Diep gekwetste medemens , Danneels bid voor U

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

De notie "gemengde huwelijken" slaat in het christendom op het huwen van een katholiek met iemand van een andere christelijke belijdenis. Dit wordt toegelaten, in de katholieke Kerk bijvoorbeeld, op voorwaarde dat de kinderen katholiek worden opgevoegd. Zoals al eerder gezegd, bestaat er in de traditionele liturgie daar een speciaal ritueel voor, verschillend van een huwelijksplechtigheid met twee katholieke partners.
"

Zelfs dat is tot WO II zeer moeilijk gebleven. Zo niet in de praktijk vaak onmogelijk. Zo was het in de vorige eeuw, juist voor de Tweede Wereldoorlog, praktisch onmogelijk een huwelijk aan te gaan van een protestant met een katholiek meisje. Getuige het volgende schrijnend verhaal.

"Overheersend tijdens de vooroorlogse periode was onder de katholieken en protestanten een moreel verbod op gemengde huwelijken. Het was vrijwel onmogelijk zo’n huwelijk te laten inzegenen. Een katholieke vrouw uit het centrum van Utrecht leerde haar hervormde man kennen toen deze in 1939 vanwege de mobilisatie vanuit Groningen was gekomen. Hij mocht wel bij haar thuis komen maar voor de pastoor bleef de verhouding aanvankelijk geheim. Totdat een buurjongen, die voor priester leerde, hen aangaf: toen moest hij het huis uit. Niet lang daarna besloot hij dat hij katholiek wilde worden. Dat was niet zo eenvoudig en hij werd er niet in aangemoedigd. Hij moest de katholieke leraren ervan overtuigen dat hij niet vanwege zijn meisje, maar uit andere, edelere motieven wilde overgaan tot het katholicisme.

‘ Je gaat praten en dan zeggen ze, je wordt ondervraagd. Wat eh, waar je vandaan komt, en waarom? He? Nou ja, je zegt: ik denk dat ik ergens tekort kom. Dus ik wil katholiek worden. En toen heb ik twee jaar geleerd, twee avonden in de week. (…) Bij die pastoor ja. En dan ja, dan leer je al die tekstjes. Maar ja dat is om het katholicisme,ja, een beetje onderscheid in te hebben he? (draagt voor) “Waarom zijn wij op aarde gekomen?” Zo in die sfeer.
Haar biechtvader zei : “Het is flauwe kul! Hij doet dit alleen maar om met jou samen te zijn, hé, maar verder niks”. Maar dan was er een andere kapelaan en die zegt: “Nou, ik begin eraan”. En zo heb ik drie leraren gehad in een half jaar tijd. Zelfs één was nog professsor. (…)

Want: “Blijf je katholiek? Hé? Is het blijvend? Of is het allemaal voor de gein? En doordat je dan blijft en je gaat er een half jaar regelmatig naartoe. .Je bent verplicht om tweemaal per week naar de parochie te komen. En om daar te gaan praten.

Hij werd echt op de proef gesteld.

Vooral in de winter, niet? Want dan in de winterdag, dan is er geen aanleiding om te blijven. Als je dan zo verzwakt bent, en je zegt, nou, ik schei er mee uit; nou dan zeggen ze: dan is het over.(Vrouw: Ze lieten je ook dikwijls voor niets komen hé Ko?)
En ze lieten me ook een paar keren voor niets komen. (Vrouw: om te proberen.) En eh, “ik kom voor Kapelaan Tervoort”. O maar die is er niet. Nee? Maar ik had hem boven zien lopen. Het was zo’n grote parochie met zo’n grote ramen waar hij juist boven een kamer had. “Hij is er wel!” Nou dat zal ik even gaan kijken. Je hoeft niet te gaan kijken want hij is er wel. Zo werd je geprobeerd. En, nou ja, uiteindelijk. Daar hebben we woorden over gehad want je moet niet denken dat het zo gemakkelijk gaat! Om mij te belazeren.(…) Ze wilde je proberen. Of wel standvastig genoeg was. Dat is eindelijk de oorzaak. En wanneer dat, een paar keer is dit gebeurd, toen zeg ik: nou gaan we een besluit nemen. U geeft me les of ik neem een andere. Of ik ga naar de zusters Augustinessen. Ik zeg, want katholiek word ik! Neen aan alle kanten zitten ze dat tegen te streven.

Zo lukte het deze man dan toch katholiek te worden en konden zijn uiteindelijk in 1942 trouwen. Daarmee werd van tevoren het ‘gemengd karakter’ van dit huwelijk ongedaan gemaakt. Op papier was het immers een huwelijk tussen twee katholieken."

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Zelfs dat is tot WO II zeer moeilijk gebleven. Zo niet in de praktijk vaak onmogelijk. Zo was het in de vorige eeuw, juist voor de Tweede Wereldoorlog, praktisch onmogelijk een huwelijk aan te gaan van een protestant met een katholiek meisje.

Er waren in Nederland heel wat gemengde huwelijken, maar het werd zeker niet aangemoedigd. Niet bij de katholieken, maar zeker ook niet bij de protestanten. Vooral de gereformeerden waren daarin niet bijzonder buigzaam.

Op de Nederlandse tv is er vele jaren geleden ooit een reportage geweest over gemengde huwelijken. Ook over koppels die voor en tijdens de oorlog waren getrouwd.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Er waren in Nederland heel wat gemengde huwelijken, maar het werd zeker niet aangemoedigd. Niet bij de katholieken, maar zeker ook niet bij de protestanten. Vooral de gereformeerden waren daarin niet bijzonder buigzaam.

Op de Nederlandse tv is er vele jaren geleden ooit een reportage geweest over gemengde huwelijken. Ook over koppels die voor en tijdens de oorlog waren getrouwd.

Tot WO II was er een taboe op de gemengde huwelijken. Zo'n huwelijk was zo goed als onmogelijk af te sluiten. En bovenstaande voorbeeld laat in ieder geval daar niet de minste twijfel over bestaan.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Tot WO II was er een taboe op de gemengde huwelijken.

Jammer, maar u zit fout. Het bewijs zit ook vervat in het feit dat de Roomse Kerk een speciaal huwelijksformulier heeft voor een huwelijk met een niet-katholieke, maar christelijke partner. In de Tridentijnse ritus dan nog!

[the_dude]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Jammer, maar u zit fout. Het bewijs zit ook vervat in het feit dat de Roomse Kerk een speciaal huwelijksformulier heeft voor een huwelijk met een niet-katholieke, maar christelijke partner. In de Tridentijnse ritus dan nog!

De roomse kerk bezit ook officiële richtlijnen over hoe hun volgelingen met kinderen horen om te gaan. In realiteit komt daar niks van in huis hoor.