Bijberoep van Alexander de Croo: Wapenhandel

[edwinp]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Ofwel hadden we de neutraliteit eerder moeten vastleggen en aandringen op naleving van de regionale autonomie ("verwacht anders geen steun als Poetin zijn etnische verwanten verdedigt"). En niet meehelpen aan een staatsgreep is ook handig.

in 1938 stond daar ook ene met een vodje papier te zwaaien dat hij een grote oorlog vermeden had, helaas zijn dictators onvoorspelbaar en niet echt te vertrouwen, Georgië heeft dat ook mogen ondervinden

In 1941 viel een andere dictator van zijn stoel omdat ie genaait was door een 'collega' met een vodje papier

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door Den Duisteren Duikboot

Over die neutraliteit hebben we het al eerder gehad. Dat is een hersenschim. Zulke "neutrale" landen hangen grotendeels af van de goodwill van de grote mogendheden. Zij zijn het immers die borg moeten staan voor die neutraliteit. Als één van die mogendheden haar zinnen zet op het land in kwestie en dus niet langer borg staat, hebben de andere het nakijken. Daar denken ze immers: 'als de andere zijn verplichtingen niet nakomt, tja, waarom zouden wij dat dan nog wel doen?' Tenzij er voor hen veel aan gelegen is om toch militair in te grijpen natuurlijk.

De beste garantie die kleinere landen hebben is zich aan te sluiten bij een groot machtsblok of zelf over voldoende militaire afschrikkingsmiddelen te beschikken. Dat lijken ze in Finland en Zweden stilaan ook te beseffen. De strapatsen van Poetin slaan een flinke deuk in de geloofwaardigheid van de neutraliteitsoptie. In Oekraïne zelf is de publieke opinie er sinds 2014 ook omgeslagen. Tot dan toe stonden de Oekraïners eerder argwanend ten overstaan van de NAVO. Ze konden echter met eigen ogen vaststellen dat een neutrale status Poetin er niet van weerhouden heeft de Krim in te lijven. Poetin drijft door zijn militaire bemoeienissen bijgevolg zelf steeds meer landen richting NAVO.

Trouwens, wat zou Poetin de neutraliteit van Oekraïne aanvaarden? Hij aanvaardt niet eens de soevereiniteit van dat land.

Het was nochtans een eis van Poetin zelf die jarenlang heeft gewaarschuwd voor wat er zou gebeuren als men verder zou gaan met de uitbreiding van de NAVO. De secessie van de Krim was verder een reactie op de staatsgreep die duidelijk maakte, eens te meer, dat het Westen zijn zinnen gezet had op het land in kwestie, waarbij de Krim strategisch gelegen is. Daarnaast wilden de mensen er zelf bij Rusland horen: die twee elementen convergeerden juist als gevolg van de 'westerse' bemoeienissen en intimidatie. Het is absurd om nu 'verbaasd' te zijn als, nadat overigens opnieuw aanstalten gemaakt werden om Oekraïne ofwel bij de NAVO te laten toetreden ofwel het land van nucleaire wapens te voorzien (of beide natuurlijk), zelfs een Poetin, die enorm geduldig geweest is en veel liet passeren, en als pro-Europees begonnen is, "uit zijn krammen schiet" (en daarbij helaas wat doorslaat). Men heeft nooit een begin van respect getoond voor de Russische bezorgdheden en is jarenlang aan het stoken geweest, laat staan dat men zijn best deed voor goede relaties tussen Rusland en Europa (met de yankees lachend op de achtergrond); dit conflict had niettemin zeer wellicht vermeden kunnen worden.

[Den Duisteren Duikboot]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Het was nochtans een eis van Poetin zelf die jarenlang heeft gewaarschuwd voor wat er zou gebeuren als men verder zou gaan met de uitbreiding van de NAVO. De secessie van de Krim was verder een reactie op de staatsgreep die duidelijk maakte, eens te meer, dat het Westen zijn zinnen gezet had op het land in kwestie, waarbij de Krim strategisch gelegen is. Daarnaast wilden de mensen er zelf bij Rusland horen: die twee elementen convergeerden juist als gevolg van de 'westerse' bemoeienissen en intimidatie. Het is absurd om nu 'verbaasd' te zijn als, nadat overigens opnieuw aanstalten gemaakt werden om Oekraïne ofwel bij de NAVO te laten toetreden ofwel het land van nucleaire wapens te voorzien (of beide natuurlijk), zelfs een Poetin, die enorm geduldig geweest is en veel liet passeren, en als pro-Europees begonnen is, "uit zijn krammen schiet" (en daarbij helaas wat doorslaat). Men heeft nooit een begin van respect getoond voor de Russische bezorgdheden en is jarenlang aan het stoken geweest, laat staan dat men zijn best deed voor goede relaties tussen Rusland en Europa (met de yankees lachend op de achtergrond); dit conflict had niettemin zeer wellicht vermeden kunnen worden.

Poetin heeft niets te eisen of te dreigen.

Dit gaat niet over "Russische bezorgdheden" of een of andere reële bedreiging op het vlak van veiligheid, maar over Poetins rancune, expansiedrang en pathologische nostalgie naar de tijd dat Rusland nog een wereldspeler was. Hij zou beter leren het verleden te verwerken en na te gaan wat hier en nu daadwerkelijk in het belang van zijn volk is. Om te beginnen vreedzame relaties met zijn buren, zodat die niet als een bosje vlooien in de armen van de NAVO menen te moeten springen.

Want ja, het is niet zo dat de NAVO al die landen manu armata aan het oppeuzelen is. Het zijn die landen die mordicus tot de NAVO willen toetreden. Daar spreekt onmiskenbaar een afwijzing uit, een angst en een argwaan voor de Russische wurggreep. Op een dag moeten Poetin en zijn coterie voor de spiegel gaan staan en zich afvragen: waarom keert iedereen zich van ons af? Waarom hebben we wereldwijd nog welgeteld vier vriendjes?

Ik wil gerust een heel end meegaan om de zaak vanuit Russisch perspectief te bekijken, maar ik merk dat er al vrij snel een punt komt waarop ik dat perspectief met de beste wil van de wereld niet meer kan verdedigen. En dat begint dus al met de niet-erkenning van de soevereiniteit van Oekraïne.

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door Den Duisteren Duikboot

Poetin heeft niets te eisen of te dreigen.

Dit gaat niet over "Russische bezorgdheden" of een of andere reële bedreiging op het vlak van veiligheid, maar over Poetins rancune, expansiedrang en pathologische nostalgie naar de tijd dat Rusland nog een wereldspeler was. Hij zou beter leren het verleden te verwerken en na te gaan wat hier en nu daadwerkelijk in het belang van zijn volk is. Om te beginnen vreedzame relaties met zijn buren, zodat die niet als een bosje vlooien in de armen van de NAVO menen te moeten springen.

Want ja, het is niet zo dat de NAVO al die landen manu armata aan het oppeuzelen is. Het zijn die landen die mordicus tot de NAVO willen toetreden. Daar spreekt onmiskenbaar een afwijzing uit, een angst en een argwaan voor de Russische wurggreep. Op een dag moeten Poetin en zijn coterie voor de spiegel gaan staan en zich afvragen: waarom keert iedereen zich van ons af? Waarom hebben we wereldwijd nog welgeteld vier vriendjes?

Ik wil gerust een heel end meegaan om de zaak vanuit Russisch perspectief te bekijken, maar ik merk dat er al vrij snel een punt komt waarop ik dat perspectief met de beste wil van de wereld niet meer kan verdedigen. En dat begint dus al met de niet-erkenning van de soevereiniteit van Oekraïne.

Het is toch vrij onnozel om geopolitiek te willen reduceren tot de logica van mondaine salons en wie daar wie aantrekkelijk vindt.

Ik heb op wat je gezegd al geantwoord. Poetin is pro-Europees begonnen en vroeg zelfs om toe te treden tot de NAVO. Dit paste echter niet in de Amerikaanse expliciete "leer" dat een mogelijke aaneensluiting van het Euraziatische heartland vermeden moet worden om de Amerikaanse hegemonie in stand te houden. Oekraïne speelt daarbij overigens een cruciale rol, net als de verdediging van de petrodollar die tot de oorlog in Irak leidde.

Uiteraard kan Poetin dingen eisen als Zelensky speculeerde over nucleaire wapens in Oekraïne en het Azovbataljon gediscrimineerde Russisch-taligen aanvalt in een gebied waarvan de autonomie niet gerespecteerd werd. De Krim was verder alleen al voor toegang tot water cruciaal, naast het militaire belang en de wil van de bewoners. Nationale soevereiniteit is geen heilig criterium als het gaat om militaire dreiging: politieke akkoorden vinden immers plaats "in de schaduw van het zwaard", althans totdat de mensheid echt rationeel zal worden, wat nog wel even zal duren. Verder is die soevereiniteit na een door Amerikanen 'begeleide' staatsgreep sowieso relatief.

Ik zou overigens niet beweren dat Poetin maar weinig vriendjes overhoudt (al komen ze er misschien niet openlijk voor uit), en in elk geval zijn het machtige vrienden: cruciale spelers in Azië. Nog los van het feit dat de wereldpolitiek niet de speelplaats van de plaatselijke school is, noch een snobistisch salon maar het toneel waarop leiders de belangen van hun volk verdedigen (daar zou je althans van uitgaan, ware het niet dat dat uitgerekend voor de elites in Europa amper nog opgaat).