Is het verspreiden van religie misdadig?

[Gun]

Is het verspreiden van religie misdadig?

Vanzelfsprekend

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door rikbe

Als een persoon of een groep/organisatie een machtspositie bereikt, worden ze altijd ultra-conservatief en onverdraagzaam tegen alles wat bedeigend is voor hun macht.

ahh, psychologie, interessant.

[rikbe]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

ahh, psychologie, interessant.

Meer ervaring en observatie dan psychologie.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door rikbe

Meer ervaring en observatie dan psychologie.

Toch niet 'België' of zo'?

[ElFlamencoLoco]

Oorspronkelijk geplaatst door rikbe

Dat klinkt alsof je de menselijke geest ziet als bestaande uit twee onafhankelijke delen, en dat is het niet...

Neen, dat is het inderdaad niet. Want in elk menselijk individu zijn het rationele en het irrationele onlosmakelijk met mekaar verbonden. Het is juist de hoedanigheid van die verbinding, de verhouding tussen het rationele en het irrationele die voor een groot stuk de persoonlijkheid bepaalt. Iemand bij wie rationaliteit sterker naar voren treedt wordt bvb. wetenschapper of ingenieur. Mensen die wat irrationeler ingesteld zijn schoppen het bvb. tot kunstenaar.

Het enige wat ik wil zeggen is dat rationaliteit niet synoniem is met "goed" of "positief" of "superieur", en irrationaliteit evenmin met "slecht" of "negatief" of "inferieur".

Oorspronkelijk geplaatst door ribke

... en dus bijgevolg kun je het irrationele noch het rationele "cultiveren", tenzij je schizofreen bent.

Tja, als je ervan uitgaat dat rationaliteit en irrationaliteit twee afgescheiden delen vormen van de menselijke geest. Quod non, zoals hierboven uitgelegd.

Oorspronkelijk geplaatst door ribke

Kan je dat nader verklaren? Ik zie het verband rationaliteit/irrationaliteit met het communisme niet goed. Volgens mij was de grote fout van Marx dat hij geen barst begreep van de menselijke natuur of dacht dat hij die kon verdringen door hersenspoeling. Dezelfde die religionisten maken.

Marx onderschatte het irrationele aspect van de menselijke geest. Zijn wereldbeeld klinkt op het eerste gezicht héél erg logisch en consistent. Maar Marx was kind van zijn tijd, en in de 19e eeuw deed een nogal "ideaal" mensbeeld opgeld. Wellicht heeft Marx zich te veel op dat ideaal gebaseerd. Wie zal het zeggen? We kunnen het hem niet meer vragen...

Wat versta jij onder een religionist?

Oorspronkelijk geplaatst door ribke

We kunnen die inderdaad niet alle verklaren omdat we, enerzijds niet genoeg weten van onszelf, anderzijds dat we onszelf niet objectief kunnen analyzeren.

Veel van wat de mens doet lijkt irrationeel maar als we precies zouden weten welke instincten/emoties/herinneringen/vooroordelen een rol spelen in dat irrationeel gedrag, dan kan het rationeel uitgelegd worden.

Daar zou iets van kunnen zijn. Ik wéét het niet, maar in deze discussie geef ik je het voordeel van de twijfel.

Maar zélfs dan blijft het de mens eigen dat, wanneer hij een intuïtieve, instinctmatige of emotionele keuze maakt, hij op het moment van die keuze absoluut géén beroep doet op zijn rationaliteit. Ik maak even een vergelijking met de grote J.S. Bach, waarmee iets analoogs aan de hand is.

Sommige musicologen die Bachs partituren met een vergrootglas analyseren, komen tot de verrassendste conclusies, als zou Bach in zijn partituren allerlei logische en/of wiskundige "codes" verborgen hebben. Ik zeg niet dat dit niet waar is...

... maar ik plaats daartegenover - zoals vele musici met mij - dat Bach, op het ogenblik dat hij aan het componeren was, met iets héél anders bezig was dan met logica of wiskunde. Zijn creaties steken torenhoog uit boven de fraaie doch "gemaakte" knutselwerkjes van bvb. de Rederijkers.

Ik acht het niét onmogelijk dat psychologen, de partnerkeuze analyserend, tot bepaalde algemeen geldende conclusies komen. Maar ik maak me sterk dat ook jij, op het ogenblik dat jij voor jouw levenspartner koos, met heel andere dingen bezig was dan met psychologie.

Of kort gezegd: op het moment zélf van een irrationele beslissing komt de rationaliteit er niet bij kijken, zoals op het moment dat Bach zijn muziek neerschreef, hij (waarschijnlijk) louter zijn gevoelens, zijn irrationaliteit aan het woord liet. Dat neemt niet weg dat irrationaliteit een fenomeen is als elk ander, dat je aan een rationele analyse kan onderwerpen. Doch, die rationele analyse doet niets af aan het irrationele karakter van het voorwerp van onderzoek: de irrationaliteit zélf.

[rikbe]

Oorspronkelijk geplaatst door ElFlamencoLoco

Neen, dat is het inderdaad niet. Want in elk menselijk individu zijn het rationele en het irrationele onlosmakelijk met mekaar verbonden. Het is juist de hoedanigheid van die verbinding, de verhouding tussen het rationele en het irrationele die voor een groot stuk de persoonlijkheid bepaalt. Iemand bij wie rationaliteit sterker naar voren treedt wordt bvb. wetenschapper of ingenieur. Mensen die wat irrationeler ingesteld zijn schoppen het bvb. tot kunstenaar.

Ok, daar kan ik mee akkoord gaan. Ik dacht dat je zoals sommigen hier het irrationele als iets apart zag dat op zijn eigen rondvliegt.
Maar ik vind de uitdrukking "ir/rationele" niet zo goed gekozen. Deze benadering vind ik beter:
http://users.skynet.be/sky52523/nl/p...le_analyse.htm

Het enige wat ik wil zeggen is dat rationaliteit niet synoniem is met "goed" of "positief" of "superieur", en irrationaliteit evenmin met "slecht" of "negatief" of "inferieur".

Natuurlijk niet.

Tja, als je ervan uitgaat dat rationaliteit en irrationaliteit twee afgescheiden delen vormen van de menselijke geest. Quod non, zoals hierboven uitgelegd.Marx onderschatte het irrationele aspect van de menselijke geest. Zijn wereldbeeld klinkt op het eerste gezicht héél erg logisch en consistent. Maar Marx was kind van zijn tijd, en in de 19e eeuw deed een nogal "ideaal" mensbeeld opgeld. Wellicht heeft Marx zich te veel op dat ideaal gebaseerd. Wie zal het zeggen? We kunnen het hem niet meer vragen...

Marx dacht dat de menselijke persoonlijkheid kon "gevormd" worden om te passen in zijn systeem, maar mensen zijn geen mieren. Het algemeen belang stellen boven het belang van het individu werkt over het algemeen niet.

Wat versta jij onder een religionist?

Iemand die religie als machtsmiddel wil gebruiken.

Daar zou iets van kunnen zijn. Ik wéét het niet, maar in deze discussie geef ik je het voordeel van de twijfel.

Maar zélfs dan blijft het de mens eigen dat, wanneer hij een intuïtieve, instinctmatige of emotionele keuze maakt, hij op het moment van die keuze absoluut géén beroep doet op zijn rationaliteit. Ik maak even een vergelijking met de grote J.S. Bach, waarmee iets analoogs aan de hand is.

Sommige musicologen die Bachs partituren met een vergrootglas analyseren, komen tot de verrassendste conclusies, als zou Bach in zijn partituren allerlei logische en/of wiskundige "codes" verborgen hebben. Ik zeg niet dat dit niet waar is...

... maar ik plaats daartegenover - zoals vele musici met mij - dat Bach, op het ogenblik dat hij aan het componeren was, met iets héél anders bezig was dan met logica of wiskunde. Zijn creaties steken torenhoog uit boven de fraaie doch "gemaakte" knutselwerkjes van bvb. de Rederijkers.

Ik weet helaas te weinig van muziek en Bach om daar een mening over te hebben. Ik weet alleen dat muziek heel wiskundig is, maar ik twijfel dat je een muziekstuk dat de mensen aanspreekt kunt componeren met wiskunde alleen.

Ik acht het niét onmogelijk dat psychologen, de partnerkeuze analyserend, tot bepaalde algemeen geldende conclusies komen. Maar ik maak me sterk dat ook jij, op het ogenblik dat jij voor jouw levenspartner koos, met heel andere dingen bezig was dan met psychologie.

De eerste partners inderdaad niet maar de laatste 20 jaar heb ik wel wat psychologie gebruikt om sommige relaties niet te beginnen, en om de meesten te beeindigen.

Of kort gezegd: op het moment zélf van een irrationele beslissing komt de rationaliteit er niet bij kijken, zoals op het moment dat Bach zijn muziek neerschreef, hij (waarschijnlijk) louter zijn gevoelens, zijn irrationaliteit aan het woord liet. Dat neemt niet weg dat irrationaliteit een fenomeen is als elk ander, dat je aan een rationele analyse kan onderwerpen. Doch, die rationele analyse doet niets af aan het irrationele karakter van het voorwerp van onderzoek: de irrationaliteit zélf.

Ik veronderstel dat Bach wel een degelijke rationele kennis van muziek had en daarrond met zijn emoties borduurde.
Maar ik zie je punt: weinige, of zelfs geen, belangrijke beslissingen worden zuiver rationeel genomen.