Democratie versie Chavez

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Dat is het fundamentele drama van de 50% democratie he. Een arme meerderheid kan een rijke minderheid onbeperkt uitzuigen.

Die rijken werden rijk door de armen decennialang uit te zuigen.

Chavez gebruikt de olierijkdommen voor de armen en bevriende landen in plaats van aan westerse en inheemse privé-bedrijven te verkwantselen die de winst dan op een Zwitserse of Panamese rekening zetten.

Olierijkdommen in Rusland, Saudi ArabiË, etc. verdwijnen doorgaans in de zakken van een heel kleine elite. Zo was het vroeger ook in Venezuela.

Ook in de VS zie je dat aandeelhouders van grote bedrijven met een onevenredig aandeel van de winst gaan lopen.

[eno2]

Het vervelende in een democratie is, dat de meerderheid wint

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door Kallikles

Schandalig! Die arme rijkaards worden genadeloos uitgebuit door die armoezaaiers. Straks gaan ze nog hun Rolls moeten verkopen! Ik stel voor dat we een geldinzamelingsactie houden voor de rijken in Venezuela.

Op elke liter brandstof die we tanken, kunnen we b.v. 10 eurocent extra betalen voor de rijken in Venezuela. Que te parece?

De rijken in landen als Venezuela zijn doorgaans ook blanken. Capriles is van Spaans-Pools-Joodse origine, Chavez een mesties. (zoals de overgrote meerderheid van de Venezuelanen, die van gemengd Indiaanse, Afrikaanse, Arabische en blanke origine zijn) Voor Chavez waren alle presidenten en bijna alle parlementsleden blanken. (15% van de bevolking)

Wel grappig dat in bijna heel Latijns-Amerika Arabieren (meestal van Syrische, Palestijnse of Libanese origine, zoals Shakira) als blanken beschouwd worden en meestal ook tot de elite behoren.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

"I send him my congratulations," Capriles told supporters

En ook Chavez toont zich grootmoedig:

“Han reconocido la verdad, han reconocido la victoria del pueblo y para ellos nuestro reconocimiento"

(Ze hebben de waarheid erkent, de overwinning van het volk, en krijgen onze onze erkentenis.)

Verder roept Chavez op tot dialoog met de oppositie. Het wordt tijd dat Venezuela een oppositie krijgt die het land niet probeert te benadelen (zie bv. de sabotage van de olieindustrie, of de agressieve volksverdelende rechtse pers) gewoon om Chavez van de macht proberen te krijgen, een oppositie ook die niet schatplichtig is aan Washington en daardoor de soevereiniteit van Venezuela in gevaar brengt.

[Kallikles]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Inderdaad.

In jouw ideale wereld hebben we dus meer Rolls Royces enerzijds en meer sloppenwijken anderzijds?

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

En ook Chavez toont zich grootmoedig:

“Han reconocido la verdad, han reconocido la victoria del pueblo y para ellos nuestro reconocimiento"

(Ze hebben de waarheid erkent, de overwinning van het volk, en krijgen onze onze erkentenis.)

Verder roept Chavez op tot dialoog met de oppositie. Het wordt tijd dat Venezuela een oppositie krijgt die het land niet probeert te benadelen (zie bv. de sabotage van de olieindustrie, of de agressieve volksverdelende rechtse pers) gewoon om Chavez van de macht proberen te krijgen, een oppositie ook die niet schatplichtig is aan Washington en daardoor de soevereiniteit van Venezuela in gevaar brengt.

Kortom de oppositie moet meewerken met het socialistische project

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Kortom de oppositie moet meewerken met het socialistische project

Nee, maar ze moeten constructieve oppositie voeren, bvb. kritiek op zwakke punten in het beleid zoals veiligheid, maar ook de positieve erkennen en niet oproepen tot gewelddadige omverwerping, militaire coup of Chavez als vijand nummer één van het vaderland voorstellen. Dat pakt niet langer, zeker niet bij de armen die hun levensstandaard erop vooruit zagen gaan.

Door de militaire coup te steunen heeft de rechtse oppositie EN de VS alle krediet verspeeld, niet alleen bij de armen maar ook bij een groot deel van de intelligentia.

Capriles was gematigder en maakte daarom meer kans, maar veel mensen zagen in hem een marionet van de rijke elite die zijn ware kleuren nog niet liet zien, waarschijnlijk terecht.

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door Frankenstein

Er worden in Venezuela aan de lopende band mensen doodgeschoten, vanwege de totaal uit de hand gelopen misdaad daar. Chavez kan daar zeker zeker verantwoordelijk worden gehouden, oa door politieke vrienden/lees bavianen op hoge posten bij de politie te zetten waarvoor ze niet geschikt zijn. Alsook het Robin Hood achtige eigenschappen dat hem kenmerkt (stelen/onteigenen van de rijken) dat zeker weer zijn neerslag vind op de bandieten, 'die het dan ook maar komen halen'

Echter het is onzin om Chavez te beschuldigen van deze 2 (politieke) moorden.

Niet dat ik in zijn ziel kan kan kijken, iig hij heeft reeds lang de gelegenheid gehad om politieke tegenstanders te kunnen liquideren, hetgeen hij in het verleden niet gedaan heeft, tenminste zover ik weet.

Als Chavez zo slecht is, waarom blijven de mensen dan op hem stemmen?

Ik denk dat hij heel veel gedaan heeft voor de "barrio's" maar inderdaad de veiligheid wat heeft verwaarloosd (is vooral een probleem voor de rijken en middenklasse). Hij heeft beloofd daar verandering in te brengen, en verwees onder andere naar Cuba, een van de veiligste landen ter wereld.

Meer politie, wijkcomité's, corrupte officieren ontslaan, strengere straffen.

[tomm]

Poverty Reduction in Venezuela: A Reality‐Based View
BY MARK WEISBROT*

*Mark Weisbrot is Co-Director at the Center for Economic and Policy Research in Washington, DC. This paper was published in ReVista: Harvard Review of Latin America, Volume VIII, Number 1, Fall 2008, which can be accessed online at <http://www.drclas.harvard.edu/files/revista_fall_08_final.pdf>.





Venezuela has seen a remarkable reduction in poverty since the first quarter of 2003. In the ensuing four years, from 2003 to 2007,1 the poverty rate was cut in half, from 54 percent of households to 27.5 percent. (See Table 1). Extreme poverty fell even more, by 70 percent – from 25.1 percent of households to 7.6 percent.
These poverty rates measure only cash income; as will be discussed below, they do not include non-cash benefits to the poor such as access to health care or education.
If Venezuela were almost any other country, such a large reduction of poverty in a relatively short time would be noticed as a significant achievement. However, since the Venezuelan government, and especially its president, Hugo Chavez Frias, are consistently disparaged in major media, government, and most policy and intellectual circles, this has not happened. Instead, the reduction in poverty was for quite some time denied. Until the Center for Economic and Policy Research published a paper correcting the record2 in May 2006, publications such as Foreign Affairs, Foreign Policy, the Washington Post, the New York Times, the Financial Times, the Miami Herald, and many others all published articles falsely asserting that poverty had increased under the Chavez government.3


When it could no longer be denied, the government's opponents – who have a near-monopoly of the debate about Venezuela outside the country -- then tried to put a negative spin on it. An article in the March/April issue of Foreign Affairs by Francisco Rodriguez (2008), attempts to argue that “a close look at the evidence reveals just how much Chávez's 'revolution' has hurt Venezuela's economy -- and that the poor are hurting most of all.”4 I have dealt with these assertions in detail elsewhere5 and will only treat some of them briefly here.
As can be seen from Table 1, the poverty rate fell from 1999-2001, and then rose sharply in 2002-2003. This is to be expected, since the economy was devastated in 2002-2003 by an oil strike (joined by business owners), losing 24 percent of GDP from the third quarter of 2002 to the first quarter of 2003. In terms of lost income, this is comparable to the U.S. economy in some of the worst years of the Great Depression.
4

It would not seem logical to hold the government responsible for the economic impact of the oil strike and business lockout, since that was carried out by its opponents. Indeed, a strong case can be made that the government could not do much at all about poverty for its first four years (1999-2003). During this time it did not have control over the national oil company – Petroleos de Venezuela, or PDVSA, and there was considerable instability, including a military coup (April 2002) and the strike.6
Once the government got control over the oil industry and the major opposition groups agreed to pursue their goal of removing Chavez through a referendum (May 2003), the economy began to grow rapidly and poverty was sharply reduced. (See Figure 1). In the five years from the bottom of the recession in the first quarter of 2003, to the first quarter of 2008, the economy grew by a remarkable 88.3 percent.


Rodriguez (2008a) asserts that this halving of the household poverty rate in four years is not very good:
“The real question is thus not whether poverty has fallen but whether the Chávez government has been particularly effective at converting this period of economic growth into poverty reduction. One way to evaluate this is by calculating the reduction in poverty for every percentage point increase in per capita income -- in economists' lingo, the income elasticity of poverty reduction. This calculation shows an average reduction of one percentage point in poverty for every percentage point in per capita GDP growth during this recovery, a ratio that compares unfavorably with those of many other developing countries, for which studies tend to put the figure at around two percentage points. (2008a, p.52-53).”
This implies that other countries have had twice as much poverty reduction per unit of economic growth as Venezuela. This is not true, and Rodriguez subsequently acknowledged this, listing Venezuela's income elasticity of poverty reduction at 1.67, which is closer to two than one.7 But an elasticity of two is not the relevant comparison.
Table 2 shows country and regional data from the World Bank for thirty-four growth spells of more than forty percent in per capita GDP, over the last two decades. As can be seen from the table, there are only three countries with a better income elasticity of poverty reduction than Venezuela.
And even this comparison understates Venezuela’s success. The World Bank data is for a $2 per day8 poverty line, whereas Venezuela's poverty line is about 50 percent higher than this. The income elasticity of poverty reduction is much less elastic – that is, there is much less poverty reduction for a given amount of growth -- for higher poverty lines.9 And as noted above, we are here only looking at cash income, ignoring gains for the poor in health care and education.
So it is not possible to assert that Venezuela's income elasticity of poverty reduction is lacking by any reasonable international comparison. On the other hand, it is not clear how relevant this measure is. In four years, poverty has been cut in half and extreme poverty by 70 percent. This is a major achievement. The United Nations' Millennium Development Goals call for a reduction in extreme poverty by half over the period 1990-2015. Should anyone, including the poor, care if Venezuela’s very rapid reduction in poverty is high or low or medium relative to the amount of economic growth that has taken place? In other words, if Venezuela's income elasticity of poverty reduction were not so high, but poverty were cut sharply because of rapid economic growth – including rising employment and real wages – what would be wrong with that? In any case, the question is moot, since Venezuela has had a rapid reduction in poverty even for the amount of growth that it has had.

The poverty and extreme poverty rates in Venezuela are based only on cash income, so they do not include the increased access to health care and education that the poor have gained since the government has gotten control over the oil industry. From 1999 to 2007, the number of primary care physicians in the public sector increased more than twelve times, from 1,628 to 19,571, providing health care to millions of poor Venezuelans who previously did not have access to health care.
Access to education has also been greatly expanded. This is especially true at the level of higher education: from the 1999-2000 school year to 2006-2007, enrollment increased by 86 percent; estimates for the 2007-2008 school year put the increase at 138 percent from the 1999-2000 base. For secondary education, the increase from the 1999-2000 school year to 2006-2007 is 54 percent. For basic education (grades 1 through 9) the increase over this period was 10 percent; but this was already at a 91 percent gross enrollment level in 1999-2000.
Some 3.9 million school children – about half of the population between three and seventeen years of age – now receive lunches in school.
In addition, more than 15,000 government (Mercal) food stores distribute basic food items at discounts from 27 to 39 percent; and there are some 894,300 people served by soup kitchens. Some of the impact of the discounted food from the Mercal stores – but not the soup kitchens or school lunches -- should show up in Venezuela’s cash-income based poverty rate through lower prices, although it is difficult to say exactly how much.
It is therefore clear that the sharp reduction in poverty in Venezuela, as measured by the official poverty rate, captures only a part of the improvement in living standards for the poor.
There is no doubt that substantial improvements in the labor market, especially in the private sector, during the present economic expansion, contributed greatly to the sharp reduction poverty.
Measured unemployment has dropped sharply, from 19.7 percent in the first quarter of 2003 to 8.2 percent in the first quarter of 2008. If we compare to the beginning of the Chávez administration, unemployment stood at 15.6 percent in the first quarter of 1999. By any comparison, the official unemployment rate has dropped sharply. Of course, an unemployment rate of 8.2 percent in Venezuela, as in developing economies generally, is not comparable to the same rate in the United States or Europe. Many of the people counted as employed are very much underemployed. But the measure is consistent over time, and therefore shows an enormous improvement in the labor market. This can be seen in other labor market indicators. For example, employment in the formal sector has increased to 6.35 million (2008 first quarter), from 4.40 million in the first quarter of 1998 and 4.50 million in the first quarter of 2003. As a percentage of the labor force, formal employment has increased significantly since 1998, from 52.0 to 56.2 percent (2008).
There has been an increase of about 2 million jobs in the private sector and 633 thousand jobs in the public sector since the first quarter of 1999. Perhaps most importantly, employment as a percentage of the labor force has increased by 7 percentage points since the first quarter of 1999, which is quite substantial. (Since 2003, it has increased by almost 11.5 percentage points).
ReVista: Harvard Review of Latin America (Fall 2008) • 7
Inequality also shows a substantial decline as measured by the Gini coefficient – from 48.7 in 1998, or alternatively from 48.1 in 2003, to 42 in 2007.10 For a rough idea of the size of this reduction in inequality, compare this to a similar movement in the other direction: from 1980-2005, the Gini coefficient for the United States went from 40.3 to 46.9, a period in which there was an enormous (upward) redistribution of income.
The extra scrutiny that the government of Venezuela and its statistics receive, as compared to other countries in the hemisphere, has produced some very modest positive results. For example, Rodriguez (2008) showed that some of the spending listed as “social spending” by PDVSA was inappropriately categorized. This was significant but did not change the overall picture, since eliminating this spending resulted in a measured increase of 218 percent in real social spending per capita, as opposed to a previously measured 314 percent. Ortega and Rodriguez (2006) also raised some serious doubts about the official data on the number of people who participated in the Venezuelan government’s national literacy campaign, although the data that their research was based on did not allow for any firm conclusions.11
It may turn out that some of the official data that we are using today will be revised or replaced by better data, as happens in many countries. But overall, there is no evidence that the accuracy of government data in Venezuela has deteriorated in recent years or compares unfavorably to that of similar middle-income countries. Most of the controversy over social and economic progress under the Chavez administration is simply a result of misinformation, political prejudice, an overwhelming reliance on opposition sources, and an overall political and media climate of hostility toward a government that finds itself in conflict with Washington.

Een wetenschappelijke Amerikaanse studie over de succesvolle strijd tegen armoede in Venezuela.

[Johan Bollen]

Meer dan 80 % opkomst ook. Van dit legitimiteitscijfer kan de VS enkel dromen.

[Johan Bollen]

Verkiezingsuitslagen van de laatste jaren in Venezuela. Merk de stijgende opkomst met elke presidentsverkiezing.

[Johan Bollen]

Goede samenvatting van de huidige situatie en toekomstverwachtingen in Venezuela:

El nuevo triunfo del presidente, en 2012, ampl�*a el horizonte de transformaciones estructurales de Venezuela. El gobierno ha fortalecido el papel del Estado en la econom�*a, con mayor poder para planificar e implementar pol�*ticas, buscando intervenir – con creciente participación popular – en los principales medios de producción. Internamente, el petróleo ha financiado la estructuración y el fortalecimiento del mercado nacional, con un proceso soberano de industrialización (distinto a la industrialización dependiente y asociada a las transnacionales, llevada a cabo a partir de los años sesenta por Rómulo Betancourt y Nelson Rockefeller), la creación de nuevas empresas básicas e importantes obras de infraestructura.

Paulatinamente, los recursos que antes hab�*an sido canalizados para las compañ�*as petroleras o hacia cuentas bancarias de la élite privilegiada, fueron transformados en herramienta del Estado para combatir la pobreza y la econom�*a rentista, improductiva e importadora. Externamente, los recursos del petróleo han sido utilizados como instrumento para la integración latinoamericana y caribeña, as�* como para el impulso a la construcción de un mundo multipolar. Venezuela ha asumido una nueva posición en sus relaciones internacionales: intenta diversificar su producción y sus exportaciones; diversificar los or�*genes y los destinos del intercambio, no dependiendo comercialmente de un pa�*s comprador o un pa�*s proveedor.

La gran victoria de Chávez abre las puertas, por lo menos hasta 2019, para un camino largo hacia la consolidación de un pa�*s independiente, soberano e industrializado. El gran espectáculo democrático de todos los venezolanos deber�*a ser suficiente para abrir los ojos de los desinformados. Deber�*a ser suficiente para ridiculizar a los grandes medios de comunicación, que niegan lo que es innegable. Ganó Chávez, de nuevo. Ganó la democracia en Venezuela. Los derrotados fueron la élite liberal y privatizadora, las transnacionales del petróleo y del gas, los poderosos medios de comunicación. Junto a los perdedores, por detrás de ellos, están la CIA y el Departamento de Estado de los Estados Unidos.

Als men naar de echte redenen zoekt waarom Chavez zo gehaat is bij de westerse elite...die zijn gemakkelijk af te leiden uit bovenstaand stukje. Chavez is een obstakel voor het westers koloniaal project.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Kallikles

In jouw ideale wereld hebben we dus meer Rolls Royces enerzijds en meer sloppenwijken anderzijds?

Ja.

Niet omdat ik het per se zo wil, maar omdat mensen verschillend zijn, en er zijn die erin zullen slagen om zich Rollsen te kunnen veroorloven, en anderen die nog niet zouden weten hoe ze aan een nagel geraken om aan hun gat te krabben. En ik zag dat het goed was

Wat ik triestig vind, is dat mensen die erin slagen om zich een Rolls kunnen te veroorloven, dat niet mogen, omdat ze aan die die geen nagel hebben bedacht om aan hun gat te krabben, een twingo moeten geven.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Het vervelende in een democratie is, dat de meerderheid wint

Inderdaad. Dat is heel vervelend omdat dat wil zeggen dat ze nadien de minderheid kan mishandelen.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Als Chavez zo slecht is, waarom blijven de mensen dan op hem stemmen?

Chavez is dan ook niet slecht. Aangezien er enorme inkomstenbronnen zijn van de olie, is een socialistisch beleid daar betaalbaar en is dat in elk geval beter dan staatskapitalisme dat enkele profiteurs via staatsmacht en privileges vetmest.

Socialisme is in elk geval beter dan staatskapitalisme.

Maar dat is allebei verschrikkelijk in vergelijking met liberalisme. Behalve in het geval waar de gebraden vogeltjes in uw bek kunnen vliegen terwijl ge op uw gat zit, zoals in Venezuela, zolang de olie vloeit.

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Meer dan 80 % opkomst ook. Van dit legitimiteitscijfer kan de VS enkel dromen.

En de verkiezingen in België zijn al helemaal niet legitiem, want gedwongen

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Chavez is dan ook niet slecht. Aangezien er enorme inkomstenbronnen zijn van de olie, is een socialistisch beleid daar betaalbaar en is dat in elk geval beter dan staatskapitalisme dat enkele profiteurs via staatsmacht en privileges vetmest.

Socialisme is in elk geval beter dan staatskapitalisme.

Maar dat is allebei verschrikkelijk in vergelijking met liberalisme. Behalve in het geval waar de gebraden vogeltjes in uw bek kunnen vliegen terwijl ge op uw gat zit, zoals in Venezuela, zolang de olie vloeit.

Het is volkomen legitiem, ja het hoofddoel van elke democratische staat, de staatsrijkdommen te gebruiken om de ongelijkheid te verminderen, in plaats van een rijke kapitalistische kliek te spekken. Vandaar dat jij tegen democratie bent.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Het is volkomen legitiem, ja het hoofddoel van elke democratische staat, de staatsrijkdommen te gebruiken om de ongelijkheid te verminderen, in plaats van een rijke kapitalistische kliek te spekken. Vandaar dat jij tegen democratie bent.

Zoals ik zeg, in de weinige gelukkige gevallen waar er staatsrijkdommen zijn, is het inderdaad een goed idee om daar sinterklaas voor het volk mee te spelen, eerder dan sinterklaas voor enkel maar de copains.

Maar er zijn niet veel plekken waar er zoveel staatsrijkdommen zijn dat je daar de genereuze sinterklaas mee kan uithangen. En vroeg of laat is dat liedje toch uitgezongen.

In Venezuela zijn er zo van die zwarte vloeibare staatsrijkdommen. Er zijn niet veel plekken waar dat het geval is.

En ik ben niet tegen democratie, maar je moet weten dat 50% democratie een vorm van dictatuur is, als die democratie niet gemuilkorfd wordt door een onveranderbare liberale grondwet die de fundamentele vrijheden van het individu jegens de staat vastlegt (waaronder het recht om zich op vrijwillige basis onbeperkt te kunnen verrijken zonder dat de staat daar een serieus deel mag van komen stelen).

[Kallikles]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Ja.

Niet omdat ik het per se zo wil, maar omdat mensen verschillend zijn, en er zijn die erin zullen slagen om zich Rollsen te kunnen veroorloven, en anderen die nog niet zouden weten hoe ze aan een nagel geraken om aan hun gat te krabben. En ik zag dat het goed was

Wat ik triestig vind, is dat mensen die erin slagen om zich een Rolls kunnen te veroorloven, dat niet mogen, omdat ze aan die die geen nagel hebben bedacht om aan hun gat te krabben, een twingo moeten geven.

Rolls-en zijn pure verspilling van schaarse middelen. De auto werd door intelligente mensen ontworpen als bewijs van hun creatieve intelligentie, als toepassing van abstracte concepten en om de mobiliteit van mensen te verbeteren.

Minderwaardige schepsels die abstracte concepten niet begrijpen, hebben daar echter een status-symbool van gemaakt in hun zoölogische pikorde. Het wordt tijd om dergelijke parasieten en dieven uit te schakelen.

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Chavez is dan ook niet slecht. Aangezien er enorme inkomstenbronnen zijn van de olie, is een socialistisch beleid daar betaalbaar en is dat in elk geval beter dan staatskapitalisme dat enkele profiteurs via staatsmacht en privileges vetmest.

Socialisme is in elk geval beter dan staatskapitalisme.

Maar dat is allebei verschrikkelijk in vergelijking met liberalisme. Behalve in het geval waar de gebraden vogeltjes in uw bek kunnen vliegen terwijl ge op uw gat zit, zoals in Venezuela, zolang de olie vloeit.

Staatskapitalisme is nog beter want dat creëert welvaart die niet in de schoot geworpen wordt, zoals in China. Welvaart die terug herverdeeld wordt onder de bevolking, anders dan bij liberaal kapitalisme dat als gevolg heeft dat een kleine elite ontzettend rijk wordt maar een groot deel van de bevolking doodarm blijft. Staatskapitalisme is trouwens socialisme, want de kapitaalsaccumulatie vindt plaats door de staat, dus het volk, niet door een kleine kapitalistische elite. Staatskapitalisme wordt trouwens steeds populairder, zo zie je dat nu ook BraziliË die weg opgaat. Het succesvolle Chinese model steekt andere landen aan.