De niet aflatende bemoeizucht van de katholieke kerk

[cor]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

In een eerdere discussie heeft al iemand aangegeven dat ik mij steeds hou aan een evenwichtige discussievorm en mij laat niet verleiden tot het uiten van allerlei goedkope beschuldigingen, vaak dan nog eens verpakt in een heel aanvallende bewoordingen, die zo eigen zijn aan PS.

grapjas.

[ElFlamencoLoco]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

En zelfs al was de achterliggende bedoeling wat u schetst (wat ik graag wil aannemen), dan nog kan dergelijk gebruik van het kruis beledigend overkomen bij christenen. Juist dit schijnen sommigen niet (meer) te beseffen, nl. de symbolische waarde die het kruis bij christenen heeft. 't Is meer dan slechts twee op elkaar genagelde planken, maar is een heilig symbool die verwijst naar de hele heilsgeschiedenis. Juist daarom is het oneigenlijk gebruik ervan voor veel diepgelovige christenen een miskenning van hun gevoeligheden. Dit gezegd zijnde, beperkt dit in niets de vrijheid van de kunstenaar en wens ik die ook niet te beperken. Alleen mag ik als christenen onze opvattingen hierover ook uiten.

Aan Johan Bollen,

Ik ben het volledig met Jan van den Berghe eens. Dat het niet-beledigd worden geen verworven recht is, daarin ga ik met je mee. Verre van mij om hier voor een verworven recht te gaan pleiten, want dan is het einde zoek en is het gewoon gedaan met onze vrijheid van meningsuiting.

Maar - en hierin heeft Jan vdB wel degelijk een punt - het uitoefenen van dat recht op vrije meningsuiting kan mensen in bepaalde gevallen kwetsen. Die mogelijkheid is even reëel als het recht op vrije meningsuiting zélf. Je zal me dus nooit horen pleiten ten faveure van een beknotting op de vrije meningsuiting (om mogelijke beledigingen te voorkomen); wel neem ik de vrijheid om een zekere zelfdiscipline in acht te nemen in de uitoefening van ons aller recht op vrije meningsuiting.

Daar ligt immers de individuele verantwoordelijkheid die bij dit verworven recht onlosmakelijk gekoppeld is. Wie alleen maar pleit voor het mogen uitoefenen van zijn rechten, maar de daaraan verbonden verantwoordelijkheden vergeet, doet op den lange duur zijn verworven rechten zélf de das om. En wel omdat hij zichzelf dan zodanig discrediteert dat hij... geen recht van spreken meer heeft.

Als gelovige ben ik lang niet altijd gediend van de manier waarop sommige niet-gelovigen - vaak onder het mom van bvb. "kunst" - zich schijnbaar naar willekeur bedienen van de symboliek die me heilig is. Het gaat me daarbij niet zozeer om godslastering, omdat God in mijn persoonlijk geloofskader ver boven zulk gekrakeel verheven is.

En ik vind dat ik - gebruikmakend van datzelfde recht op vrije meningsuiting - evengoed er kond van mag doen dat dit "misbruik" door niet-gelovigen me soms enigszins kwetst. Als iemand me pijn doet, mag ik dat dan misschien niet gewoon zeggen? "Je hebt me gekwetst. Wees zo goed dat niet meer doen."

En dat is geen gebod, dat is niet meer dan een simpele vraag, per definitie vrijblijvend. Wie me die simpele vraag kwalijk neemt, mag me eens komen uitleggen waarom.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door ElFlamencoLoco

Aan Johan Bollen,

Ik ben het volledig met Jan van den Berghe eens. Dat het niet-beledigd worden geen verworven recht is, daarin ga ik met je mee. Verre van mij om hier voor een verworven recht te gaan pleiten, want dan is het einde zoek en is het gewoon gedaan met onze vrijheid van meningsuiting.

Maar - en hierin heeft Jan vdB wel degelijk een punt - het uitoefenen van dat recht op vrije meningsuiting kan mensen in bepaalde gevallen kwetsen. Die mogelijkheid is even reëel als het recht op vrije meningsuiting zélf. Je zal me dus nooit horen pleiten ten faveure van een beknotting op de vrije meningsuiting (om mogelijke beledigingen te voorkomen); wel neem ik de vrijheid om een zekere zelfdiscipline in acht te nemen in de uitoefening van ons aller recht op vrije meningsuiting.

Daar ligt immers de individuele verantwoordelijkheid die bij dit verworven recht onlosmakelijk gekoppeld is. Wie alleen maar pleit voor het mogen uitoefenen van zijn rechten, maar de daaraan verbonden verantwoordelijkheden vergeet, doet op den lange duur zijn verworven rechten zélf de das om. En wel omdat hij zichzelf dan zodanig discrediteert dat hij... geen recht van spreken meer heeft.

Als gelovige ben ik lang niet altijd gediend van de manier waarop sommige niet-gelovigen - vaak onder het mom van bvb. "kunst" - zich schijnbaar naar willekeur bedienen van de symboliek die me heilig is. Het gaat me daarbij niet zozeer om godslastering, omdat God in mijn persoonlijk geloofskader ver boven zulk gekrakeel verheven is.

En ik vind dat ik - gebruikmakend van datzelfde recht op vrije meningsuiting - evengoed er kond van mag doen dat dit "misbruik" door niet-gelovigen me soms enigszins kwetst. Als iemand me pijn doet, mag ik dat dan misschien niet gewoon zeggen? "Je hebt me gekwetst. Wees zo goed dat niet meer doen."

En dat is geen gebod, dat is niet meer dan een simpele vraag, per definitie vrijblijvend. Wie me die simpele vraag kwalijk neemt, mag me eens komen uitleggen waarom.

Ik lees hier geen tegenspraak met wat ik schreef. Respect vanwege de kunstenaar voor zijn publiek is fundamenteel. Sommigen proberen via kunst te shokeren. Dikwijls gaat het om een 'goedkope' poging tot mediaaandacht, wat nogal eens verward wordt met kwaliteit in deze tijd. Ik las ergens dat Kippenberger ook graag 'shokeert'. Dan moet je er de afkeurende reakties bijnemen natuurlijk.

Waar er echter discussie over is hier, is blijkbaar de vraag in hoeverre de 'mogelijke' pogingen tot het verhinderen dat ANDEREN dit kunstwerk kunnen 'bekijken' gerechtvaardigt zijn. Respect van het publiek voor de vrije meningsuiting is ook fundamenteeel.

[De_Laatste_Belg]

En ik vind dat ik - gebruikmakend van datzelfde recht op vrije meningsuiting - evengoed er kond van mag doen dat dit "misbruik" door niet-gelovigen me soms enigszins kwetst. Als iemand me pijn doet, mag ik dat dan misschien niet gewoon zeggen? "Je hebt me gekwetst. Wees zo goed dat niet meer doen."

Met respect voor Uw overtuiging. En voor de zachte manier waarop U ze brengt.