'Jezus was gehuwd'

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Het belang van Paulus daar zijn we het over eens. Maar hij geeft zeer weinig informatie over een historische figuur Jezus.
Kan u het vroegste geschrift van Paulus aanwijzen en de passages daarin waaruit blijkt dat hij 'aanvankelijk bedoelde zijn cultus aan Jezus op te hangen.

In ieder geval vind ik geen 'cultus' in de brieven van Paulus. Het is allemaal geconcentreerd op de gemeente naar wie 'hij' schrijft, en het is zoals ik reeds zei meestal een antwoord op problemen die zich in deze gemeenten voordeden.

Ook heb ik zo mijn twijfels over zijn zogenaamde 'brieven'. Zijn brieven duiken slechts zeer laat op in de christelijke literatuur. Paulus zegt ook niets wezenlijks over Jezus als historische figuur. Hetgeen ons doen vermoeden dat de brieven op zijn minst geschreven zijn een zekere tijd na de dood van Jezus én na de dood van Paulus. Het is mogelijk dat er geschriften hebben bestaan van Paulus en dat die vele malen gecopieerd werden zoals het de gewoonte was in die tijd. Het geschrift 'De leer der 12 Apostelen' (de Didachè), dat dateert uit het einde van de 1ste eeuw begin 2de eeuw, dus een zeer vroeg christelijk geschrift (waarschijnlijk bestemd voor proselieten), kent noch Paulus, noch de brieven van Paulus. Dus Paulus blijft een zeer enigmatische figuur en zijn 'brieven' zijn in mijn ogen zeer dubieus.

Heeft de latere kerk die zogenaamde (gefabriceerde?) brieven voor haar kerkelijk kar gespannen? Daar kan geen twijfel over bestaan.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Een persoonlijk standpunt (en dito mening) lijkt me eerder het standpunt te zijn van mensen die geloven dat iemand uit de dood kan opstaan en/of ten hemel kan rijzen (wat dat laatste ook moge betekenen). We kunnen dit zonder meer afdoen als fabulaties vermits het wetenschappelijk onmogelijk is en indruist tegen elementaire natuurwetten. Dat laatste is geen persoonlijk (subjectief) standpunt, maar een objectief standpunt.

Neen, dat is een standpunt ingegeven door een materialistische visie.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Neen, dat is een standpunt ingegeven door een materialistische visie.

Materialistisch en daarom dus objectief, d.w.z. steunend op empirische waarnemingen die ook u kan controleren. U mag er van afzien natuurlijk.

Wat u daar tegenover stelt is de openbaring aan de enkeling en de geschriften van de geïnspireerde enkeling. En dat is dan onbetwist subjectief. Dat u daar met miljarden in gelooft maakt dat niet objectief natuurlijk. Uw collectieve subjectiviteit is u allen gegund.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Materialistisch en daarom dus objectief, d.w.z. steunend op empirische waarnemingen die ook u kan controleren. U mag er van afzien natuurlijk.

U verwart een aantal begrippen en hun inhoud. Het geloof beslaat juist een andere dimensie dan de "empirische waarnemingen". Daarom zit u eigenlijk van het begin al verkeerd.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

U verwart een aantal begrippen en hun inhoud. 'Het geloof' beslaat juist een andere dimensie dan de "empirische waarnemingen". Daarom zit u eigenlijk van het begin al verkeerd.

Verkeerd? Ik zie 'het geloof' als niet definieerbaar en niet verifieerbaar. Dat heb ik u nog kortgeleden geschreven. U noemt het een zaak van een andere dimensie. Prachtige verhullende taal. Maar dat u het geloof geleerd heeft van een mens dat ontkent u niet. Uw leraar is uw andere dimensie. Ziet u dat niet?

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door system

In ieder geval vind ik geen 'cultus' in de brieven van Paulus. Het is allemaal geconcentreerd op de gemeente naar wie 'hij' schrijft, en het is zoals ik reeds zei meestal een antwoord op problemen die zich in deze gemeenten voordeden.

Ook heb ik zo mijn twijfels over zijn zogenaamde 'brieven'. Zijn brieven duiken slechts zeer laat op in de christelijke literatuur. Paulus zegt ook niets wezenlijks over Jezus als historische figuur. Hetgeen ons doen vermoeden dat de brieven op zijn minst geschreven zijn een zekere tijd na de dood van Jezus én na de dood van Paulus. Het is mogelijk dat er geschriften hebben bestaan van Paulus en dat die vele malen gecopieerd werden zoals het de gewoonte was in die tijd. Het geschrift 'De leer der 12 Apostelen' (de Didachè), dat dateert uit het einde van de 1ste eeuw begin 2de eeuw, dus een zeer vroeg christelijk geschrift (waarschijnlijk bestemd voor proselieten), kent noch Paulus, noch de brieven van Paulus. Dus Paulus blijft een zeer enigmatische figuur en zijn 'brieven' zijn in mijn ogen zeer dubieus.

Heeft de latere kerk die zogenaamde (gefabriceerde?) brieven voor haar kerkelijk kar gespannen? Daar kan geen twijfel over bestaan.

De Didachè heb ik niet gelezen. Ik baseer mij op Wikipedia (ENG) en dan kan ik opmerken dat alleen in de titel sprake is van 12 apostelen, dat het woord christus maar éénmaal voorkomt en dat de naam Jezus slechts enkele keren voorkomt maar dat hij dan God's dienaar wordt genoemd en niet God's Zoon. De dood van Jezus en de betekenis daarvan worden niet vermeld. Met 'De Heer' wordt God JHWH bedoeld. Aan brood en wijn bij een rituele maaltijd wordt niet de betekenis van de Eucharistie gegeven. Men kan dit dus moeilijk een christelijk geschrift noemen in de zin van de evangeliën en zeker niet in de zin van Paulus' brieven. De Jezus uit dit boekje is een Joodse leraar. Wel is duidelijk dat de schrijvers van de boeken van het NT uit dezelfde bronnen hebben geput als de samenstellers van de Didachè.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Neen, dat is een standpunt ingegeven door een materialistische visie.

Ja, zo kunnen we bezig blijven.

Ik zou kunnen repliceren: "neen, uw stanpunt wordt ingegeven door een magische kijk op de dingen. "

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

De Didachè heb ik niet gelezen. Ik baseer mij op Wikipedia (ENG) en dan kan ik opmerken dat alleen in de titel sprake is van 12 apostelen, dat het woord christus maar éénmaal voorkomt en dat de naam Jezus slechts enkele keren voorkomt maar dat hij dan God's dienaar wordt genoemd en niet God's Zoon. De dood van Jezus en de betekenis daarvan worden niet vermeld. Met 'De Heer' wordt God JHWH bedoeld. Aan brood en wijn bij een rituele maaltijd wordt niet de betekenis van de Eucharistie gegeven. Men kan dit dus moeilijk een christelijk geschrift noemen in de zin van de evangeliën en zeker niet in de zin van Paulus' brieven. De Jezus uit dit boekje is een Joodse leraar. Wel is duidelijk dat de schrijvers van de boeken van het NT uit dezelfde bronnen hebben geput als de samenstellers van de Didachè.

Ik heb het geschrift hier naast me liggen. Zeer verwonderlijk inderdaad dat er nergens wordt gesproken over Paulus of tenminste er een allusie op wordt gemaakt. Want het waren juist onder meer ook deze proselieten en bekeerlingen (waarvoor zo goed als zeker dit boekje werd bedoeld) die aangesproken werden door Paulus.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

De Didachè heb ik niet gelezen. Ik baseer mij op Wikipedia (ENG) en dan kan ik opmerken dat alleen in de titel sprake is van 12 apostelen, dat het woord christus maar éénmaal voorkomt en dat de naam Jezus slechts enkele keren voorkomt maar dat hij dan God's dienaar wordt genoemd en niet God's Zoon. De dood van Jezus en de betekenis daarvan worden niet vermeld. Met 'De Heer' wordt God JHWH bedoeld. Aan brood en wijn bij een rituele maaltijd wordt niet de betekenis van de Eucharistie gegeven. Men kan dit dus moeilijk een christelijk geschrift noemen in de zin van de evangeliën en zeker niet in de zin van Paulus' brieven. De Jezus uit dit boekje is een Joodse leraar. Wel is duidelijk dat de schrijvers van de boeken van het NT uit dezelfde bronnen hebben geput als de samenstellers van de Didachè.

Als u kijkt naar de titels van de verschillende hoofstukken, dan is het wel degelijk christelijk van inhoud. En als u het geschrift leest, dan is dat zeker het geval. Maar het christendom dat bijgebracht wordt in dit werkje is blijkbaar niet altijd congruent is met de latere leringen van de 'Grote Kerk'. Nochtans blijkt het een zeer oud geschrift te zijn (eerste helft van de 2de eeuw...). En daar wordt nergens gesproken over Paulus. En dit heeft een grote implicatie wanneer men weet dat het geschrift zeer populair bleek te zijn bij de eerste christenen.

Want het betekent dus dat in de opleiding van deze nieuwe christenen -in die tijd althans en dat is nog het zeer vroege christendom- nergens een verwijzing is naar de 'brieven' of morele onderrichtingen van Paulus. M.a.w. Paulus is blijkbaar onbestaand en ongekend bij deze bekeerlingen die zich bedienen van dit geschrift. Anders gezegd, de onderrichtingen van Paulus (die in de latere kerk zo belangrijk werden) tellen helemaal niet mee bij het bijbrengen van de christelijke leer bij deze nieuwe adepten. En dat wil al wat zeggen.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Als u kijkt naar de titels van de verschillende hoofstukken, dan is het wel degelijk christelijk van inhoud. En als u het geschrift leest, dan is dat zeker het geval. Maar het christendom dat bijgebracht wordt in dit werkje is blijkbaar niet altijd congruent is met de latere leringen van de 'Grote Kerk'. Nochtans blijkt het een zeer oud geschrift te zijn (eerste helft van de 2de eeuw...). En daar wordt nergens gesproken over Paulus. En dit heeft een grote implicatie wanneer men weet dat het geschrift zeer populair bleek te zijn bij de eerste christenen.

Want het betekent dus dat in de opleiding van deze nieuwe christenen -in die tijd althans en dat is nog het zeer vroege christendom- nergens een verwijzing is naar de 'brieven' of morele onderrichtingen van Paulus. M.a.w. Paulus is blijkbaar onbestaand en ongekend bij deze bekeerlingen die zich bedienen van dit geschrift. Anders gezegd, de onderrichtingen van Paulus (die in de latere kerk zo belangrijk werden) tellen helemaal niet mee bij het bijbrengen van de christelijke leer bij deze nieuwe adepten. En dat wil al wat zeggen.

Het lijkt mij dat u een cirkelredenering volgt. Eerst bent u er van overtuigd dat dit boekje bestemd was voor de leerlingen van Paulus, al blijkt dat nergens uit, en dan verbaast het u dat er geen verwijzingen in staan naar geschriften of leringen van Paulus.

U begrijpt toch wel dat juist de opschriften van twijfelachtige waarde zijn? Dat zijn wellicht allemaal latere toevoegingen, en wellicht inderdaad toevoegingen van een christen. Maar daarmee is de inhoud nog niet christelijk geworden. De kern is de leer over de twee wegen, die van gerechtigheid en ongerechtigheid, niet over de verzoening van de zonde van Adam. Aangezien bovendien een levensverhaal van Jezus en zijn dood en opstanding ontbreken en wat ik hiervoor al noteerde is het geen christelijk werkje in de zin van Paulus. Wel heb ik de indruk dat Paulus de viering met brood en wijn heeft overgenomen en daar een nieuwe betekenis aan heeft gegeven i.v.m. het Nieuwe Verbond.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Het lijkt mij dat u een cirkelredenering volgt. Eerst bent u er van overtuigd dat dit boekje bestemd was voor de leerlingen van Paulus, al blijkt dat nergens uit, en dan verbaast het u dat er geen verwijzingen in staan naar geschriften of leringen van Paulus. U begrijpt toch wel dat juist de opschriften van twijfelachtige waarde zijn? Dat zijn wellicht allemaal latere toevoegingen, en wellicht inderdaad toevoegingen van een christen. Maar daarmee is de inhoud nog niet christelijk geworden. De kern is de leer over de twee wegen, die van gerechtigheid en ongerechtigheid, niet over de verzoening van de zonde van Adam. Aangezien bovendien een levensverhaal van Jezus en zijn dood en opstanding ontbreken en wat ik hiervoor al noteerde is het geen christelijk werkje in de zin van Paulus. Wel heb ik de indruk dat Paulus de viering met brood en wijn heeft overgenomen en daar een nieuwe betekenis aan heeft gegeven i.v.m. het Nieuwe Verbond.

Ik denk niet dat u mij goed hebt begrepen. De Didachè is een boek bestemd voor bekeerlingen en in ieder geval ook voor joodse proselieten. Of de Didache nu een oorspronkelijk joods geschrift zou geweest zijn, dat bestemd was voor proselieten die interesse hadden voor de joodse godsdienst) (hetgeen absoluut niet zeker is) doet hier weinig terzake. Het geschrift werd dan duidelijk 'verchristelijkt' in ieder geval. Het zou dus niet verwonderlijk geweest zijn moest er ook in die onderrichtingen een verwijzing zijn geweest naar Paulus die in dit milieu recruteerde. Dat er geen verwijzing is naar de onderrrichtingen van Paulus impliceert dat deze onderrichtingen blijkbaar niet zo belangrijk waren en/of onbekend. En dit in tegenstelling tot de importantie die de 'Brieven van Paulus' later kregen.

Nu kan het zijn dat de Didachè voornamelijk gebezigd werd door Joodse christenen in gebieden waar De Apostel nooit zou zijn geweest. In dat geval moet men besluiten dat Paulus voor een groot deel van de christenen in die tijd niet was gekend. Noch zijn geschriften. En dat bijgevolg Paulus' brieven slechts véél later de belangrijke (doctinaire) status verwierven waar ze nu nog altijd op bogen.

Tenslotte kan het zijn dat de Didache de geschriften van Paulus niet vermeldde omdat ze in die tijd gewoonweg niet bestonden en dat ze slechts later op schrift werden gesteld en geredigeerd als zijnde 'de brieven van Paulus'. Deze nieuwbakken 'Brieven' werden d�*n pas gemeengoed van de gevestigde kerk. Dat zou dan gebeurd zijn iets voor de tijd van Marcion. Vraag zal steeds blijven zijn of de 'Brieven van Paulus ' die Marcion had, dezelfde waren qua inhoud, lengte, en verscheidenheid, als deze die gevestigde kerk in haar bezit had. Want hier schijnt er ook een controverse over te zijn geweest.

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Ik denk niet dat u mij goed hebt begrepen. De Didachè is een boek bestemd voor bekeerlingen en in ieder geval ook voor joodse proselieten. Of de Didache nu een oorspronkelijk joods geschrift zou geweest zijn, dat bestemd was voor proselieten die interesse hadden voor de joodse godsdienst) (hetgeen absoluut niet zeker is) doet hier weinig terzake. Het geschrift werd dan duidelijk 'verchristelijkt' in ieder geval. Het zou dus niet verwonderlijk geweest zijn moest er ook in die onderrichtingen een verwijzing zijn geweest naar Paulus die in dit milieu recruteerde. Dat er geen verwijzing is naar de onderrrichtingen van Paulus impliceert dat deze onderrichtingen blijkbaar niet zo belangrijk waren en/of onbekend. En dit in tegenstelling tot de importantie die de 'Brieven van Paulus' later kregen.

Nu kan het zijn dat de Didachè voornamelijk gebezigd werd door Joodse christenen in gebieden waar De Apostel nooit zou zijn geweest. In dat geval moet men besluiten dat Paulus voor een groot deel van de christenen in die tijd niet was gekend. Noch zijn geschriften. En dat bijgevolg Paulus' brieven slechts véél later de belangrijke (doctinaire) status verwierven waar ze nu nog altijd op bogen.

Tenslotte kan het zijn dat de Didache de geschriften van Paulus niet vermeldde omdat ze in die tijd gewoonweg niet bestonden en dat ze slechts later op schrift werden gesteld en geredigeerd als zijnde 'de brieven van Paulus'. Deze nieuwbakken 'Brieven' werden d�*n pas gemeengoed van de gevestigde kerk. Dat zou dan gebeurd zijn iets voor de tijd van Marcion. Vraag zal steeds blijven zijn of de 'Brieven van Paulus ' die Marcion had, dezelfde waren qua inhoud, lengte, en verscheidenheid, als deze die gevestigde kerk in haar bezit had. Want hier schijnt er ook een controverse over te zijn geweest.

U draait in een kringetje rond een begripsverwarring betreffende het woord christus. Het geschrift spreekt niet over christenen omdat alle joden die in de profeten geloven christenen zijn (genoemd kunnen worden). Ze geloven namelijk in de komst van de de Messias, de Christus die door hun profeten is voorspeld. In de eerste eeuw circuleerden er verschillende apocalypsen en één daar van is aan de Didachè gehecht. Volgens de Didachè moest de Christus nog komen en Jezus was hun (gestorven?) leider, slechts 'de dienaar van De Heer' (Adonai) en niet de beloofde Messias, evenals de Doper dat niet was. Ziet u de parallel met de doper niet? Die had ook de Didachè kunnen schrijven. De volgelingen van Jezus verwachtten dus nog steeds de komst Christus, niet de wederkomst van Jezus. Waarschijnlijk heeft Paulus hun leer als inspiratiebron gebruikt en hij heeft aan die Jezus nog een heleboel toegedicht. Daar had oorspronkelijke sekte van Jezus niets mee te maken. Wellicht was die sekte al weer grotendeels verdwenen en heeft Paulus handig gebruik gemaakt van de bekendheid van de naam rabbi Jezus als van een reeds bekend logo. En hij verkondigde zogenaamd dus 'de ware Jezus'. Logisch dat hij hier en daar voor een bedrieger werd gehouden. En slim dat hij begint met te vertellen dat Jezus dood was en dat hij geen volgeling van Jezus was geweest. Hij begint meteen met de opstanding van Jezus en vertelt vervolgens 'alles wat de echte volgelingen van Jezus nooit hadden begrepen'. Niets van wat hij vertelt over de Messias is historisch verifieerbaar. Je moet maar lef en ambitie hebben.

[Aton]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

U draait in een kringetje rond een begripsverwarring betreffende het woord christus. Het geschrift spreekt niet over christenen omdat alle joden die in de profeten geloven christenen zijn (genoemd kunnen worden). Ze geloven namelijk in de komst van de de Messias, de Christus die door hun profeten is voorspeld. In de eerste eeuw circuleerden er verschillende apocalypsen en één daar van is aan de Didachè gehecht. Volgens de Didachè moest de Christus nog komen en Jezus was hun (gestorven?) leider, slechts 'de dienaar van De Heer' (Adonai) en niet de beloofde Messias, evenals de Doper dat niet was. Ziet u de parallel met de doper niet? Die had ook de Didachè kunnen schrijven. De volgelingen van Jezus verwachtten dus nog steeds de komst Christus, niet de wederkomst van Jezus. Waarschijnlijk heeft Paulus hun leer als inspiratiebron gebruikt en hij heeft aan die Jezus nog een heleboel toegedicht. Daar had oorspronkelijke sekte van Jezus niets mee te maken. Wellicht was die sekte al weer grotendeels verdwenen en heeft Paulus handig gebruik gemaakt van de bekendheid van de naam rabbi Jezus als van een reeds bekend logo. En hij verkondigde zogenaamd dus 'de ware Jezus'. Logisch dat hij hier en daar voor een bedrieger werd gehouden. En slim dat hij begint met te vertellen dat Jezus dood was en dat hij geen volgeling van Jezus was geweest. Hij begint meteen met de opstanding van Jezus en vertelt vervolgens 'alles wat de echte volgelingen van Jezus nooit hadden begrepen'. Niets van wat hij vertelt over de Messias is historisch verifieerbaar. Je moet maar lef en ambitie hebben.

Ik had het niet beter kunnen samenvatten. ( maar of dit nu voor iedereen zo duidelijk is betwijfel ik alsnog, maar goed, laten we afwachten.)

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

U draait in een kringetje rond een begripsverwarring betreffende het woord christus. Het geschrift spreekt niet over christenen omdat alle joden die in de profeten geloven christenen zijn (genoemd kunnen worden). Ze geloven namelijk in de komst van de de Messias, de Christus die door hun profeten is voorspeld. In de eerste eeuw circuleerden er verschillende apocalypsen en één daar van is aan de Didachè gehecht. Volgens de Didachè moest de Christus nog komen en Jezus was hun (gestorven?) leider, slechts 'de dienaar van De Heer' (Adonai) en niet de beloofde Messias, evenals de Doper dat niet was. Ziet u de parallel met de doper niet? Die had ook de Didachè kunnen schrijven. De volgelingen van Jezus verwachtten dus nog steeds de komst Christus, niet de wederkomst van Jezus. Waarschijnlijk heeft Paulus hun leer als inspiratiebron gebruikt en hij heeft aan die Jezus nog een heleboel toegedicht. Daar had oorspronkelijke sekte van Jezus niets mee te maken. Wellicht was die sekte al weer grotendeels verdwenen en heeft Paulus handig gebruik gemaakt van de bekendheid van de naam rabbi Jezus als van een reeds bekend logo. En hij verkondigde zogenaamd dus 'de ware Jezus'. Logisch dat hij hier en daar voor een bedrieger werd gehouden. En slim dat hij begint met te vertellen dat Jezus dood was en dat hij geen volgeling van Jezus was geweest. Hij begint meteen met de opstanding van Jezus en vertelt vervolgens 'alles wat de echte volgelingen van Jezus nooit hadden begrepen'. Niets van wat hij vertelt over de Messias is historisch verifieerbaar. Je moet maar lef en ambitie hebben.

Ik heb de Didachè nog eens goed herlezen.

°
Eerst iets over de Didachè.

De Didachè die gebruikt werd door de vroege christenen draagt eigenlijk als titel: ‘Didachè kuriou dia ton dôdeka apostolôn tois ethnesin’ (1) waarbij ‘ethnesin’ kan vertaald worden door ‘volkeren’ of ‘heidenen’. De kans is zeer groot dat het in oorsprong een Joods geschrift was, bestemd voor proselieten in de diaspora. Later werd het dan ‘verchristelijkt’ door toevoegingen allerhande. En met ‘verchristelijkt’ bedoel ik: aangepast om als ‘preceptenboekje’ te dienen voor volgelingen van Jezus. Voor een goed begrip: wanneer ik spreek over ‘christenen’ dan bedoel ik daarmee gemakshalve mee: de ‘volgelingen van Jezus’, wie ze ook mogen zijn. Anders wordt het een hopeloze discussie.

De Didachè is een oud geschrift, niet alleen vanuit een zuiver Joods standpunt, maar ook vanuit een christelijk oogpunt. Sommigen menen dat sommige christelijke teksten in de Didachè reeds vastlagen rond het jaren 50-70. Er werden regelmatig teksten ingelast en specialisten stellen de eindredactie vast rond het jaar 108-109, in ieder geval ten laatste rond het jaar 120. De oudste tekst zijn papyrusfragmenten uit de 4de eeuw.

Het oorspronkelijke joodse missionaire geschrift werd ‘onder bescherming’ geplaatst van de 12 apostelen nadat het uitgebreid werd met het ‘evangelische’ deel. Het werd dus een catechetisch handboek voor de reizende ‘apostelen’. Met ‘apostelen’ bedoel ik hier rondtrekkende christelijke predikers. In de Didachè vinden we dan ook verschillende verwijzingen naar Jezus en het evangelie. Jezus wordt aangesproken met zijn naam of met ‘de Heer’. Er zijn sterke aanwijzingen dat de Didachè geput heeft uit een vroege Aramese Mattheus. Dat de Didachè zeer vroeg verspreid en bekend werd, blijkt uit het feit dat men hem bijvoorbeeld al terugvindt in het begin van de tweede eeuw in verschillende delen van het Romeinse rijk, in Egypte, tot zelfs in Ethiopië. Volgens sommige auteurs zou de Didiachè zelfs in één van die twee landen zijn ontstaan, maar de meeste experts nemen aan dat het geschreven werd in Westelijk Romeins Syrië. In de eerste eeuwen van het christendom, in de ‘Oude Kerk’ dus, werd dit geschrift van gelijke waarde geacht als de geschriften van het Nieuwe Testament. Dit veranderde toen de canon werd opgesteld.

Ik zeg dit allemaal opdat men goed zou beseffen dat de Didachè historisch van groot belang is voor de kennis van de organisatie en theologische aanspraken van de eerste christenen.


°°
Wat betreft de eschatologie van de eerste christenen én deze in de Didachè, is uw interpretatie is mijn inziens fout.

De eschatologie, de verwachting van de Eindtijd in deze periode, is op zichzelf een typisch joodse gedachte, maar deze joodse verwachting wordt zoals we kunnen vaststellen in de Didachè 'verchristelijkt'. In de Didachè wordt die vooral gefocust op het gekende ‘maran atha’ (de Heer komt), een typische gedachte van de eerste volgelingen van Jezus. Ook Jezus was een product van zijn tijd en hij was een eschatoloog zoals we weten uit de evangelies. Maar de jonge christenen dachten dat Jezus na zijn dood zou terugkomen (2) . Hun opvattingen over de eschatologie moet men dan ook zien in deze context.

Zo staat in de Didachè:

“Waakt over uw leven; laat u lampen niet uitgedoofd worden en houdt u lenden omgord, waan u kent het uur niet waarop uw Heer zal komen.”

‘Uw Heer’ slaat hier natuurlijk niet op ‘Adonai’ maar wel degelijk op de persoon van 'Jezus'. En ‘Jezus’ heeft hier niet de betekenis van ‘Jezus de Profeet’, of van ‘Jezus van Nazareth’, maar Jezus, de Christus. Het is Jezus die als Christus zal terugkomen. Zoals voorspeld in Mattheus en Handelingen.

De Didachè neemt in dat verband dan ook bijna letterlijk de tekst over van Mattheus (3), Hoofdstuk 24. Zo zegt de Didachè (bijvoorbeeld):

“Want als de wettelijkheid toeneemt, zullen de mensen mekaar gaan haten, vervolgen en verraden, en dan zal de verleider van de wereld verschijnen en zich voordoen als de Gods zoon. Hij zal tekenen en wonderen doen en de aarde zal in zijn handen worden overgeleverd en hij zal wandaden begaan zoals nog niet zijn voorgekomen sinds het begin der tijden.”

Dus uw vergelijking met Johannes de Doper gaat hier helemaal niet op. Trouwens, Johannes zei van zichzelf dat hij niet "degene was die men moest verwachten.” Tenslotte zegt de Didachè over de wederkomst van de ‘de Heer’:

“En dan zullen de tekenen van de Waarheid verschijnen: eerst het teken van de uitspanning in de hemel, dan het teken van trompetgeschal en als derde teken de verrijzenis van de doden. Niet van alle doden maar zoals is gezegd: ‘De Heer zal komen en alle heiligen met hem’. ”

Met ‘heiligen’ bedoelt hier de Didachè de christelijke gemeenschap. Want de christenen werden in die tijd door henzelf ‘der gemeenschap der heiligen’ genoemd.


°°°
Het ontbreken van Paulus in de Didachè.

Dit is een belangrijk gegeven. We hebben kunnen vaststellen dat er regelmatig christelijke teksten werden ingelast in de Didachè. Tot de eindredactie werd voltooid. We weten ook dat, zoals boven gezegd, het geschrift diende voor de rondtrekkende christelijke predikers. Dat het geschrift zeer geliefd, zeer populair was bij de eerste christenen en dat het overal verspreid was in de toenmalige wereld.

Maar we merken dat er geen tekst ingelast werd over de geschriften van Paulus in de Didachè, noch naar die teksten verwezen. We kunnen hieruit gerust besluiten dat de geschriften van Paulus ofwel niet bekend waren ofwel waren ze niet de moeite om ernaar te verwijzen bij de onderrichtingen. Ze maakten, in die tijd althans, zeker geen deel uit van de verplichte of gangbare onderrichtingen van en in de ‘Oude Kerk’.

Dit in tegenstelling tot de ‘Grote Kerk’ die Paulus als het ware verhief tot een soort gangmaker van het christendom en zijn geschriften verhief tot bijna dogmatische christelijke teksten. En dat is het punt dat ik oorspronkelijk wilde maken in dit verband.





_______________________________________
(1)Eusebius heeft het over de ‘didachai’.

(2)Later zal dit ‘maran atha’ een beetje lijken op een klacht, een jeremiade, een verzuchting. In de zin van ‘Heer kom toch! (Jezus, waar blijft ge toch?!) Want de parousie leek niet plaats te willen grijpen.

(3) Ik zeg dus ‘bijna letterlijk’. De Didachè put hier waarschijnlijk uit een vroege Aramese Mattheus (of een andere bron), die niet helemaal overeenkomt met de Mattheus die wij kennen.

[Aton]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Ik heb de Didachè nog eens goed herlezen.

°
Eerst iets over de Didachè.

De Didachè die gebruikt werd door de vroege christenen draagt eigenlijk als titel: ‘Didachè kuriou dia ton dôdeka apostolôn tois ethnesin’ (1) waarbij ‘ethnesin’ kan vertaald worden door ‘volkeren’ of ‘heidenen’. De kans is zeer groot dat het in oorsprong een Joods geschrift was, bestemd voor proselieten in de diaspora. Later werd het dan ‘verchristelijkt’ door toevoegingen allerhande. En met ‘verchristelijkt’ bedoel ik: aangepast om als ‘preceptenboekje’ te dienen voor volgelingen van Jezus. Voor een goed begrip: wanneer ik spreek over ‘christenen’ dan bedoel ik daarmee gemakshalve mee: de ‘volgelingen van Jezus’, wie ze ook mogen zijn. Anders wordt het een hopeloze discussie.

De Didachè is een oud geschrift, niet alleen vanuit een zuiver Joods standpunt, maar ook vanuit een christelijk oogpunt. Sommigen menen dat sommige christelijke teksten in de Didachè reeds vastlagen rond het jaren 50-70. Er werden regelmatig teksten ingelast en specialisten stellen de eindredactie vast rond het jaar 108-109, in ieder geval ten laatste rond het jaar 120. De oudste tekst zijn papyrusfragmenten uit de 4de eeuw.

Het oorspronkelijke joodse missionaire geschrift werd ‘onder bescherming’ geplaatst van de 12 apostelen nadat het uitgebreid werd met het ‘evangelische’ deel. Het werd dus een catechetisch handboek voor de reizende ‘apostelen’. Met ‘apostelen’ bedoel ik hier rondtrekkende christelijke predikers. In de Didachè vinden we dan ook verschillende verwijzingen naar Jezus en het evangelie. Jezus wordt aangesproken met zijn naam of met ‘de Heer’. Er zijn sterke aanwijzingen dat de Didachè geput heeft uit een vroege Aramese Mattheus. Dat de Didachè zeer vroeg verspreid en bekend werd, blijkt uit het feit dat men hem bijvoorbeeld al terugvindt in het begin van de tweede eeuw in verschillende delen van het Romeinse rijk, in Egypte, tot zelfs in Ethiopië. Volgens sommige auteurs zou de Didiachè zelfs in één van die twee landen zijn ontstaan, maar de meeste experts nemen aan dat het geschreven werd in Westelijk Romeins Syrië. In de eerste eeuwen van het christendom, in de ‘Oude Kerk’ dus, werd dit geschrift van gelijke waarde geacht als de geschriften van het Nieuwe Testament. Dit veranderde toen de canon werd opgesteld.

Ik zeg dit allemaal opdat men goed zou beseffen dat de Didachè historisch van groot belang is voor de kennis van de organisatie en theologische aanspraken van de eerste christenen.


°°
Wat betreft de eschatologie van de eerste christenen én deze in de Didachè, is uw interpretatie is mijn inziens fout.

De eschatologie, de verwachting van de Eindtijd in deze periode, is op zichzelf een typisch joodse gedachte, maar deze joodse verwachting wordt zoals we kunnen vaststellen in de Didachè 'verchristelijkt'. In de Didachè wordt die vooral gefocust op het gekende ‘maran atha’ (de Heer komt), een typische gedachte van de eerste volgelingen van Jezus. Ook Jezus was een product van zijn tijd en hij was een eschatoloog zoals we weten uit de evangelies. Maar de jonge christenen dachten dat Jezus na zijn dood zou terugkomen (2) . Hun opvattingen over de eschatologie moet men dan ook zien in deze context.

Zo staat in de Didachè:

“Waakt over uw leven; laat u lampen niet uitgedoofd worden en houdt u lenden omgord, waan u kent het uur niet waarop uw Heer zal komen.”

‘Uw Heer’ slaat hier natuurlijk niet op ‘Adonai’ maar wel degelijk op de persoon van 'Jezus'. En ‘Jezus’ heeft hier niet de betekenis van ‘Jezus de Profeet’, of van ‘Jezus van Nazareth’, maar Jezus, de Christus. Het is Jezus die als Christus zal terugkomen. Zoals voorspeld in Mattheus en Handelingen.

De Didachè neemt in dat verband dan ook bijna letterlijk de tekst over van Mattheus (3), Hoofdstuk 24. Zo zegt de Didachè (bijvoorbeeld):

“Want als de wettelijkheid toeneemt, zullen de mensen mekaar gaan haten, vervolgen en verraden, en dan zal de verleider van de wereld verschijnen en zich voordoen als de Gods zoon. Hij zal tekenen en wonderen doen en de aarde zal in zijn handen worden overgeleverd en hij zal wandaden begaan zoals nog niet zijn voorgekomen sinds het begin der tijden.”

Dus uw vergelijking met Johannes de Doper gaat hier helemaal niet op. Trouwens, Johannes zei van zichzelf dat hij niet "degene was die men moest verwachten.” Tenslotte zegt de Didachè over de wederkomst van de ‘de Heer’:

“En dan zullen de tekenen van de Waarheid verschijnen: eerst het teken van de uitspanning in de hemel, dan het teken van trompetgeschal en als derde teken de verrijzenis van de doden. Niet van alle doden maar zoals is gezegd: ‘De Heer zal komen en alle heiligen met hem’. ”

Met ‘heiligen’ bedoelt hier de Didachè de christelijke gemeenschap. Want de christenen werden in die tijd door henzelf ‘der gemeenschap der heiligen’ genoemd.


°°°
Het ontbreken van Paulus in de Didachè.

Dit is een belangrijk gegeven. We hebben kunnen vaststellen dat er regelmatig christelijke teksten werden ingelast in de Didachè. Tot de eindredactie werd voltooid. We weten ook dat, zoals boven gezegd, het geschrift diende voor de rondtrekkende christelijke predikers. Dat het geschrift zeer geliefd, zeer populair was bij de eerste christenen en dat het overal verspreid was in de toenmalige wereld.

Maar we merken dat er geen tekst ingelast werd over de geschriften van Paulus in de Didachè, noch naar die teksten verwezen. We kunnen hieruit gerust besluiten dat de geschriften van Paulus ofwel niet bekend waren ofwel waren ze niet de moeite om ernaar te verwijzen bij de onderrichtingen. Ze maakten, in die tijd althans, zeker geen deel uit van de verplichte of gangbare onderrichtingen van en in de ‘Oude Kerk’.

Dit in tegenstelling tot de ‘Grote Kerk’ die Paulus als het ware verhief tot een soort gangmaker van het christendom en zijn geschriften verhief tot bijna dogmatische christelijke teksten. En dat is het punt dat ik oorspronkelijk wilde maken in dit verband.





_______________________________________
(1)Eusebius heeft het over de ‘didachai’.

(2)Later zal dit ‘maran atha’ een beetje lijken op een klacht, een jeremiade, een verzuchting. In de zin van ‘Heer kom toch! (Jezus, waar blijft ge toch?!) Want de parousie leek niet plaats te willen grijpen.

(3) Ik zeg dus ‘bijna letterlijk’. De Didachè put hier waarschijnlijk uit een vroege Aramese Mattheus (of een andere bron), die niet helemaal overeenkomt met de Mattheus die wij kennen.

Met andere woorden, we hebben hier duidelijk te doen met een gnostisch geschrift en niet met de historische Jezus. Het zijn net deze Syrische gnostici waar later de Islam uit geput heeft. ook de auteurs van ALLE evangeliën waren in oorsprong gnostici.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Aton

Met andere woorden, we hebben hier duidelijk te doen met een gnostisch geschrift en niet met de historische Jezus. Het zijn net deze Syrische gnostici waar later de Islam uit geput heeft. ook de auteurs van ALLE evangeliën waren in oorsprong gnostici.

Hebt u de Didachè gelezen?

Indien niet, dan zou ik dat maar eens doen. En dan zult u merken dat er maar weinig 'gnostisch' aan of in de tekst te vinden is.

Indien wel, dan moet u me eens komen vertellen waar u uit de tekst deze gnostiek kunt ontdekken. Dan weet ik het meteen ook.

Soms heb ik de indruk dat u antwoordt om maar te antwoorden en zo de discussie op gang te houden. Bent u soms fake?

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door system

De Didachè die gebruikt werd door de vroege christenen draagt eigenlijk als titel: ‘Didachè kuriou dia ton dôdeka apostolôn tois ethnesin’ waarbij ‘ethnesin’ kan vertaald worden door ‘volkeren’ of ‘heidenen’. De kans is zeer groot dat het in oorsprong een Joods geschrift was, bestemd voor proselieten in de diaspora. Later werd het dan ‘verchristelijkt’ door toevoegingen allerhande. En met ‘verchristelijkt’ bedoel ik: aangepast om als ‘preceptenboekje’ te dienen voor volgelingen van Jezus. Voor een goed begrip: wanneer ik spreek over ‘christenen’ dan bedoel ik daarmee gemakshalve mee: de ‘volgelingen van Jezus’, wie ze ook mogen zijn. Anders wordt het een hopeloze discussie. [...]

Het oorspronkelijke joodse missionaire geschrift werd ‘onder bescherming’ geplaatst van de 12 apostelen nadat het uitgebreid werd met het ‘evangelische’ deel. Het werd dus een catechetisch handboek voor de reizende ‘apostelen’. Met ‘apostelen’ bedoel ik hier rondtrekkende christelijke predikers. In de Didachè vinden we dan ook verschillende verwijzingen naar Jezus en het evangelie. Jezus wordt aangesproken met zijn naam of met ‘de Heer’.

°°
Wat betreft de eschatologie van de eerste christenen én deze in de Didachè, is uw interpretatie is mijn inziens fout.

De eschatologie, de verwachting van de Eindtijd in deze periode, is op zichzelf een typisch joodse gedachte, maar deze joodse verwachting wordt zoals we kunnen vaststellen in de Didachè 'verchristelijkt'. In de Didachè wordt die vooral gefocust op het gekende ‘maran atha’ (de Heer komt), een typische gedachte van de eerste volgelingen van Jezus. Ook Jezus was een product van zijn tijd en hij was een eschatoloog zoals we weten uit de evangelies. Maar de jonge christenen dachten dat Jezus na zijn dood zou terugkomen (2) . Hun opvattingen over de eschatologie moet men dan ook zien in deze context.

Zo staat in de Didachè:

“Waakt over uw leven; laat u lampen niet uitgedoofd worden en houdt u lenden omgord, waan u kent het uur niet waarop uw Heer zal komen.”

‘Uw Heer’ slaat hier natuurlijk niet op ‘Adonai’ maar wel degelijk op de persoon van 'Jezus'. En ‘Jezus’ heeft hier niet de betekenis van ‘Jezus de Profeet’, of van ‘Jezus van Nazareth’, maar Jezus, de Christus. Het is Jezus die als Christus zal terugkomen. Zoals voorspeld in Mattheus en Handelingen.

De Didachè neemt in dat verband dan ook bijna letterlijk de tekst over van Mattheus (3), Hoofdstuk 24. Zo zegt de Didachè (bijvoorbeeld):

“Want als de wettelijkheid toeneemt, zullen de mensen mekaar gaan haten, vervolgen en verraden, en dan zal de verleider van de wereld verschijnen en zich voordoen als de Gods zoon. Hij zal tekenen en wonderen doen en de aarde zal in zijn handen worden overgeleverd en hij zal wandaden begaan zoals nog niet zijn voorgekomen sinds het begin der tijden.”

Dus uw vergelijking met Johannes de Doper gaat hier helemaal niet op. Trouwens, Johannes zei van zichzelf dat hij niet "degene was die men moest verwachten.” Tenslotte zegt de Didachè over de wederkomst van de ‘de Heer’:

“En dan zullen de tekenen van de Waarheid verschijnen: eerst het teken van de uitspanning in de hemel, dan het teken van trompetgeschal en als derde teken de verrijzenis van de doden. Niet van alle doden maar zoals is gezegd: ‘De Heer zal komen en alle heiligen met hem’. ”

Met ‘heiligen’ bedoelt hier de Didachè de christelijke gemeenschap. Want de christenen werden in die tijd door henzelf ‘der gemeenschap der heiligen’ genoemd.

Of al uw stellingen hier uw eigen interpretatie weergeven of dat u zich laat leiden door commentaren in uw exemplaar van de Didachè dat weet ik niet. Maar uw kennis van en inzicht in de Joodse godsdienst schiet zo te zien te kort om de Didachè goed te kunnen analyseren en interpreteren. Woorden als apostel, teksten over de komst van de Heer (niet wederkomst!) en heiligen en de opstanding e.d. zijn niet specifiek 'christelijk'. De Joden maakten overal proselieten en hun slaven werden ook vaak proselieten. De kans dat het oorspronkelijk een Joods geschrift was, is niet groot, het ìs 100% zeker. Sterker nog, in zijn huidige vorm is het nog steeds een door en door Joods geschrift.

Wat betreft het opschrift met vermelding van 'de twaalf apostelen', Dit bewijst helemaal niets. Dit kan latere toevoeging zijn van een 'christen' maar het omgekeerde lijkt mij logischer. U zegt zelf dat de Didachè een zeer oud geschrift is. Het getal twaalf was waarschijnlijk symbolisch en gerelateerd aan de twaalf stammen van Israël. Bovendien heeft Jezus volgens de moderne Bijbelkritiek nooit twaalf apostelen gehad en zijn die min of meer verzonnen om het evangelie handen en voeten te geven. Het getal 12 is dus mogelijk geleend van de Didachè.

Evenzo als u in Didachè een overeenkomst aantreft met Mattheus (3), Hoofdstuk 24 dan moet u toch op zijn minst rekening houden met de mogelijkheid dat Mattheüs putte uit de Didachè of uit dezelfde bron als de Didachè; wederom omdat Mattheüs later is geschreven dan de Didachè.

Met 'de heer komt' wordt verwezen naar de profeet Maleachi 3,1: "Let op, ik zal mijn bode zenden; hij zal de weg voor mij effenen. Opeens zal hij naar zijn tempel komen, de Heer naar wie jullie uitzien, de engel van het verbond naar wie jullie verlangen. Komen zal hij – zegt de HEER van de hemelse machten." Dit was ook de boodschap van Johannes de Doper en Jezus en dus ook de boodschap van de Didachè. De heer is dus Adonaì, dat is God maar vanuit uw onwetendheid gaat u daar de christelijke leer in hineininterpretieren.

Zo ook met uw uitleg van het woord heiligen. Heeft u Matteüs 27,52 nooit gelezen? "De graven werden geopend en de lichamen van veel gestorven heiligen werden tot leven gewekt". Die dode heiligen waren géén christelijke martelaren. Overigens heeft Matteüs dit uit zijn duim gezogen of overgeschreven uit dubieuze bronnen.

Aan de hand van uw voorbeelden kan ik dus niet 'vaststellen' dat er 'regelmatig' christelijke teksten werden ingelast in de Didachè. Wat niet wegneemt dat de Didachè een bepaald licht werpt op het Paulinische christendom.

[Aton]

@ System:

En ‘Jezus’ heeft hier niet de betekenis van ‘Jezus de Profeet’, of van ‘Jezus van Nazareth’, maar Jezus, de Christus. Het is Jezus die als Christus zal terugkomen. Zoals voorspeld in Mattheus en Handelingen.

De terugkomst van dezelfde persoon en niet een nieuwe messias is duidelijk gnostisch.
Spreken van de Christus is ook typisch gnostisch. Zien we bij Paulus ook, waar ' Christus ' men haast kan opvatten als een eigennaam.

“En dan zullen de tekenen van de Waarheid verschijnen: eerst het teken van de uitspanning in de hemel, dan het teken van trompetgeschal en als derde teken de verrijzenis van de doden. Niet van alle doden maar zoals is gezegd: ‘De Heer zal komen en alle heiligen met hem’. ”

De verrijzenis uit de doden als teken van de Eindtijd is ook weer gnostisch. De Eindtijd verplaatsen naar het Laatste Oordeel en niet als eindtijd van een Romeins Rijk is gnostisch.

Bent u soms fake?

Ik niet, maar jij hebt duidelijk geen idee waar ' gnostiek ' voor staat. Het gnostisch christendom was een zuivere joods-gehelleniseerde cultus.
Probeer eens volgende boeken te raadplegen:
- " Mysteriescholen " Konrad Dietzfelbinger
- " De Hermetische Gnosis in de loop der eeuwen " Gilles Quispel
- " De omstreden bronnen van de Islam " E.Mulder & T.Milo
- " Het vierde beest " T.Holland
Ik zou je nog meerdere boeken kunnen opsommen, maar deze zijn vrij recent en gemakkelijk nog te vinden.
PS: met grof taalgebruik ga je ook niet opschieten hoor.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Of al uw stellingen hier uw eigen interpretatie weergeven of dat u zich laat leiden door commentaren in uw exemplaar van de Didachè dat weet ik niet. Maar uw kennis van en inzicht in de Joodse godsdienst schiet zo te zien te kort om de Didachè goed te kunnen analyseren en interpreteren. Woorden als apostel, teksten over de komst van de Heer (niet wederkomst!) en heiligen en de opstanding e.d. zijn niet specifiek 'christelijk'. De Joden maakten overal proselieten en hun slaven werden ook vaak proselieten. De kans dat het oorspronkelijk een Joods geschrift was, is niet groot, het ìs 100% zeker. Sterker nog, in zijn huidige vorm is het nog steeds een door en door Joods geschrift.

Wat betreft het opschrift met vermelding van 'de twaalf apostelen', Dit bewijst helemaal niets. Dit kan latere toevoeging zijn van een 'christen' maar het omgekeerde lijkt mij logischer. U zegt zelf dat de Didachè een zeer oud geschrift is. Het getal twaalf was waarschijnlijk symbolisch en gerelateerd aan de twaalf stammen van Israël. Bovendien heeft Jezus volgens de moderne Bijbelkritiek nooit twaalf apostelen gehad en zijn die min of meer verzonnen om het evangelie handen en voeten te geven. Het getal 12 is dus mogelijk geleend van de Didachè.

Evenzo als u in Didachè een overeenkomst aantreft met Mattheus (3), Hoofdstuk 24 dan moet u toch op zijn minst rekening houden met de mogelijkheid dat Mattheüs putte uit de Didachè of uit dezelfde bron als de Didachè; wederom omdat Mattheüs later is geschreven dan de Didachè.

Met 'de heer komt' wordt verwezen naar de profeet Maleachi 3,1: "Let op, ik zal mijn bode zenden; hij zal de weg voor mij effenen. Opeens zal hij naar zijn tempel komen, de Heer naar wie jullie uitzien, de engel van het verbond naar wie jullie verlangen. Komen zal hij – zegt de HEER van de hemelse machten." Dit was ook de boodschap van Johannes de Doper en Jezus en dus ook de boodschap van de Didachè. De heer is dus Adonaì, dat is God maar vanuit uw onwetendheid gaat u daar de christelijke leer in hineininterpretieren.

Zo ook met uw uitleg van het woord heiligen. Heeft u Matteüs 27,52 nooit gelezen? "De graven werden geopend en de lichamen van veel gestorven heiligen werden tot leven gewekt". Die dode heiligen waren géén christelijke martelaren. Overigens heeft Matteüs dit uit zijn duim gezogen of overgeschreven uit dubieuze bronnen.

Aan de hand van uw voorbeelden kan ik dus niet 'vaststellen' dat er 'regelmatig' christelijke teksten werden ingelast in de Didachè. Wat niet wegneemt dat de Didachè een bepaald licht werpt op het Paulinische christendom.

Waar beweer ik ergens dat de Didache de leer zou zijn van de 12 apostelen? En waar ontken ik dat 12 een symbolisch getal zou kunnen zijn van de stammen van Israel (alhoewel dit niet zo zeker is)? Dat maakt u er zelf van. Ik geef gewoon de volledige titel van de Didache. Titel die waarschijnlijk er later opgeplakt werd vermits de Didache zo goed als zeker een joods geschrift is dat verchristelijkt werd. En omdat het verchristelijkt werd moet men de tekst ook in een christelijke context zien. U weigert dit. U blijft altijd hangen in de joodse niet-christelijke context. En dat is dus fout. Waarom u dit doet, blijft me een raadsel.

Want indien het zo was dat de christenen aanvankelijk niet goed te onderscheiden waren van de joden qua geloof, toch hebben de christenen nu (dus in de tijd dat de Didache werd geschreven) hun eigen geschriften. Geschriften waarnaar in de Didache trouwens ook wordt verwezen in de termen van ‘evangelie’. Maleachi hoeft u dus niet meer aan te halen vermits de Didache een christelijke tekst is geworden. U zou moeten verwijzen naar Matheus in plaats van Maleachi . Want Mattheus neemt bij manier van spreken de rol over van Maleachi door ernaar te verwijzen in zijn wat gefantaseerde 'vervullingscitaten' die eigenlijk neerkomen op self fulfilling profecy. Dus de geschriften van de christenen vervangen reeds het Oude Testament voor een stuk in de Didache. Hiervoor hebben we trouwens duidelijk aanwijzingen. Zo spreekt de Didache over de doop. Het geschrift zegt ook ‘hoe’ men moet dopen en het stipuleert dat men moet dopen in de naam van 'de Vader , de Zoon en de Heilige Geest'. Tekst die we letterlijk en alleen terugvinden in het Evangelie van Matheus en zeker niet in het Oude Testament...

Een tip: kom eens van uw joodse stoel af!

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Aton

@ System:

De terugkomst van dezelfde persoon en niet een nieuwe messias is duidelijk gnostisch.
Spreken van de Christus is ook typisch gnostisch. Zien we bij Paulus ook, waar ' Christus ' men haast kan opvatten als een eigennaam.


De verrijzenis uit de doden als teken van de Eindtijd is ook weer gnostisch. De Eindtijd verplaatsen naar het Laatste Oordeel en niet als eindtijd van een Romeins Rijk is gnostisch.


Ik niet, maar jij hebt duidelijk geen idee waar ' gnostiek ' voor staat. Het gnostisch christendom was een zuivere joods-gehelleniseerde cultus.
Probeer eens volgende boeken te raadplegen:
- " Mysteriescholen " Konrad Dietzfelbinger
- " De Hermetische Gnosis in de loop der eeuwen " Gilles Quispel
- " De omstreden bronnen van de Islam " E.Mulder & T.Milo
- " Het vierde beest " T.Holland
Ik zou je nog meerdere boeken kunnen opsommen, maar deze zijn vrij recent en gemakkelijk nog te vinden.
PS: met grof taalgebruik ga je ook niet opschieten hoor.

Ik heb het boek van Quispel reeds een tijdje geleden gelezen. En u zou misschien het boek moeten lezen zoals ' De Geschiedenis van de Gnosis' van Tobias Churton. Of 'de Mysterieuze Jezus van Freke en Gaudi'. En alhoewel men niet altijd akkoord moet zijn met Jacob Slavenburg, heeft hij een reeks zeer leerrijke boeken geschreven zoals 'De Geheime woorden'. Ik zou u ook aanraden het boek te lezen van Picknett en Prince: 'De vele gezichten van Jezus Christus. Ook het Evangelie van Judas uit de codex Tschacos (Rudolf Kasser en Meyer) is interessant.



P.S.
Het grof taalgebruik waarover u het heeft, berust alleen in uw geest. Ik zie dit nergens .