Alles is vol Goden. - Pagina 21

harriechristus · 12 juni 2015, 10:35

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door microwezen

Maar dat zeggen er wel meer die rijp zijn voor een hesje met erg lange mouwen met leren riempjes er aan.

En hoe zit het met de shocktherapie, of heeft de psychiatrie haar meest barbaarse middeleeuwse methode inmiddels al reeds verlaten?

1 - shocktherapie.

2 - dwangbuis.

3 - medicijnen.

Maar om de patiënt serieus te nemen, zover is de psychiatrie nog niet, helaas.
En wat dat betreft ben ik zelf ervaringsdeskundige, zoals dat heet.

harriechristus · 13 juni 2015, 08:47

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Nu is het vreemde van het geval dat wat voor ons een Oerknal is geweest, voor de microwezentjes zelf een rustig uitdijen is geweest met de constante snelheid C, en wel in alle eeuwigheid, dus nooit eens plotseling is begonnen als een "knal".

Nu is dat uitdijen van het heelal met de snelheid C een problematisch geval, want volgens de wetenschap kan de lege ruimte zelf veel sneller uitdijen dan C en zou 10^23 tot 10^26 keer zo groot zijn als ons waarneembare heelal, wat daardoor meegesleept een straal zou hebben van 46,5 miljard lichtjaar.
Krachtens de snelheid van C zou dat niet groter mogen zijn dan de ouderdom van het heelal, dus 13,75 miljard lichtjaar.
Maar 46,5 is ruim 3 x zo groot, wat betekent dat het heelal met ruim 3 x de snelheid van C is uitgedijd.

Zie astroblogs.

Zie ook: inflatie heelal.

harriechristus · 13 juni 2015, 09:19

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Bovenbuur

Ik begrijp jouw kritiek op Einstein inderdaad niet. Ik zie namelijk echt niet hoe je van de theorie van Einstein bij jouw "kritiek" terecht kunt komen. Jij hebt het over een raket die het hele universum plat maakt of binnenstebuiten keert en dat is dan onmogelijk omdat jij je niet kan voorstellen waar die raket de daarvoor benodigde energie vandaan haalt terwijl je zelf had verzonnen dat die raket best sneller dan de lichtsnelheid kon gaan zonder daarvoor meer dan een oneindige hoeveelheid energie nodig te hebben.

Oké, hier heb je een punt, dat een raket van uit zijn inwendige oneindigheid ook een oneindige energie zou kunnen voortbrengen om daarmede het hele heelal plat te krijgen.

Maar wat het binnenste buiten draaien van het heelal betreft, blijk ik niet de enige te zijn die dat heeft bedacht.

Ik lees bij Martin Gardner op bladzijde 57 over het sneller reizen dan het licht:
Misschien zou de kosmos zich binnenste buiten te lijken keren en zijn eigen spiegelbeeld worden, misschien zouden de sterren een negatieve massa krijgen en zou de kosmische tijd terug gaan lopen.
Ik haast me te zeggen dat niets daarvan volgt uit de formules van de speciale theorie.
Als de lichtsnelheid wordt overschreden geven de formules aan lengte, tijd en massa waarden die de wiskundigen de "imaginaire getallen" noemen: getallen waarin de wortel uit min één voorkomt.

Ik: maar die wortel uit min één wordt wel degelijk in de wiskunde gebruikt.
Dus zou dat binnenste buiten keren best mogelijk kunnen zijn.

Citaat:

Ik zal het nog eens navragen bij de natuurkundigen in mijn vriendenkring, (oké, oké, een natuurkundedocent, een flinke bak ingenieurs en een handvol elektrotechnici), maar er staat voor zover ik weet echt niks in de werken van Einstein of de vele mensen voor en na hem die met dit soort berekeningen en verschijnselen gewerkt hebben dat ook maar in de verste verte daarop lijkt.

Zie hiervoor dus wat ik bij Gardner heb gelezen.
En vanwege mijn atoomtheorie en de kennis van de filosoof Hegel heb ik een andere invalshoek dan de wetenschap, die veel ruimer is dan het alleen puur mechanische van het heelal.
Zo is licht niet alleen maar een golfbeweging, maar iets wat we zien en dus stilstaat in ons hoofd.
En zo is elke mens visueel voor zichzelf het middelpunt van de wereld en het heelal en ook nog eens de grootste, en loopt ie de aarde onder zijn voeten weg.
Dit is de werkelijke "super-Einstein" in het kwadraat.

harriechristus · 14 juni 2015, 05:38

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Nu is dat uitdijen van het heelal met de snelheid C een problematisch geval, want volgens de wetenschap kan de lege ruimte zelf veel sneller uitdijen dan C en zou 10^23 tot 10^26 keer zo groot zijn als ons waarneembare heelal, wat daardoor meegesleept een straal zou hebben van 46,5 miljard lichtjaar.

Nu heb ik ook nog ergens bij Wiki gelezen dat de kwantummechanica moeite heeft met de idee van een totaal lege ruimte, en ik ook, ik geloof daar niet.
En het zou daarom best kunnen dat die zogenaamde lege ruimte gevuld is met de nog veel kleinere wereld van de mini-microwezentjes, die zich dan nog veel sneller hebben uitgebreid.

En dan zijn er twee mogelijkheden: het heelal is een eindeloze uitdijing vanuit een oneindig klein punt, dus bij mij vanuit een eindeloze reeks van steeds hogere en kleinere culturen*.

Of we moeten niet al te zwaar tillen aan die uitdijing, omdat het heelal verders oneindig is, en het slechts een plaatselijk groeiproces is, waarvan er oneindig vele zijn in een oneindig heelal.
Kortom: er zijn nog veel meer universa als de onze in een oneindig heelal.
Wat met deze idee overeen komt is het feit dat de wetenschap ook zwarte gaten als singulariteiten beschouwt en er ook zogenaamde "naakte" singulariteiten zijn.
Dus die singulariteit is dan helemaal niet zo uniek als een éénmaligheid als er binnen ons heelal meerdere van zijn.
Dan kunnen er ook best buiten ons heelal singulariteiten zijn van even zovele universa.
En dan zou bovendien binnen ons heelal die zogenaamde oerknal zich kunnen herhalen wat die naakte singulariteiten betreft, dus als herhaling van een groeiproces van uit het binnenste van het heelal.
En wat de zwarte gaten betreft als een terugval van buiten naar binnen.

*Volgens de wetenschap kan het ook weer stoppen, maar gezien mijn idee van een eeuwige evolutie zie ik daar zo het nut niet van in.
Het zou kunnen stoppen en terugkeren, ineenstorten volgens de idee van het heelal als een eindeloos herhalingsproces van explosie en implosie.
Maar ook hier zie ik het nut niet van in iets eindeloos te herhalen en vind ik een eeuwig doorgaande evolutie heel wat beter.
Wat wel kan is een tijdelijk stoppen en eventueel een terugkeren, samentrekken als bij de zwarte gaten als een omgekeerde evolutie naar binnen toe.
Dus als een afwisseling van extraverte evolutie en introverte evolutie.

harriechristus · 15 juni 2015, 04:50

DE EEUWIGHEID EN ONEINDIGHEID.

De oneindigheid is geen wiskundige fictie, maar filosofische logica en de eindigheid is juist onhoudbaar, want dat zou betekenen dat het heelal eens in alle eeuwigheid niet bestaan zou hebben en ook eens in alle eeuwigheid weer in het NIETS zou verdwijnen.
Maar als het NIETS eeuwig kan zijn, waarom dan niet het ZIJN?
Want dat zou betekenen dat het ZIJN slechts een toevalligheid is in een eeuwig NIETS.
Kortom : volkomen onlogisch en onhoudbaar om te denken dat het heelal eens zou zijn ontstaan.
Het heelal is eeuwig en oneindig.
Zoals de Logica ook zelf eeuwig is en GOD eeuwig is, zo is het heelal ook eeuwig.

DE OERKNAL

En de zogenaamde Oerknal als een begin van het heelal, zo'n 13,75 miljard jaar geleden, is in werkelijkheid een inwendige eeuwigheid geweest van de steeds snellere tijd van de microwezentjes in een oneindige reeks van steeds hogere culturen.

DE ONEINDIGE REEKS

Die reeks van steeds hogere ruimtevaartculturen in de microkosmos is oneindig en is nooit eens begonnen, maar doorloopt zichzelf wel voortdurend vanaf het begin (wij zijn op het ogenblik dat begin) tot in het oneindige in de microkosmos.
Dus het begint dan wel, maar steeds weer opnieuw, dus nu bij ons en straks ook in de macrokosmos als wij het heelal vol gaan bouwen met macro-atomen.
Dat wil zeggen: cultuur 1 verschuift naar 2 en 2 naar 3 enzovoort en de eerste wordt steeds weer opnieuw gebouwd, dus zoals wij door de microwezens gebouwd zijn en wij straks de macroreuzen gaan bouwen.

harriechristus · 16 juni 2015, 14:58

WANNEER IS HET OOIT BEGONNEN?

Die oneindige reeks van culturen eindigt nergens in de microkosmos, maar begint wel steeds weer opnieuw in de macrokosmos als evolutionair proces, dus zoals onze evolutie ook begonnen is.

EERST DE ONEINDIGE LEEGTE VAN DE MACROKOSMOS

Dus eerst heb je de oneindige leegte van de macrokosmos en dan de superclusters van melkwegen en dan de zonnen en planeten en dan het leven op aarde en dan de microkosmos met zijn atomen uit ruimteschepen, waarin weer kleinere ruimteschepen zitten, enzovoort.

HET LOOPT VAN MACROKOSMOS NAAR MICROKOSMOS
Dus het loopt van macrokosmos naar microkosmos als een ruimtelijke oneindige reeks die tevens een eindeloze evolutie is.
Richting microkosmos gaat het dan oneindig door zonder einde.

HET BEGIN LIGT IN DE MACROKOSMOS
Maar in de macrokosmos begint het dan steeds weer opnieuw als wij bijvoorbeeld straks macroreuzen in de macrokosmos gaan bouwen.
Dan schuift die hele evolutionaire reeks een plaatsje op in de ontwikkeling van de evolutie.
Want dan komen er macroreuzen bij en dan worden wij microwezens en de microwezens worden mini-microwezens enzovoort.

HET IS EEN EEUWIG SYSTEEM DAT NOOIT EENS DEFINITIEF IS BEGONNEN
Maar omdat dit systeem eeuwig is en nooit eens definitief is begonnen is die hele reeks in de microkosmos ook oneindig en wel in alle eeuwigheid voltooid.

harriechristus · 17 juni 2015, 16:04

De eeuwige en oneindige getallenreeks.

De oneindige reeks van culturen kun je vergelijken met de getallenreeks van 0, 1, 2, 3, 4. enzovoort tot oneindig.
Je kunt je misschien wel voorstellen dat die reeks nooit eens is ontstaan van eerst 0 en toen 1 en toen 2, enzovoort, maar dat die reeks altijd al compleet is geweest, van 0 tot oneindig, dus eeuwig als deel van de eveneens eeuwige logica.

Maar deze reeks doorloopt zichzelf wel constant*, dat wil zeggen: 0 wordt 1 en 1 wordt 2 en 2 wordt 3, enzovoort.
En daarin is 0 de macrokosmos en 1 de mesokosmos met de aarde en ons mensen en 2 de microwezentjes en 3 de mini-microwezentjes.
En in de toekomst gaan wij de macrokosmos vol bouwen met macro-atomen en macroreuzen, dus 0 wordt dan 1**.
En wij mensen worden dan microwezentjes, dus 1 wordt 2.
En de microwezentjes worden dan mini-microwezentjes, dus 2 wordt 3.
Enzovoort.

Als je het even voor jezelf tekent kun je het zo begrijpen.

De cultuurbeweging is als volgt:

..... 0 1 2 3 4 5 6 7 8 ..............enz.
... 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9............enz
0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 ...........enz.

0 = macrokosmos
1 = wij op aarde als mesokosmos
2 = microwezens
3 = minimicrowezentjes.

In de volgende rij schuift het op:

0 wordt nu 1 = macrokosmos worden macro-atomen met macro-aardbol en macroreuzen
1 wordt nu 2 = wij worden microwezens
2 wordt nu 3 = microwezens worden mini-microwezens
enzovoort

*De reden daarvan is dat elk deel ook de andere delen wordt om ook deze andere delen bewust te kunnen beleven, zodat het leven niet statisch is maar dynamisch, niet alleen een deel., maar ook oneindig te zijn.
Te vergelijken met een film die door alle plaatjes heen draait.

**De 0 als macrokosmos die schijnbaar wegvalt wordt vanzelf opnieuw gevormd uit ontelbaar vele macro-atomen, waaruit weer melkwegen met sterren ontstaan, noch voordat daaruit een macro-aardbol ontstaat met macro-leven en macroreuzen (door ons gebouwd).

harriechristus · 19 juni 2015, 11:14

Nu zou het een probleem kunnen zijn dat in de constante ontwikkeling van het oneindige systeem, er steeds maar weer eentje bijkomt.
Waar komt dan de extra massa en energie vandaan?

Maar je zou het ook zo kunnen zien dat een oneindige reeks, hoeveel je er ook bijtelt, gewoon oneindig blijft, dus aan zichzelf gelijk.
Bijvoorbeeld: oneindig plus 1 = oneindig.
Dat is de paradox van de oneindigheid.

Of zo dat er helemaal geen eentje bijkomt, maar er alleen maar sprake is van opschuiven van 0 naar 1 en van 1 naar 2, enzovoort.
Dat opschuiven kun je eindeloos voortzetten in een oneindige reeks, dus zonder dat er ooit een grens is.
Het "verdwijnt" in de oneindigheid zonder dat er ooit eens moeilijkheden zullen zijn.
Nergens "valt het over de grens", die er immers niet is in de oneindigheid.

En als de wetenschap geen moeite heeft de mensen wijs te maken dat ons gehele heelal uit een oneindig klein punt tevoorschijn is gekomen, moet dit ook niet al te moeilijk zijn te geloven, beter nog omdat het veel beter te begrijpen is.

Ter begrip kun je het ook nog vergelijken met de tijd, die naar de toekomst toe eeuwig is en ook naar het verleden.
Steeds komt er weer een jaartje of eeuwtje bij, maar hoeveel er ook bij komt, het eeuwige verleden blijft aan zichzelf gelijk.
En ook de eeuwige toekomst wordt nooit minder, hoeveel er ook vanaf geknabbeld wordt.

Zo is het ook met de oneindige reeks in de microkosmos gegeven.
En om het nog gemakkelijker te begrijpen zou je ook nog kunnen voorstellen dat de oneindige reeks van microculturen helemaal niet groeit richting macrokosmos, dat lijkt maar zo.
In werkelijkheid krimpt ze in de tegenovergestelde richting, zodat wij straks werkelijk zo klein zullen worden als de microwezentjes nu zijn.

Maar dat laatste is slechts een aardige gedachte, hoor.
Ik weet niet of het werkelijk zo is, maar het zou wel zo kunnen zijn.
Aldus zou het uitdijen van ons heelal samen gaan met een evenredig grote krimp en alles aan zichzelf gelijk blijven, dus zoals het was.

harriechristus · 21 juni 2015, 06:57

Het probleem van de evolutie van de oneindige reeks van culturen, namelijk dat er steeds eentje bijkomt, kun je ook nog op een andere manier bekijken en wel richting macrokosmos.

Gaan we uit van de idee dat het heelal oneindig is, dan moet er een oneindig aantal heelal-eilanden of universa zijn zoals de onze.
Nu is het zo dat er voor elk groter macro-universum 10^75 kleinere nodig zijn.
Dit is berekend naar de grootte verhouding tussen onze kosmos en de microkosmos, tussen mens en microwezentje als zijnde 10^25.
Qua volume is dan dan (10^25)^3 = 10^75.
Wat ook de verhouding zal zijn tussen ons mensen en de toekomstige macroreuzen en ons heelal en de toekomstige macrokosmos.

Nu is dat aantal van 10^75 universa als de onze helemaal geen probleem als er in het oneindige heelal oneindig vele zijn.
En het aantal macro-universa dat gevormd kan worden blijft gelijk aan oneindig gedeeld door 10^75 = oneindig.

En ook het aantal maxi-macro-universa blijft weer gelijk aan oneindig gedeeld door 10^75 = oneindig.

Enzovoort.

Kortom: je kunt richting macrokosmos eindeloos door gaan met het vormen van steeds grotere macro-universa uit een oneindig aantal daarvan.
Geen probleem.
Dat wil zeggen: het is geen kwantitatief probleem.
Iets anders is het kwalitatieve probleem hoe uit de lagere macrokosmossen de hogere microkosmossen tevoorschijn zouden kunnen komen.
Dit wordt opgelost omdat die hogere microkosmossen al in de microkosmos bestaan in een oneindige reeks en in alle eeuwigheid.
Het behoeft slechts overgenomen te worden.
Te vergelijken met het leerproces van de jeugd door de ouderdom, hoewel niet zonder builen en brokken en altijd weer anders dan de oudjes het hebben gedaan.
Dus ook altijd weer uniek in een eigen creativiteit en originaliteit.

harriechristus · 23 juni 2015, 15:24

Als de grootteverhouding tussen ons en de microwezentjes ongeveer 10^25 is, dan zal ook het toekomstige macroheelal-eiland vergelijkbaar groot moeten worden, dus 10^25 keer zo groot als ons heelal-eiland. In volume uitgedrukt betekent het dat 10^25 tot de derde macht = 10^75.

Nu is 10^75 wel heel erg veel, met name als je bedenkt dat er in ons heelal 10^80 atomen zijn en dat er dan even zoveel macro-atomen moeten komen in een toekomstig macro-heelal.
En dat behoeven we dan niet alleen te doen, maar tezamen met 10^75 andere heelal-eilanden of universa met de bewoners daarbij.

Ons hele heelal voor slechts 100.000 macro-atomen.

Met als gevolg dat wij van die 10^80 macro-atomen er slechts 10^80 gedeeld door 10^75, dat is 10^5, dat is honderdduizend oftewel 100.000 behoeven te leveren of te kunnen leveren.
En als je vervolgens nog bedenkt dat er in ons heelal ongeveer 10^23 sterren zijn dan betekent dat dat we voor elk macro-atoom 10^23 sterren gedeeld door 10^5 = 10^18 sterren nodig hebben, dus een triljoen sterren.
Dat zijn er toch wel heel erg veel en dat is toch wel heel erg raar.
Hoe immens groot moet een macro-atoom dan wel niet worden en ook hoe immens "groot" of beter: gecompliceerd moet een micro-atoom dan wel niet zijn?

We kunnen dat ook nog eens vergelijken met het aantal sterrenstelsels of melkwegen in ons heelal, want men schat dat er daarvan zo ongeveer 100 miljard aanwezig zijn.
Gedeeld door 100.000 zouden we voor elk macro-atoom een miljoen melkwegen nodig hebben.
Hoe immens groot moeten onze ruimteschepen dan wel niet worden?
Naar het aantal melkwegen bekeken moet dat gelijk zijn aan de derde macht wortel van een miljoen, dat is 100 melkwegen in doorsnede.
En aangezien onze Melkweg gelijk is aan 100.000 lichtjaar zou dat gelijk moeten worden aan 100 x 100.000 = 10 miljoen lichtjaar.

Hier klopt iets helemaal niet.

harriechristus · 25 juni 2015, 11:53

Berekening van het aantal ruimteschepen uit de massa der sterren.

Maar het aantal heelal-eilanden dat we nodig zullen hebben kan ook uit de hoeveelheid massa der sterren berekend worden, want zoals de verhouding der aantallen microwezentjes (10^44) ook niet gelijk is aan de verhouding van het volume (10^75), omdat niet alle ruimte door microwezentjes wordt ingenomen, zo is de massaverhouding misschien ook weer anders.

Ons heelal is goed voor 10^29 macro-ruimteschepen.

Ik ben hiervoor eerst uitgegaan van de massa van een ruimteschip dat zo groot moet zijn als de aarde (als veronderstelling), maar dat waarschijnlijk voor ongeveer 99 procent uit lege ruimte zal bestaan.
Nu is de massa van de zon gelijk aan 2 x 10^30 kg en de massa van de aarde is: 6 x 10^24 kg.
Zodat er dan uit de zon ongeveer 1/3 x een miljoen aardes gehaald kunnen worden.
Maar omdat de massa van een ruimteschip slechts 1 procent massa is van de aarde, wordt dat 1/3 x 100.000.000 ruimteschepen.
Aldus levert ons zonnestelsel ongeveer 30.000.000 ruimteschepen op, waarbij de massa van de andere planeten rustig verwaarloosd kan worden.
Neem ik nu aan dat het gemiddelde atoom ongeveer 8 elementaire deeltjes* (dus 8 ruimteschepen) bevat, dan is onze zon goed voor ongeveer 4 miljoen macro-atomen, afgerond op een miljoen.
Nu bevat ons "heelal-eiland" (ons universum) zo ongeveer 10^23 sterren, wat dan 10^29 macro-atomen op zou kunnen leveren.

Er zijn dan 10^51 extra universa nodig.

En ons eigen heelal-eiland bevat verder zo ongeveer 10^80 atomen**.
Dat wil zeggen dat er in een vergelijkbaar macro-heelal-eiland als die van ons ook 10^80 macro-atomen moeten komen.
Daarvan kunnen wij er dan 10^29 leveren, zodat de massa verhouding dan gelijk wordt aan 10^51.
Dat wil zeggen: er zijn 10^51 heelal-eilanden nodig als die van ons om een vergelijkbaar macroheelal-eiland te produceren.

*Een proton bevat 3 quarks (2 up en 1 down) en een neutron (1 up en 2 down) eveneens en verder zijn er de elektronen gelijk aan het aantal protonen.
De zon bestaat uit waterstof, goed voor 1 proton, dus 3 quarks en 1 elektron = 4.
En helium, goed voor 2 protonen en 2 neutronen, dus 12 quarks en 2 elektronen = 12.
De percentages zijn voor beide stoffen ongeveer gelijk en is het gemiddelde gelijk aan 8.

**Het aantal atomen in de zon is 10^57 x het aantal sterren in het heelal is 10^23 = 10^80.

Ongetwijfeld moeten er in de microkosmos ook heel veel kleinere privé ruimteschepen zijn, die vrij kunnen bewegen, en die door de wetenschap nog niet zijn ontdekt.

harriechristus · 27 juni 2015, 15:05

Het soortelijk gewicht der elementaire deeltjes moet veel groter zijn.

Nu scheelt 10^51 wel heel erg veel met de grootte-verhouding van 10^75.
Ik denk dat de oorzaak daarvan is gelegen in het feit dat het soortelijk gewicht van de elementaire deeltjes veel groter moet zijn dan die van onze materie, die immers in de microkosmos grotendeels uit lege ruimte bestaat, namelijk de lege ruimte tussen de elementaire deeltjes en onze massa daar in die elementaire deeltjes is geconcentreerd.

Zo is een proton slechts 1/100.000 van het atoom en het quark weer 1/1000ste daarvan, wat dan 1/100.000.000ste van het atoom is. En qua inhoud is dat dan (10^-8)^3 = 10^-24.
Dan zou het soortelijk gewicht van één quark 10^24 x zo groot zijn als onze massa.

Dat wil zeggen bij één quark, want bij 3 voor het waterstofatoom zou het soortelijk gewicht over drie quarks verdeeld moeten zijn, dus nog iets kleiner = 1/3 x 10^-24, waarbij ik het elektron dat veel kleiner is, maar even verwaarloos door deze niet te noemen.

Protonen en neutronen zijn hadronen.

harriechristus · 29 juni 2015, 12:35

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Dat wil zeggen bij één quark, want bij 3 voor het waterstofatoom zou het soortelijk gewicht over drie quarks verdeeld moeten zijn, dus nog iets kleiner = 1/3 x 10^-24, waarbij ik het elektron dat veel kleiner is, maar even verwaarloos door deze niet te noemen.

Overigens wordt daarmede de doorsnede groter, namelijk 1/3 machts wortel van 3 = 1,44 x 1,3 = 4,8. Afgerond op 0,5 x 10^-24

Een mol waterstof.

Nu kan ik het gewicht* ook berekenen uit een mol waterstof dat gelijk is aan 6 x 10^23 atomen voor 1 gram, wat gelijk is aan 0,6 x 10^24 atomen voor 1 gram, oftewel: 1,6 x 10^-24 gram per atoom.
Dat is ongeveer 3 x zoveel als wat ik berekend heb en dat kan er wel mee door.

*Nochtans staat hier het volume niet bij gegeven, maar als een waterstofatoom gelijk is aan 1/10.000.000 mm dus 1/100.000.000 cm, dan gaan er ongeveer 10^24 atomen in een cm3, wat weinig verschilt met 6 x 10^23.
Dat wil zeggen dat ook het soortelijk gewicht van het zuurstofatoom ongeveer gelijk is aan 1 gram**, dus ongeveer gelijk aan het soortelijk gewicht van water.

**Dat wil zeggen als alle zuurstofatomen netjes tegen elkaar aan zouden liggen, wat normaal niet het geval is, want zuurstof is een gas.

Supe®Staaf · 30 juni 2015, 22:29

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

"Alles is vol Goden!"

Is een bavianereet ook vol Goden?

harriechristus · 1 juli 2015, 06:58

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Supe®Staaf

Is een bavianereet ook vol Goden?

Ongetwijfeld.
Speciaal geïnteresseerd?

Holy Trinity....

harriechristus · 2 juli 2015, 08:49

De massa van het proton uit 2 up-quarks en 1 down-quark.

Maar als ik de massa van het waterstofatoom bereken uit de totaliteit van 2 up-quarks en één downquark (2,3 en 4,8 MeV/c2), dan kom ik via het elektron met 1 eV* en een massa van 1,78 x 10^-33 gram uit op (2 x 2,3) plus 4,8 = 9,4 x 1,78 = 16,73 x 10^-27 gram = 1,67 x 10^-26.
Vergeleken met 1,6 x 10^-24 uit de mol is dat een verschil van ongeveer 100, maar wat ik verder niet kan verklaren.

Maar bij Wiki vind ik het volgende staan bij Hadron: Het grootste gedeelte van de massa van een hadron bestaat uit potentiële en kinetische energie. Zo bevat een proton (invariante massa 938 MeV/c2) twee up-quarks (2 x 3 MeV/c2) en een down-quark (6 MeV/c2). De overige massa is energie volgens Einsteins formule E = mc2.

Bereken ik die zogenaamde invariante massa, dan kom ik uit op (1,78 x 10^-33 gram) x 938 miljoen = 1669,64 x 10^-27 gram = 1,7 x 10^-24 gram, wat klopt met de berekening uit de mol.

*Het elektron als ruimteschip zou dan ongeveer 1/100 zijn in doorsnede van het up- en downquark.

Supe®Staaf · 3 juli 2015, 06:28

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Ongetwijfeld.
Speciaal geïnteresseerd?

Alleen in het theologische aspect.

Citaat:

Holy Trinity....

Geniaal Harrie!!!

harriechristus · 4 juli 2015, 12:14

We kunnen slechts een miljoen macro-ruimteschepen bouwen van ons heelal.

Dus zoveel zwaarder zullen dan ook onze ruimteschepen moeten worden, zodat we er veel minder zouden kunnen bouwen, dus niet 10^29 maar 10^29 gedeeld door 10^24 = 10^6 = 100.000, wat wel heel erg weinig is*.
Toch moet dat kloppen, want die 10^24 blijkt ook ongeveer het verschil uit te maken tussen 10^75 voor de ruimteverhouding en 10^51 voor de massa-verhouding.
Alleen kom ik nu op 100.000 macro-atomen en dat was eerst ruim een miljoen.
Maar een kniesoor die daar op let.
En een miljoen klinkt wat beter in de oren dan 100.000, dus hou ik het daar op.

*Wat heel erg weinig is als je bedenkt dat er ongeveer 100 miljard sterrenstelsels in het heelal zijn en er dus 100 miljoen melkwegen nodig zijn voor slechts één macro-ruimteschip.
Toch moet het kloppen naar de ruimteverhouding van 10^75 en het aantal atomen in het heelal van 10^80, dus ongeveer 10^81 elementaire deeltjes.
Want ook 10^81 gedeeld door 10^75 = 1000.000, dus een miljoen macro-ruimteschepen, omdat we voor elk ruimteschip 10^75 elementaire deeltjes nodig hebben.
En met 10^75 andere universa kunnen we pas een gelijk macro-heelal bouwen van weer 10^81 macro-ruimteschepen.
En dat het hoge soortelijk gewicht ook moet kloppen blijkt wel uit het bestaan van neutronen sterren en zwarte gaten, die immers ook een hoog en zeer hoog soortelijk gewicht bezitten.

harriechristus · 4 juli 2015, 12:48

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Supe®Staaf

Alleen in het theologische aspect.

Weet je dan wel zeker dat je een bavianenreet moet hebben?

Ook hier zijn de microwezentjes te vinden.....

Supe®Staaf · 4 juli 2015, 15:31

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Ook hier zijn de microwezentjes te vinden.....

Daartussen moeten die toch een versneld groeiproces ondergaan, denk ik...

16 juni 2015, 14:58	#406
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 30.015	WANNEER IS HET OOIT BEGONNEN? Die oneindige reeks van culturen eindigt nergens in de microkosmos, maar begint wel steeds weer opnieuw in de macrokosmos als evolutionair proces, dus zoals onze evolutie ook begonnen is. EERST DE ONEINDIGE LEEGTE VAN DE MACROKOSMOS Dus eerst heb je de oneindige leegte van de macrokosmos en dan de superclusters van melkwegen en dan de zonnen en planeten en dan het leven op aarde en dan de microkosmos met zijn atomen uit ruimteschepen, waarin weer kleinere ruimteschepen zitten, enzovoort. HET LOOPT VAN MACROKOSMOS NAAR MICROKOSMOS Dus het loopt van macrokosmos naar microkosmos als een ruimtelijke oneindige reeks die tevens een eindeloze evolutie is. Richting microkosmos gaat het dan oneindig door zonder einde. HET BEGIN LIGT IN DE MACROKOSMOS Maar in de macrokosmos begint het dan steeds weer opnieuw als wij bijvoorbeeld straks macroreuzen in de macrokosmos gaan bouwen. Dan schuift die hele evolutionaire reeks een plaatsje op in de ontwikkeling van de evolutie. Want dan komen er macroreuzen bij en dan worden wij microwezens en de microwezens worden mini-microwezens enzovoort. HET IS EEN EEUWIG SYSTEEM DAT NOOIT EENS DEFINITIEF IS BEGONNEN Maar omdat dit systeem eeuwig is en nooit eens definitief is begonnen is die hele reeks in de microkosmos ook oneindig en wel in alle eeuwigheid voltooid. Laatst gewijzigd door harriechristus : 16 juni 2015 om 14:58.

21 juni 2015, 06:57	#409
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 30.015	Het probleem van de evolutie van de oneindige reeks van culturen, namelijk dat er steeds eentje bijkomt, kun je ook nog op een andere manier bekijken en wel richting macrokosmos. Gaan we uit van de idee dat het heelal oneindig is, dan moet er een oneindig aantal heelal-eilanden of universa zijn zoals de onze. Nu is het zo dat er voor elk groter macro-universum 10^75 kleinere nodig zijn. Dit is berekend naar de grootte verhouding tussen onze kosmos en de microkosmos, tussen mens en microwezentje als zijnde 10^25. Qua volume is dan dan (10^25)^3 = 10^75. Wat ook de verhouding zal zijn tussen ons mensen en de toekomstige macroreuzen en ons heelal en de toekomstige macrokosmos. Nu is dat aantal van 10^75 universa als de onze helemaal geen probleem als er in het oneindige heelal oneindig vele zijn. En het aantal macro-universa dat gevormd kan worden blijft gelijk aan oneindig gedeeld door 10^75 = oneindig. En ook het aantal maxi-macro-universa blijft weer gelijk aan oneindig gedeeld door 10^75 = oneindig. Enzovoort. Kortom: je kunt richting macrokosmos eindeloos door gaan met het vormen van steeds grotere macro-universa uit een oneindig aantal daarvan. Geen probleem. Dat wil zeggen: het is geen kwantitatief probleem. Iets anders is het kwalitatieve probleem hoe uit de lagere macrokosmossen de hogere microkosmossen tevoorschijn zouden kunnen komen. Dit wordt opgelost omdat die hogere microkosmossen al in de microkosmos bestaan in een oneindige reeks en in alle eeuwigheid. Het behoeft slechts overgenomen te worden. Te vergelijken met het leerproces van de jeugd door de ouderdom, hoewel niet zonder builen en brokken en altijd weer anders dan de oudjes het hebben gedaan. Dus ook altijd weer uniek in een eigen creativiteit en originaliteit. Laatst gewijzigd door harriechristus : 21 juni 2015 om 06:59.

15 juni 2015, 04:50	#405
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 30.015	DE EEUWIGHEID EN ONEINDIGHEID. De oneindigheid is geen wiskundige fictie, maar filosofische logica en de eindigheid is juist onhoudbaar, want dat zou betekenen dat het heelal eens in alle eeuwigheid niet bestaan zou hebben en ook eens in alle eeuwigheid weer in het NIETS zou verdwijnen. Maar als het NIETS eeuwig kan zijn, waarom dan niet het ZIJN? Want dat zou betekenen dat het ZIJN slechts een toevalligheid is in een eeuwig NIETS. Kortom : volkomen onlogisch en onhoudbaar om te denken dat het heelal eens zou zijn ontstaan. Het heelal is eeuwig en oneindig. Zoals de Logica ook zelf eeuwig is en GOD eeuwig is, zo is het heelal ook eeuwig. DE OERKNAL En de zogenaamde Oerknal als een begin van het heelal, zo'n 13,75 miljard jaar geleden, is in werkelijkheid een inwendige eeuwigheid geweest van de steeds snellere tijd van de microwezentjes in een oneindige reeks van steeds hogere culturen. DE ONEINDIGE REEKS Die reeks van steeds hogere ruimtevaartculturen in de microkosmos is oneindig en is nooit eens begonnen, maar doorloopt zichzelf wel voortdurend vanaf het begin (wij zijn op het ogenblik dat begin) tot in het oneindige in de microkosmos. Dus het begint dan wel, maar steeds weer opnieuw, dus nu bij ons en straks ook in de macrokosmos als wij het heelal vol gaan bouwen met macro-atomen. Dat wil zeggen: cultuur 1 verschuift naar 2 en 2 naar 3 enzovoort en de eerste wordt steeds weer opnieuw gebouwd, dus zoals wij door de microwezens gebouwd zijn en wij straks de macroreuzen gaan bouwen.

17 juni 2015, 16:04	#407
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 30.015	De eeuwige en oneindige getallenreeks. De oneindige reeks van culturen kun je vergelijken met de getallenreeks van 0, 1, 2, 3, 4. enzovoort tot oneindig. Je kunt je misschien wel voorstellen dat die reeks nooit eens is ontstaan van eerst 0 en toen 1 en toen 2, enzovoort, maar dat die reeks altijd al compleet is geweest, van 0 tot oneindig, dus eeuwig als deel van de eveneens eeuwige logica. Maar deze reeks doorloopt zichzelf wel constant, dat wil zeggen: 0 wordt 1 en 1 wordt 2 en 2 wordt 3, enzovoort. En daarin is 0 de macrokosmos en 1 de mesokosmos met de aarde en ons mensen en 2 de microwezentjes en 3 de mini-microwezentjes. En in de toekomst gaan wij de macrokosmos vol bouwen met macro-atomen en macroreuzen, dus 0 wordt dan 1. En wij mensen worden dan microwezentjes, dus 1 wordt 2. En de microwezentjes worden dan mini-microwezentjes, dus 2 wordt 3. Enzovoort. Als je het even voor jezelf tekent kun je het zo begrijpen. De cultuurbeweging is als volgt: ..... 0 1 2 3 4 5 6 7 8 ..............enz. ... 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9............enz 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 ...........enz. 0 = macrokosmos 1 = wij op aarde als mesokosmos 2 = microwezens 3 = minimicrowezentjes. In de volgende rij schuift het op: 0 wordt nu 1 = macrokosmos worden macro-atomen met macro-aardbol en macroreuzen 1 wordt nu 2 = wij worden microwezens 2 wordt nu 3 = microwezens worden mini-microwezens enzovoort De reden daarvan is dat elk deel ook de andere delen wordt om ook deze andere delen bewust te kunnen beleven, zodat het leven niet statisch is maar dynamisch, niet alleen een deel., maar ook oneindig te zijn. Te vergelijken met een film die door alle plaatjes heen draait. **De 0 als macrokosmos die schijnbaar wegvalt wordt vanzelf opnieuw gevormd uit ontelbaar vele macro-atomen, waaruit weer melkwegen met sterren ontstaan, noch voordat daaruit een macro-aardbol ontstaat met macro-leven en macroreuzen (door ons gebouwd).

19 juni 2015, 11:14	#408
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 30.015	Nu zou het een probleem kunnen zijn dat in de constante ontwikkeling van het oneindige systeem, er steeds maar weer eentje bijkomt. Waar komt dan de extra massa en energie vandaan? Maar je zou het ook zo kunnen zien dat een oneindige reeks, hoeveel je er ook bijtelt, gewoon oneindig blijft, dus aan zichzelf gelijk. Bijvoorbeeld: oneindig plus 1 = oneindig. Dat is de paradox van de oneindigheid. Of zo dat er helemaal geen eentje bijkomt, maar er alleen maar sprake is van opschuiven van 0 naar 1 en van 1 naar 2, enzovoort. Dat opschuiven kun je eindeloos voortzetten in een oneindige reeks, dus zonder dat er ooit een grens is. Het "verdwijnt" in de oneindigheid zonder dat er ooit eens moeilijkheden zullen zijn. Nergens "valt het over de grens", die er immers niet is in de oneindigheid. En als de wetenschap geen moeite heeft de mensen wijs te maken dat ons gehele heelal uit een oneindig klein punt tevoorschijn is gekomen, moet dit ook niet al te moeilijk zijn te geloven, beter nog omdat het veel beter te begrijpen is. Ter begrip kun je het ook nog vergelijken met de tijd, die naar de toekomst toe eeuwig is en ook naar het verleden. Steeds komt er weer een jaartje of eeuwtje bij, maar hoeveel er ook bij komt, het eeuwige verleden blijft aan zichzelf gelijk. En ook de eeuwige toekomst wordt nooit minder, hoeveel er ook vanaf geknabbeld wordt. Zo is het ook met de oneindige reeks in de microkosmos gegeven. En om het nog gemakkelijker te begrijpen zou je ook nog kunnen voorstellen dat de oneindige reeks van microculturen helemaal niet groeit richting macrokosmos, dat lijkt maar zo. In werkelijkheid krimpt ze in de tegenovergestelde richting, zodat wij straks werkelijk zo klein zullen worden als de microwezentjes nu zijn. Maar dat laatste is slechts een aardige gedachte, hoor. Ik weet niet of het werkelijk zo is, maar het zou wel zo kunnen zijn. Aldus zou het uitdijen van ons heelal samen gaan met een evenredig grote krimp en alles aan zichzelf gelijk blijven, dus zoals het was.

23 juni 2015, 15:24	#410
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 30.015	Als de grootteverhouding tussen ons en de microwezentjes ongeveer 10^25 is, dan zal ook het toekomstige macroheelal-eiland vergelijkbaar groot moeten worden, dus 10^25 keer zo groot als ons heelal-eiland. In volume uitgedrukt betekent het dat 10^25 tot de derde macht = 10^75. Nu is 10^75 wel heel erg veel, met name als je bedenkt dat er in ons heelal 10^80 atomen zijn en dat er dan even zoveel macro-atomen moeten komen in een toekomstig macro-heelal. En dat behoeven we dan niet alleen te doen, maar tezamen met 10^75 andere heelal-eilanden of universa met de bewoners daarbij. Ons hele heelal voor slechts 100.000 macro-atomen. Met als gevolg dat wij van die 10^80 macro-atomen er slechts 10^80 gedeeld door 10^75, dat is 10^5, dat is honderdduizend oftewel 100.000 behoeven te leveren of te kunnen leveren. En als je vervolgens nog bedenkt dat er in ons heelal ongeveer 10^23 sterren zijn dan betekent dat dat we voor elk macro-atoom 10^23 sterren gedeeld door 10^5 = 10^18 sterren nodig hebben, dus een triljoen sterren. Dat zijn er toch wel heel erg veel en dat is toch wel heel erg raar. Hoe immens groot moet een macro-atoom dan wel niet worden en ook hoe immens "groot" of beter: gecompliceerd moet een micro-atoom dan wel niet zijn? We kunnen dat ook nog eens vergelijken met het aantal sterrenstelsels of melkwegen in ons heelal, want men schat dat er daarvan zo ongeveer 100 miljard aanwezig zijn. Gedeeld door 100.000 zouden we voor elk macro-atoom een miljoen melkwegen nodig hebben. Hoe immens groot moeten onze ruimteschepen dan wel niet worden? Naar het aantal melkwegen bekeken moet dat gelijk zijn aan de derde macht wortel van een miljoen, dat is 100 melkwegen in doorsnede. En aangezien onze Melkweg gelijk is aan 100.000 lichtjaar zou dat gelijk moeten worden aan 100 x 100.000 = 10 miljoen lichtjaar. Hier klopt iets helemaal niet.

25 juni 2015, 11:53	#411
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 30.015	Berekening van het aantal ruimteschepen uit de massa der sterren. Maar het aantal heelal-eilanden dat we nodig zullen hebben kan ook uit de hoeveelheid massa der sterren berekend worden, want zoals de verhouding der aantallen microwezentjes (10^44) ook niet gelijk is aan de verhouding van het volume (10^75), omdat niet alle ruimte door microwezentjes wordt ingenomen, zo is de massaverhouding misschien ook weer anders. Ons heelal is goed voor 10^29 macro-ruimteschepen. Ik ben hiervoor eerst uitgegaan van de massa van een ruimteschip dat zo groot moet zijn als de aarde (als veronderstelling), maar dat waarschijnlijk voor ongeveer 99 procent uit lege ruimte zal bestaan. Nu is de massa van de zon gelijk aan 2 x 10^30 kg en de massa van de aarde is: 6 x 10^24 kg. Zodat er dan uit de zon ongeveer 1/3 x een miljoen aardes gehaald kunnen worden. Maar omdat de massa van een ruimteschip slechts 1 procent massa is van de aarde, wordt dat 1/3 x 100.000.000 ruimteschepen. Aldus levert ons zonnestelsel ongeveer 30.000.000 ruimteschepen op, waarbij de massa van de andere planeten rustig verwaarloosd kan worden. Neem ik nu aan dat het gemiddelde atoom ongeveer 8 elementaire deeltjes* (dus 8 ruimteschepen) bevat, dan is onze zon goed voor ongeveer 4 miljoen macro-atomen, afgerond op een miljoen. Nu bevat ons "heelal-eiland" (ons universum) zo ongeveer 10^23 sterren, wat dan 10^29 macro-atomen op zou kunnen leveren. Er zijn dan 10^51 extra universa nodig. En ons eigen heelal-eiland bevat verder zo ongeveer 10^80 atomen*. Dat wil zeggen dat er in een vergelijkbaar macro-heelal-eiland als die van ons ook 10^80 macro-atomen moeten komen. Daarvan kunnen wij er dan 10^29 leveren, zodat de massa verhouding dan gelijk wordt aan 10^51. Dat wil zeggen: er zijn 10^51 heelal-eilanden nodig als die van ons om een vergelijkbaar macroheelal-eiland te produceren. Een proton bevat 3 quarks (2 up en 1 down) en een neutron (1 up en 2 down) eveneens en verder zijn er de elektronen gelijk aan het aantal protonen. De zon bestaat uit waterstof, goed voor 1 proton, dus 3 quarks en 1 elektron = 4. En helium, goed voor 2 protonen en 2 neutronen, dus 12 quarks en 2 elektronen = 12. De percentages zijn voor beide stoffen ongeveer gelijk en is het gemiddelde gelijk aan 8. **Het aantal atomen in de zon is 10^57 x het aantal sterren in het heelal is 10^23 = 10^80. Ongetwijfeld moeten er in de microkosmos ook heel veel kleinere privé ruimteschepen zijn, die vrij kunnen bewegen, en die door de wetenschap nog niet zijn ontdekt.

27 juni 2015, 15:05	#412
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 30.015	Het soortelijk gewicht der elementaire deeltjes moet veel groter zijn. Nu scheelt 10^51 wel heel erg veel met de grootte-verhouding van 10^75. Ik denk dat de oorzaak daarvan is gelegen in het feit dat het soortelijk gewicht van de elementaire deeltjes veel groter moet zijn dan die van onze materie, die immers in de microkosmos grotendeels uit lege ruimte bestaat, namelijk de lege ruimte tussen de elementaire deeltjes en onze massa daar in die elementaire deeltjes is geconcentreerd. Zo is een proton slechts 1/100.000 van het atoom en het quark weer 1/1000ste daarvan, wat dan 1/100.000.000ste van het atoom is. En qua inhoud is dat dan (10^-8)^3 = 10^-24. Dan zou het soortelijk gewicht van één quark 10^24 x zo groot zijn als onze massa. Dat wil zeggen bij één quark, want bij 3 voor het waterstofatoom zou het soortelijk gewicht over drie quarks verdeeld moeten zijn, dus nog iets kleiner = 1/3 x 10^-24, waarbij ik het elektron dat veel kleiner is, maar even verwaarloos door deze niet te noemen. Protonen en neutronen zijn hadronen.

2 juli 2015, 08:49	#416
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 30.015	De massa van het proton uit 2 up-quarks en 1 down-quark. Maar als ik de massa van het waterstofatoom bereken uit de totaliteit van 2 up-quarks en één downquark (2,3 en 4,8 MeV/c2), dan kom ik via het elektron met 1 eV* en een massa van 1,78 x 10^-33 gram uit op (2 x 2,3) plus 4,8 = 9,4 x 1,78 = 16,73 x 10^-27 gram = 1,67 x 10^-26. Vergeleken met 1,6 x 10^-24 uit de mol is dat een verschil van ongeveer 100, maar wat ik verder niet kan verklaren. Maar bij Wiki vind ik het volgende staan bij Hadron: Het grootste gedeelte van de massa van een hadron bestaat uit potentiële en kinetische energie. Zo bevat een proton (invariante massa 938 MeV/c2) twee up-quarks (2 x 3 MeV/c2) en een down-quark (6 MeV/c2). De overige massa is energie volgens Einsteins formule E = mc2. Bereken ik die zogenaamde invariante massa, dan kom ik uit op (1,78 x 10^-33 gram) x 938 miljoen = 1669,64 x 10^-27 gram = 1,7 x 10^-24 gram, wat klopt met de berekening uit de mol. *Het elektron als ruimteschip zou dan ongeveer 1/100 zijn in doorsnede van het up- en downquark.

4 juli 2015, 12:14	#418
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 30.015	We kunnen slechts een miljoen macro-ruimteschepen bouwen van ons heelal. Dus zoveel zwaarder zullen dan ook onze ruimteschepen moeten worden, zodat we er veel minder zouden kunnen bouwen, dus niet 10^29 maar 10^29 gedeeld door 10^24 = 10^6 = 100.000, wat wel heel erg weinig is. Toch moet dat kloppen, want die 10^24 blijkt ook ongeveer het verschil uit te maken tussen 10^75 voor de ruimteverhouding en 10^51 voor de massa-verhouding. Alleen kom ik nu op 100.000 macro-atomen en dat was eerst ruim een miljoen. Maar een kniesoor die daar op let. En een miljoen klinkt wat beter in de oren dan 100.000, dus hou ik het daar op. Wat heel erg weinig is als je bedenkt dat er ongeveer 100 miljard sterrenstelsels in het heelal zijn en er dus 100 miljoen melkwegen nodig zijn voor slechts één macro-ruimteschip. Toch moet het kloppen naar de ruimteverhouding van 10^75 en het aantal atomen in het heelal van 10^80, dus ongeveer 10^81 elementaire deeltjes. Want ook 10^81 gedeeld door 10^75 = 1000.000, dus een miljoen macro-ruimteschepen, omdat we voor elk ruimteschip 10^75 elementaire deeltjes nodig hebben. En met 10^75 andere universa kunnen we pas een gelijk macro-heelal bouwen van weer 10^81 macro-ruimteschepen. En dat het hoge soortelijk gewicht ook moet kloppen blijkt wel uit het bestaan van neutronen sterren en zwarte gaten, die immers ook een hoog en zeer hoog soortelijk gewicht bezitten.