Hoe motiveer je werknemers?

[Tavek]

Mensen die zich zeer negatief uitlaten over hun werk, bij een werkgever die zijn personeel soigneert (en ford deed dat), mogen stante pede hun C4 komen ophalen voor mijn part.

[hamac]

Oorspronkelijk geplaatst door Erw

Waarom toch altijd die generalisaties als "de spaarders", "de aandeelhouders", enz?
Iemand die aandelen koopt doet dat met spaargeld. Een spaarder wordt een aandeelhouder.

Iemand die aandelen koopt, doet dat met een cash positie, maw liquide middelen die meteen en ogenblikkelijk ingezet kunnen worden.
Spaargeld voldoet niet altijd aan die voorwaarde.

Iemand die aandelen verkoopt krijgt spaargeld.

Neen, die bekomt cash dat wanneer hij geen acties onderneemt, meteen wordt aangevreten door geldontwaarding.

Een aandeelhouder wordt een spaarder.

Geld in een spaarvarken steken is ook een vorm van sparen, maar voor de meesten moet er een meerwaarde aan vastkleven willen ze de term 'sparen' hanteren.

Uw foei-etiket is gebaseerd op wat een dwanginstituut doet, niet op het instrument van waardeopslag.

Wot?

Eigenlijk is er geen zak verschil tussen een spaarder en een aandeelhouder. Een euro spaarder accepteert het risico van de euro munt en een aandeelhouder het risico van het aandeel.

Dus zodra je een aandeel aankoopt ben je beschermd tegen het risico van de munt?

Elke vorm van beleggen/sparen heeft zijn risico's.
Sommige overlappen en sommigen zijn uniek voor de desbetreffende belegging.

Goed, er is dus bijgevolg ook geen verschil tussen een kantoorbediende en iemand die aan hoogspanningsmasten werkt op 70m hoogte.

Het risico van de euro munt is evenzeer verbonden aan een bedrijf (overheid, centrale bank, euro bijmaken, intrestenmanipulatiesysteem) als het risico van het aandeel (opwaarderen of verkwanselen). .

Zo kan die kantoorbediende inderdaad ook onder de printer terecht komen, inderdaad.

Er is maar 1 verschil: perceptie.
Een spaarder kiest niet uitdrukkelijk voor uitlenen van zijn geld, integendeel, en er wordt hem voorgewend dat zijn geld ergens niksdoende opgeslagen ligt. Kijk maar naar de staatspropagandazender VRT waar systeem/staatsfiguren / bedonderaars als D'Hoore en De Grauwe op het nieuws letterlijk verkondigen dat "het geld er niks staat te doen" en dat laten uitschijnen als een zonde. Terwijl iemand die zijn spaargeld inwisselt voor aandelen wel contractueel wordt gezegd dat er risico is op verlies en dat zijn portefeuillewaarde een koersgebaseerd momentele "schatting" is.
In het geval spaargeld is het dus voor systeemfiguren/politici moeilijker om de spaareuro's officieel als verloren te verklaren, het is immers erg lastig om de spaarder iets te verwijten, en tegelijk komen de systeemfiguren/politici zelf onder een negatief licht omdat het net zij zijn die spaargeld lenen > uitgeven. Verloren betekent dan toegeven dat ze het hebben verkwanseld en terugbetaling nalieten.

Maw, het zijn de spaarders die men heeft rechtgehouden en niet de aandeelhouders, want die laatsten zijn er begaaid afgekomen.
Dat is toch wat ik eerder schreef, nietwaar?
En moet diegene zonder spaargeld niet mee opdraaien voor het behoud van diegene die wel spaargeld had met bijhorend risico? Of zijn ze vrijgesteld van de lasten?

Verder, diegenen die u omschrijft als "zij zonder spaargeld", wie zijn dat?

Is die vraag werkelijk zo moeilijk te beantwoorden?

Het enige verschil tussen uitgeven en sparen is tijd. Sparen is gewoon later uitgeven. Waarom dan zouden spaarders van euro's moeten verliezen en uitgevers van euro's niet?

Dus iemand die kiest om niet een bepaald risico te lopen (uitgeven of consumeren is verzaken aan het risico van sparen), moet ten alle tijden mee opdraaien voor zij die vrijwillig kiezen voor dat risico?
Ok, waar kunnen de aandeelhouders die geld verliezen dan aankloppen?

Nochtans is dat ook de visie van de linkerzijde. Ze noemen het alleen anders.
De lusten voor de betrokkenen en de lasten voor een breder veld.
Wat de linkerzijde evenzeer vergeet te melden is dat hun geliefde SZ-systeem eigenlijk niet anders werkt.
Dus richt de linkerzijde maar haar pijlen op de bank als instituut ipv de werkelijke begunstigden bij het rechthouden van de banken. Want de spaarders zitten natuurlijk ook in hun middens.

Gezien de aandeelhouders veel geld hebben verloren, moet men met de lusten eerder in de richting kijken van de spaarders die het meest hebben gewonnen.

Oorspronkelijk geplaatst door Erw

Uw pot was gebroken, en waar u zich blind voor hield, de verklaring voor de breuk.

[Erw]

Oorspronkelijk geplaatst door hamac

Iemand die aandelen koopt, doet dat met een cash positie, maw liquide middelen die meteen en ogenblikkelijk ingezet kunnen worden.
Spaargeld voldoet niet altijd aan die voorwaarde.
Neen, die bekomt cash dat wanneer hij geen acties onderneemt, meteen wordt aangevreten door geldontwaarding.
Geld in een spaarvarken steken is ook een vorm van sparen, maar voor de meesten moet er een meerwaarde aan vastkleven willen ze de term 'sparen' hanteren.
Wot?
Dus zodra je een aandeel aankoopt ben je beschermd tegen het risico van de munt?
Elke vorm van beleggen/sparen heeft zijn risico's.
Sommige overlappen en sommigen zijn uniek voor de desbetreffende belegging.
Goed, er is dus bijgevolg ook geen verschil tussen een kantoorbediende en iemand die aan hoogspanningsmasten werkt op 70m hoogte.
Zo kan die kantoorbediende inderdaad ook onder de printer terecht komen, inderdaad.
Maw, het zijn de spaarders die men heeft rechtgehouden en niet de aandeelhouders, want die laatsten zijn er begaaid afgekomen.
Dat is toch wat ik eerder schreef, nietwaar?
En moet diegene zonder spaargeld niet mee opdraaien voor het behoud van diegene die wel spaargeld had met bijhorend risico? Of zijn ze vrijgesteld van de lasten?
Is die vraag werkelijk zo moeilijk te beantwoorden?
Dus iemand die kiest om niet een bepaald risico te lopen (uitgeven of consumeren is verzaken aan het risico van sparen), moet ten alle tijden mee opdraaien voor zij die vrijwillig kiezen voor dat risico?
Ok, waar kunnen de aandeelhouders die geld verliezen dan aankloppen?
Nochtans is dat ook de visie van de linkerzijde. Ze noemen het alleen anders.
De lusten voor de betrokkenen en de lasten voor een breder veld.
Wat de linkerzijde evenzeer vergeet te melden is dat hun geliefde SZ-systeem eigenlijk niet anders werkt.
Dus richt de linkerzijde maar haar pijlen op de bank als instituut ipv de werkelijke begunstigden bij het rechthouden van de banken. Want de spaarders zitten natuurlijk ook in hun middens.
Gezien de aandeelhouders veel geld hebben verloren, moet men met de lusten eerder in de richting kijken van de spaarders die het meest hebben gewonnen.

Ik heb uw duizend sneetjes-post gereduceerd tot een spaghetti en zal in telegramstijl uw beweringen tegenspreken.
1) Spaargeld is wel onmiddelijk beschikbaar. Dat is de realiteit. Uw toevoeging "niet altijd" is een maar een randwaarde om ergens aan een bepaalde boom in het bos een gelijk te halen.
2) Iemand die aandelen wisselt voor euro's (lees: verkoopt) krijgt die euro's op een rekening. Elke rekening bij een bank is de facto gespaard geld. Soorten rekeningen, of een varken, of onder een kussen, of in de portefeuille, maken enkel uit op vlak van rente.
3) Dit telegrampunt vat al uw WOTten DUSsen en MAWs samen: u voert er een spiegeldiscussie mee. Ik wens u daarbij veel genot.

[hamac]

Oorspronkelijk geplaatst door Erw

Ik heb uw duizend sneetjes-post gereduceerd tot een spaghetti en zal in telegramstijl uw beweringen tegenspreken.

Ik zie ook dat je heel wat onbeantwoord laat.
Toch bedankt om het wat beknopter te houden.

1) Spaargeld is wel onmiddelijk beschikbaar. Dat is de realiteit. Uw toevoeging "niet altijd" is een maar een randwaarde om ergens aan een bepaalde boom in het bos een gelijk te halen.

Onder de vorm van een liquide cash positie wel.
Echter sparen velen door hun spaargeld 'vast te zetten' voor een extra rendement.
Mocht het werkelijk en ten alle tijden hetzelfde zijn, dan was er geen nood aan spaarrekeningen en formules. Dan was een zichtrekening voldoende.

2) Iemand die aandelen wisselt voor euro's (lees: verkoopt) krijgt die euro's op een rekening. Elke rekening bij een bank is de facto gespaard geld. Soorten rekeningen, of een varken, of onder een kussen, of in de portefeuille, maken enkel uit op vlak van rente.

Je hebt het inderdaad eerst moeten vergaren, dat is waar.
Als dit uw definitie is van sparen, dan heb je gelijk.
Maar wanneer we spreken over beleggingen, dan is er een hemelsbreed verschil tussen een liquide cash positie en een spaarvorm waar voorwaarden aan verbonden zijn die invloed hebben op de liquiditeit.

3) Dit telegrampunt vat al uw WOTten DUSsen en MAWs samen: u voert er een spiegeldiscussie mee. Ik wens u daarbij veel genot.

Ok, dan houdt het op he.

[Bad Tölz]

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Mensen die zich zeer negatief uitlaten over hun werk, bij een werkgever die zijn personeel soigneert (en ford deed dat), mogen stante pede hun C4 komen ophalen voor mijn part.

²

Ik heb zelf lang genoeg in slecht verdienende klotejobs gezeten om te beseffen dat mensen zonder diploma die bij bedrijven zoals Ford of Volvo kunnen (konden) werken hun muil moeten houden.

[Drosamadaris]

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Het meritocratische systeem werkt enkel bij bedrijven die inzien dat ze daar baat bij hebben, dat ze hun goed personeel goed betalen.

Bedrijven die dat niet inzien, zijn bedrijven die op hun weg naar de uitgang zijn. As said, die zijn er ook, en die laat je beter achter je.

Niet menselijks is vreemd aan veel bedrijfsleiders: ik was voor een KMO een te dure vogel. Mijn loonkost was drie keer dat van een laborant of arbeider, en dat pikte. Dus zei hij simpelweg: ge zijt al te duur. Dat, en nog een heel pak andere miserie hebben mij het doen afbollen, naar ander en beter.

Zie boven. Groot gelijk dus dat je dat bedrijf achter je laat. Misschien heeft hij er van geleerd en gaat ie de extra kosten om je te vervangen, geen tweede keer meer oplopen. Misschien ook niet en is het gewoon een kwestie van tijd.

Moeilijk is dat an sich niet; een contract is altijd een overeenkomst tussen 2 partijen en beide partijen kunnen op elk willekeurig moment die overeenkomst stoppen.
Wie tegen zijn goesting of met onvrede bij een bepaalde werkgever blijft zitten, die doet dat gewoon zichzelf aan. Ander en beter inderdaad, en dat geldt voor zowat alles in het leven. Of zoals Faithless al zei: inaction is a weapon of mass destruction.

Nu zit ik in een relatief hoge schaal, en krijg ik ieder jaar netjes loonsverhoging. En weet ik ook waar ik zou eindigen mocht ik geen carriere meer maken, en ik kan mij in dat bedrag vinden.

Dat is geen meritocratie eh.

Baremisatie en/of automatische loonsverhogingen per gewerkt jaar of per gewerkt aantal jaren, zijn wat mij betreft de grootste dooddoener om het beste uit je werknemers te halen. Een jaartje extra op eenzelfde post blijven zitten, is geen realisatie noch een prestatie (en een jaartje extra ervaring gaat ook maar op tot op bepaale hoogte).

't Is trouwens ook één van de eenvoudigste manieren om als werkgever je werknemers aan je te binden, zonder daar ook maar iets noemenswaardig voor te moeten doen of zonder een deftig personeelsbeleid te hebben. Geef ze elk jaar wat meer, waardoor ze zichzelf automatisch uit de markt prijzen (die markt gaat je immers niet de facto meer geven omdat je ergens 20 jaar hebt gezeten).

Geen idee waar ik kan eindigen qua loon, mocht ik geen carrière meer maken, en dat lijkt me ook eerder een horror-scenario. Tot aan het einde van je dagen hetzelfde blijven doen, ik denk niet dat er iets dodelijker is dan dat. Ik kijk liever hoe ver ik kan geraken. Misschien is dat CXO-niveau, misschien ook niet. Misschien is dat CEO, misschien ook niet. Liever proberen en falen, dan niet proberen en je achteraf afvragen wat had kunnen zijn.
Geen idee ook in welk bedrag ik me zou kunnen vinden; dat is immers een grens die evolueert. Toen ik 16-18 was, ging ik er van uit dat 2500 netto per maand wel al een aardig bedrag moest zijn om te verdienen. Eens je dat hebt begin je te denken aan een bruto jaarloon van 6 cijfers. Eens je dat hebt begin je te denken aan een bruto maandloon van 5 cijfers. En zo gaat dat verder.

In die KMO bestond ook niets zoals evaluaties en doelstellingen. Omdat voor de eigenaar dat vervelende momenten waren dat zijn personeel voor opslag kon vragen.

Genoeg KMO's waar dat wel zo is eh; en evenveel multinationals waar hetgeen je beschrijft ook schering en inslag is. Dan heb je twee keuzes volgens mij: elders beter gaan zoeken of er actief zelf iets aan doen om dat te veranderen. Niets doen is geen optie; dat is goed voor volgers en mensen die hun leven door anderen laten bepalen.

[Erw]

Oorspronkelijk geplaatst door hamac

Ik zie ook dat je heel wat onbeantwoord laat.
Toch bedankt om het wat beknopter te houden.
Onder de vorm van een liquide cash positie wel.
Echter sparen velen door hun spaargeld 'vast te zetten' voor een extra rendement.
Mocht het werkelijk en ten alle tijden hetzelfde zijn, dan was er geen nood aan spaarrekeningen en formules. Dan was een zichtrekening voldoende.
Je hebt het inderdaad eerst moeten vergaren, dat is waar.
Als dit uw definitie is van sparen, dan heb je gelijk.
Maar wanneer we spreken over beleggingen, dan is er een hemelsbreed verschil tussen een liquide cash positie en een spaarvorm waar voorwaarden aan verbonden zijn die invloed hebben op de liquiditeit.
Ok, dan houdt het op he.

Op bladvulling is "antwoord" niet van toepassing.
Nog eens: ook uw zogenaamd "vastgezet" spaargeld is in de praktijk gewoon uit te geven op momenten dat de spaarder kiest. Banken weigeren dat niet. DAT is uw "werkelijkheid".
Dat er spaarrekeningen zichtrekeningen jongeren ouderen huisdieren chocopotten en andere rekeningen bestaan heeft gewoon als reden een illusie van verschil te scheppen, banken lenen de combinatie van alle "soorten" spaargeld toch uit tot reserve-zogenaamde "vereisten" die laag genoeg zijn om irrelevant / niksbetekenend / niet-hinderend te worden.
Uw "hemelsbreed verschil" is zo groot als een 2 dimensionaal getekende smurf. Een cosmetisch detail. Een termijnrekeningspaarder met 999999 op termijnrekening euro kan die 999999 euro overschrijven van termijn naar zichtrekening en eropvolgend een overschrijving van de 999999 euro naar de rekening van een Lamborghini verkoper.
[Roze zeppelin met "hamac" en "Voorwaarden" passeert boven de politics.be scene]

[Erw]

Oorspronkelijk geplaatst door Bad Tölz

²

Ik heb zelf lang genoeg in slecht verdienende klotejobs gezeten om te beseffen dat mensen zonder diploma die bij bedrijven zoals Ford of Volvo kunnen (konden) werken hun muil moeten houden.

Commentaar in de rand van de marge: Ford soigneerde zijn werknemers en Staat soigneerde Ford.

[Kristof Piessens]

Oorspronkelijk geplaatst door Drosamadaris

Dat is geen meritocratie eh.

Ik dacht dat meritocratie gebaseerd was op de talenten dat een persoon/werknemer heeft en daar in verhouding toe zijn gelijke deel voor krijgt, onder de noemer van zich ontwikkelen en gebruik te maken van diens kennis over een bepaalde materie, daarvoor hoef je zelfs geen lange studie voor te doen, voor sommige zit dat ingebakken, voor anderen ontwikkeld zich dat maar pas wanneer je stijgt in functie binnen een bedrijf bvb, maar dan is dat bedrijf zich dan ook bewust van diens werknemer meer kan wat hij/zij in zich heeft...

Meritocratie heeft niets te maken met uitbuiten, het is onoverkomelijk dat een bedrijf werknemers nodig heeft om bepaalde functies in te vullen waar de werkgever in principe gebrek aan heeft, en het zelf niet kent of kan, in een meritocratisch systeem is het belangrijk dat je gebruik maakt van de talent van iemand binnen de eigen verworven kennis en ervaring over de betreffende materie in kwestie, een boekhouder bvb zal met zijn talent binnen het bedrijf dagdagelijks contact hebben met de werkgever of directeur van dat bedrijf, en het zelf met elkaar eens moeten zijn over doelstellingen die binnen het bedrijf besproken worden...

Je verdiend maar meer wanneer je als werknemer herkent wordt als iemand die talent heeft in een bepaalde materie die verband houdt met het bedrijf waarin het actief is !

Toch een normale ontwikkeling waarbij je de achterliggende motivering om iemands specialiteit te waarderen en overeenkomstig correcte verloning voor aan te bieden, maar dan moet in het geheel ook duidelijke omschrijvingen zijn voor alle soorten functies binnen het bedrijf en welke voorwaarden hieraan te voldoen zijn...

Bvb een arbeider is een uitvoerende onderdeel binnen het bedrijf die voert handelingen uit in een proces naar een product, is ook een job dat weinig ruimte laat voor ontwikkeling, omdat het veruit eentonig werk kan betekenen, tenzij je gepland staat om ook iets anders te doen en te leren kan die weinig in een andere functie gaan werken.
Waarom?
Als werknemer kun je wel een diploma aantonen wat je oorspronkelijk gestudeerd had, in mijn geval elektriciteit A2, ik ben op dit moment arbeider, ik kan nog veranderen van functie binnen het bedrijf maar blijkbaar staan ze niet toe dat ik ook van contract verander om een andere functie te kunnen doen, blijkbaar wordt dat door velen gezien als uitbuiting, tenzij het vertrouwen groot genoeg is om mij een andere functie te geven, kan dit op de persoon/werknemer weinig verschil uitmaken en is zelfs niet motiverend !

[Drosamadaris]

Oorspronkelijk geplaatst door Kristof Piessens

Ik dacht dat meritocratie gebaseerd was op de talenten dat een persoon/werknemer heeft en daar in verhouding toe zijn gelijke deel voor krijgt, onder de noemer van zich ontwikkelen en gebruik te maken van diens kennis over een bepaalde materie, daarvoor hoef je zelfs geen lange studie voor te doen, voor sommige zit dat ingebakken, voor anderen ontwikkeld zich dat maar pas wanneer je stijgt in functie binnen een bedrijf bvb, maar dan is dat bedrijf zich dan ook bewust van diens werknemer meer kan wat hij/zij in zich heeft...

Euh nee.
Meritocratie draait niet alleen om de talenten die een werknemer heeft, dat draait vooral om wat die werknemer met die talenten doet. Je bent immers niets met een talentvol persoon die niets met die talenten aanvangt.
Daarom ook: het is geen prestatie om een jaar langer op een postje te zitten. Het is wel een prestatie om gedurende dat jaar iets met die talenten gedaan te hebben (en dat hoeft niet per se beperkt te blijven tot toegevoegde waarde bieden aan het bedrijf, dat kan ook het verder uitdiepen/ontwikkelen van die talenten zijn). Meritocratie gaat die laatste wel belonen, die eerste niet.

Bvb een arbeider is een uitvoerende onderdeel binnen het bedrijf die voert handelingen uit in een proces naar een product, is ook een job dat weinig ruimte laat voor ontwikkeling, omdat het veruit eentonig werk kan betekenen, tenzij je gepland staat om ook iets anders te doen en te leren kan die weinig in een andere functie gaan werken.

Klopt niet. De grootste ontwikkeling is typisch voor die mensen mogelijk.

[Erw]

Oorspronkelijk geplaatst door hamac

Wat doen vele spaarders om extra rendement te krijgen op hun spaargeld en hoe komt het dat ze dat extra rendement verwerven?
Meestal is dat omwille van het tijdelijk opgeven van te beschikken over de desbetreffende fondsen.

Een doodsimpele spaarrekening is een cash-rekening. Het verschil met een zichtrekening is nagenoeg nihil.
Het verschil zit hem vooral in het uitkeren van een getrouwheidspremie. En wanneer krijg je die?

Nog eens:
"Dat er spaarrekeningen zichtrekeningen jongeren ouderen huisdieren chocopotten en andere rekeningen bestaan heeft gewoon als reden een illusie van verschil te scheppen, banken lenen de combinatie van alle "soorten" spaargeld toch uit tot reserve-zogenaamde "vereisten" die laag genoeg zijn om irrelevant / niksbetekenend / niet-hinderend te worden."

[hamac]

Oorspronkelijk geplaatst door Erw

Nog eens:
"Dat er spaarrekeningen zichtrekeningen jongeren ouderen huisdieren chocopotten en andere rekeningen bestaan heeft gewoon als reden een illusie van verschil te scheppen, banken lenen de combinatie van alle "soorten" spaargeld toch uit tot reserve-zogenaamde "vereisten" die laag genoeg zijn om irrelevant / niksbetekenend / niet-hinderend te worden."

Wat de bank ermee uitspookt doet weinig ter zake of je als spaarder onmiddellijk over je fondsen kan beschikken, of niet.

[Tavek]

Oorspronkelijk geplaatst door Drosamadaris

Bedrijven die dat niet inzien, zijn bedrijven die op hun weg naar de uitgang zijn. As said, die zijn er ook, en die laat je beter achter je.



Zie boven. Groot gelijk dus dat je dat bedrijf achter je laat. Misschien heeft hij er van geleerd en gaat ie de extra kosten om je te vervangen, geen tweede keer meer oplopen. Misschien ook niet en is het gewoon een kwestie van tijd.

Moeilijk is dat an sich niet; een contract is altijd een overeenkomst tussen 2 partijen en beide partijen kunnen op elk willekeurig moment die overeenkomst stoppen.
Wie tegen zijn goesting of met onvrede bij een bepaalde werkgever blijft zitten, die doet dat gewoon zichzelf aan. Ander en beter inderdaad, en dat geldt voor zowat alles in het leven. Of zoals Faithless al zei: inaction is a weapon of mass destruction.



Dat is geen meritocratie eh.

Baremisatie en/of automatische loonsverhogingen per gewerkt jaar of per gewerkt aantal jaren, zijn wat mij betreft de grootste dooddoener om het beste uit je werknemers te halen. Een jaartje extra op eenzelfde post blijven zitten, is geen realisatie noch een prestatie (en een jaartje extra ervaring gaat ook maar op tot op bepaale hoogte).

't Is trouwens ook één van de eenvoudigste manieren om als werkgever je werknemers aan je te binden, zonder daar ook maar iets noemenswaardig voor te moeten doen of zonder een deftig personeelsbeleid te hebben. Geef ze elk jaar wat meer, waardoor ze zichzelf automatisch uit de markt prijzen (die markt gaat je immers niet de facto meer geven omdat je ergens 20 jaar hebt gezeten).

Geen idee waar ik kan eindigen qua loon, mocht ik geen carrière meer maken, en dat lijkt me ook eerder een horror-scenario. Tot aan het einde van je dagen hetzelfde blijven doen, ik denk niet dat er iets dodelijker is dan dat. Ik kijk liever hoe ver ik kan geraken. Misschien is dat CXO-niveau, misschien ook niet. Misschien is dat CEO, misschien ook niet. Liever proberen en falen, dan niet proberen en je achteraf afvragen wat had kunnen zijn.
Geen idee ook in welk bedrag ik me zou kunnen vinden; dat is immers een grens die evolueert. Toen ik 16-18 was, ging ik er van uit dat 2500 netto per maand wel al een aardig bedrag moest zijn om te verdienen. Eens je dat hebt begin je te denken aan een bruto jaarloon van 6 cijfers. Eens je dat hebt begin je te denken aan een bruto maandloon van 5 cijfers. En zo gaat dat verder.



Genoeg KMO's waar dat wel zo is eh; en evenveel multinationals waar hetgeen je beschrijft ook schering en inslag is. Dan heb je twee keuzes volgens mij: elders beter gaan zoeken of er actief zelf iets aan doen om dat te veranderen. Niets doen is geen optie; dat is goed voor volgers en mensen die hun leven door anderen laten bepalen.

Drosamadaris, je begrijpt me verkeerd: ik bedoel met schaal: een mediaanloon +- 20% tov de markt. Als je op mediaan verdient en je presteert normaal, krijg je geen opslag. Presteer je beter dan normaal door bvb extra taken op te nemen, enz....dan kan je stijgen tot + 20 %. Ga je andere taken uitvoeren (bvb management, business development) ga je in de desbetreffende schaal gezet worden. Het is dus wel degelijk afhankelijk van je prestaties, en zeker niet zoals bij de overheid dat je ieder jaar stijgt.

Ik heb geen interesse in een postie van CEO en dergelijke van een commercieel bedrijf, ook al smijten ze me de kop in met centen. Ik wil goed verdienen, maar mijn ego wordt op andere manier ook nog gestreeld: ik wil een absolute vakspecialist/autoriteit worden. En daarvoor moet ik in inhoudelijke functies blijven zitten die niet te management achtig worden. Lees: 5 cijferige brutolonen zullen steeds buiten mijn bereik blijven. Maar CEO-rol zou mijn klok niet doen tikken. Ik vrees dat ik het al door die reden ook niet zou aankunnen.

[hamac]

Oorspronkelijk geplaatst door Drosamadaris

Baremisatie en/of automatische loonsverhogingen per gewerkt jaar of per gewerkt aantal jaren, zijn wat mij betreft de grootste dooddoener om het beste uit je werknemers te halen. Een jaartje extra op eenzelfde post blijven zitten, is geen realisatie noch een prestatie (en een jaartje extra ervaring gaat ook maar op tot op bepaale hoogte).

@Wapper:
Loyaliteit heeft ook een waarde.
Voor de ene functie omwille van kennis/opleiding/... en voor de andere omwille van de netwerken/contacten/...

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Drosamadaris, je begrijpt me verkeerd: ik bedoel met schaal: een mediaanloon +- 20% tov de markt. Als je op mediaan verdient en je presteert normaal, krijg je geen opslag. Presteer je beter dan normaal door bvb extra taken op te nemen, enz....dan kan je stijgen tot + 20 %. Ga je andere taken uitvoeren (bvb management, business development) ga je in de desbetreffende schaal gezet worden. Het is dus wel degelijk afhankelijk van je prestaties, en zeker niet zoals bij de overheid dat je ieder jaar stijgt.

Bij de overheid is dat inderdaad iets anders. Als je daar blijft zitten is dat meestal omwille van de loyaliteit met zichzelf.

[Tavek]

@ hamac, mee eens dat een paar jaar ancienniteit wel financieel beloond mag worden. Het is nu eenmaal een feit dat voor veel functies een bepaalde hoeveelheid ervaring je beter maakt. Door opgedane kennis, gevolgde opleidingen, netwerkcontacten, enz...
Maar geen 20-25 jaar...

[Kristof Piessens]

An sich met de vraagstelling is er niets verkeerds aan, de werknemer zelf is gemotiveerd om dingen te doen die passen bij hem of haar, de zaken zijn in verhouding soms wat buiten proportie, als je weinig kunt doorstoten op de bedrijfsladder, hoe leer ik dan iets anders dan wat ik gewoon ben, en wat vraag ik er voor en wat is de werkgever hiervoor bereid te geven ?

Ik ga zelf voor volgend jaar niet bij de pakken zitten gezien ik graag iets beters ga willen zoeken, als ze ontdekken dat ik toch vertrek verliezen ze mij maar...immers ik werk in een sociale tewerkstelling...weinig ruimte om van functie te mogen veranderen en hoe bewijs ik dat ik het waard ben om nog te blijven ?

Voor het overige is veel begrenst en zeker binnen de functie die je uitoefent binnen het bedrijf, de vrijheid om innovatief te zijn en om mee te denken over de duurzaamheid en het rendement dat je haalt op de prestaties, ik ben de laatste weken wat op de achtergrond verzeild, te meer omdat ik aan het bezinnen ben op de situatie waarin ik ben terechtgekomen, ik streef nergens meer naar omdat ik zelf meer uitdagingen gesteld wil krijgen, als werkgever hiervoor geen moeite doet, hetzij zo en pak ik liever mijn biezen en ga naar de prive...geen gemakkelijke opdracht voor volgend jaar dat ik in de mogelijkheid ben om te kunnen verhuizen en dat brengt mee dat ik dan daar in de buurt naar nieuw werk ga zoeken.

[Drosamadaris]

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Drosamadaris, je begrijpt me verkeerd: ik bedoel met schaal: een mediaanloon +- 20% tov de markt. Als je op mediaan verdient en je presteert normaal, krijg je geen opslag. Presteer je beter dan normaal door bvb extra taken op te nemen, enz....dan kan je stijgen tot + 20 %. Ga je andere taken uitvoeren (bvb management, business development) ga je in de desbetreffende schaal gezet worden. Het is dus wel degelijk afhankelijk van je prestaties, en zeker niet zoals bij de overheid dat je ieder jaar stijgt.

Dan las ik je inderdaad verkeerd; hetgeen je beschrijft ligt dan weer wel in de meritocratische lijn.

Ik heb geen interesse in een postie van CEO en dergelijke van een commercieel bedrijf, ook al smijten ze me de kop in met centen. Ik wil goed verdienen, maar mijn ego wordt op andere manier ook nog gestreeld: ik wil een absolute vakspecialist/autoriteit worden. En daarvoor moet ik in inhoudelijke functies blijven zitten die niet te management achtig worden.

Hey, by all means, dat is een keuze die ieder voor zich moet uitmaken en daar zijn an sich geen slechte keuzes in (buiten dan de keuzes die je unhappy maken).
De keuze om een absolute vakspecialist te worden of de keuze om als "generalist" met management door het leven te gaan, zijn twee uiteinden van een spectrum eh. Zoals ik aangaf, ik zou er de kriebels van krijgen om tot het einde hetzelfde te doen (zelfs al is dat met een toenemend niveau van specialisatie). Dat geeft niets slecht aan over die keuze (die mensen heb je evenzeer nodig), dat zegt vooral iets over mijn eigen voorkeuren. 't Is gewoon een andere manier van impact hebben en dingen te realizeren.

Maar ook al specialist kan je volgens mij wel de piste opgaan om zo ver te gaan als je eigen capaciteiten toelaten. Geen idee of ik het tot CEO kan schoppen, maar 'k wil het wel geprobeerd hebben. Geen idee of jij het als specialist kan schoppen tot wereldautoriteit met een Nobelprijs (dat die prijzen van toepassing zijn in je vakgebied doet er ff niet toe ), maar ook daar zou ik het lievere proberen dan in het ongewisse te blijven.

Lees: 5 cijferige brutolonen zullen steeds buiten mijn bereik blijven. Maar CEO-rol zou mijn klok niet doen tikken. Ik vrees dat ik het al door die reden ook niet zou aankunnen.

Bwoah, dat hangt van je keuzes af eh. Zie scenario hierboven; als je dat haalt, zijn die lonen zeker niet ver gezocht. Als je het zo schopt tot lead technologist/researcher bij een grote keet in jouw vakgebied, dan zijn die ook niet ver gezocht.

[Karel Martel B]

Oorspronkelijk geplaatst door Erw

Commentaar in de rand van de marge: Ford soigneerde zijn werknemers en Staat soigneerde Ford.

En de PVDA maakte Ford kapot.

http://trends.knack.be/economie/bedr...al-243609.html

[non-conformist]

Oorspronkelijk geplaatst door Bad Tölz

²

Ik heb zelf lang genoeg in slecht verdienende klotejobs gezeten om te beseffen dat mensen zonder diploma die bij bedrijven zoals Ford of Volvo kunnen (konden) werken hun muil moeten houden.

Als ze buiten gegooid gaan worden of zijn ? I don't think so. Beetje reaslisme zou je nochtans deugd doen.

[non-conformist]

Oorspronkelijk geplaatst door Gipsy

In dat geval moet de werknemer dan ook zijn privé huis in pand geven. Als het slecht afloopt dat de bank het kan aanslaan. Dat is bij de meeste ondernemers ook zo.

Grootste gelul dat er is. Werkgevers halen een groter rendement op hun arbeid dan een werknemer. Kom niet beweren dat het niet zo is, want dan zit je in de verkeerde branche.