Zelfmoordcijfers doorheen de geschiedenis

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door bgf324

Ik vind het ook wel interessant om af te vragen. Is zelfmoord een hedendaags fenomeen, of werd het vroeger ook gedaan?

Joat jongen...ze doen dat al een ganse tijd.

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door Spiritus

En hoe komen die uitzichtloze situaties tot stand?

Ik denk dat u hier iets te vlot over gaat..

Iemand die zijn leven lang gepest wordt, en als gevolg zichzelf het leven ontneemt, heeft de pester dan ook geen schuld? of de ouders van de pester? of de maatschappij die zulk gedrag tolereert?

Ik denk dat ze zeker wel 'schuldigen' zijn ivm zelfmoord.

dit is uiteraard zeer situatie-afhankelijk.

Een uitzichtloze situatie komt tot stand wanneer de betrokkene geen uitzicht meer heeft op de situatie.

Allee dat is nu toch niet zo moeilijk hé?

[Flanelcondoom]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Ik heb dezelfde ervaring.

Dit hangt deels samen met het feit dat mensen hele andere verwachtingen van het leven hadden, maar deze niet ingelost zien.
Naast de vraag waarvoor ze moeten leven, heeft men dan geen relatie, of geen relatie waarbij men voldoende bevrediging ervaart. Toen ze jong waren, hadden ze een ander beeld hierover en dacht men dat men op de leeftijd waarop men was, gesettled zou zijn en zelfs kinderen zou verwekt hebben.
Nu blijkt echter dat een relatie heel wat minder vanzelfsprekend en veel meer ten prooi gevallen aan het consumentisme.

Daarnaast voelt men zich enkel goed om te consumeren, in een economie die hun een beeld voorhoudt waar niemand nooit aan kan voldoen (of slechts zeer weinigen, die dan ook nog zouden moeten aankunnen dat 99% van de wereld het veel minder goed heeft of zelfs in erbarmelijke omstandigheden leeft).

Toenemende verandering van de wereld waarin we leven en daarmee gepaard gaande stijgingen van onzekerheid en onveiligheid - iets waar we niet hebben geleerd om mee om te gaan en wat ook bijzonder moeilijk is gezien je je dan bedreigd voelt -: klimaatverandering, milieuverloedering, grondstoffen die uitgeput raken, de vraag waar ons consumentisme eindigt, wat er gebeurt als de laatste bomen worden gekapt, maar ook bv. een toename van het aantal aanslagen, meer vreemdelingen waardoor men vervreemdt in de eigen buurt, een toegenomen aantal aanslagen,...
Om alles nog te bemoeilijken zijn we de eerste generatie die zoveel mogelijkheden heeft: wie wil en over het nodige kapitaal beschikt, kan quasi alles. Maar ieders tijd is beperkt, begin maar eens te kiezen ... Tussen mensen kiezen (bv. verschillende partners), nog zoiets moeilijk ...

Anders zijn dan je omgeving (of die perceptie hebben of krijgen) en het gevoel hebben gefaald te hebben, helpen zeker ook niet ...

Het meeste wat je zegt is relevant, maar ik heb mij gefocust op hetgeen ik opmerkelijk vond: jij siddert en beeft zo hard voor het internationaal terrorisme dat je het zelfs dubbel vermeldt.

Er zijn geen aanslagen. Stop ermee. Er is geen internationaal terrorisme. Waarom niet? Omdat het verdomd makkelijk is om aanslagen te plegen.
Ik kan met mijn huidige kennis binnen 3 maanden genoeg explosieven produceren om de grote Brusselse stations simultaan te doen imploderen. Of gewoon brand. Nog dodelijker zelfs.
Een vliegtuig opblazen zou ik ook met gemak kunnen. Niet veel schok voor nodig.
Het gebeurt niet, omdat niemand het nodig vindt.

Grappig hoe jij in korte tijd op de trein van een verzuurde, islamofobe xenofobie bent gesprongen.

[Flanelcondoom]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Cross-cultureel onderzoek over dit thema kan ook helpen.

Zeer, zeer zeker.

[Flanelcondoom]

Oorspronkelijk geplaatst door kiko

Gesteld dat dit correct is - je kan immers beweren wat je wil, ik kan jouw beweringen onmogelijk nagaan - wat bewijst dit ? Niets.

Je zou hen moeten vragen waarom ze anti-depressiva slikken. Dat kan honderden redenen hebben.

Zoals ?



Dat is pesterij, en daar kan iedereen door genekt worden. Pesterij komt spijtig genoeg voor op de werkvloer, maar heeft slechts onrechtstreeks te maken met werkdruk.

En om eens een cliché te gebruiken, als je echt zo gepest wordt op het werk, en je moet anti-depressiva slikken, is het dan geen goed idee om eens rond te kijken naar ander werk ? Het zal je verbazen, maar er zijn massa's onbeantwoorde vacatures.

Ik mag je houding niet. "Zelfmoord gebeurt, tja, we kunnen er niet aan doen, er zijn hopen redenen voor die we niet kunnen weten."


Het feit dat zelfmoorden gebeuren betekent dat er iets zwaar mis is, waardoor een heel groot deel van de bevolking ongelukkig is.

Men kan hierbij de kille kop trekken en zeggen dat "tja, da's het leven", of zich afvragen over wat men verkeerd doet.

[Flanelcondoom]

Oorspronkelijk geplaatst door Pieke

de apathie van de mensen die zogezegd het dichtst bij je staan, en die niet zien, of niet willen inzien, dat het niet goed met je gaat, is soms het laatste zetje dat je nodig hebt

Ik denk dat dit, en niet werkdruk of stress of wat dan ook, het grootste probleem is.

En wat je zegt is zo herkenbaar. Soms ziet men dat gewoon aan mensen. Zeker als men weet wat er scheelt met iemand die men dan waarneemt in zijn/haar vriendenkring.

De wil van zulke mensen om gewoon uit te schreeuwen dat ze hulp nodig hebben. Maar ze kunnen het niet doen. Ze denken/weten dat niemand hen zal begrijpen.

[kiko]

Oorspronkelijk geplaatst door Mambo

Joat jongen...ze doen dat al een ganse tijd.

Hoogstwaarschijnlijk wel, maar het is onmogelijk om na te gaan of er vroeger verhoudingsgewijs meer of minder zelfmoord gepleegd werd. Ik weet dat er statistieken bestaan inzake zelfmoord in Nederland tijdens de tweede helft van de 19de eeuw, maar ik denk niet dat er voor de rest zeer veel gegevens zullen bestaan. Hier en daar een handvol misschien.

Persoonlijk gok ik op minder zelfmoorden in vervlogen tijden, al was het maar dat de katholieke kerk zelfmoord als een zéér zware zonde beschouwde, en in die tijden hield de katholieke kerk de mensen nog flink onder de knoet.

[kiko]

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

Ik mag je houding niet. "Zelfmoord gebeurt, tja, we kunnen er niet aan doen, er zijn hopen redenen voor die we niet kunnen weten."

(...)

Men kan hierbij de kille kop trekken en zeggen dat "tja, da's het leven", of zich afvragen over wat men verkeerd doet.

Doe me een plezier wil je, als je me citeert, gelieve zaken te citeren die ik daadwerkelijk neerschreef, geen halve leugens of zaken compleet uit hun context getrokken.

Hetgeen jij hierboven schrijft, heb ik nergens beweerd noch geïnsinueerd.

[Flanelcondoom]

Oorspronkelijk geplaatst door kiko

Doe me een plezier wil je, als je me citeert, gelieve zaken te citeren die ik daadwerkelijk neerschreef, geen halve leugens of zaken compleet uit hun context getrokken.

Hetgeen jij hierboven schrijft, heb ik nergens beweerd noch geïnsinueerd.

Insinueren wel. Uitstralen zeker.

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door kiko

Hoogstwaarschijnlijk wel, maar het is onmogelijk om na te gaan of er vroeger verhoudingsgewijs meer of minder zelfmoord gepleegd werd. Ik weet dat er statistieken bestaan inzake zelfmoord in Nederland tijdens de tweede helft van de 19de eeuw, maar ik denk niet dat er voor de rest zeer veel gegevens zullen bestaan. Hier en daar een handvol misschien.

Persoonlijk gok ik op minder zelfmoorden in vervlogen tijden, al was het maar dat de katholieke kerk zelfmoord als een zéér zware zonde beschouwde, en in die tijden hield de katholieke kerk de mensen nog flink onder de knoet.

Ik zou het niet weten en ik denk ook niet dat dit belang heeft.

Trouwens wie vroeger zelfmoord deed, of misschien is dat nog steeds zo, begraven ze niet in gewijde grond.
Dus vermits er nogal veel katholieken waren.

[kiko]

Oorspronkelijk geplaatst door Mambo

Ik zou het niet weten en ik denk ook niet dat dit belang heeft.

Trouwens wie vroeger zelfmoord deed, of misschien is dat nog steeds zo, begraven ze niet in gewijde grond.
Dus vermits er nogal veel katholieken waren.

't Is nochtans haast een rechtstreeks antwoord op de vragen in het begin van deze draad, dus hoe het minder belang heeft, is mij duister.

Verder vind ik het interessant om proberen na te gaan in hoeverre religie in de pre-geseculariseerde maatschappij een eventuele rem was op zelfmoord.

[Flanelcondoom]

Oorspronkelijk geplaatst door kiko

Verder vind ik het interessant om proberen na te gaan in hoeverre religie in de pre-geseculariseerde maatschappij een eventuele rem was op zelfmoord.

En op welke manier.

[kiko]

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

En op welke manier.

Je kunt altijd eens proberen op basis van uitstraling en insinuaties. Daar ben jij nogal sterk in blijkbaar.

Ik zal dan van mijn kant proberen op basis van gezond verstand, ik weet dat je daar van houdt. Mijn gezond verstand vertelt me dat het quasi onmogelijk is om verifieerbare cijfers op te snorren m.b.t. zelfdoding in vervlogen tijden, en dit om volgende redenen:

- dergelijke zaken werden weinig tot niet bijgehouden

- zelfmoord was een groot taboe, de kerk tolereerde dit niet, het zou dus best wel kunnen dat veel zelfmoorden gecamoufleerd werden door de kerk en/of de adel, afhankelijk van de sociale positie van de ongelukkige, teneinde deze toch nog kunnen te begraven in gewijde grond.

- veel zelfmoorden die gepleegd werden, werden niet altijd als dusdanig herkend. Veel mensen konden amper lezen en schrijven, een briefje voor de achterblijvers met verduidelijking zal er niet zo snel ingezeten hebben.

Tiens, vreemd, nu denk ik aan het Egidius-lied, hetgeen voor mij altijd een verwijzing naar zelfmoord bevatte.

Egidius waer bestu bleven
Mi lanct na di gheselle mijn
Du coors die doot, du liets mi tleven
Dat was gheselscap goet ende fijn
Het sceen teen moeste ghestorven sijn

[Yves38]

Oorspronkelijk geplaatst door kiko

Interessant.

Door op een dergelijke overdreven en agressieve manier te reageren, onderschrijf je mijn stelling dat veel mensen geen tegenslag meer kunnen verwerken en direct buiten proportie reageren.

Lol

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

Ik denk dat dit, en niet werkdruk of stress of wat dan ook, het grootste probleem is.

En wat je zegt is zo herkenbaar. Soms ziet men dat gewoon aan mensen. Zeker als men weet wat er scheelt met iemand die men dan waarneemt in zijn/haar vriendenkring.

De wil van zulke mensen om gewoon uit te schreeuwen dat ze hulp nodig hebben. Maar ze kunnen het niet doen. Ze denken/weten dat niemand hen zal begrijpen.

2

En dan de hypocrisie achteraf: wir haben es nicht gewusst ... Dat klopt dus niet. Vaak ziet de omgeving het wel aankomen... Toch bij die zelfdodingen die niet van de ene op de andere dag gebeuren maar waar een heel proces met onder andere uiteindelijk zware depressiviteit aan vooraf gaat.

Het gaat er zelfs niet over dat deze mensen het niet kunnen doen omdat niemand hen zal begrijpen, maar wel omdat ze weten dat het gewoon sociaal onwenselijk is en ze door dit gedrag, meer mensen zullen afschrikken en wegjagen dan aantrekken. Bovendien heeft de ander geen tijd. En als je hart en ziel blootgeeft, heb je altijd nog de leukers die er (achteraf) misbruik van maken. Dat kan je op zo'n moment missen.

(P.S.: dat wat je hierboven zei is gewoon een foutje. Post getypt in een iets te drukke omgeving. Gelukkig zijn er geen aanslagen in gebeurd. )

[Yves38]

Oorspronkelijk geplaatst door longhorn

Goeie topic en heel interessante bijdragen. Zelfmoord is in vele gevallen het hoogtepunt van iets dat zich gedurende jaren opstaalt in een mens. In mijn broer's geval zag ik 10 jaar geleden al vreemd gedrag. Toen ik het nieuws kreeg dat hij zichzelf afgemaakt had, was er geen echte 'shock'.

Moet zeggen ik vind het wel droevig dat je dan niet in staat was om je broer ervan te weerhouden. Misschien had je harder moeten proberen...Tussen haakjes : ik meen nog altijd dat dieren afgemaakt worden,mensen...tja

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Wel, ik heb daar dus andere ideeën over. De meeste van die studies zijn helaas ook vragenlijststudies, en ik heb de indruk dat die vragenlijsten te weinig diepgaand bevragen om locus of control en de daarmee aansluitende copingmechanismen bloot te leggen. Er zit gewoon zoveel ONDER die vragenlijstantwoorden dat allemaal relevant is maar onaangeroerd blijft.
Ben trouwens nog niemand tegengekomen waarbij die locus netjes afgebakend intern of extern ligt.
Daarnaast denk ik dat iedere zelfmoordenaar anders is.

Iemand de niet in staat is om de oorzaken van falen ook eens extern te leggen lijkt me in ieder geval gedoemd om vreselijk ongelukkig te zijn. Als uw baas u een opdracht geeft die onmogelijk is op die tijd en het enige wat ge kunt denken is "ik kan mijn job niet, 't ligt aan mij dat het niet lukt" dan ga je niet bepaald vrolijk worden eh. Wie dan terecht kan denken: "kutbaas, da lukt niemand zenne" is dan toch beter af? Onlangs nog iemand geweten die een brief had gehad van de belastingen en zei "ik snap er weer niks van, ik ben gewoon te dom voor deze wereld". Ik lees die brief en die was gewoon chinees. Volgens mij leg je de oorzaak van het niet-snappen dan toch best extern? 't is gewoon ne kutbrief, 't zou me verbazen mocht die die het geschreven heeft weet wat er staat .

Een interne locus is ook maar een goed ding als je een beetje een positief zelfbeeld hebt. Als je faalt op een examen en je legt de oorzaak bij jezelf kan dat twee richtingen uit. Als je meent dat het je eigen schuld is omdat je te weinig gestudeerd hebt dan ben je goed af: je hebt dan de controle in handen om de volgende keer te slagen. Dan is een interne locus natuurlijk beschermend. Als je meent dat het je eigen schuld is omdat je gewoon te dom bent om te helpen donderen ben je volgens mij toch slechter af dan degene die meent dat het falen te wijten is aan de leerkracht die pestexamens opstelt. Ik hoor alvast een gebuisde student liever zeggen: "je hebt heel andere vragen gesteld dan ik verwacht had" dan "ik denk niet dat ik dat ooit ga begrijpen". Interne locus kan kracht geven, of kan je breken.

Probleem met de studies die je aangeeft is dat, als je dit bij een gewone populatie doet, je ook diegene bevraagt met een positieve interne locus. Dan gaan de externe fatalisten er natuurlijk negatiever uitkomen.

Die locus is inderdaad dynamisch en afhankelijk van omstandigheden.
Maar de mensen die vooral falen aan zichzelf gaan attribueren zijn zeldzaam. Je zal aardig moeten zoeken om iemand tegen te komen die zegt "ik ben ontslagen, omdat ik niet efficiënt genoeg was". In zo'n geval, zal daar altijd minstens "volgens mijn overste/collega" achter komen.
Dat heeft ook met zelfbehoud te maken.
Bovendien zijn er maar weinig mensen die een objectief zicht hebben op hun eigen aandeel in een situatie.

Wat vragenlijst-studies betreft: zeggen dat je een intern attribueert, is sociaal wenselijker dan alles aan de omstandigheden wijten en jezelf volledig vrijpleiten van alle schuld. Een extra reden dus om dat aan te duiden, toch gebeurt het blijkbaar niet of veel minder in samples die worden onderscheiden door suïcide-gedachten, -gedrag, ...

M.i. staat buiten kijf dat het gevoel (totaal) geen controle over de situatie te hebben, een enorme stressor is. Voldoende studies op allerhande verschillende manieren uitgevoerd, hebben dat aangetoond.
Je moet bovendien ook indenken dat vele negatieve gebeurtenissen een sneeuwbaleffect hebben, met alle gevolgen vandien. Ik zeg maar iets (de situatie doet er even niet toe, het is een schets): de bus heeft een fikse vertraging waardoor je je verbinding met de trein mist. Daardoor ben je niet tijdig toegekomen op een belangrijk gesprek of een belangrijke sollicitatie... Dat heeft grote repercussies. Door het hele voorval ben je slechtgezind (op z'n minst) en kom je mokkend thuis, financieel ging het ook al niet zo denderend. Dit resulteert in een ruzie met je partner, ...
Of nog zo'n leuke: ziek worden of een ongeval krijgen, waardoor je hele leven overhoop gehaald wordt.

In ieder geval zijn bij zelfmoordgedachten, -plannen of daden (gepercipieerde) hopeloosheid en uitzichtloosheid in het spel. Die worden allicht veroorzaakt door het idee dat men geen of te weinig vooruitgang heeft gemaakt (of niet heeft wat men hoopte te bereiken) en dat er ook nog weinig hoop is op verbetering, of de kans reeds verkeken is bv.
Je kan dat allemaal steken op 'niet ingeloste verwachtingen', en hoge verwachtingen hebben (of stellen, al dan niet door een ander, of door jezelf) is denk ik ook zeker iets waar het schoentje in onze samenleving knelt.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door longhorn

Goeie topic en heel interessante bijdragen. Zelfmoord is in vele gevallen het hoogtepunt van iets dat zich gedurende jaren opstaalt in een mens. In mijn broer's geval zag ik 10 jaar geleden al vreemd gedrag. Toen ik het nieuws kreeg dat hij zichzelf afgemaakt had, was er geen echte 'shock'.

Gelijkaardige situatie meegemaakt, gelijkaardige vaststellingen ... , vandaar ook mijn post hierboven.

[Steve_M]

Oorspronkelijk geplaatst door Yves38

Moet zeggen ik vind het wel droevig dat je dan niet in staat was om je broer ervan te weerhouden. Misschien had je harder moeten proberen...Tussen haakjes : ik meen nog altijd dat dieren afgemaakt worden,mensen...tja

Rotopmerking.

[Yves38]

Oorspronkelijk geplaatst door Steve_M

Rotopmerking.

Idd, maar niettemin correct