Ziek worden op een feestdag - Pagina 2

BigF · 7 juni 2006, 16:05

Sterkte!

van Maerlant · 7 juni 2006, 16:35

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Karma

Verkeerd ziekenhuis gekozen denk ik. Toen ons pa slecht was hebben we hem naar de spoed laten brengen dit weekend (Pinksteren). Na lang wachten kregen we te horen dat hij beter was maar dat ze hem geen bloed konden geven zonder advies van een dokter. Die dokter was er dus blijkbaar niet. Nadien (we moeten nog de analyse afwachten) is het in ijl tempo gegaan. Geopereerd en niet meer terug gekeerd. Geen afscheid kunnen nemen. Na het slechte nieuws dat hij overleden was hebben ze ons (heel de familie, ons ma, kinderen, kleinkinderen enz... waren er aanwezig) nog uren laten wachten maar ze waren vergeten dat we daar waren. Pas nadat we zelf zijn beginnen vragen stellen aan diverse verplegers zijn ze op zoek gegaan. KLOTE DUS.

Oprechte christelijke deelneming.

Dat zoiets kan gebeuren, is toch niet te geloven...

Teerke · 8 juni 2006, 09:44

Mijn deelneming Karma, (één van) je ouders verliezen komt altijd zwaar aan, maar ik denk in de omstandigheden waarin het in jouw familie is gebeurd, dat het veel frustraties kan opwekken.

Dit is het gevolg van een Europese richtlijn aangaande de wachttijd. Een arts in een ziekenhuis die bv. in een weekend of op een feestdag "van wacht" is zou daar volgens de Europese richtlijn niet voor vergoed worden. Enkel de "arbeidstijd" wordt vergoed, d.w.z. de tijd die een arts doorbrengt in een ziekenhuis zonder dat hij wordt (op)geroepen om een behandeling uit te voeren of een diagnose te stellen, wordt niet vergoed. Het Belgische kartel van geneesheren en specialisten vinden dat onaanvaardbaar. Met andere woorden, dokters zouden moeten worden betaald zelfs als ze niet werken. Een regelrechte schande, met kwalijke gevolgen zoals dat van jouw pa. Ik leef met je mee Karma.

Teerke · 8 juni 2006, 09:46

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Mijn deelneming. Ik heb vorige week mijn grootvader verloren.

Ook aan jou mijn deelneming. Ik hoop alleen maar dat jouw grootvader een "gezegende leeftijd" had en dat hij zonder pijn, ziekte, enz. op een zachte en rustige manier is kunnen vertrekken.

lombas · 8 juni 2006, 09:47

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Teerke

Ook aan jou mijn deelneming. Ik hoop alleen maar dat jouw grootvader een "gezegende leeftijd" had en dat hij zonder pijn, ziekte, enz. op een zachte en rustige manier is kunnen vertrekken.

Dank je.

Mambo · 8 juni 2006, 18:15

50 jaar evolutie in medische "achteruitgang".

Ter verduidelijking. Mijn vader heeft dus ooit in die beruchte MASH gelegen. Geschoten met dumdum, dat zijn kogels die ontploffen bij de inslag. Darmen lagen naast hem. Zijn strijdmakkers hebben er alles weer ingeduwen en hup afgevoerd naar de medische dienst. Let wel dat alles in het strijdgewoel alsof men niks beter te doen heeft dan hé.
Ze hebben hem daar geopereerd met technieken die ze vandaag de dag in Belgie; ons zo ingenomen zelfvoldane land en kwakzalvers eerste klasse, nog niet eens van gehoord hebben anno 2006.

Een woord over het mobiel hospitaal MASH
Onmiddellijk als iemand in de compagnie wordt gewond geeft hij of een kameraad zich zelf een injectie morfine; bij een zware verwonding en wanneer hij veel bloed verliest ontvangt hij in zijn compagnie een deel plasma en een drukverband. De jeep ambulance van permanentie brengt de gewonde naar de commando post van het bataljon. De arts neemt kontact op met het veldhospitaal en vraagt, indien hij oordeelt dat de gewonden moet overgebracht worden, een helikopter aan Mash aan. Dit mobiel hospitaal bevindt zicht ongeveer op 25 km van de frontlijn . Twintig minuten later is de gewonden op weg naar het hospitaal waar bekwame chirurgen hem op wachten. Kortom op minder dan vijf en veertig minuten na zijn verwonding ligt hij op de operatietafel indien nodig. Dit is momenteel nog sneller dan bij ons tijdens een verkeersongeluk!!
(verzameld uit militaire documentatietijdschriften met medewerking van Kol.e.r. Ledant,kolonel Choon Chung Cdt e.r Géurisse en Adjt Tobback)

Nu ja in Gent St Lucas hebben ze dat anders gesnapt allemaal. Zwaar trauma team "was dat jong?" Emmers bloedverlies? "ach zeur niet man"
Ze hebben hem daar onder surveillance van een ontsnapte giro snotneus gelegd en jawel, drie of vier uurtjes later kwam de chirurg van waarschijnlijk zijn communiefeestje of zo eens kijken wat er nu aan de hand is. Op dat moment wisten ze nog niet eens of ze van boven of van onder moesten kijken. Dokters van het zevende knoopsgat!

Dit topicje zou trouwens best onder maatschappelijke gaan staan.

Chipie · 8 juni 2006, 19:48

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Mambo

50 jaar evolutie in medische "achteruitgang".

Ter verduidelijking. Mijn vader heeft dus ooit in die beruchte MASH gelegen. Geschoten met dumdum, dat zijn kogels die ontploffen bij de inslag. Darmen lagen naast hem. Zijn strijdmakkers hebben er alles weer ingeduwen en hup afgevoerd naar de medische dienst. Let wel dat alles in het strijdgewoel alsof men niks beter te doen heeft dan hé.
Ze hebben hem daar geopereerd met technieken die ze vandaag de dag in Belgie; ons zo ingenomen zelfvoldane land en kwakzalvers eerste klasse, nog niet eens van gehoord hebben anno 2006.

Een woord over het mobiel hospitaal MASH
Onmiddellijk als iemand in de compagnie wordt gewond geeft hij of een kameraad zich zelf een injectie morfine; bij een zware verwonding en wanneer hij veel bloed verliest ontvangt hij in zijn compagnie een deel plasma en een drukverband. De jeep ambulance van permanentie brengt de gewonde naar de commando post van het bataljon. De arts neemt kontact op met het veldhospitaal en vraagt, indien hij oordeelt dat de gewonden moet overgebracht worden, een helikopter aan Mash aan. Dit mobiel hospitaal bevindt zicht ongeveer op 25 km van de frontlijn . Twintig minuten later is de gewonden op weg naar het hospitaal waar bekwame chirurgen hem op wachten. Kortom op minder dan vijf en veertig minuten na zijn verwonding ligt hij op de operatietafel indien nodig. Dit is momenteel nog sneller dan bij ons tijdens een verkeersongeluk!!
(verzameld uit militaire documentatietijdschriften met medewerking van Kol.e.r. Ledant,kolonel Choon Chung Cdt e.r Géurisse en Adjt Tobback)

Nu ja in Gent St Lucas hebben ze dat anders gesnapt allemaal. Zwaar trauma team "was dat jong?" Emmers bloedverlies? "ach zeur niet man"
Ze hebben hem daar onder surveillance van een ontsnapte giro snotneus gelegd en jawel, drie of vier uurtjes later kwam de chirurg van waarschijnlijk zijn communiefeestje of zo eens kijken wat er nu aan de hand is. Op dat moment wisten ze nog niet eens of ze van boven of van onder moesten kijken. Dokters van het zevende knoopsgat!

Dit topicje zou trouwens best onder maatschappelijke gaan staan.

Dat vind ik ook...

Innige deelneming...

Karma · 8 juni 2006, 20:13

Stond onder maatschappelijke maar is verplaatst naar koetjes en kalfjes

cookie@vws · 9 juni 2006, 07:55

@ Mambo en Karma...

Worden er gerechtelijke stappen ondernomen?

Lof der Zotheid · 9 juni 2006, 10:10

Innige deelneming. Dat zoiets kan gebeuren, maakt meer woorden enkel hol en leeg...

Karma · 10 juni 2006, 23:42

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door cookie@vws

@ Mambo en Karma...

Worden er gerechtelijke stappen ondernomen?

Als we er ons pa mee terug krijgen, onmiddellijk. Voor de rest, weet ik het nog niet. Het is niet de bedoeling om "wonden" open te houden.

Jazeker · 11 juni 2006, 02:05

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Karma

Als we er ons pa mee terug krijgen, onmiddellijk. Voor de rest, weet ik het nog niet. Het is niet de bedoeling om "wonden" open te houden.

Dat begrijp ik. Maar als er duidelijke fouten zijn, dan moeten die aangekaart worden. Ik vrees echter dat die er niet zijn.

cookie@vws · 11 juni 2006, 07:13

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Jazeker

Dat begrijp ik. Maar als er duidelijke fouten zijn, dan moeten die aangekaart worden. Ik vrees echter dat die er niet zijn.

Kan ik je in bijspringen Jazeker... het opzet is niet van hoe men het kan vermijden, maar hoe dat je een ander kan behoeden om niet hetzelfde te moeten doorgaan.

alberto · 11 juni 2006, 07:37

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Mitgard

als we maar niet evolueren naar een klasse-geneeskunde: kwaliteit en snelheid voor de rijken, brol en wachtlijsten voor de minder rijken...

Dit is reeds zo, de koning, eerste minister of paus enz. was dit nooit overkomen.

illwill · 11 juni 2006, 08:03

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Karma

Verkeerd ziekenhuis gekozen denk ik. Toen ons pa slecht was hebben we hem naar de spoed laten brengen dit weekend (Pinksteren). Na lang wachten kregen we te horen dat hij beter was maar dat ze hem geen bloed konden geven zonder advies van een dokter. Die dokter was er dus blijkbaar niet. Nadien (we moeten nog de analyse afwachten) is het in ijl tempo gegaan. Geopereerd en niet meer terug gekeerd. Geen afscheid kunnen nemen. Na het slechte nieuws dat hij overleden was hebben ze ons (heel de familie, ons ma, kinderen, kleinkinderen enz... waren er aanwezig) nog uren laten wachten maar ze waren vergeten dat we daar waren. Pas nadat we zelf zijn beginnen vragen stellen aan diverse verplegers zijn ze op zoek gegaan. KLOTE DUS.

Veel sterkte gewenst. Dik klote ja.
Laat me raden, ziekenhuis in Brussel?

ekskimo · 11 juni 2006, 08:21

veel sterkte

Karma · 11 juni 2006, 08:36

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door illwill

Veel sterkte gewenst. Dik klote ja.
Laat me raden, ziekenhuis in Brussel?

Sint-Lucas in Gent.
Zoals de begrafenisondernemer zei toen we het hem vertelden: "waarom verschiet ik er niet van?"

Heftruck · 11 juni 2006, 13:33

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Mitgard

als we maar niet evolueren naar een klasse-geneeskunde: kwaliteit en snelheid voor de rijken, brol en wachtlijsten voor de minder rijken...

soit.
mijn deelneming, karma.

Beste, we werken volop aan de weg naar klasse-geneeskunde, het budget moet immers naar beneden.

Innige deelneming en veel sterkte Karma.

Teerke · 12 juni 2006, 10:10

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Heftruck

Beste, we werken volop aan de weg naar klasse-geneeskunde, het budget moet immers naar beneden.

De klassegeneeskunde heeft altijd bestaan. Ik ken een stinkend rijke advocaat die met pijn in de borst per helicopter naar een academisch ziekenhuis werd gebracht. Daar werd geconstateerd dat zich een scheurtje aan het vormen was in zijn aorta. Hij is onmiddellijk geopereerd, de operatie is gelukt en hij kan nu gewoon verder doen met het uitzuigen van zijn klanten. Hij heeft geluk gehad dat hij zo snel in het ziekenhuis was. Welke gewone werknemer of kleine zelfstandige zou met hetzelfde vervoer even snel in een ziekenhuis terecht zijn gekomen en tijdig geholpen zijn? Een enkele reis naar het kerkhof of het crematorium, dat is er voor "gewone" mensen weggelegd.

phoebe · 12 juni 2006, 11:55

het blijkt moeilijk aan te tonen dat een ziekenhuis of een arts in de fout is gegaan wegens nalatigheid.
Deze instellingen zijn immers degelijk ingedekt voor zuke gebeurtenissen.
Als je een klacht wil neer leggen wegens nalatigheid moet je dat al via een parket doen, en dit is een hele rompslomp.
Mensen met verdriet willen zo snel mogelijk over de schok heen, en hun hoofd staat daar dan niet naar om dit aan te kaarten.
Mijn schoonvader is aan longkanker overleden op 24/12/2000 en gecremeerd op oudjaar.
na zijn overlijden vertelde de oncoloog dat ze de verkeerde behandeling hadden gegeven, dat ze zich vergist hadden.
Mijn schoonvader heeft 6mmd gecrepeerd van de pijn, misselijk geweest van de chemo, die naderhand de verkeerde bleek te zijn.
Toen hij in zijn doodsstrijd was, kreeg hij een infuus waar pijnstilling in zat, nu dat infuus was leeg, en ik ben naar de verpleegpost gegaan om dit te melden, en dat hij een ander infuus moest hebben.
30 min later was er nog niemand langsgekomen om dat infuus te vervangen.
we hebben dan opgebiept, en toen kwamen ze na ongeveer 15 min.
Een studente wou het infuus direkt vervangen, maar werd op brutaale wijze afgesnouwd dat het middag was en dat ze eerst iets gingen eten.
Totaal verbouwereerd zaten we er dan. Op dat moment heb je niet de alertheid zal ik het maar noemen om op u streepen te staan, en voor je het wel beseft zijn ze de kamer al uit gestoven.
uiteindelijk na 1 uur 30 heeft mijn schoonvader dan toch zijn infuus gekregen.
Ik kan best begrijpen dat het druk is, en dat de verpleging onder bemand is in die periode, en andere drukke pieken.
Maar wat voor mij moeilijk is om te vatten dat men blijkbaar zo afgestompt kan zijn, en geen rekening houd met de noden van een stervende en zijn familie. De onbeschaamdheid van die knaap kwam hard aan.
We hebben er de hele nacht bij gewaakt, toen de morgend kwam, kwam deze onbeschaamde knaap de kamer ingestormd, en gooide ons buiten, want ze gingen m'n stervende schoonvader nog wassen.
Hij was in het laatste stadium, een reutelende ademhaling, lijkvlekken, cyanose van het nagelbed, we vroegen of dit nog echt wel nodig was, maar hij had er geen oren naar.
We moesten naar buiten, het lijkt wel of m'n schoonvader dit gehoord heeft, want op dat moment is hij heen gegaan.
Ik kan me troosten met het gedacht dat het misschien anders zou gelopen zijn met de behandeling en begleiding zou hij op de diens oncologie gelegen hebben ipv de dienst gastro.
Daar heeft de verpleging meer ervaring met kankerpatiënten, dan de dienst maag en darmen.
Om de pijn wat weg te nemen hadden ze wel de verantwoordelijke van de paaliatieve werkgroep gestuurd, een heel vriendelijke dame, maar toen we zeiden dat schoonpa, pijn had, wou ze ons niet geloven, terwijl zijn mimiek duidelijk aangaf dat hij pijn had.
Na een paar minuten schoonpa geobserveerd te hebben kwam ze uiteindelijk tot dezelfde conclusie, en verhoogde ze de inloopsnelheid van het infuus.
Het heeft heel lang in ons hoofd rondgespookt, "we hebben ons vergist van behandeling" "we hebben ons vergist van behandeling"...
waarom zijn er zoveel vragen, waarom is er zoveel pijn, waarom zijn er zoveel dingen die niet te begrijpen zijn Dat was wat er in m'n hoofd achteraf speelde, zoveel vragen het lijkt een film dat constant op repeat stond. We zijn achteraf nog naar de oncoloog geweest vooral manlief, maar deze kreeg geen antwoord op z'n vragen van de arts. Die verbergde zich achter het beroepsgeheim, misschien uit angst dat de familie stappen zou ondernemen. Immers het was een slip of the tonge het "we hebben ons vergist van behandeling" je lijkt op een muur te botsen als het ware.
maar uiteindelijk als puntje bij paaltje komt is het voor de familie heel moeilijk om het op te nemen tegen een ziekenhuis, en besluit men het er maar bij te laten.
Immers de overledene komt er niet mee terug, en is het dat waard om zoveel rompslomp door te maken, uiteindelijk probeer je het verlies te verwerken, en wil je geen helende wonde blijven openrijten.

Waarom al dat vechten, waarom al die pijn
je wilde hier niet weg je wilde bij ons zijn
De strijd was oneerlijk en geheel niet terecht
Je wilde graag verder maar verloor dit gevecht.

8 juni 2006, 20:13	#28
Karma Europees Commissaris Geregistreerd: 12 april 2005 Berichten: 6.611	Stond onder maatschappelijke maar is verplaatst naar koetjes en kalfjes Laatst gewijzigd door Karma : 8 juni 2006 om 20:15.

9 juni 2006, 07:55	#29
cookie@vws Minister-President Geregistreerd: 23 november 2005 Locatie: Antwerpen City Berichten: 4.672	@ Mambo en Karma... Worden er gerechtelijke stappen ondernomen? __________________ www.radio-chelsey.com

11 juni 2006, 08:21	#36
ekskimo Provinciaal Statenlid Geregistreerd: 8 maart 2006 Locatie: de straat achter de 2de koe rechts Berichten: 694	veel sterkte __________________ -je ne vois rien - J.P. Sartre -God is dead- . Nietzsche -i did it ..my way- sinatra

7 juni 2006, 16:05	#21
BigF Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 7 januari 2005 Berichten: 28.856	Sterkte!

8 juni 2006, 09:44	#23
Teerke Provinciaal Statenlid Geregistreerd: 23 juni 2005 Berichten: 732	Mijn deelneming Karma, (één van) je ouders verliezen komt altijd zwaar aan, maar ik denk in de omstandigheden waarin het in jouw familie is gebeurd, dat het veel frustraties kan opwekken. Dit is het gevolg van een Europese richtlijn aangaande de wachttijd. Een arts in een ziekenhuis die bv. in een weekend of op een feestdag "van wacht" is zou daar volgens de Europese richtlijn niet voor vergoed worden. Enkel de "arbeidstijd" wordt vergoed, d.w.z. de tijd die een arts doorbrengt in een ziekenhuis zonder dat hij wordt (op)geroepen om een behandeling uit te voeren of een diagnose te stellen, wordt niet vergoed. Het Belgische kartel van geneesheren en specialisten vinden dat onaanvaardbaar. Met andere woorden, dokters zouden moeten worden betaald zelfs als ze niet werken. Een regelrechte schande, met kwalijke gevolgen zoals dat van jouw pa. Ik leef met je mee Karma.

8 juni 2006, 18:15	#26
Mambo Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 27 april 2004 Berichten: 43.539	50 jaar evolutie in medische "achteruitgang". Ter verduidelijking. Mijn vader heeft dus ooit in die beruchte MASH gelegen. Geschoten met dumdum, dat zijn kogels die ontploffen bij de inslag. Darmen lagen naast hem. Zijn strijdmakkers hebben er alles weer ingeduwen en hup afgevoerd naar de medische dienst. Let wel dat alles in het strijdgewoel alsof men niks beter te doen heeft dan hé. Ze hebben hem daar geopereerd met technieken die ze vandaag de dag in Belgie; ons zo ingenomen zelfvoldane land en kwakzalvers eerste klasse, nog niet eens van gehoord hebben anno 2006. Een woord over het mobiel hospitaal MASH Onmiddellijk als iemand in de compagnie wordt gewond geeft hij of een kameraad zich zelf een injectie morfine; bij een zware verwonding en wanneer hij veel bloed verliest ontvangt hij in zijn compagnie een deel plasma en een drukverband. De jeep ambulance van permanentie brengt de gewonde naar de commando post van het bataljon. De arts neemt kontact op met het veldhospitaal en vraagt, indien hij oordeelt dat de gewonden moet overgebracht worden, een helikopter aan Mash aan. Dit mobiel hospitaal bevindt zicht ongeveer op 25 km van de frontlijn . Twintig minuten later is de gewonden op weg naar het hospitaal waar bekwame chirurgen hem op wachten. Kortom op minder dan vijf en veertig minuten na zijn verwonding ligt hij op de operatietafel indien nodig. Dit is momenteel nog sneller dan bij ons tijdens een verkeersongeluk!! (verzameld uit militaire documentatietijdschriften met medewerking van Kol.e.r. Ledant,kolonel Choon Chung Cdt e.r Géurisse en Adjt Tobback) Nu ja in Gent St Lucas hebben ze dat anders gesnapt allemaal. Zwaar trauma team "was dat jong?" Emmers bloedverlies? "ach zeur niet man" Ze hebben hem daar onder surveillance van een ontsnapte giro snotneus gelegd en jawel, drie of vier uurtjes later kwam de chirurg van waarschijnlijk zijn communiefeestje of zo eens kijken wat er nu aan de hand is. Op dat moment wisten ze nog niet eens of ze van boven of van onder moesten kijken. Dokters van het zevende knoopsgat! Dit topicje zou trouwens best onder maatschappelijke gaan staan.

12 juni 2006, 11:55	#40
phoebe Parlementsvoorzitter Geregistreerd: 5 december 2004 Berichten: 2.190	het blijkt moeilijk aan te tonen dat een ziekenhuis of een arts in de fout is gegaan wegens nalatigheid. Deze instellingen zijn immers degelijk ingedekt voor zuke gebeurtenissen. Als je een klacht wil neer leggen wegens nalatigheid moet je dat al via een parket doen, en dit is een hele rompslomp. Mensen met verdriet willen zo snel mogelijk over de schok heen, en hun hoofd staat daar dan niet naar om dit aan te kaarten. Mijn schoonvader is aan longkanker overleden op 24/12/2000 en gecremeerd op oudjaar. na zijn overlijden vertelde de oncoloog dat ze de verkeerde behandeling hadden gegeven, dat ze zich vergist hadden. Mijn schoonvader heeft 6mmd gecrepeerd van de pijn, misselijk geweest van de chemo, die naderhand de verkeerde bleek te zijn. Toen hij in zijn doodsstrijd was, kreeg hij een infuus waar pijnstilling in zat, nu dat infuus was leeg, en ik ben naar de verpleegpost gegaan om dit te melden, en dat hij een ander infuus moest hebben. 30 min later was er nog niemand langsgekomen om dat infuus te vervangen. we hebben dan opgebiept, en toen kwamen ze na ongeveer 15 min. Een studente wou het infuus direkt vervangen, maar werd op brutaale wijze afgesnouwd dat het middag was en dat ze eerst iets gingen eten. Totaal verbouwereerd zaten we er dan. Op dat moment heb je niet de alertheid zal ik het maar noemen om op u streepen te staan, en voor je het wel beseft zijn ze de kamer al uit gestoven. uiteindelijk na 1 uur 30 heeft mijn schoonvader dan toch zijn infuus gekregen. Ik kan best begrijpen dat het druk is, en dat de verpleging onder bemand is in die periode, en andere drukke pieken. Maar wat voor mij moeilijk is om te vatten dat men blijkbaar zo afgestompt kan zijn, en geen rekening houd met de noden van een stervende en zijn familie. De onbeschaamdheid van die knaap kwam hard aan. We hebben er de hele nacht bij gewaakt, toen de morgend kwam, kwam deze onbeschaamde knaap de kamer ingestormd, en gooide ons buiten, want ze gingen m'n stervende schoonvader nog wassen. Hij was in het laatste stadium, een reutelende ademhaling, lijkvlekken, cyanose van het nagelbed, we vroegen of dit nog echt wel nodig was, maar hij had er geen oren naar. We moesten naar buiten, het lijkt wel of m'n schoonvader dit gehoord heeft, want op dat moment is hij heen gegaan. Ik kan me troosten met het gedacht dat het misschien anders zou gelopen zijn met de behandeling en begleiding zou hij op de diens oncologie gelegen hebben ipv de dienst gastro. Daar heeft de verpleging meer ervaring met kankerpatiënten, dan de dienst maag en darmen. Om de pijn wat weg te nemen hadden ze wel de verantwoordelijke van de paaliatieve werkgroep gestuurd, een heel vriendelijke dame, maar toen we zeiden dat schoonpa, pijn had, wou ze ons niet geloven, terwijl zijn mimiek duidelijk aangaf dat hij pijn had. Na een paar minuten schoonpa geobserveerd te hebben kwam ze uiteindelijk tot dezelfde conclusie, en verhoogde ze de inloopsnelheid van het infuus. Het heeft heel lang in ons hoofd rondgespookt, "we hebben ons vergist van behandeling" "we hebben ons vergist van behandeling"... waarom zijn er zoveel vragen, waarom is er zoveel pijn, waarom zijn er zoveel dingen die niet te begrijpen zijn Dat was wat er in m'n hoofd achteraf speelde, zoveel vragen het lijkt een film dat constant op repeat stond. We zijn achteraf nog naar de oncoloog geweest vooral manlief, maar deze kreeg geen antwoord op z'n vragen van de arts. Die verbergde zich achter het beroepsgeheim, misschien uit angst dat de familie stappen zou ondernemen. Immers het was een slip of the tonge het "we hebben ons vergist van behandeling" je lijkt op een muur te botsen als het ware. maar uiteindelijk als puntje bij paaltje komt is het voor de familie heel moeilijk om het op te nemen tegen een ziekenhuis, en besluit men het er maar bij te laten. Immers de overledene komt er niet mee terug, en is het dat waard om zoveel rompslomp door te maken, uiteindelijk probeer je het verlies te verwerken, en wil je geen helende wonde blijven openrijten. Waarom al dat vechten, waarom al die pijn je wilde hier niet weg je wilde bij ons zijn De strijd was oneerlijk en geheel niet terecht Je wilde graag verder maar verloor dit gevecht.