Hoort Zeeuws-Vlaanderen bij Vlaanderen ?

[Sinistra]

Oorspronkelijk geplaatst door brussel1200

ik vind dat een beetje mierenneuken. Buiten Terneuzen stad denk ik dat er meer koeien dan mensen zijn in Nederland-over-de-Schelde.

Je bent dan waarschijnlijk nog nooit in deze prachtige provincie geweest. Wellicht de prachtigste van heel Nederland.

[brussel1200]

o jawel hoor. Maar de provincie is toch Zeeland, en Zeeuws Vlaanderen bestaat toch alleen maar uit Sluis-Terneuzen-Hulst?

nu Zeeland is inderdaad mooi hoor. Tis niet omdat het dunbevolkt is dat het lelijk is hé.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Felix (be)

Met een BOUTADE : Nederlanders spreken Duits met een Engels accent, Nederlandstalige Belgen spreken Duits met een Frans accent..
(=> verwijzend naar smaak- en cultuurverschillen die m.i. reëel zijn, echter niet onoverkomelijk; de smaak- en cultuurverschillen tussen Noord- en Zuid-België zijn m.i. bv veel groter; ik werk als Hasselaar in totaal al tien jaar in Luik en dat blijft als buitenland aanvoelen.)

Eerlijk gezegd heb ik zelden Vlamingen Duits horen spreken met een Frans accent...

En alhoewel ik al een tijdje geleden de vraag heb gesteld, hebben u noch Sinistra me die "onoverkomelijke verschillen" tussen Nederlanders en Vlamingen kunnen concretiseren. Nogal merkwaardig, temeer daar ook u stelt dat de verschillen "veel groter" zijn dan we schijnbaar denken.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Mitgard

dan liever onze prachtige kathedralen.
met hun prachtige beeldhouwwerken, ingenieus glaswerk en gotische bombast stralen tenminste bezieling en passie uit ipv die kale, koude, protestantse krenterigheid.
nu ja, ieder zijn meug.
als de protestanten gelukkig zijn met een aardappel en een glas water moeten zij dat weten, maar wij bourgondiers van kelto-germaanse inslag weten tenminste de geneugten des levens te waarderen.
de grotere en meer verhevener vormen van kunst en cultuur komen dan ook logischerwijs voort uit de levenslust der rooms-katholieke inslag en niet uit het benepen protestantisme dat kennelijk niet van het leven houdt.
P.P. Rubens was zelfs een overtuigd katholiek geworden nadat hij in een protestants milieu opgroeide.

U schijnt protestantisme te verwarren met bepaalde calvinistische belijdenissen.

In sommige landen zijn de religieuze meesterwerken trouwens niet onmiddellijk te verbinden met een bepaalde christelijke belijdenis, maar wel eerder met de politieke toestand. In de meeste katholieke gebieden van Zwitserland vind je maar zelden grote, pronkerige barokke bouwwerken zoals bijvoorbeeld in Oostenrijk. Alhoewel hetzelfde geloof, toch niet dezelfde architectonische resultaten. De oorzaken raden zich dan ook heel gemakkelijk: in het Oostenrijks-Hongaarse keizerrijk liepen er edelen rond die zich geroepen voelden om het geld dat ze uit het gewone volk hadden geperst, niet zelden te besteden aan religieuze bouwwerken. In Zwitserland had men dergelijke bovenlaag niet, waardoor kerken en kapellen er een veel bescheidener vorm en uiterlijk hebben.

[ossaert]

Oorspronkelijk geplaatst door Sinistra

Niet alle aanhangers van Israël zijn Joden men beste. Wel heb ik onnoemelijk veel sympathie voor de Joden als volk, die ondanks een eeuwigdurende hetze er toch blijven staan.

Een christian zionist, als het ware. Ik moest het gewoon even weten, want ik was zo langzamerhand een beetje in de war aan het raken: je beroept je elders op dit forum stellig op de Bijbel als fundament voor de staat Israël, (als ik het goed onthouden heb) gebruikt 'ons' en 'wij' als het over joden gaat, en komt in deze thread met klassieke protestantse kritiek op het katholicisme. Ook zeg je Nederlander te zijn (of laat je dat uitschijnen), maar je gebruikt hierboven een aantal keer oervlaamse woorden en uitdrukkingen als 'kuisen' en 'precies' in een vergelijkende constructie. Als ik één ding onthouden heb uit vijf, zes jaar Nederland, dan is het dat dat dingen zijn die een Nederlander niet in de mond zal nemen, zelfs niet als hij een Vlaming wil imiteren of naar de mond praten. U begrijpt uiteraard hoe verwarrend dat dat is voor iemand als ik...

[stab]

Oorspronkelijk geplaatst door ossaert

Een christian zionist, als het ware. Ik moest het gewoon even weten, want ik was zo langzamerhand een beetje in de war aan het raken: je beroept je elders op dit forum stellig op de Bijbel als fundament voor de staat Israël, (als ik het goed onthouden heb) gebruikt 'ons' en 'wij' als het over joden gaat, en komt in deze thread met klassieke protestantse kritiek op het katholicisme. Ook zeg je Nederlander te zijn (of laat je dat uitschijnen), maar je gebruikt hierboven een aantal keer oervlaamse woorden en uitdrukkingen als 'kuisen' en 'precies' in een vergelijkende constructie. Als ik één ding onthouden heb uit vijf, zes jaar Nederland, dan is het dat dat dingen zijn die een Nederlander niet in de mond zal nemen, zelfs niet als hij een Vlaming wil imiteren of naar de mond praten. U begrijpt uiteraard hoe verwarrend dat dat is voor iemand als ik...

Sinistra is - naar eigen zeggen - van Vlaamse afkomst.

[ossaert]

Oorspronkelijk geplaatst door stab

Sinistra is - naar eigen zeggen - van Vlaamse afkomst.

... erg verwarrend dus...

[Dimitri]

Oorspronkelijk geplaatst door stab

Sinistra is - naar eigen zeggen - van Vlaamse afkomst.

Dat blijkt trouwens niet alleen uit het taalgebruik. Sowieso is de hele antikatholieke stellingname on-Nederlands te noemen, je waant je eerder in Noord-Ierland. Zelfs bij de SGP lopen er maar weinig papenvreters rond als Sinistra.

Geloof speelt in het dagelijks leven in Nederland, ook in Zeeuws-Vlaanderen, geen onderscheidende rol meer. Het is net dit aspect van de Nederlandse samenleving dat sommige Vlamingen blijkbaar moeilijk bevatten, omdat ze zelf gewend zijn aan een homogeen katholieke bevolking en er over protestanten ongetwijfeld veel vooroordelen leven. In Nederland zijn die vooroordelen door de ontzuiling allang ontkracht. Bovendien is de godsdienstige gezindheid in het algemeen sterk afgenomen: de ene helft van de Nederlandse bevolking is onkerkelijk, en bij de andere helft staat het geloof ook niet altijd in het middelpunt van het leven. Deze hele discussie komt op mij dan ook heel onwerkelijk over.

[Felix (be)]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Eerlijk gezegd heb ik zelden Vlamingen Duits horen spreken met een Frans accent...

Is figuurlijk bedoeld.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Felix (be)

Is figuurlijk bedoeld.

En alhoewel ik al een tijdje geleden de vraag heb gesteld, hebben u noch Sinistra me die "onoverkomelijke verschillen" tussen Nederlanders en Vlamingen kunnen concretiseren. Nogal merkwaardig, temeer daar ook u stelt dat de verschillen "veel groter" zijn dan we schijnbaar denken.

[Felix (be)]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

En alhoewel ik al een tijdje geleden de vraag heb gesteld, hebben u noch Sinistra me die "onoverkomelijke verschillen" tussen Nederlanders en Vlamingen kunnen concretiseren. Nogal merkwaardig, temeer daar ook u stelt dat de verschillen "veel groter" zijn dan we schijnbaar denken.

Ik heb geschreven dat ze reëel maar NIETonoverkomelijk zijn. Ze zijn zelfs veel groter dan menigeen denkt. De verschillen tussen Walen en Vlamingen zijn echter nog veel groter.
Ik had een lange edit geschreven bij mijn vorige post, maar toen ik hem wilde plaatsen kreeg ik een systeembericht dat edits niet meer geaccepteerd werden als ze dertig minuten later geplaatst worden. Ik heb vanavond geen tijd meer maar kom hier morgen of in de loop van de volgende dagen op terug.

[Felix (be)]

Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe
Eerlijk gezegd heb ik zelden Vlamingen Duits horen spreken met een Frans accent...

Oorspronkelijk geplaatst door Felix (be)

Is figuurlijk bedoeld.

Iets serieuzer nu: Moet je maar eens naar het Belgisch parlement gaan...
De jongere generaties politici hebben hier wel iets minder last van.

[Felix (be)]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

...
En alhoewel ik al een tijdje geleden de vraag heb gesteld, hebben u noch Sinistra me die "onoverkomelijke verschillen" tussen Nederlanders en Vlamingen kunnen concretiseren. Nogal merkwaardig, temeer daar ook u stelt dat de verschillen "veel groter" zijn dan we schijnbaar denken.

Ik heb geschreven dat ze reëel maar NIET onoverkomelijk zijn. Ze zijn zelfs veel groter dan menigeen denkt. Het verschil in mentaliteit tussen Walen en Vlamingen is echter (veel) groter.

Enkele voor mij duidelijke overeenkomsten: vergelijkbaar gevoel voor humor en smaak op gebied van muziek.
Ook de communicatie tussen Nederlanders en Nederlandstalige Belgen verloopt bijna altijd opvallend vlot, zelfs vlotter dan tussen Franstalige Belgen en Fransen . Ik merk dat op mijn werk (een ANWB-achtige telefooncentrale in Luik met Nederlandse, Vlaamse en Waalse collega’s; onze klanten zijn voornamelijk Nederlanders, Nederlandstalige en Franstalige Belgen, Luxemburgers en Fransen) een Fransman gemiddeld genomen bv wat vaker uitgelegd moet worden wat de mogelijkheden zijn dan een Nederlander. Heeft er volgens mij niet mee te maken dat Nederlanders veel slimmer zouden zijn, wel dat Fransen soms met andere “begrippen” werken dan Nederlanders en Belgen. Ik kan het helaas niet beter uitleggen.

Enkele voor mij duidelijke verschillen:
- Nederlanders zijn loyaler dan Nederlandstalige Belgen als in een organisatie een beslissing genomen wordt die hen niet bevalt. Een Belg gaat dan ook wel doen wat er gevraagd wordt, maar met veel meer “tegenzin”. Ook Rudi De Becker, de voormalige ceo van Hagemeyer, heeft dit vastgesteld. Hieruit volgt dat Nederlanders (behalve misschien Amsterdammers – geintje!) uiteindelijk ook gezagsgetrouwer zijn. (De reacties op de door de VS gevraagde steun voor de oorlogen in Irak en Afghanistan zijn een goed voorbeeld).
- In tegenstelling tot een eerdere Nederlandse poster heb ik de indruk dat de "christelijke (-Calvinistische hoewel je natuurlijk ook veel katholieken hebt) ideologie” nog altijd een grotere rol speelt in de maatschappij dan in België. Dit uit zich onder andere in een zuinigere aanpak van veel zaken (zowel in de gunstige als in de ongunstige betekenis van het woord). Ik word zelf ongemakkelijk bij de vele in mijn ogen zeer kwezelachtige programma’s die oa de EO de wereld in mag sturen. En ook van de vruchtbare voedingsbodem die de creatioTisten in Nederland hebben aangetroffen ben ik geschrokken. Ik ben ervan overtuigd dat Balkenende zijn verkiezingssucces ten dele te danken heeft aan “christelijke” thema’s. In Nederlandstalige België speelt dit nauwelijks nog een rol. (ik denk zelfs dat een te groot accent op christelijke thema’s je per saldo veel stemmen gaat kosten; Leterme heeft echt wel om andere redenen gewonnen dan Balkenende).
- Een Nederlander voelt zich goed bij een duidelijke organisatiestructuur; Nederlandstalige Belgen hebben veel sneller de indruk dat ze in een strak keurslijf gegoten worden; bv de in bijna alle sporttakken bedroevend amateuristische organisatie is schrijnend.
- Nederlanders geloven meer in de “maakbaarheid” en ‘”de wenselijkheid tot maakbaarheid” van “de wereld”, zijn wellicht gemiddeld ook optimistischer dan Nederlandstalige Belgen die daar veel minder mee bezig zijn. (bv de hoeveelheid geld die naar “goede doelen” gaat; Nederlandse hulp aan militaire operaties krijgt altijd een opvallend positieve “draai” mee.) Persoonlijk vind ik dat een te optimistische visie.
- Nederlanders zijn veel meer Angelsaksisch gericht; het is in alle universitaire richtingen perfect mogelijk om af te studeren zonder bij wijze van spreken één woord Nederlands te kennen.
- Nederlanders zijn nog altijd zelfbewuster, chauvinistischer en zeker veel ambitieuzer en, jawel, moediger (soms ook overmoediger) dan Nederlandstalige Belgen; ik zou echter niet durven beweren dat Nederlanders ruimdenker zijn dan Nederlandstalige Belgen.

PS1: dit is geen Evangelie maar een persoonlijke appreciatie die voor verandering en zeker voor aanvulling vatbaar is.
PS2: ik vermijd vaak de term “Vlaming”; ik voel mezelf een Nederlandstalige (Europeaan) die toevallig in België woont; als tiener waren Vlamingen voor mij mensen die in West- en Oost-Vlaanderen woonden. Ik heb zelfs lang geworsteld met de term “Vlaanderen”. Ook “Limburg”, waar ik geboren en getogen ben, is voor mij een eerder vaag begrip. Ik besef dat dit een niet alledaagse basishouding is.

[Dimitri]

Je noemt hier een aantal interessante punten. Hoewel ik ongetwijfeld minder goed geplaatst ben om de vergelijking tussen Vlamingen en Nederlanders te maken, denk ik dat een aantal van je beelden van Nederland(ers) niet helemaal stroken met de werkelijkheid, zoals dat zo mooi heet.

De loyaliteit ten opzichte van de organisatie en de behoefte aan een duidelijke organisatiestructuur zijn twee zaken die met elkaar samenhangen. Ik denk dat veel Nederlanders het inderdaad belangrijk vinden om zich te herkennen in hun werkomgeving. Ze zijn met andere woorden niet tevreden met alleen een leuke baan, maar het moet organisatorisch ook goed zitten. De betrokkenheid bij de organisatie is dan ook groot. Loyaliteit hangt uiteraard in grote mate af van de manier waarop het bedrijf geleid wordt en de organisatie zich ontwikkelt: zodra mensen niet betrokken worden bij en/of zich niet meer herkennen in de organisatie, is het met de loyaliteit ook snel afgelopen.

Ik denk dat hier nog een verschil meespeelt, dat je niet noemt maar voor zover ik weet wel bestaat, nl. de hiërarchie binnen een bedrijf. Mijn indruk was altijd dat de cultuur binnen Vlaamse bedrijven nog veel hiërarchischer is dan binnen Nederlandse: Vlamingen laten zich eerder voorstaan op hun functie, er bestaat een grotere afstand tot en er wordt meer gezag aanvaard van leidinggevenden, er is minder sprake van een overlegcultuur, etc. Misschien is dat wel niet (meer) zo, maar dat is het beeld dat bij mij leeft.

Wat het christelijke element in de Nederlandse samenleving: zoals al eerder aangegeven, denk ik dat dat een aspect is dat voor Vlamingen heel moeilijk te begrijpen is. Je moet dit zien als een overblijfsel van de vroegere verzuiling. Nu, overblijfsel klinkt alsof het achterhaald is, en dat is het eigenlijk niet, want de (streng) protestants-christelijke zuil is behoorlijk vitaal. Deze groep is erin geslaagd om tegen de ontzuiling van de rest van de samenleving in, de eigenheid en zelfstandigheid te bewaren. De EO is een van de toonaangevende organisaties uit deze zuil. Doordat ze goed georganiseerd is, is de zuil goed vertegenwoordigd in de media en de politiek. Daarom lijkt het misschien alsof deze groep ook grote aanhang heeft in de samenleving. Dat valt echter wel mee, het gaat misschien om 10 tot 15% van de Nederlandse bevolking. Onder katholieken zijn er natuurlijk ook rechtzinnigen, maar ik kan mij niet voorstellen dat dat er relatief meer zijn dan in Vlaanderen. Zij profiteren alleen wel van de sterke positie van de rechtzinnige protestanten.

Met dat Angelsaksische doel je vooral op taalgebied. Daar hebben we inderdaad last van een gebrek aan bewustzijn, of is het een overschot aan dikdoenerij. Dat laatste verschilt trouwens wel per gebied. In het noorden van Nederland, waar ik werk, heerst bijvoorbeeld een cultuur van diep gewortelde nuchterheid. Waar in de Randstad het vóórkomen belangrijk wordt gevonden, kijkt men hier alleen naar de inhoud. Open en eerlijk communiceren gaan voor, aan vriendelijk en tactisch optreden hecht men minder waarde (wordt soms zelfs als negatief ervaren). Een duidelijk binnenlands cultuurverschil.

[Felix (be)]

Oorspronkelijk geplaatst door Dimitri

Ik denk dat hier nog een verschil meespeelt, dat je niet noemt maar voor zover ik weet wel bestaat, nl. de hiërarchie binnen een bedrijf. Mijn indruk was altijd dat de cultuur binnen Vlaamse bedrijven nog veel hiërarchischer is dan binnen Nederlandse: Vlamingen laten zich eerder voorstaan op hun functie, er bestaat een grotere afstand tot en er wordt meer gezag aanvaard van leidinggevenden, er is minder sprake van een overlegcultuur, etc. Misschien is dat wel niet (meer) zo, maar dat is het beeld dat bij mij leeft.

Daar heb ik het niet over gehad, maar klopt zonder de minste twijfel. Belangrijke nuance: in Zuid-België is hiërarchie nog een stuk belangrijker dan in Noord-België.

Ik heb de indruk dat we aan het terugkeren zijn naar een situatie waarin "regels", "controle" en ook "hiërarchie" "belangrijker" worden. Is volgens mij een globaal verschijnsel dat nog versterkt wordt door de "economische crisis". Hopelijk zie ik het verkeerd...

[Felix (be)]

Oorspronkelijk geplaatst door Dimitri

De loyaliteit ten opzichte van de organisatie en de behoefte aan een duidelijke organisatiestructuur zijn twee zaken die met elkaar samenhangen. Ik denk dat veel Nederlanders het inderdaad belangrijk vinden om zich te herkennen in hun werkomgeving. Ze zijn met andere woorden niet tevreden met alleen een leuke baan, maar het moet organisatorisch ook goed zitten. De betrokkenheid bij de organisatie is dan ook groot. Loyaliteit hangt uiteraard in grote mate af van de manier waarop het bedrijf geleid wordt en de organisatie zich ontwikkelt: zodra mensen niet betrokken worden bij en/of zich niet meer herkennen in de organisatie, is het met de loyaliteit ook snel afgelopen.

Zo had ik het nog niet bekeken, maar is wel een heel plausibele uitleg, die meteen ook de in mijn ogen milde houding van veel van mijn Nederlandse collega's (waaronder momenteel één echte en één halfechte ex-Fries!) tov de werkgever. De (oubollige) organisatie (met zo'n 50 werknemers - wij zijn een filiaal van een groot Frans bedrijf) waarin ik werk, functioneert (nog altijd) redelijk, al loopt een onnoemelijk groot aantal details mank en is de hiërarchische structuur zeer nadrukkelijke aanwezig. We zijn met zo'n vijftig werknemers, maar uiteindelijk beslist de "big chief" (die ik in gedachten "Dieu" noem) over alles, maar dan ook echt over ALLES (inspraak wordt alleen geduld in zoverre je de officiële lijn volgt).

Sinds hij (is een Nederlander die minstens 20 jaar in Frankrijk gewerkt heeft en vrijwel perfect en zelfs vrijwel accentloos Frans spreekt) 6 jaar geleden de leiding gekregen heeft, zijn 3/4de van de Nederlandstalige Belgen verdwenen (ontslagen of "van misère" vertrokken). Ze zijn allemaal vervangen door Nederlanders.
Toen ik op een bepaald moment zelf met ontslag bedreigd werd, heb ik onderzocht of ik dit kon aanklagen, maar iedereen (met inbegrip van Vlaams-nationalistische politici) raadde mij af om naar de rechter te stappen, omdat de kans klein was dat ik het zou halen. Sinds ik over deze vorm van taalracisme ben beginnen spreken, is men wel veel voorzichtiger geworden.
Ik besef wel dat als er "gedwongen ontslagen" moeten vallen, mijn naam bovenaan de lijst staat, hoewel ik op gebied van werk een vrijwel onberispelijke staat van dienst heb, wat lang niet al mijn collega's kunnen zeggen.

Desondanks is de verstandhouding tussen Nederlanders en Nederlandstalige Belgen goed tot zeer goed, al hebben de Nederlanders toch wat de neiging om samen te "klitten".

[Dimitri]

Het klinkt alsof de bedrijfscultuur behoorlijk verfranst is, of in ieder geval weinig Nederlands aandoet. Kan me voorstellen dat het personeel onderling door de autoritaire structuur meer naar elkaar toe trekt. Wel vreemd dat je zo weinig steun kreeg toen ontslag dreigde: is dit omdat het bedrijf in Luik gevestigd is en je als Vlaming dan minder kans maakt?
Het lijkt me heel vervelend het gevoel te hebben dat je 'op de schopstoel' zit. Als er bezuinigd moet worden, zou men toch in eerste instantie naar kwaliteit moeten kijken en niet naar persoonlijke problemen. Daaraan herken je in mijn ogen een goede organisatie. Me dunkt dat je leidinggevende het op persoonlijk en motiverend vlak nogal laat afweten.

Ik heb zelf eerlijk gezegd niet het idee dat hiërarchie weer belangrijker wordt. In Nederland hecht men over het algemeen veel waarde aan overleg en overtuiging (iedereen op dezelfde lijn krijgen). Uiteraard moeten mensen als het erop aankomt dan wel hun verantwoordelijkheid kennen en nemen en zich niet verschuilen achter vermeende machteloosheid doordat anderen niet meewerkten.
Een groeiend probleem is wel dat er in Nederland een managementklasse ontstaat, bestaande uit bestuurders die van bedrijf naar bedrijf verkassen zonder de minste inhoudelijke kennis van de productie. Zij moeten volledig afgaan op de informatie die ze van hun ondergeschikten krijgen. In de praktijk betekent dit dat zulke managers eerder met de stroom mee gaan dan een eigen visie neerzetten. En als ze wel eigen beleid proberen te maken, baseren ze dat vaak op een onjuist of onvolledig beeld van de werkelijkheid. Door gebrek aan inhoudelijke kennis hebben ze geen (volledig) inzicht in wat er echt speelt en waar de sterktes, zwaktes, kansen en bedreigingen (SWOT-analyse) liggen.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Felix (be)

PS2: ik vermijd vaak de term “Vlaming”; ik voel mezelf een Nederlandstalige (Europeaan) die toevallig in België woont; als tiener waren Vlamingen voor mij mensen die in West- en Oost-Vlaanderen woonden. Ik heb zelfs lang geworsteld met de term “Vlaanderen”. Ook “Limburg”, waar ik geboren en getogen ben, is voor mij een eerder vaag begrip. Ik besef dat dit een niet alledaagse basishouding is.

Als "Vlaanderen" en "Limburg" vaag voor u is, dan moet "Europa" dat nog veel meer zijn. Dan lijkt het me logisch te zijn dat u zich bestempelt als "een Nederlandstalige die toevallig in België, in Europa woont".

Als het woord "Vlaming" en "Vlaanderen" in uw tienertijd nog de betekenis hadden van resp. inwoners en gebied van die twee provincies, bent u wel heel oud. De betekenisverschuiving gebeurde immers reeds in de Oostenrijkse tijd en heeft zich uiteindelijk en definitief doorgezet in de 19e eeuw.

In het AN is er trouwens een ander woord dan "Vlaming" voor een inwoner van Oost- en West-Vlaanderen, om aldus het onderscheid te maken tussen de twee begrippen.

[Hollander]

De bekende socioloog Hofstede betoogt ook dat de machtsafstand in Nederland aan de kleine kant is. Nederlanders accepteren niet snel absoluut werelds gezag boven zich. Voorheen kon Goddelijk gezag nog wel. In een werkomgeving zal een baas dus veel meer moeite moeten doen zijn medewerkers te overtuigen, in plaats van hen iets 'te verordonneren'. Het klopt ook dat na dit overtuigingsproces Nederlanders veel loyaler met de gekozen richting of strategie omgaan. Het is ook zo dat Nederlanders minder dan bijvoorbeeld angelsaksen de neiging hebben gaten gebruik/misbruik te maken van gebrek aan leiding of regelgeving. (Lawrence, 1991)
In Nederland wordt het gemiddeld genomen als deugd beschouwd als je laat zien dat je één van het volk bent. Niet beter dan de rest, zelfs al heb je een hogere functie. Dat geldt ook voor topsporters, top-artiesten en zelfs voor het Koningshuis.

[Felix (be)]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Als "Vlaanderen" en "Limburg" vaag voor u is, dan moet "Europa" dat nog veel meer zijn. Dan lijkt het me logisch te zijn dat u zich bestempelt als "een Nederlandstalige die toevallig in België, in Europa woont".

Als het woord "Vlaming" en "Vlaanderen" in uw tienertijd nog de betekenis hadden van resp. inwoners en gebied van die twee provincies, bent u wel heel oud. De betekenisverschuiving gebeurde immers reeds in de Oostenrijkse tijd en heeft zich uiteindelijk en definitief doorgezet in de 19e eeuw.

In het AN is er trouwens een ander woord dan "Vlaming" voor een inwoner van Oost- en West-Vlaanderen, om aldus het onderscheid te maken tussen de twee begrippen.

Met alle respect mijnheer van den Berghe, maar hoe ik mijn identiteit aanvoel en vroeger aanvoelde is mijn zaak, en dat heeft nix te maken met ratio of met AN, met wat iemand anders daar verder van vindt, of met wat dan ook.
Ik beschouw mezelf als een Nederlandstalige (Europeaan), veel meer dan een "Limburger" of een "Vlaming". Wat anderen daar verder van denken zal mij worst wezen. Ik voel me net zo veel of zo weinig "verbonden" met pakweg een Rotterdammer als met een Gentenaar (hoewel ik veel meer Gentenaars dan Rotterdammers ken). Ik kan er ook niks aan doen dat dit waarschijnlijk een absoluut minderheids"standpunt" is.
Ik betwijfel of u dat zal helpen, maar rond mijn dertigste of iets later kwam ik tot de conclusie dat ik waarschijnlijk een Hasselaar ben omdat ik het grootste gedeelte van mijn leven in die plaats gewoond had en er mij begon thuis te voelen. Dat "gevoel" is sindsdien sterker geworden en zal nu wel niet meer verdwijnen, maar het heeft wel dertig jaar geduurd eer het er echt was. Ter oriëntatie: ik ben er nu 45.

PS: Europa is voor mij inderdaad een minder vaag begrip dan Limburg (ik spreek trouwens Russisch), hoewel de grenzen voor mij niet altijd erg duidelijk zijn (maar die van Limburg volgens sommigen ook niet).