Kinshasa roept ambassadeur terug uit Brussel en sluit consulaat

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Vandaar ook dat Degucht beter niet had kunnen spreken over moreel 'recht'. Die paar centjes wegen toch niet op tegen dat niet te 'vergeten' verleden. Onbegrijpelijk zo'n woordgebruik. Maar wie weet kennen we het fijne er niet van. Mischien wou hij de Congolozen wel een beetje beledigen.

Misschien wil hij wel één van zijn VLD-hoertjes een CEOpostje bezorgen in een chique nieuwe mijn in Katanga. Dat blijkt in de mode te zijn.

[Lof der Zotheid]

Oorspronkelijk geplaatst door Kallikles

Hij is er nochtans in geslaagd de burgeroorlog te beëindigen en het land te stabiliseren. Wat Congo nu nodig heeft is respect voor haar soevereiniteit.

Alsof het in de oostelijke provincies van Congo zo peis en vree is. Het is niet omdat er geen dagelijkse meldingen in de krant komen, dat ze daar niet gewoon doorgaan met moorden en plunderen.

[Anna List]

zoals ik eerder al eens zei : Degucht als hoofd van de diplomatie

een betere Belgenmop kan je eigenlijk niet fantaseren.

[Nr.10]

Oorspronkelijk geplaatst door Anna List

zoals ik eerder al eens zei : Degucht als hoofd van de diplomatie

een betere Belgenmop kan je eigenlijk niet fantaseren.

De Gucht is géén diplomaat, wel minister.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Nr.10

De Gucht is géén diplomaat, wel minister.

En als minister is hij hoofd van de diplomatie.

Jezus jong.

Vitter.

[Nr.10]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

En als minister is hij hoofd van de diplomatie.

Jezus jong.

Vitter.

Een minister is een persoon die deelneemt aan de regering van een land.
Een diplomaat is iemand die aan diplomatie tussen twee landen doet.

Echt wel basic om het verschil tussen beide goed te maken.
Politicus en diplomaat zijn geen synoniemen.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Nr.10

Een minister is een persoon die deelneemt aan de regering van een land.
Een diplomaat is iemand die aan diplomatie tussen twee landen doet.

Echt wel basic om het verschil tussen beide goed te maken.
Politicus en diplomaat zijn geen synoniemen.

Allez, surf eens naar www.diplomatie.be en ga eens kijken wie daar den chief is.

Ik ga het u gemakkelijk maken: http://www.diplomatie.be/en/FOD/ministers.asp

Als ge denkt dat het diplomatenkorps bestaat uit neutrale superego's, denk dan nog maar eens. En ja, diplomaten doen inderdaad aan diplomatieke relaties tussen twee landen. Wie bosst hun daarbij? Inderdaad: politici. Stop dus met zeveren.

Bon, weer een mythe ontkracht. Op naar de volgende.

[djimi]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

België moet zich niet eeuwig schuldig voelen. De Belgische diplomatie houdt echter best rekening met plaatselijke gevoeligheden. Ik denk dat een basiseigenschap van een goed diplomaat is op gelijk niveau met je partner te kunnen praten.

Ik heb het niet eens over die bebaarde Saxoburger met liters bloed aan z'n handen. Ik dacht meer aan Mobutu en die bezoeker die het aandurfde te zeggen: 'Ik hou van dit land, z'n volk en z'n leiders'.

Dat Degucht nu het deksel op z'n neus krijgt, heeft hij enkel aan z'n eigen voortvarende zelf en z'n grote mond te danken.

Hij had op z'n minst z'n tong zeven keer in z'n mond mogen ronddraaien vooraleer hij begon te orakelen, nee?

[Kallikles]

Oorspronkelijk geplaatst door C2C

Voil�*, in twee zinnen gezegd wat ik al de hele tijd probeerde uit te scribbelen. Perfect gezegd.

Dank u, mijn waarde. Ik had al door dat we hier op dezelfde golflengte zaten.

[Nr.10]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Allez, surf eens naar www.diplomatie.be en ga eens kijken wie daar den chief is.

Ik ga het u gemakkelijk maken: http://www.diplomatie.be/en/FOD/ministers.asp

Als ge denkt dat het diplomatenkorps bestaat uit neutrale superego's, denk dan nog maar eens. En ja, diplomaten doen inderdaad aan diplomatieke relaties tussen twee landen. Wie bosst hun daarbij? Inderdaad: politici. Stop dus met zeveren.

Bon, weer een mythe ontkracht. Op naar de volgende.

Op de site die ge aanreikt:
Beleidsnota Minister K. De Gucht
(de voor deze draad relevante stukken)

Inleiding

Contouren van het beleid

Het buitenlands beleid van een land is in de eerste plaats gericht op de versterking en de uitbouw van de eigen belangen. Dat betekent dat een goede buitenlandse politiek vertrekt van een welomlijnde definitie van die belangen met een bijbehorende rangorde. Geen enkel land, zelfs niet de grootste wereldmacht, kan alles op hetzelfde moment doen en met dezelfde concentratie. De middelen, zowel financieel als menselijk, zijn steeds beperkt. Het komt er dus op aan de juiste keuzes te maken waardoor ze optimaal worden gebruikt.
Heel dikwijls lopen die belangen gelijk met die van vele andere landen. België staat helemaal niet alleen in het streven naar goed werkende en besluitvaardige Europese instellingen. Net zoals zeer veel landen samen met ons inspanningen leveren om de opwarming van de aarde tegen te gaan en duurzame ontwikkeling te stimuleren.
België is een exportland. Een evenwichtig buitenlands beleid moet daarmee rekening houden. Een vrijere en eerlijke wereldhandel bevordert niet alleen de eigen welvaart, maar geeft wereldwijd miljoenen mensen de kans om de armoede achter zich te laten.
Zonder ethische dimensie verliest het buitenlands beleid de nodige legitimiteit. Zeker wanneer een land over een aantal mogelijkheden en hefbomen beschikt om problemen dichter bij een oplossing te brengen en om vrede en stabiliteit te bevorderen, zou het onvergeeflijk zijn wanneer die niet worden gebruikt.
Vrede, stabiliteit, ontwikkeling en de uitbouw van democratische samenlevingen liggen overigens perfect in het verlengde van onze belangen op lange termijn. Op die manier kadert de ontwikkelingssamenwerking in ons buitenlands beleid.

1. Europese Unie

2. Afrika

Ons land blijft een actief en slagvaardig beleid voeren in Afrika en zal Centraal Afrika daarbij bovenaan de agenda plaatsen. Niet omdat er economische belangen te verdedigen zijn of omdat de hoop bestaat op economische opportuniteiten in de nabije toekomst. Centraal Afrika heeft ongetwijfeld een enorm economisch potentieel, maar de kans dat dit op korte termijn in de realiteit wordt omgezet, is behoorlijk klein. Ons engagement in Centraal Afrika is in de eerste plaats humanitair en ethisch gefundeerd. De tijd dat verschillende landen hun invloedsfeer in dit gebied ten koste van elkaar wilden uitbreiden, ligt achter ons. Nu gaat het erom onze kennis, onze ervaring, onze historische achtergrond en onze internationale invloed als hefboom te gebruiken om de internationale gemeenschap te mobiliseren voor deze regio. Want een economische opleving in Afrika is nagenoeg ondenkbaar, wanneer het hart van continent geteisterd blijft door conflicten.
Met dit beleid wil België als lid van de Internationale Gemeenschap haar verantwoordelijkheid opnemen in dat deel van de wereld waarmee het historische banden heeft. Wij zullen de verschillende vredesprocessen blijven begeleiden en ondersteunen.
Met Zuid-Afrika wordt een politieke en economische relatie opgebouwd.
We stellen een partnerschap voor waarbij onze initiatieven op transparante wijze zullen besproken en ontwikkeld worden, samen met Afrikaanse leiders en met andere actoren uit de civiele maatschappij. Ons beleid in Afrika zal gepaard gaan met duidelijke afspraken inzake degelijk overheidsbeleid en de opbouw van goed functionerende staatsinstellingen, de strijd tegen corruptie en het ontwikkelen van een langetermijnvisie.
Een belangrijk deel van ons beleid in Afrika bestaat uit het stimuleren van onze internationale partners tot een groter engagement, vooral dan binnen de EU en de internationale financiële instellingen.
Regionale invalshoek
Binnen dit beleid, in grote mate gestoeld op bilaterale engagementen, wordt bijzondere aandacht geschonken aan de regionale dimensie. Om die reden hebben wij de Conferentie voor de Grote Meren gesteund. Een eerste Top heeft een ruime en hoopgevende beginselverklaring opgeleverd. In dit kader zullen wij ons in de regio van de Grote Meren blijven inzetten voor een regionale samenwerking op economisch en sociaal vlak.
Bijzondere aandacht gaat naar het herstel van regionale stabiliteit. Het respect voor de territoriale integriteit van de verschillende landen in de regio van de Grote Meren beschouwen we als een prioriteit. De ontwapening en repatriëring van Rwandese gewapende groepen en opposanten in de DRC moeten absoluut verwezenlijkt worden.
Om die reden heeft ons land gepleit voor een versterking van de MONUC. Vanuit dezelfde optiek menen we dat de algemene hervorming van het Congolese leger moet aangevat worden en dat deze parallel verloopt met de demobilisatie, die met de steun van het MDRP (Multi Donor Demobilisation and Reintegration Program) van de Wereldbank gerealiseerd wordt. In regionaal verband zal eveneens aandacht gegeven worden aan de strijd tegen de verspreiding van lichte wapens.

Democratische Republiek Congo (DRC)

Volgens de Akkoorden van Sun City moet de transitieperiode afgesloten worden door vrije, democratische en transparante verkiezingen.
Ons beleid in Congo is momenteel vooral gericht op de steun aan het herstel van de staat en de maatschappij.
Het transitieproces bevindt zich in een cruciale fase. Het is immers nu dat de DRC de juiste richting moet nemen om met een goed werkende staat en een groeiende welvaart van een Transitiefase te kunnen overgaan tot een periode van stabiliteit en bloei. Samen met onze internationale partners sturen we aan op de noodzakelijke politieke dialoog tussen de individuele actoren en de politieke formaties en moedigen we het dynamisme aan dat de Transitie nodig heeft.
Het verkiezingsproces is een essentieel element van de Transitie. Om dit verkiezingsproces tot een goed einde te brengen moet een wettelijke kader gecreëerd worden. Wij volgen dit proces op de voet en bieden financiële steun en technische assistentie.
Door de akkoorden van Sun City werd een herstructurerings- en integratie-proces opgesteld voor de verschillende gewapende groepen op het Congolees grondgebied om zo een nieuw nationaal leger te vormen. We blijven enerzijds de herstructurering en de integratie van het toekomstige Congolees leger steunen. Anderzijds steunen we de ontwapening, de demobilisatie en het herstel van een duurzaam burgerleven van de ex-soldaten. Dit luik van het beleid wordt gerealiseerd met de steun van MDRP van de Wereldbank
In dit kader is de versnelde integratie van brigades in het nieuwe Congolese leger als een prioriteit. We zullen eveneens aandacht besteden aan de hervorming van de politie, zowel voor als na de verkiezingen.

Afrikaanse Unie – NEPAD

De nieuwe verantwoordelijkheid die de Afrikaanse Unie genomen heeft voor eigen beheer van vrede en veiligheid op het continent verdient onze steun. We zullen daarenboven bijzondere aandacht besteden aan acties van regionale organisaties, vooral in verband met Centraal Afrika.
We blijven steun geven aan NEPAD. We hebben dit jaar als medevoorzitter van het nieuwe Partnerschapsforum tussen de G8, de OESO-landen en NEPAD een nieuwe dynamiek kunnen geven aan het donorengagement in Afrika.

3. Relaties met de Verenigde Staten

4. Bilaterale betrekkingen met de andere landen

5. Europese en Internationale veiligheid

Veiligheid en defensie

Het veiligheidsbeleid van België is ingebed in een multilaterale context, onder meer die van zijn lidmaatschap van de Noord-Atlantische Verdrags-organisatie (NAVO) en van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE). Het begrip veiligheid krijgt ook meer gestalte op Europees niveau, in het kader van het Europees veiligheids- en defensiebeleid (EVDB).
Dit Europees veiligheids- en defensiebeleid (EVDB) vormt het kader voor diverse externe crisisbeheersings-operaties, waaraan België op dit ogenblik bijdragen levert in Macedonië en de DRC. In het verleden nam ons land in dit kader deel aan de Artemis-operatie in Congo (Ituri).
Een nieuwe ontwikkeling is dat de EU naast de militaire doelstelling nu ook civiele Headline Goals vastlegt. Daardoor zal de EU in de toekomst op een vlottere manier politiefunctionarissen, rechters en specialisten inzake de rechtstaat en civiele administratie kunnen inzetten in crisisbeheersingsoperaties. De ervaring in onder meer de Balkan toont immers overduidelijk aan dat militaire instrumenten alleen onvoldoende zijn om in conflictgebieden een duurzame vrede te realiseren.
België ondersteunt deze benadering ten volle, omdat die in de lijn ligt van onze visie op veiligheid en vrede. Om geloofwaardig te zijn, moeten we er voor zorgen dat we ook in de praktijk tegemoet kunnen komen aan concrete vragen van de EU voor middelen en personeel voor operaties van civiel crisisbeheer. Aangezien in deze operaties ook expertise van andere departementen is vereist, betekent dit dat civiele crisisbeheersing een aandachtspunt van de Belgische regering als geheel moet worden. We zullen daarvoor de nodige inter-departementale afspraken maken.
Inzake één dimensie van civiele crisisbeheersing kan België overigens een belangrijke bijdrage leveren, nl. wat betreft “institution building” in conflictgebieden: het vormgeven van politieke, bestuurlijke en juridische instellingen, en dit zowel op nationaal als op regionaal en lokaal vlak. Deze “institution building” in conflictgebieden is cruciaal, omdat dit er kan toe bijdragen de relaties tussen verschillende bevolkingsgroepen op een vreedzame manier te organiseren. België beschikt op dit vlak over een grote expertise.
Tijdens de Top van Brussel van april 2003 gingen Frankrijk, Duitsland, Luxemburg en België de verbintenis aan een collectieve capaciteit te ontwikkelen voor de planning en uitvoering van militaire crisis-beheersingsoperaties. Alhoewel de Top van Brussel initieel op veel weerstand stootte, heeft dit toch bijgedragen tot het doorbreken van enkele taboes binnen de EU. Daardoor ontstond een nieuwe dynamiek, waardoor anderhalf jaar later vergaande voorstellen over de creatie van een civiel-militaire planningscel worden besproken door alle 25 EU-lidstaten. Dit toont aan hoe ook kleinere lidstaten invloed kunnen uitoefenen op de ontwikkeling van het Europees buitenlands- en veiligheidsbeleid.
België moet kunnen deelnemen aan internationale vredesmissies in het kader van de Verenigde Naties, de Europese Unie en de NAVO. De regering zal erop toezien dat de inspanningen voor de investeringen in de militaire capaciteit bijdragen tot het realiseren van onze doelstelling, zowel binnen de EVDB als binnen de NAVO. Deze investeringen en de deelname aan de missies zijn noodzakelijk voor de geloofwaardigheid van België.

NAVO

Het Transatlantische partnerschap blijft een strategische prioriteit voor Europa en voor België. Ons land neemt actief deel aan de ontwikkeling van de strategische doelstellingen van de organisatie, met het respect voor haar bestaansreden: een collectieve Verdedigingsalliantie.
Met het einde van Koude Oorlog ondergaat de NAVO diepgaande veranderingen en heeft ze nieuwe taken gekregen. Met de beslissing te opereren in gebieden “out of area”, neemt de NAVO de jongste jaren de vorm aan van een globaal veiligheidsinstrument. Dit gaat gepaard met een aanpassing van de militaire capaciteit en planning. In dit kader is de NAVO o.m. actief in Afghanistan en Bosnië.
Binnen de NA VO is een nieuwe verstandhouding nodig die zich baseert op twee gelijkaardige pijlers en zo de nieuwe Europese realiteit reflecteert. In elk geval blijft de regering ervan overtuigd dat de Verenigde Staten en de Europese Unie er belang bij hebben hun inspanningen te bundelen om hun gemeenschappelijke doelstelling van vrede, stabiliteit, welvaart en gerechtigheid in de wereld te verwezenlijken.
De engagementen van België op het vlak van Europese defensie zijn niet bedoeld om een tegenmacht uit te bouwen, maar wel om een sterke Europese entiteit te ondersteunen, die als verantwoordelijke partner kan optreden en haar deel van de lasten kan dragen.

OVSE

De OVSE speelt een belangrijke rol in de internationale samenwerking op het Europese continent. Ons voorzitterschap van de OVSE in 2006 is een sterk signaal van ons engagement voor het multilateralisme en van de internationale samenwerking op het Europees continent. Het bevestigt het belang dat gehecht wordt aan deze organisatie, aan de rol die ze kan spelen en aan de domeinen die ze behandelt: de dialoog over veiligheid, economie, milieu en mensenrechten en de nieuwe uitdagingen, zoals migratie, discriminatie, racisme en antisemitisme. Dit bevestigt eveneens het belang dat ons land hecht aan de betrekkingen met de landen van Centraal-Azië en de Kaukasus, evenals Centraal- en Oost-Europa.
De uitdaging die de Belgische regering wil aangaan is belangrijk. Het gaat erom een bijdrage te leveren tot een strategie waardoor de stabiliteit, de veiligheid en de welvaart verder reiken dan de grenzen van de Europese Unie, in de gehele Euro-Atlantische zone die de OVSE bestrijkt, met de 55 landen die er lid van zijn.

De mensenrechten

De bevordering van de mensenrechten vormt één van de basiselementen van het Belgisch en Europees buitenlands beleid. De mensenrechten maken integraal deel uit van de acties die we ondernemen op het internationale toneel, zoals de strijd tegen vreemdelingenhaat, discriminatie en onverdraagzaamheid of de strijd tegen de mensenhandel.
Ernstige schendingen van de mensen-rechten liggen vaak aan de basis van crisissituaties en conflicten. Daarom is het absoluut noodzakelijk de dimensie “mensenrechten” te integreren in de preventie van conflicten en in de acties die ondernomen worden om deze op te lossen.
Een coherente en gecoördineerde aanpak verzekeren, zowel op bilateraal niveau als binnen de verschillende betrokken multilaterale instellingen - voornamelijk de EU, VN, OVSE, Raad van Europa – is daarom belangrijk, zodat de geplande collectieve acties doeltreffender worden.

Non-proliferatie, wapencontrole en ontwapening

Het bestrijden van het gevaar van de verdere proliferatie van massavernietigingswapens vormt een fundamenteel onderdeel van onze nationale en Europese veiligheidspolitiek. België ondernam een reeks stappen die in het verlengde liggen van het huidige activisme op zowel Europees als mondiaal vlak. Ons land ondersteunde de Resolutie 1540 van de VN-Veiligheidsraad, die oproept tot verhoogde exportcontrole en betere beveiliging van risicomateriaal. België zette dit engagement om in concrete daden, onder meer door deel te nemen aan het Proliferation Security Initiative en het Global Partnership.
Van essentieel belang is ook het Europese actieplan inzake non-proliferatie, waarvan wij een doeltreffend en dynamisch instrument moeten maken. De geloofwaardigheid van de EU zal getoetst worden aan haar capaciteit om op een zo efficiënt mogelijke wijze om te gaan met de proliferatieproblematiek.
Veel aandacht verdienen Iran en Noord-Korea. Als lid van de Raad van Bestuur van het Internationaal Agentschap voor Atoomenergie, is het onze taak deze problematiek van zeer nabij op te volgen.
België roept Iran op om haar samenwerking met het IAEA te intensifiëren. Het recente akkoord dat werd bereikt tussen de EU en Iran is hoopgevend. Aangaande Noord-Korea moet alles in het werk worden gesteld opdat het land opnieuw inspecteurs zou toelaten.
In 2005 verdient de belangrijke herzieningsconferentie van het Non-Proliferatieverdrag onze aandacht. België herbevestigt het onlosmakelijke verband tussen non-proliferatie en nucleaire ontwapening. Enkel een evenwichtige vooruitgang in beide domeinen laat ons toe de rol van het Non-Proliferatieverdrag als centrale hoeksteen van het internationale non-proliferatieregime te vrijwaren.
De regering zal verder ijveren voor de universalisering van de strijd tegen antipersoonsmijnen. De Toetsings-conferentie van de Conventie op het Verbod op
Landmijnen in Nairobi bood onlangs de gelegenheid om het internationaal profiel van ons land op dit vlak nog eens in de verf te zetten.

Terrorisme

Sinds de aanslagen van 11 september in New York staat de strijd tegen het terrorisme centraal op de internationale agenda. De aanslagen van 11 maart laatstleden te Madrid hebben aangetoond dat ook Europa kwetsbaar is. We moeten maximaal anticiperen op deze bedreigingen. Het fenomeen is overigens behoorlijk geëvolueerd de laatste jaren. De strijd tegen Al Quaida is niet meer van dezelfde aard als deze tegen traditionele terroristische organisaties als IRA of ETA.
Organisaties zoals Al Quaida vertonen meer verspreide en minder zichtbare kenmerken. Dat maakt onze strijd nog moeilijker.
In het kader van deze strijd tegen het terrorisme heeft de internationale gemeenschap sedert 11 september een aantal maatregelen getroffen. Denk aan Resolutie 1373 van de VN-Veiligheidsraad over het financieren van terrorisme, aan het Europees aanhoudingsmandaat, aan de versterkte medewerking van de juridische instanties en de politie, aan de verbetering van de informatie-uitwisseling en aan de aanstelling van een Speciale Europese Coördinator voor het terrorisme.
In de strijd tegen het terrorisme zijn de klassieke instrumenten zoals het politioneel onderzoek, de informatie-uitwisseling, arrestaties en veroordelingen belangrijker dan ooit geworden. Maar men moet zich ook de vraag stellen hoe het komt dat de terreurorganisaties zo weinig moeilijkheden ondervinden bij hun rekrutering.
De wortels van het probleem moeten grondig aangepakt worden. Daarom is België verheugd over het feit dat de EU het rekruteringsthema centraal in het Actieplan geplaatst heeft. België heeft daartoe op een significante manier bijgedragen door een seminarie te organiseren voor de 25 lidstaten.
Buitenlandse Zaken vervult in de strijd tegen het terrorisme een bijzondere rol, enerzijds als informatiebron naar onze eigen veiligheidsdiensten toe, en anderzijds als internationaal aanspreekpunt voor ons land. Daarom zal er op korte termijn een Bijzonder Ambassadeur inzake de strijd tegen het terrorisme aangeduid worden, die aan het hoofd zal komen te staan van een versterkte antiterrorismecel.
Veel aandacht zal in dit verband gaan naar de zogenaamde “failing” of “failed states”. Het gaat daarbij om landen waarvan de staatsstructuur zozeer intern verzwakt is, dat daardoor destabiliserende effecten voortspruiten voor de regio waar zij zich bevinden, en zo indirect voor de hele wereld. De Wereldbank berekende dat ruim 500 miljoen mensen leven in “failing states”. Het komt er op aan om deze landen te helpen om hun soevereine capaciteiten te herwinnen of te verbeteren, opdat ze opnieuw als verantwoordelijke staten zouden kunnen optreden. Ons land zal daartoe middelen vrijmaken op de budgetlijnen preventieve diplomatie en conflictpreventie.

6. Multilateralisme en de Verenigde Naties

De gebeurtenissen van deze wereld ontsnappen steeds meer aan de controle van de individuele nationale regeringen. Internationale samenwerking is noodzakelijk. Ons beleid wordt steeds meer bepaald door multilaterale akkoorden. Kyoto, Johannesburg, Monterrey, Doha, WTO, de Raad van Europa,… allen dragen zij bij tot meer stabiliteit, democratie, welvaart of tot de uitbouw van de internationale rechtsorde.
De VN-top, voorzien voor 2005, zou moeten uitmonden in een bevestiging van het multilateralisme als enig geloofwaardig antwoord op de globale uitdagingen. Deze top zal de gelegenheid bieden om de internationale gemeenschap te mobiliseren voor de Millennium-ontwikkelingsdoelstellingen en de nodige financieringsbronnen.
Het multilateralisme vereist een versterkte visie en ambitie. Elkeen lijkt dezelfde waarden te verdedigen – democratie, vrijheid, gerechtigheid, duurzame ontwikkeling, mensenrechten - maar wanneer gevraagd wordt welke de beste wijze is om het doel te bereiken, komen vaak uiteenlopende meningen naar voor.
Meer effectief multilateralisme, zoals Javier Solana het noemt, is noodzakelijk, maar lijkt een terugkerend probleem te worden. Niet alleen binnen de VN-Veiligheidsraad – denk aan Irak – maar bijvoorbeeld ook binnen de WTO. Dit wordt een belangrijke opdracht.
Men moet eveneens alles in het werk stellen voor een versterkt en rechtvaardiger globaal bestuur. Daarom is België verheugd dat de Secretaris-generaal van de Verenigde Naties, Koffi Annan, een forum samenstelde van voorname persoonlijkheden dat zal werken rond “bedreigingen, uitdagingen en veranderingen”. Het rapport van dit forum vormt de basis voor een hervorming van de VN en de Veiligheidsraad en het wordt in september 2005 besproken door de wereldleiders in New York.
Ons land neemt actief deel aan het overleg over en het uitwerken van een globaal doelgericht en evenwichtig bestuurssysteem, middels een reeks suggesties, door België en Duitsland geformuleerd, erop gericht de economische en sociale Raad van de Verenigde Naties efficiënter te maken. We nemen ook actief deel aan het beraad over de versterking van de pijler “milieu” door het debat te voeren over de creatie van een gespecialiseerd VN-agentschap voor dit domein.
De Verenigde Naties spelen een doorslaggevende rol in de totstandkoming van een wettige internationale rechtsorde. België zal alles in het werk stellen om de centrale rol van de Verenigde Naties te versterken in de bevordering van de vrede en de veiligheid in de wereld.
Het is vanuit dit fundamenteel engagement dat de Belgische regering beslist heeft zich kandidaat te stellen voor de VN-Veiligheidsraad voor de jaren 2007-2008. Onze kandidatuur zal van de regering en het parlement een grote inzet vergen indien ze kans op slagen wil hebben. Inhoudelijk zal de regering een campagne voeren over de rol van de Verenigde Naties en het multilateralisme, en over de principes die het buitenlands beleid en de internationale betrekkingen moeten schragen.

Raad van Europa

In een veranderende internationale context wordt de Raad van Europa gevraagd te beraadslagen over de herdefiniëring van haar rol en van haar relaties met de andere internationale organisaties, in het bijzonder met de OVSE. De derde Top van de Raad van Europa in mei 2005 (Warschau) zal volledig gewijd zijn aan deze kwestie. De Raad van Europa zal verzocht worden haar toekomstige rol te definiëren binnen de opbouw van een Europa zonder tegenstellingen.
Het Protocol nr. 14 van de Europese Conventie van de Rechten van de Mens werd aangenomen op het Ministercomité in mei laatstleden te Straatsburg. Tijdens deze vergadering heeft België een krachtige verdediging gevoerd voor het recht op individuele toegang tot het Hof zonder restricties. Het Protocol beoogt een efficiënter optreden van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in het kader van de dossiers die ze dient te behandelen.

7. Preventieve diplomatie

Conflictpreventie en de zoektocht naar vreedzame oplossingen voor conflicten staan bovenaan de agenda van het buitenlands beleid van ons land. De geschiedenis toont immers aan dat het grijpen naar de wapens zelden leidt tot een duurzame oplossing van conflicten, maar integendeel tot eindeloze confrontaties en geweldplegingen.
Om die reden wil België met doelgerichte acties de spanningen die confrontaties dreigen te veroorzaken, doen afnemen. We willen ook bijdragen tot de onderhandelde regelingen voor bestaande conflicten, om zo post-conflictuele situaties te doen evolueren naar duurzame oplossingen. Teneinde de samenhang en de dynamiek van ons buitenlands beleid te versterken, werden de budgetlijnen voor preventieve diplomatie en conflictpreventie samengebracht onder de bevoegdheid van de Minister van Buitenlandse Zaken. Met dezelfde bekommernis voor samenhang en doeltreffendheid zal de regering erop toezien dat de instrumenten voor preventieve diplomatie en voor conflictpreventie in functie staan van ons buitenlands beleid.
De nadruk ligt daarbij op de opbouw of wederopbouw van democratische structuren en van de rechtsstaat. Maar daarnaast gaat het ook om steun aan vredesoperaties, aan ontwapening, demobilisatie, aan de wederopname van de soldaten in de burgermaatschappij, de wederopbouwprogramma’s, aan het electorale proces en aan de bevordering van de democratie en van de mensenrechten.
De situatie van de “failed” en “failing states” vraagt ook hier extra aandacht.

8. Economische diplomatie

9. Consulaire Zaken

[Nr.10]

Oorspronkelijk geplaatst door Kallikles

China respecteert de soevereiniteit van Congo. Meer vragen de Congolezen ook niet. Het laatste wat ze nodig hebben is christelijke 'naastenliefde' annex paternalisme en vergelijkbare perversiteiten.

Het is juist door publiekelijk te verkondigen dat ze de soevereiniteit respecteren, dat ze ze totaal niet respecteren.

Eigenlijk zeggen de chinezen: jullie soevereiniteit kan ons geen bal schelen.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Djimi

Hij had op z'n minst z'n tong zeven keer in z'n mond mogen ronddraaien vooraleer hij begon te orakelen, nee?

Als het zo geforceerd moet stuur je toch iemand anders niet?

Van een minister verwacht ik diplomatieke eigenschappen, zeker die van Buitenlandse Zaken.

Uit bovenstaande beleidslijnen...eerste zin:

Het buitenlands beleid van een land is in de eerste plaats gericht op de versterking en de uitbouw van de eigen belangen.

De vraag die zich dan stelt is of Degucht's uitspraak in de lijn ligt van zijn eigen beleidslijnen. Qua intentie wel waarschijnlijk. Qua effect echter...

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Nr.10

Het is juist door publiekelijk te verkondigen dat ze de soevereiniteit respecteren, dat ze ze totaal niet respecteren.

Eigenlijk zeggen de chinezen: jullie soevereiniteit kan ons geen bal schelen.

Geldt dat soort van logica voor niet Chinezen ook?

[BladeToke]

Morele plicht
Congo is niet te spreken over uitspraken van minister De Gucht. Die zei onlangs nog op RTL-TVi dat België, dat ongeveer 200 miljoen euro per jaar aan Congo geeft, "niet alleen het recht, maar ook de morele plicht heeft om te zeggen wat er in Congo gebeurt, en dat gaat niet de goede richting uit".

jep België heeft het recht om zo uitspraken te doen...

[Nr.10]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Geldt dat soort van logica voor niet Chinezen ook?

Wat is het alternatief?

[C2C]

Oorspronkelijk geplaatst door Another Jack

Dus gewoon poen geven. And that's it!

'Soevereiniteit' is een woord waar de Congolees (behalve de Kabila-clan) niets voor koopt, 'soevereiniteit' belet niet dat rebellen de Congolees zijn vrouw verkracht en het dorp in de fik steekt.

China is in Congo voor $6 miljard aan levensnoodzakelijke infrastructuur aan 't bouwen:

-autowegen - maar liefst 3500 kilometer
-spoorwegen - maar liefst 3000 kilometer
-32 hospitaals
-145 gezondheidscentra
-2 universiteiten
-en nog veel meer.



Daar kunnen de Belgen een dikke teut aan zuigen.

China geeft niet zomaar geld, het bouwt er ook de meest essentiële zaken mee, en wel op de meest efficiënte manier - omdat dat in China's eigenbelang is.

Eer een Belgische ontwikkelingsorganisatie of een project 1 kilometer weg heeft aangelegd in Congo zijn we 20 jaar verder en is er maar 1% van de fondsen naar die weg gegaan. De overige 99% zijn naar de consultants en de recepties gegaan.

De Chinezen bouwen trouwens bruggen, wegen, spoorwegen en klinieken aan een derde van de prijs. Belgische bedrijven, laat staan Congolese, zijn niet efficiënt.

Sorry, op dit punt hebt ge het dus echt bij het verkeerde eind.

China bouwt Afrika op, op een zeer efficiënte manier, in volle respect van de soevereiniteit van die landen.

Als die landen problemen hebben met hoe de Chinezen dat doen, dan zullen ze dat wel zelf zeggen. Niemand heeft zich daarmee te moeien.

En als de Afrikanen zelf moeite hebben met de Chinese aanpak, dan zullen ook zij dat wel laten blijken. Ze hebben geen Belgen nodig om hun duidelijk te maken dat hun mensenrechten geschonden worden.

Er is trouwens al volop verzet in Katanga aan't groeien rond de mijncontracten met China. Lokale organisaties uit de société civile zijn zich aan't organiseren. Goed bezig. Eerste tekenen van formele emancipatie. België mag dat steunen, maar moet dat niet sturen.

Kortom, China en Congo zijn twee soevereine landen die een mega-deal hebben gesloten. Wij mogen jaloers zijn. Maar daar moet het bij blijven.


Hier, schone BBC video over de $6 miljard aan projecten van China in Congo:

http://news.bbc.co.uk/2/hi/programme...ht/7343060.stm

België mag zeker ook wat proberen te helpen, maar dat moet dan wel op een efficiënte manier en op een niet-paternalistische manier. Anders riskeren ze door de Congolezen buitengetrapt te worden - wat precies nu aan't gebeuren is.

[Kallikles]

Oorspronkelijk geplaatst door Nr.10

Het is juist door publiekelijk te verkondigen dat ze de soevereiniteit respecteren, dat ze ze totaal niet respecteren.

De Nr. 10 waagt zich aan de dialectiek?

[forzaflandria]

Soevereiniteit respecteren voor Congo, China en alle 'anti-kolonialistische' regimes betekent natuurlijk ook 'moord er maar verder op los, het kan ons niet schelen, als we maar geld verdienen.'