de zotte VRT en Israel

[Chipie]

Oorspronkelijk geplaatst door Jazeker

De VRT, met een Siegrid Spruyt die steevast weigert de beursberichten correct voor te lezen omdat dat maar vies kapitalistisch is. Wat kan je beginnen met zulke bende?

[k9]

Oorspronkelijk geplaatst door IlluSionS667

Hitler is nooit berecht geweest op Nuremberg. Die was toen al dood, net zoals Himmler en Goebbels. De enige van de NSDAP partijtop die op het Nuremberg showproces is berecht geweest, was Göring.

Maakt weinig uit zijn regime en hij zijn veroordeeld.

Wat is dat nu weer voor onzin? Een "democratische" staat is geen voorwaarde voor een rechtstaat of omgekeerd. In een "democratische" staat kunnen evenzeer showprocessen plaatsvinden (vb. Nuremberg) en omgekeerd.

http://www.advocaat.be/page.aspx?pId...&mIdc=0&mIdd=0

Een samenleving kan pas als een rechtsstaat worden beschouwd als twee voorwaarden zijn vervuld. Enerzijds is in een rechtstaat de overheid zelf gebonden aan het recht. Anderzijds moeten er in de rechtsstaat middelen bestaan die de burgers kunnen gebruiken om hun rechten en vrijheden af te dwingen t.o.v. hun medeburgers of de overheid. Het bestaan van een onafhankelijke rechterlijke macht is in een rechtsstaat dan ook essentieel.

Zeg me eens welke dictatuur een rechtstaat is? Juist geen enkele .

Ik betwijfel het ten zeerste of organisaties als de VNJ en de NSV (allebei zogenaamde "extreem-rechtse" organisaties in Vlaanderen) radicaler zijn dan Likud en Kadima, al moet ik zeggen dat ik hun programma's onvoldoende ken om de vergelijking te maken.

En? Je vergelijkt appelen met peren je vergelijkt organisaties in belgie met partijen uit israel . ALs je extreem rechts in belgie bekijkt moet je kijken naar belgie, niet naar israel. Israel is anders dan belgie, wat hier extreem rechts is kan daar gewoon rechts zijn. Betekend dat in belgie VB niet meer extreem rechts is? nee hoor , dat betekend dat ze in israel gewoon rechts zijn.

De N-VA is dan ook geen oprechte Vlaams-Nationalistische organisatie. Ze likken namelijk veel te sterk de hielen van het establishment en spreken nog amper over Vlaamse onafhankelijkheid.

En hebben al meer gedaan gekregen voor vlaamse onafhankelijkheid dan het VB, dat met zijn racistische discours juist de vlaamse beweging schade toebracht.

Wat betreft het VB, zie ik niet in wat hen zo extreem maakt. Ze zijn pro-democratisch en vrij liberaal. Wat is daar zo extreem aan? Gewoon omdat ze de Vlaamse volkseigenheid en haar cultuur in ere houden, zijn ze extreem?

Heb ik dat ooit gezegd? nee hoor .Assimilatie ipv integratie, geen vreemdelingen bij de staat tewerkgesteld, verbieden van euthanasie en abortus, splitsen van belgie,machteloos maken van vakbonden,... Heb de lijst hier al zoveel keer gegeven dit zijn er enkele uit . Zaken die niet noodzakelijk slecht zijn (alhoewel er wel tussenzitten) maar wel extreem in belgie.

[IlluSionS667]

Oorspronkelijk geplaatst door k9

Maakt weinig uit zijn regime en hij zijn veroordeeld.

Veroordeeld zijn enkel een stel leden van zijn partij.

Oorspronkelijk geplaatst door k9

Zeg me eens welke dictatuur een rechtstaat is? Juist geen enkele

Zo kan ik het ook... Eerst baseer je je definitie van rechtstaat op een concept dat eigen is aan het "democratische" systeem waarin wij leven, en dan stel je dat enkel "democratische" staten rechtstaten zijn.

Zowel communistische regimes als fascistische regimes hebben hun gerechtsstructuur. Het feit dat deze geen scheiding der machten hebben, betekent niet dat ze niet objectief kunnen oordelen en omgekeerd.

Oorspronkelijk geplaatst door k9

En? Je vergelijkt appelen met peren je vergelijkt organisaties in belgie met partijen uit israel . ALs je extreem rechts in belgie bekijkt moet je kijken naar belgie, niet naar israel. Israel is anders dan belgie, wat hier extreem rechts is kan daar gewoon rechts zijn.

Wat is dat nu weer voor onzin? Het zijn de ideeën die een partij links of rechts maken, en dat is niet relatief aan de situatie waarin die partij verkeert. Het is uiteraard wel zo dat de situatie een klimaat kan creeëren waar bijvoorbeeld links of rechts beter varen.

Oorspronkelijk geplaatst door k9

Betekend dat in belgie VB niet meer extreem rechts is? nee hoor

Als ze al ooit extreem waren, zijn ze het vandaag alleszins niet meer.

Oorspronkelijk geplaatst door k9

En hebben al meer gedaan gekregen voor vlaamse onafhankelijkheid dan het VB, dat met zijn racistische discours juist de vlaamse beweging schade toebracht.

N-VA heeft helemaal niets bereikt. Haar voorloper VU heeft inderdaad de Vlaamse zaak geholpen, maar we zitten ondertussen wel met een nodeloos complexe staatstructuur die ons fortuinen kost en waarbij de Walen nog steeds structureel bevooroordeeld worden.

Het VB heeft inderdaad nog niets bereikt, maar dat kan men het VB dan ook moeilijk verwijten, vermits de andere partijen haar systematisch hebben buitengesloten.

Ook is het VB niet racistisch als partij. Het VB-arrest is een duidelijk voorbeeld van politieke inmenging in de rechtsstaat en de argumenten voor het besluit waren ronduit zwak.

Oorspronkelijk geplaatst door k9

.Assimilatie ipv integratie

Dat zijn maar nuances. Als alle migranten zich eens begonnen te integreren, waren we al ver, al vind ik dat mensen van culturen die te sterk verschillen van de onze beter niet naar hier komen in de eerste plaats.

Oorspronkelijk geplaatst door k9

.geen vreemdelingen bij de staat tewerkgesteld

Wat is daar zo abnormaal aan?

Oorspronkelijk geplaatst door k9

verbieden van euthanasie en abortus

Het verbieden van babymoord en bejaardenmoord, is dat nu al extreem vandaag? Straks is het nog extreem om pedofilie te willen verbieden als we zo doorgaan.

Oorspronkelijk geplaatst door k9

splitsen van belgie

België had nooit moeten bestaan om te beginnen.

Oorspronkelijk geplaatst door k9

machteloos maken van vakbonden

Als dit een teken is van "extreem" rechts, dan zijn alle die-hard liberalen extreem-rechts

Oorspronkelijk geplaatst door k9

Zaken die niet noodzakelijk slecht zijn (alhoewel er wel tussenzitten) maar wel extreem in belgie.

Extreem in het België van vandaag, doodnormaal in het Belgïe van 50 jaar geleden en eerder.

[Basy Lys]

Oorspronkelijk geplaatst door driewerf

Daarnet radiobericht gehoord op Radio 1: extreem rechts is nu officieel toegetrteden tot de Israelische regering?
Nu pas na hoeveel jaar Sharon? De slachter van Sabra en Chatilla, van Jenin, Tulquarem en Kalikilia?
Hoe extreem-rechts moet je pas zijn om voor de vRT als extreem-rechts te worden betiteld?

DE VERWOESTING VAN LIBANON ??Voor de burgeroorlog waren er in Libanon vele dorpen waar christenen vreedzaam samenleefden met soennieten, sjiieten of Druzen. Maar behalve in Beiroet zelf waren er nergens dorpen of wijken waar druzen met andere moslims samenwoonden, of sjiieten met soennieten. Libanese christenen waren bekend om hun gastvrijheid en verdraagzaamheid. Zij maakten meestal geen bezwaar tegen een huwelijk van één van hun dochters met een moslim. Het omgekeerde kwam echter nooit voor: islamitische meisjes kregen van hun familie nooit de toelating met een christen te trouwen. ??Zelfs in volle burgeroorlog, tussen '79 en '84 verschenen in Libanon meer boeken dan in alle andere Arabische landen samen. Het door de maronieten bestuurde Libanon was het enige Arabische land waar een bijna absolute persvrijheid heerste. Het was naast Israël ook de enige democratische staat in de regio. In Beiroet werden boeken gepubliceerd van christenen, communisten, fundamentalisten, alle soorten islamitische sekten en partijen die in de rest van Arabische wereld verboden waren. Heel veel Arabische literaire en politieke vernieuwingsbewegingen zijn in Beiroet ontstaan. Het was een oase van vrijheid en tolerantie in een woestijn van islamitische censuur en onverdraagzaamheid. Toen in 1948 honderdduizenden Palestijnse vluchtelingen in Libanon neerstreken werden zij door de christelijke gemeenschap met open armen ontvangen. Vele christenen boden hen onderdak. Christelijke scholen en kranten voerden acties ten gunste van de vluchtelingen. Caritatieve organisaties zamelden geld, kleren, tenten en voedsel voor hen in. Al deze humanitaire acties gingen uit van de maatschappelijke groepen die men later "rechtsen" zou noemen, "falangisten" of "conservatieve christenen". Hun handelwijze contrasteerde sterk met de volslagen onverschilligheid waarmee de Libanese moslims reageerden op de aankomst van de vluchtelingen. Slechts één typisch voorbeeld: vlak bij het vliegveld van Beiroet lag een enorm stuk braakland dat eigendom was van een soennitische grondbezitter. Aan de rand daarvan leefden tienduizenden Palestijnen opeengepakt in tenten en krotten. Maar de vluchtelingen waren gewaarschuwd: wie zich daar durfde vestigen zou prompt neergeschoten worden. ??Palestijnen aan de macht ??Vijfentwintig jaar later vormden de Palestijnen in Libanon een staat in de staat. Zij stonden boven de wet. Slechts weinige buitenstaanders kunnen zich een beeld vormen van de totale rechteloosheid die daar voor de Libanezen zelf uit volgde. Zij waren overgeleverd aan de willekeur van de fedayeen. Vanaf 1970 voelden de Palestijnen zich zo sterk dat zij op eigen houtje mensen begonnen te arresteren. Zij gedroegen zich als een bezettingsleger in vijandig gebied. Zij voerden willekeurige identiteitscontroles uit en zij konden ongestraft Libanese automobilisten tegenhouden en met de kalasjnikov in de hand hun auto opeisen. Nee, dat was geen diefstal, dat was in het belang van de klassestrijd en de bevrijding van Palestina. De auteur Nicolas Saudray vertelt hoe hij in 1974 in Libanon werd gearresteerd door Palestijnse fedayeen. Zij brachten hem naar een kapperszaak in de buurt, joegen de klanten weg en begonnen hem te ondervragen. Libanese politiemannen die toevallig in de buurt waren durfden niet ingrijpen. Saudray had geen fototoestel, dus de fedyaeen geloofden niet dat hij slechts een gewone toerist was. Ze drongen zelfs binnen in zijn hotel en doorzochten zijn kamer. Niemand waagde het hen iets in de weg te leggen. De schrijver Péroncel-Hugoz maakte in 1972 ongeveer hetzelfde mee: de Palestijnse strijders vonden hem verdacht, want hij had wèl een fototoestel. Hij werd meegenomen en ondervraagd in een garage. ??De journalist Antoine Sfeir steunde de beweging van Yasser Arafat en hij schreef herhaaldelijk pro-Palestijnse artikels in L'Orient-Le Jour. Hij werd in 1976 ontvoerd uit zijn hotel in Beiroet. Zijn kidnappers waren leden van de FPLP van George Habasj. Ze blinddoekten hem en brachten hem naar een gebouw in Sabra waar hij aan een nijptangverhoor werd onderworpen. Zijn ondervragers sloegen hem met geweerkolven in het gezicht waarbij hij verschillende tanden brak. Zij eisten niet alleen een volledige bekentenis, maar ze wilden hem ook dwingen zijn geloof af te zweren. Slechts drie staaltjes van Palestijnse willekeur. Drie uit de duizenden. Zo gedragen Palestijnen zich als ze een eigen staat hebben. De les daaruit is nog altijd actueel… ??Burgeroorlog ??Volgens de media begon de burgeroorlog in Libanon toen een christelijke militie een autobus met Palestijnse vluchtelingen mitrailleerde. Volgens het verhaal waren de inzittenden Palestijnse burgers, voor het merendeel vrouwen en kinderen. In werkelijkheid gebeurde er het volgende. Op 13 april 1975 hielden gemaskerde Palestijnse fedayeen van het FPLP in Sabra een militaire parade ter herdenking van de terreuraanslag tegen de kibboets Kiryat Chmoneh, waar hun heldhaftige strijders een baby hadden doodgeslagen door zijn hoofdje tegen een rots te verbrijzelen. Dezelfde dag zou Pierre Gemayel, de leider van de Falange, ingehuldigd worden in de kerk van Aïn Remmaneh. Twee auto's met afgedekte nummerplaten naderden de kerk. Een gendarme hield hen tegen, maar de chauffeur antwoordde : "Ik ben een fedayeen." En dat was voldoende als vrijgeleide. De gendarme durfde niet aandringen. Korte tijd later openden de inzittende van beide auto's het vuur op de menigte voor de kerk. Vier mensen werden gedood en er brak paniek uit. Even later reed een autobus voorbij met fedayeen die terugkeerden van de parade. Leden van een christelijke militie bestookten de bus met automatische wapens. Hierbij werden 24 guerrillastrijders gedood. In tegenstelling tot wat de islamitische propaganda beweerde waren er geen burgerslachtoffers. Evenmin waren er vrouwen of kinderen getroffen. Dat blijkt duidelijk uit de dodenlijst die het FPLP zelf publiceerde. ??Het zijn zeker niet de christenen die de burgeroorlog hebben ontketend. Zij waren helemaal niet voorbereid op een militair conflict. Gedurende de eerste drie maanden van de oorlog hadden de maronitische milities slechts één kanon met enkele granaten. Tot eind oktober hadden zij zelfs geen mortieren, terwijl de Palestijnse troepen beschikten over zware wapens van sowjetmakelij: mortieren, veldgeschut, luchtafweerkanonnen, meerloops raketwerpers, zelfs enkele tanks. Het zogenaamde vluchtelingenkamp Tall Zaatar was in werkelijkheid een versterkte vesting, met ondergrondse kazematten, bunkers met geschutskoepels en artilleriestellingen. Daar werden mensen gemarteld in ondergrondse kerkers. Daar werden de slachtoffers van ontvoeringen vastgehouden tot het losgeld was betaald. Van daaruit werden bij het begin van de oorlog de christelijke wijken bestookt met 120 mm mortieren, zonder dat de maronieten het vuur konden beantwoorden. ??De slecht gewapende christelijke milities konden Tall Zaatar pas veroveren na een belegering van acht maanden. Niemand vroeg zich af hoe een "vluchtelingenkamp" zo lang kon standhouden. Toen de situatie voor de fedayeen onhoudbaar werd begonnen er discrete onderhandelingen. De Palestijnen kregen de kans zich onder begeleiding van het Rode Kruis uit Tall Zaatar terug te trekken. Ze zouden zelfs hun wapens mogen meenemen. Maar dat voorstel wezen ze af als "een schandelijke vernedering." Tenslotte werd de vesting ingenomen. De Palestijnse krijgsgevangenen werden overgedragen aan het Rode Kruis. ??Massamoorden ??Het klooster van Deir Achache was reeds lang omgebouwd tot een school, die werd geleid door maronitische monniken. Er waren bijna duizend leerlingen, christenen, maar voor het merendeel moslims. Het onderwijs was voor de meeste studenten volledig gratis. Op 3 september 1975 werd de school bestormd door honderden gewapende moslims. In het gebouw bevonden zich toen drie bejaarde monniken. De jongste was zestig, de oudste drieënnegentig. Eén geestelijke wordt in zijn kamer met messteken gedood, de tweede wordt onthoofd. Zijn lichaam wordt in brand gestoken. De derde, de oudste monnik was blind: de overvallers sneden bij wijze van grap de slagaders van zijn armen door en lieten hem doodbloeden. Daarna staken ze het klooster in brand, plus de schoolbussen en 90 woningen van christenen. ??Het stadje Damour telde 15 000 inwoners, bijna allemaal maronieten. Op 10 januari 1976 leek de burgeroorlog er nog ver weg. Er waren geen milities in het stadje. Er werd een processie gehouden waarbij de parochiepriester de huizen zegende, terwijl een kinderkoor religieuze liederen zong. Maar zonder dat de inwoners het wisten werd hun stad omsingeld door Palestijnse troepen, die in de heuvels rondom hun artillerie in stelling brachten. Toen de eerste granaten insloegen was het te laat om te vluchten: de stad was van de buitenwereld afgesneden door minstens tienduizend zwaargewapende Palestijnen. Na drie dagen van beschietingen drongen zij een stadswijk binnen en slachtten er iedereen af die hen in handen viel. ??Intussen had de Libanese regering troepen naar Damour gestuurd om de stad te ontzetten. Het geregelde Libanese leger was toen nog niet uiteengevallen in rivaliserende fracties. Maar toen zij Damour naderden sloegen de moslimsoldaten aan het muiten. Zij wilden niet vechten tegen hun islamitische Palestijnse broeders. Het moorden kon ongestraft verdergaan. ??Nacht na nacht herhaalde zich hetzelfde scenario: de fedayeen bezetten een wijk in Damour, vermoordden de inwoners en trokken zich tegen de ochtend weer terug. Een deel van de inwoners van Damour kon 's nachts doorheen de Palestijnse linies ontsnappen, en van hen kennen we de gruwelijke details: vrouwen met afgesneden borsten, verminkte lijken die in groteske houdingen in de bomen waren opgehangen. Het lot van de familie Kanaan is misschien symbolisch voor heel het Libanese drama: vijf jaar lang hadden zij onderdak verleend aan een Palestijns gezin. Maar de Kanaans werden allemaal vermoord: de grootvader, de vader, de moeder en de vier kinderen. De laatste overlevenden werden afgeslacht toen de fedayeen de kerk bestormden waar zij een toevlucht hadden gezocht. ??Maar de media hadden geen belangstelling voor Damour. De stad kwam slechts één keer in het nieuws, jaren later, toen de Israeli's bij hun invasie in Libanon de stad bombardeerden en er de Palestijnen uit verjoegen. Toen was verontwaardiging algemeen. Niemand vond het toen nodig te herinneren aan de barbaarse manier waarop de Palestijnen de stad hadden veroverd. Arafat heeft zich nooit moeten verantwoorden voor de uitroeiing van de christenen in Damour. ??Paspoortmoorden ??Een andere reeks misdaden waarvoor de media nooit belangstelling hadden waren de zogenaamde paspoortmoorden. In Libanon stond de godsdienst op het identiteitsbewijs vermeld. Moslimmilities hielden dikwijls willekeurige voorbijgangers tegen voor een paspoortcontrole. Als zij christenen bleken te zijn werden zij ter plaatse doodgeschoten. Honderden, zoniet duizenden maronieten werden op die manier afgemaakt. Maar slechts één geval haalde de media: de dader was toen namelijk een christen en zijn slachtoffers waren moslims. De voorgeschiedenis van deze zaak is typisch voor de Libanese burgeroorlog: twee groepen jongeren uit christelijke families waren doodgeslagen met bijlen en knuppels terwijl zij een route verkenden voor een autorally. De oorlog had toen nog niet heel het gewone leven ontwricht. Twee van de vermoorde jongens waren broers. Hun vader was een journalist met pro-Palestijnse sympathieën. Hij behoorde niet bij één of andere militie. Maar toen hij de dood van zijn twee zonen vernam sloegen bij hem de stoppen door. Met enkele gewapende vrienden trok hij door de straten van Beiroet en begon aan zijn reeks paspoortmoorden tegen moslims. Daarbij vielen 100 doden. Dat kwam wel in de kranten. Men bedacht er zelfs een lugubere naam voor: Zwarte Zaterdag. Die ene, geïsoleerde wanhoopsdaad van een door verdriet krankzinnig geworden vader moest dienen om alle Libanese christenen af te schilderen als fanatici en moordenaars. ??Behalve de massamoord in Sabra en Sjatilla was dat de enige keer dat christenen zich op grote schaal te buiten gingen aan wraakakties. ??"Progressieve" sjiieten ??In september 1983 trokken de laatste eenheden van het geregelde Libanese leger zich onder druk van sjiietische milities terug uit de wijk Mreijé in Beiroet. In hun kielzog verlieten 6000 christelijke families hun huizen. Enkele christenen bleven achter: zij voelden zich relatief veilig omdat op slechts honderd meter van hun huizen een Italiaans onderdeel van de multinationale vredesmacht was ingekwartierd. Nauwelijks waren de laatste Libanese soldaten vertrokken of de strijders van Amal bezetten de wijk. De christenen werden uit hun woningen verjaagd. Twaalf mensen die zich verzetten worden doodgeschoten. Daarna brandden de sjiieten alles plat: 400 huizen, tientallen winkeltjes en kleine bedrijfjes, een klooster en drie kerken. De christenen smeekten de Italiaanse soldaten om hulp, maar die keken toe zonder een vinger uit te steken. Ook Nabih Berri, de leider van Amal, riep zijn manschappen niet tot de orde. ??Ook in september 1983 riepen Iraanse fundamentalisten en Libanese sjiieten een autonome islamitische republiek uit in een deel van de Beekavallei. In het stadje Rayak dynamiteerden deze vrome gelovigen na het vrijdaggebed een appartementsgebouw waar christenen woonden. Twee overlevenden huilden onder het puin, maar het Syrische leger belette de burgerbescherming hen uit te graven. ??Ook de sjiieten en de Iraanse troepen in Libanon, de gevreesde Revolutionaire Wachters van Khomeiny werden toen door de media "progressieve moslims" genoemd. Dat zij ambassades opbliezen, vliegtuigen kaapten en mensen jaren gegijzeld hielden deed schijnbaar niets ter zake: zij waren "progressief". Dezelfde omschrijving ook werd gebruikt om de Druzen te typeren, een middeleeuwse sekte geleid door feodale families, die een strikt kastenstelsel handhaven. ??Nog in de Beekavallei, bij de stad Zahlé, ligt het dorp Kab Elias. Reeds eeuwen woonden christenen en moslims naast en door elkaar. Tot moslims, opgehitst door gewapende Palestijnen, besloten een razzia te houden tegen de "ongelovigen". Hierbij werden 16 christenen gedood en 23 gewond. Een aantal christenen werd gegijzeld en pas vrijgelaten na betaling van een losgeld. Daarna werden de "ongelovigen" uit hun dorp verdreven. De vluchtelingen werden herhaaldelijk het slachtoffer van ontvoeringen en roofovervallen. ??Druzische beulen ??In het Choufgebergte waren tijdens de burgeroorlog geen christelijke milities actief. De maronieten leefden er zogezegd onder bescherming van de Druzen. Hoe theoretisch die bescherming was bleek reeds in 1977, toen na de aanslag op Kamal Joumblat tientallen maronieten werden vermoord. Maar dat was slechts een prelude voor de pogrom die nu volgde. Christenen werden gekeeld, levend verbrand, aan haken opgehangen, met bijlen in stukken gehakt. Bij de slachtoffers waren ook vele Grieks-orthodoxen en Grieks-katholieken die met heel de burgeroorlog niets te maken hadden. Bij de brug van Kfarnabrakh werden maronieten met een kettingzaag in stukken gezaagd. Eén verminkte gevangene smeekte om een genadige dood: "Genade, dood me alsjeblief." Zijn beul antwoordde: "Nog beetje geduld, eerst zagen we je arm nog af, dan je hoofd." Maronieten werden in groepen bijeengedreven en met handgranaten afgemaakt. Meisjes werden eerst herhaaldelijk verkracht, daarna vermoord. Kerken, kloosters en kapellen werden geplunderd en vernield. Uit meer dan honderd dorpen werden de maronieten verjaagd. Hun plaats werd later door Druzen ingenomen. Alleen al in het dorp Bhandoum werden 500 christenen vermoord. De multinationale vredesmacht bevond zich slechts enkele kilometer verder. Maar ze greep niet in. Zoals één vluchteling uit de Chouf verbitterd opmerkte: "Ze zijn 5000 kilometer ver gekomen om de Palestijnen te beschermen. Ze wilden zich niet eens 10 kilometer verplaatsen om de christenen te redden." Ook het Israëlische leger, dat toen vlakbij was, legde de Druzen geen strobreed in de weg. ??Sabra en Sjatilja ??Van alle massamoorden die tijdens de Libanese burgeroorlog werden gepleegd zijn alleen die in Sabra en Sjatilja door de media vereeuwigd. Zij pasten in de pro-marxistische en pro-islamitische propaganda: de daders waren immers christenen en de slachtoffers moslims. Er werden 460 mensen vermoord: 109 Libanezen, 328 Palestijnen, verder ook Syriërs en Iranezen. Sommige van de slachtoffers waren waarschijnlijk inderdaad guerrillastrijders en terroristen, maar de meesten waren onschuldige burgers. Er werden ook 15 vrouwen en 20 kinderen vermoord. De rechtstreekse aanleiding tot de aanval op Sabra en Sjatilja was de moord op Bechir Gemayel, die kort na zijn beëdiging als president in zijn paleis werd gedood door een bom die daar was geplaatst door Syrische agenten. Samen met hem kwamen bij de explosie 23 mensen om. En tegelijk werd de laatste hoop op een vreedzame regeling van het Libanese conflict aan flarden gescheurd. Gemayel was één van de laatste politici die niet alleen voor de maronieten maar ook voor vele moslims geloofwaardig was. En natuurlijk lag de verbittering van de christelijke militieleden dieper: velen van hen hadden vrienden en familieleden verloren die waren gesneuveld, vermoord, verkracht, doodgemarteld, omgekomen bij bombardementen op woonwijken. Sabra was een bolwerk van het FPLP van George Habasj. Daar waren jarenlang mensen gevangengehouden en dikwijls gefolterd door de Palestijnen. Dat alles is geen excuus. Het is alleen een verklaring. De aanval op Sabra en Sjatilla was een onvergeeflijke wraakneming van enkele losgeslagen, verbitterde en ongedisciplineerde militieleden. Zij verdienen een zware straf. Maar zij handelden niet op bevel van hogerhand. De maronitische leiders hadden hun volgelingen opgeroepen géén wraakacties te ondernemen. De aanval was geen onderdeel van een geplande operatie. Het was een misdaad van één kleine, geïsoleerde groep. Het heeft geen zin de christelijke gemeenschap in Libanon daarvoor collectief verantwoordelijk te stellen. Zoals Zwarte Zaterdag was ook deze wraakneming een alleenstaand feit. Tegenover deze twee wraakoefeningen staan tientallen systematische en georganiseerde moordpartijen die gepleegd werden door Druzen, Palestijnen, sjiieten, soennieten en Syrische troepen. Maar die werden door de internationale pers verzwegen. Zij waren politiek niet interessant. Sabra en Sjatilla waren dat wel: zij konden gebruikt worden om de vernietiging van het democratische christelijke Libanon aanvaardbaar te maken voor de publieke opinie én zij konden uitgespeeld worden tegen Israël, dat onrechtstreeks verantwoordelijk werd gesteld voor deze misdaad. ??Vergeten slachtoffers ??In 1977 werd de Druzische leider Kamal Joumblat bij het kasteel van zijn familie gemitrailleerd door handlangers van de Syrische geheime dienst. Uit wraak vermoordden de Druzen 150 christenen, die met de aanslag niets te maken hadden. Daarbij waren ook vrouwen en kinderen. De meesten werden gewoon langs de kant van de weg doodgeschoten door groepen woedende Druzen. Een Druzische voorman verklaarde later: "Onze mannen waren gek van woede. Na de dood van Kamal moesten zij hun woede afreageren." Deze massamoord vertoonde een treffende gelijkenis met de gebeurtenissen in Sabra en Sjatilla: de politieke moord op een gerespecteerd leider die een uitbarsting van blinde en barbaarse represailles ontketende. Maar dit keer waren de daders Druzen en de slachtoffers christenen. Deze massamoord werd niet één keer in de media vermeld. Het contrast met de berichtgeving over Sabra en Sjatilla is veelzeggend. Had U ooit van die episode gehoord? Of van de massamoorden in de Chouf? Van Deir Achache, Damour, de paspoortmoorden, Kab Elias of Mreijé? Al was het maar één keer? ??Marc Joris

[Gun]

Uw korte schrijfseltjes, netjes opgedeeld in alinea's, nodigen onmiddellijk uit om te lezen

[Basy Lys]

Oorspronkelijk geplaatst door 2004gun

Uw korte schrijfseltjes, netjes opgedeeld in alinea's, nodigen onmiddellijk uit om te lezen

Mijn excuses. De opmaak is verloren gegaan. Ik beschouw uw opmerking als een uitnodiging om dit opnieuw te posten.

DE VERWOESTING VAN LIBANON

Voor de burgeroorlog waren er in Libanon vele dorpen waar christenen vreedzaam samenleefden met soennieten, sjiieten of Druzen. Maar behalve in Beiroet zelf waren er nergens dorpen of wijken waar druzen met andere moslims samenwoonden, of sjiieten met soennieten. Libanese christenen waren bekend om hun gastvrijheid en verdraagzaamheid. Zij maakten meestal geen bezwaar tegen een huwelijk van een van hun dochters met een moslim. Het omgekeerde kwam echter nooit voor: islamitische meisjes kregen van hun familie nooit de toelating met een christen te trouwen.

Zelfs in volle burgeroorlog, tussen '79 en '84 verschenen in Libanon meer boeken dan in alle andere Arabische landen samen. Het door de maronieten bestuurde Libanon was het enige Arabische land waar een bijna absolute persvrijheid heerste. Het was naast IsraÎl ook de enige democratische staat in de regio. In Beiroet werden boeken gepubliceerd van christenen, communisten, fundamentalisten, alle soorten islamitische sekten en partijen die in de rest van Arabische wereld verboden waren. Heel veel Arabische literaire en politieke vernieuwingsbewegingen zijn in Beiroet ontstaan. Het was een oase van vrijheid en tolerantie in een woestijn van islamitische censuur en onverdraagzaamheid. Toen in 1948 honderdduizenden Palestijnse vluchtelingen in Libanon neerstreken werden zij door de christelijke gemeenschap met open armen ontvangen. Vele christenen boden hen onderdak. Christelijke scholen en kranten voerden acties ten gunste van de vluchtelingen. Caritatieve organisaties zamelden geld, kleren, tenten en voedsel voor hen in. Al deze humanitaire acties gingen uit van de maatschappelijke groepen die men later "rechtsen" zou noemen, "falangisten" of "conservatieve christenen". Hun handelwijze contrasteerde sterk met de volslagen onverschilligheid waarmee de Libanese moslims reageerden op de aankomst van de vluchtelingen. Slechts ÈÈn typisch voorbeeld: vlak bij het vliegveld van Beiroet lag een enorm stuk braakland dat eigendom was van een soennitische grondbezitter. Aan de rand daarvan leefden tienduizenden Palestijnen opeengepakt in tenten en krotten. Maar de vluchtelingen waren gewaarschuwd: wie zich daar durfde vestigen zou prompt neergeschoten worden.

Palestijnen aan de macht

Vijfentwintig jaar later vormden de Palestijnen in Libanon een staat in de staat. Zij stonden boven de wet. Slechts weinige buitenstaanders kunnen zich een beeld vormen van de totale rechteloosheid die daar voor de Libanezen zelf uit volgde. Zij waren overgeleverd aan de willekeur van de fedayeen. Vanaf 1970 voelden de Palestijnen zich zo sterk dat zij op eigen houtje mensen begonnen te arresteren. Zij gedroegen zich als een bezettingsleger in vijandig gebied. Zij voerden willekeurige identiteitscontroles uit en zij konden ongestraft Libanese automobilisten tegenhouden en met de kalasjnikov in de hand hun auto opeisen. Nee, dat was geen diefstal, dat was in het belang van de klassestrijd en de bevrijding van Palestina. De auteur Nicolas Saudray vertelt hoe hij in 1974 in Libanon werd gearresteerd door Palestijnse fedayeen. Zij brachten hem naar een kapperszaak in de buurt, joegen de klanten weg en begonnen hem te ondervragen. Libanese politiemannen die toevallig in de buurt waren durfden niet ingrijpen. Saudray had geen fototoestel, dus de fedyaeen geloofden niet dat hij slechts een gewone toerist was. Ze drongen zelfs binnen in zijn hotel en doorzochten zijn kamer. Niemand waagde het hen iets in de weg te leggen. De schrijver PÈroncel-Hugoz maakte in 1972 ongeveer hetzelfde mee: de Palestijnse strijders vonden hem verdacht, want hij had wËl een fototoestel. Hij werd meegenomen en ondervraagd in een garage.

De journalist Antoine Sfeir steunde de beweging van Yasser Arafat en hij schreef herhaaldelijk pro-Palestijnse artikels in L'Orient-Le Jour. Hij werd in 1976 ontvoerd uit zijn hotel in Beiroet. Zijn kidnappers waren leden van de FPLP van George Habasj. Ze blinddoekten hem en brachten hem naar een gebouw in Sabra waar hij aan een nijptangverhoor werd onderworpen. Zijn ondervragers sloegen hem met geweerkolven in het gezicht waarbij hij verschillende tanden brak. Zij eisten niet alleen een volledige bekentenis, maar ze wilden hem ook dwingen zijn geloof af te zweren. Slechts drie staaltjes van Palestijnse willekeur. Drie uit de duizenden. Zo gedragen Palestijnen zich als ze een eigen staat hebben. De les daaruit is nog altijd actueel…

Burgeroorlog

Volgens de media begon de burgeroorlog in Libanon toen een christelijke militie een autobus met Palestijnse vluchtelingen mitrailleerde. Volgens het verhaal waren de inzittenden Palestijnse burgers, voor het merendeel vrouwen en kinderen. In werkelijkheid gebeurde er het volgende. Op 13 april 1975 hielden gemaskerde Palestijnse fedayeen van het FPLP in Sabra een militaire parade ter herdenking van de terreuraanslag tegen de kibboets Kiryat Chmoneh, waar hun heldhaftige strijders een baby hadden doodgeslagen door zijn hoofdje tegen een rots te verbrijzelen. Dezelfde dag zou Pierre Gemayel, de leider van de Falange, ingehuldigd worden in de kerk van AÔn Remmaneh. Twee auto's met afgedekte nummerplaten naderden de kerk. Een gendarme hield hen tegen, maar de chauffeur antwoordde : "Ik ben een fedayeen." En dat was voldoende als vrijgeleide. De gendarme durfde niet aandringen. Korte tijd later openden de inzittende van beide auto's het vuur op de menigte voor de kerk. Vier mensen werden gedood en er brak paniek uit. Even later reed een autobus voorbij met fedayeen die terugkeerden van de parade. Leden van een christelijke militie bestookten de bus met automatische wapens. Hierbij werden 24 guerrillastrijders gedood. In tegenstelling tot wat de islamitische propaganda beweerde waren er geen burgerslachtoffers. Evenmin waren er vrouwen of kinderen getroffen. Dat blijkt duidelijk uit de dodenlijst die het FPLP zelf publiceerde.

Het zijn zeker niet de christenen die de burgeroorlog hebben ontketend. Zij waren helemaal niet voorbereid op een militair conflict. Gedurende de eerste drie maanden van de oorlog hadden de maronitische milities slechts ÈÈn kanon met enkele granaten. Tot eind oktober hadden zij zelfs geen mortieren, terwijl de Palestijnse troepen beschikten over zware wapens van sowjetmakelij: mortieren, veldgeschut, luchtafweerkanonnen, meerloops raketwerpers, zelfs enkele tanks. Het zogenaamde vluchtelingenkamp Tall Zaatar was in werkelijkheid een versterkte vesting, met ondergrondse kazematten, bunkers met geschutskoepels en artilleriestellingen. Daar werden mensen gemarteld in ondergrondse kerkers. Daar werden de slachtoffers van ontvoeringen vastgehouden tot het losgeld was betaald. Van daaruit werden bij het begin van de oorlog de christelijke wijken bestookt met 120 mm mortieren, zonder dat de maronieten het vuur konden beantwoorden.

De slecht gewapende christelijke milities konden Tall Zaatar pas veroveren na een belegering van acht maanden. Niemand vroeg zich af hoe een "vluchtelingenkamp" zo lang kon standhouden. Toen de situatie voor de fedayeen onhoudbaar werd begonnen er discrete onderhandelingen. De Palestijnen kregen de kans zich onder begeleiding van het Rode Kruis uit Tall Zaatar terug te trekken. Ze zouden zelfs hun wapens mogen meenemen. Maar dat voorstel wezen ze af als "een schandelijke vernedering." Tenslotte werd de vesting ingenomen. De Palestijnse krijgsgevangenen werden overgedragen aan het Rode Kruis.

Massamoorden

Het klooster van Deir Achache was reeds lang omgebouwd tot een school, die werd geleid door maronitische monniken. Er waren bijna duizend leerlingen, christenen, maar voor het merendeel moslims. Het onderwijs was voor de meeste studenten volledig gratis. Op 3 september 1975 werd de school bestormd door honderden gewapende moslims. In het gebouw bevonden zich toen drie bejaarde monniken. De jongste was zestig, de oudste drieënnegentig. Eén geestelijke wordt in zijn kamer met messteken gedood, de tweede wordt onthoofd. Zijn lichaam wordt in brand gestoken. De derde, de oudste monnik was blind: de overvallers sneden bij wijze van grap de slagaders van zijn armen door en lieten hem doodbloeden. Daarna staken ze het klooster in brand, plus de schoolbussen en 90 woningen van christenen.

Het stadje Damour telde 15 000 inwoners, bijna allemaal maronieten. Op 10 januari 1976 leek de burgeroorlog er nog ver weg. Er waren geen milities in het stadje. Er werd een processie gehouden waarbij de parochiepriester de huizen zegende, terwijl een kinderkoor religieuze liederen zong. Maar zonder dat de inwoners het wisten werd hun stad omsingeld door Palestijnse troepen, die in de heuvels rondom hun artillerie in stelling brachten. Toen de eerste granaten insloegen was het te laat om te vluchten: de stad was van de buitenwereld afgesneden door minstens tienduizend zwaargewapende Palestijnen. Na drie dagen van beschietingen drongen zij een stadswijk binnen en slachtten er iedereen af die hen in handen viel.

Intussen had de Libanese regering troepen naar Damour gestuurd om de stad te ontzetten. Het geregelde Libanese leger was toen nog niet uiteengevallen in rivaliserende fracties. Maar toen zij Damour naderden sloegen de moslimsoldaten aan het muiten. Zij wilden niet vechten tegen hun islamitische Palestijnse broeders. Het moorden kon ongestraft verdergaan.

Nacht na nacht herhaalde zich hetzelfde scenario: de fedayeen bezetten een wijk in Damour, vermoordden de inwoners en trokken zich tegen de ochtend weer terug. Een deel van de inwoners van Damour kon 's nachts doorheen de Palestijnse linies ontsnappen, en van hen kennen we de gruwelijke details: vrouwen met afgesneden borsten, verminkte lijken die in groteske houdingen in de bomen waren opgehangen. Het lot van de familie Kanaan is misschien symbolisch voor heel het Libanese drama: vijf jaar lang hadden zij onderdak verleend aan een Palestijns gezin. Maar de Kanaans werden allemaal vermoord: de grootvader, de vader, de moeder en de vier kinderen. De laatste overlevenden werden afgeslacht toen de fedayeen de kerk bestormden waar zij een toevlucht hadden gezocht.

Maar de media hadden geen belangstelling voor Damour. De stad kwam slechts één keer in het nieuws, jaren later, toen de Israeli's bij hun invasie in Libanon de stad bombardeerden en er de Palestijnen uit verjoegen. Toen was verontwaardiging algemeen. Niemand vond het toen nodig te herinneren aan de barbaarse manier waarop de Palestijnen de stad hadden veroverd. Arafat heeft zich nooit moeten verantwoorden voor de uitroeiing van de christenen in Damour.

Paspoortmoorden

Een andere reeks misdaden waarvoor de media nooit belangstelling hadden waren de zogenaamde paspoortmoorden. In Libanon stond de godsdienst op het identiteitsbewijs vermeld. Moslimmilities hielden dikwijls willekeurige voorbijgangers tegen voor een paspoortcontrole. Als zij christenen bleken te zijn werden zij ter plaatse doodgeschoten. Honderden, zoniet duizenden maronieten werden op die manier afgemaakt. Maar slechts één geval haalde de media: de dader was toen namelijk een christen en zijn slachtoffers waren moslims. De voorgeschiedenis van deze zaak is typisch voor de Libanese burgeroorlog: twee groepen jongeren uit christelijke families waren doodgeslagen met bijlen en knuppels terwijl zij een route verkenden voor een autorally. De oorlog had toen nog niet heel het gewone leven ontwricht. Twee van de vermoorde jongens waren broers. Hun vader was een journalist met pro-Palestijnse sympathieën. Hij behoorde niet bij een of andere militie. Maar toen hij de dood van zijn twee zonen vernam sloegen bij hem de stoppen door. Met enkele gewapende vrienden trok hij door de straten van Beiroet en begon aan zijn reeks paspoortmoorden tegen moslims. Daarbij vielen 100 doden. Dat kwam wel in de kranten. Men bedacht er zelfs een lugubere naam voor: Zwarte Zaterdag. Die ene, geïsoleerde wanhoopsdaad van een door verdriet krankzinnig geworden vader moest dienen om alle Libanese christenen af te schilderen als fanatici en moordenaars.

Behalve de massamoord in Sabra en Sjatilla was dat de enige keer dat christenen zich op grote schaal te buiten gingen aan wraakakties.

"Progressieve" sjiieten

In september 1983 trokken de laatste eenheden van het geregelde Libanese leger zich onder druk van sjiietische milities terug uit de wijk Mreijé in Beiroet. In hun kielzog verlieten 6000 christelijke families hun huizen. Enkele christenen bleven achter: zij voelden zich relatief veilig omdat op slechts honderd meter van hun huizen een Italiaans onderdeel van de multinationale vredesmacht was ingekwartierd. Nauwelijks waren de laatste Libanese soldaten vertrokken of de strijders van Amal bezetten de wijk. De christenen werden uit hun woningen verjaagd. Twaalf mensen die zich verzetten worden doodgeschoten. Daarna brandden de sjiieten alles plat: 400 huizen, tientallen winkeltjes en kleine bedrijfjes, een klooster en drie kerken. De christenen smeekten de Italiaanse soldaten om hulp, maar die keken toe zonder een vinger uit te steken. Ook Nabih Berri, de leider van Amal, riep zijn manschappen niet tot de orde.

Ook in september 1983 riepen Iraanse fundamentalisten en Libanese sjiieten een autonome islamitische republiek uit in een deel van de Beekavallei. In het stadje Rayak dynamiteerden deze vrome gelovigen na het vrijdaggebed een appartementsgebouw waar christenen woonden. Twee overlevenden huilden onder het puin, maar het Syrische leger belette de burgerbescherming hen uit te graven

Ook de sjiieten en de Iraanse troepen in Libanon, de gevreesde Revolutionaire Wachters van Khomeiny werden toen door de media "progressieve moslims" genoemd. Dat zij ambassades opbliezen, vliegtuigen kaapten en mensen jaren gegijzeld hielden deed schijnbaar niets ter zake: zij waren "progressief". Dezelfde omschrijving ook werd gebruikt om de Druzen te typeren, een middeleeuwse sekte geleid door feodale families, die een strikt kastenstelsel handhaven.

Nog in de Beekavallei, bij de stad Zahlé, ligt het dorp Kab Elias. Reeds eeuwen woonden christenen en moslims naast en door elkaar. Tot moslims, opgehitst door gewapende Palestijnen, besloten een razzia te houden tegen de "ongelovigen". Hierbij werden 16 christenen gedood en 23 gewond. Een aantal christenen werd gegijzeld en pas vrijgelaten na betaling van een losgeld. Daarna werden de "ongelovigen" uit hun dorp verdreven. De vluchtelingen werden herhaaldelijk het slachtoffer van ontvoeringen en roofovervallen.

Druzische beulen

In het Choufgebergte waren tijdens de burgeroorlog geen christelijke milities actief. De maronieten leefden er zogezegd onder bescherming van de Druzen. Hoe theoretisch die bescherming was bleek reeds in 1977, toen na de aanslag op Kamal Joumblat tientallen maronieten werden vermoord. Maar dat was slechts een prelude voor de pogrom die nu volgde. Christenen werden gekeeld, levend verbrand, aan haken opgehangen, met bijlen in stukken gehakt. Bij de slachtoffers waren ook vele Grieks-orthodoxen en Grieks-katholieken die met heel de burgeroorlog niets te maken hadden. Bij de brug van Kfarnabrakh werden maronieten met een kettingzaag in stukken gezaagd. Een verminkte gevangene smeekte om een genadige dood: "Genade, dood me alsjeblief." Zijn beul antwoordde: "Nog beetje geduld, eerst zagen we je arm nog af, dan je hoofd." Maronieten werden in groepen bijeengedreven en met handgranaten afgemaakt. Meisjes werden eerst herhaaldelijk verkracht, daarna vermoord. Kerken, kloosters en kapellen werden geplunderd en vernield. Uit meer dan honderd dorpen werden de maronieten verjaagd. Hun plaats werd later door Druzen ingenomen. Alleen al in het dorp Bhandoum werden 500 christenen vermoord. De multinationale vredesmacht bevond zich slechts enkele kilometer verder. Maar ze greep niet in. Zoals een vluchteling uit de Chouf verbitterd opmerkte: "Ze zijn 5000 kilometer ver gekomen om de Palestijnen te beschermen. Ze wilden zich niet eens 10 kilometer verplaatsen om de christenen te redden." Ook het Israëlische leger, dat toen vlakbij was, legde de Druzen geen strobreed in de weg.

Sabra en Sjatilja

Van alle massamoorden die tijdens de Libanese burgeroorlog werden gepleegd zijn alleen die in Sabra en Sjatilja door de media vereeuwigd. Zij pasten in de pro-marxistische en pro-islamitische propaganda: de daders waren immers christenen en de slachtoffers moslims. Er werden 460 mensen vermoord: 109 Libanezen, 328 Palestijnen, verder ook Syriërs en Iranezen. Sommige van de slachtoffers waren waarschijnlijk inderdaad guerrillastrijders en terroristen, maar de meesten waren onschuldige burgers. Er werden ook 15 vrouwen en 20 kinderen vermoord. De rechtstreekse aanleiding tot de aanval op Sabra en Sjatilja was de moord op Bechir Gemayel, die kort na zijn beëdiging als president in zijn paleis werd gedood door een bom die daar was geplaatst door Syrische agenten. Samen met hem kwamen bij de explosie 23 mensen om. En tegelijk werd de laatste hoop op een vreedzame regeling van het Libanese conflict aan flarden gescheurd. Gemayel was één van de laatste politici die niet alleen voor de maronieten maar ook voor vele moslims geloofwaardig was. En natuurlijk lag de verbittering van de christelijke militieleden dieper: velen van hen hadden vrienden en familieleden verloren die waren gesneuveld, vermoord, verkracht, doodgemarteld, omgekomen bij bombardementen op woonwijken. Sabra was een bolwerk van het FPLP van George Habasj. Daar waren jarenlang mensen gevangen gehouden en dikwijls gefolterd door de Palestijnen. Dat alles is geen excuus. Het is alleen een verklaring. De aanval op Sabra en Sjatilla was een onvergeeflijke wraakneming van enkele losgeslagen, verbitterde en ongedisciplineerde militieleden. Zij verdienen een zware straf. Maar zij handelden niet op bevel van hogerhand. De maronitische leiders hadden hun volgelingen opgeroepen géénn wraakacties te ondernemen. De aanval was geen onderdeel van een geplande operatie. Het was een misdaad van een kleine, geïsoleerde groep. Het heeft geen zin de christelijke gemeenschap in Libanon daarvoor collectief verantwoordelijk te stellen. Zoals Zwarte Zaterdag was ook deze wraakneming een alleenstaand feit. Tegenover deze twee wraakoefeningen staan tientallen systematische en georganiseerde moordpartijen die gepleegd werden door Druzen, Palestijnen, sjiieten, soennieten en Syrische troepen. Maar die werden door de internationale pers verzwegen. Zij waren politiek niet interessant. Sabra en Sjatilla waren dat wel: zij konden gebruikt worden om de vernietiging van het democratische christelijke Libanon aanvaardbaar te maken voor de publieke opinie Èn zij konden uitgespeeld worden tegen Israël, dat onrechtstreeks verantwoordelijk werd gesteld voor deze misdaad.

Vergeten slachtoffers

In 1977 werd de Druzische leider Kamal Joumblat bij het kasteel van zijn familie gemitrailleerd door handlangers van de Syrische geheime dienst. Uit wraak vermoordden de Druzen 150 christenen, die met de aanslag niets te maken hadden. Daarbij waren ook vrouwen en kinderen. De meesten werden gewoon langs de kant van de weg doodgeschoten door groepen woedende Druzen. Een Druzische voorman verklaarde later: "Onze mannen waren gek van woede. Na de dood van Kamal moesten zij hun woede afreageren." Deze massamoord vertoonde een treffende gelijkenis met de gebeurtenissen in Sabra en Sjatilla: de politieke moord op een gerespecteerd leider die een uitbarsting van blinde en barbaarse represailles ontketende. Maar dit keer waren de daders Druzen en de slachtoffers christenen. Deze massamoord werd niet één keer in de media vermeld. Het contrast met de berichtgeving over Sabra en Sjatilla is veelzeggend. Had U ooit van die episode gehoord? Of van de massamoorden in de Chouf? Van Deir Achache, Damour, de paspoortmoorden, Kab Elias of Mreijé? Al was het maar één keer?

Marc Joris

[_Yahya_]

http://het-ander-klokje.blogspot.com...e_archive.html

een anti-arabs blokje ..

=

beweringen : geen bron en geen bewijs !!!!!!

de mensen zijn geen dieren meneer, de mensen hebben verstand, ze denken na ..

de geschiedenis 'liegt' niet, de mens die geschiendenis schrijft wel, .. !!!

[Sinistra]

Oorspronkelijk geplaatst door driewerf

Daarnet radiobericht gehoord op Radio 1: extreem rechts is nu officieel toegetrteden tot de Israelische regering?
Nu pas na hoeveel jaar Sharon? De slachter van Sabra en Chatilla, van Jenin, Tulquarem en Kalikilia?
Hoe extreem-rechts moet je pas zijn om voor de vRT als extreem-rechts te worden betiteld?

Heb je weer een bijdrage gevonden om je antisemitische gevoelens weer de vrije loop te laten gaan? Persoonlijk vind ik de toetreding van Liebermann een enorme slechte zaak voor Israël maar premier Ariel Sharon vergelijken met een "slachter" is de waarheid duidelijk geweld aan doen, want het waren immers de Libanese Falangisten die deze bloedbaden hebben aangericht.

[Sinistra]

Oorspronkelijk geplaatst door driewerf

Juist, ja, een man die in zijn jeugd bij de Haghana zat, die later brigade-commandant werd etc etc, gen fervente zionist? Plus zionist qua ça, tu meurt.


http://en.wikipedia.org/wiki/Ariel_sharon

Zo denk ik er alvast over

[Gun]

Oorspronkelijk geplaatst door AntiDeutsch

Heb je weer een bijdrage gevonden om je antisemitische gevoelens weer de vrije loop te laten gaan? Persoonlijk vind ik de toetreding van Liebermann een enorme slechte zaak voor Israël maar premier Ariel Sharon vergelijken met een "slachter" is de waarheid duidelijk geweld aan doen, want het waren immers de Libanese Falangisten die deze bloedbaden hebben aangericht.

Juist

[Sinistra]

Oorspronkelijk geplaatst door 2004gun

Juist

Natuurlijk. Leuk dat ge het dan ook zelf toegeeft.

[Lincoln]

Oorspronkelijk geplaatst door Raven

Wat weet jij, als Vlaming, nu af van het Midden-Oosten? Al heb ik, begrijpelijk, helemaal geen sympathie voor Sharon, Extreem rechts is absoluut niet waar die gast voor staat en getuigt alleen maar uw kortzichtigheid.

Sharon's politiek is trouwens niet te gieten in zulke formaten. Hij was ook absoluut geen zionist of gelovige jood. Zijn politiek was vooral gebaseerd op wat hij dacht dat het beste was voor Israël op lange termijn, en hij was absoluut niet bang om dat met ijzeren hand te realiseren. (kunnen de belgen nog van leren).

Dat hij daarom steun kreeg van de joodse fanatici en zionisten was een neveneffect.

[beeldstoornis syndroom modus]Er is geen complot op de wereld.[/beeldstoornis syndroom modus]

[bruut geweld]

Oorspronkelijk geplaatst door k9

Israel is anders dan belgie, .

klopt , wij stelen en bezetten geen land en hebben geen wettelijke ongelijkheid voor onze burgers, bovendien martelen we niet, plegen we geen aanslagen (zogezegd als vergelding), bombarderen we geen civiele doelen met tanks en jets en oh ja we zijn ook Libanon niet binnengevallen , veel burgerslachtoffers (af)gemaakt en hebben we ook niet crapuleus fosbommen gebruikt (en daarover NATUURLIJK weer gelogen tov iedereen) en hebben we geen massa clusterbommen gedropt tot enkele uren voor de wapenstilstand om nu nog libanese kinderslachtoffertjes te maken....

oh ja en we koloniseren nu ook niet meer verder op gestolen land. terwijl we dat zelfs aan de Us of a beloofd hadden niet te doen.
Maar ja, zionisten mogen nu als "uitverkorenen boven alle anderen" meer he

[Sinistra]

Oorspronkelijk geplaatst door bruut geweld

klopt , wij stelen en bezetten geen land ...

De bezetting begon nochtans met de creatie van Belziek.

Oorspronkelijk geplaatst door bruut geweld

oh ja en we koloniseren nu ook niet meer verder op gestolen land. terwijl we dat zelfs aan de Us of a beloofd hadden niet te doen.
Maar ja, zionisten mogen nu als "uitverkorenen boven alle anderen" meer he

De Palestijnse staat begint aan de Oostelijke Jordaanoever, hetgeen nu Jordanië heet.

[Pietje]

Oorspronkelijk geplaatst door AntiDeutsch

De Palestijnse staat begint aan de Oostelijke Jordaanoever, hetgeen nu Jordanië heet.

Met zo'n ingesteldheid zullen er (spijtig genoeg) nog heel veel onschuldige Israëlische doden vallen.

[Sinistra]

Oorspronkelijk geplaatst door Pietje

Met zo'n ingesteldheid zullen er (spijtig genoeg) nog heel veel onschuldige Israëlische doden vallen.

Van mij mag elk Palestijns gezin een normaal leven leiden in een Verenigd Groot-Israël met gelijke rechten. Maar velen onder hen weigeren principieel met de joden samen te leven en verwerpen duidelijk de multiculturele identiteit. Inplaats van hun kinderen te laten schoollopen en te studeren kiezen de Palestijnen liever hun kinderen tot pulp te laten blazen en te laten sterven als martelaar. Israël heeft de afgelopen 2 jaar al genoeg de hand gereikt, steeds werd deze oproep beantwoord met een klap in het gezicht, een snauw of een beet. Nu er in Israël ook nog een racistische extremist mee de regering in mag is de hoop op vrede verder weg dan ooit.

[Basy Lys]

Oorspronkelijk geplaatst door yahyazakarya

http://het-ander-klokje.blogspot.com...e_archive.html

een anti-arabs blokje ..

=

beweringen : geen bron en geen bewijs !!!!!!

de mensen zijn geen dieren meneer, de mensen hebben verstand, ze denken na ..

de geschiedenis 'liegt' niet, de mens die geschiendenis schrijft wel, .. !!!

Dat de vernietiging van Libanon een feit is kan men nog elke dag merken. Dat die vernietiging het werk is van Mohammed's volgelingen staat boven elke twijfel verheven.

Hier nog een bron:

http://www.frontpagemag.com/Articles...e.asp?ID=19016

En een kort stukje uit de tekst:
…

The Christians in Lebanon always had problems with the Moslems, but we never thought our neighbors would turn on us. That situation was aggravated by the influx of the Palestinians coming from Jordan after King Hussein kicked them out in Black September. That's what tipped the scale in Lebanon. Not only had Moslems become the majority but they now also felt empowered by the presence of the Palestinians and Yasser Arafat wanting to attack the Christians, take over Lebanon and use it as a base from which to attack Israel.

When the Moslems and Palestinians declared Jihad on the Christians in 1975 we didn't even know what that word meant. We had taken them into our country, allowed them to study side by side with us, in our schools and universities. We gave them jobs, shared with them our way of life. We didn't realize the depth of their hatred to us as infidels. They looked at us as the enemy not as neighbors, friends, employers and colleagues.

A lot of Muslims pored in from other Muslim countries like Iran -- the founder and supporter of Hezbollah, one of the leading terrorist organizations in the world today. They came from Somalia, Sudan, Syria, Jordan and Egypt. The Lebanese civil war was not between the Lebanese, it was a holly war declared on the Christians by the Muslims of the Middle East.

They started massacring the Christians, city after city. Horrific events the western media seldom reported. One of the most ghastly acts was the massacre in the Christian City of Damour where thousands of Christians were slaughtered like sheep. The Muslims would enter a bomb shelter, see a mother and a father hiding with a little baby. They would tie one leg of the baby to the mother and one leg to the father and pulled the parents apart splitting the child in half. A close friend of mine was mentally disturbed because they made her slaughter her own son in a chair. They tied her to a chair, tied a knife to her hand and holding her hand forcing her to cut her own son’s throat. They would urinate and defecate on the altars of churches using the pages of the bible as toilet paper. They did so many things I don't need to go into any more detail. You get the picture.

...
My town was 2 and half miles from the Israeli boarder. We in our Christian town were faced with the combined Muslim and Palestinian forces waiting to slaughter us. We knew our fate, knowing what they have done to other Christian towns and cities in the rest of Lebanon. To our back was Israel. The enemy, Satan, the demon possessed Jews. We had no where to turn but one way, to the devil Israel. After all we knew the Jews wouldn’t slaughter us because we had more shared values with them than we had with the Moslems. Under the cover of darkness, few men from our town went to the border, flagged down an Israeli boarder patrol, explained the situation and begged for help.

Israel agreed to help the Christians. Israel became our lifeline. The Israeli military would come during the night and bring food and ammunition to the military and milk for the children. They would take the Christian men anyone from age 13 to 70 and train them to fight; most of them have never held a rifle before. Most of the Christian men had degrees that decorated their walls, but all the degrees in the world can not defend you when an enemy is facing you with a gun, wanting to kill you by what your enemy believes is an order from God.

Zie ook

http://en.wikipedia.org/wiki/Brigitte_Gabriel

http://americancongressfortruth.com/

[k9]

Oorspronkelijk geplaatst door IlluSionS667

Zo kan ik het ook... Eerst baseer je je definitie van rechtstaat op een concept dat eigen is aan het "democratische" systeem waarin wij leven, en dan stel je dat enkel "democratische" staten rechtstaten zijn.

Zowel communistische regimes als fascistische regimes hebben hun gerechtsstructuur. Het feit dat deze geen scheiding der machten hebben, betekent niet dat ze niet objectief kunnen oordelen en omgekeerd.

Noem er dan eens 1 die dit had. Een objectieve rechtstaat met controle mechanismen die tegelijk ook een dictatuur was.

Wat is dat nu weer voor onzin? Het zijn de ideeën die een partij links of rechts maken, en dat is niet relatief aan de situatie waarin die partij verkeert. Het is uiteraard wel zo dat de situatie een klimaat kan creeëren waar bijvoorbeeld links of rechts beter varen.

Onzin natuurlijk, links en rechts van wat? Waar is je centrum? Dat is relatief en veranderd van persoon tot persoon, voor een land kan je dus een "gemiddelde" nemen van al die personen en daar je centrum zetten.

Neem nu de VS, wat men daar "links" vind is hier centrum rechts simpelweg omdat de VS veel rechtser is als maatschappij.

Als ze al ooit extreem waren, zijn ze het vandaag alleszins niet meer.

[SIZE=4]ex·treem[/SIZE] (bn.)
1 zeer vergaand
Splitsen van een land is niet verregaand? Een meerderheid van de belgie is daar niet voor te vinden hoor dus ja dat is wel extreem.

Hetzelfde voor de rest van de punten die ik opsomde.

N-VA heeft helemaal niets bereikt. Haar voorloper VU heeft inderdaad de Vlaamse zaak geholpen, maar we zitten ondertussen wel met een nodeloos complexe staatstructuur die ons fortuinen kost en waarbij de Walen nog steeds structureel bevooroordeeld worden.

Wat verwachtte je nu? Dat alles in enkele maanden opgelost word? Spirit en NVa werken langzaam om vlaanderen meer macht te geven, de beste en enigste manier om iets gedaan te krijgen.

Zeg me eens wat jouw oplossing zou zijn.

Het VB heeft inderdaad nog niets bereikt, maar dat kan men het VB dan ook moeilijk verwijten, vermits de andere partijen haar systematisch hebben buitengesloten.

Het VB sluit zichzelf buiten, maar haar racistische en extreme programma , haar verklaringen dat ze geen compromissen willen sluiten,...

Daarbij hebben ze volgens mij zelfs de "vlaamse zaak" nog schade toegebracht door migranten erbij te sleuren, daardoor kreeg je een tegenreactie .

Ook is het VB niet racistisch als partij. Het VB-arrest is een duidelijk voorbeeld van politieke inmenging in de rechtsstaat en de argumenten voor het besluit waren ronduit zwak.

Helemaal niet, de propaganda van het VB zette aan tot haat , heb je het arrest eens gelezen de voorbeelden zijn duidelijk hoor.

Als over de inmenging: helemaal niet, een onafhankelijke rechter heeft geoordeeld dat de VZW's van het VB schuldig waren. Dat de politiek racisme van een jury naar een rechter veranderde maakt weinig uit voor het vonnis zelf.

Dat zijn maar nuances.

Nuances? Sorry hoor zeg dat tegen een allochtoon die zijn HELE leven moet veranderen. Hoe zou je het als nuance vinden als je verplicht moet gaan leven zoals een egyptisch moslim? Ik zou zeggen dat je ging heel verontwaardigd zou zijn. En voordat je begint over "dan moeten ze maar niet naar hier komen" de meeste allochtonen zijn hier geboren en getogen, ze komen van hier.

Als alle migranten zich eens begonnen te integreren, waren we al ver, al vind ik dat mensen van culturen die te sterk verschillen van de onze beter niet naar hier komen in de eerste plaats.

De meeste ZIJN geintegreerd, ze respecteren de wet en kennen de gewoonten, meer is niet nodig voor integratie.

Wat is daar zo abnormaal aan?

Waarom zou een niet belg niet bij de gemeente mogen werken ?
In belgie zijn er meer dan een miljoen mensen die voor een oevrheid/staat/... werken, als je al de niet belgen daarvan uitsluit ...

Het verbieden van babymoord en bejaardenmoord, is dat nu al extreem vandaag? Straks is het nog extreem om pedofilie te willen verbieden als we zo doorgaan.

Hou op met die demagogie, een foetus is geen baby, en een volwassen person die terminaal ziek is en ZELF vraagt om ethanasie is geen moord.

België had nooit moeten bestaan om te beginnen.

Waarom niet? En voordat je begint over de kunstamtigheid: vlaanderen is net zo kunstmatig .

Als dit een teken is van "extreem" rechts, dan zijn alle die-hard liberalen extreem-rechts

En? Wat, denk je dat er geen andere extremisten in belgie zijn?

Extreem in het België van vandaag, doodnormaal in het Belgïe van 50 jaar geleden en eerder.

Weeral en? Zoals ik al zei: maatschappijen veranderen wat nu als extreem staat kan over ene paar decenia als normaal beschouwd worden . Abortus is een goed voorbeeld, een meederheid van de belgen kan zich daarin vinden, 50 jaar geleden was dat helemaal niet zo.

Jij doet alsof een land nooit veranderd.

[circe]

Oorspronkelijk geplaatst door djimi

Ik heb een uitnodiging ontvangen om deel te nemen aan een 'waarnemingsmissie' in Palestina, speciaal voor mensen die in het onderwijs werkzaam zijn. De missie zou doorgaan rond Pasen 2007, en ik moet toegeven dat ik er over nadenk daaraan mee te doen.

De bedoeling van deze missie is dat de deelnemers aan den lijve ondervinden wat het betekent in een bezet land te leven, en tegelijk ook het verschil te leren kennen tussen wat 'de media' vertellen en wat de situatie werkelijk inhoudt.

Ik ben benieuwd.

Doen zou ik zeggen.
Dan ook niet vergeten om in het joodse gedeelte van Jeruzalem rond te lopen: naar het schijnt is het heel spannend om je constant af te vragen of de arabier aan de overkant van de straat nu zou ontploffen of niet. Iets wat je moet missen als je enkel in het arabische gedeelte blijft rondhangen: Joden hebben nu eenmaal geen zelfontploffingsneigingen.

[k9]

Oorspronkelijk geplaatst door bruut geweld

klopt , wij stelen en bezetten geen land

Dan ken je de geschiedenis van belgie niet, belgie heeft een heel wat ergere en bloedigere geschiedenis dan israel.

en hebben geen wettelijke ongelijkheid voor onze burgers,

Israel ook niet meer.

bovendien martelen we niet,

idem

plegen we geen aanslagen (zogezegd als vergelding)

idem

, bombarderen we geen civiele doelen met tanks en jets en oh ja we zijn ook Libanon niet binnengevallen , veel burgerslachtoffers (af)gemaakt en hebben we ook niet crapuleus fosbommen gebruikt (en daarover NATUURLIJK weer gelogen tov iedereen) en hebben we geen massa clusterbommen gedropt tot enkele uren voor de wapenstilstand om nu nog libanese kinderslachtoffertjes te maken....

In een oorlog ...
ALs libanon al jaren geleden iets gedaan had aan hezbollah dat al jaren israel aanvaalt was dit nooit nodig geweest. Maar ja steek alles maar op israel ook de aanvallen van hezbollah .

oh ja en we koloniseren nu ook niet meer verder op gestolen land. terwijl we dat zelfs aan de Us of a beloofd hadden niet te doen.

Daar heb je gelijk en daar zitten ze fout .

Maar ja, zionisten mogen nu als "uitverkorenen boven alle anderen" meer he

Helemaal niet, integendeel, in soedan worden er honderd duizenden afgemaakt in zovele landen is er zoveel geweld. Maar als israel iets doet staat de wereld op zijn kop . dat andere landen bezetten, bombarderen muren bouwen, onderdrukken,... Maar oh wee als israel iets verkeerd durft te doen dan is de wereld te klein.

palestijnen worden als paria's behandeld in de meeste arabische landen, worden als honden opgesloten in vluchtelingen kampen door hun medearabieren, worden uitgescholden en uitgesloten en mogen enkel de vuilste jobkes doen in de landen waar ze wel binnenmogen, maar oh wee als israel eens een vinger durft uit te steken.

Hypocriet noemen ze zoiets, ja israel steekt veel verkeerd uit en mag terrecht bekritiseerd worden, maar de palestijnen zelf en de meeste buurlanden zijn nog shculdiger end aar word amper iets tegeng gezegd.