Het taboe op verloning

[Effect]

Enkele weken geleden was ik aan het tafelen met enkele oude schoolvrienden en onze vriendinnen. Aangezien we ondertussen allemaal afgestudeerd zijn, en stuk voor stuk op 1 juli op een zeer mooie startersjob zijn gestart werd er duchtig nagekaart over onze jobs.

Ten eerste was duidelijk dat we allemaal keihard werken. Twee werken voor financiële instellingen waar een "survival of the fittest" mentaliteit heerst. Eentje doctoreert en ik heb zelf ook een heel intensieve job in de PLC sector. Op een gegeven moment werden onze netto en brutolonen op tafel gegooid. Immers wanneer iedereen hard werkt, is het logisch om te vergelijken wat we ieder waard zijn.

Achteraf zei mijn vriendin dat ze het heel vreemd vond hoe open we waren over ons loon. Nochtans vond geen van ons het een probleem om hier open over te zijn. Aan de andere kant zijn de meeste mensen heel terughoudend om openlijk te praten over hun loonbrief.


Ik vraag me af of dit normaal is. Als je verloond wil worden naar je prestaties, dan is het vanzelfsprekend dat je jezelf kan vergelijken met collega's die dezelfde job doen. Er zijn dan ook slechts 2 situaties waarin je liever niet over je loon praat:
- je verdient te veel en je weet het (angst voor isolatie/ontslag)
- je verdient te weinig en je weet het (schaamte)

In geval 2 vind ik het bijvoorbeeld heel normaal dat een vrouw de loonbrief van haar mannelijke collega's zou mogen zien. Of iemand die vindt dat hij hard werkt en om opslag wil vragen, zou minstens een collega-loonbrief als argument moeten kunnen meenemen. Echter dit zijn onbespreekbare scenario's voor heel veel mensen.

[Sfax]

Oorspronkelijk geplaatst door Effect

Enkele weken geleden was ik aan het tafelen met enkele oude schoolvrienden en onze vriendinnen. Aangezien we ondertussen allemaal afgestudeerd zijn, en stuk voor stuk op 1 juli op een zeer mooie startersjob zijn gestart werd er duchtig nagekaart over onze jobs.

Ten eerste was duidelijk dat we allemaal keihard werken. Twee werken voor financiële instellingen waar een "survival of the fittest" mentaliteit heerst. Eentje doctoreert en ik heb zelf ook een heel intensieve job in de PLC sector. Op een gegeven moment werden onze netto en brutolonen op tafel gegooid. Immers wanneer iedereen hard werkt, is het logisch om te vergelijken wat we ieder waard zijn.

Achteraf zei mijn vriendin dat ze het heel vreemd vond hoe open we waren over ons loon. Nochtans vond geen van ons het een probleem om hier open over te zijn. Aan de andere kant zijn de meeste mensen heel terughoudend om openlijk te praten over hun loonbrief.

Da's typisch Belgisch gewoon. Beetje cultuur-gebonden blijkbaar, al is de algehele "steek jezelf weg in de massa en houd je hoofd beneden het maaiveld want anders ben je slecht bezig"-mentaliteit daar ook zeker en vast niet vreemd aan.
In andere landen hebben mensen daar heel vaak veel minder problemen mee. Op zich ook geen slechte zaak om daar op en bloot over te kunnen praten. 't Geeft je tenminste een reëel beeld over wat je waard bent.

En hele tijd terug is hier ook nog ergens een topic geweest over wat éénieder verdiende, en dat liet zich samenvatten tot een aantal mensen die postten wat ze verdienen, en een heleboel anderen die dat zelf niet wouden doen, maar die de mond vol hadden over "dat kan niet" of "veel te veel". Ook dat is België...

Ik vraag me af of dit normaal is. Als je verloond wil worden naar je prestaties, dan is het vanzelfsprekend dat je jezelf kan vergelijken met collega's die dezelfde job doen. Er zijn dan ook slechts 2 situaties waarin je liever niet over je loon praat:
- je verdient te veel en je weet het (angst voor isolatie/ontslag)
- je verdient te weinig en je weet het (schaamte)

In geval 2 vind ik het bijvoorbeeld heel normaal dat een vrouw de loonbrief van haar mannelijke collega's zou mogen zien. Of iemand die vindt dat hij hard werkt en om opslag wil vragen, zou minstens een collega-loonbrief als argument moeten kunnen meenemen. Echter dit zijn onbespreekbare scenario's voor heel veel mensen.

[fantoom]

Als het toch geen probleem is, hoeeel bedraagt het bruto- en nettoloon van onze virenden Effect en Sfax?
En de bijkomende vergoedingen: vakantiegeld, eindejaarspriemie, 15de en 16de maand, bonussen e.d.

Dank bij voorbaat.

[Sfax]

As said, er is daar al een topic over (hier). Denk niet dat het hier de bedoeling is om opnieuw ieder zijn loon te laten posten, niet?

[Liederik]

15e en 16e maand? is dat bij de overheid?

[Cynara Cardunculus]

Ik weet nog dat het bij mijn bedrijf (standaard zelfs bij elk bedrijf zeker) normaal was dat de uurlonen van ARBEIDERS gewoon gepubliceerd werden aan de borden.

Enkel bedienden konden hun loon negotieren en vandaar... de grote geheimhouding.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Effect

Op een gegeven moment werden onze netto en brutolonen op tafel gegooid. Immers wanneer iedereen hard werkt, is het logisch om te vergelijken wat we ieder waard zijn.

Zo logisch is dat niet, maar dat komt grotendeels omdat we een verkeerde associatie maken, zoals je hier zelf doet. Inderdaad, veel te vaak gaat men "verloning" met "waarde" associëren, en dan is dat natuurlijk fout.

"Verloning" is niks anders dan een prijs, en een prijs is het gevolg van een vraagcurve en een aanbodcurve. Maar bovendien is de markt vaak door staatsinterventie zwaar verstoord, naar boven toe of naar beneden toe. Natuurlijk is het wel zo dat als je "veel waard" bent als economisch individu, dat wil zeggen dat je een grote keuze aan "markten" hebt. Je kan zowel loodgieter als geneesheer als manager zijn, als het ware. Dan ben je "heel waardevol" want je kiest zelf in welke arbeidsmarkt je aan de slag kan - naïef gezien zou men dus denken dat je daar aan de slag gaat waar je het meeste kan verdienen. Dat is al naïef, want vaak spelen vele andere criteria mee: amuseer je je voldoende op je werk ? Heb je veel of weinig druk en stress (en hou je daarvan of liever niet) ? Is dat werk ver van je woonplaats of niet ? Hoe combineer je je baan met je andere belangrijke punten in je leven (vrouw en kinderen....) ?

Maar bovendien is de keuze van de precieze markt waar je je in begeeft (m.a.w., het pallet aan professionele vaardigheden die je verkocht kan krijgen in verschillende markten) niet alleen eerder beperkt, maar ook nog bepaald enerzijds door wat je plezant vond toen je 18 jaar was, en anderzijds beperkt door de mogelijke studies die je hebt gedaan, en de eerdere al dan niet toevallige werkervaring die je hebt opgedaan.

M.a.w., je verloning is in heel grote mate een vorm van loterij, omdat de meeste dingen die die bepalen, grotendeels door het toeval zijn bepaald. Inderdaad, op het ogenblik dat je je professioneel oriënteerde, kon je moeilijk weten of wat je nu plezant vond om te studeren, gunstig verkocht zou kunnen worden 20 jaar later in een marktsegment van de arbeidsmarkt dat verder compatibel zou zijn met de andere desiderata in je leven op dat ogenblik die je nu nog niet kon raden. Je hangt bovendien aan 18 jaar ook heel sterk af van de al dan niet intelligente, pertinente raad die je omgeving je kan geven.

Ik vraag me af of dit normaal is. Als je verloond wil worden naar je prestaties, dan is het vanzelfsprekend dat je jezelf kan vergelijken met collega's die dezelfde job doen.

Je wordt nooit verloond naar je *prestaties* maar wel naar je *verkoopwaarde* op dat ogenblik he. Je prestaties zijn daar een onderdeeltje van, maar het is vooral een kwestie van vraag en aanbod. Zit je toevallig met een CV waar OP DAT OGENBLIK, in het marktsegment waar je in geïnteresseerd bent, meer gevraagd is dan aangeboden, dan kan je een hoge verloning verwachten. Anders, niet. De vraag naar jouw CV is helemaal jouw doen niet. Je bent misschien de beste ontwerper van plasma TV's in de wereld, maar niemand heeft nog vraag naar een ontwerper van Plasma TVs. Je bent misschien een briljant nucleair ingenieur, maar als de regering beslist heeft een kernuitstap te doen, sta je daar op de markt. Het aanbod heb je voor een stukje in de hand, door studies, door "goeie prestaties" bij vorige werkgevers, en door eerder reeds toevallig "goed in de markt" te liggen of niet (en dus relevante ervaring hebben KUNNEN opdoen bij een werkgever).

Je verloning is dus wel beïnvloed door je "waarde" maar is grotendeels een aspect van "geluk hebben in de markt".

Een beetje zoals de onderhandelde prijs van een tweedehandse auto, of de interestvoet aan dewelke je een lening hebt bekomen.

Er zijn dan ook slechts 2 situaties waarin je liever niet over je loon praat:
- je verdient te veel en je weet het (angst voor isolatie/ontslag)
- je verdient te weinig en je weet het (schaamte)

In geval 2 vind ik het bijvoorbeeld heel normaal dat een vrouw de loonbrief van haar mannelijke collega's zou mogen zien. Of iemand die vindt dat hij hard werkt en om opslag wil vragen, zou minstens een collega-loonbrief als argument moeten kunnen meenemen. Echter dit zijn onbespreekbare scenario's voor heel veel mensen.

Tuurlijk. Want als je met iemand zijn loonbriefje om verhoging gaat vragen, is dat voor de baas even goed een argument om het loon van die andere omlaag te halen he !

Als Sofie 20% minder verdient dan Jan voor hetzelfde werk, kan je ofwel Sofie 20% meer betalen, of Jan 20% minder, en de "gelijkheid" is herstelt !

[fantoom]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Zo logisch is dat niet, maar dat komt grotendeels omdat we een verkeerde associatie maken, zoals je hier zelf doet. Inderdaad, veel te vaak gaat men "verloning" met "waarde" associëren, en dan is dat natuurlijk fout.

"Verloning" is niks anders dan een prijs, en een prijs is het gevolg van een vraagcurve en een aanbodcurve. Maar bovendien is de markt vaak door staatsinterventie zwaar verstoord, naar boven toe of naar beneden toe. Natuurlijk is het wel zo dat als je "veel waard" bent als economisch individu, dat wil zeggen dat je een grote keuze aan "markten" hebt. Je kan zowel loodgieter als geneesheer als manager zijn, als het ware. Dan ben je "heel waardevol" want je kiest zelf in welke arbeidsmarkt je aan de slag kan - naïef gezien zou men dus denken dat je daar aan de slag gaat waar je het meeste kan verdienen. Dat is al naïef, want vaak spelen vele andere criteria mee: amuseer je je voldoende op je werk ? Heb je veel of weinig druk en stress (en hou je daarvan of liever niet) ? Is dat werk ver van je woonplaats of niet ? Hoe combineer je je baan met je andere belangrijke punten in je leven (vrouw en kinderen....) ?

Maar bovendien is de keuze van de precieze markt waar je je in begeeft (m.a.w., het pallet aan professionele vaardigheden die je verkocht kan krijgen in verschillende markten) niet alleen eerder beperkt, maar ook nog bepaald enerzijds door wat je plezant vond toen je 18 jaar was, en anderzijds beperkt door de mogelijke studies die je hebt gedaan, en de eerdere al dan niet toevallige werkervaring die je hebt opgedaan.

M.a.w., je verloning is in heel grote mate een vorm van loterij, omdat de meeste dingen die die bepalen, grotendeels door het toeval zijn bepaald. Inderdaad, op het ogenblik dat je je professioneel oriënteerde, kon je moeilijk weten of wat je nu plezant vond om te studeren, gunstig verkocht zou kunnen worden 20 jaar later in een marktsegment van de arbeidsmarkt dat verder compatibel zou zijn met de andere desiderata in je leven op dat ogenblik die je nu nog niet kon raden. Je hangt bovendien aan 18 jaar ook heel sterk af van de al dan niet intelligente, pertinente raad die je omgeving je kan geven.




Je wordt nooit verloond naar je *prestaties* maar wel naar je *verkoopwaarde* op dat ogenblik he. Je prestaties zijn daar een onderdeeltje van, maar het is vooral een kwestie van vraag en aanbod. Zit je toevallig met een CV waar OP DAT OGENBLIK, in het marktsegment waar je in geïnteresseerd bent, meer gevraagd is dan aangeboden, dan kan je een hoge verloning verwachten. Anders, niet. De vraag naar jouw CV is helemaal jouw doen niet. Je bent misschien de beste ontwerper van plasma TV's in de wereld, maar niemand heeft nog vraag naar een ontwerper van Plasma TVs. Je bent misschien een briljant nucleair ingenieur, maar als de regering beslist heeft een kernuitstap te doen, sta je daar op de markt. Het aanbod heb je voor een stukje in de hand, door studies, door "goeie prestaties" bij vorige werkgevers, en door eerder reeds toevallig "goed in de markt" te liggen of niet (en dus relevante ervaring hebben KUNNEN opdoen bij een werkgever).

Je verloning is dus wel beïnvloed door je "waarde" maar is grotendeels een aspect van "geluk hebben in de markt".

Een beetje zoals de onderhandelde prijs van een tweedehandse auto, of de interestvoet aan dewelke je een lening hebt bekomen.



Tuurlijk. Want als je met iemand zijn loonbriefje om verhoging gaat vragen, is dat voor de baas even goed een argument om het loon van die andere omlaag te halen he !

Als Sofie 20% minder verdient dan Jan voor hetzelfde werk, kan je ofwel Sofie 20% meer betalen, of Jan 20% minder, en de "gelijkheid" is herstelt !

Of Sofie 10% meer en Jan 10% minder!

[Sfax]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Zo logisch is dat niet, maar dat komt grotendeels omdat we een verkeerde associatie maken, zoals je hier zelf doet. Inderdaad, veel te vaak gaat men "verloning" met "waarde" associëren, en dan is dat natuurlijk fout.

"Verloning" is niks anders dan een prijs, en een prijs is het gevolg van een vraagcurve en een aanbodcurve. Maar bovendien is de markt vaak door staatsinterventie zwaar verstoord, naar boven toe of naar beneden toe. Natuurlijk is het wel zo dat als je "veel waard" bent als economisch individu, dat wil zeggen dat je een grote keuze aan "markten" hebt. Je kan zowel loodgieter als geneesheer als manager zijn, als het ware. Dan ben je "heel waardevol" want je kiest zelf in welke arbeidsmarkt je aan de slag kan - naïef gezien zou men dus denken dat je daar aan de slag gaat waar je het meeste kan verdienen. Dat is al naïef, want vaak spelen vele andere criteria mee: amuseer je je voldoende op je werk ? Heb je veel of weinig druk en stress (en hou je daarvan of liever niet) ? Is dat werk ver van je woonplaats of niet ? Hoe combineer je je baan met je andere belangrijke punten in je leven (vrouw en kinderen....) ?

Maar bovendien is de keuze van de precieze markt waar je je in begeeft (m.a.w., het pallet aan professionele vaardigheden die je verkocht kan krijgen in verschillende markten) niet alleen eerder beperkt, maar ook nog bepaald enerzijds door wat je plezant vond toen je 18 jaar was, en anderzijds beperkt door de mogelijke studies die je hebt gedaan, en de eerdere al dan niet toevallige werkervaring die je hebt opgedaan.

M.a.w., je verloning is in heel grote mate een vorm van loterij, omdat de meeste dingen die die bepalen, grotendeels door het toeval zijn bepaald. Inderdaad, op het ogenblik dat je je professioneel oriënteerde, kon je moeilijk weten of wat je nu plezant vond om te studeren, gunstig verkocht zou kunnen worden 20 jaar later in een marktsegment van de arbeidsmarkt dat verder compatibel zou zijn met de andere desiderata in je leven op dat ogenblik die je nu nog niet kon raden. Je hangt bovendien aan 18 jaar ook heel sterk af van de al dan niet intelligente, pertinente raad die je omgeving je kan geven.




Je wordt nooit verloond naar je *prestaties* maar wel naar je *verkoopwaarde* op dat ogenblik he. Je prestaties zijn daar een onderdeeltje van, maar het is vooral een kwestie van vraag en aanbod. Zit je toevallig met een CV waar OP DAT OGENBLIK, in het marktsegment waar je in geïnteresseerd bent, meer gevraagd is dan aangeboden, dan kan je een hoge verloning verwachten. Anders, niet. De vraag naar jouw CV is helemaal jouw doen niet. Je bent misschien de beste ontwerper van plasma TV's in de wereld, maar niemand heeft nog vraag naar een ontwerper van Plasma TVs. Je bent misschien een briljant nucleair ingenieur, maar als de regering beslist heeft een kernuitstap te doen, sta je daar op de markt. Het aanbod heb je voor een stukje in de hand, door studies, door "goeie prestaties" bij vorige werkgevers, en door eerder reeds toevallig "goed in de markt" te liggen of niet (en dus relevante ervaring hebben KUNNEN opdoen bij een werkgever).

Je verloning is dus wel beïnvloed door je "waarde" maar is grotendeels een aspect van "geluk hebben in de markt".

Een beetje zoals de onderhandelde prijs van een tweedehandse auto, of de interestvoet aan dewelke je een lening hebt bekomen.



Tuurlijk. Want als je met iemand zijn loonbriefje om verhoging gaat vragen, is dat voor de baas even goed een argument om het loon van die andere omlaag te halen he !

Als Sofie 20% minder verdient dan Jan voor hetzelfde werk, kan je ofwel Sofie 20% meer betalen, of Jan 20% minder, en de "gelijkheid" is herstelt !

De vraag blijft dan wel nog steeds waarom dat in België zo'n groot taboe is, en in pakweg UK of zelfs NL niet...

Met opleiding heeft het misschien ook wel te maken, dunno. Van onze afstudeerichting hebben wij ook af en toe eens etentjes, en daar maakt ook niemand er een punt van om daar open en eerlijk over te zijn.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Sfax

De vraag blijft dan wel nog steeds waarom dat in België zo'n groot taboe is, en in pakweg UK of zelfs NL niet...

Ik denk dat het met een achtergrond van protestantisme versus katholicisme te maken heeft. De protestant denkt dat succes in zaken een beloning is van god. De katholiek moet hypocriet "arm" zijn en elk materieel succes schuwen maar natuurlijk stiekem sterk te waarderen.

Men hecht er gewoon teveel belang aan, in de twee richtingen.

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Ik denk dat het met een achtergrond van protestantisme versus katholicisme te maken heeft. De protestant denkt dat succes in zaken een beloning is van god. De katholiek moet hypocriet "arm" zijn en elk materieel succes schuwen maar natuurlijk stiekem sterk te waarderen.

Men hecht er gewoon teveel belang aan, in de twee richtingen.

Maar, dan zouden de Vlamingen overwegend katholieken zijn, wat duidelijk niet klopt.

[Sfax]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Ik denk dat het met een achtergrond van protestantisme versus katholicisme te maken heeft. De protestant denkt dat succes in zaken een beloning is van god. De katholiek moet hypocriet "arm" zijn en elk materieel succes schuwen maar natuurlijk stiekem sterk te waarderen.

Men hecht er gewoon teveel belang aan, in de twee richtingen.

Oei, en wat met atheisten?

Nu dat hypocriet arm zijn, dat heeft er wel mee te maken denk ik. Kwestie van zichzelf niet te bloot te geven en de calimero uit te kunnen blijven hangen.
En anderzijds het niet willen onderdoen voor de buren; wat een schande zou het zijn als die meer verdienen...

[CyberpunX]

Oorspronkelijk geplaatst door Effect

- je verdient te veel en je weet het (angst voor isolatie/ontslag)
- je verdient te weinig en je weet het (schaamte)

Ik denk dat schaamte minder aandeel heeft, want mensen klagen nu eenmaal graag en zoveel mogelijk. Indien teveel, dan kan bescheidenheid een aandeel hebben, niet alle vlamingen zijn aandachtshoeren. Of schrik voor afgunst, niet iedereen doet het even goed, zeker in crisistijden. En tenslotte is de loonbrief ook subjectief, je kan het meest verdienen maar toch nog schaamte hebben omdat je niet al je mogelijkheden gebruikt.

Oorspronkelijk geplaatst door Sfax

de calimero uit te kunnen blijven hangen.

Het is idd voordeliger om de calimero uit te hangen. Altijd zoveel mogelijk klagen. Daardoor kan je ook makkelijk aasgieren weghouden.

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door CyberpunX

Ik denk dat schaamte minder aandeel heeft, want mensen klagen nu eenmaal graag en zoveel mogelijk. Indien teveel, dan kan bescheidenheid een aandeel hebben, niet alle vlamingen zijn aandachtshoeren. Of schrik voor afgunst, niet iedereen doet het even goed, zeker in crisistijden. En tenslotte is de loonbrief ook subjectief, je kan het meest verdienen maar toch nog schaamte hebben omdat je niet al je mogelijkheden gebruikt.



Het is idd voordeliger om de calimero uit te hangen. Altijd zoveel mogelijk klagen. Daardoor kan je ook makkelijk aasgieren weghouden.

Heb je het over zelfstandigen?

[fantoom]

En wat zin heeft het te weten hoeveel een ander verdient?

Wat is de meerwaarde hiervan?

[Bob]

Oorspronkelijk geplaatst door Liederik

15e en 16e maand? is dat bij de overheid?

In Griekenland. Ze hebben daar zelfs Athene half afgebroken, omdat de beloofde 17de maand er niet gekomen is.

[Bob]

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon

Maar, dan zouden de Vlamingen overwegend katholieken zijn, wat duidelijk niet klopt.

Ze waren het wel, en nog niet zo heel lang geleden. In katholieke milieus is het in elk geval not done om over weddes te spreken.

[Effect]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

M.a.w., je verloning is in heel grote mate een vorm van loterij, omdat de meeste dingen die die bepalen, grotendeels door het toeval zijn bepaald. Inderdaad, op het ogenblik dat je je professioneel oriënteerde, kon je moeilijk weten of wat je nu plezant vond om te studeren, gunstig verkocht zou kunnen worden 20 jaar later in een marktsegment van de arbeidsmarkt dat verder compatibel zou zijn met de andere desiderata in je leven op dat ogenblik die je nu nog niet kon raden. Je hangt bovendien aan 18 jaar ook heel sterk af van de al dan niet intelligente, pertinente raad die je omgeving je kan geven.

Als u dat wil geloven om deshalve uw lage loon te verklaren, dan mag u daar gerust tevreden mee zijn. Ik neem liever het heft in eigen handen, ik weiger speelbal van het lot te zijn. Mocht mijn huidige diploma zijn marktwaarde verliezen en mocht ik het geld nodig hebben, dan school ik me om. Dat kost tijd en moeite, maar als je niet wil investeren, dan heb je niet te klagen. DAT is het grote probleem

Je wordt nooit verloond naar je *prestaties* maar wel naar je *verkoopwaarde* op dat ogenblik he. Je prestaties zijn daar een onderdeeltje van, maar het is vooral een kwestie van vraag en aanbod. Zit je toevallig met een CV waar OP DAT OGENBLIK, in het marktsegment waar je in geïnteresseerd bent, meer gevraagd is dan aangeboden, dan kan je een hoge verloning verwachten. Anders, niet. De vraag naar jouw CV is helemaal jouw doen niet. Je bent misschien de beste ontwerper van plasma TV's in de wereld, maar niemand heeft nog vraag naar een ontwerper van Plasma TVs. Je bent misschien een briljant nucleair ingenieur, maar als de regering beslist heeft een kernuitstap te doen, sta je daar op de markt. Het aanbod heb je voor een stukje in de hand, door studies, door "goeie prestaties" bij vorige werkgevers, en door eerder reeds toevallig "goed in de markt" te liggen of niet (en dus relevante ervaring hebben KUNNEN opdoen bij een werkgever).

De ervaring die u als plasmatechnieker opgedaan hebt kan u in honderden sectoren gebruiken. Nucleair ingenieur is een van de meest waardevolle diploma's, zelfs buiten de nucleaire sector (geneeskunde is maar een wild idee).

Je verloning is dus wel beïnvloed door je "waarde" maar is grotendeels een aspect van "geluk hebben in de markt".

Een beetje zoals de onderhandelde prijs van een tweedehandse auto, of de interestvoet aan dewelke je een lening hebt bekomen.

Beide zijn zeer onderhevig aan je eigen onderhandelvermogen. Als je lening slechter in de markt ligt, dan ga je die heronderhandelen. Een auto kan je voor zoeken tot je de prijs vindt die je wil. U geeft 2 maal een perfect voorbeeld waar je persoonlijk de prijs kan beïnvloeden wanneer de markt schommelt.

Tuurlijk. Want als je met iemand zijn loonbriefje om verhoging gaat vragen, is dat voor de baas even goed een argument om het loon van die andere omlaag te halen he !

Als Sofie 20% minder verdient dan Jan voor hetzelfde werk, kan je ofwel Sofie 20% meer betalen, of Jan 20% minder, en de "gelijkheid" is herstelt !

In geval 1 is de werkgever 2 goede werkkrachten kwijt. Dat is immers de verklaring voor het hoge loon. In geval 2 identiek.

1) een diploma hoeft niet te betekenen dat je vast zit in je job. Eens je 3 jaar ervaring hebt vraagt niemand nog naar je diploma.
2) ieder voorbeeld dat u geeft is een case in point waarmee u enkel bewijst dat ik gelijk heb
3) De loterij van het leven bestaat enkel voor losers. Winnaars bepalen hun eigen kansen. Cliché, maar het is wel de waarheid.

U speelt blackjack. Ik tel blackjack. Zelfde spel, u verliest, ik win. Neem het heft in handen, beïnvloed je kansen positief en je kan het spel van het leven winnen. Dat kost moeite, ben je bereid dat te investeren?

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door fantoom

En wat zin heeft het te weten hoeveel een ander verdient?

Wat is de meerwaarde hiervan?

Je moet toch weten hoeveel iemand verdient voor je hem kan vertellen dat je veel meer verdient.

[artisjok]

Oorspronkelijk geplaatst door Effect

Als u dat wil geloven om deshalve uw lage loon te verklaren, dan mag u daar gerust tevreden mee zijn. Ik neem liever het heft in eigen handen, ik weiger speelbal van het lot te zijn. Mocht mijn huidige diploma zijn marktwaarde verliezen en mocht ik het geld nodig hebben, dan school ik me om. Dat kost tijd en moeite, maar als je niet wil investeren, dan heb je niet te klagen. DAT is het grote probleem

Ik verklaar deshalve mijn relatief hoge loon.
IT-jobs worden nog altijd vet betaald door de schaarste.