mobiele telefoons en MP-3 spelers.

Belang van chaos
Alle gewapende groepen, waarvan het rebellenleger van Generaal Nkunda slechts één is, hebben belang bij chaos en conflict. Ze terroriseren de lokale bevolking, ronselen kindsoldaten en maken zich schuldig aan dwangarbeid. De commandanten uit het onderbetaalde Congolese leger beheren op eigen houtje een aantal tinmijnen in het gebied, terwijl de rebellen van Generaal Nkunda de smokkelroutes naar de buurlanden Rwanda en Oeganda controleren. Ze beschikken hiermee over een continue stroom van inkomsten om hun oorlogsinspanning te financieren. Met uitzondering van de murw geslagen bevolking hebben de strijdende partijen geen enkel belang bij duurzame vrede. Oorlog betaalt nu eenmaal beter dan vrede.

Zie: Artikel

[FDM]

blijkbaar is solidarité daar niet echt doorgedrongen , regio's die geen mijnen hebben kunnen op hun kin kloppen

[Firestone]

Oorspronkelijk geplaatst door netslet

is 5 jaar ook ok?

Zo ja, dan moet je hier en hier een kijkje nemen.

Een overzicht van de prijzen van 1940-1998 vind je hier
(onder Metal Prices in the United States through 1998)

Oorspronkelijk geplaatst door D'ARTOIS

http://www.lme.com

Kijk onder niobium

Alvast bedankt.

De prijs van coltan piekte begin jaren 2000. Ik vraag me af hoe significant een recente daling was, en of ze een verklaring biedt voor het huidig conflict.

[D'ARTOIS]

Coltan is de samentrekking van de woorden Columbium en Tantaliet, Columbium is het oude woord voor Niobium.
Let wel: Niobium als Tantaliet zijn aparte mineralen.

[BladeToke]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Het wordt misschien eens tijd dat de de misdaden van Rwanda in congo ook eens erkent worden, ook door diegenen die in het verleden Rwanda steunden bij haar invasie van Congo zoals daar zijn Frankrijk, de VS, en België.

?

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door BladeToke

?

Ik had het over de periode 1998-2003, de oorlog tegen Kabila, laten we zeggen.

[Nr.10]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Ik had het over de periode 1998-2003, de oorlog tegen Kabila, laten we zeggen.

De eerste grondstoffenoorlog of de tweede? Even recapituleren (wikipedia).

• 1994: Rwandese genocide (na de moord op Habyarimana). Vele hutu's vluchten naar de DRC, wat toen nog het Zaïre van Mobutu was. De vluchtelingenkampen kwamen snel onder controle van de Interahamwe-milities, Hutu-milities die een aanzienlijke rol speelde in de Rwandese genocide.
  
• 1996-1997: Eerste oorlog. In een poging om deze milities te straffen en om invallen in Rwanda te voorkomen, viel het door Tutsi's gedomineerde Rwandese leger het oosten van Zaïre binnen, gesteund door troepen uit Burundi en Oeganda. Deze invasie werd door toenmalig Zaïrees dictator Mobutu Sese Seko scherp veroordeeld. De Rwandezen en Burundezen steunden door het leveren van wapens en geld ook de rebellen onder leiding van Laurent Desiré Kabila. Uiteindelijk slaagde Kabila er in om Mobutu te verdrijven en op 20 mei 1997 nam hij officieel de macht over. Kabila werd er al snel van verdacht even corrupt en autoritair te zijn als zijn voorganger en enkele pro-democratische groepen keerden hem de rug toe. Hierop probeerde Kabila de macht te centraliseren. Hierdoor laaide het conflict in het oosten opnieuw op. Verschillende groepen in het oosten van Congo eisten autonomie op. Kabila keerde zijn vroegere bondgenoot Rwanda de rug toe toen deze geen aanstalten maakten om het Congolese grondgebied te verlaten. Hij beschuldigde Rwanda en zijn bondgenoten ervan de minerale grondstoffen die in het oosten van Congo aanwezig waren op te willen eisen.
  
• 1998-2003: Tweede oorlog. In augustus 1998 verwijderde Kabila alle Tutsi's uit zijn regering en zette Rwandese en Ugandese functionarissen het land uit. Bijna onmiddellijk hierna, kwamen de etnische Tutsi's voor de tweede maal in opstand, gesteund door Rwandese troepen. Om de oostelijke delen van Congo van de Rwandese bezetting te bevrijden, riep Kabila de hulp in van de Hutu-rebellen in Oost-Congo. Hierop antwoordde de Tutsi-regering van Rwanda door een bondgenootschap te sluiten met Burundi en Oeganda en delen van Noordoost Congo te bezetten. De Rwandese regering eiste een aanzienlijk deel van Oost-Congo op als historisch Rwandees. De Rwandezen beschuldigden Kabila er ook van een genocide uit de voeren tegen de Tutsi's in de Kivu-streek. Zo brak een oorlog tussen verschillende partijen uit. De staten van de Grote Meren steunden opstandelingen in hun strijd tegen Kabila. Deze opstandeling werd snel de feitelijke machthebber in de aan grondstoffen rijke oost-westelijke provincies van Congo. Ze hadden hun machtscentrum in de stad Goma. Eind 1998 was de regering van Kabila de controle over meer dan één derde van het grondgebied van Congo kwijt. Andere staten raakten om verschillende redenen betrokken bij het conflict. Oeganda deed mee omwille van het jarenlange bondgenootschap met Rwanda en om te voorkomen dat Ugandese rebellen zich verschuilden in Oost-Congo. Maar belangrijker was de mogelijkheid om geld te verdienen door de natuurlijke rijkdommen van de streek te ontginnen. President Yoweri Museveni trachtte ook zijn reputatie als invloedrijk en machtig staatsman op te vijzelen. Zimbabwe, geregeerd door president Robert Mugabe, steunde Kabila, gelokt door de natuurlijke rijkdommen van Congo en de mogelijkheid om zijn eigen macht en prestige in Afrika te verhogen. Angola, geplaagd door 25 jaar oude oorlog met de UNITA-rebellen, sloot ook een bondgenootschap met Congo om de Angolese rebellen in Congo uit te schakelen, Tsjaad en Namibië sloten zich bij hun bondgenoot Angola aan.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Nr.10

De eerste grondstoffenoorlog of de tweede? Even recapituleren (wikipedia).

Ik dacht dat in de periode 1996-1997 (de eerste congolese oorlog) Frankrijk nog de kant van Congo koos. De positie van België ben ik niet zeker van, maar ik vermoed in hetzelfde schuitje als Frankrijk. Kan u dat bevestigen?

[Nr.10]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Ik dacht dat in de periode 1996-1997 (de eerste congolese oorlog) Frankrijk nog de kant van Congo koos. De positie van België ben ik niet zeker van, maar ik vermoed in hetzelfde schuitje als Frankrijk. Kan u dat bevestigen?

Wat de positie van België betreft:

• Mobutu stuurde in juni 1990 700 Belgische (ontwikkelings)werkers terug. Onder Mobutu was er daarna geen gestructureerde samenwerking meer.
• Verhofstadt biedt in 2000 in Rwanda aan het rwandese volk zijn excuses aan voor de genocide.
• Dood Laurent Kabila, begin 2001, en betere prestaties Joseph Kabila resulteren in een substantiële verbetering van de Belgisch-Congolese relaties
• Beide regeringen Verhofstadt (1999-2003, 2003-2008) leveren vervolgens enorme (mediërende) inspanningen op het internationale niveau.
• 2005: Aanname bij referendum van nieuwe Congolese Grondwet.
• 2006: Eerste parlementaire + presidentiële verkiezingen
• Op 19 maart 2007 wordt, voor het eerst sinds 1990, een akkoord gesloten over een kader voor gestructureerde (ontwikkelings)samenwerking.

Enkele bronnen met meer uitleg:
http://www.studybuddy.nl/nederlands/contentkongo.html
http://www.dgos.be/NL/actualiteit/2007/20070319.html

Wat het 'kant kiezen' betreft.
Ik denk niet dat België ooit expliciet kant gekozen heeft voor deze of gene.
Er werden gewoon inspanningen geleverd zoals men dacht, op een positieve
wijze, inspanningen te kunnen leveren.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Nr.10

Wat de positie van België betreft:

• Mobutu stuurde in juni 1990 700 Belgische (ontwikkelings�*werkers terug. Onder Mobutu was er daarna geen gestructureerde samenwerking meer.
• Verhofstadt biedt in 2000 in Rwanda aan het rwandese volk zijn excuses aan voor de genocide.
• Dood Laurent Kabila, begin 2001, en betere prestaties Joseph Kabila resulteren in een substantiële verbetering van de Belgisch-Congolese relaties
• Beide regeringen Verhofstadt (1999-2003, 2003-2008) leveren vervolgens enorme (mediërende) inspanningen op het internationale niveau.
• 2005: Aanname bij referendum van nieuwe Congolese Grondwet.
• 2006: Eerste parlementaire + presidentiële verkiezingen
• Op 19 maart 2007 wordt, voor het eerst sinds 1990, een akkoord gesloten over een kader voor gestructureerde (ontwikkelings)samenwerking.

Enkele bronnen met meer uitleg:
http://www.studybuddy.nl/nederlands/contentkongo.html
http://www.dgos.be/NL/actualiteit/2007/20070319.html

Wat het 'kant kiezen' betreft.
Ik denk niet dat België ooit expliciet kant gekozen heeft voor deze of gene.
Er werden gewoon inspanningen geleverd zoals men dacht, op een positieve
wijze, inspanningen te kunnen leveren.

Met die info en links leren we niet veel over de houding van België in zowel de eerste als de tweede congolese oorlog. Slechts 'oficiële' info, zoals dat de tweede Congolese oorlog 'begon met de opstand van de Tutsis'. Steunde belgië Kabila in die oorlog? Frankrijk in ieder geval niet, gezien hun pogingen Angola ervan te weerhouden Kabila te helpen. En zou België een andere koers varen dan Frankrijk als het over Congo gaat? Niet waarschijnlijk denk ik.

Analisten zoals MBelo, A. Lokongo en M. Bitumba kunnen een ander licht werpen op dit stuk Afrikaanse geschiedenis.