Aan de libertariers

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Praetorian

De praxeologie gaat niet uit van het individu? Dat is nieuw.

Ze gaat uit van individuen; niet van 'het individu'. De praxeologie ontkent het bestaan van meerdere individuen niet, ze ontkent niet het bestaan van een samenleving, en zelfs niet van gezinnen, overheden, lobbygroepen, burgeroorlogen, en wat je nog allemaal wil.

Tot nader order was Thomas Gresham een individu, en hij werkte samen met bepaalde andere personen om bepaalde doelen te bereiken met bepaalde middelen, terwijl andere personen andere doelen hadden en andere middelen gebruikten. Groepen denken niet, groepen handelen niet: dat een groep mensen dezelfde doelstellingen deelt en op dezelfde wijze wil verwezenlijken, zorgt nog niet voor de magische sublimatie van het individu of voor het plotse bankroet van de praxeologie.

[Percalion]

Terzijde:
Man is already a member of a social body when he appears as a thinking, willing creature, for the thinking man is inconceivable as a solitary individual. "Only amongst men does man become a man" (Fichte). The development of human reason and the development of human society are one and the same process.
(Mises, Socialism, ch. 18)

[Praetorian]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Nogmaals: Je begrijpt niet waar praxeologie over gaat. Het is vanuit de praxeologie perfect begrijpelijk dat ondernemers uit sector X gaan samenspannen met de overheid om gunstmaatregel Y af te dwingen teneinde concurrent Z een hak te zetten. Oppenheimer onderscheidt niet voor niets "politieke" en "economische" middelen.

Dat alles is absoluut geen bewijs tegen de praxeologie, verre van.


Jij beweert dus zomaar eventjes zonder enige economische theorie, zonder enig conceptueel kader een oorzakelijk verband te kunnen onderscheiden tussen geschiedkundige gebeurtenissen? Dat is werkelijk frappant.

Het kan mij echt wel gestolen worden of Keynes je gelijk zou geven of niet; de werkelijkheid is dat men geen welvaart bijcreëert door welvaart te vernietigen. Dat sluit niet uit dat de welvaart over die periode stijgt, door andere redenen; momenteel is jouw verhaal enkel een fantastische illustratie van 'post hoc, ergo proper hoc'.

Dus de praxeologie kan ingaan tegen elke logica van de marktwerking. Dit is wat je nu zegt? Dus het kapitalisme kan functioneren zonder marktprocessen. Correct?

Ah, het conceptueel kader. Het is louter een zeer eenvoudig proces van inductie en deductie van historische gegevens, zoals elke historicus dat doet. Het groter interpretatiekader kan daaraan getoetst worden, zoals ik dit nu doe met jouw economisch model.
Ik heb nergens gesproken over Keynes, dat ben jij weer. Jij bent weer overtuigd van jouw antikeynesiaanse premisse. Het moet wel zo zijn, want dat is nu eenmaal de interne logica van jouw narratief.
Neen, het was een zelfbewust proces, de VS heeft de bedoeling gehad de wapenindustrie op poten te zetten in Europa om het deflatoir klimaat te doorbreken. En ze zijn er in geslaagd, en met beter resultaat dan de 19de eeuwse vrijhandel. Blijkbaar is jouw productivisme niet de enige bron van grotere kapitaalaccumulatie.

[Praetorian]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Ze gaat uit van individuen; niet van 'het individu'. De praxeologie ontkent het bestaan van meerdere individuen niet, ze ontkent niet het bestaan van een samenleving, en zelfs niet van gezinnen, overheden, lobbygroepen, burgeroorlogen, en wat je nog allemaal wil.

Tot nader order was Thomas Gresham een individu, en hij werkte samen met bepaalde andere personen om bepaalde doelen te bereiken met bepaalde middelen, terwijl andere personen andere doelen hadden en andere middelen gebruikten. Groepen denken niet, groepen handelen niet: dat een groep mensen dezelfde doelstellingen deelt en op dezelfde wijze wil verwezenlijken, zorgt nog niet voor de magische sublimatie van het individu of voor het plotse bankroet van de praxeologie.

En tegelijk was er ontegensprekelijk een collectieve identiteit met collectieve handelingen? Dus jij zegt dat iedereen op 1 of andere manier wel moest handelen als individu, zelfs indien dit betekent dat zij zich compleet affirmeren aan een collectieve constructie. Is dit niet een self-fulfilling prophecy? Jij bent momenteel dingen aan het zeggen die loodrecht ingaan tegen het veldonderzoek van de culturele antropologie. Jouw "Ik", een Fichteiaanse mythe, is gewoon een negationistisch principe, een pletwals die alle historische fenomenen doet egaliseren tot de wensdroom dat iedereen de eigen souvereiniteit afroept.

[Ambiorix]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Je weet wat ik bedoel. Je probeert het weer te omzeilen. Het gaat je niet lukken.

En wat is de staat? Eén of ander ruimtetuig dat uit de lucht is komen vallen met überwezens erin? Of één of ander instituut dat gesticht werd door de zondige mens - die volgens jouw vrijwillig nooit lief zou zijn - en zich staaft door middel van dominantie en wetteloosheid?

Agustinus van Hippo: Erfzonde --> Mensen zijn zondig --> De staat is zondig.

Als je mensen niet vertrouwd als ze vrij zijn en naast je wonen, waarom zou je dan in hemelsnaam wél vertrouwen als ze jouw vrijheid in handen hebben en je kunnen laten wonen waar zij willen?

Ik vind dat gij uw bericht gewoon onnodig ingewikkeld maakt. Waarom over "zonde" beginnen man, heeft er geen bal mee te maken, tenzij gij een belachelijke link ermee zoekt.
Maar goed, heb ik ergens gezegd dat ik ruimtelijke onvrijheid wil voor burgers? nee dus.
En waar heb ik gezegd dat ik de mensen naast mij (buren?) niet vertrouw?

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Praetorian

Dus de praxeologie kan ingaan tegen elke logica van de marktwerking. Dit is wat je nu zegt? Dus het kapitalisme kan functioneren zonder marktprocessen. Correct?

Neen: de praxeologie is nl. geen "logica van de marktwerking", geen logica van het kapitalisme, maar een logica van het menselijke handelen, zoals de etymologie duidelijk maakt. Handelingen worden daarbij gedefinieerd als bewust menselijk gedrag: Human action is purposeful behavior. (Mises, Human Action, p. 11).

Dat omvat dus zowel "Crusoe economics" als een analyse van handelingen van mensen in een samenleving met andere mensen. Bij die laatste groep wordt, zoals bij Oppenheimer, een onderscheid gemaakt tussen vreedzame ("catallactics") en niet-vreedzame handelingswijzes. Praxeologie is dus niet enkel een studie van de vrije markt maar een logisch onderzoek naar bewust handelen:

The result sought by an action is called its end, goal, or aim. One uses these terms in ordinary speech also to signify intermediate ends, goals, or aims; these are points which acting man wants to attain only because he believes that he will reach his ultimate end, goal or aim in passing beyond them. Strictly speaking the end, goal, or aim of any action is always the relief from a felt uneasiness.

A means is what serves to the attainment of any end, goal, or aim. Means are not in the given universe; in this universe there exist only things. A thing becomes a means when human reason plans to employ it for the attainment of some end and human action really employs it for this purpose. (Ibid., p. 92)

De bovenstaande passage is niet uitsluitend beperkt tot een vrije markt; ze gaat evengoed op voor de generaal die nadenkt over de beste manier om de vijand te bestrijden of de ondernemer die probeert om subsidies, protectionistische maatregelen of wat dan ook los te krijgen bij de overheid. Ze gaat evengoed op voor de pygmee, de inca en de inuit; ze kan toegepast worden op de mensenoffers van de Azteken, de Declaration of Independence, de wapenwedloop of het toeknopen van schoenveters. Ze is zeker niet beperkt tot bepaalde historische periodes; de enige beperking is dat de mensen in kwestie bewust handelen, d.w.z. dat de mensen een doel voor ogen hebben dat ze willen bereiken middels hun handeling. De (on)gepastheid van de middelen is daarbij niet voldoende om een handeling als irrationeel te bestempelen: ook al haalden regendansen niets uit, het zijn weldegelijk rationele handelingen en er is ook duidelijk sprake van doelen en middelen. De praxeologie is dus geen "Westerse" constructie; het is eerder het ontdekken van die zaken die alle menselijke handelingen gemeenschappelijk hebben, net omdat er logica mee gemoeid is.

Ah, het conceptueel kader. Het is louter een zeer eenvoudig proces van inductie en deductie van historische gegevens, zoals elke historicus dat doet. Het groter interpretatiekader kan daaraan getoetst worden, zoals ik dit nu doe met jouw economisch model.

Ik heb het voorbeeld al aangehaald: "Het kraaien van hanen veroorzaakt het functioneren van wekkerradio's en broodroosters". Je geeft expliciet aan dat er geen economische theorie gemoeid is met je waarneming; net daarom is ze een makkelijke prooi voor de "post hoc, ergo propter hoc"-drogredenering. Hazlitt's verhaal over de gebroken ruit vermeldt ook dat er na de kapotte ruit een nieuwe bestelling geplaatst werd bij de glazenmaker en dat dit door de mensen als "goed voor de economie" beschouwd werd. Dat is net de hele essentie van zijn (en eigenlijk Bastiat's) verhaal: dat er een onderscheid is tussen ce qu'on voit en ce qu'on ne voit pas. Het is nogal moeilijk om opportuniteitskosten en alternatieve mogelijkheden in acht te nemen als je zonder enige voorafgaande economische theorie de historische gegevens te lijf gaat.

Ik heb nergens gesproken over Keynes, dat ben jij weer. Jij bent weer overtuigd van jouw antikeynesiaanse premisse. Het moet wel zo zijn, want dat is nu eenmaal de interne logica van jouw narratief.

Het moet inderdaad zo zijn. Als een historicus komt vertellen dat het kraaien van hanen het functioneren van wekkerradio's veroorzaakt, zal ik hem ook vertellen dat zoiets simpelweg onmogelijk is en dat hij ten prooi gevallen is aan de correlatie-causaliteitsverwarring. Net zoals heel wat statistische studies die de keynesiaanse stellingen lijken te bevestigen overigens: het nationaal inkomen wordt gedefinieerd als de totale waarde van finale goederen en diensten, nogal evident dat dit correleert met de totale hoeveelheid consumptie. Wie vertrouwd is met de Hayek-triangles weet dat zulke statistische verbanden inderdaad mogelijk zijn, maar helemaal niet wijzen op een toename van welvaart.

Neen, het was een zelfbewust proces,

Een zelfbewust proces? Eén dat zichzelf in de spiegel herkent?

de VS heeft de bedoeling gehad de wapenindustrie op poten te zetten in Europa om het deflatoir klimaat te doorbreken.

Er bestaan nogal wat definities en invullingen van de term 'deflatie'. Wat bedoel je precies?

En ze zijn er in geslaagd, en met beter resultaat dan de 19de eeuwse vrijhandel. Blijkbaar is jouw productivisme niet de enige bron van grotere kapitaalaccumulatie.

Welvaart komt niet zomaar uit de lucht gevallen omdat de overheid kruisraketten opstapelt in een hangar in de Hoge Venen.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Praetorian

En tegelijk was er ontegensprekelijk een collectieve identiteit met collectieve handelingen? Dus jij zegt dat iedereen op 1 of andere manier wel moest handelen als individu, zelfs indien dit betekent dat zij zich compleet affirmeren aan een collectieve constructie. Is dit niet een self-fulfilling prophecy?

Ik zeg dat handelingen altijd individuele handelingen zijn. Groepen denken niet, het zijn geen zelfstandige wezens met een eigen wil en middelen. Als de Engelse industriëlen samenspanden, dan is het perfect mogelijk dat dit komt omdat de Engelse industriëlen dezelfde doelen hadden en dezelfde doelen efficiënt achtten om die doelen te bereiken.

Jij bent momenteel dingen aan het zeggen die loodrecht ingaan tegen het veldonderzoek van de culturele antropologie. Jouw "Ik", een Fichteiaanse mythe, is gewoon een negationistisch principe, een pletwals die alle historische fenomenen doet egaliseren tot de wensdroom dat iedereen de eigen souvereiniteit afroept.

Ook niet vies van 'n korte bocht hier en daar, hé?

[Stratcat]

Oorspronkelijk geplaatst door Ambiorix

Waarom over "zonde" beginnen man, heeft er geen bal mee te maken, tenzij gij een belachelijke link ermee zoekt.

Zonde heeft er alles mee te maken.
Daarvoor moet je wel eerst een besef van zonde hebben.
Maar ja, dat is zo ouderwets meneer.

[Stratcat]

Soms klink ik als een pastoor.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Ambiorix

Ik vind dat gij uw bericht gewoon onnodig ingewikkeld maakt. Waarom over "zonde" beginnen man, heeft er geen bal mee te maken, tenzij gij een belachelijke link ermee zoekt.
Maar goed, heb ik ergens gezegd dat ik ruimtelijke onvrijheid wil voor burgers? nee dus.
En waar heb ik gezegd dat ik de mensen naast mij (buren?) niet vertrouw?

Jij spot, en lacht, en zegt: "Ja, laat alles over aan de vrijheid, dan hebben we hongersnood en poolwater dat onze landen onderzet." Ik zeg, inderdaad, mensen zijn "zondig", ze kunnen moorden, verkrachten, stelen, bedriegen, en alles anders wat tegen de gewone moraal van de mens ingaat doen. Daarom, zeg ik dus, en ik zeg dat niet alleen, Augustinus zei dus al, dat die staat dan toch niet zo fijn is, want daar zitten juist mensen in die kunnen moorden, verkrachten, stelen, bedriegen en alles anders wat tegen de gewone moraal van de mens ingaat doen, méér nog, ze wonen niet naast je in alle vrijheid, ze bezitten de wapens en de macht om jou in het gareel te doen lopen.

Je begrijpt duidelijk het begrip "zonde" in dit alles niet. Ga nog eens terug naar mijn reactie op je oorspronkelijke post. Je zult zien.

[Stratcat]

Net deze tekst gelezen over Bertrand de Jouvenel, mij tot voor vandaag onbekend. Ik kan mij er goed in vinden.

http://findarticles.com/p/articles/m..._73368521/pg_1

On Power exemplifies what I think is one of the great virtues of Jouvenel's political thought: In order to expand our perspective on the events affecting us, it shifts our attention from the immediacy of the present, which can be blind, to the past and, as we will see, to the future. In this book, Jouvenel breaks with the popular Enlightenment story--"pure fantasy," he deems it--of monarchs "to whose exactions there are no bounds" and modern democratic governments "whose resources are proportionate to their authority." The true picture, we learn from history, is much more ambiguous.
Consider the Middle Ages. Far from crushing men with arbitrary force, the medieval king inhabited a spiritual, moral, and institutional world that kept him tightly bound. The divine law, as the Catholic Church taught it, limited the king's authority, indeed all human authority, from above. The king was God's servant, with a sacred duty to preserve God's created order. That hierarchical order, among other things, made the king not master of, but simply first among, nobles--each a rival authority with land and forces of his own. To get anything done the king had to go, hat in hand, to his fellow nobles to beg for men and funds, all the while making sure the Church did not disapprove too strongly. In turn, the common law, a human artifact written within the framework of the divine law and borrowing some of its luster, limited Power from below with innumerable precedents and customs. Jouvenel remarks, "The consecrated king of the Middle Ages was a Power as tied down and as little arbitrary as we can conceive." G od was sovereign, not men; there was no absolute or uncontrolled human authority.
Some might accuse the Catholic Jouvenel of romanticizing medieval life. I think this is to mistake his point. Of course, kings often rudely violated the law, as Jouvenel admits, and the medieval mindset failed to extend to every man and woman full recognition of the dignity that is their due. But the law wove a religious and customary web around Power that prevented it from completely breaking loose and becoming absolute. Recall, Jouvenel says, that the Catholic Church's sanctions "brought the Emperor Henry IV to fall on his knees before Gregory VII in the snow of Canossa." In such a universe, Power could expand only slowly.
This complex web began to unravel when European kings, keen to boost their authority, threw their lot in with the people to heat down the nobles who kept Power in check. The people looked to the kings to free them from the petty and sometimes not-so-petty oppressions of the aristocrats, whom the kings, in top Machiavellian form, had successfully encouraged to ditch their age-old responsibilities to the plebs. From this alliance between kings and the masses arose, beginning in the fifteenth century and lasting until the eighteenth, Europe's absolute monarchies. The absolute monarchs, driving the aristocracy into the ground, centralized and modernized Power and wielded resources far greater than medieval kings. The Protestant Reformation also helped tear apart the medieval web and amplify monarchical Power by giving reformed princes leeway to redefine the meaning of divine laws and to disregard custom; Catholic princes, to keep up, began to skirt the Church's rules themselves. The Minotaur grew.

Democracy on trial
But what really triggers Power's dramatic expansion, Jouvenel suggests, is the birth of the democratic age, which finishes off the dying medieval order. The political scientist Pierre Hassner, a keen reader of Jouvenel, has it exactly right: On Power "is a generalization of Alexis de Tocqueville's idea that the French Revolution, rather than breaking the absolutism of the state, further concentrated power in the hands of the state." Jouvenel sees democratic times extending Power's reach in at least three different, but related, ways.
First and most fundamental is the triumph in the eighteenth century of the doctrine of popular sovereignty, the idea that "the people," not some divine source or ancient custom, make the final call on all matters of law and social organization. "The denial of a divine lawgiving and the establishment of a human lawgiving," warns Jouvenel, "are the most prodigious strides which a society can take towards a truly absolute Power." Outside of small communities, popular sovereignty, taken literally, is absurd. The people themselves cannot actually govern and pretty soon others--often a single other--rule in their name. And these new rulers find it easier than ever before to direct and mobilize society.
Popular sovereignty erodes the restraints on what political communities can imagine doing. If the law is solely an expression of the people's will, where would the limits on it come from? Anything becomes possible: the rounding up of political opponents, the bombing of civilians, laws condemning minorities or the unfit to extinction, the creation of genetic monstrosities or genetic supermen.
In addition, popular sovereignty encourages the notion that the state is a tool directly to secure the people's well-being. Power is accordingly burdened with a surfeit of new responsibilities, from running jobs programs and providing welfare, to redistributing wealth and regulating businesses, to funding scientific research and guaranteeing education to all citizens. Some of this is reasonable and salutary, no doubt, but taken together it increases the state's sway.
Popular sovereignty also brings mass conscription: Since everyone ostensibly has an equal stake in Power, everyone must defend it. Historian Hippolyte Tame put it well: Universal suffrage and mass conscription are like "twin brothers ... the one placing in the hands of every adult person a voting paper, the other putting on his back a soldier's knapsack." The Sun King Louis XIV, the most absolute of absolute monarchs, would have loved to institute conscription for his endless wars across seventeenth-century Europe, but he felt himself powerless to do it. It was the French Revolution that first militarized the masses and sent them forth across Europe's battlefields.
The second way in which the democratic age extended Power was through the unleashing of relativism. Popular sovereignty meant self-sovereignty, the right of each individual to decide his own right and wrong. This Protagorism, as Jouvenel terms it, in which man becomes the measure of all things, summons the Minotaur to quell the social disorder it inevitably unleashes. In a later work, he gravely writes, "To the entire extent to which progress develops hedonism and moral relativism, to which individual liberty is conceived as the right of man to obey his appetites, nothing but the strongest of powers can maintain society in being." The social theorist Michael Novak would later make the same point: "For a society without inner policemen ... there aren't enough policemen in the world to make men civil."
Jouvenel pointed out that relativism calls forth Power a second way. The loss of objective standards is existentially unbearable, opening "an aching void in the room of beliefs and principles." The secular religions of communism and National Socialism would draw nourishment from this crisis of meaning, building up Power to truly monstrous proportions. In Jouvenel's stark account, totalitarianism is born of the modern world's moral confusion.
Finally, Power grows in the democratic age because of the erosion of civil society. Democratic regimes base themselves on the individual, and individualism tends to hollow out or utterly destroy civil society. The modern state wages a relentless attack on the "social authorities"--in today's policy jargon, the mediating structures of families, churches, businesses, and other associations that stand between the state and the individual and that constitute extra-individual sources of authority and meaning. The attack can he blunt and brutal, as in the totalitarian regimes' total repression of civil society. Or it can take a softer form, as when the bureaucratic and inefficient welfare state takes over from families the responsibility for rearing children. In either case, though on very different scales, one finds state Power vastly increased and individual liberties menaced or obliterated. In a social field in which there are but two actors--Power and the individual--humans cannot flourish.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Stratcat

Net deze tekst gelezen over Bertrand de Jouvenel, mij tot voor vandaag onbekend. Ik kan mij er goed in vinden.

http://findarticles.com/p/articles/m..._73368521/pg_1

De Jouvenel, de Jasay, Leoni, ... De Europese erfenis wordt steeds sterker.

[Praetorian]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Neen: de praxeologie is nl. geen "logica van de marktwerking", geen logica van het kapitalisme, maar een logica van het menselijke handelen, zoals de etymologie duidelijk maakt. Handelingen worden daarbij gedefinieerd als bewust menselijk gedrag: Human action is purposeful behavior. (Mises, Human Action, p. 11).

Dat omvat dus zowel "Crusoe economics" als een analyse van handelingen van mensen in een samenleving met andere mensen. Bij die laatste groep wordt, zoals bij Oppenheimer, een onderscheid gemaakt tussen vreedzame ("catallactics") en niet-vreedzame handelingswijzes. Praxeologie is dus niet enkel een studie van de vrije markt maar een logisch onderzoek naar bewust handelen:

The result sought by an action is called its end, goal, or aim. One uses these terms in ordinary speech also to signify intermediate ends, goals, or aims; these are points which acting man wants to attain only because he believes that he will reach his ultimate end, goal or aim in passing beyond them. Strictly speaking the end, goal, or aim of any action is always the relief from a felt uneasiness.

A means is what serves to the attainment of any end, goal, or aim. Means are not in the given universe; in this universe there exist only things. A thing becomes a means when human reason plans to employ it for the attainment of some end and human action really employs it for this purpose. (Ibid., p. 92)

De bovenstaande passage is niet uitsluitend beperkt tot een vrije markt; ze gaat evengoed op voor de generaal die nadenkt over de beste manier om de vijand te bestrijden of de ondernemer die probeert om subsidies, protectionistische maatregelen of wat dan ook los te krijgen bij de overheid. Ze gaat evengoed op voor de pygmee, de inca en de inuit; ze kan toegepast worden op de mensenoffers van de Azteken, de Declaration of Independence, de wapenwedloop of het toeknopen van schoenveters. Ze is zeker niet beperkt tot bepaalde historische periodes; de enige beperking is dat de mensen in kwestie bewust handelen, d.w.z. dat de mensen een doel voor ogen hebben dat ze willen bereiken middels hun handeling. De (on)gepastheid van de middelen is daarbij niet voldoende om een handeling als irrationeel te bestempelen: ook al haalden regendansen niets uit, het zijn weldegelijk rationele handelingen en er is ook duidelijk sprake van doelen en middelen. De praxeologie is dus geen "Westerse" constructie; het is eerder het ontdekken van die zaken die alle menselijke handelingen gemeenschappelijk hebben, net omdat er logica mee gemoeid is.



Ik heb het voorbeeld al aangehaald: "Het kraaien van hanen veroorzaakt het functioneren van wekkerradio's en broodroosters". Je geeft expliciet aan dat er geen economische theorie gemoeid is met je waarneming; net daarom is ze een makkelijke prooi voor de "post hoc, ergo propter hoc"-drogredenering. Hazlitt's verhaal over de gebroken ruit vermeldt ook dat er na de kapotte ruit een nieuwe bestelling geplaatst werd bij de glazenmaker en dat dit door de mensen als "goed voor de economie" beschouwd werd. Dat is net de hele essentie van zijn (en eigenlijk Bastiat's) verhaal: dat er een onderscheid is tussen ce qu'on voit en ce qu'on ne voit pas. Het is nogal moeilijk om opportuniteitskosten en alternatieve mogelijkheden in acht te nemen als je zonder enige voorafgaande economische theorie de historische gegevens te lijf gaat.

Het moet inderdaad zo zijn. Als een historicus komt vertellen dat het kraaien van hanen het functioneren van wekkerradio's veroorzaakt, zal ik hem ook vertellen dat zoiets simpelweg onmogelijk is en dat hij ten prooi gevallen is aan de correlatie-causaliteitsverwarring. Net zoals heel wat statistische studies die de keynesiaanse stellingen lijken te bevestigen overigens: het nationaal inkomen wordt gedefinieerd als de totale waarde van finale goederen en diensten, nogal evident dat dit correleert met de totale hoeveelheid consumptie. Wie vertrouwd is met de Hayek-triangles weet dat zulke statistische verbanden inderdaad mogelijk zijn, maar helemaal niet wijzen op een toename van welvaart.

Een zelfbewust proces? Eén dat zichzelf in de spiegel herkent?
Er bestaan nogal wat definities en invullingen van de term 'deflatie'. Wat bedoel je precies?
Welvaart komt niet zomaar uit de lucht gevallen omdat de overheid kruisraketten opstapelt in een hangar in de Hoge Venen.

Dus de logica van het handelen in een kapitalistische maatschappij. Ik ken geen enkele culturele antropoloog die gaat akkoord gaan met jouw bewering dat de praxeologie universeel is en een eeuwigheidswaarde bezit. En dan nog is jouw praxeologie niets meer dan een veredeld systeemdenken uit de jaren '60.

En dat bewust handelen wordt gereduceerd naar een bepaalde westerse kijk op rationeel handelen. Nogmaals, dat eurocentrisme is niet meer van deze tijd.

En die logica bezit bepaalde premissen die duidelijk westers zijn. Opnieuw de herhaling van alle fouten in het systeemdenken uit de jaren '60. Op geen enkele wijze is er ooit bewezen dat jouw "logica" bestaat in realiteit, net zoals dat de speltheorie op geen enkele wijze werd bewezen. Ik hoop dat je de nattigheid al begint te voelen, want ik wil gerust een halve container lectuur dumpen voor jouw deur over de onzin van de speltheorie.

Er zijn wel economische elementen mee gemoeid, maar de abstracties in de vorm van bepaalde parameters kunnen onmogelijk in jouw constructie worden gekramd. Jij legt de fout bij foute waarnemingen, ik leg de fout bij jouw deductieve veronderstellingen.

Een proces waarin de regering Truman de herbewapening in documenten beschouwt als een noodzakelijkheid om de bevroren situatie uit de jaren '30 te wijzigen.
Deflatoir in de zin van krampachtig alle eigen deviezen te behouden door een deflatoir monetair beleid. Dat wat in de jaren '30 in de Europese landen ontstond.
En blijkbaar doen die kruisraketten meer dan alleen in een hangar liggen, net zoals geld in een sok meer doet dan alleen maar stinken.

[AdrianHealey]

Ik woon in de Lamorinierestraat in A'pen.
ALs je die halve containter op de parking van Electrabel gaat dumpen, dan vind ik het wel. Ik passeer daar toch dagelijks.

Dank bij voorbaat.

[Praetorian]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Ik zeg dat handelingen altijd individuele handelingen zijn. Groepen denken niet, het zijn geen zelfstandige wezens met een eigen wil en middelen. Als de Engelse industriëlen samenspanden, dan is het perfect mogelijk dat dit komt omdat de Engelse industriëlen dezelfde doelen hadden en dezelfde doelen efficiënt achtten om die doelen te bereiken.



Ook niet vies van 'n korte bocht hier en daar, hé?

En ik zeg u dat dit niet zo is. Groepen denken wel, de Griekse burgerij deed in de klassieke oudheid deden niets anders. Competitie en handel stonden alleen in het teken van het belang van de poleis, daarom dat er ook zoiets bestond als de agonale gemeenschap.

Neen, gewoon omdat hun identiteit en hun handelingen gebaseerd waren op een bepaalde historische constructie. Jouw handelingen zijn louter individueel, omdat jouw constructie drastisch verschilt van deze in een andere plaats of tijdstip. Alle epistemologie na WOII is blijkbaar aan jou voorbij gegaan, bizar.

[AdrianHealey]

Hoe denkt een groep?

[Praetorian]

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey

Hoe denkt een groep?

In een constructie, net zoals een individu. Allebei historische identiteiten, allebei ideologische geladenheden.

[AdrianHealey]

Oorspronkelijk geplaatst door Praetorian

In een constructie, net zoals een individu. Allebei historische identiteiten, allebei ideologische geladenheden.

Hoe denkt de groep 'bakkers'?

[Praetorian]

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey

Hoe denkt de groep 'bakkers'?

Net zoals het individu bakker.

[AdrianHealey]

Oorspronkelijk geplaatst door Praetorian

Net zoals het individu bakker.

Het individu bakker kan ik onder een hersenscan leggen. Een groep bakkers niet bepaald.