Mars voor het leven.

[Nietzsche]

Oorspronkelijk geplaatst door Raes

Omdat de staat/ideologie primeert op het individu in die denkkaders?

Dus?

[Raes]

We zijn hier trouwens weer eens flink afgeweken

[Nietzsche]

Oorspronkelijk geplaatst door Raes

We zijn hier trouwens weer eens flink afgeweken

inderdaad

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Nietzsche

Hij heeft geen alternatieve moraal hij heeft geen moraal, wat het bewijs is dan moraal subjectief is. Als moraal objectief zou zijn dan is moraal er altijd, en dat is niet het geval, integendeel.

Wat u hier schrijft, is een onvolmaakte redenering en bijgevolg een ongefundeerde conclusie. Daarnaast is het gebaseerd op een axioma, nl. dat objectief gelijkt staat met "altijd aanwezig". Alleen toont u ergens aan wat het verband tussen de twee is en op welke grond u die samen neemt.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Nietzsche

Nee dat is geen kinderwens, nationaalsocialisten nemen namelijk kinderen om een reden en niet vanuit een gevoelskwestie.

Waarom zouden beiden niet kunnen samengaan? Op basis van welke grond sluit u met zekerheid het ene uit?

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door JeeBee

Ik wens alle fanatici een zwangere dochter toe die haar rechten in de handen van een bevoegde arts legt.

Dan kan ik slechts antwoorden met een oud spreekwoord: "Wie een kuil graaft voor een ander, valt er zelf in".

Ik wens het u niet toe, maar blijkbaar bent u er wel op uit u te vergenoegen in het mogelijk leed van anderen.

[Raf]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Dan kan ik slechts antwoorden met een oud spreekwoord: "Wie een kuil graaft voor een ander, valt er zelf in".

Ik wens het u niet toe, maar blijkbaar bent u er wel op uit u te vergenoegen in het mogelijk leed van anderen.

U beschouwt de zwangerschap van uw dochter als "leed"?

Wel wel...

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Raf

U beschouwt de zwangerschap van uw dochter als "leed"?

Wel wel...

Een zwangerschap op jonge leeftijd brengt altijd een zeker leed mee. Of denkt u dat iedere ouder staat te juichen als de dochter op een dag haar ouders moet vertellen dat ze zwanger is. Geen leuk nieuws in het begin, maar wel verwerkbaar. En bijgevolg zal de dochter die in ons gezin zoiets meemaakt, uiteindelijk onze volle steun krijgen om het kind op deze wereld te zetten en op te voeden.

[Raf]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Een zwangerschap op jonge leeftijd brengt altijd een zeker leed mee. Of denkt u dat iedere ouder staat te juichen als de dochter op een dag haar ouders moet vertellen dat ze zwanger is. Geen leuk nieuws in het begin, maar wel verwerkbaar. En bijgevolg zal de dochter die in ons gezin zoiets meemaakt, uiteindelijk onze volle steun krijgen om het kind op deze wereld te zetten en op te voeden.

Kronkel kronkel, spartel spartel...

Heerlijk!

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Raf

Kronkel kronkel, spartel spartel...

Heerlijk!

Wat is er gekronkel aan?

Nogmaals: kunt u me zeggen welke ouder het leuk vindt te horen dat zijn of haar tienerdochter zwanger is?

[Raf]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Wat is er gekronkel aan?

Nogmaals: kunt u me zeggen welke ouder het leuk vindt te horen dat zijn of haar tienerdochter zwanger is?

Als een paling in een emmer snot.

[born2bewild]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Wat is er gekronkel aan?

Nogmaals: kunt u me zeggen welke ouder het leuk vindt te horen dat zijn of haar tienerdochter zwanger is?

Sorry, maar volgens mij ziet raf heel graag kinderen
Heel heel graag

Raf, correct me if i am wrong

[Paulus]

Oorspronkelijk geplaatst door Raf

Kronkel kronkel, spartel spartel...

Heerlijk!

Oorspronkelijk geplaatst door Raf

Als een paling in een emmer snot.

Ben u nu helemaal mesjogge? Want daar lijkt het anders wel op. Precies of er werd hier ooit beweerd dat ouders het leuk zouden moeten vinden als hun tienerdochter zwanger is...

Waar gaan we naar toe?!

Paulus.

[JeeBee]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Een zwangerschap op jonge leeftijd brengt altijd een zeker leed mee. Of denkt u dat iedere ouder staat te juichen als de dochter op een dag haar ouders moet vertellen dat ze zwanger is. Geen leuk nieuws in het begin, maar wel verwerkbaar. En bijgevolg zal de dochter die in ons gezin zoiets meemaakt, uiteindelijk onze volle steun krijgen om het kind op deze wereld te zetten en op te voeden.

Daarover zal - gelukkig - je dochter zelf beslissen en niet jij voor haar.

Overigens welk leed?

Je 'oplossing' - of die van Paulus - voorziet toch in adoptie.

Jij hebt een leven 'gespaard'. Jij tevreden. Of toch niet als 'grootvader'?

Je dochter is van haar ongewenst kind af. Dochter tevreden. Of toch niet als moeder?

Een koppel krijgt een adoptiekind. Koppel tevreden.

Het kind krijgt liefhebbende ouders. Kind tevreden.

Welk een zee van geluk.

Of zitten er haakjes aan de redenering die jullie anderen wensen op te dringen?

The proof of the pudding is the eating. En daarom, een ongewenst zwangere dochter in een uitermate hoogstaand 'moreel' gezin kan van tijd geen kwaad. Kwestie van met de voeten op de grond te komen.

[Effect]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Een zwangerschap op jonge leeftijd brengt altijd een zeker leed mee. Of denkt u dat iedere ouder staat te juichen als de dochter op een dag haar ouders moet vertellen dat ze zwanger is. Geen leuk nieuws in het begin, maar wel verwerkbaar. En bijgevolg zal de dochter die in ons gezin zoiets meemaakt, uiteindelijk onze volle steun krijgen om het kind op deze wereld te zetten en op te voeden.

Ik geloof er niks van. U zou een van de volgende twee dingen doen:
- haar naar een abortuskliniek brengen
- haar verstoten
Dat is typisch voor het soort mensen die anderen de les spellen. Het zijn net pro-choice mensen die haar de keuze zelf laten maken. Pro-life is immers een van de meest hypocriete ideologieën, logisch uiteraard want gebaseerd op christendom.

[Paulus]

Oorspronkelijk geplaatst door JeeBee

Daarover zal - gelukkig - je dochter zelf beslissen en niet jij voor haar.

Overigens welk leed?

Je 'oplossing' - of die van Paulus - voorziet toch in adoptie.

Jij hebt een leven 'gespaard'. Jij tevreden. Of toch niet als 'grootvader'?

Je dochter is van haar ongewenst kind af. Dochter tevreden. Of toch niet als moeder?

Een koppel krijgt een adoptiekind. Koppel tevreden.

Het kind krijgt liefhebbende ouders. Kind tevreden.

Welk een zee van geluk.

Of zitten er haakjes aan de redenering die jullie anderen wensen op te dringen?

The proof of the pudding is the eating. En daarom, een ongewenst zwangere dochter in een uitermate hoogstaand 'moreel' gezin kan van tijd geen kwaad. Kwestie van met de voeten op de grond te komen.

Ik begrijp wel dat elke vader het beste wil voor zijn dochter en haar het liefst gelukkig ziet.... maar of abortus de weg is van het minste leed?




Stel, iemands minderjarige dochter raakt zwanger.

Zelf is ze niet oud genoeg om een pint te drinken, laat staan met de wagen te rijden, volgens de wet.

Ze pleegt abortus, ze luistert immers naar de 'goede' raad van haar dierbaren. Later krijgt ze er spijt van. Ze krijgt problemen op emotioneel en psychisch vlak. Ze krijgt last van schuld, angst, depressie, woede en verdriet.... een intense pijn.

Het uit zich in

• Flashbacks: steeds terugkerende gedachten aan de abortus en aan het kindje
• Uitbarstingen van boosheid en woede
• Onverklaarbare huilbuien
• Depressie en verdriet in periodes waarin de baby geboren/jarig zou zijn en in de maand dat de abortus heeft plaatsgevonden
• Gebroken relaties, moeite om intieme contacten aan te gaan
• Toegenomen alcohol-en drugsgebruik, verstoord eetgedrag om pijn en verdriet te verdoven
• Seksueel niet goed functioneren, waardoor continue relatieproblemen.
• Het vermijden van situaties die hen aan de eigen abortus doet denken (bijv. kraamvisities, omgang met kinderen)
• Gevoelens van niet meer te willen leven
• Wens om een nieuwe baby te krijgen ter vervanging
• Angst voor de toekomst

Het is vergelijkbaar met een oorlogstrauma, zeggen specialisten. Als een soldaat terugkomt uit een oorlogsgebied zijn de oorlogservaringen voor hem soms zo pijnlijk dat hij er niet over kan praten. Hij is ook blij dat hij weer terug is in zijn vaderland. Zijn familie en vrienden denken dat hij maar gauw weer alles wat er in de oorlog gebeurd is moet vergeten. Soms jaren later, bijvoorbeeld bij een zware ziekte of een ongeluk, krijgen deze mensen een inzinking. Opeens raken ze in een depressie.

Voor een vrouw die een abortus heeft ondergaan, verloopt het proces enigszins hetzelfde. Na de abortus kan ze zich opgelucht voelen. Ze moet er ook niet meer over praten, het leven gaat verder. Haar echte gevoelens worden niet toegelaten.

Maar dan, tijdens een bepaalde gebeurtenis of in een bepaalde periode (bijvoorbeeld de uitgetelde datum, een gewenste zwangerschap, een zus of een vriendin krijgt een baby etc. etc.) komen er opeens allerlei onverwachte gevoelens boven. Alles wat in het verleden verdrongen is, komt nu boven.

Bron: http://www.schreeuwomleven.nl/na%20e...ssyndroom.html

http://www.crz.be/nl/getpage.asp?i=33

Was het dan niet beter geweest om dit zwangere meisje gedurende de zwangerschap te steunen, te begeleiden en te bemoedigen en troosten, ipv dat achteraf te moeten doen, veel langer dan 9 maanden, voor iets dat onherroepelijk verloren is?

The proof of the pudding is the eating zeg je. Ik denk dat grootvader en grootmoeder waarschijnlijk niet zo blij zouden zijn met een adoptie, dat is waar, maar misschien toch wel iets blijer dan met een abortus en een dochter met het postabortussyndroom. Zeker als zij zelf de "goede" raad gaven aan hun dochter.

Lees ook een deze posting.
http://forum.politics.be/showpost.ph...&postcount=135
Dan begrijp je me misschien beter.


Paulus.

[Nietzsche]

Oorspronkelijk geplaatst door Paulus

Ik begrijp wel dat elke vader het beste wil voor zijn dochter en haar het liefst gelukkig ziet.... maar of abortus de weg is van het minste leed?




Stel, iemands minderjarige dochter raakt zwanger.

Zelf is ze niet oud genoeg om een pint te drinken, laat staan met de wagen te rijden, volgens de wet.

Ze pleegt abortus, ze luistert immers naar de 'goede' raad van haar dierbaren. Later krijgt ze er spijt van. Ze krijgt problemen op emotioneel en psychisch vlak. Ze krijgt last van schuld, angst, depressie, woede en verdriet.... een intense pijn.

Het uit zich in

• Flashbacks: steeds terugkerende gedachten aan de abortus en aan het kindje
• Uitbarstingen van boosheid en woede
• Onverklaarbare huilbuien
• Depressie en verdriet in periodes waarin de baby geboren/jarig zou zijn en in de maand dat de abortus heeft plaatsgevonden
• Gebroken relaties, moeite om intieme contacten aan te gaan
• Toegenomen alcohol-en drugsgebruik, verstoord eetgedrag om pijn en verdriet te verdoven
• Seksueel niet goed functioneren, waardoor continue relatieproblemen.
• Het vermijden van situaties die hen aan de eigen abortus doet denken (bijv. kraamvisities, omgang met kinderen)
• Gevoelens van niet meer te willen leven
• Wens om een nieuwe baby te krijgen ter vervanging
• Angst voor de toekomst

Het is vergelijkbaar met een oorlogstrauma, zeggen specialisten. Als een soldaat terugkomt uit een oorlogsgebied zijn de oorlogservaringen voor hem soms zo pijnlijk dat hij er niet over kan praten. Hij is ook blij dat hij weer terug is in zijn vaderland. Zijn familie en vrienden denken dat hij maar gauw weer alles wat er in de oorlog gebeurd is moet vergeten. Soms jaren later, bijvoorbeeld bij een zware ziekte of een ongeluk, krijgen deze mensen een inzinking. Opeens raken ze in een depressie.

Voor een vrouw die een abortus heeft ondergaan, verloopt het proces enigszins hetzelfde. Na de abortus kan ze zich opgelucht voelen. Ze moet er ook niet meer over praten, het leven gaat verder. Haar echte gevoelens worden niet toegelaten.

Maar dan, tijdens een bepaalde gebeurtenis of in een bepaalde periode (bijvoorbeeld de uitgetelde datum, een gewenste zwangerschap, een zus of een vriendin krijgt een baby etc. etc.) komen er opeens allerlei onverwachte gevoelens boven. Alles wat in het verleden verdrongen is, komt nu boven.

Bron: http://www.schreeuwomleven.nl/na%20e...ssyndroom.html

http://www.crz.be/nl/getpage.asp?i=33

Was het dan niet beter geweest om dit zwangere meisje gedurende de zwangerschap te steunen, te begeleiden en te bemoedigen en troosten, ipv dat achteraf te moeten doen, veel langer dan 9 maanden, voor iets dat onherroepelijk verloren is?

The proof of the pudding is the eating zeg je. Ik denk dat grootvader en grootmoeder waarschijnlijk niet zo blij zouden zijn met een adoptie, dat is waar, maar misschien toch wel iets blijer dan met een abortus en een dochter met het postabortussyndroom. Zeker als zij zelf de "goede" raad gaven aan hun dochter.

Lees ook een deze posting.
http://forum.politics.be/showpost.ph...&postcount=135
Dan begrijp je me misschien beter.


Paulus.

Die problemen zijn er zeker, maar niet iedereen raakt emotioneel in de war door abortus. Er zijn ook vrouwen die ontzettend blij zijn dat ze abortus hebben gepleegd.

[Paulus]

Oorspronkelijk geplaatst door Nietzsche

Die problemen zijn er zeker, maar niet iedereen raakt emotioneel in de war door abortus. Er zijn ook vrouwen die ontzettend blij zijn dat ze abortus hebben gepleegd.

Dat is juist.

Maar men spreekt toch van 12% tot 29%. Dit zijn dat cijfers die spreken over het aantal gevallen waarover een taboesfeer hangt. Het postabortussybdroom is niet iets, waarmee voorstanders van abortus en/of de abortusplegende vrouwen zelf mee te koop lopen. De ware cijfers liggen waarschijnlijk hoger. Want een aantal vrouwen zoekt zelfs geen hulp en komen niet in de statistieken. Of weten niet eens dat ze het hebben.

Maar kom. Stel dat ik dolgraag naar Amerika zou gaan omdat daar bijvoorbeeld een schitterende job op me zou liggen te wachten die heel mijn toekomst kan bepalen of zoiets,...

... ik denk niet dat ik het zou nemen als men bij de start zou zeggen dat het vliegtuig 12% tot 29% kans heeft om onderweg ergens neer te storten.

Of ik zou ook geen drankje drinken als de kans bestaat van 12% tot 29% dan ik erdoor vergiftigd zou worden.

Zeker niet als er alternatieven bestaan.

Maar zo stelt men het niet voor natuurlijk. Het is zoals ik zei. Het postabortussyndroom, hangt in de taboesfeer. Men zwijgt erover.

Bovendien komt het syndroom ook niet meteen boven water. Na de abortus kan ze zich opgelucht voelen. Ze moet er ook niet meer over praten, het leven gaat verder. Haar echte gevoelens worden niet toegelaten.

Maar dan, tijdens een bepaalde gebeurtenis of in een bepaalde periode (bijvoorbeeld de uitgetelde datum, een gewenste zwangerschap, een zus of een vriendin krijgt een baby etc. etc.) komen er opeens allerlei onverwachte gevoelens boven. Alles wat in het verleden verdrongen is, komt plots boven.

En ergens weet men dat wel. Het is mede daarom dat men probeert mensen die pro life zijn het zwijgen op te leggen, want de aborterende vrouw zou wel eens gekwetst kunnen worden.... is het niet?

Lees ook eens het verhaal van vrouwen die het overkwam. http://www.schreeuwomleven.nl/na%20e.../nathalie.html


Paulus.

[Nietzsche]

Oorspronkelijk geplaatst door Paulus

Dat is juist.

Maar men spreekt toch van 12% tot 29%. Dit zijn dat cijfers die spreken over het aantal gevallen waarover een taboesfeer hangt. Het postabortussybdroom is niet iets, waarmee voorstanders van abortus en/of de abortusplegende vrouwen zelf mee te koop lopen. De ware cijfers liggen waarschijnlijk hoger. Want een aantal vrouwen zoekt zelfs geen hulp en komen niet in de statistieken. Of weten niet eens dat ze het hebben.

Maar kom. Stel dat ik dolgraag naar Amerika zou gaan omdat daar bijvoorbeeld een schitterende job op me zou liggen te wachten die heel mijn toekomst kan bepalen of zoiets,...

... ik denk niet dat ik het zou nemen als men bij de start zou zeggen dat het vliegtuig 12% tot 29% kans heeft om onderweg ergens neer te storten.

Of ik zou ook geen drankje drinken als de kans bestaat van 12% tot 29% dan ik erdoor vergiftigd zou worden.

Zeker niet als er alternatieven bestaan.

Maar zo stelt men het niet voor natuurlijk. Het is zoals ik zei. Het postabortussyndroom, hangt in de taboesfeer. Men zwijgt erover.

Bovendien komt het syndroom ook niet meteen boven water. Na de abortus kan ze zich opgelucht voelen. Ze moet er ook niet meer over praten, het leven gaat verder. Haar echte gevoelens worden niet toegelaten.

Maar dan, tijdens een bepaalde gebeurtenis of in een bepaalde periode (bijvoorbeeld de uitgetelde datum, een gewenste zwangerschap, een zus of een vriendin krijgt een baby etc. etc.) komen er opeens allerlei onverwachte gevoelens boven. Alles wat in het verleden verdrongen is, komt plots boven.

En ergens weet men dat wel. Het is mede daarom dat men probeert mensen die pro life zijn het zwijgen op te leggen, want de aborterende vrouw zou wel eens gekwetst kunnen worden.... is het niet?

Lees ook eens het verhaal van vrouwen die het overkwam. http://www.schreeuwomleven.nl/na%20e.../nathalie.html


Paulus.

Je zou het misschien niet geloven, maar eigenlijk ben ik het hier wel mee eens. Het is inderdaad erg, dat veel vrouwen/meiden niet goed nadenken over abortus, en wanneer ze het dan gepleegd hebben er verschrikkelijk veel spijt van krijgen. maar met de wetenschap, dat er wel vrouwen zijn waarvan abortus een weloverwogen beslissing was, en er geen spijt van hebben. Vind ik het moeilijk om helemaal tegen abortus te zijn.

Daarom een vraagje: Stel er is een vrouw verkracht, en raakt daardoor zwanger, ze wil het kind echt niet. Ze wordt al misselijk bij het idee dat ze een kind krijgt waarvan de vader een verkrachter is. Hoe lossen we dit op? Moeten we haar dwingen om toch het kind op de aarde te laten komen? Is dat niet net zo inhumaan?

[Steve_M]

Oorspronkelijk geplaatst door Paulus

Maar zo stelt men het niet voor natuurlijk. Het is zoals ik zei. Het postabortussyndroom, hangt in de taboesfeer. Men zwijgt erover.

Men zwijgt daar voornamelijk over omdat de term syndroom de indruk wekt dat het om een medisch fenomeen gaat, terwijl het postabortussyndroom een ideologische uitvinding is van de tegenstanders van abortus.

http://en.wikipedia.org/wiki/Abortio...rtion_syndrome

Merkwaardig ook, dat jij blijkbaar beschikt over precieze statistieken over de prevalentie van een niet-erkende aandoening. Ik veronderstel dat je die ook hebt gehaald op een of andere "pro-life" website, zoals je eerdere vaststelling dat er geen problemen bestaan met de kinderen van verkrachtingen in ex-Joegoslavië, of je "vergissing" over de uitslag van de stemming over de abortuswetgeving.