Is eigendom diefstal of slavernij?

[Marco]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Moest het praktisch mogelijk zijn de lucht te liberaliseren was het al lang gebeurt hoor

Lucht is al liberaal en kijk eens hoe goedkoop dat is!

[Marco]

Oorspronkelijk geplaatst door Doomy

Inderdaad, met welk recht beschouwen we andere levende wezens als ons eigendom? Wat geeft ons het recht om dieren gevangen te zetten en te verkopen? Wat geeft ons het recht om dieren en planten van het leven te beroven voor ons plezier?

Wie geeft de dieren het recht elkaar op te eten? Bij mensen is moord onder haar soort verboden.

[@lpha]

Oorspronkelijk geplaatst door Marco

Lucht is al liberaal en kijk eens hoe goedkoop dat is!

Yep, nu de rest nog liberaliseren

[Jos Verhulst]

Oorspronkelijk geplaatst door Doomy

Kapitalistische libertairen verdedigen het absolute eigendomsrecht (waarbij men alles wat men vindt als het eigen eigendom mag beschouwen), daar waar anti-kapitalistische libertairen (zoals de anarchist Proudhon) vinden dat eigendom diefstal is. In sommige gevallen leidt het zelfs tot slavernij; vooral als men levende wezens als eigendom behandeld.

Ik ontdek hier een draad die begint met een citaat van mij. Spijtig genoeg heb ik geen tijd om hier ordentelijk samen te vatten wat ik over ‘bezit’ denk. En ik geef toe: mijn gedachten terzake zijn zelf op heel wat punten niet echt ordelijk uitgewerkt. Maar snel uit de losse pols:

'Eigendom' of ‘bezit’ lijkt mij onverbrekelijk met het menselijk bestaan verbonden. Enerzijds is de mens het enige wezen dat iets kan bezitten, en anderzijds kan de mens niet zonder bezit. ‘Bezit’ betekent dat er een voortdurende claim is van een persoon op een of ander object (in de ruime zin). Dat kan alleen, indien die persoon zelf een besef heeft (of althans de aanleg heeft voor zo’n besef) dat hij doorheen de tijd hetzelfde wezen blijft. Bewustzijn is daarvoor onvoldoende; er is zelfbewustzijn nodig, en daarover beschikt voor zover ik kan zien alleen de mens.

Iedere mens is de bezitter van zijn eigen lichamelijkheid. Iedereen beseft dat en je vindt dit inzicht ook terug in het taaleigen. De term ‘bezetenheid’ duidt bv een (vermeende) situatie aan, waarbij het bezit van het lichaam door een ander wezen is overgenomen. De mens kan zijn morele vrijheid, die zijn lichamelijk handelen leidt, niet uitbesteden. Hij is willens nillens eigenaar van zijn vrijheid, en die vrijheid leeft zich uit in zijn lichamelijke handelingen.

Instituties die uitgaan van het idee, dat het bezit van iemands lichamelijkheid toch kan overgenomen worden, berusten op schadelijke fictie. Vroeger was dat de slavernij; tegenwoordig is de belangrijkste dergelijke institutie de arbeidsmarkt (waarin niet een volledig mensenleven, doch ‘slechts’ stukjes mensenleven zogezegd worden verhandeld). Arbeid van iemand anders kan je niet kopen. Het economisch weefsel zou vorm moeten aannemen op basis van contracten, die geen fictieve koop van arbeid weerspiegelen, maar overeenkomsten zijn tussen individuen die daadwerkelijk vrij en zelfstandig zijn. Zelfstandigheid als zodanig is trouwens een belangrijke bron van voldoening (zie bv http://www.iew.unizh.ch/wp/iewwp173.pdf)

De mens kan niet functioneren zonder persoonlijk eigendom, die als extensies moeten gezien worden van zijn lichamelijkheid. Ons menselijk lichaam, ons onvervreemdbaar bezit, vraagt door zijn structuur zelf naar zo’n extensies. De structuur van de menselijke hand bijvoorbeeld, is reeds vanuit puur biologisch standpunt niet begrijpelijk zonder de extensie van het werktuig.

Niet alles kan bezit zijn. Andermans arbeid was een eerste voorbeeld. Voor niet-schaarse goederen heeft het begrip ‘eigendom’ voor zover ik kan zien geen zin. Het begrip ‘schaars’ impliceert dat een goed (a) toegankelijk is, en (b) niet onbeperkt voorradig is. Aspecten van de werkelijkheid die niet aan deze twee criteria beantwoorden, komen niet in aanmerking voor bezit. De zon en de maan voldoen vooralsnog niet aan (a), en de lucht voldoet vooralsnog niet aan (b): deze objecten horen dus niet iemands eigendom te zijn. Ideële goederen voldoen eigenlijk ook niet aan (b). Wanneer iemand anders een tekst leest, of naar een liedje luistert, wordt het daardoor niet onmogelijk dat ook ikzelf die tekst lees of dat liedje aanhoor. In die zin lijken eigendomsrechten op ideeën enz mij een volslagen aberratie te zijn. Wanneer je de wereld van de zogezegde auteursrechten enz bekijkt, tref je vooral willekeur aan. Je ziet bijvoorbeeld dat ontdekkers van fundamenteel wetenschappelijke theorieën geen auteursrechten krijgen; Einstein verdiende niet aan zijn relativiteitstheorie, hoewel die tot heel wat practische toepassingen leidde. Je ziet ook dat het productief effect van het ene idee afhangt van het productief effect van het andere idee. Het computermuis/cursor-idee bv werd ontwikkeld eind jaren zestig, maar bleef grotendeels betekenisloos tot jaren later een ander idee opdook, nl de PC. Ieder idee is voor zijn productief effect afhankelijk van andere ideeën, vaak ideeën waarvan de vinder niet eens is gekend. Hoe kan je dan zogezegd billijke vergoedingen bepalen? De toekenning van wettelijk opgelegde vergoedingen voor ideeën berust niet op een rationele analyse van het productief effect van het idee, en het idee zelf is niet schaars te noemen omdat het gebruik van het idee door één persoon niemand anders hindert, om dit idee ook te gebruiken. Kort gezegd: ik zie niet in waarom ik aan een of andere anonieme kas ‘auteursrechten’ moet betalen, wanneer ik fotokopieën maak van mijn eigen teksten. Voor meer hierover zie bv

NS Kinsella “Against intellectual property”
http://www.mises.org/journals/jls/15_2/15_2_1.pdf


Goederen die toegankelijk en schaars zijn, kunnen toch nog zo’n grondige verschillen vertonen, dat totaal verschillende types bezit nodig lijken. Het ‘gewone’ bezit is typisch van toepassing op consumptiegoederen. Die zijn toegankelijk (bv op de vrije markt) en schaars, maar ze vertonen nog een ander kenmerk: ze worden door gebruik vernietigd. Neem daarentegen een lap grond. Grond is schaars en toegankelijk, maar je vernietigt de grond niet door erop te wonen. Je erf wordt niet gaandeweg kleiner door de bewoning; het blijft even groot. Bovendien wordt grond ook niet bijgemaakt; er is (normaliter) geen fabrikant die extra aardoppervlak creëert in functie van de vraag. Wanneer je grond ‘bezit’, betekent dit bezit dus iets anders dan wanneer je een appel bezit. Wie een stuk grond bezit, heeft eigenlijk niet een goed, doch wel een gebruiksrecht in handen. En rechten horen geen koopwaar te zijn. Maar toch is privé grondbezit nodig. Grond zou dus, op het ogenblik dat een gebruiker het perceel niet langer aanwendt, gewoon moeten doorgegeven worden aan een opvolger. Grond zou niet verkocht moeten worden, omdat bij grond geen vrije markt kan spelen (er is geen klimmende productie ifv de vraag).

Inderdaad, met welk recht beschouwen we andere levende wezens als ons eigendom? Wat geeft ons het recht om dieren gevangen te zetten en te verkopen? Wat geeft ons het recht om dieren en planten van het leven te beroven voor ons plezier?

Een aardappelplant kan evengoed iemands eigendom zijn dan bv een schoenlepel. Ik zie niet in waarom het ‘levend zijn’ van een object iets zou uitmaken.

Een wezen met aanleg tot bewustzijn, zoals bijvoorbeeld een paard, heeft volgens mij geen rechten, evenmin als bv een steen of een paardebloem. Een paard is geen rechtsubject. Het heeft geen rechten, omdat het zelfs in potentie geen plichten kan hebben. Een paard kan ook iemands bezit zijn. Maar mensen beschikken over zelfbewustzijn, zij zijn in staat tot het ontwikkelen van een moreel oordeel en van empathie. Meer nog: ze zijn meer mens naarmate ze een fijner moreel oordeel ontwikkelen, gebaseerd op empathie. En er is geen reden om die empathie te laten stoppen bij andere mensen; het is duidelijk dat ook dieren pijn kunnen lijden, en het besef daarvan brengt ons tot het oordeel dat wij pijn ook bij dieren zoveel mogelijk moeten vermijden. Wij doen dit niet omdat het dier ‘rechten’ heeft, maar omdat wij voor onszelf morele doelstellingen kunnen ontwikkelen. Indien een gazelle als zodanig ‘rechten’ zou hebben, zouden wij hem moeten beschermen tegen de aanval van de leeuw, en we zouden dan ook de leeuw moeten vervolgen die de ‘rechten’ van een gazelle schond door die op te eten. Dat is natuurlijk onzin; het concept ‘dierenrechten’ is onzinnig, zoiets als een ‘vierkante cirkel’ of een ‘parlementaire democratie’. Maar het concept van een menselijk engagement ter minimalisering van het dierenleed is allerminst contradictorisch. Een goed begin is: geen vlees eten.

[Marco]

Jos, Sterke tekst.
Alleen dat grondbezit is een tegenstrijdigheid met motivatie. Ik verduidelijk:
Als je een stuk grond 'huurt' zoals jij stelt dan zal men die grond maximaal trachten uit te putten om de winst uit die grond te maximaliseren op korte termijn. Als je echter de grond in 'bezit' hebt zal je trachten die grond te maximaliseren op lange termijn.
Dat is trouwens de reden waarom een huurhuis sneller 'versleten' is dan je eigen woonhuis.
Je zou de lijn ook kunnen doortrekken naar arbeid. Als je voor je eigen werkt dan kan toch net iets meer als dat je voor een baas werkt. Personen die een loopbaan willen uitwerken zullen dan ook meer inspanningen leveren (gemiddeld) omdat ze toch iets meer opschuiven van huur naar bezit.
Het begrip 'motivatie' is dus een belangrijk aspect dat verbonden is aan het begrip 'bezit'.
Maar overigens, sterke tekst zo los uit de pols.

[@lpha]

Oorspronkelijk geplaatst door Marco

Jos, Sterke tekst.
Alleen dat grondbezit is een tegenstrijdigheid met motivatie. Ik verduidelijk:
Als je een stuk grond 'huurt' zoals jij stelt dan zal men die grond maximaal trachten uit te putten om de winst uit die grond te maximaliseren op korte termijn. Als je echter de grond in 'bezit' hebt zal je trachten die grond te maximaliseren op lange termijn.
Dat is trouwens de reden waarom een huurhuis sneller 'versleten' is dan je eigen woonhuis.
Je zou de lijn ook kunnen doortrekken naar arbeid. Als je voor je eigen werkt dan kan toch net iets meer als dat je voor een baas werkt. Personen die een loopbaan willen uitwerken zullen dan ook meer inspanningen leveren (gemiddeld) omdat ze toch iets meer opschuiven van huur naar bezit.
Het begrip 'motivatie' is dus een belangrijk aspect dat verbonden is aan het begrip 'bezit'.
Maar overigens, sterke tekst zo los uit de pols.

En als je van die grond nu eens een levenslang gebruiksrecht verkrijgt?
In weze is dat net het zelfde als bezit van die grond. Alleen betaal je niet de waarde aan de vorige eigenaar maar pacht aan de gemeenschap.
In beide gevallen heb je er alle belang bij die grond als goed huisvader te beheren om je winst op lange termijn veilig te stellen.
De waarde van de grond wordt gegeven door de gemeenschap. Het is duidelijk dat in druk bewoonde gebieden de waarde van grond hoger zal zijn dan ergens in siberie. Deze waarde hoort de creator toe. De gemeenschap dus. De pacht zal gebasseert zijn op die waarde. Deze pacht wordt herverdeelt in de vorm van basisinkomen zodat iedereen zijn rechtmatig deel krijgt van de natuurlijke bronnen. Ook diegenen die geen "beslag" hebben weten te leggen op een deel van de gemeenschappelijke grond.

Dat is het principe van de single tax. Het 100% belasten van niet verdiende (meer)waarden verkregen uit natuurlijke bronnen ter vervanging van belastingen op arbeid en handel.
Hier wordt het schematisch voorgestelt: http://www.henrygeorge.org/isms.htm

[Marco]

Oorspronkelijk geplaatst door @lpha

Dat is het principe van de single tax. Het 100% belasten van niet verdiende (meer)waarden verkregen uit natuurlijke bronnen ter vervanging van belastingen op arbeid en handel.
Hier wordt het schematisch voorgestelt: http://www.henrygeorge.org/isms.htm

Libertanen die bijvoorbeeld de nachtwachtstaat voorstaan zijn gewonnen voor het heffen van een belasting per m2 land dat je inneemt.

Er zijn eilanden waar je een grond in concessie krijgt voor 99 jaar en dus jaarlijks een taks betaalt. Je kan er dan op bouwen enz. Kopen is onmogelijk, de grond blijft eigendom van de staat.

In Sint-Niklaas staan de appartementsblokken tegenover het koopcentrum ook op gemeentelijke cijnsgrond voor 99 jaar.

Nu zou een overheid grond kunnen kopen en verhuren. Dat is dan een stap in uw richting. Belangrijk is het dat het een contract is met een vaste vergoeding en geen willekeur volgens de politici die aan de macht zijn.

Ik ken ook privépersonen die grond verhuren aan 1% van de waarde voor 33 jaar en daarna de 'half staande - half vallende' waarde van het huis als extra vergoeding ontvangen. Je betaald dus een volledig huis dat na 33 jaar voor de helft van u is. En voor de grond betaal je dus 1% canon per jaar. Een goede deal voor beiden.

[Jos Verhulst]

Oorspronkelijk geplaatst door @lpha

En als je van die grond nu eens een levenslang gebruiksrecht verkrijgt?
In weze is dat net het zelfde als bezit van die grond. Alleen betaal je niet de waarde aan de vorige eigenaar maar pacht aan de gemeenschap.url]

Ik ben het wel eens met dat principe. Grond is geen consumptiewaar; het wordt verbuikt noch geproduceerd, en de principes van de vrije markt zijn dus niet van toepassing. Waar de vrije markt niet kan spelen, is de bepaling van de prijs op een openlijke of verborgen manier een kwestie van macht. Grondbezitters kunnen, in een situatie van grondschaarste, vanuit hun machtspositie meerwaarden realiseren waartegenover geen enkele productieve prestatie staat. Dat is een maatschappelijk zeer destructief proces dat we trouwens momenteel in heel Europa zien optreden.
Grond moet dus niet verkocht maar doorgegeven worden. Ik vind echter dat bv een gezin wel degelijk een onvervreemdbaar gebruiksrecht moet hebben op het stuk grond waarop het woont. Geen communistische oplossingen dus waarbij de grond zogezegd van de 'gemeenschap' is.
Ikzelf vraag me af op een systeem van grondcoöperatieven die enkele honderden gezinnen omvatten, althans voor 'woongrond' niet het meest geschikte stelsel zou zijn. Op die schaal zou het mogelijk moeten zijn dat gezinnen binnen één coöperatieve in onderling overleg gemakkelijk naar de meest geschikte woonst kunnen trekken (uitgebloeide gezinnen ruilen hun grotere woning tegen de kleinere van een uitbreidend gezin enz) terwijl onderlinge concurrentie tussen coöperatieven toch borg staat voor een efficiënt beheer van het grond- en woningbestand.Ik heb daarover al enkele keren iets geschreven, bv op mijn fossiele website:
http://home.scarlet.be/~pin02936/Jos...stcomm.11.html

[Marco]

De prijs van de grond is niet afhankelijk van het monopoliebeginsel of van de schaarste van het geheel aan grond. Waarom kost bouwgrond in Brussel 2.000 €/M2 en in sommige dorpen slechts 100 €/M2? Waarom kost het in Hong Kong weet ik hoeveel meer dan in Brussel? Als ik mijn bedrijf van Brussel naar Antwerpen verhuis dan is de huurprijs (waar ook grondkosten in zitten) slechts de helft. Dat is dus op de aardbol dezelfde stip.

Dat heeft dus niets met de schaarste van het geheel aan grond op zich te maken. Het heeft wel alles met de schaarste van die grond op dat stipje van de wereld te maken. Dat is dus wel degelijk onderhevig aan marktwerking.

Liberalen zijn tegen machtsmisbruik. Daar valt ook grootgrondbezit onder. Dus niet iemand die een hectare heeft voor zijn eigen villaatje maar duizenden hectaren grond. Met andere woorden, ook al is grond iets schaars dat niet kan bijgemaakt worden, doordat het zo 'gelijkmatig' verdeeld is onder enorm veel mensen heb je een bijna zuivere markt. In de USA kreeg je een eeuw of meer terug nog een stuk grond op voorwaarde dat je het bewerkte.

Staatsinmengen heeft wel tot gevolg gehad dat de ene grond 100 € / m2 waard is en de andere slechts 2 € / m2. Dus als we de staat afschaffen (of toch dit interventiedeel) dan is die grond al een pak vrijer.

Wat is trouwens ook het verschil tussen het huren voor 99 jaar en het bezitten? Als je het bezit, betaal je ook een huurrecht nml de belasting op het KI. In die zin is bezit het handelsrecht om de 'eeuwige' huur te verhandelen. In die zin heb ik ooit een huurcontract verkocht. Ik had een recht om 36 jaar een pand (1000 m2) te huren en dat recht heb ik verkocht aan een grote winkelketen. (*) Dus dat verschil tussen huur en bezit is slechts waardevol als die huur er één van korte termijn is. Op lange termijn lijkt het op elkaar.

[size=1](*) De winst die ik hiermee kon maken en in de miljoenen franken liep heb ik te danken aan de strenge handelswetgeving. Dus mijn winst is een gevolg geweest van de regelneven in Brussel. Ook al heb ik er van gebruik gemaakt (ik ben niet heiliger dan de Paus) is het dus een voordeel dat de overheid mij heeft gegeven. Waarom zou dit juist zijn?[/size]

[Doomy]

Oorspronkelijk geplaatst door StevenNr1

Ik vind wel dat de mens de dieren in goede staat moet kunnen laten leven maar ik vind ook dat wij, omdat wij daar nu eenmaal toe in staat zijn, de mens voor mogen laten gaan op de dieren in de mate van het verantwoorde.

Oorspronkelijk geplaatst door C uit W

Wat houdt ze tegen om hetzelfde te doen met ons? Ze mogen altijd een bod komen doen.

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

Een wezen met aanleg tot bewustzijn, zoals bijvoorbeeld een paard, heeft volgens mij geen rechten, evenmin als bv een steen of een paardebloem. Een paard is geen rechtsubject. Het heeft geen rechten, omdat het zelfs in potentie geen plichten kan hebben. Een paard kan ook iemands bezit zijn. Maar mensen beschikken over zelfbewustzijn, zij zijn in staat tot het ontwikkelen van een moreel oordeel en van empathie.

Deze argumenten komen neer op het recht van de sterkste. Je moet goed beseffen dat dit ook kan worden gebruikt door kolonizatoren om de oorspronkelijke bevolking van een gebied te beroven en te onderdrukken, door grootgrondbezitter om zijn landarbeiders uit te buiten, en door gezonde en sterke mensen om gehandikapten en bejaarden te misbruiken, in elkaar te slaan of zelfs te vermoorden. Met dergelijk argument waag je je op glad ijs. Dit doet mij wat denken aan elite- en superioriteitsteorieën waarmee men de eigen heerschappij tracht te rechtvaardigen. Zo heeft men lange tijd pseudowetenschappelijke rassenteorieën gebruikt als ekskuus voor diskriminatie, onderdrukking en slavernij. Volgens deze teorieën waren mensen met een zwarte huidskleur minder waard dan een dier en mocht je er dus mee doen wat je wil.

[Doomy]

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

Ik ontdek hier een draad die begint met een citaat van mij. Spijtig genoeg heb ik geen tijd om hier ordentelijk samen te vatten wat ik over ‘bezit’ denk. En ik geef toe: mijn gedachten terzake zijn zelf op heel wat punten niet echt ordelijk uitgewerkt. Maar snel uit de losse pols:

Da's een hele boterham om op te antwoorden. Ik zal mijn antwoord dan ook in een aantal deeldiskussies opsplitsen.

[Doomy]

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

'Eigendom' of ‘bezit’ lijkt mij onverbrekelijk met het menselijk bestaan verbonden. Enerzijds is de mens het enige wezen dat iets kan bezitten, en anderzijds kan de mens niet zonder bezit. ‘Bezit’ betekent dat er een voortdurende claim is van een persoon op een of ander object (in de ruime zin). Dat kan alleen, indien die persoon zelf een besef heeft (of althans de aanleg heeft voor zo’n besef) dat hij doorheen de tijd hetzelfde wezen blijft. Bewustzijn is daarvoor onvoldoende; er is zelfbewustzijn nodig, en daarover beschikt voor zover ik kan zien alleen de mens.

Het hangt er maar van af hoe je het bekijkt. Katten beschouwen hun menselijk "baasje" zelf ook als "hun" mens" waar andere katten van af moeten blijven. Verder hebben dieren hebben ook hun territoria, en die overlappen deze van de mensen en andere dieren. Zij trekken zich niets aan van door mensen getrokken grenzen. En van zodra ze dood zijn is het ook gedaan met hun territorium. Dit bewijst dat territoria en eigendomsrecht relatief zijn en in de tijd beperkt.

Van wie was de grond die moeder natuur ons gaf oorspronkelijk? Voor er mensen waren, was het van niemand. Of toch in ieder geval niet van menselijke wezens. Ten hoogste andere diersoorten beschouwden het als hun territorium, en de territoria van de verschillende diersoorten overlapten elkaar. Een deel van het territorium van de leeuw overlapte een deel van het territorium van de gier. De grenzen van de leeuw lagen anders dan de grenzen van de gier. Zolang ze geen konkurrenten waren van elkaar voor dezelfde voedselbronnen lieten ze elkaar gewoon met rust. Alleen al daaruit blijkt dat een territorium bezitten niet zo absoluut is en grenzen relatief zijn. Verschillende diersoorten deelden hetzelfde territorium en hielden heel vaak geen rekening met elkaars grenzen. Later zwermde de mens over de wereld uit en eigende zichzelf stukken land die van niemand waren toe. Hij beschouwde die stukken land die eigenlijk van niemand waren als zijn eigendom, alsook alle dieren en bomen erop. In wezen is dit hetzelfde als zeggen dat jij de eigenaar van de Maan of de sterren bent. Op de keeper beschouwd is dit eigenlijk absurd. Had de anarchist Proudhon alvast in dit geval toch gelijk toen hij stelde dat eigendom diefstal is?

[Doomy]

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

Iedere mens is de bezitter van zijn eigen lichamelijkheid. Iedereen beseft dat en je vindt dit inzicht ook terug in het taaleigen. De term ‘bezetenheid’ duidt bv een (vermeende) situatie aan, waarbij het bezit van het lichaam door een ander wezen is overgenomen. De mens kan zijn morele vrijheid, die zijn lichamelijk handelen leidt, niet uitbesteden. Hij is willens nillens eigenaar van zijn vrijheid, en die vrijheid leeft zich uit in zijn lichamelijke handelingen.

Instituties die uitgaan van het idee, dat het bezit van iemands lichamelijkheid toch kan overgenomen worden, berusten op schadelijke fictie. Vroeger was dat de slavernij; tegenwoordig is de belangrijkste dergelijke institutie de arbeidsmarkt (waarin niet een volledig mensenleven, doch ‘slechts’ stukjes mensenleven zogezegd worden verhandeld). Arbeid van iemand anders kan je niet kopen. Het economisch weefsel zou vorm moeten aannemen op basis van contracten, die geen fictieve koop van arbeid weerspiegelen, maar overeenkomsten zijn tussen individuen die daadwerkelijk vrij en zelfstandig zijn. Zelfstandigheid als zodanig is trouwens een belangrijke bron van voldoening (zie bv http://www.iew.unizh.ch/wp/iewwp173.pdf)

De principes van de autonome mens gelden in feite ook voor autonome dieren die in het wild leven. Mag je hen van hun vrijheid (en dus van hun individueel zelfbeschikkingsrecht) beroven?

[Doomy]

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

Niet alles kan bezit zijn. Andermans arbeid was een eerste voorbeeld. Voor niet-schaarse goederen heeft het begrip ‘eigendom’ voor zover ik kan zien geen zin. Het begrip ‘schaars’ impliceert dat een goed (a) toegankelijk is, en (b) niet onbeperkt voorradig is. Aspecten van de werkelijkheid die niet aan deze twee criteria beantwoorden, komen niet in aanmerking voor bezit. De zon en de maan voldoen vooralsnog niet aan (a), en de lucht voldoet vooralsnog niet aan (b): deze objecten horen dus niet iemands eigendom te zijn. Ideële goederen voldoen eigenlijk ook niet aan (b). Wanneer iemand anders een tekst leest, of naar een liedje luistert, wordt het daardoor niet onmogelijk dat ook ikzelf die tekst lees of dat liedje aanhoor. In die zin lijken eigendomsrechten op ideeën enz mij een volslagen aberratie te zijn. Wanneer je de wereld van de zogezegde auteursrechten enz bekijkt, tref je vooral willekeur aan. Je ziet bijvoorbeeld dat ontdekkers van fundamenteel wetenschappelijke theorieën geen auteursrechten krijgen; Einstein verdiende niet aan zijn relativiteitstheorie, hoewel die tot heel wat practische toepassingen leidde. Je ziet ook dat het productief effect van het ene idee afhangt van het productief effect van het andere idee. Het computermuis/cursor-idee bv werd ontwikkeld eind jaren zestig, maar bleef grotendeels betekenisloos tot jaren later een ander idee opdook, nl de PC. Ieder idee is voor zijn productief effect afhankelijk van andere ideeën, vaak ideeën waarvan de vinder niet eens is gekend. Hoe kan je dan zogezegd billijke vergoedingen bepalen? De toekenning van wettelijk opgelegde vergoedingen voor ideeën berust niet op een rationele analyse van het productief effect van het idee, en het idee zelf is niet schaars te noemen omdat het gebruik van het idee door één persoon niemand anders hindert, om dit idee ook te gebruiken. Kort gezegd: ik zie niet in waarom ik aan een of andere anonieme kas ‘auteursrechten’ moet betalen, wanneer ik fotokopieën maak van mijn eigen teksten. Voor meer hierover zie bv

NS Kinsella “Against intellectual property”
http://www.mises.org/journals/jls/15_2/15_2_1.pdf]

Als amateurmuzikant en mede-organizator van evenementen kan ik dit alleen maar beamen. Opdat mensen hun eigen werk zouden mogen spelen moeten ze op basis van allerlei juridische spitstechnologie betalen aan SABAM en "Billijke" Vergoeding. Dit is gelegalizeerde diefstal. Bandieten zijn het! Ik vind dat copyleft op zijn minst een evenwaardig principe moet worden als copyright, en dat de schepper op zijn minst de keuze moeten hebben. Meer info over copyleft op http://www.copyleft.be.

Als een loodgieter een WC bij ons komt installeren, dan spreekt het vanzelf dat we die man betalen voor het materieel en het werk dat hij heeft geleverd. Als die echter ook nog eens een vergoeding zou vragen voor elke keer dat we van zijn werk gebruik maken door het WC door te spoelen zullen we met onze wijsvinger tegen het hoofd tikken en hem vragen of hij soms denkt dat we op ons hoofd gevallen zijn. Als die dan ook nog eens verschillende vergoedingen zou vragen voor verschillende onderdelen van eenzelfde handeling (een keer om op de spoelknop te duwen en een keer om het water te laten doorspoelen) zouden we al van verontwaardiging beginnen te koken. En als die dan ook nog eens een vergoeding zou vragen voor het werk van een andere loodgieter of zelfs voor een WC die we zelf hebben geïnstalleerd (met het argument dat we ons maar moeten aansluiten bij de loodgietersvakbond als we ons deel willen terugkrijgen), dan schoppen we hem zonder pardon met een stevige trap tegen het achterste uit ons huis.

Absurd natuurlijk. Nochtans houden de muziek- en software-industrie, uitgeverijen en beheersvennootschappen er zo'n absurde praktijken op na. Via de aankoop van een CD betaalt een muziekliefhebber al een heffing. Wil hij het voor eigen gebruik nog eens opnemen, dan betaalt hij nog eens via een heffing op de informatiedrager of de opname-apparatuur. Als hij zelf als onafhankelijk auteur die niet bij een beheersmaatschappij is aangesloten zijn eigen werk wil opnemen of kopiëren moet hij dus meebetalen via allerlei heffingen op kopieertoestellen, fotokopies, blanko informatiedragers,... zonder dat hij daar ook maar een cent van ziet. Hij betaalt met andere woorden aan de copyright-industrie om zijn eigen werk te mogen kopiëren en uitgeven! Wil hij het terugkriigen, dan moet hij zich maar aansluiten bij een beheersvennootschap (SABAM, "Billijke" Vergoeding, Reprobel, … ). Ook bedrijven en privépersonen die kopies maken van hun eigen werk moeten meebetalen. Wanneer zal eens iets tegen deze onrechtvaardigheid worden gedaan? En daarmee stopt het nog niet. Houdt iemand een kaffee open waar muziek wordt gedraaid, dan moet hij nog eens betalen. Houdt hij een fuif in datzelfde kaffee met dezelfde muziek, dan moet hij nog eens betalen. Organizeert hij een konsert in datzelfde kaffee moet hij nog eens betalen, zelfs wanneer hij als muzikant-kaffeeuitbater gewoon zijn eigen werk uitvoert. Verder wordt alles dan ook nog eens erg abstrakt opgesplitst in de auteursrechten voor de auteurs en de billijke vergoeding voor uitvoerende muzikanten, een voor muziekliefhebbers erg abstrakt en kunstmatig onderscheid daar auteurs en uitvoerende artiesten in de praktijk vaak dezelfden zijn, wat voor muziekliefhebbers dus overkomt als twee keer voor hetzelfde betalen. Dit vind ik niet meer ernstig. Dit is gewoon uitmelkerij en oplichterij van de hoogste orde.

Artiesten en auteurs en degenen die de rechten op hun werk bezitten moeten maar eens leren kiezen tussen verkopen of verhuren van hun werk in plaats van te eten van twee walletjes. Dat is hetzelfde als een huur vragen voor het gebruik van een huis of een auto die men verkocht heeft. Het is alsof men een ekstra huur zou vragen als men anderen in het gekocht huis laat meewonen of als men anderen in de gekochte auto laat meerijden, met als argument dat dit een kompensatie is voor de huizen en auto's die men door dit sociaal gedrag niet heeft kunnen verkopen. Als ze hun werk verkopen (bijvoorbeeld een CD) moeten ze niet ook nog eens een huur vragen voor het gebruik ervan (bijvoorbeeld draaien op een fuif). Idem dito voor een boek: ofwel wordt het verkocht aan een biblioteek (en dan is het boek eigendom van de biblioteek) ofwel vraagt men een leesvergoeding (en is het dus niet het eigendom van de biblioteek, en moet met de aankoopprijs terugbetalen aan de biblioteek).

En waar gaat al dat geld dan naartoe? Als het gaat om inningen bij een zaak van een kleine zelfstandige, dan kan tot 30 procent van dit bedrag gaan naar de inningskantoren van deze beheersvennootschappen. Deze beheersvennootschappen innen namelijk niet zelf al die bedragen maar besteden dit uit aan zelfstandigen, en die doen dit uiteraard niet gratis. En wat komt daarvan dan bij de eigenlijke auteurs terecht? Niet-verschuldigde rechten van auteurs die niet bij een beheersvennootschap zijn aangesloten maar toch werden geïnd worden niet uitbetaald aan de oorspronkelijke auteurs, maar aan auteurs die wel zijn aangesloten. En zelfs onder de aangesloten auteurs worden die bedragen niet eerlijk verdeeld. Zo worden bijvoorbeeld "statistisch niet-signifikante" bedragen vaak niet uitgekeerd. Waar gaan die dan naartoe? Naar de beheersvennootschap? Naar de "grote" artiesten? In ieder geval niet naar de rechthebbende. Ook bij forfaitair geïnde bijdragen verschuilt een beheersvennootschap zich vaak achter het argument dat ze onmogelijk de juiste verhoudingen onder de rechthebbenden kan bepalen, laat staan deze van de niet-aangesloten auteurs. Maar toch vraagt ze playlists aan radio- en TV-stations met als doel deze verhoudingen vast te stellen. Waarom gebruikt ze die informatie dan niet voor een rechtvaardige evenredige verdeling over alle rechthebbende artiesten, zowel degene die zijn aangesloten als deze die dit niet zijn?

Het valt onmogelijk te bepalen wie waar recht op heeft, terwijl men toch mensen die hun eigen werk kopiëren laat meebetalen en gevestigde artiesten meer krijgen dan waar ze recht op hebben. Alleen daarom al is het een onrechtvaardig systeem. Bovendien subsidieert men daar in de praktijk middelmatigheid en een gebrek aan talent mee, want het zijn vooral gemakzuchtige en gehypte artiesten en auteurs die door dit systeem worden gefinancierd. Hoe meer er gepusht wordt om die gehypte artiesten op radio of TV uit te zenden, hoe meer inkomsten uit auteursrechten ze krijgen. Het is dus niet de meest getalenteerde die daar het meeste profijt bij heeft, maar deze die de machtigste muzieklobby achter zich heeft staan. De plaats in de hitparade is dus voor een groot stuk vriendjespolitiek. Je kan je dan ook afvragen of taksen heffen op alle kopies wel haalbaar en wenselijk is. Want waar eindigt dat dan? Moet iemand die in het openbaar zijn lievelingsliedje zingt dan auteursrechten betalen voor de publieke uitvoering ervan? En wat dan met de grootste kopieermachine: de menselijke hersenen? Gaat men die dan ook belasten elke keer als die ergens een idee of een melodie oppikt of gewoon de eigen hersenen gebruikt? Uiteindelijk haalt iedereen die kreatief bezig is zijn inspiratie ergens vandaan. Wie het tegendeel beweert is ofwel onwetend ofwel een leugenaar. Moet die inspiratie dan altijd vergoed worden? En wat als men het zelf niet meer weet waar een idee vandaan komt? Of laat men gewoon een vrije uitwisseling van ideeën toe waarbij iedereen tot op een bepaalde hoogte van elkaars ideeën gebruik mag maken?

Hoeft het dan te verwonderen dat muziekliefhebbers de indruk krijgen dat de muziekindustrie en de beheersvennootschappen echt de allerlaatste cent uit hun zakken wil kloppen? En dat ze de indruk krijgen dat hun geld niet terechtkomt waar het moet als artiesten maar blijven klagen dat ze niet krijgen waar ze recht op hebben? Ze ondergraven hun eigen geloofwaardigheid tegenover de muziekkonsumenten. De muziekindustrie maakt zich trouwens ook allesbehalve sympatiek als alvast een deel van hen ook winkels waar tweedehands-CD's en -platen worden verkocht vizeert of als Belgisch IFPI-vertegenwoordiger Marcel Heymans het Belgisch internetkonsumentenblad Clickx afdreigde met een rechtszaak omdat het over het MP3-fenomeen durfde schrijven en enkele links naar MP3-sites publiceerde. Alsof de autoindustrie ons zou willen verbieden om een tweedehandswagen te kopen; alsof de autoindustrie konsumentenbladen zou vervolgen als ze over een nieuwe konkurrent durven schrijven.

Onafhankelijke muzikanten moeten voor het opnemen of uitvoeren van hun eigen werk rechtstreeks of onrechtstreeks allerlei bijdragen storten aan beheersvennootschappen via heffingen op blanko mediadragers, opname- en kopieerapparatuur. En dit terwijl ze daar zelf geen cent van zien, tenzij ze zich aansluiten bij een beheersvennootschap en een hele burokratische rompslomp willen ondergaan. Waar gaat hun geld dan naartoe? Naar grote artiesten die profiteren van de kleintjes? Naar de beheersvennootschappen zelf? Die onafhankelijke muzikanten beschouwen dit als regelrechte diefstal door de beheersvennootschappen. Het spreekt dan ook vanzelf dat zij geen aanpassing van dit systeem willen, maar het systeem zelf in vraag stellen. Omdat het in wezen een onrechtvaardig systeem van gelegalizeerde roof is op basis van absurde juridische spitstechnologie, en waarvoor ze zelf niets terugkrijgen. Soms moet met 2, 3, 4, ... keer voor hetzelfde betalen.

Alhoewel de stem van deze onafhankelijke muzikanten in deze diskussie wel degelijk terzake doet wordt hun mening doodgezwegen door muziekindustrie en beheersvennootschappen, grote platenmaatschappijen, gevestigde muziekpers, gevestigde muziekzenders, gevestigde artiesten, enz. Die hebben er immers alle belang bij om ons muziekliefhebbers dom te houden. We zouden immers wel eens hun absurde manier van zakendoen in vraag kunnen stellen. Want in de muziekindustrie heersen inderdaad nog feodale ekonomische verhoudingen waarvoor men in andere ekonomische sektoren allang in staking was gegaan. Mick Hucknall van Simply Red bracht zijn laatste CD in eigen beheer uit omdat hij dergelijke praktijken immoreel vindt. Hij zei over de muziekindustrie: "Ik ken geen enkele andere bedrijfstak waar je voor iets betaalt zodat iemand anders het bezit".

Copyleftisten pleiten er al jaren voor om geen auteursrechten te laten gelden op kodes, maar om die publiek vrij te geven. Auteursrechten op kodes zijn immers absurd, want dan kun je even goed auteursrechten laten gelden op het alfabet en op getallen. Stel je eens voor dat dit het geval zou zijn. Dan zou iedereen die schrijft of berekeningen maakt auteursrechten moeten betalen aan de eigenaars van het alfabet en van de getallen. Het is duidelijk dat dit heel wat kreativiteit en vooruitgang in de kiem zou smoren. Geen literaire meesterwerken, geen wetenschappelijk onderzoek, geen wiskunde,... wegens te duur en onbetaalbaar. Het feit dat het alfabet en de getallen van niemand en iedereen tegelijk is laat echter toe dat iedereen daar zijn voordeel mee kan doen.

Al die toestanden rond het intellektueel eigendomsrecht bewijzen de absurditeit van ons huidig eigendomsrecht, waarbij recht gepraat wordt wat krom is. Dit is geen recht meer, maar on-recht. Wat opgaat voor intellektueel eigendomsrecht gaat ook op voor eigendomsrecht over levende wezens.

[Doomy]

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

Een paard is geen rechtsubject. Het heeft geen rechten, omdat het zelfs in potentie geen plichten kan hebben.

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

Wij doen dit niet omdat het dier ‘rechten’ heeft, maar omdat wij voor onszelf morele doelstellingen kunnen ontwikkelen. Indien een gazelle als zodanig ‘rechten’ zou hebben, zouden wij hem moeten beschermen tegen de aanval van de leeuw, en we zouden dan ook de leeuw moeten vervolgen die de ‘rechten’ van een gazelle schond door die op te eten. Dat is natuurlijk onzin; het concept ‘dierenrechten’ is onzinnig, zoiets als een ‘vierkante cirkel’ of een ‘parlementaire democratie’.

Volgens diezelfde redenering kunnen mensenrechten dan ook niet bestaan. "Rechten" zijn immers iets subjektiefs.

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

Indien een gazelle als zodanig ‘rechten’ zou hebben, zouden wij hem moeten beschermen tegen de aanval van de leeuw, en we zouden dan ook de leeuw moeten vervolgen die de ‘rechten’ van een gazelle schond door die op te eten. Dat is natuurlijk onzin; het concept ‘dierenrechten’ is onzinnig, zoiets als een ‘vierkante cirkel’ of een ‘parlementaire democratie’.

Alhoewel mensen in de praktijk dan meestal een leeuw die een mens heeft opgegeten gaan opzoeken en doodschieten om ze "onschadelijk" te maken. Dit komt eigenlijk ook neer op een vorm primitieve justitie met de doodstraf tot gevolg.

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

Maar mensen beschikken over zelfbewustzijn, zij zijn in staat tot het ontwikkelen van een moreel oordeel en van empathie.

Ik denk dat dieren wel degelijk mededogen met andere dieren kunnen tonen, of toch in ieder geval de zoogdieren. Er zijn gevallen bekend van (ook wilde) dieren die zich ontfermden over kinderen (zoals kinderen die door honden of wolven werden opgevoed) of mensen in nood hielpen (door hen warm te houden na een sneeuwlawine, door hen voedsel te brengen, door hulp voor hen te gaan zoeken,...). Ook heeft men vorig jaar in de wildernis een eenzame oude leeuwin gezien die zich ontfermde over een jonge antilope en er voor zorgde. Ook moraal is iets dat men in een primitieve vorm bij andere dieren kan vaststellen, of toch in ieder geval bij deze die in groepsverband leven. Er bestaan bij groepsdieren ook allerlei vormen van sankties tegen soortgenoten die de groepsmoraal overtreden, wat eigenlijk ook neerkomt op een vorm van justitie. Blijkbaar zijn mededogen en moraal een gevolg van de natuurlijke evolutie zelve.

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

Een aardappelplant kan evengoed iemands eigendom zijn dan bv een schoenlepel. Ik zie niet in waarom het ‘levend zijn’ van een object iets zou uitmaken.

Een wezen met aanleg tot bewustzijn, zoals bijvoorbeeld een paard, heeft volgens mij geen rechten, evenmin als bv een steen of een paardebloem. Een paard is geen rechtsubject. Het heeft geen rechten, omdat het zelfs in potentie geen plichten kan hebben. Een paard kan ook iemands bezit zijn. Maar mensen beschikken over zelfbewustzijn, zij zijn in staat tot het ontwikkelen van een moreel oordeel en van empathie. Meer nog: ze zijn meer mens naarmate ze een fijner moreel oordeel ontwikkelen, gebaseerd op empathie. En er is geen reden om die empathie te laten stoppen bij andere mensen; het is duidelijk dat ook dieren pijn kunnen lijden, en het besef daarvan brengt ons tot het oordeel dat wij pijn ook bij dieren zoveel mogelijk moeten vermijden. Wij doen dit niet omdat het dier ‘rechten’ heeft, maar omdat wij voor onszelf morele doelstellingen kunnen ontwikkelen.

Als mens die op den boerenbuiten leef durf ik ten zeerste te betwijfelen dat dieren geen zelfbewustzijn hebben. Ik heb in mijn leven al genoeg dieren gezien die een tegendraads karakter hebben (en waar ik vreemd genoeg goed mee kan opschieten ), wat alleen maar door een zekere mate van zelfbewustzijn kan worden verklaard. Sommige dieren vertonen zelfs ijdele trekjes. Dit lijkt mij toch een duidelijk teken van zelfbewustzijn. Alvast wat de apen betreft bevestigt de wetenschap mijn vermoeden. Onderzoekers hebben kunnen vaststellen dat apen duidelijk zichzelf herkennen in de spiegel (en hun spiegelbeeld dus niet als een andere soortgenoot aanzien). Als ze bijvoorbeeld in de spiegel zien dat er een rode stip op hun hoofd staat zullen ze naar die rode stip op hun eigen hoofd tasten, alhoewel ze die zonder spiegel niet kunnen zien. En volgens mijn eigen waarnemingen mag je deze vaststellingen bij apen gerust doortrekken naar alle zoogdieren. Die hebben volgens mij allemaal een zelfbewustzijn. Neem gerust zelf de proef op de som door zoogdieren een spiegel voor de neus te zetten. Na een tijdje zullen ze het heus wel doorhebben dat ze zichzelf zien. Overigens vind ik dat onderscheid tussen bewustzijn en zelfbewustzijn erg kunstmatig. Volgens mij vallen die in de praktijk samen. Uit bewustzijn volgt bijna automatisch zelfbewustzijn en intelligentie, hoe laag ook.

Je kan wel stellen dat sommige vormen van leven lagere vormen van bewustzijn hebben. Zo heeft een plant een lager bewustzijnsnivo dan een dier, en een bakterie of cel een lager bewustzijnsnivo dan een meercellig organisme. Een virus is een twijfelgeval omdat dit een stuk materie is die zich op de grens tussen levende en dode materie bevindt. Buiten een cel gedraagt het zich eerder als dode materie, maar binnen een cel gedraagt het zich eerder als levende materie. Ik denk dat je gerust mag aannemen dat planten ook een zekere (weliswaar lage vorm) van bewustzijn hebben. Ze kommunikeren bijvoorbeeld met elkaar via geurstoffen (feromonen). Wetenschappers hebben bij planten die werden geknipt, uitgetrokken of omgehakt een soort "doodskreet" kunnen vaststellen in de vorm van geurstoffen die dan werden uitgestoten. Dit is blijkbaar een manier om andere planten te verwittigen. Als ik mij niet vergis gaan aanhangers van Hare Krishna zelfs zover om zich te verontschuldigen tegenover iedere plant dat ze uittrekken of afknippen om op te eten. Interessante nevendiskussie: wat zal je in de toekomst doen met kunstmatige (of beter gezegd: niet-biologische) vormen van bewustzijn en intelligentie? Die zullen dan bijna zeker ook gevoelens en een moraal ontwikkelen. En als die zich op menselijk nivo zullen bevinden, dan is er objektief gezien geen enkele reden om ze anders te behandelen dan mensen. Dat je het met andere woorden als (niet-biologisch) "leven" gaat beschouwen. Dan krijg je van die dilemma's zoals in de SF-films "Blade Runner" en "2001: A Space Odyssey".

Sommige veganisten houden er het principe op na dat je ander leven -plant of dier- alleen maar mag afbreken als dit voor je eigen overleven noodzakelijk is, en dat je terughoudendheid om het af te breken groter moet zijn naarmate de vorm van bewustzijn van dat ander leven hoger is. In geen geval mag je dit ander leven meer laten lijden dan nodig is. In de praktijk betekent dit dan het volgende:

*) Doeleinden van zelfbehoud (de noodzaak op te eten, zichzelf te onderhouden en zichzelf te verdedigen) zijn gerechtigde redenen om ander leven af te breken. Amuzementsdoeleinden zijn dit niet.
*) Planten eten verdient de voorkeur op vlees eten omdat die een lagere vorm van bewustzijn hebben. Er is wel hoop voor verstokte vleeseters met een slecht geweten: men is nu eksperimenten aan het doen om vlees uit individuele vleescellen te kweken zonder dat men daarvoor nog een volledig dier met bewustzijn moet kweken. In de toekomst moet het mogelijk zijn grote hoeveelheden vlees uit cellen te kweken.
*) Voor iemand die in een onhergbergzame streek woont waar niet of nauwelijks aan landbouw kan worden gedaan (poolstreken, woestijnen, toendra's) is jacht- en visvangst onvermijdelijk voor het overleven. Voor goedgevoede Westerlingen met genoeg keuze en genoeg goede landbouwgronden is vlees echter een lukseprodukt dat best tot het minimum wordt beperkt. Ironie is dat men meer vlees dan nodig eet daar waar men de meeste plantaardige alternatieven heeft.
*) De noodzaak om zich te kleden en wonen kan als een vorm van zelfverdediging tegen de natuurelementen worden beschouwd. Je natuurlijke huid kan je dan beschouwen als je eerste huid, je kledij als je tweede huid, en je woning als je derde huid. Kledij en een huis uit materie waarvoor men geen leven moest onderbreken verdient daarbij de voorkeur op kledij en een huis uit materie waarvoor men wél leven moest onderbreken, tenzij er voor de levende materie geen minstens even goed alternatief uit dode materie voorhanden is. Is er bijvoorbeeld geen goed alternatief voor hout voor bepaalde toepassingen, dan moet men maar bomen omhakken maar met mate. Wol gebruiken mag, want daarvoor hoef je een schaap niet te doden. Voor kledij uit pelsen moet men wel dieren doden, en daar moet men terughoudender mee zijn. In poolstreken kan een pels een bittere noodzaak zijn, maar in warmere streken is dit overbodige lukse.
*) Insekten en onkruid die je voedsel, je kledij of je huis bedreigen mag je uit zelfverdediging doden. Ook bakteriën en virussen die je gezondheid bedreigen mag je doden.
*) Proeven op dieren moeten tot het absolute minimum worden beperkt. Het mag alleen als het noodzakelijk is voor geneeskundige doeleinden, er geen beter alternatief is, en het lijden van dieren moet tot het minimum worden beperkt. Dierproeven voor het testen van lukseprodukten zoals kosmetika en sigaretten zijn immoreel.
*) Levende organismes martelen mag niet, of het nu mensen, dieren of planten zijn. Daar is geen enkele rechtvaardiging uit zelfbehoud voor. Zomaar uit zattigheid of vandalisme planten uitrukken of voor het plezier insekten in brand steken is strikt genomen een vorm van marteling. En wie in staat is om andere levende wezens te martelen is in principe ook in staat om mensen te martelen.
*) Levende wezens doen lijden of doden voor amuzementsdoeleinden mag niet. Stierengevechten, vossejachten, levende visjes drinken,... voor amuzementsdoeleinden zijn even barbaars als mensen voor de leeuwen gooien. Dieren mishandelen of dwingen voor amuzementsdoeleinden (zoals cirkusdieren) is hetzelfde als mensen als kermisattrakties opvoeren.

Een mogelijk dilemma als je dit bij mensen toepast kan het volgende zijn:
*) Mag een misdadiger "uit zelfbehoud" een lastige getuige doden?
*) Mogen mafiosi "uit zelfbehoud" mensen afpersen en bestelen?
*) Mag je eutanasie plegen op mensen die dement of mentaal gehandikapt zijn omdat ze een lagere vorm van bewustzijn hebben of "om ze uit hun lijden te verlossen" of "omdat het geen volwaardig leven is"?
*) Mag je ongeboren leven dat niet gewenst is afbreken? En indien ja, vanaf welk bewustzijnsnivo?
*) Mag je de doodstraf toepassen op misdadigers?

Ik denk dat in deze gevallen de overweging moet doorwegen dat de terughoudendheid groter moet zijn naarmate het bewustzijn van het desbetreffende leven hoger is. In de praktijk moeten andere mensen dus in ieder geval als gelijkwaardige wezens worden beschouwd. Mensen doden omdat we vinden dat ze in de weg lopen (omdat het lastige getuigen zijn, omdat ze gehandikapt zijn, omdat men ze niet mag,...) zijn dan niet toegelaten. De doodstraf is dan niet toegelaten, en mensen voor kriminele doeleinden doden ook niet. Eutanasie mag in principe enkel wanneer de betrokkene daar zelf mee instemt. Bij wilsonbekwamen (dementen, mensen in coma, ongeboren leven,...) dient men terughoudend te zijn. Ongewenste zwangerschap voorkomt men beter met voorbehoedsmiddelen, en abortus is slechts een laatste noodgreep als het echt niet anders kan. En doden uit wettige zelfverdediging mag alleen als dit de enig mogelijke manier van zelfbehoud is.

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

Maar het concept van een menselijk engagement ter minimalisering van het dierenleed is allerminst contradictorisch. Een goed begin is: geen vlees eten.

Daar kan ik mij wel in vinden. Minder vlees eten is ook een goed begin.

[Doomy]

Oorspronkelijk geplaatst door @lpha

De lucht is niet geliberaliseerd, of juist toch wel!
Wat ik bedoel te zeggen is dat de lucht niet geliberaliseert dient te worden aangezien hij niemands "eigendom" is.
Het in bezit nemen van natuurlijke bronnen heeft niets te maken met liberalisme. Wel alles met kapitalisme!

Er is inderdaad een verschil tussen liberalizeren en privatizeren. Bij liberalizeren wordt gemeenschappelijk of privé-eigendom tot niet-eigendom (dat van niemand is ) omgezet, terwijl bij privatizering niet-eigendom of gemeenschappellijk bezit wordt omgezet in privébezit. Liberalizering kan je beschouwen als een bevrijding, privatizering daarentegen als diefstal.

Oorspronkelijk geplaatst door @lpha

Het liberalisme stelt dat de natuurlijke bronnen, de aarde, het heelal, .... de mensheid toebehoren.

Volgens mij zou het beter zijn om te stellen dat ze niemands eigendom zijn, maar dat iedereen er gebruiksrecht op heeft mits het naleven van een aantal gebruiks- en onderhoudsverplichtingen.

[Doomy]

Oorspronkelijk geplaatst door @lpha

En als je van die grond nu eens een levenslang gebruiksrecht verkrijgt?
In weze is dat net het zelfde als bezit van die grond. Alleen betaal je niet de waarde aan de vorige eigenaar maar pacht aan de gemeenschap.
In beide gevallen heb je er alle belang bij die grond als goed huisvader te beheren om je winst op lange termijn veilig te stellen.
De waarde van de grond wordt gegeven door de gemeenschap. Het is duidelijk dat in druk bewoonde gebieden de waarde van grond hoger zal zijn dan ergens in siberie. Deze waarde hoort de creator toe. De gemeenschap dus. De pacht zal gebasseert zijn op die waarde. Deze pacht wordt herverdeelt in de vorm van basisinkomen zodat iedereen zijn rechtmatig deel krijgt van de natuurlijke bronnen. Ook diegenen die geen "beslag" hebben weten te leggen op een deel van de gemeenschappelijke grond.

Dat is het principe van de single tax. Het 100% belasten van niet verdiende (meer)waarden verkregen uit natuurlijke bronnen ter vervanging van belastingen op arbeid en handel.
Hier wordt het schematisch voorgestelt: http://www.henrygeorge.org/isms.htm

Hier zit je toch nog met een probleem: wie was de eerste eigenaar voor het van iemand was? En hoe heeft die dit verkregen? Op welke basis eigent een individu of zelfs een gemeenschap eigendomsrecht op iets dat voordien van niemand was? In de praktijk heeft de eerste eigenaar zich dit vaak via roof eigen gemaakt (bijvoorbeeld door krijgsheren via oorlogen, door maffiosi via afpersing,... ).

[Doomy]

Oorspronkelijk geplaatst door Doomy

Sommige veganisten houden er het principe op na dat [b]je ander leven -plant of dier- alleen maar mag afbreken als dit voor je eigen overleven noodzakelijk is, en dat je terughoudendheid om het af te breken groter moet zijn naarmate de vorm van bewustzijn van dat ander leven hoger is. In geen geval mag je dit ander leven meer laten lijden dan nodig is.

Oorspronkelijk geplaatst door Doomy

*) Planten eten verdient de voorkeur op vlees eten omdat die een lagere vorm van bewustzijn hebben.

Misschien even vermelden hoe de Aboriginals in Australië dit zagen. Ze aten niets "dat een gezicht had". Planten, wormen en insekten aten ze. Zoogdieren in principe niet.

[giserke]

Oorspronkelijk geplaatst door Doomy

Ik ben eigenlijk vooral benieuwd hoe de voorvechters van absoluut eigendomsrecht dit zien. Want over dit aspekt van eigendomsrecht vind je gewoonweg niets op hun websites, en ze staan ook altijd met hun mond vol tanden als je hen dit voor de voeten werpt. Het zou nochtans een erg interessante diskussie tussen tegengestelde vizies kunnen zijn.

beste, uw kaartje klopt niet.

[Doomy]

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

Ikzelf vraag me af op een systeem van grondcoöperatieven die enkele honderden gezinnen omvatten, althans voor 'woongrond' niet het meest geschikte stelsel zou zijn. Op die schaal zou het mogelijk moeten zijn dat gezinnen binnen één coöperatieve in onderling overleg gemakkelijk naar de meest geschikte woonst kunnen trekken (uitgebloeide gezinnen ruilen hun grotere woning tegen de kleinere van een uitbreidend gezin enz) terwijl onderlinge concurrentie tussen coöperatieven toch borg staat voor een efficiënt beheer van het grond- en woningbestand.Ik heb daarover al enkele keren iets geschreven, bv op mijn fossiele website:
http://home.scarlet.be/~pin02936/Jos...stcomm.11.html

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

Wanneer iemand anders een tekst leest, of naar een liedje luistert, wordt het daardoor niet onmogelijk dat ook ikzelf die tekst lees of dat liedje aanhoor. In die zin lijken eigendomsrechten op ideeën enz mij een volslagen aberratie te zijn. Wanneer je de wereld van de zogezegde auteursrechten enz bekijkt, tref je vooral willekeur aan. Je ziet bijvoorbeeld dat ontdekkers van fundamenteel wetenschappelijke theorieën geen auteursrechten krijgen; Einstein verdiende niet aan zijn relativiteitstheorie, hoewel die tot heel wat practische toepassingen leidde. Je ziet ook dat het productief effect van het ene idee afhangt van het productief effect van het andere idee. Het computermuis/cursor-idee bv werd ontwikkeld eind jaren zestig, maar bleef grotendeels betekenisloos tot jaren later een ander idee opdook, nl de PC. Ieder idee is voor zijn productief effect afhankelijk van andere ideeën, vaak ideeën waarvan de vinder niet eens is gekend. Hoe kan je dan zogezegd billijke vergoedingen bepalen? De toekenning van wettelijk opgelegde vergoedingen voor ideeën berust niet op een rationele analyse van het productief effect van het idee, en het idee zelf is niet schaars te noemen omdat het gebruik van het idee door één persoon niemand anders hindert, om dit idee ook te gebruiken. Kort gezegd: ik zie niet in waarom ik aan een of andere anonieme kas ‘auteursrechten’ moet betalen, wanneer ik fotokopieën maak van mijn eigen teksten. Voor meer hierover zie bv

NS Kinsella “Against intellectual property”
http://www.mises.org/journals/jls/15_2/15_2_1.pdf

Ik vind dat men in ieder geval de volgende liberalizeringen (dus geen privatizeringen of kollektiveringen) zou moeten doorvoeren:

*) Rechten kunnen niet verhandeld worden. Er kan alleen een gebruiksrecht onder bepaalde voorwaarde gelden.
*) Op leven kan geen eigendomsrecht gelden; alleen een gebruiksrecht gekoppeld aan een onderhoudsplicht en respekt voor het leven in het algemeen.
*) Op grond kan geen eigendomsrecht gelden; alleen een gebruiksrecht gekoppeld aan een onderhoudsplicht.

Auteurs of auteursrechtenorganizaties kunnen dan geen rechten meer verkopen. Die blijven altijd bij de auteur, en hij/zij is de enige die ze kan laten gelden gedurende zijn/ haar leven. Die kan eventueel wel een vergoeding voor het gebruik van zijn werk vragen. Na zijn dood vervallen zijn rechten en mag iedereen er volledig vrij gebruik van maken.

Op erfelijk materiaal kan dan geen eigendomsrecht meer gelden. Wel kan men planten die men met behulp van genetische manipulatie heeft verkregen verkopen.

Dieren waar men de verantwoordelijkheid over draagt zijn dan evenmin bezit als de eigen kinderen waarover men de verantwoordelijkheid draagt. Men dient ze met respekt te behandelen.

Noch individuen noch organizaties noch overheden kunnen dan eigendomsrechten laten gelden op grond. Wel kan een lokale gemeenschap (bijvoorbeeld in de vorm van een woningkooperatie) eventueel een vergoeding voor het gebruiksrecht vragen.