Zelfmoordcijfers doorheen de geschiedenis

[kiko]

Oorspronkelijk geplaatst door Yves38

Ik ga je ter vergelijking even de situatie op mijn werk geven : 50 % daarvan gebruikt anti-depressiva. Ik doe geen moeite om het op te zoeken, omdat ik het quasi met zekerheid weet en het is ook al een aantal keren in de media geweest : heel veel mensen dienen op moment anti-depressiva te gebruiken om het hoofd boven water te houden.

Gesteld dat dit correct is - je kan immers beweren wat je wil, ik kan jouw beweringen onmogelijk nagaan - wat bewijst dit ? Niets.

Je zou hen moeten vragen waarom ze anti-depressiva slikken. Dat kan honderden redenen hebben.

De overheid moet gewoon eens nagaan waarom deze mensen anti-depr. gebruiken en dan kan ze wel degelijk een beleid opstellen.

Zoals ?

Ik ken heel sterke mensen,die door een psychopaat van een baas er op luttele maanden gewoonweg onderuit gehaald worden.

Dat is pesterij, en daar kan iedereen door genekt worden. Pesterij komt spijtig genoeg voor op de werkvloer, maar heeft slechts onrechtstreeks te maken met werkdruk.

En om eens een cliché te gebruiken, als je echt zo gepest wordt op het werk, en je moet anti-depressiva slikken, is het dan geen goed idee om eens rond te kijken naar ander werk ? Het zal je verbazen, maar er zijn massa's onbeantwoorde vacatures.

[Yves38]

Oorspronkelijk geplaatst door kiko

Onmogelijk om te beantwoorden, zelfmoorden worden bijna altijd in de privé-sfeer verwerkt en slechts in uitzonderlijke gevallen halen ze eventjes de pers.

Misschien verdienen de zelfmoordenaars wel iets meer respect dan iemand zoals jij ze geeft. Een zelfmoordenaar zou alleen het nieuws halen wanneer hij zich opblaast in het parlement of in een overvolle luchthaven, want dan kan men niet anders dan het zielige geraakte overheidje uithangen ....

[Yves38]

Oorspronkelijk geplaatst door kiko

Gesteld dat dit correct is - je kan immers beweren wat je wil, ik kan jouw beweringen onmogelijk nagaan - wat bewijst dit ? Niets.

Je zou hen moeten vragen waarom ze anti-depressiva slikken. Dat kan honderden redenen hebben.

Zoals ?



Dat is pesterij, en daar kan iedereen door genekt worden. Pesterij komt spijtig genoeg voor op de werkvloer, maar heeft slechts onrechtstreeks te maken met werkdruk.

En om eens een cliché te gebruiken, als je echt zo gepest wordt op het werk, en je moet anti-depressiva slikken, is het dan geen goed idee om eens rond te kijken naar ander werk ? Het zal je verbazen, maar er zijn massa's onbeantwoorde vacatures.

Ik heb het hen gevraagd en het antwoord was steevast, de druk op het werk en dit te zien combineren met het gezin, maar dat is iets waarvan ik de indruk heb dat jij dit niet kent.

Trouwens, dergelijke cijfers worden zelden nagegaan omdat het de overheid doet uitblinken in nalatigheid. De overheid laat alleen dingen onderzoeken en dan nog op zo'n manier dat het haar goed uitkomt. Met cijfers kan je immers alles bewijzen de dag van vandaag en je kan het manipuleren alleen al door de manier waarop je je onderzoek voert. (ter illustratie , in sommige landen worden bijv. alleen werklozen geteld die een uitkering genieten. Als die landen maar 1 of 2 jaar een uitkering toekennen, daalt je cijfer vanzelf)

Ik ga een voorbeeld geven van een collega die op een dergelijke manier gepest wordt en geloof mij hij is heus niet de enige : deze man had 17 jaar dienst, stond op het hoogste niveau van zijn functie, stuurde diverse mensen aan en had een vertrouwensrelatie met de directie. Die directie verandert, er komen nieuwe mensen, die de almacht wilden hebben. Gevolg, men heeft 2 jaar lang zijn doen en laten gevolgd, alles tot op het bot liggen nakijken etc etc etc..... je moet eens voorstellen hoe het aanvoelt als je 2 jaar lang bespioneerd en achtervolgd wordt... MAAR ook dat kan jij je niet voorstellen.

En na 17 jaar zomaar veranderen van werk en al die opgebouwde jaren laten vallen voor een klootzak die het niet verdient. Nee man, je hebt eens wat realiteitszin nodig.

[kiko]

Oorspronkelijk geplaatst door Yves38

Ik heb het hen gevraagd en het antwoord was steevast, de druk op het werk en dit te zien combineren met het gezin, maar dat is iets waarvan ik de indruk heb dat jij dit niet kent.

Ik ga een voorbeeld geven van een collega die op een dergelijke manier gepest wordt en geloof mij hij is heus niet de enige : deze man had 17 jaar dienst, stond op het hoogste niveau van zijn functie, stuurde diverse mensen aan en had een vertrouwensrelatie met de directie. Die directie verandert, er komen nieuwe mensen, die de almacht wilden hebben. Gevolg, men heeft 2 jaar lang zijn doen en laten gevolgd, alles tot op het bot liggen nakijken etc etc etc..... je moet eens voorstellen hoe het aanvoelt als je 2 jaar lang bespioneerd en achtervolgd wordt... MAAR ook dat kan jij je niet voorstellen.

En na 17 jaar zomaar veranderen van werk en al die opgebouwde jaren laten vallen voor een klootzak die het niet verdient. Nee man, je hebt eens wat realiteitszin nodig.

Tsss...

Je kent me niet in het allerminst, maar dat houdt je niet tegen om absurde, ongefundeerde en vooral foutieve uitspraken te doen.

Is dat ook geen vorm van pesten ? Ergens wel he. Door jou moet ik nu naar Temesta en Xanax grijpen, en ik drink net een jenever, hetgeen een slechte combinatie is.

Bye bye en kom terug als je de persoonlijke aanvallen laat vallen.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

Ja. Ik merk dit bij veel mensen in mijn omgeving. Getalenteerde, capabele mensen. Maar ze weten niet waarvoor te leven. Ik doe mijn uiterste best om ze omhoog te trekken, maar ik kan niet meer doen dan ik kan.

Ik heb dezelfde ervaring.

Dit hangt deels samen met het feit dat mensen hele andere verwachtingen van het leven hadden, maar deze niet ingelost zien.
Naast de vraag waarvoor ze moeten leven, heeft men dan geen relatie, of geen relatie waarbij men voldoende bevrediging ervaart. Toen ze jong waren, hadden ze een ander beeld hierover en dacht men dat men op de leeftijd waarop men was, gesettled zou zijn en zelfs kinderen zou verwekt hebben.
Nu blijkt echter dat een relatie heel wat minder vanzelfsprekend en veel meer ten prooi gevallen aan het consumentisme.

Daarnaast voelt men zich enkel goed om te consumeren, in een economie die hun een beeld voorhoudt waar niemand nooit aan kan voldoen (of slechts zeer weinigen, die dan ook nog zouden moeten aankunnen dat 99% van de wereld het veel minder goed heeft of zelfs in erbarmelijke omstandigheden leeft).

Toenemende verandering van de wereld waarin we leven en daarmee gepaard gaande stijgingen van onzekerheid en onveiligheid - iets waar we niet hebben geleerd om mee om te gaan en wat ook bijzonder moeilijk is gezien je je dan bedreigd voelt -: klimaatverandering, milieuverloedering, grondstoffen die uitgeput raken, de vraag waar ons consumentisme eindigt, wat er gebeurt als de laatste bomen worden gekapt, maar ook bv. een toename van het aantal aanslagen, meer vreemdelingen waardoor men vervreemdt in de eigen buurt, een toegenomen aantal aanslagen,...

Om alles nog te bemoeilijken zijn we de eerste generatie die zoveel mogelijkheden heeft: wie wil en over het nodige kapitaal beschikt, kan quasi alles. Maar ieders tijd is beperkt, begin maar eens te kiezen ... Tussen mensen kiezen (bv. verschillende partners), nog zoiets moeilijk ...

Anders zijn dan je omgeving (of die perceptie hebben of krijgen) en het gevoel hebben gefaald te hebben, helpen zeker ook niet ...

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

Beste forummers,

Het vraagstuk van zelfmoordcijfers doorheen de geschiedenis lijkt mij bijzonder relevant. Eerst en vooral een oproep aan de historici hier: welke cijfers hierover zijn betrouwbaar, hoe kan men dit onderzoeken, ... .
Verder: wat kunnen we concluderen uit die cijfers?


Momenteel zitten we aan zes zelfmoorden per dag in dit land.

Cross-cultureel onderzoek over dit thema kan ook helpen.

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk

Mijn irrelevante mening: het feit dat je je eigen leven kan kiezen zorgt ervoor dat je bij verkeerde keuzes / het niet kunnen maken van keuzes heel gemakkelijk de schuld bij jezelf kan leggen. Als een deprimerende situatie veroorzaakt wordt door externe factoren kan je vechten tegen die externe factoren. Als je het toeschrijft aan interne factoren moet je tegen jezelf vechten. Er zijn mensen die zaken gemakkelijk toeschrijven aan externe factoren (zelfs al ziet ieder kind dat het eigenlijk 'eigen schuld' is). Volgens mij plegen die zelden zelfmoord. Degenen die interne attributies maken zijn redelijk doomed. Geen geschikte partner gevonden of bij een rotzak beland? Eigen schuld / ga er dan van weg. Klotejob met veel stress? Eigen schuld, moet ge maar niet zo op uw kap laten zitten. Verkeerde studiekeuze? Eigen schuld, draag er maar de gevolgen van. Zie je je op je 40e zitten in een situatie zitten die je eigenlijk niet wilde? Wel, daar ben je dan helemaal zelf verantwoordelijk voor, loser.

Ik denk bijv. niet dat hoge werkdruk tot zelfmoord leidt, maar wel het gevoel dat je jezelf in die situatie hebt gebracht en zo'n "loser" bent die niet assertief genoeg is om eruit te geraken.

Locus of control studies suggereren het omgekeerde.

Als je de schuld bij jezelf legt, wil dat zeggen dat je nog de idee had dat je iets aan de situatie kon of kan doen. Controle dus. Enige mate van controle ervaren over je leven, is iets waarvan we weten dat het een zeer belangrijke buffer is tegen stress.

Als je het idee hebt dat je er zelf niets aan kon doen, maar slachtoffer bent van omstandigheden, is het een pak moeilijker. Geen controle over de situatie dus.
Die laatste groep met een externe locus of control heeft een veel groter risico voor suïcide.

the individuals who had engaged in suicidal behaviours characterized by a more external locus of control orientation

http://onlinelibrary.wiley.com/doi/1...482.x/abstract

[Groentje-18]

Oorspronkelijk geplaatst door Inno

Die keuzes zijn inderdaad schijn. We mogen ervan uit gaan dat we steeds verder van de realiteit leven. Zelfs als we woorden gebruiken, het veranderd constant en zo dragen de woorden de realiteit niet meer. We moeten wikken en wegen of iemand is 'gekwetst'.

Terwijl vroeger de keuze duidelijk was of gedragen door de sociale omgeving worden keuzes nu gemaakt door grote corporaties of bijvoorbeeld europa terwijl wij daarmee geen band hebben. Ze beslissen wie wij zijn in zekere zin of wat de zogezegde keuzes kunnen zijn.

Er is een zeker chaos ontstaan waar vroeger een gewone orde was.

Kan de emancipatie en gelijkheidsdenken ook schade veroorzaakt hebben?

In die mate dat het minder duidelijk is wie welke rol heeft binnen het gezin, dat er minder kwaliteits-tijd is om met mekaar door te brengen (beide komen laat thuis van het werk, of werken zelfs in posten waardoor ze mekaar al eens mislopen, men ziet de eigen kinderen minder waardoor er ook minder sprake is van opvoeding en er meer vrijheid is, ...), ... met een stijging van het aantal gevallen waarin het misloopt, wat eventueel kan leiden tot zelfdoding.
Dus ja, in de keten van gebeurtenissen die uiteindelijk een aanleiding geven tot ... kan het een rol spelen.

Ik heb echter eens een studie gelezen, waarbij men als doel had de verschillen in suicides tussen uit huis werkende vrouwen en huismoeders te onderzoeken.
Het resultaat was niet dat de ene of de andere groep meer suicides telde, maar wel dat de mensen die "afweken van de norm" in hun omgeving, meer suïcide pleegden. M.a.w. de vrouwen die niet buitenshuis werkten in regio's/samenlevingen waarin dit wel veel gebeurden en de vrouwen die wel werkten in regio's waar bijna iedereen huismoeder was, bleken het grootste zelfdodingsrisico te hebben.

[bgf324]

Oorspronkelijk geplaatst door COCHINILLO

Ben je iets van plan?

Ik vind het ook wel interessant om af te vragen. Is zelfmoord een hedendaags fenomeen, of werd het vroeger ook gedaan?

[Nynorsk]

Oorspronkelijk geplaatst door Groentje-18

Locus of control studies suggereren het omgekeerde.

Als je de schuld bij jezelf legt, wil dat zeggen dat je nog de idee had dat je iets aan de situatie kon of kan doen. Controle dus. Enige mate van controle ervaren over je leven, is iets waarvan we weten dat het een zeer belangrijke buffer is tegen stress.

Als je het idee hebt dat je er zelf niets aan kon doen, maar slachtoffer bent van omstandigheden, is het een pak moeilijker. Geen controle over de situatie dus.
Die laatste groep met een externe locus of control heeft een veel groter risico voor suïcide.




http://onlinelibrary.wiley.com/doi/1...482.x/abstract

Wel, ik heb daar dus andere ideeën over. De meeste van die studies zijn helaas ook vragenlijststudies, en ik heb de indruk dat die vragenlijsten te weinig diepgaand bevragen om locus of control en de daarmee aansluitende copingmechanismen bloot te leggen. Er zit gewoon zoveel ONDER die vragenlijstantwoorden dat allemaal relevant is maar onaangeroerd blijft.
Ben trouwens nog niemand tegengekomen waarbij die locus netjes afgebakend intern of extern ligt.
Daarnaast denk ik dat iedere zelfmoordenaar anders is.

Iemand de niet in staat is om de oorzaken van falen ook eens extern te leggen lijkt me in ieder geval gedoemd om vreselijk ongelukkig te zijn. Als uw baas u een opdracht geeft die onmogelijk is op die tijd en het enige wat ge kunt denken is "ik kan mijn job niet, 't ligt aan mij dat het niet lukt" dan ga je niet bepaald vrolijk worden eh. Wie dan terecht kan denken: "kutbaas, da lukt niemand zenne" is dan toch beter af? Onlangs nog iemand geweten die een brief had gehad van de belastingen en zei "ik snap er weer niks van, ik ben gewoon te dom voor deze wereld". Ik lees die brief en die was gewoon chinees. Volgens mij leg je de oorzaak van het niet-snappen dan toch best extern? 't is gewoon ne kutbrief, 't zou me verbazen mocht die die het geschreven heeft weet wat er staat .

Een interne locus is ook maar een goed ding als je een beetje een positief zelfbeeld hebt. Als je faalt op een examen en je legt de oorzaak bij jezelf kan dat twee richtingen uit. Als je meent dat het je eigen schuld is omdat je te weinig gestudeerd hebt dan ben je goed af: je hebt dan de controle in handen om de volgende keer te slagen. Dan is een interne locus natuurlijk beschermend. Als je meent dat het je eigen schuld is omdat je gewoon te dom bent om te helpen donderen ben je volgens mij toch slechter af dan degene die meent dat het falen te wijten is aan de leerkracht die pestexamens opstelt. Ik hoor alvast een gebuisde student liever zeggen: "je hebt heel andere vragen gesteld dan ik verwacht had" dan "ik denk niet dat ik dat ooit ga begrijpen". Interne locus kan kracht geven, of kan je breken.

Probleem met de studies die je aangeeft is dat, als je dit bij een gewone populatie doet, je ook diegene bevraagt met een positieve interne locus. Dan gaan de externe fatalisten er natuurlijk negatiever uitkomen.

[Yves38]

Oorspronkelijk geplaatst door kiko

Tsss...

Je kent me niet in het allerminst, maar dat houdt je niet tegen om absurde, ongefundeerde en vooral foutieve uitspraken te doen.

Is dat ook geen vorm van pesten ? Ergens wel he. Door jou moet ik nu naar Temesta en Xanax grijpen, en ik drink net een jenever, hetgeen een slechte combinatie is.

Bye bye en kom terug als je de persoonlijke aanvallen laat vallen.

En gij doet beter lulbroekkemans,...ge moet uw posts eens lezen..., past het niet in uw kraam dan zijn het ongefundeerde en foutieve uitspraken...hoe noemde iemand dat ook al weer ah ja een forumtrol

[straddle]

Even de cijfers op Europees nivo bekijken. In 2005 maakten er 56,030 mensen zichzelf van kant in de EU25. Dit getal ligt intussen nog hoger. Toch wel heel merkwaardig, ik verschiet daar idd van, 60,000 mensen per jaar, in welvaartstaat EU!!!!

Bron (is een pdf file indien u aanklikt): http://www.invs.sante.fr/publication...ort_m4_eng.pdf

[Yves38]

Oorspronkelijk geplaatst door straddle

Even de cijfers op Europees nivo bekijken. In 2005 maakten er 56,030 mensen zichzelf van kant in de EU25. Dit getal ligt intussen nog hoger. Toch wel heel merkwaardig, ik verschiet daar idd van, 60,000 mensen per jaar, in welvaartstaat EU!!!!

Bron (is een pdf file indien u aanklikt): http://www.invs.sante.fr/publication...ort_m4_eng.pdf

Bijlage 77769

Tja volgens lulbroekemans zijn het mensen die het leven en de druk van het werk niet aankunnen.

[straddle]

Oorspronkelijk geplaatst door Yves38

Tja volgens lulbroekemans zijn het mensen die het leven en de druk van het werk niet aankunnen.

Het is in elk geval goed dat het onderwerp eens op tafel wordt gegooid en men er open over praat. Ik wist dat het erg was , maar niet dat het zo'n proporties aannam.

.

[straddle]

En nu de cijfers voor de VSA:

In 2005 (the latest year for which we have national statistics), there were 32,637 suicides in the U.S. (89.4 suicides per day; 1 suicide every 16.1 minutes). This translates to an annual suicide rate of 11 per 100,000

Bron (een pdf file indien u aanklikt): http://www.211bigbend.org/hotlines/s...deintheusa.pdf


===> westerse wereld (VS + EU): 100,000 per jaar.

.

.

[kiko]

Oorspronkelijk geplaatst door Yves38

En gij doet beter lulbroekkemans,...ge moet uw posts eens lezen..., past het niet in uw kraam dan zijn het ongefundeerde en foutieve uitspraken...hoe noemde iemand dat ook al weer ah ja een forumtrol

Interessant.

Door op een dergelijke overdreven en agressieve manier te reageren, onderschrijf je mijn stelling dat veel mensen geen tegenslag meer kunnen verwerken en direct buiten proportie reageren.

[longhorn]

Goeie topic en heel interessante bijdragen. Zelfmoord is in vele gevallen het hoogtepunt van iets dat zich gedurende jaren opstaalt in een mens. In mijn broer's geval zag ik 10 jaar geleden al vreemd gedrag. Toen ik het nieuws kreeg dat hij zichzelf afgemaakt had, was er geen echte 'shock'.

[Pieke]

de apathie van de mensen die zogezegd het dichtst bij je staan, en die niet zien, of niet willen inzien, dat het niet goed met je gaat, is soms het laatste zetje dat je nodig hebt

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Inno

Durkheim heeft hierover een boek, le suicide.

Ja, van anderhalve eeuw geleden.

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Flanelcondoom

Om eventuele vragen te beantwoorden: ik ben niet suicidaal en sta zeer sterk in mijn schoenen. Maar ik ben suicidaal geweest in het verleden.

Hoelang?

Ik een jaar lang.

En als ik niet in de statistieken voorkom, dan is dat allen te wijten aan mijn geklungel.